Το Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης φιλοξενεί ίσως την καλύτερη παράσταση που έχει παιχτεί εδώ και δύο χρόνια. Είδα πάρα πολλές παραστάσεις πέρσι, αλλά και φέτος, μα καμία δεν με συνεπήρε όπως Η αξία της ζωής.
Δίχως αύριο
Μία νουάρ περιπέτεια με εσάνς αστυνομικού –χωρίς να είναι– είναι το μυθιστόρημα του Γιάννη Χόλη Δίχως αύριο, που κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Κάκτος.
Τι έχουμε στην υπόθεση; Ένας ισχυρός άντρας, ο πρόεδρος ανερχόμενης εταιρείας, πεθαίνει ξαφνικά. Το ντόμινο των εξελίξεων συμπαρασύρει όλους όσοι βρίσκονται κοντά του. Η ακέφαλη εταιρεία αποτελεί μήλο της έριδος για τους υποψήφιους μνηστήρες-δελφίνους ενώ σιγά σιγά φανερώνονται, ένα ένα, τα επιμέρους συμφέροντα, οι φιλοδοξίες αλλά και η αλαζονεία τους.
Τώρα θα πάρω
Νεφέλης Πηγή
τώρα θα σου πω το μυστικό μου
ο λαβύρινθος είναι ατελείωτος
πρόσεχε! πρόσεχε!
μπροστά σου ανοίγονται οι πύλες
ξανασκέψου το ο λαβύρινθος είναι μεγάλος και ατέλειωτος
ένας εγωισμός μια υπερηφάνεια δεν θα σε σώσουν
δεν σώζεσαι όσο δυνατός κι αν είσαι
η αγάπη παγώνει στις φλέβες μου
Πέρασε... κάποτε
Γεώργιου Κονίδη
Βρέθηκε στη μέση του πολέμου. Στη μέση μιας άνισης μάχης, μιας αμφίρροπης αναμέτρησης. Η λάμψη του καλύφθηκε από έναν πύραυλο αέρος που εξερράγη κάνοντας για μερικά δευτερόλεπτα την νύχτα μέρα.
Έμεινε στη μέση όλου αυτού σαστισμένος και όταν ένιωσε το έδαφος να κουνιέται, σαν σεισμός κάτω από τα πόδια του, χώθηκε βιαστικά σε μια μεγάλη λακκούβα για να προστατευτεί. Έβλεπε τη φρίκη ζωσμένη με κάθε είδους όπλο να σκοτώνει αλύπητα. Οι κίτρινοι με αυτόματα όπλα κάνουν μαζική επίθεση στους μπλε και ο τόπος σκορπίζει με αμέτρητα κίτρινα και μπλε πτώματα σωριασμένα το ένα πάνω στο άλλο μέχρι που το έδαφος αλλάζει χρώμα από τα τόσα άψυχα κουφάρια.
Spa-σε κατάρα
Παρακολουθώντας στο θέατρο Μικρό Άνεσις το Spa-σε κατάρα ενθουσιάστηκα κυρίως με τους φρέσκους διαλόγους που έγραψε ο πολυτάλαντος Στέφανος Παπατρέχας αλλά και με τους εξαιρετικούς ηθοποιούς που είδα σε αυτή την παράσταση.
Ο Στέφανος Παπατρέχας μαζί με τον Λάζαρο Βαρτάνη, που πια είναι θεατρικό δίδυμο με άψογη χημεία, έχουν αναλάβει και την σκηνοθεσία της παράστασης. Μαζί τους η Κωνσταντίνα Κλαψινού, η Σύνθια Μπατσή και ο Κωνσταντίνος Ελματζιόγλου· όλοι τους υπέροχοι.
Ο πόλεμος
Γεώργιου Κονίδη
Ο πόλεμος συνεχιζόταν για μέρες, μήνες, χρόνια, μονότονα σαν να κρατούσε αιώνια. Οι στρατιώτες και από τις δύο πλευρές είχαν πια ξεχάσει τι σημαίνει ζωή και τι θάνατος. Μέσα στο πυκνό σκοτάδι, ενώ τα βλήματα σφύριζαν απειλητικά πάνω από τα κεφάλια τους, όλα φάνταζαν τόσο μπερδεμένα σε μια ακόμη από τις αμέτρητες νύχτες που διαρκούσε αυτός ο πόλεμος.
Λες και ντρέπονταν ο ένας για τον άλλον, κρυβόντουσαν στα χαρακώματα μέχρι το πρωί που σταματούσαν για να σκάψουν ακόμα έναν μεγάλο λάκκο, για να θάψουν τους νεκρούς της προηγούμενης νύχτας. Δεν μπορούσαν να βγάλουν τα στρατιωτικά ρούχα ούτε την άσχημη όψη από το πρόσωπό τους. Δεν μπορούσαν να θυμηθούν πότε είχε ξεκινήσει ο πόλεμος, ούτε γιατί.