Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

The Awakening

Βρετανική ταινία τρόμου. Θρίλερ τρόμου. Αλλά, δεν είναι ο τρόμος που θα σας συναρπάσει. Είναι το πολύ όμορφο σενάριο, η ατμόσφαιρα, οι ηθοποιοί, η καταπληκτική του φωτογραφία... Θα ταίριαζε να λέγαμε ότι πρόκειται για ψυχολογικό θρίλερ.
Λίγα λόγια για την υπόθεση:
1921, Αγγλία. Μία εξαιρετικά δύσπιστη με τα μεταφυσικά γυναίκα επισκέπτεται ένα οικοτροφείο για να διερευνήσει την "ύπαρξη" ενός φαντάσματος που κυκλοφορεί εκεί με τη μορφή μικρού παιδιού.
Η εξαιρετική εικόνα θα σας ταξιδέψει στις εξοχές της Αγγλίας, το ανατρεπτικό της σενάριο θα σας ξαφνιάσει ευχάριστα, ενώ οι ηθοποιοί -ιδιαίτερα εκείνο το μικρό αγόρι- ενσαρκώνουν καταπληκτικά τους ήρωές τους. 

Μου άρεσε ο σκηνοθέτης, αν και όλες οι προηγούμενες δουλειές του είχαν να κάνουν με τηλεοπτικά πράγματα.

Loft



Με λίγα λόγια... πέντε φίλοι μοιράζονται ένα ρετιρέ για τις "παράνομες" σχέσεις τους. Όλα πηγαίνουν μια χαρά, κι ενώ οι πέντε δείχνουν να το απολαμβάνουν, ένα πρωί βρίσκεται στο κρεβάτι του λοφτ μία κοπέλα άγρια δολοφονημένη. 
Ποιος ευθύνεται; Ποιος "έκλεψε" στους κανόνες της σοφίτας; Ποια μυστικά; 
Πολύ όμορφο αστυνομικό θρίλερ [Βελγική ταινία], πολύ καλή πλοκή και αμείωτο ενδιαφέρον. Δεν είναι μια ταινία που θα την βρεις στο βίντεο-κλαμπ και θα την αρπάξεις με τη μία... αλλά, είναι μια ταινία που, αν είσαι λάτρης του είδους ή αν θέλεις κάτι καλό για να περάσεις το βράδυ σου, σου την προτείνω ανεπιφύλακτα. Το σενάριο προσφέρει ανατροπές σε καίρια σημεία που θα σε εγκλωβίσουν στη ροή. Η γλώσσα ίσως δε βοηθάει, αλλά, δε θα σου χαλάσει την ατμόσφαιρα.
Θα καταφέρουν άραγε να ξαναβρούν τις ισορροπίες; Με ποιο κόστος;
Ένα δείγμα πολύ καλής δουλειάς που αποδεικνύει ότι και εκτός Χόλιγουντ γίνονται υπέροχες ταινίες.

"Ερωτευμένη"- Καλυψώ.Δ

Καλυψώ Δ.

Μου λέει:" Όσο για συνέντευξη....χμ...μάλλον δεν είμαι κατάλληλη για κάτι τέτοιο..δεν το έχω...δεν ξέρω τι να σου πω. "
Τι περίεργο πράγμα! Εκείνη που γνωρίζει τον τρόπο να μιλήσει στην ψυχή, να χρωματίσει την ιδέα και την σκέψη, να δώσει σώμα στο απέραντο, στο όνειρο, στο άπιαστο... εκείνη, που μπορεί να χωρέσει ένα ολόκληρο βιβλίο σε μια λέξη, μια ολόκληρη ζωή σε μια φράση, το πιο βαθύ συναίσθημα σε μια πρόταση... Εκείνη, είναι εκείνη που μου λέει: "Δεν ξέρω τι να σου πω"; Μάλλον, ήθελες να πεις: "Δεν ξέρω τι άλλο θα μπορούσα να σου πω". Μάλλον, επειδή έχεις προλάβει ήδη να πεις τόσα πολλά.
Προσπαθώ κι εγώ να κλέψω λίγο από την αύρα της για να φτιάξω αυτή τη σελίδα. Προσπαθώ να μιλήσω για τη γυναίκα Καλυψώ που έχω τόσο λατρέψει μέσα από τις λέξεις της. Προσπαθώ να απλώσω λίγο από το φως της. Με την ελπίδα ότι κάτι θα καταφέρω και με την τόση αγάπη που της κρατάω...
Η Καλυψώ Διακίδη.


Μαζεύω και φτιάχνω παζλ από κομμάτια που έσπειρε εκείνη. Στο προφίλ της γράφει:
"Μαθαίνω να ανθίσταμαι ιπτάμενη σε κλίση ανοδική .. Ανασαίνω εκσφενδονίζοντας Φως.. Ξόρκια.. Ζωή.. Θάνατο... Απέχω.. μετέχω.. καρποφορώ.. κυοφορώ λυγμούς.. .. ζω-γραφίζω.. τον κόσμο μου.. μέσα από Ρίμες.. με Αίμα"
Αναρωτιέμαι πόση ψυχή χρειάζεται ο άνθρωπος για να μπορέσει να βγάλει την ψυχή του και να την ακουμπήσει στο τραπέζι!
Και, πόση γνώση για τη ζωή για να μπορέσει να βγάλει τόση αλήθεια μέσα από λίγες αράδες!
Για αυτό, νομίζω, δεν είναι εύκολο πράγμα η ποίηση. Έχει ανάγκη από πολλά προσόντα.



Σε περίμενα... χάραξε...

Με ένα χάδι γλυκό,
με ένα βλέμμα τρυφερό,
με ένα πάθος ασίγαστο.
Κοίτα με τώρα..
Τώρα,
στο τέλος μας..
Ρίξε μια ματιά
Απόμεινε το σπίτι μας βουβό..
Περήφανο στέκει στην μέση...
στο σαλόνι..
Έλα να το πάρεις που τόσο το λαχτάρησες...
Αφήνω τις πόρτες ανοιχτές
για την αγάπη μου.

Απόψε,
φανερώσου μέσα στις σκιές..
Και απέναντι... εγώ
Με ανοιχτά τα χέρια..
Να χορεύω όπως τότε..
Τότε αγάπη μου,
που σε αντίκρισα πρώτη φορά
Μάτια μελαγχολικά..

Στάθηκα μπροστά στο ολόγιομο φεγγάρι απόψε.
Όπως τότε..
Που πήρες τα χέρια μου μέσα στα δικά σου
και με είπες γυναίκα σου
και σε είπα άντρα μου..
Με μάρτυρες τα αστέρια κι ένα βελούδινο ουρανό,
να γίνεται στρώμα,
να ξαπλώσει ο έρωτας
Θυμάσαι;

Κάποτε..
Κρατήσαμε ένα μικρό χεράκι.
Μαζί..
Ένα χεράκι ροζ.
Και μαζί κεντήσαμε ελπίδες
Τόση ευτυχία..

Και ύστερα,
Μέσα στην κοιλιά μου
νανούριζα τα παιδιά μας.
Στο στήθος μου κουρνιάζετε.
Εγώ..εσύ..και μια γεμάτη με χαρά μήτρα.

Ποιος δράκος σε κοίμισε αγάπη μου;
Πως χάθηκες..
Ποια μοίρα σε έκλεψε..

Αφήνω το κάστρο σου.
Μελάνιασε η ζωή μας...
Έγειρε σε λευκά δωμάτια..
Κύλισε πάνω σε ρόδες..
Μάτωσε σε τέσσερις τοίχους..

Πως να συμβιβάσω αγάπη μου το όνειρο;
Δεν άντεξα ζωή μισή..
Σε περίμενα..
Δεν ήρθες ούτε κι απόψε..
Χάραξε πια..
Αντίο..

Καλυψώ Δ.





Μου λέει: " Μπορεί αυτά που γράφω να είναι ποιήματα, μα για εμένα, άλλο Ποιητής... άλλο Ποίηση... άλλο Ποιήματα. 
Οι ρίμες δεν με ρώτησαν ποτέ αν τις γουστάρω
Ήρθαν και στρογγυλοκαθησαν στο κεφάλι μου ερήμην μου..
Δεν είμαι ποιήτρια
Αναζητήτρια είμαι
Ζητιάνα της αγάπης... της Γνώσης."

Σωστά τα λέει. Τι είναι ποιητής; Κάποιος που έγραψε μερικά στιχάκια που κάποιος τα διάβασε, του άρεσαν και τα έκδοσε; Και κάποιος άλλος έδωσε ένα αντίτιμο για να τα αποκτήσει; Ο ποιητής είναι επάγγελμα; Όχι. Είναι εκείνος που δημιουργεί. Ο ποιητής είναι ο δημιουργός. Και ο δημιουργός είναι ο αναζητητής. Γιατί, πώς να δημιουργήσεις από το τίποτα; Πρέπει να αναζητήσεις, να αναρωτηθείς, να ψάξεις. Παντού. Εκεί έξω κι εκεί μέσα. Κι όταν βρεις... μπορείς να ποιήσεις. 
Έτσι το κατάλαβα Καλυψώ μου. 




Πολλές φορές εξοργίζεται. Με τους ανθρώπους, με το άδικο, με το ψέμα. Πολλές φορές εκδηλώνει με πράξεις την αγανάκτησή της. Κι άλλες φορές, με φράσεις.

Μου έδωσε το ελεύθερο να μπω στην "Πόλη" της και να πάρω όσα μου αρέσουν για να ντύσω τη σελίδα μου/της. Εκείνη ντύνει τα ωραία λόγια της με εξίσου εντυπωσιακές εικόνες. Εγώ ήθελα να αφήσω έτσι απλά τις λέξεις να ταξιδεύουν χωρίς στολίδια. Αν κι εσείς θέλετε να διαβάσετε μερικά από τα όμορφα λόγια της, δείτε το προσωπικό της ιστολόγιο...











The Innkeepers

Θριλεράκι χωρίς τα μεγάλα ονόματα πολλές φορές ισοδυναμεί με ταινία που θα βγει μόνο σε DVD, δηλαδή, χαμηλού κόστους φιλμ χωρίς τό καλό σενάριο ή την εξαιρετική φωτογραφία...
Για αυτήν την ταινιούλα δεν έχω αποφασίσει αν μου άρεσε για την απλότητά της ή για την φυσικότητα των ηθοποιών της... ή μήπως δε μου άρεσε τελικά;
Ας ξεκινήσω από τα καλά και βλέπουμε.
Ωραία ατμόσφαιρα. Ωραίο κτήριο. Άρα, ωραίο σκηνικό. 
Οι ηθοποιοί, όπως έγραψα και πιο πάνω, πολύ φυσικοί. Καμιά υπερβολή. 
Τα ηχητικά εφέ είναι πολύ καλά. Αλλά, δε θα έλεγα το ίδιο για τα οπτικά, που μου φάνηκαν πολύ συνηθισμένα. 

Κάποιες κάρτες τύπου ασπρόμαυρου μη ομιλούντος κινηματογράφου που έπεφταν πριν από τις ενότητες δεν κατάλαβα σε τί αποσκοπούσαν. Μάλλον, ήθελαν να φτιάξουν ατμόσφαιρα οι συντελεστές αλλά, κατά τη γνώμη μου, δεν κόλλαγαν πουθενά. Οι ίδιες οι ενότητες-κεφάλαια που είναι χωρισμένο το φιλμ δεν κολλάνε πουθενά και ποτέ δεν κατάλαβα το ρόλο τους. Η ταινία δεν έχει καμία σχέση με το ύφος των καρτών αυτών. Σαν να τις πήρες από κάποιο άλλο φιλμ και τις πέταξες εκεί μέσα επειδή σου ταίριαζαν οι τίτλοι. 

Έκπληξη η εμφάνιση της Kelly McGillis, γνωστής σε μας από την ταινία Top Gun. [χμ, αν η φιγούρα της εκεί είναι κάτι σαν είδωλο για σένα, να αποφύγεις να την δεις εδώ]
Το σενάριο καθ'όλα προβλέψιμο. Καμία έκπληξη, καμία ανατροπή. Μόλις πιάσεις στο νόημα ξέρεις αυτόματα τί θα δεις μετά.
Καλή επιλογή αν θέλεις να δεις ένα θρίλερ τρόμου, έτσι, στο χαλαρό, χωρίς να έχεις τίποτα μεγάλες προσδοκίες.

Star Trek

Νομίζω δε θυμάμαι ποιο νούμερο Star Trek είναι το τελευταίο, αλλά μικρή σημασία έχει. 
Γενικά, πάντα είμαι επιφυλακτική όταν αρχίζουν τα σίκουελ. Θεωρώ ότι, έχοντας στο τσεπάκι έναν αριθμό εισιτηρίων, είναι πιο εύκολο να ασχοληθείς με μια συνέχεια παρά με μια ολοκαίνουργια ιδέα. Το λάθος είναι ότι κάποιοι θεωρούν ότι με δεδομένη την επιτυχία -εφόσον πρόκειται για πολύ αγαπητό προϊόν- δε χρειάζεται να ασχοληθούν με τα υπόλοιπα και το τελικό αποτέλεσμα είναι κάπως πρόχειρο, χωρίς σενάριο, χωρίς λάμψη και -αυτό που λέμε- στο πόδι.
Σε αυτήν την περίπτωση -ευτυχώς- πήγε καλά. Το τελικό αποτέλεσμα άξιζε και δεν έχασε ούτε ένα στρας από τον παλιό του εαυτό. Προσεγμένο σε κάθε λεπτομέρεια και με πολύ καλό καστ. 
Όπως θα έχετε καταλάβει, πρόκειται για την ιστορία που προηγήθηκε της ιστορίας του Enterprice. Πρόκειται για την ιστορία που μας λέει πως ξεκίνησε το θρυλικό διαστημόπλοιο τα διαγαλαξιακά του ταξίδια και για την ιστορία των ανθρώπων που αποτέλεσαν το πλήρωμα αυτού.
Πολύ πετυχημένη η επιλογή των ηθοποιών. Βρήκα μια εικόνα για τον καθένα από τους πρωταγωνιστές τού πριν και τού τώρα και την τοποθετώ παρακάτω για να δείτε την εκπληκτική ομοιότητα με τους ανθρώπους που γνωρίζαμε τόσο καλά. Αυτό είναι θετικό γιατί δε μας χάλασε την εικόνα και μπορούμε εύκολα να κάνουμε την αναφορά.

Προσωπικά, το βρήκα πολύ όμορφο και δε με απογοήτευσε ούτε μία στιγμή. Το αποτέλεσμα είναι αυτό που περίμενα από ένα Star Trek. 

Οι λάτρεις της σειράς των ταινιών αυτών δεν πρέπει να το χάσουν. 

Η γυναίκα που ήξερε μόνο να αγαπάει


Το καλοκαίρι, πριν από δύο χρόνια, ανακάλυψα την Μαρία Τζιρίτα ψάχνοντας κάτι να πάρω μαζί μου στις διακοπές. Πάντα έχω τουλάχιστον ένα βιβλίο μαζί μου σε περιόδους διακοπών. Μετά από παρότρυνση μιας φίλης επέλεξα ένα βιβλίο της Μαρίας και καθόλου δεν το μετάνιωσα.
Πέρασα πολύ όμορφα με τις σελίδες του. Γέλασα, θύμωσα, χάρηκα, λυπήθηκα... όσο έπρεπε. Η Μαρία δεν υπερβάλει όταν γράφει. Οι ιστορίες της αγγίζουν την ψυχή χωρίς υπερθετικούς βαθμούς. Περιγράφει αυτό που είναι και όχι μια μεγέθυνση της ζωής. Αυτό μου αρέσει σε εκείνη. 
Από κοντά δεν έχει τύχει να συναντηθούμε μέχρι σήμερα, αν και θα έπρεπε διότι πολλές φορές έχει παραβρεθεί σε εκδηλώσεις, σε παρουσιάσεις, σε εκθέσεις, κ.ο.κ. για να μιλήσει για τα βιβλία της, να φωτογραφηθεί με τους αναγνώστες της και να υπογράψει αντίτυπα. Πολύ απλή και καθόλου δήθεν. Επιφυλάσσομαι στο άμεσο μέλλον να πάω να την δω από κοντά. 

Έτσι αληθινή καθώς είναι, όταν της ζήτησα να μου αφιερώσει λίγο από τον χρόνο της, το έκανε με μεγάλη προθυμία και χαρά και την ευχαριστώ πολύ για αυτό. 
Διαβάστε τι μου είπε για εκείνη και το έργο της.






 Όλα τα βιβλία σας έχουν αγαπηθεί πολύ και σίγουρα είστε πολύ ευτυχισμένη για αυτό. Υπάρχει μυστικό για την επιτυχία;
Μ.Τ.:Σίγουρα δεν υπάρχει! Πιστεύω ότι τα βιβλία μου αγαπήθηκαν γιατί είναι γραμμένα με απλό και ρεαλιστικό ύφος και οι περισσότεροι αναγνώστες βρίσκουν τον εαυτό τους μέσα σ' αυτά.


Ένα βιβλίο απαιτεί πολύ χρόνο. Η συγγραφή βιβλίων είναι η αποκλειστική σας ασχολία;
Μ.Τ.: Για μένα δεν απαιτεί πολύ χρόνο. Βλέπετε, δε γράφω ιστορικά μυθιστορήματα ή επιστημονικά πονήματα. Καταγράφω ιστορίες βγαλμένες από τη ζωή κι αφήνω τη φαντασία μου, αλλά και την εμπειρία μου να με καθοδηγήσουν. Η συγγραφή δεν είναι επάγγελμα. Έχω τη δουλειά μου, ως υπεύθυνη πωλήσεων σε κατασκευαστική εταιρεία και τον ελεύθερο χρόνο μου ασχολούμαι με τα βιβλία μου.


Πόσο μακριά μπορεί να ταξιδέψει κανείς με ένα βιβλίο;
Μ.Τ.: Όσο μακριά μπορεί να τον πάει η ψυχή του. Το βιβλίο σου ανοίγει ένα δρόμο, μια προοπτική, αλλά εσύ ο ίδιος αποφασίζεις αν και ως πού θα τον ακολουθήσεις.

Πόσο μπορεί κανείς να ταυτιστεί με έναν ήρωα;
Μ.Τ.: Οι περισσότεροι από μας, διαβάζοντας ένα βιβλίο, ταυτιζόμαστε με τον έναν ή τον άλλο τρόπο με αυτό που μας αγγίζει. Γι' αυτό και μας αρέσει ένα βιβλίο ή το απορρίπτουμε. Εξαρτάται από το αν θα ταυτιστούμε ή όχι. Έτσι, πολλές φορές, μαζί με αυτόν τον ήρωα, βρίσκουμε κι εμείς απαντήσεις στα προβλήματά μας και φτάνουμε στη δική μας Ιθάκη.

Κι αν η έμπνευση κάποτε τελειώσει;
Μ.Τ.: Τότε σημαίνει πως θα έχει τελειώσει κι η ζωή... Διότι εμένα, αυτή η ίδια με εμπνέει!

Ποια η σχέση σας με τη ζωή;
Μ.Τ.: Μόλις σας απάντησα σε αυτή την ερώτηση! Την αγαπώ τη ζωή, την απολαμβάνω και τη χαίρομαι σε κάθε της έκφραση. Είμαι από φύση πολύ αισιόδοξο άτομο.

Ποια είναι η σχέση σας με τους αναγνώστες σας; Εκείνοι είναι σε θέση να παίρνουν από εσάς. Εσείς;
Μ.Τ.: Νομίζω πως εγώ παίρνω ακόμα περισσότερα από αυτούς! Αν δεν υπήρχαν οι άνθρωποι που με διαβάζουν και με καταξιώνουν με τις κριτικές τους, δε θα υπήρχα ούτε κι εγώ. Είμαι απέραντα ευγνώμων προς όλους αυτούς που μοιράζονται την ψυχή μου, μέσα από το έργο μου. Κι είναι απερίγραπτη η χαρά μου όταν επικοινωνούν μαζί μου με μέιλ ή μέσω των κοινωνικών ηλεκτρονικών δικτύων.

Κάπου διάβασα ότι παραλίγο να σπουδάσετε κτηνιατρική. Ποια είναι η σχέση σας με τα ζώα;
Μ.Τ.: Τα ζώα είναι η αδυναμία μου! Έχω δύο σκυλιά κι αν ζούσα στην εξοχή είναι σίγουρο ότι θα είχα πολύ περισσότερα!

Γνωριστήκαμε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Τι προσφέρει στον συγγραφέα αυτή η επαφή;
Μ.Τ.: Όπως σας είπα και παραπάνω, χαίρομαι πάρα πολύ όταν οι αναγνώστες μου γράφουν τις κριτικές τους για τα βιβλία μου και έχω κάνει και αληθινές φιλίες μέσα από τα δίκτυα. Η επικοινωνία με τον κόσμο για μένα είναι το καλύτερο δώρο που μου έχει κάνει η συγγραφή.

Ένα μεγάλο/τρελό όνειρο για το μέλλον...
Μ.Τ.: Δεν κάνω μεγάλα ή τρελά όνειρα για το μέλλον. Τα κάνω στο παρόν και τα ζω! Ζω την κάθε μέρα σα να είναι η τελευταία μου!

Ένα μεγάλο παράπονο...
Μ.Τ.: Που δεν έκανα πολλά παιδιά...

Η καλύτερη μέρα...
Μ.Τ.: Η μέρα που έφερα στον κόσμο το παιδί μου.

Η ομορφότερη στιγμή...
Μ.Τ.: Η στιγμή που κράτησα πρώτη φορά την κόρη μου στην αγκαλιά μου.

Το ταξίδι...
Μ.Τ.: Καθημερινά, ταξίδια του νου και της ψυχής...

***

Αφού την ευχαριστήσω ακόμα μια φορά, να σημειώσω ότι το κείμενο της εισαγωγής το είχα ήδη έτοιμο πριν πάρω στα χέρια μου τις απαντήσεις. 
Μου αρέσουν οι αληθινοί άνθρωποι και η Μαρία Τζιρίτα είναι ένας τέτοιος τύπος.

Άνθρωπος; Πάθη

Τυχαία πήρα στα χέρια μου ένα βιβλίο με τίτλο "Άγγελοι με γαλήνεψαν" και σαν κλασικός βιβλιολάτρης που είμαι καταπιάστηκα να το διαβάσω. 

Και γοητεύτηκα. Με κέρδισε πολύ εύκολα. Με γέμισε συναισθήματα και χρώματα. Τόσο πολύ, που, όταν κατάλαβα ότι η Κωνσταντίνα Σανδάλη δεν έχει ξαναεκδόσει κάτι άλλο, το στόμα μου πήρε το σχήμα της τέλειας απορίας με ταυτόχρονο θαυμασμό, διότι κάτι τέτοιο το περιμένεις από "έμπειρους" λογοτέχνες ή τα λεγόμενα "μεγάλα ονόματα". 
Αλλά, τελικά, όταν ο άνθρωπος έχει το ταλέντο, όταν κατέχει την τέχνη του λόγου δεν χρειάζεται να έχει προϋπηρεσία.

Μετά ανακάλυψα τον άνθρωπο Κωνσταντίνα. Μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα την γνώρισα και είδα τόσο την όμορφη ψυχούλα της, όσο και την άμετρη αγάπη της για τη συγγραφή. Κατάλαβα πόσο θετικός άνθρωπος είναι, πόσο κοινωνική, πόσο απλή -μεγάλο προσόν-, πόσο καλή είναι και πόσο ανοιχτή προς άλλους ανθρώπους. 

Κι έτσι, όπως είναι εύκολη στην επικοινωνία, όταν μου προέκυψε αυτός ο ιστοχώρος, της ζήτησα να βάλει το λιθαράκι της στο χτίσιμό του. Με μεγάλη προθυμία και αμεσότητα, έσπευσε να μου χαρίσει μερικές στιγμές από τον χρόνο της, πολύ αγάπη και αλήθεια από την ψυχή της.


Το πρωτόλειό σας αγαπήθηκε πολύ, έκανε πολλούς φίλους. Η συγγραφή ενός βιβλίου κουβαλά κάτι από τα βιώματα του δημιουργού;
Κ.Σ.:Αναπόφευκτα κουβαλά κι εκείνον αλλά όχι μόνο. Η συγγραφή ενός βιβλίου είναι σαν ιχνηλασία προς το άγνωστο, το ασυνείδητο του δημιουργού. Δεν μπορώ να μιλήσω για άλλους συγγραφείς αλλά εγώ κάθε φορά που γράφω, αισθάνομαι σαν ρακοσυλλέκτρια, ό,τι πετούν οι άνθρωποι- και εννοώ από συναισθηματικής άποψης- εγώ το μαζεύω και δομώ μια ιστορία .

Πως γεννιούνται τα βιβλία;
Κ.Σ.:Όπως όλα, με σύλληψη. Θέλει μια στιγμή να συλληφθεί και πολλούς μήνες για να βγει στον αέρα του κόσμου. Για εμένα παραμένει μυστήριο η ανάγκη μου αυτή και δεν έχω προβεί σε καμιά διαδικασία να το λύσω, είναι γοητευτικό, σαγηνευτικό και έτσι το αφήνω, μετέωρο για να με πλανεύει κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. 

Η λογοτεχνία είναι ταλέντο;
Κ.Σ.:Κατ’ εμέ είναι ψυχικό ταλέντο. Δεν έχει σχέση με τίτλους πτυχίων, κοινωνικές τάξεις ή γνώσεις είναι μια ψυχική ενόραση και μια ικανότητα να χειρίζεσαι το λόγο κατά τέτοιο τρόπο ώστε να γοητεύεις τον εκάστοτε αναγνώστη.

Η τέχνη βοηθά στην κρίση; 

Κ.Σ.:Αν η Τέχνη δεν μπορεί να βοηθήσει στην Κρίση τότε θεωρώ πως έχει αποτύχει οικτρά. Έχουμε αποτύχει όλοι εμείς που την υπηρετούμε. Όποια μορφή κι αν έχει –κατά τη γνώμη μου- πρέπει να είναι καταφύγιο, ένα καταφύγιο που σε προστατεύει από τα πυρά της κοινωνίας αλλά και τους εκάστοτε δυνάστες της. 

   Η κρίση βοηθά την τέχνη;

Κ.Σ.:Οξύμωρο σχήμα αλλά ναι, βοηθά την Τέχνη. Η Κρίση επιδρά σαν μια (απογοήτευση) και ενεργοποιεί μηχανισμούς επιβίωσης και αντίστασης στον καλλιτέχνη.

    Πως ή ποιο είναι το καλό βιβλίο;
Κ.Σ.:Το καλό βιβλίο είναι εκείνο που σου αφήνει ένα δίδαγμα, που κλονίζει τον ψυχισμό σου, που επαναπροσδιορίζει τη σκέψη σου. 

Τι σας έρχεται στο μυαλό στο άκουσμα της λέξης...

άνθρωπος;   πάθη 

   αγάπη;  όρια

φως;  ζέστη 

γιορτή;  βαρεμάρα 

αληθινός;  ψευδαίσθηση 

περήφανος;  εγωιστής 

μυστήριο;  γοητεία 

πάθος;  έρωτας 

φόβος;  δειλία 

ανάγκη;  ουτοπία

*** 

Αν θέλετε να διαβάσετε περισσότερα για εκείνη, δείτε ΕΔ'Ω

Με την ευχή να ξανασυναντηθούμε όταν θα έχω διαβάσει και την "Μισή Πνοή" της, την ευχαριστώ πολύ για τις όμορφες στιγμές που μου χαρίζουν οι λέξεις της και για τον χρόνο που μου διέθεσε.

Το Δακρυγόνο


 Στο Γκάζι, λοιπόν.
Εκεί που καθημερινά χτυπά ο παλμός της νυχτερινής ζωής της πόλης.
Εκεί, στα πολυσύχναστα μπαράκια και κλαμπάκια και στα ονομαστά εστιατόρια, σουβλατζίδικα και φαγάδικα κάθε είδους.

Με κάλεσε μια φίλη, που την κάλεσε ένας φίλος.
Φοβερή παράσταση μου λέει. Standup comedy με πολύ μουσική. Δε πρέπει να το χάσουμε. Να πάμε.
Και πήγαμε.
Στο FAKTOR πήγαμε. Η πρώτη μας φορά. Και για εκείνη και για εμένα στον χώρο αυτό. Ένας χώρος πολύ όμορφος και πρόσφατα ανανεωμένος όπως έμαθα.
Φτάνουμε, καθόμαστε, τα φώτα σβήνουν και η δράση αρχίζει.
Ο καλός φίλος εκείνης μας έχει τοποθετήσει στο πρώτο τραπέζι και είμαστε μια ανάσα από τους ηθοποιούς. Το χαρήκαμε πολύ, το χορτάσαμε και γελάσαμε με την καρδιά μας.

Η Σοφία Μουτίδου, που έγραψε και σκηνοθέτησε την παράσταση, κατάφερε κάτι τόσο διασκεδαστικό και απολαυστικό! Πολύ κέφι, πολύ γέλιο, πολύ αγχολυτικό. Και μέσα, σε όλα αυτά τα "πολύ" δεν πρέπει να ξεχάσω να γράψω ότι είναι και πολύ προσιτό. Να πάτε ένα Δευτερότριτο και θα δείτε την πιο ξεκαρδιστική παράσταση, σε ένα πολύ όμορφο και καθόλου χαοτικό χώρο πληρώνοντας ένα εισιτήριο που περιλαμβάνει μια παράσταση, μια βραδιά rock party και ένα ποτό στην τιμή ενός κλαμπ-σάντουιτς. Είναι θέατρο και πίστα μαζί και με αυτήν την τιμή είναι η καλύτερη επιλογή αν θέλετε να περάσετε καλά, να διασκεδάσετε, να δείτε μια παράσταση αλλά, να ακούσετε και τη μουσικούλα σας και να χορέψετε. Όλα μαζί σε έναν χώρο.

Εκτός από την φοβερή Μουτίδου, που όλοι γνωρίζετε και ξέρετε τι να περιμένετε από λόγου της, θα σας κερδίσει ο Νίκος Καρδώνης. Ο τύπος είναι σόουμαν. Τα κάνει όλα και τα κάνει πολύ καλά.

Μετά την παράσταση, αναλαμβάνει ο Γιώργος Ντούρος τη διασκέδασή μας.


Βέβαια, εμείς ήμασταν διπλά τυχερές, εφόσον βρεθήκαμε στο FAKTOR την ίδια μέρα με την αγαπημένη Βάσια Τριφύλλη, η οποία ανέλαβε κάποια στιγμή να μας φτιάξει περισσότερο τη νύχτα μας. Εκεί, συναντήσαμε και την Μαρία Ανδρούτσου με την παρέα της. Και όχι μόνο. Σε πολλές παρέες έβλεπες αναγνωρίσιμα πρόσωπα από τον καλλιτεχνικό χώρο κι αυτό σημαίνει ότι το ΔΑΚΡΥΓΟΝΟ έχει καταφέρει να αγαπηθεί εκ των έσω.

Να πάτε.
Δύσκολα θα βρείτε κάτι αντίστοιχο, τόσο καλό και ταυτόχρονα τόσο απολαυστικό και προσιτό.
Κι εμείς θα ξαναπάμε. Γιατί μία φορά δε μας έφτασε.


The People vs Larry Flynt

 Είναι κάτι το διαφορετικό και μου αρέσουν οι ταινίες που καταπιάνονται με θέματα καθόλου συνηθισμένα.
Η μεγάλη διάρκειά του ίσως και να με κούρασε λιγάκι, αλλά κατάφερε να με κρατήσει στη θέση μου μέχρι τους τίτλους τέλους.
Οι ηθοποιοί δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό και ο Νόρτον για άλλη μια φορά είναι πολύ καλός.
Μου αρέσει περισσότερο η αφίσα με το γυναικείο κορμί. Ταιριάζει περισσότερο στη διάθεση του φιλμ.

Προσοχή όμως, γιατί μια ταινία σαν αυτή δεν αρέσει σε όλους. Δεν πρόκειται για δικαστικό δράμα. Πρόκειται για τον βίο του κυρίου Φλιντ και την αντισυμβατική προσωπικότητά του.

Έχει χαρακτηριστεί ως "καλύτερη ταινία της χρονιάς". Δεν είμαι σίγουρη ότι θα έβαζα την ταμπέλα που λέει "καλύτερη" δίπλα στη φωτογραφία της, αλλά είναι πολύ αξιόλογη δουλειά.


"Φοράμε μια ανατριχίλα ένα νούμερο πιο μεγάλη από εμάς..." VENNIS MAK

Φωτογράφιση από μια ποιητική βραδιά. 
Και ναι. Ήρθε η ώρα για να γράψω κάτι για την πολυαγαπημένη μου ποιήτρια.
Και ναι. Όταν της ζήτησα να μου αφιερώσει λίγο από τον χρόνο της και μερικές από τις όμορφες λέξεις της, δεν δίστασε ούτε μία στιγμή. Κοινωνικότατη και ευγενικότατη καθώς είναι, έσπευσε να ανταποκριθεί. 
Αρκετοί μήνες έχουν περάσει, ίσως και χρόνια που τα λέμε μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα. Και εφόσον, τελευταία αποφάσισα να φτιάξω αυτόν τον δικό μου χώρο έκφρασης μέσα από το διαδίκτυο, ε, σκέφτηκα ότι δε θα μπορούσε να λείπει η αγαπημένη μου Vennis Mak. Πήρα, λοιπόν, το θάρρος και της ζήτησα να μου γράψει μερικά λογάκια για το μπλογκ. 
Και ναι. Η Βενετία Μακρυνώρη γράφει για εμένα και όλους εσάς, με τον δικό της μοναδικό τρόπο. Από τη μεριά μου έβαλα μερικές ερωτήσεις. Εκείνη έβαλε τη μαγεία των λέξεων. Απολαύστε την.


Γιατί η Βενετία εκφράζεται με την ποίηση;
V.M: Γιατί αν εκφραζόταν αλλιώς θα κρατούσε μαχαίρι. Θαρρώ πως οι στίχοι είναι το μειδίαμα της σπατάλης μου όπως και της σωτηρίας μου.

Πότε καταλαβαίνεις ότι πρέπει/έχεις να γράψεις;
V.M: Την ευθύνη ή την ανάγκη για να γράψω την τοποθετώ σε εσωτερικούς κώδικες. Είναι το Α και το Ω του σύμπαντος του ποιητή να μην κατασκευάζει κατόπιν εξωτερικών διαδικασιών, μα να εναρμονίζεται με τη δύναμη της φύσης του.

Ποιο είναι το ερέθισμα;
V.M: Το ερέθισμα αν δεν υπάρξει, παραγγέλλεται.

Υπάρχει τέλος στην ποίηση;
V.M: Η ποίηση δεν σώνεται, δεν περισσεύει. Εμείς χωρούμε απλά στο ελάχιστό της, όταν αυτή το επιτρέψει.

Υπάρχει τέλμα στην έμπνευση;
V.Μ: Υπάρχουν περίοδοι ξηρασίας για αναζήτηση ή συλλογή στιγμών. Ενώνεται πιθανόν το είναι με το μηδέν, μη έχοντας διέξοδο για λίγο.

Τι είναι ποίηση;
V.Μ: Ποίηση είναι η νεκρή ώρα του ποιητή στα πόδια του ανέμου, στη γεύση του θανάτου και στην απόλαυση του έρωτα. Μη πολυλογώντας ας πω πως είναι όσα με θλίψη ή δόξα πολιορκήθηκαν μέσα μας μέχρι να βρουν κόρφο να φωλιάσουν, έστω και ανήλιαγο.

Τι χρώμα έχει;
V.Μ: Έχει το χρώμα μιας ανθισμένης σφαγής.

Τι γεύση;
V.Μ: Τη γεύση του τίποτα, που επιθύμησε να γίνει ίχνος.

Μεγάλη αγάπη;
V.Μ: Σαν βόμβες μεγατόνων.

Μεγάλα μίση;
V.Μ: Σαν όψεις του ίδιου προσώπου.

Μεγάλη στιγμή;
V.Μ: Μικρές σαρκώσεις και μετά επιστροφή στη πρωταρχική μοναξιά μου.

Αγαπημένη λέξη;
V.M: Έκπτωτη.

Αγαπημένη φράση;
V.M: Να ζει κανείς κ α τ ε υ θ ε ί α ν ... Του Ντοστογιέφσκι.

Αγαπημένος τόπος;
V.M: Το αυριανό μου βασίλειο.

Ο μεγαλύτερος φόβος;
V.Μ: Να μην τελειώσει ποτέ ο άκρατος εγωισμός μου που με προστατεύει από τους αυλοκόλακες.

Ο χειρότερος εφιάλτης;
V.M: Να με νικήσει ο θάνατος χωρίς την άδειά μου.

Ο καλύτερος φίλος;
V.Μ: Μελετώ ακόμη πόσο αντέχουν οι πλάτες μου πανάλαφρους ανθρώπους. Ο καλύτερος φίλος είναι αυτός που πέταξε το ανθρώπινο κουφάρι του, άρα κανείς.

Τι άλλο θέλεις να κάνεις όταν δεν γράφεις;
V.M: Να ζω κατά διαστήματα και να διαφωνώ συνεχώς με εμένα, κάνοντάς με καλύτερη.

Τι βλέπεις στον καθρέφτη όταν ξυπνάς το πρωί;
V.Μ: Μια μόνιμη απορία, αν έκανα όσα σχεδίαζε για εμένα η μοίρα μου, όσο κοιμόμουν.

Τι βλέπεις όταν ονειρεύεσαι;
V.Μ: Βλέπω πως ανακάλυψα την αλήθεια της ύπαρξής μου και αποφάσισα να γεμίζω μπαούλα με ποιήματα για το αύριο που θα λείπω, αντί κενά στομάχια στο τώρα που κινούμαι. 

Τι βλέπεις για το αύριο;
V.M: Ελπίζω να δω μια ακτή κατάδική μου με πόρτα και παράθυρα, χωρίς ούτε ένα κεραυνό να πέφτει μέσα μου.

Αν η Βενετία ήταν κάτι άλλο, τι θα ήταν;
V.Μ: Θα ήταν πάλι το κορίτσι που θέλησε να γίνει θεός όπως έλεγε η Πλάθ και δεν θα το κατόρθωνε ποτέ, ώστε να ξανάρθει για να προσπαθήσει πάλι από την αρχή.


Στις 19 Μαρτίου στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης έγινε η παρουσίαση του νέου της βιβλίου: Ερώτων Ύψιστη Αρχή

Κι αν θέλετε λίγο ακόμη από εκείνη...
Επισκεφθείτε τη σελίδα της
ΕΔΩ
Κι αν θέλετε να μπείτε στην κλήρωση για να αποκτήσετε ένα από τα τέσσερα βιβλία της που προσφέρει για τους αναγνώστες του ιστότοπου
συμπληρώστε τη φόρμα που θα βρείτε ΕΔΩ.
Κληρώνουμε με το νέο έτος. Οι τυχεροί θα ειδοποιηθούν με μήνυμα στο προσωπικό τους e-mail και τα ονόματά τους θα ανακοινωθούν στη σελίδα...
*
Διαβάστε παρακάτω μερικά από τα λόγια της.
Σε ευχαριστώ Βενετία.



Απο την ανατολή καί το χαμηλομένο σκότος ,
εως καί το ξόδεμα στο φώς έζησα μόνη.
Κανείς δε μίλησε για αγάπη
καί η αγάπη έγειρε το κεφάλι
κλείνοντας μονάχα απαλά τα μάτια.
Ούτε ένα βλέφαρο δε σάλεψε στο δάκρυ,
κύλησαν όλα σα χρόνια,
σα μέρες και νύχτες τόσο βουβές,
όσο οι λέξεις που έσπαζαν στις άκρες του τρόμου μου:
Μη στέκεις μέσα απ' τον τοίχο!!

Μ Η Σ Τ Ε Κ Ε Ι Σ Μ Ε Σ Α ΑΠ ' Τ Ο Ν Τ Ο Ι ΧΟ!!


Μικρές λύπες κράτησα φυλαγμένες καί νεκρές οδύνες στον ίσκιο μου.
Η ελπίδα καταφθάνει!!
Ο έρωτας καταφθάνει!!
Μιά σήραγγα καί ένα όνειρο που τη φυλά στη μνήμη καταφθάνει!!
Η φυλακή του,
η φυλακή σου,
τα ψιθυρίσματα,
το ξαφνιασμένο,
το λειψό,
ότι / ως τη στερνή μου ανάσα που ούρλιαζε:
-Σ Ω Θ Η Κ Α!!

Καταφθάνει....

-Καί δεν περιμένει κανείς..."VENNIS MAK



The River Why

Ξέρετε να ψαρεύετε;
Αν πάντως δεν ξέρετε, έχετε έναν σοβαρό λόγο να δείτε την ταινία. Θα σας μάθει τα βασικά για το ψάρεμα με καλάμι σε ποτάμι.
Από 'κει και πέρα, θα δείτε τέλεια τοπία, την φύση στα καλύτερά της, πολύ όμορφες εικόνες και χρώματα. 
Δεν υπάρχουν τα μεγάλα και εμπορικά ονόματα, όμως, μου άρεσε ο τρόπος που προσέγγισε τον ρόλο του ο πρωταγωνιστής.
Αν μου ζητούσαν να την περιγράψω με μία φράση, θα έλεγα:
Κάνε ό,τι θέλεις. Όμως, να το μάθεις τέλεια. 
Η τελειότητα κάνει τη διαφορά ακόμη και στα πιο απλά πράγματα.


Το τανγκό των Χριστουγέννων

Η ταινία:
Βασίζεται στο ομώνυμο βιβλίο του Γιάννη Ξανθούλη.
Τις περισσότερες φορές που γίνεται αυτό, το αποτέλεσμα δε μου αρέσει ιδιαίτερα. Δεν βλέπω στο πανί εκείνο που έχω νοιώσει και φανταστεί μέσα από τις σελίδες του βιβλίου και απογοητεύομαι. Επιστρέφω σπίτι έχοντας την αίσθηση ότι πήγε χαμένο το βράδυ μου και με νεύρα διότι κάπου μέσα μου το ήξερα αυτό το αποτέλεσμα.
Τούτη τη φορά δεν έγινε έτσι. Η ταινία βγάζει την ατμόσφαιρα και τους χαρακτήρες που έχει δημιουργήσει ο Ξανθούλης. Η ταινία είναι μια οπτική παρουσίαση του βιβλίου. Απόλυτα ταυτόσημα δε θα μπορούσαν να είναι ποτέ μια ταινία με ένα βιβλίο. Πρόκειται για διαφορετικό τρόπο έκφρασης. Αλλά, όσοι έχουν διαβάσει το βιβλίο και θέλουν να δουν την ταινία, να μην φοβηθούν.
Για τους υπόλοιπους, είναι μια ιστορία βαθιάς, μοναχικής, ανεκπλήρωτης αγάπης. Αγάπης ή έρωτα. Έρωτα ή αγάπης. Ή και τα δύο μαζί.
Λάτρεψα τον Μπέζο [που σε άλλες δουλειές δε μου είχε αρέσει] και όλους τους ηθοποιούς. Θεωρώ ότι η διανομή είναι εξαιρετική. Δε μπορώ να φανταστώ κάποιους άλλους ανθρώπους σε αυτούς τους ρόλους.


Και η εκπληκτική μουσική την κάνει περισσότερο όμορφη.
Από τις πιο αξιόλογες Ελληνικές παραγωγές. Αξίζει πολλά αστέρια.


Το βιβλίο:
Ο Γιάννης Ξανθούλης γράφει το 2003 τον μαγικό του χορό και κατακτά τις καρδιές πάρα πολλών βιβλιοφάγων. Η ιστορία του είναι, μάλλον, πυκνογραμμένη. Το μέγεθος του βιβλίου δε μαρτυρά ότι πρόκειται για έναν χορό που θα κρατήσει πάνω από 30 χρόνια! Το συναίσθημα, όμως, ξεχειλίζει από την πρώτη γραμμή. Και το μοναδικό του χιούμορ. Το αντιλαμβάνεσαι από την πρώτη αράδα. Εκεί που ο συγγραφέας αφιερώνει το βιβλίο του σε εκείνους που δεν έμαθαν ποτέ χορό.


Τώρα, κι εσείς διαλέξτε το ταίρι σας και ξεκινήστε τα μαθήματα.
Και τα δύο είναι εκπληκτικά.

Αγοράστε βιβλία σε τιμές κρίσης.

Όταν έρχονται καλά νέα πρέπει να μεταφέρονται.
Το αντιγράφω όπως ήρθε στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

ΣΤΟΝ ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ ΣΤΗΝ ΑΘΗΝΑ
Βιβλία υψηλής ποιότητας σε πολύ χαμηλές τιμές!
60 επιλεγμένοι τίτλοι σε τιμές με έκπτωση έως και 60%!

Την Παρασκευή 6 και το Σάββατο 7 Απριλίου 2012, σας περιμένουμε στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ (Ιπποκράτους 118, Αθήνα) με προσφορές από μια μεγάλη γκάμα βιβλίων μας για μικρούς και μεγάλους: ελληνική και μεταφρασμένη λογοτεχνία, βιογραφίες, δοκίμια, σύγχρονα και κλασικά εικονογραφημένα παραμύθια, βιβλία γνώσεων και δραστηριοτήτων, παιδικές εγκυκλοπαίδειες και πολλά άλλα βιβλία για όλα τα γούστα σε τιμές έκπληξη από 3,99 € έως 9,99 €.

Σημειώστε στο ημερολόγιό σας τις ημερομηνίες και τις ώρες του bazaar:
6 και 7 Απριλίου 2012
• Παρασκευή από τις 9 το πρωί έως τις 9 το βράδυ
• Σάββατο από τις 9 το πρωί έως τις 3 το μεσημέρι

Οι αναγνώστες θα βρουν σε τιμές από -45% έως -60% αριστουργήματα του 20ού αιώνα, λογοτεχνικά βιβλία καταξιωμένων ελλήνων συγγραφέων αλλά και βραβευμένων σύγχρονων συγγραφέων απ’ όλο τον κόσμο, όπως του Βρετανού Μάρτιν Έιμις, του Γάλλου Λοράν Γκοντέ, του Ιταλού Τζόρτζιο Φαλέτι, του Κουβανού Πέδρο Χουάν Γκουτιέρες, της Καναδέζας Άλις Μονρόκ.ά. Οι φανατικοί του αστυνομικού θα έχουν την ευκαιρία να διαβάσουν μυθιστορήματα σημαντικών εκπροσώπων του είδους, όπως ο Ίαν Ράνκιν, η Ρουθ Ρέντελ, η Τζίλιαν Φλιν κ.ά. Βιογραφίες γραμμένες από έγκυρους μελετητές, όπως του Γαλιλαίου και της οικογένειας Φρόιντ, αλλά και εκδόσεις-σταθμοί, όπως το βιβλίο του ολλανδού Χέιρτ Μακ με τίτλο Στην Ευρώπη, Ταξίδια στον 20ό αιώνα, δοκίμια και μελέτες και άλλες εκδόσεις ποικίλης θεματολογίας είναι επίσης στη διάθεση του κοινού σε πολύ χαμηλή τιμή. Τέλος, οι μικροί αναγνώστες δεν θα μείνουν παραπονεμένοι, αφού έχουν να επιλέξουν τίτλους από μια μεγάλη γκάμα που περιλαμβάνει εγκυκλοπαίδειες της σειράς Larousse, βιβλία γνώσεων και δραστηριοτήτων, εικονογραφημένα αλλά και εφηβικά βιβλία.

Επιπλέον, με αγορές άνω των 20 ευρώ κερδίζετε 2 ευρώ και με αγορές άνω των 30 ευρώ κερδίζετε 3 ευρώ!

Μονόγραμμα

Οδυσσέα Ελύτη

Σ’ αγαπάω μ’ ακούς;
Κλαίω, πως αλλιώς, αφού αγαπιούνται οι άνθρωποι
κλαίω για τα χρόνια που έρχονται χωρίς εμάς
και τραγουδάω για τα αλλά που πέρασαν, εάν είναι αλήθεια.
Για τα «πίστεψέ με» και τα «μη».
Μια στον αέρα μια στη μουσική,
εάν αυτά είναι αλήθεια τραγουδάω
κλαίω για το σώμα πού άγγιξα και είδα τον κόσμο.
Έτσι μιλώ για 'σένα και για 'μένα..
Επειδή σ’ αγαπάω και στην αγάπη
ξέρω να μπαίνω σαν πανσέληνος
από παντού, για 'σένα
μέσα στα σεντόνια, να μαδάω λουλούδια κι έχω τη δύναμη.
Αποκοιμισμένο, να φυσάω να σε πηγαίνω παντού,
σ’ έχουν ακούσει τα κύματα πως χαϊδεύεις,
πως φιλάς, πως λες ψιθυριστά το «τι» και το «ε».
Πάντα εμείς το φως κι η σκιά.
Πάντα εσύ τ’ αστεράκι και πάντα εγώ το σκοτάδι,
πάντα εσύ το πέτρινο άγαλμα και πάντα εγώ η σκιά πού μεγαλώνει.
Το κλειστό παντζούρι εσύ, ο αέρας πού το ανοίγει εγώ.
Επειδή σ’ αγαπάω και σ’ αγαπάω.
Πάντα εσύ το νόμισμα και εγώ η λατρεία που το εξαργυρώνει
τόσο η νύχτα, τόσο η βοή στον άνεμο.
Τόσο η ελάχιστη σου αναπνοή που πια
δεν έχω τίποτε άλλο μες στους τέσσερις τοίχους,
το ταβάνι, το πάτωμα να φωνάζω από 'σένα
και να με χτυπά η φωνή μου
να μυρίζω από 'σένα και ν’ αγριεύουν οι άνθρωποι.
Επειδή το αδοκίμαστο και το απ’ αλλού φερμένο
δεν τ’ αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ’ακούς;
Είναι νωρίς ακόμη μέσα στον κόσμο αυτόν αγάπη μου
να μιλώ για 'σένα και για μένα.
Είναι νωρίς ακόμη μες στον κόσμο αυτόν, μ’ ακούς;
Είμ’ εγώ, μ’ ακούς; Σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Πού μ’ αφήνεις, πού πας, μ’ ακούς;
Θα 'ρθει μέρα, μ’ ακούς; για μας, μ’ ακούς;
Πουθενά δεν πάω, μ’ ακούς;
Ή κανείς ή κι οι δύο μαζί, μ’ ακούς;
το λουλούδι αυτό της καταιγίδας και μ’ ακούς;
Της αγάπης μια για πάντα το κόψαμε
και δεν γίνεται ν’ ανθίσει αλλιώς, μ’ ακούς;
Σ’ άλλη γη, σ’ άλλο αστέρι, μ’ ακούς;
δεν υπάρχει το χώμα δεν υπάρχει ο αέρας που αγγίξαμε,
ο ίδιος, μ’ ακούς;
και κανείς δεν κατάφερε από τόσον χειμώνα
κι από τόσους βοριάδες, μ’ ακούς;
Νά τινάξει λουλούδι, μόνο εμείς, μ’ ακούς;
Μες στη μέση της θάλασσας
από το μόνο θέλημα της αγάπης, μ' ακούς.
Ανεβάσαμε ολόκληρο νησί, μ’ ακούς.
Άκου, ποιος μιλάει στα νερά και ποιος κλαίει, ακούς;
Είμαι εγώ που φωνάζω κι είμαι εγώ που κλαίω, μ’ ακούς;
Σ’ αγαπάω, σ’ αγαπάω, μ’ ακούς;
Για 'σένα έχω μιλήσει σε καιρούς παλιούς
και γιατί, λέει, να μέλει κοντά σου να 'ρθω.
Που δεν θέλω αγάπη αλλά θέλω τον αέρα που αναπνέεις
και για 'σένα κανείς δεν είχε ακούσει.
Μόνη να περιμένω που θα πρωτοφανείς
σαν από μια εικόνα καταστραμμένη.
Που κανείς να μην έχει δει για σένα για 'σένα μόνο εγώ,
μπορεί, και η μουσική που διώχνω μέσα μου
αλλά αυτή γυρίζει δυνατότερη για 'σένα,
όλα για 'σένα, για 'σένα σαν καρφίτσα η μυρωδιά η πικρή.
Που βρίσκει μες στο σώμα και που τρυπάει τη θύμηση
έτσι σ’ έχω κοιτάξει που μου αρκεί.
Να ’χει ο χρόνος όλος αθωωθεί μες σε αυτά που το πέρασμα σου αφήνει.
Νίκη, νίκη όπου έχω νικηθεί πριν από εσένα και μαζί σου.
Πήγαινε, και ας έχω εγώ χαθεί ένα κρεβάτι μεγάλο και πόρτα μικρή
Έχω ρίξει μέσα μια φωνή κι έναν καθρέφτη να κοιτάζομαι κάθε πρωί που ξυπνώ.
Να σε βλέπω μισό να περνάς από μπροστά μου
και μισή να κλαίω για αυτό που χάνω, σ’ αγαπάω… Μ’ ακούς;

Σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ, μ’ ακούς.


[Το Μονόγραμμα έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης κατά τη διαμονή του στο Παρίσι (1969-1971).]

30λεπτα γεύματα by Jamie Oliver

Αν θέλεις να δοκιμάσεις κάτι διαφορετικό και εύκολο...
Αν δεν έχεις πολύ χρόνο...
Αν έχεις βαρεθεί το έτοιμο σουβλάκι και την γνωστή πίτσα...
Αν γουστάρεις να φτιάχνεις μόνος σου τα γεύματά σου...
Αν θέλεις να μάθεις μερικές καινούργιες συνταγές...

Αυτό το βιβλίο μαγειρικής δεν είναι σαν τα άλλα. Είναι αλλιώς.


Είναι όλη η τρέλα του Jamie και η μαγική κουζίνα του. Απολαυστικό και ενδιαφέρον.

Ο Μάγος


Αυτός ο κύριος Κοέλο!

Δε μου αρέσουν οι βιογραφίες. Δεν έχω διαβάσει και δεν περιλαμβάνονται στις επιλογές μου.
Δε με ενδιαφέρει τι έκανε και πως διέθεσε τη ζωή του κανένας καλλιτέχνης. Το έργο του με ενδιαφέρει. Εξάλλου, νομίζω ότι οι επιλογές και ο τρόπος που έζησε κάποιος μπορεί να με αποσυντονίσει και να με αποθαρρύνει όσο αφορά το έργο του.
Θέλω να βλέπω το έργο κάποιου και όχι την προσωπική του ζωή.
Με αυτό το βιβλίο έκανα μια σπάνια εξαίρεση.
Βέβαια, το γεγονός ότι το βρήκα σε πολύ χαμηλή τιμή ήταν παρότρυνση. Μου αρέσει και ο Κοέλο και ορίστε, που τα βράδια με βρίσκουν να κάθομαι αναπαυτικά στον καναπέ μου και να διαβάζω για την ζωή του.
Ενδιαφέρουσα ζωή!
Θα μου πείτε: "Όλες οι ζωές είναι ενδιαφέρουσες".
Και κάτι παραπάνω αυτή του Πάουλο. Μπορεί να είναι και θέμα συγγραφέα. Το βιβλίο υπογράφει ο Fernando Morais, αφού χρειάστηκε πάνω από τρία χρόνια για να συλλέξει και ταξινομήσει το υλικό και φυσικά, πάρει συνεντεύξεις από όλα τα πρόσωπα που πέρασαν από τη ζωή του μεγάλου λογοτέχνη.
Το αποτέλεσμα είναι πολύ όμορφο.
Κι αν είναι αληθινά όλα αυτά που διαβάζω, τότε πρόκειται για κατάθεση ψυχής.
Η άνετη και αβίαστη ροή του το κάνει ελκυστικό και εύκολο. Τα κατορθώματα και παραστρατήματα του Πάουλο ενδιαφέρον.
Και...
Όχι. Δεν μου άλλαξε την γνώμη που είχα για τον μυθιστοριογράφο. Κι αυτό, το βάζω στα υπέρ.

Σεσουάρ για δολοφόνους

Στο θέατρο Αποθήκη

Πότε πέρασαν τόσα χρόνια;
Πόσες παραστάσεις;
Πόσες διανομές;
Πόσοι και πόσοι έχουν παρακολουθήσει τους ύποπτους τύπους αυτού του κομμωτηρίου;

Το είχα ξαναδεί το 2007 με την τότε διανομή. Το είδα και φέτος.
Έχω καταλάβει τον λόγο που συνεχίζει να αρέσει και να παίζεται αυτό το έργο.
Πρόκειται για το απόλυτο διαδραστικό θεατρικό. Ένα στοιχείο που κερδίζει τον κόσμο. 
Επίσης, θα σε κερδίσει με το κέφι και το χιούμορ του.
Και, επειδή, σε αυτήν την ιστορία όλοι είναι ύποπτοι, θα ξαναεπιστρέψεις στα στασίδια του για να τα «βάλεις» και με τους υπόλοιπους της παρέας.


The vow

Ρομαντικό φιλμ και κάπως διαφορετικό από τα πολύ συνηθισμένα του είδους.
Ένα ζευγάρι μπαίνει σε περιπέτειες, όταν, μετά από ατύχημα, η γυναίκα χάνει ένα σημαντικό μέρος της μνήμης της και ξεχνάει τον άντρα της!
Εκείνος, που την αγαπάει βαθιά, θα προσπαθήσει να την ξανακερδίσει από την αρχή.
Ανάλαφρη ταινία, δεν κουράζει καθόλου.
Δεν θα δεις τα μεγάλα ονόματα, απλά, θα γεμίσεις τον χρόνο σου όμορφα.

Η γυναίκα με τα μαύρα



Ατμοσφαιρικό και μυστηριακό, όπως η ομίχλη.
Τρομακτικό και εκκωφαντικό, όπως η οργή.
Σε καθηλώνει στην καρέκλα μέχρι την τελευταία του ατάκα.

Μην περιμένεις το απόλυτο κακό και μην περιμένεις ότι θα δεις το καλύτερο θρίλερ τρόμου-μυστηρίου της ζωής σου.
Όμως, θα περάσεις πολύ καλά και σίγουρα, δεν θα χαραμίσεις τον χρόνο σου.

Καλογυρισμένο, πολύ καλά εφέ, πανέμορφα τοπία, ωραίοι χαρακτήρες.

Λίγα λόγια: Μια άγαμη γυναίκα που στερήθηκε το παιδί της λόγω μιας πολύ κλειστής και πουριτανής κοινωνίας, αγγίζει την τρέλα και αυτοκτονεί όταν εκείνο πεθαίνει. Όμως, όπως συμβαίνει πάντα σε αυτές τις ιστορίες, το πνεύμα της δεν αναπαύεται. Πλανάται στο χωριό και εκδικείται την άδικη απώλεια της γυναίκας. 

Ο κήπος της αχαριστίας, Κώστας Γ.Καρυωτάκης

Θα καλλιεργήσω το ωραιότερο άνθος. Στις καρδιές των ανθρώπων θα φυτέψω την Αχαριστία. Ευνοϊκοί είναι οι καιροί, κατάλληλος ο τόπος. Ο άνεμος τσακίζει τα δέντρα. Στη νοσηρή ατμόσφαιρα ορθώνονται φίδια. Οι εγκέφαλοι, εργαστήρια κιβδηλοποιών.Τερατώδη νήπια τα έργα, υπάρχουν στις γυάλες. Και μέσα σε δάσος από μάσκες, ζήτησε να ζήσεις. Εγώ θα καλλιεργήσω την Αχαριστία.

Όταν έρθει η τελευταία άνοιξις, ο κήπος μου θα 'ναι γεμάτος από θεσπέσια δείγματα του είδους. Τα σεληνοφώτιστα βράδια, μονάχος θα περπατώ στους καμπυλωτούς δρόμους, μετρώντας αυτά τα λουλούδια. Πλησιάζοντας με κλειστά μάτια τη βελούδινη, σκοτεινή στεφάνη τους, θα νιώθω στο απρόσωπο τους αιχμηρούς των στημόνες και θ' αναπνέω το άρωμά τους.

Οι ώρες θα περνούν, θα γυρίζουν τ' άστρα, και οι αύρες θα πνέουν, αλλά εγώ, γέρνοντας ολοένα περσότερο, θα θυμάμαι.

Θα θυμάμαι τις σφιγμένες γροθιές, τα παραπλανητικά χαμόγελα και την προδοτική αδιαφορία.

θα μένω ακίνητος ημέρες και χρόνια, χωρίς να σκέπτομαι, χωρίς να βλέπω, χωρίς να εκφράζω τίποτε άλλο. Θα είμαι ολόκληρος μια πικρή ανάμνησης, ένα άγαλμα που γύρω του θα μεγαλώνουν τροπικά φυτά, θα πυκνώνουν, θα μπερδεύονται μεταξύ τους, θα κερδίζουν τη γη και τον αέρα. Σιγά σιγά οι κλώνοι τους θα περισφίγγουν το λαιμό μου, θα πλέκονται στα μαλλιά μου, θα με τυλίγουν με ανθρώπινη περίσκεψη.

Κάτου από τη σταθερή τους ώθηση, θα βυθίζομαι στο χώμα.

Και ο κήπος μου θα είναι ο κήπος της Αχαριστίας.


.

Million Like Baby

Στο Θέατρο Ροές
χμ...
Σε γενικές γραμμές θα περάσετε όμορφα. Και πολλοί από εσάς που διαβάζετε αυτές τις γραμμές θα δείτε κάτι από τον εαυτό σας.
Το πρόγραμμα λέει: "Το έργο πραγματεύεται την επικοινωνία των ανθρώπων μέσα από το διαδίκτυο και τις σχέσεις που εκεί αναπτύσσονται."
Εγώ λέω ότι το έργο είναι κομμένο και ραμμένο πάνω στο facebook. Οπότε, φατσοβιβλιολάτρεις έχετε μια ευκαιρία να δείτε ένα έργο, που ανοίκει στο σύγχρονο θέατρο, και να βρείτε κάτι από εσάς τους ίδιους μέσα του.
Αλλά, μην ξεγελαστείτε από τις αφίσες. Δεν είναι κωμωδία.
Το αντίθετο είναι. Οι ήρωες βιώνουν όλη τη μοναξιά και την αποξένωση.
Λάτρεψα τον Λύκο, την εκφραστικότητα και τις χορογραφίες του.
Ο Κατράκης μου θυμίζει Παπακαλιάτη. Γράφει υπέροχα αλλά, οι απόψεις διχάζονται όταν πρόκειται να τον κρίνεις σαν ηθοποιό.

Άνοιξη


Καλό μήνα είπαμε;






Να πούμε. Πρέπει.

Πρέπει να ευχόμαστε τα καλύτερα για τον κόσμο μας, για τους φίλους μας, για την πατρίδα μας, αλλά, περισσότερο για την ψυχή μας.


 Άντε βρε ψυχές μας... γεμίστε με λουλούδια και χαρές, με χρώματα και ευωδιές, με χαμόγελα και ήλιο.




ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη