koukidaki: Defunctus

Ταυτότητα

Τίτλος: Defunctus

Είδος: Μυθιστόρημα; Δεν... Βιογραφία; Θα μπορούσε αν δεν ήταν μυθοπλασία. Ή μήπως δεν είναι;

Δημιουργήθηκε κάπου πάνω στη Γη το έτος 2005 σύμφωνα με δήλωση του συγγραφέα.

Συγγραφέας: Figlio di Magdalena

Πρόλογος

Οκλαδόν σε σκοτεινό δωμάτιο.

Τρεμάμενοι ιριδίζοντες τίτλοι αυριανών εφημερίδων με γυροφέρνουν χορεύοντας με τύψεις.

Ελπιδοφόρος νεαρός κρεμάστηκε σπίτι του.

Μανιοκαταθλιπτικός κατά συρροή αυτόχειρας έκοψε τις φλέβες του.

Νέο κρούσμα κατάποσης φυτοφαρμάκων.

Να μας ζήσει ο πρόεδρος.

Εν γένει είμαι αναποφάσιστος άνθρωπος μόνο οι δύο πρώτοι τρόποι με εκφράζουν. Αλλά ποιόν να επιλέξω; Ποιο είναι το σωστό κριτήριο επιλογής; Ειλικρινά δεν ξέρω. Θα πράξω αυτό που έκανα πάντα. Βγάζω από την τσέπη το τελευταίο κέρμα, θα το στρίψω και ευελπιστώ η θεά τύχη να υποδείξει την αρμόζουσα μέθοδο. Το τινάζω με δύναμη παρατηρώ με δέος κάνει γκελ, δεύτερο και αρχίζει να κυλάει στο πάτωμα. Γεμίζοντας το ποτήρι περιμένω το αποτέλεσμα. Αναπάντεχα, όπως άλλωστε όλα τα πράγματα στη ζωή, χώνεται κάτω από το κρεβάτι.

Χρόνια τώρα κανείς δεν ξέρει τι κρύβεται εκεί. Ίσως οι ανείπωτοι φόβοι, τα απομεινάρια χιλιάδων μεθυσιών, εκατοντάδων συνουσιάσεων και σίγουρα τα πρόσφατα όμβρια ύδατα του σπασμένου αγωγού. Ένα από τα προνόμια να ζεις σε υπόγειο. Ξέρεις τι τρώνε οι άλλοι ή καλύτερα πόσο τρώνε. Καταλαβαίνεις το βιοτικό τους επίπεδο. Κάθε φορά που ακούω καζανάκι θυμάμαι ότι πεινάω. Ξαναγεμίζω το ποτήρι έχω σοβαρότερα πράγματα να σκεφτώ.

Η νέα πραγματικότητα έχει ως εξής, το όνειρο για ένα τελευταίο πακέτο τσιγάρα χάθηκε με το νόμισμα και μαζί η πιθανότητα να φωτιστεί η σωστή διαδρομή στον μαίανδρο λαβύρινθο λύπης.

Η αρχέγονη μάχη του καλού και του κακού εκτυλίσσεται σε λίγα εκατοστά μυαλού Το αγγελάκι ντυμένο με λευκή ατσαλάκωτη στολή μιλάει για αγάπη, για Θεϊκή παρέμβαση στην απώλεια του νομίσματος.

- Σάλτα γαμήσου άγγελε.

Το διαβολάκι με σκανδαλιάρικη διάθεση προτείνει, κόψε τις φλέβες και μετά κρεμάσου.

Έχουμε και λέμε υπάρχει κατάλληλη ψυχολογία επιλέχθηκε η μέθοδος όλα καλά. Σκατά, δεν αφήνω κάτι πίσω έναν επικήδειο να κλονίσει τα θεμέλια της κοινωνίας; Έναν λίβελο για όσους με σαρκάστηκαν κατά περιόδους. Μικρό το κακό δεν έχω παρά να γράψω για την ζωή μου. Μια ζωή δίχως όρια, χωρίς αρχή και τέλος. Οπότε θα αρχίσω από το τέλος, γιατί έτσι μου γουστάρει.

Πάει κάπως έτσι.

Συνεχίζεται... (ή μάλλον, ξεκινάει.)