Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Die Heimat

Το επιτυχημένο δράμα του Hermann Sudermann, Heimat, γραμμένο στα τέλη του προπροηγούμενου αιώνα διασκευασμένο από την Ευρώπη Θωμοπούλου στη σκηνή του Beton7.
Για το έργο Heimat:
Ο Sudermann σε αυτό το έργο του απασχολείται με το δικαίωμα του καλλιτέχνη για μια ελεύθερη ζωή, απαλλαγμένη από κοινωνικές συμβάσεις και καταναγκασμούς. Γραμμένο το 1893, και μεταφρασμένο στα Αγγλικά τρία χρόνια αργότερα ως Magda, έχει παιχτεί πολλάκις και με πρωταγωνίστριες μεγάλα ονόματα όλων των εποχών, (Helena Modjeska, Sarah Bernhardt, Eleonora Duse κ.α.) ενώ στα έργα του ίδιου έχουν βασιστεί περισσότερες από τριάντα ταινίες κατά τον περασμένο αιώνα.

«Heimat είναι ο τόπος, το σπίτι, οι άνθρωποί σου. Είναι οι ρίζες σου, η γλώσσα σου, η παιδικότητά σου. Είναι όλα εκείνα που θα ονόμαζε κανείς πατρίδα. Ξαφνικά αντίκρισα την πατρίδα μου σαν να την έβλεπα για πρώτη φορά. Όλα είχαν αλλάξει. Στην πραγματικότητα ωστόσο συνέβαινε ακριβώς το αντίθετο: όλα ήταν ίδια, το μόνο που είχε αλλάξει ήμουν εγώ.»*
Για την παράσταση:
Καθώς τα φώτα σβήνουν και οι πρώτες νότες μιας μουσικής γεμίζουν το χώρο ανάμεικτες με φωνή γυναίκας, ένα γυναικείο κορμί κατεβαίνει μια σκάλα με αντισυμβατικό τρόπο ενώ το πρόσωπο κρύβει μια μάσκα. Η αίσθηση είναι ανατριχιαστική, άκρως ενδιαφέρουσα και η προσοχή όλων εστιάζεται ακαριαία στην κίνησή της. Ήδη έχουμε επηρεαστεί από την ατμόσφαιρα, σχεδόν ακαριαία. Την εντυπωσιακή καθηλωτική έναρξη ακολουθεί η είσοδος του "ζευγαριού", επίσης ατμοσφαιρική, χορευτική. Αν γνωρίζεις το πρωτότυπο έργο και βιαστείς να αποφασίσεις για το τί γίνεται θα καταλήξεις σε λάθος συμπεράσματα. Περίμενε μέχρι να σου πουν οι ίδιοι την ιστορία τους.
Η διασκευή της Ευρώπης Θωμοπούλου, που υπογράφει και την σκηνοθεσία, είναι άκρως ενδιαφέρουσα σε σημείο να προτιμάς αυτήν την άποψη παρά οποιαδήποτε άλλη. Η παραστασιοποίηση επίσης. Οι ερμηνευτές αφήνουν κάτι από την ψυχή τους πάνω στη σκηνή ενώ την αλωνίζουν κυριολεκτικά. Κρατούν το νεύρο των πρώτων στιγμών μέχρι την τελευταία μουσική νότα και χαρίζουν όμορφες ερμηνείες ζωντανεύοντας τους ήρωες. Χορεύουν, ακροβατούν στα ακροδάκτυλά τους, φωνάζουν -ουρλιάζουν είναι πιο σωστό- μέσα στην αγανάκτησή τους, χάνουν ή χάνονται για να ξαναενωθούν μετά, πνίγουν και πνίγονται πιστοί σε ό,τι αντιπροσωπεύουν και αγαπούν.
Οι μουσική και τα τραγούδια του Βαγγέλη Λάτου που συμπληρώνουν το σύνολο, μόνο ως υπέροχες επιλογές μπορούν να χαρακτηριστούν. Όπως και τα κοστούμια, οι χορογραφίες και γενικότερα η κίνηση.
Συντελεστές:
Σύλληψη, Διασκευή & Σκηνοθεσία: Ευρώπη Θωμοπούλου
Μουσική επιμέλεια: Βαγγέλης Λάτος
Βοηθός Σκηνοθέτη: Γιάννης Κουρμπάνης
Συνεργάτες: Μαρία Δερεμπέ, Αφροδίτη Πριμικύρη, Tania Riccio
Υπεύθυνη επικοινωνίας: Ευαγγελία Σκρομπόλα
Φωτογράφος: Χρήστος Κατσίνας

Ερμηνεύουν: Δέσποινα Μαλλή, Λύσανδρος Σπετσιέρης, Φαίδρα Χατζηκωσταντή

Τόπος: Beton7, Πύδνας 7, Βοτανικός, 2107512625
Κάτι χρήσιμο:
Μπορείτε να πάρετε μαζί σας στην αίθουσα τα προϊόντα του μπαρ. Ρωτήστε τους ανθρώπους του beton7cafe και απολαύστε την παράστασή σας μαζί με τον καφέ, το τσάι ή το ποτό σας!
Η έξτρα πληροφορία:
Τις ημέρες των παραστάσεων λειτουργεί στο beton7café η έκθεση φωτογραφίας του Χρήστου Κατσίνα "Ερεί[πια", εμπνευσμένη από την παράσταση Die Heimat. Πρόκειται για μια σειρά φωτογραφιών εγκαταλελειμμένων σπιτιών που πάνω τους διαγράφεται η φθορά του χρόνου και η ερημιά. Και η απόλυτη σιωπή. Τις εικόνες της απώλειας ζωντανεύουν τα έντονα χρώματα που έχει επιλέξει ο φωτογράφος σε μια γλυκιά αντίθεση.

*: Απόσπασμα από το δελτίο τύπου.

Σάρκινος Λόγος

Στα έργα του Αλέξη Βλάχου πρωταγωνιστεί το γυναικείο κορμί και ό,τι αντιπροσωπεύει μαζί με το συναίσθημα που προβάλει με κάθε αφορμή. Κι αν ο τίτλος της ατομικής του έκθεσης "Σάρκινος λόγος" μας φαίνεται οικείος και γνώριμος, είναι επειδή ο καλλιτέχνης έχει εμπνευστεί από το ομότιτλο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου.
Α.Β.: Το ποίημα «Σάρκινος Λόγος» το διάβασα τυχαία. Ο Ρίτσος «ζωγράφισε» με τα λόγια του τους πίνακες μου. Δεν θα μπορούσα να βρω πιο ταιριαστό τίτλο για την έκθεσή μου.*
Με ζωγραφική και χαρακτική πάνω σε μεταλλική επιφάνεια, που τη διαχειρίζεται όπως τον καμβά, μεταφέρει το συναίσθημα της γυναίκας -μια εσωτερική διεργασία του ανθρώπου- πάνω στο δημιουργημένο από το χέρι του κορμί της. Σώματα τεντωμένα πάνω σε σταυρούς και μοιρασμένα από κάθετους, οριζόντιους ή διαγώνιους άξονες που διατρέχουν τον καμβά διαμελίζοντας το ανθρώπινο είδωλο σε ίσα μέρη. Πολλές μικρές γραμμές-πινελιές σπάνε το σώμα σε εκατοντάδες μικρότερα τεμάχια, όπως σπάει ο καθρέφτης σε ακανόνιστες ψηφίδες που διαταράσσουν την ομαλότητα του ειδώλου που αντανακλά, και όλα μαζί συνθέτουν την εικόνα. Δυναμικές στάσεις, ταραγμένες ανάσες, μόνο γυμνά κορμιά. Σε κάποια έργα διακρίνουμε μια μονοχρωματική διάθεση που "χαλάει" με το κόκκινο της φωτιάς, ενώ σε άλλα, που έχει επιλέξει να χρησιμοποιήσει όλη τη γκάμα, φτάνει την χρωματική υπερβολή.
Προσωπικά, προτιμώ τα ασπρόμαυρα χαρακτικά και τους πιο λιτόχρωμους πίνακες θεωρώντας ότι πετυχαίνει καλύτερα το συναίσθημα με λιγότερο "θόρυβο" ενώ το λευκό φόντο κάνει τις φιγούρες να μοιάζουν με λεκέδες μελάνης όταν βλέπεις τους πίνακες από μεγαλύτερη απόσταση. Είναι οι ίδιοι πίνακες που όσο πλησιάζεις "εμφανίζουν" ένα ένα τα στοιχεία τους σε μια  οπτική αποκρυπτογράφηση, μέχρι να διαφανεί όλο το θέμα.
Σε όλα η γυναίκα είναι ο πρωταγωνιστής που μάλλον είναι και στη ζωή του καθώς όπως λέει «η γυναίκα είναι η πιο γλυκιά μου κατάρα».*
Σήμερα, διευθύνει το εργαστήρι ζωγραφικής "Εν Τεχνών" στην Αθήνα.
Τόπος: Πολυχώρος Vault, Μελενίκου 26, Γκάζι, 2130356472. Μέχρι τέλος του μήνα με ελεύθερη είσοδο.

*: Από τη συνέντευξη που έδωσε στην Μαριτάζια Κατσιμήγκου.

¤

Τί ὄμορφη ποὺ εἶσαι. Μὲ τρομάζει ἡ ὀμορφιά σου. Σὲ πεινάω. Σὲ διψάω.
Σοῦ δέομαι: Κρύψου, γίνε ἀόρατη γιὰ ὅλους, ὁρατὴ μόνο σ᾿ ἐμένα.
Καλυμένη ἀπ᾿ τὰ μαλλιά ὡς τὰ νύχια τῶν ποδιῶν μὲ σκοτεινὸ διάφανο πέπλο διάστικτο ἀπ᾿ τοὺς ἀσημένιους στεναγμοὺς ἐαρινῶν φεγγαριῶν.
Οἱ πόροι σου ἐκπέμπουν φωνήεντα, σύμφωνα ἰμερόεντα.
Ἀρθρώνονται ἀπόρρητες λέξεις. Τριανταφυλλιὲς ἐκρήξεις ἀπ᾿ τὴ πράξη τοῦ ἔρωτα.
Τὸ πέπλο σου ὀγκώνεται, λάμπει πάνω ἀπ᾿ τὴ νυχτωμένη πόλη μὲ τὰ ἠμίφωτα μπάρ,
Πράσινοι προβολεῖς φωτίζουνε τὸ διανυκτερεῦον φαρμακεῖο.
Μιὰ γυάλινη σφαῖρα περιστρέφεται γρήγορα δείχνοντας τοπία τῆς ὑδρογείου.
Ὁ μεθυσμένος τρεκλίζει σὲ μία τρικυμία φυσημένη ἀπ᾿ τὴν ἀναπνοὴ τοῦ σώματός σου.
Μὴ φεύγεις. Μὴ φεύγεις. Τόσο ὑλική, τόσο ἄπιαστη.

Σάρκινος Λόγος, Γιάννης Ρίτσος

¤

Συνδυάστε το με μια παράσταση. Στον πολυχώρο Vault μπορείτε να δείτε, μεταξύ άλλων:  Αρκετά πια με την ΑντέλαΤρεις αδερφές μόνοDido and AeneasIraq 9 τόποι επιθυμίαςΠνιγμονήYerma, Ποιος ανακάλυψε την Αμερική; κ.α.

Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;

Δυο κοριτσάκια, έφηβες, κοπέλες, νεαρές, γυναίκες, ώριμες, γερόντισσες. Δυο παιδιά που γνωρίστηκαν στα οκτώ τους, μεγάλωσαν παράλληλα, προβληματίστηκαν, επιθύμησαν, πόθησαν, συγκινήθηκαν, γέλασαν, επιβεβαιώθηκαν, ερωτεύθηκαν, έκλαψαν... και έφτασαν στα ογδονταοκτώ τους μαζί, ενωμένες παρά τις διαφορές τους. Γιατί τίποτα από όσα πέρασαν δε κατάφερε να χωρίσει την Λίζα από την Καίτη και την Καίτη από την Λίζα. Ή, μήπως, εκείνες δεν κατάφεραν να χωριστούν;
Δυο αγαπημένες φίλες μεγαλώνουν και ανακαλύπτουν τον κόσμο, τη ζωή, τους άντρες... Μορφώνονται, ερωτεύονται, κάνουν οικογένεια, καριέρα... Ναυαγούν και σώζονται ξανά και ξανά, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Περισσότερα από είκοσι στιγμιότυπα που περιέχουν όλη τους τη ζωή αποτελούν το πολυαγαπημένο έργο της Χρύσας Σπηλιώτη. Ο λόγος της άμεσος, λιτός κι απέριττος, το θέμα διαχρονικό, η δράση κινηματογραφική και σκοπός της να γίνουμε μάρτυρες μιας γυναικείας φιλίας που κρατά για πάντα. Μικρές αντιπροσωπευτικές σκηνές διαδέχονται η μία την άλλη και αντικατοπτρίζουν όλα τα στάδια της ωρίμανσης των γυναικών αυτών αλλά και της φιλίας που τις ενώνει.

«Μας ξεναγεί σε μια προσωπική, εσωτερική ήπειρο, σχεδόν άγνωστη, γεμάτη απρόοπτα, με όχημα μια γυναικεία φιλία και με προορισμό την ίδια μας την ικανότητα να ονειρευόμαστε ακόμα κι όταν όλα γκρεμίζονται, ακόμα κι όταν ο κόσμος μέσα μας και γύρω μας είναι τόσο επικίνδυνος, απειλητικός κι αστείος, όσο και το είδωλό μας στον καθρέφτη της καθημερινότητας, εκεί που γινόμαστε αδύναμοι, ευάλωτοι, τρυφεροί κι ανελέητοι, εκεί που μπορούμε να αρθρώσουμε ακόμα και το πιο παράλογο παράπονο με μοναδικό μας ακροατή τον καλύτερο φίλο μας.»*

Το "Ποιος ανακάλυψε την Αμερική;" είναι το πρώτο θεατρικό έργο της Χρύσας Σπυλιώτη και, από το 1997 που ανέβηκε για πρώτη φορά μέχρι σήμερα, έχει μεταφραστεί σε έξι γλώσσες και έχει παιχτεί πολλαπλά τόσο στην Ελλάδα όσο και σε χώρες του εξωτερικού, μεταξύ των οποίων η Κύπρος και η Νέα Υόρκη.
Ένα ταξίδι ανακάλυψης το έργο αυτό, τόσο του έξω κόσμου, εκείνου που μας περιβάλλει και αποτελείται από τους άλλους ανθρώπους, όσο κι αυτού που βρίσκεται μέσα μας. Καθημερινές καταστάσεις από κάθε στάδιο ωρίμανσης των ηρωίδων που διαγράφουν την πορεία τους μέσα στην κοινωνία, την αποκομιδή τους σε εμπειρία και τη μεταξύ τους σχέση. Δύο πρόσωπα που αλωνίζουν τη σκηνή μεγαλώνοντας, ενώ φοράνε ένα ρούχο τη φορά από το λιτό σκηνικό που αντιστοιχεί σε μια περίοδο της ζωής τους. Και όσο περνάνε τα χρόνια και φοριούνται τα ρούχα, τόσο γεμίζουν οι φαρέτρες τους με εμπειρίες, με γέλια, με δάκρυα, με επιτυχίες και αποτυχίες, με αλήθειες και ψέμματα... με ζωή. 
Οι Ευγενία Αποστόλου και Βίβιαν Κοντομάρη, υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες της Κατερίνας Πολυχρονοπούλου, με νεύρο και ζωντάνια ενσαρκώνουν τις ηρωίδες του έργου σε μια παράσταση που παίζεται απνευστί, ενώ οι γοργοί ρυθμοί διατηρούνται αμείωτοι μέχρι το τέλος όπως και ο ενθουσιασμός των ηθοποιών, δημιουργώντας ένα απολαυστικό σύνολο που δε θες να τελειώσει.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Χρύσα Σπηλιώτη
Σκηνοθεσία, Μουσική επιμέλεια: Κατερίνα Πολυχρονοπούλου
Εικαστική επιμέλεια, Φωτογραφίες: Αγγελίνα Παγώνη
Σχεδιασμός φωτισμών: Δημήτρης Παντελιάς
Σχεδιασμός ήχου: Σταύρος Τσουμάνης
Βοηθός σκηνοθέτη: Μάριος Παϊτάρης

Παίζουν: Ευγενία ΑποστόλουΒίβιαν Κοντομάρη

Τόπος: Πολυχώρος Vault, Μελενίκου 26, Γκάζι, 2130356472.

*:Απόσπασμα από το δελτίο τύπου.

Αρκετά πια με την Αντέλα


Τριάντα χρόνια μετά το τέλος του κλασσικού έργου του Λόρκα, "Το σπίτι της Μπερνάρντα Άλμπα", βρισκόμαστε ξανά στο σπίτι όπου συναντάμε τη μοναδική απόγονο της οικογένειας της Μπερνάρντα Άλμπα, τη Μαρτύριο, πάνω στο νεκροκρέβατο της μητέρας της. Καταδικασμένη να περάσει τη ζωή της μέσα στο σπίτι του πένθους, μοναδικός φύλακας του σκοτεινού μυστικού, έχοντας χάσει όλες τις αδερφές της, χωρίς να έχει άλλους ανθρώπους ή άλλη οικογένεια πέρα από την Άλμπα και ηθικός αυτουργός μιας αυτοκτονίας, η Μαρτύριο δέχεται την επίσκεψη μιας νεαρής κοπέλας. Η απροσδόκητη εμφάνιση της Πόνθιας ανοίγει την ανήσυχη ψυχή της Μαρτύριο, ζωντανεύει τις μνήμες, τις τύψεις, τα μυστικά... Και όσο εκείνη ξαναζεί μέσα από τις αναμνήσεις της τα πάθη, από τους τοίχους ξεπροβάλλουν τα πρόσωπα του παρελθόντος. Περισσότεροι απρόσκλητοι επισκέπτες για να ζωντανέψουν οι στιγμές, τα καταπιεσμένα ένστικτα, τα ψέματα.


Ο Δημήτρης Καρατζιάς γράφει τη φανταστική συνέχεια του Σπιτιού της Μπερνάρντα Άλμπα επικεντρώνοντας πάνω σε εκείνη την αδερφή που δεν ήταν από τη φύση φτιαγμένη να έχει καλή τύχη έτσι σθεναρή καθώς ήταν. Την ορίζει πρωταγωνίστρια, της δίνει την περισσότερη ζωή σε χρόνια από κάθε άλλη γυναίκα του Σπιτιού, ευχή και κατάρα ταυτόχρονα. Η Μαρτύριο θα ζήσει παρά τις κακές προβλέψεις περισσότερο από όλες τις αδερφές της και θα βασανιστεί όσο καμιά, από τύψεις, ανείπωτα μυστικά και ανομολόγητα πάθη, μέσα στο βαρύ πένθος που τυλίγει το σπίτι τους. Με το εξαιρετικό αυτό κείμενο, τις σκηνοθετικές οδηγίες της Λίλλυς Μελεμέ, την εκπληκτική ερμηνεία της Αθηνάς Τσιλύρα και όλους τους άλλους συντελεστές, δημιουργήθηκε μια παράσταση αξιώσεων που αγγίζει το κοινό με πολλές έντονες στιγμές. Μυστικά και ανομολόγητες αλήθειες που ξεπηδούν μέσα από την αφήγηση-εξομολόγηση της Μαρτύριο προκαλούν από συγκίνηση μέχρι πόνο και από έκπληξη μέχρι ανατριχίλα ενώ η παράσταση περνά ξυστά από τον τρόμο του θρίλερ ως την παράνοια μιας πολυβασανισμένης ψυχής που ζητά δικαίωση, εξιλέωση, άφεση... (γαλήνη;) γαλήνη. Ή μήπως εκδίκηση;
Τα σκηνικά της Αριάδνης Βοζάνη αντανακλούν τη «θάλασσα πένθους» με τον πιο κυριολεκτικό τρόπο καθώς σε όλο το χώρο δεσπόζει μια μαύρη θάλασσα που σιγά σιγά, και όσο φτάνει το τέλος της Μπερνάρντα, τυλίγει άπαντα, ενώ οι χαρακτήρες καλούνται να περπατήσουν πάνω της, να ισορροπήσουν θαρρείς στο νερό της. Το απόλυτο μαύρο της χαλάει ένα πράσινο -της ελπίδας;- και κάτι λευκό, όπως η αγνότητα (η καθαρότητα;) που χάθηκε κάποτε, δεκαετίες πριν.


Ατμοσφαιρικό το αποτέλεσμα, πλημμυρισμένο με υπέροχους συμβολισμούς, έντονο συναίσθημα και καλούς συνεργάτες. Επί σκηνής, κάνουν τη διαφορά, εκτός από την μοναδική Αθηνά Τσιλύρα και οι Νίκη Αναστασίου και Σεβίνα Μαραγκού.


Συντελεστές:
Κείμενο: Δημήτρης Καρατζιάς
Σκηνοθεσία: Λιλλύ Μελεμέ
Βοηθός σκηνοθέτη: Σεβίνα Μαραγκού
Πρωτότυπη μουσική σύνθεση: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Αριάδνη Βοζάνη
Κοστούμια: Miltos Couture
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Βίντεο-teaser: Νίκος Λιβαθινός

Διανομή:
Μαρτύριο: Αθηνά Τσιλύρα
Πόνθια: Νίκη Αναστασίου
Αγκούστιας: Σεβίνα Μαραγκού

Τόπος: Πολυχώρος Vault, Μελενίκου 26, Γκάζι, 213 0356472

Η Νεφέλη Πόπη Ζάνη για το "Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ν.Π.Ζ.: Η ιδέα ήρθε από έναν φίλο ο οποίος είχε διαβάσει το πρώτο μου βιβλίο. Πρόκειται για ένα βιβλίο βιωματικό. Ένα βιβλίο αυτογνωσίας, αυτολύτρωσης, που περιέχει σκέψεις, προβληματισμούς κ.α. Όταν λοιπόν το διάβασε μου πρότεινε να γράψω ένα βιβλίο με ανθρώπους της καθημερινότητας οι οποίοι παρ' όλο που είναι δίπλα μας δεν μπορούμε να φανταστούμε τί μπορεί να βιώνουν ή γιατί βιώνουν αυτό που βλέπουμε.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ν.Π.Ζ.: Στον υπολογιστή μου όπως άλλωστε και όλα όσα γράφω.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ν.Π.Ζ.: Ενάμιση χρόνο γιατί έπρεπε πρώτα να βρίσκομαι με τους ανθρώπους που πρωταγωνιστούν στο βιβλίο να μου αφηγούνται την ιστορία τους και μετά να την γράφω. Και μιλάμε για εικοσιένα ανθρώπους, με εντελώς διαφορετική θεματολογία καθένας από αυτούς. Ήταν αδύνατο να γραφτεί σε μικρότερο χρονικό διάστημα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ν.Π.Ζ.: Προσεγγίζω συνήθως κοινωνικά θέματα, επομένως το συγκεκριμένο βιβλίο θα το χαρακτήριζα κοινωνικό αφού τα θέματα που κυριαρχούν είναι η κακοποίηση, το αλκοόλ, τα ναρκωτικά, η ομοφυλοφιλία, η παχυσαρκία, η πορνεία, η γονεική συναισθηματική καταπίεση κ.α.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ν.Π.Ζ.: Όπως ανέφερα και παραπάνω, το βιβλίο καταπιάνεται με κοινωνικά θέματα τα οποία δυστυχώς παραγκωνίζουμε. Από την άλλη όσοι τα βιώνουν στο οικογενειακό-φιλικό τους περιβάλλον, προσπαθούν να τα "σκεπάσουν" φοβούμενοι την κριτική του κόσμου. Υπάρχουν ακόμα ταμπού. Πρόκειται για αληθινά βιώματα συνανθρώπων μας τα οποία μου εκμυστηρεύθηκαν και φυσικά εμπιστεύθηκαν. Πώς τα βίωσαν, γιατί τους συνέβησαν, πώς τους αντιμετώπισαν οι άλλοι, τα κατάφεραν τελικά; Γράφοντας αυτό το βιβλίο όπως έχω ξαναπεί και ερχόμενη σε καθημερινή επαφή με τους ανθρώπους αυτούς, έμαθα πάρα πολλά και φυσικά αναθεώρησα άλλα τόσα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ν.Π.Ζ.: Την αλήθεια του!

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ν.Π.Ζ.: Τους αγάπησα όλους. Έχουμε να κάνουμε με αληθινούς ανθρώπους και όχι με φανταστικούς ήρωες. Όλοι τους μου άφησαν την αλήθεια τους, κλάψανε μπροστά μου, θύμωσαν, γέλασαν... δεθήκαμε. Ξεχώρισα λίγο παραπάνω ίσως την Σταυρούλα που φτάνοντας μισό αιώνα ζωής φορτωμένο με σκληρές καταστάσεις -τις οποίες όταν άκουσα ομολογώ με σοκάρισαν- ακόμα το βλέμμα της αποπνέει μια αθωότητα. Ακόμα ελπίζει και η πίστη της για ζωή δεν την εγκατέλειψε.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ν.Π.Ζ.: Αλλαγή νοοτροπίας. Αλλαγή σκέψης και κυρίως... τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται. Σίγουρα όμως και αισιοδοξία, δύναμη, θάρρος, αφού οι ίδιοι οι ήρωες μας μαθαίνουν πως ακόμα και από τις δυσκολότερες μάχες μπορούμε να βγούμε νικητές.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ν.Π.Ζ.: Μήπως δεν προσφέρω σωστά στα παιδιά αυτά που οφείλω ως μητέρα.

Φοβάστε...
Ν.Π.Ζ.: Εκείνους που μου δίνουν ομπρέλα όταν βρέχει. Τους λάθος προστάτες στην λάθος στιγμή. Μην ξεγελαστώ πάλι και τους ακούσω.

Αγαπάτε...
Ν.Π.Ζ.: Την ζωή! Με ότι αυτό συνεπάγεται.

Ελπίζετε...
Ν.Π.Ζ.: Σ' έναν καλύτερο κόσμο.

Θέλετε...
Ν.Π.Ζ.: Ανθρώπους με όρεξη για ζωή, με πείσμα και αισιοδοξία!

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ν.Π.Ζ.: Εκείνοι που έχουν ανάλογα βιώματα και εξαιτίας τους νιώθουν μόνοι ή διαφορετικοί.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ν.Π.Ζ.: Για να αναθεωρήσουμε κάποια στάνταρ με τα οποία μας γαλούχησαν. Για να πάρουμε θάρρος και δύναμη.

Γιατί δεν πρέπει;
Ν.Π.Ζ.: Γιατί ίσως δεν είμαστε έτοιμοι για τις αλήθειες του με αποτέλεσμα να φοβηθούμε να δούμε τις καταστάσεις στην πραγματική τους διάσταση.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ν.Π.Ζ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία, στον εκδοτικό οίκο Οσελότο στο τηλέφωνο 2106431108 και φυσικά από εμένα την ίδια στέλνοντας e-mail στο nefelipz@yahoo.gr.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ν.Π.Ζ.: Στο facebook στο προφίλ μου ή στη σελίδα μου και στην προσωπική μου ιστοσελίδα.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ν.Π.Ζ.: Το λευκό και το κόκκινο. Συνδυάζει την αθωότητα και παράλληλα την δύναμη που έχουν οι ήρωές του!

Ποια μουσική;
Ν.Π.Ζ.: Εναλλασσόμενη, ένα μιξ που να περιέχει πολλά είδη μουσικής όπως τα συναισθήματα των ηρώων.

Ποιο άρωμα;
Ν.Π.Ζ.: Γιασεμί. Συμβολίζει την αγάπη, την ζωή, την ελπίδα!

Ποιο συναίσθημα;
Ν.Π.Ζ.: Πολλά και ανάμικτα μα εκείνο που μένει είναι η δύναμη της θέλησης για ζωή!

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ν.Π.Ζ.: Τηλεοπτική σειρά.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ν.Π.Ζ.: Χορεύτρια ή ζωγράφος.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ν.Π.Ζ.: Είναι πολλοί. Αλκυώνη Παπαδάκη, Κική Δημουλά, Ζυράννα Ζατέλη, Βασίλης Βασιλικός, Όμηρος Αβραμίδης κ.α.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ν.Π.Ζ.: Με έχουν επηρεάσει πολλοί συγγραφείς, ωστόσο νομίζω πως γράφω με δικό μου τρόπο. Το αν η γραφή μου μοιάζει με κάποιου άλλου, αυτό θα το κρίνουν οι αναγνώστες.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ν.Π.Ζ.: Με κατευθύνουν σχεδόν πάντα, από την στιγμή που θα γεννηθούν στο μυαλό μου. Όσο και αν φαίνεται ασύλληπτο για κάποιους, γίνονται οντότητες με δικές τους ζωές, τύχες κλπ. Τις περισσότερες φορές εκείνοι με καθοδηγούν και εγώ απλά γράφω.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ν.Π.Ζ.: Αναμφισβήτητα και τα δύο. Το ένα συμπληρώνει το άλλο. Η φαντασία δίνει την ελευθερία που χωρίς την εμπειρία μπορεί να φέρει όχι και τόσο όμορφα αποτελέσματα.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ν.Π.Ζ.: Η καλή προώθηση. Η σωστή προώθηση. Δυστυχώς υπάρχουν βιβλία όχι και τόσο καλά που επιτυγχάνουν και άλλα πολύ καλά που μένουν στα αζήτητα.

Τι την αποτυχία;
Ν.Π.Ζ.: Το παραπάνω αλλά αντίστροφα. Η κακή προώθηση, τα λάθος μηνύματα. Για αυτό και κάθε αναγνώστης θα πρέπει να διαβάζει το εκάστοτε βιβλίο ώστε να κρίνει μόνος.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ν.Π.Ζ.: Και είναι και μπορεί! Είναι όμως πιστεύω από τις πιο ωφέλιμες καταχρήσεις.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ν.Π.Ζ.: Ο θόρυβος της σιωπής.
Εξώφυλλα των βιβλίων της Νεφέλης Πόπης Ζάνη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στην έγχρωμη εικόνα το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι"
Η Νεφέλη γεννήθηκε στα Ιωάννινα το 1973 όπου και διαμένει μέχρι σήμερα.  Γράφει από όταν θυμάται τον εαυτό της. Έχει λάβει μέρος σε διάφορους λογοτεχνικούς διαγωνισμούς και αρκετά διηγήματά της είναι δημοσιευμένα σε διάφορους ιστοχώρους. Αρθρογραφεί εκτός από το προσωπικό της μπλοκ σε τρία ακόμη ηλεκτρονικά περιοδικά το  CityMag_online magazine το epirusinfo.com & το Double Magazine.
Είναι μέλος Δ/Σ του Ε.Κ.Ε.Σ (Ενωμένη Κίνηση Ελλήνων Συγγραφέων) πρόκειται για μια προσπάθεια συνεργασίας Συγγραφέων και όλων όσων αγαπούν και θέλουν να διαδοθεί παντού το Ελληνικό πνεύμα με στόχο την διάδοση και άμεση επαφή του συγγραφέα με τον αναγνώστη.
To 2011 εκδίδει το πρώτο της βιβλίο "Το τανγκό της ψυχής μου". Δύο χρόνια αργότερα έρχεται το δεύτερο βιβλίο της "Όταν μου μίλησαν οι άγγελοι" και κυκλοφορούν από τις εκδόσεις Οσελότος.
Είναι ερωτευμένη με την συγγραφή και το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της, μετά την οικογένειά της, το αφιερώνει σε αυτήν.
Ασχολείται επίσης ερασιτεχνικά αλλά δίνοντας τον καλύτερο της εαυτό, με το ραδιόφωνο, την φωτογραφία και το χορό.

¤

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Τρεις αδερφές μόνο

Η Μαρία Κυριάκη εμπνέεται από το κλασσικό έργο του Άντον Τσέχωφ και μεταφέρει τις τρεις αδερφές στο σήμερα της ελληνικής πραγματικότητας.

Η Όλυα, η Μάσσα και η Ειρήνα είναι οι εγγονές (μπορεί να δισέγγονες) των αδερφών του Τσέχωφ, θύματα του σοσιαλισμού και μετανάστριες στην Ελλάδα της κρίσης. Προσπαθώντας να επιβιώσουν κάνουν όποια δουλειά βρουν, αναγκάζονται ή σπρώχνονται από την ανάγκη. Και ως συνήθως, οι διαθέσιμες εργασίες δεν έχουν καμία σχέση με πτυχία και σπουδές. Μελαγχολούν και αισιοδοξούν αντίστοιχα, παράλληλα και αλληλοσυμπληρωματικά. Είναι κυνικές και τολμηρές, ελπίζουν σε ένα καλύτερο αύριο, παλεύουν για την επιβίωση και αναζητούν τον έρωτα και την αγάπη.  Ξένες σε ξένο τόπο που προσπαθούν να αισθανθούν σαν -ή αντί για- πατρίδα και με τη νοσταλγία άσβεστη, για εκείνη την πατρίδα που άφησαν, για τα χαμένα τους όνειρα, για ένα μέλλον πλημμυρισμένο με ευτυχία και αγάπη.
Η ομάδα Theater Can Kill με τις κατευθύνσεις της Μαρίας Κυριάκη, που εκτός από τα κείμενα υπογράφει και την σκηνοθεσία, παρουσιάζει μια άλλη εκδοχή-διασκευή του κλασσικού αριστουργήματος, στον πολυχώρο Vault, σε μια παράσταση που κυλάει ομαλά έχοντας αρκετά κωμικά στοιχεία, πανέμορφες μουσικές επιλογές, φρεσκάδα από νιάτα και γρήγορη ροή. Οι τρεις αδερφές στριμώχνουν τα όνειρά τους στο μικρό τους διαμέρισμα, ίσως κάπου στο κέντρο των Αθηνών, αναπολούν ό,τι άφησαν στη Ρωσία προσπαθώντας να κρατήσουν ζωντανή τη μνήμη, μοχθούν για την επιβίωση και ονειρεύονται ένα καλύτερο αύριο. Και όταν η αυλαία πέφτει οι θεατές παραμένουν αφύσικα στις θέσεις τους, σημάδι ότι δεν είναι έτοιμοι να αποχωριστούν το έργο, δεν το χόρτασαν.
 
Οι επιλογές τις Μαρίας Κυριάκη τόσο στο κείμενο όσο και στη σκηνοθεσία δημιούργησαν ένα γρήγορο έργο, συμπυκνωμένης ιστορίας, αλλά ανάλαφρο και χαλαρό παρά τις δυσκολίες και τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι ηρωίδες του. Η δράση κυλάει γρήγορα, ο χώρος φωτίζεται ιδανικά από τον Δημήτρη Παντελιά, όμορφες μουσικές επιλογές ακούγονται που κανείς δε θα μπορούσε να σκεφθεί άλλες καλύτερες στη θέση τους και οι τρεις αδερφές ζουν τις μέρες και τις νύχτες τους μέσα στους τοίχους του διαμερίσματός τους έχοντας η μία την άλλη, να αλληλοσυμπληρώνονται και να αλληλοβοηθιούνται. Να συνεχίζουν.
Οι ενσαρκώτριες Δώρα Γιαγτζίδου, Μικαέλλα Θεοδουλίδου και Κορνέλια Κυριάκη γεμίζουν με φρεσκάδα τη σκηνή, ζωντάνια και δύναμη. Χαρίζουν αύρα αισιοδοξίας στις ταλαιπωρημένες από τη ζωή ηρωίδες τους και αρκετά χαμόγελα στο κοινό μέσα από τις χιουμοριστικές στιγμές του έργου. Κάπου κάπου συνθλίβονται και σκορπούν από αγανάκτηση και αδικία, αλλά γρήγορα ξαναβρίσκουν τη χαμένη χαρά, την ελπίδα. Και συνεχίζουν.
Η ιστορία μοιάζει με προσομοίωση της πραγματικότητας όπου την ευτυχία διαδέχεται η θλίψη και το δράμα αφήνει τη θέση του στο θαύμα, που οι άνθρωποι ξορκίζουμε τις δυστυχίες με όνειρα για ένα καλύτερο αύριο και οι μέρες κυλούν τόσο υπέρ όσο και κατά μας καθώς διαδέχονται η μία την άλλη σε ένα αστείρευτο γαϊτανάκι με λάθη, πάθη, χαρές, λύπες... Και συνεχίζεται.
Κείμενο-Σκηνοθεσία: Μαρία Κυριάκη
Μουσική επιμέλεια: Ομάδα Theater Can Kill
Φώτα: Δημήτρης Παντελιάς
Σκηνικά-Κοστούμια: Αγγελίνα Παγώνη
Βίντεο-Αφίσα: Κορνέλια Κυριάκη

Ειρήνα: Δώρα Γιαγτζίδου
Όλυα: Μικαέλλα Θεοδουλίδου
Μάσσα: Κορνελία Κυριάκη

Τόπος: Πολυχώρος Vault, Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2103302348
Την Κυριακή στις 18:00.
Δείτε επίσης στο Vault:

Αν ήμουν τραγούδι, της Σίσσυς Θεοφανοπούλου

Δυο παιδικές φίλες ξανασυναντιούνται μετά από περίπου είκοσι χρόνια. Ξέγνοιαστες αναμνήσεις τις ενώνουν. Κι όμως κάτι... Κάποιος τις χωρίζει... Ερωτευμένες με τον ίδιο άνδρα και μέσα από συνεχείς ανατροπές, θα έρθουν αντιμέτωπες και θα δουν τη ζωή τους να εξελίσσεται και να επαναλαμβάνεται σαν το ρεφρέν ενός τραγουδιού.
Τι θα υπερισχύσει; Η φιλία; O έρωτας; Η αγάπη; Η μητρότητα; Συγκεχυμένα συναισθήματα που θα διασπαστούν και θα ενωθούν ξανά, γράφοντας τους στίχους για την πιο παράξενη μελωδία που θα μπορούσε να συνθέσει η τύχη...
“Όταν οι γέφυρες γκρεμίζονται, τα μονοπάτια γεμίζουν από ασήκωτους λίθους, οι θάλασσες ξεραίνονται και η ατμόσφαιρα γίνεται ομιχλώδης σαν αφρισμένο αέρινο κύμα, τότε το μόνο που μένει είναι η αναζήτηση της πραγματικότητας.
Ψεύτικη η αλήθεια που βίωνε η Ζωή, αληθινό το ψέμα που ζούσε η Σάνυ. Και στη μέση ένας άνδρας με συνεχόμενα λάθη...”
Ας μιλήσουμε σχετικά με τη μυθοπλασία. 
Ποιο είναι το κίνητρο του ανθρώπου εκείνου που καταγράφει ιστορίες και χαρακτήρες στο χαρτί; 
Σ.Θ.: H μυθοπλασία για μένα είναι η διαδικασία μιας ονειρικής αλλά παράλληλα ρεαλιστικής δημιουργίας. Η αποτύπωση της συγγραφικής έμπνευσης που παίρνει σάρκα και οστά μέσα από το μελάνι του συγγραφέα.

Η συγγραφή είναι ανάγκη; Χόμπι; Επάγγελμα;
Σ.Θ.: Απόλυτη ανάγκη… και έμφυτη μάλιστα. Οι εκφάνσεις που μπορεί να πάρει είναι πολλές. Ο πυρήνας της πάντως είναι η ανάγκη για εξωτερίκευση της εσωτερικότητάς μου.
Κύριος στόχος μου είναι τα βιβλία μου να κάνουν τον αναγνώστη να «ταξιδεύει», να ξεφεύγει –έστω και για λίγο- απ’ τα προβλήματα και τις έννοιες της καθημερινότητας και να βιώνει συναισθήματα! Μέσα απ’ τη μυρωδιά του χαρτιού και τη φαντασία της πένας, κύριο μέλημά μου είναι οι στιγμές να περνούν μαγικά, αφήνοντας μια όμορφη λογοτεχνική ανάμνηση.

Πως προέκυψε η ιδέα για αυτό το μυθιστόρημα; Βασίζεται σε κάποια δική σας εμπειρία; Σε κάποια ιστορία που σας διηγήθηκαν;
Σ.Θ.: Το «Αν Ήμουν Τραγούδι» είναι ένα καθαρά μυθοπλαστικό μυθιστόρημα που δεν βασίζεται σε κάποιο αληθινό γεγονός. Οι αξίες και τα συναισθήματα που πρεσβεύει όμως όπως π.χ ο έρωτας, η φιλία, η μητρότητα και η αληθινή αγάπη είναι πέρα για πέρα αληθινά.

Σας έχει συμβεί κάτι από αυτά που συμβαίνουν στις ηρωίδες σας; Να ξαναβρεθείτε με μια παλιά σας φίλη μετά από πολλά χρόνια, για παράδειγμα, ή να καταλάβετε ότι είστε ερωτευμένη με τον ίδιο άντρα;
Σ.Θ.:Μου έχει συμβεί να ξαναβρεθώ με μία φίλη μου μετά από δέκα χρόνια χωρίς όμως να υπάρχει κάποιος άνδρας ανάμεσά μας. Είμαι απίστευτα τυχερή που έχω αυτόν τον τόσο σημαντικό άνθρωπο και πάλι κοντά μου.

Γνωρίζω ότι έχετε μια δίδυμη αδερφή; Δεδομένης της ιδιαίτερης σχέσης και επικοινωνίας των διδύμων, η αδερφή σας, η Μαίρη, έχει αναπτύξει συγγραφικές ανησυχίες;
Σ.Θ.: Η αδερφή μου, η Μαίρη είναι ένας πολύ κοινωνικός άνθρωπος με καλλιτεχνικές ανησυχίες. Δεν ασχολείται με την πεζογραφία. Έχει γράψει κάποια ποιήματα αλλά πιστεύω πως το βασικό της ταλέντο είναι η ζωγραφική και η χειροτεχνία.

Εκτός από το μυθιστόρημα αυτό, έχετε γράψει και παραμύθια. Πόσο διαφορετικό ή δύσκολο είναι να γράφεις για παιδιά; 
Σ.Θ.: Σέβομαι την άποψη πολλών ομότεχνων που θεωρούν ότι η συγγραφή παιδικών παραμυθιών είναι δυσκολότερη απ’ τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες επειδή το παιδικό κοινό είναι πιο απαιτητικό. Θα διαφωνήσω. Θεωρώ και τις δύο περιπτώσεις εξίσου δύσκολες ή εύκολες. 
Σαφώς όταν γράφεις ένα άρτιο παιδικό βιβλίο πρέπει να είσαι πιο προσεκτικός στην αποτύπωση των νοημάτων και στην επιλογή των αξιών που επικοινωνείς μέσα από αυτό.
Από την άλλη μεριά όμως, η συγγραφή του μυθιστορήματος έχει περισσότερες «τεχνικές δυσκολίες» καθώς μιλάμε για μεγαλύτερο όγκο παραγωγής κειμένου. Το «δέσιμο» της πλοκής, η πληρότητα της ψυχοσύνθεσης των ηρώων, οι ανατροπές και η τελική «κάθαρση» απαιτούν περισσότερο χρόνο, σκέψη και σωστή εναλλαγή σκηνών, αρωμάτων, μυρωδιών και εικόνων.

Τι σας επηρεάζει περισσότερο όταν γράφετε; Η έμπνευση, η φαντασία, η εμπειρία, άλλα αναγνώσματα...
Σ.Θ.: Θα έλεγα τα 3 πρώτα και με τη σειρά που τα έθεσες. Η έμπνευση φέρνει τη φαντασία.
Όταν λοιπόν η φαντασία συνδυάζεται με την εμπειρία, δημιουργεί αυτό το κράμα που λέγεται λογοτεχνική δημιουργία.

Θεωρείτε ότι ένα μυθιστόρημα μπορεί να αλλάξει, να επηρεάσει ή να διαμορφώσει τη ζωή του αναγνώστη του;
Σ.Θ.: Ναι, ευτυχώς το πιστεύω! Κατά την άποψή μου, υπάρχουν κάποια βιβλία-διαμάντια που ως ελληνικό κοινό είχαμε την τύχη να «κληρονομήσουμε» από μεγάλους Έλληνες λογοτέχνες. Κλασσικό παράδειγμα για μένα «Η Αίθουσα του Θρόνου» του ακαδημαϊκού Τάσου Αθανασιάδη. 

Μελλοντικά σχέδια; Τι να περιμένουμε από τη Σίσσυ;
Σ.Θ.: Είμαι εδώ και πολύ καιρό στη διαδικασία ολοκλήρωσης του επόμενου μυθιστορήματός μου. Δυστυχώς λόγω επαγγελματικών υποχρεώσεων και απαιτητικής καθημερινότητας έχω καθυστερήσει αρκετά να το τελειώσω. Παρόλα αυτά, πιστεύω ότι μέσα στο Α τρίμηνο της επόμενης χρονιάς, θα έχει εκδοθεί.
Πρόκειται για ένα βιβλίο που έχω αγαπήσει πολύ και που θα ήθελα κι ο κόσμος να «αγκαλιάσει» τόσο θερμά όπως έκανε και με το «Αν Ήμουν Τραγούδι» που είναι το πρώτο μου λογοτεχνικό παιδάκι.


¤

Φωτογραφίες της Σίσσυς Θεοφανοπούλου από το προσωπικό της
αρχείο και το εξώφυλλο του μυθιστορήματός της "Αν ήμουν τραγούδι"

Ο Γιώργος Γιαντάς για το "Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Γ.: Σκεφτόμουν τη δημιουργία μιας γυναίκας πρωταγωνίστριας εδώ και αρκετό διάστημα. Προσανατολιζόμουν στην περίοδο της κατοχής, ενώ υπήρχαν σκέψεις για μία ιστορία «αστυνομικής» πλοκής με συμπαγή ιστορικά χαρακτηριστικά. Με τον καιρό τα παραπάνω «ωρίμασαν» και άρχισαν να συγκλίνουν μεταξύ τους, ενώ πρακτικά βρισκόμουν στο δεύτερο βιβλίο μου (Mindland).

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Γ.: Στο μικρό καταφύγιο, μια μικρή γωνιά του δωματίου, δίπλα σε στοιβαγμένα βιβλία, τετράδια και μπλοκ σημειώσεων πλάι σε διασκορπισμένα μολύβια, στυλό, διορθωτικές ταινίες... κατόπιν στο σταθερό μου υπολογιστή.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Γ.: Υπολογίζω περίπου δεκαοκτώ μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Γ.: Ιστορικό μυθιστόρημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Γ.: Η Μαριάννα Μαλτέ ήταν νέα στα χρόνια του 1940. Κατά την Ιταλική επίθεση στην Ελλάδα, ο άντρας της χάνεται στο μέτωπο. Παρόλο που η ζωή της στο Στεφάνι (χωριό στην περιοχή του Κορωπίου) είναι ως τότε ήρεμη, τώρα επισκιάζεται από τον πόλεμο και τον ερχομό των κατακτητών. Μέσα στη νέα πραγματικότητα ξεκινούν οι στερήσεις, οι ελλείψεις σε αγαθά πρώτης ανάγκης, ο φόβος. Εκείνη όμως είναι απλά αποφασισμένη να προχωρήσει τη ζωή της. Και την προχωρά...

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Γ.: Την ατμόσφαιρα της εποχής. Αυτός ήταν και ο πρωταρχικός στόχος, να καταφέρω έστω να δημιουργήσω ένα περιβάλλον «κατοχής», αβεβαιότητας, μα και αισιοδοξίας, κάνοντας μια νοερή επιστροφή στα γεγονότα του 1941-44, με οδηγό τις πηγές μου και τη σχετική βιβλιογραφία.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος ήρωας και γιατί;
Γ.Γ.: Η πρωταγωνίστρια Μαριάννα, γατί στο πλάι της ταξίδεψα κι εγώ...

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Γ.: Την ικανοποίηση που προσφέρει κάθε αξιόλογο ανάγνωσμα σε συνδυασμό με ιστορικά ντοκουμέντα, που δένονται με τη μυθοπλασία, συμβαδίζοντας με το ημερολόγιο της πραγματικότητας. Την απόδραση σε ένα περιβάλλον διαφορετικό, όπου παρά τις δυσχέρειες και την ανέχεια, κάποιοι άνθρωποι εξακολουθούν να ζουν, να αγαπούν, να ελπίζουν, να αγωνίζονται.

Φοβάστε...
Γ.Γ.: Όταν διακρίνω την πονηριά ή την υποκρισία.

Αγαπάτε...
Γ.Γ.: Όσους δίνουν χωρίς να περιμένουν αντίκρισμα.

Ελπίζετε...
Γ.Γ.: Σε ένα πιο συνειδητοποιημένο κόσμο.

Θέλετε...
Γ.Γ.: Πρωτίστως υγεία.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Γ.: Όσοι θα αφεθούν στο άγγιγμα της Μαριάννας και τον περίπατο μαζί της σε ένα άγνωστο μονοπάτι.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Γ.: Για τον ίδιο λόγο που το κάνουμε πάντα: για να ταξιδέψουμε.

Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Γ.: Γιατί ίσως δε μας ενδιαφέρει η θεματολογία, γιατί μας αρέσει η πραγματικότητα ως έχει, γιατί η πίεση του χρόνου και η βιασύνη θα μας εμποδίσουν να το ευχαριστηθούμε.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Γ.: Από τον Απρίλιο στα περισσότερα βιβλιοπωλεία της χώρας, στην Κύπρο ή μέσω των εκδόσεων Λιβάνη.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Γ.: Στις σελίδες του facebook (Ως την τελευταία πνοή) ή στο ιστολόγιο μου.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Γ.: Κόκκινο.

Ποια μουσική;
Γ.Γ.: Έχει μια δική του...

Ποιο άρωμα;
Γ.Γ.: Της ζωντάνιας που διακρίνει τη νιότη.

Ποιο συναίσθημα;
Γ.Γ.: Μεικτά συναισθήματα όπως συχνά προκύπτουν στον καθένα μας.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Γ.: Μια πραγματική μαρτυρία ή η πλοκή μιας κινηματογραφικής ταινίας.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Γ.: Υπάρχουν αρκετοί για να τους αναφέρω, πρωτίστως κλασσικοί αλλά και σύγχρονοι.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Γ.: Ναι, με έχουν επηρεάσει ορισμένοι συγγραφείς και δε μιλώ μονάχα για το κομμάτι της γραφής, αλλά και για τον τρόπο που προσέγγιζαν τη λογοτεχνία. Φέρνω συχνά στο μυαλό την αφοσίωση κάποιων, το πάθος τους γι' αυτήν, τις θυσίες τους και θυμάμαι ξανά πως το ταλέντο ήταν ένα μέρος της προσπάθειας, ενώ η πίστη και ο χρόνος ένα άλλο. Μιλώ για κλασσικούς λογοτέχνες που λίγο ή πολύ όλοι γνωρίζουμε.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Γ.: Συχνά προδιαγράφω τις τύχες των πρωταγωνιστών και των ηρώων, όμως ακόμη κι έτσι έρχονται στιγμές που οι ίδιοι ανατρέπουν τα γεγονότα, κατευθύνουν εξελίξεις, διότι οι ήρωες είναι άνθρωποι και ως άνθρωποι έχουν ψυχή, αυτό το απέραντο, σκοτεινό δάσος που πότε ακολουθώ με σιγουριά και πότε με παρασύρει στη μαγεία και τη γοητεία του απρόβλεπτου.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Γ.: Θεωρώ πρωτίστως βιώματα. Φαντασία απαραίτητα για να εξυψωθούν τα «προϊόντα» των βιωμάτων, ταλέντο και «ήχο» στη γραφή και φυσικά σκληρή δουλειά.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Γ.: Πολλοί παράγοντες, το μάρκετινγκ οπωσδήποτε, οι συγκυρίες, η τύχη. Αυτά αν μιλούμε για την τύχη του σε σύντομο χρονικό ορίζοντα. Κατά τη γνώμη μου η επιτυχία θα πρέπει να καθορίζεται με μακροπρόθεσμα κριτήρια, συνεπώς θα πρέπει να αναθεωρήσουμε τη λογική για το best seller που σε δεκαπέντε χρόνια θα είναι ολότελα λησμονημένο. Υπό αυτή την έννοια η πραγματική επιτυχία ορίζεται στο μέλλον και εκείνο που την καθορίζει δεν είναι το «ευκαιριακό» περιεχόμενο αλλά η ειλικρίνεια των προθέσεων του συγγραφέα, η επιμονή και η υπομονή. Μη ξεχνάμε εδώ πως ο χρόνος ανταμείβει εκείνους που ξέρουν να περιμένουν...

Τι την αποτυχία;
Γ.Γ.: Κάποια από τα παραπάνω, κάπως διαφοροποιημένα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Γ.: Μακάρι να ήταν αυτή η κύρια κατάχρηση στην κοινωνία μας. Αν ισχύει πάντως κάτι τέτοιο, εγώ προσωπικά θα χρειαστεί να βρω τρόπο απεξάρτησης.
Εξώφυλλα βιβλίων των Γιώργου Γιαντά και φωτογραφία του συγγραφέα από το προσωπικό του αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου του μυθιστορήματος "Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ"
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

¤

Δείτε επίσης:
Ο Γιώργος Γιαντάς για το Mindland

Ένα ποίημα για την Παγκόσμια Ημέρα Ποίησης

Με αφορμή την Ημέρα Ποίησης την Παρασκευή 21 Μαρτίου, 
σας στέλνω ένα ανέκδοτο σε ποιητική συλλογή μου ποίημα, που έγραψα το 1976 
και δημοσιεύτηκε στην τοπική εφημερίδα "ΤΑ ΝΕΑ Κεφ/νίας και Ιθάκης", της Μπέτας Σόλωνος Γαλιατσάτου. 

Εγκάρδια, Κώστας Ευαγγελάτος
Ο Κώστας Ευαγγελάτος στην Αθήνα το 1976
και απόκομμα εφημερίδας Τα Νέα της Κεφαλονιάς.

ΟΙ ΣΚΙΕΣ

Με θλίβει
των ταξιδιωτών η θλίψη
νύχτες χλωμές του φθινοπώρου
που απ’ το κατάστρωμα κοιτούν
της θάλασσας τα λουλακιά φαντάσματα.
Ριγούν τα τεθλασμένα σώματα τους
καθώς τα κύματα περνούν
κι’ αντανακλούν παφλάζοντας τους ίσκιους
κορμιών ηδονικών που ανώνυμα βουλιάζουν.

Αναρχικός τραπεζίτης

Τι συμβαίνει όταν ένας μεγαλοτραπεζίτης δίνει μια συνέντευξη όπου δηλώνει αναρχικός; Τι σημαίνει αναρχικός; Ποια είναι η ιδεολογία του; Μπορεί ένα στέλεχος του καπιταλισμού να είναι αναρχικός; Επιθυμεί την επιβεβαίωση; Ποιο το κίνητρό του; Ποια είναι η «τυραννία της βοήθειας»; Ποια είναι η «αληθινή αναρχία»;


Ο Φεντερίκο Πεσσόα έγραψε το κείμενο στα 1922. Καθαρόαιμος συγγραφέας και καλλιτέχνης αφού δεν είναι γνωστή κάποια άλλη δράση ή ιδιότητα για εκείνον πέρα από το έργο του. Πρόλαβε να δει δημοσιευμένο μόνο ένα βιβλίο του ενώ έφυγε από τη ζωή ένα χρόνο μετά κατεστραμμένος από το αλκοόλ, μόνος, χωρίς απογόνους, ανεπάγγελτος και χωρίς να κατέχει ακίνητα ή χρήματα. Ξεχωρίζει για τις πολλαπλές προσωπικότητές του, τους ετερόκλιτους και αντιδιαμετρικά διαφορετικούς χαρακτήρες του και τον πλούτο του έργου του που έγινε γνωστό μετά το θάνατό του.

Η Πένυ Παπαδάκη για το "Χωρίς δίχτυ ασφαλείας"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.

Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Π.Π.: Η ιδέα για την συγγραφή του βιβλίου, ήρθε από μία ιστορία που άκουσα σε μία παρέα, σχετικά με ένα παιχνίδι της μοίρας που ήθελε δύο ανθρώπους μαζί, αλλά τους παίδεψε αρκετά χρόνια πριν τους ενώσει. Παράλληλα ήθελα να κάνω αναφορά στο ζήτημα της κρίσης που μας απασχολεί όλους, κι έτσι πάντρεψα την αρχή και το τέλος, και βγήκε το ΧΩΡΙΣ ΔΙΧΤΥ ΑΣΦΑΛΕΙΑΣ.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Π.Π.: Εκεί που γράφω πάντα. Στον υπολογιστή μου που βρίσκεται στο δωμάτιο μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Π.Π.: Πέντε μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Π.Π.: Ασχολούμαι κυρίως με κοινωνικά θέματα, επομένως κι αυτό δεν ξέφυγε από το ύφος. Θα τολμούσα όμως να το χαρακτηρίσω ως κοινωνικο-καταγγελτικό, με αρκετά ωστόσο αισιόδοξα μηνύματα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Π.Π.: Η περιγραφή του βιβλίου, καθρεφτίζεται στο οπισθόφυλλο του, μπορώ όμως να προσθέσω πως ουσιαστικά αναφέρεται σε αναθεωρήσεις των ηρώων μου τόσο σε επαγγελματικό και οικογενειακό επίπεδο, όσο και σε προσωπικό με την κρίση να επεκτείνεται στον γάμο τους, στην προσωπικότητά τους, στις αξίες τους... Ελπίζουν όμως για ένα καλύτερο αύριο, και δίνουν μάχη για να τα καταφέρουν. Το αν, και το πως θα πετύχουν όσα ονειρεύονται, θα το ανακαλύψουν οι αναγνώστες, πολλοί από τους οποίους θα βρουν τον εαυτό τους μέσα από τους ήρωες.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Π.Π.: Τη δύναμή και την αλήθεια του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Π.Π.: Η κυρά Δέσποινα, η μάνα της ηρωίδας. Μια γυναίκα που μιλάει λίγο, καταλαβαίνει πολλά, και πράττει περισσότερα. 

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Π.Π.: Αυτό που χρειαζόμαστε όλοι σήμερα, ίσως περισσότερο από ποτέ, είναι ένα μήνυμα αισιοδοξίας. Ελπίζω πως σ' αυτό το βιβλίο ο αναγνώστης θα το βρει.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Π.Π.: Να ξυπνήσω ένα πρωί, και να μην έχω σε τίποτε να ελπίζω.

Φοβάστε...
Π.Π.: Μην πάθουν κάτι τα παιδιά μου.

Αγαπάτε...
Π.Π.: Μπορεί να ακουστεί υπερβολικό, ίσως και ουτοπικό, αλλά αγαπώ τον άνθρωπο.

Ελπίζετε...
Π.Π.: Σε καλύτερες μέρες.

Θέλετε...
Π.Π.: Υγεία, αισιοδοξία και χαμόγελα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Π.Π.: Όσοι έχουν περπατήσει σε δύσβατα μονοπάτια και θέλουν να βρουν κάπου να ξαποστάσουν.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Π.Π.: Για να πάρουμε (βάζω και τον εαυτό μου) δύναμη.

Γιατί δεν πρέπει;
Π.Π.: Ίσως γιατί υπάρχει ο φόβος να μας "κόψουν" τα αιχμηρά σημεία του.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Π.Π.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Π.Π.: Στο facebook και στο papadakip@yahoo.gr

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Π.Π.: Λόγω δύναμης, το κόκκινο.

Ποια μουσική;
Π.Π.: Πολλά είδη μουσικής, λόγω εναλλαγής συναισθημάτων.

Ποιο άρωμα;
Π.Π.: Δεν το έχω σκεφθεί...

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Π.Π.: Κινηματογραφική ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Π.Π.: Πάλι με την τέχνη, ίσως με το τραγούδι.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Π.Π.: Δεν είναι μόνο ένας/μία. Μαντά, Πολυράκης, Τραυλού, Αλκυόνη Παπαδάκη, και τόσοι άλλοι... Ευτυχώς ζούμε σε μία φωτεινή χώρα με φωτεινά και παραγωγικά μυαλά.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Π.Π.: Με έχουν επηρεάσει αρκετοί συγγραφείς και πραγματικά θαυμάζω τον τρόπο γραφής τους, αλλά θεωρώ πως γράφω με τον δικό μου τρόπο. Ο αναγνώστης θα κρίνει αν η γραφή μου μοιάζει με κάποιου άλλου.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Π.Π.: Οι ήρωες, αποκτούν προσωπικότητα και πολλές φορές με κατευθύνουν εκείνοι. Είναι τρομερή η αίσθηση και μαγευτική συνάμα, όταν αποκτούν δύναμη και με πάνε αλλού από εκεί που ήθελα να τους πάω. Είναι μαγεία... και αφήνομαι.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Π.Π.: Και τα δύο. Η φαντασία είναι το κυρίαρχο στοιχείο, αλλά πρέπει να εξελίσσεται μέσα από την ανάγνωση βιβλίων. Να ανοίγεις το μυαλό σου σε ερεθίσματα, και να τα καλλιεργείς.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Π.Π.: Έχω δει πολλά καλά βιβλία να χάνονται, και λιγότερο καλά να κάνουν μεγάλη επιτυχία. Θεωρώ όμως, πως μια καλή προώθηση, και μία ιστορία που να ταυτίζεται ο αναγνώστης με τους ήρωες, είναι ικανά να κάνουν την επιτυχία.

Τι την αποτυχία;
Π.Π.: Τα ακριβώς αντίθετα με τα παραπάνω.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Π.Π.: Νομίζω πως είναι η μόνη που δεν θεωρείται ποινικό αδίκημα, και δεν έχει κακές συνέπειες. Οπότε άνετα μπορεί.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Π.Π.: Τον έχω δώσει ήδη. ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΖΩΗΣ. Και καλά και άσχημα. Μένω στα καλά, και προχωρώ.
Εξώφυλλα βιβλίων της Πένυς Παπαδάκη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στην έγχρωμη εικόνα το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Χωρίς δίχτυ ασφαλείας".
ΟΠΙΣΘΟΦΥΛΛΟ

Η Άννα, η σιδηρά κυρία μιας μεγάλης εταιρείας στην οποία αφοσιώθηκε ολοκληρωτικά και για την οποία θυσίασε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της εις βάρος της οικογένειάς της, ξαφνικά απολύεται. Η κρίση, που μέχρι χθες δεν την άγγιζε, τυλιγμένη καθώς ήταν στο κουκούλι της δύναμης και της αλαζονείας της, χτύπησε και τη δική της πόρτα.
Από τη μία μέρα στην άλλη, έρχεται αντιμέτωπη με όσα επιμελώς έκρυβε κάτω από το χαλάκι της ζωής της, γιατί δεν είχε τον χρόνο να ασχοληθεί μαζί τους. Διαπίστωσε πως η κρίση είχε επεκταθεί στον γάμο της, στις αξίες της, στον κοινωνικό της περίγυρο…
Ο πρώτος που θα εγκαταλείψει το καράβι που βουλιάζει είναι αυτός που νόμιζε για καπετάνιο της, ο άντρας της. Δεν του αρέσει η σκουριασμένη πανοπλία της, την είχε μάθει δυνατή, την είχε μάθει αρχηγό, είχε δεδομένη τη μόνιμη προσφορά της. Όμως η Άννα είναι γεννημένη ηγέτιδα, όπως συνήθιζε να λέει ο πατέρας της, και θα καταφέρει έστω και με τρικυμίες, έστω και με απώλειες, να οδηγήσει το καράβι της σε απάνεμο λιμάνι. Θα ρίξει άγκυρα στη ζωή του Βασίλη και θα εκπλαγεί όταν μάθει πως η μοίρα τούς ήθελε μαζί από την αρχή, αλλά η ζωή αλλιώς τα είχε σχεδιάσει. Μα στ’ αλήθεια, ποιος κατάφερε ποτέ να αλλάξει ή να σβήσει όσα είναι γραφτό να γίνουν;
Ένα δυνατό και επίκαιρο μυθιστόρημα για την κρίση που γεννά κρίσεις αξιών, ιδεών, χαρακτήρων, αλλά και δεύτερες ευκαιρίες για όσους τολμούν.
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.


ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη