Γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης
Οι ποιητές αρνήθηκαν τις λέξεις.
Δεν έχουν πια καμία σημασία.
Τα σώματά τους γέρασαν κι αυτά,
μαζί με τις καρδιές των πελαργών.
Στα όνειρά τους δεν έρχεται το φως,
μόνο πίκρες μαζεμένες
σαν αναθέματα.
Ασταμάτητα οι ρόδες του χρόνου
κλωθογυρνούν την οικουμένη,
ροκανίζοντας τη μουσική
από σύννεφα και δέντρα.
Των ψυχών τα παράθυρα
βούλιαξαν στη λάσπη.
Σαν τάφοι μοιάζουν,
δίχως σταυρούς και δάκρυα.
Αλλά το χρώμα της θάλασσας
έμεινε γαλάζιο.
Μυστικά το θαύμα περιμένει,
ψωμί να γίνει
να χορτάσει την πείνα των αθώων…
Copyright © Χριστόφορος Τριάντης All rights reserved, 2016
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε με λεπτομέρειες πίνακα του Alexander Dzigursky
Περισσότερα του ίδιου:
