Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Στα σκαλοπάτια τ' ουρανού

Γνωρίστε το!
Κεφαλλονιά, 19ος αιώνας. Καταπίεση, εγερτήρια κατά των τυράννων, αγρύπνια στο ναό της λύτρωσης. Αγώνες κάθε λογής για δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, ισότητα. Μια αξιοθρήνητη ιθύνουσα τάξη, αλλοτριωμένη,εχθρική, παραπλανημένη, άπληστη κι επιρρεπής στα κελεύσματα και στην εφήμερη λάμψη και ισχύ των αποικιοκρατών. Το διαιώνια αναπάντητο ερώτημα της ελεύθερης βούλησης. Η απόλυτη κυριαρχία του Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος στη ζωή, στην ψυχή, στο αθάνατο. Το μυστικό που συνδέει τους πρωταγωνιστές κρύβεται στην αχλύ μιας ερμητικής μυριόχρονης διαδρομής, όπου στη μια πλευρά κατοικοεδρεύουν η ελευθερία, το πνεύμα, η παιδεία, οι ατέρμονοι ορίζοντες της σκέψης και του Έρωτα, και στην άλλη κυριαρχούν ο σκοταδισμός και η δουλοπρέπεια. Στην προσπάθεια συσχέτισης του πραγματικού με το φως του ιδεατού αξιοποιούνται οι ιστορικές πηγές του 19ου αι. και ταυτόχρονα πλάθεται ένας κόσμος ζωντανός, με ανομολόγητες προθέσεις, με ήρωες τρανούς που σφραγίζουν την Ιστορία κι άλλους χαμηλής ηθικής θερμοκρασίας που συνθλίβονται στα περιττά και στα μάταια.

Αγοράστε το!
Ακολουθείστε τον σύνδεσμο και αποκτήστε το βιβλίο
Ξεφυλλίστε το!
Ακολουθείστε τον σύνδεσμο και διαβάστε τις πρώτες σελίδες
Δείτε κι αυτό:

Η Δήμητρα Τράκα για την "Αλεξάνδρα"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.


Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δ.Τ.: Η «Αλεξάνδρα» δεν είναι ένα βιβλίο που γράφτηκε για να εκδοθεί. Γράφτηκε για να χαριστεί, σ’ ένα πρόσωπο πολύ αγαπημένο, για να του συστήσω το παρελθόν μου και τους προγόνους μου, αλλά κυρίως για να του αποδείξω ότι όπως εκείνοι, έτσι κι εμείς που πορευόμαστε στον χώρο και στον χρόνο, μέσα από τα άσχημα και τα ωραία που ζήσαμε, ζούμε κι εύχομαι να ζήσουμε και στο μέλλον μαζί, με οδηγό την αγάπη, καταφέραμε πολλές φορές να αγγίξουμε την ευτυχία... Αυτοί που είναι υπεύθυνοι για την έκδοση του βιβλίου αυτού, είναι ο σύζυγος και οι οικογένειά μου, οι οποίοι με προέτρεψαν να αναζητήσω έναν εκδοτικό οίκο και να στεγάσω το δημιούργημά μου.

Η ταυτότητα των τόπων, του Παναγιώτη Πασσά

Έπαινος, Παναγιώτης Πασσάς, Αθήνα
Η ταυτότητα των τόπων
"περί διαδικτυακών τόπων και λοιπών ονειροτόπων"
   Αυτή είναι η πρώτη σκηνή. Ο Βικέντιος παραμένει ξαπλωμένος στο ξύλινο κρεβάτι του. Μια χοντρή, κόκκινη κουβέρτα τυλίγει το σώμα του. Μπορεί να συστρέψει το βλέμμα του έναν γύρο από το δωμάτιο, κι άλλον έναν, μα τίποτα παραπάνω. Εμμένει στην αδράνεια κατ' ανάγκην, ανίκανος να κινηθεί, ξαπλωμένος πάντα στο ξύλινο κρεβάτι του. Προσπαθεί να διακρίνει τις αιτίες, τους λόγους αυτής της σωματικής αναπηρίας. Ο ανδρικός θετικισμός του τον οδηγεί στην εύκολη λύση του ονείρου, ενός εφιάλτη με ευνόητη ερμηνεία. Ο χρόνος στάζει αργά σαν το μέλι απ' το δοχείο του, ακόμα πιο αργά.

Η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη για το "Η Μάχρια της λήθης"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ρ.Π.Κ.: Η έμπνευση για τη "Μάχρια της Λήθης", ήρθε το 2004 συγκεκριμένα, ενώ  ήμασταν για καφέ μαζί με δυο καλούς μου φίλους ,τον Ζαχαρία Κατσακό (από  τους σπουδαιότερους κριτικούς λογοτεχνίας που έχουμε σήμερα πανελλήνια) και τον φιλόλογο Λευτέρη Διγενάκη. Ο Ζαχαρίας μου πρότεινε να γράψω κάποτε για μια μοιραία γυναίκα που θα μπορούσε ν’ αναστατώσει ζωές κι ένα κόσμημα που να συνδέεται μαζί της μ’ ένα παράδοξο τρόπο. Σημείωσα την πρόταση σ’ ένα μπλοκάκι, αλλά αυτό κάπου παράπεσε και ξεχάστηκε. Το ανακάλυψα ξανά το 2009 κι η ιδέα αυτή πυροδότησε άμεσα τη φαντασία μου.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ρ.Π.Κ.: Στη Χερσόνησο στο εξοχικό μας δίπλα στη θάλασσα και στο γραφείο μου, σε απόλυτη απομόνωση, στο σπίτι μου στο Ηράκλειο Κρήτης.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ρ.Π.Κ.: Το ένα τέταρτο του βιβλίου γράφηκε το 2009 με χαλαρά διαλείμματα, ακολούθησε σιωπή τριών χρόνων κι έπειτα η συνέχειά του γράφηκε με εξαντλητικούς, πυρετώδεις ρυθμούς -έντεκα ώρες συγγραφής την ημέρα- μέσα σε έξι μήνες, χρόνο ρεκόρ για ιστορικό μυθιστόρημα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ρ.Π.Κ.: Η "Μάχρια της Λήθης" είναι ένα γοητευτικό ταξίδι στο χρόνο, σε τόπους σκληρούς αλλά και μαγικούς, που τους στιλβώνει η αχλή της Ιστορίας και του μύθου, ταυτόχρονα με την ανάγκη των ηρώων να σπάσουν τα δεσμά τους και να πορευτούν όπως αυτοί ποθούν κι ονειρεύονται.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ρ.Π.Κ.: Σας απαντώ με το κείμενο που αναφέρεται στο οπισθόφυλλο του βιβλίου:
Κρήτη 1867, Λασίθι. Μες στην καρδιά της Κρητικής επανάστασης γεννιέται ένα κορίτσι, άνομος καρπός της κόρης ενός άρχοντα της περιοχής κι ενός αντάρτη. Το νεογέννητο δίνεται για υιοθεσία σε ζευγάρι Τούρκων, εν αγνοία της οικογένειας, ενώ ο παππούς του βρέφους του χαρίζει ένα βαρύτιμο αρχαίο κόσμημα, με την ευχή και την κατάρα να μην το αποχωριστεί ποτέ. Είναι συνυφασμένο με τη μοίρα του...
Έτσι ξεκινάει η ιστορία της πανέμορφης Μάχρια, που θ’ απλωθεί στη συνέχεια και θ’ αγκαλιάσει την Κρήτη των αιματοβαμμένων αγώνων, την Κωνσταντινούπολη των χρόνων της βασιλείας του Αβδούλ Χαμίτ του Β ́, την Έφεσο, το Αιγαίο πέλαγος την εποχή του τέλους της πειρατείας, τη γοητευτική Μασσαλία και το κομψό Παρίσι των αρχών της Μπελ Επόκ.
Ένα πολυφωνικό μυθιστόρημα, πρωτότυπο σε δομή και σύλληψη, με μια πλειάδα ηρώων, που αναπνέουν στον κοφτό ρυθμό της ιστορίας –έρμαια των παθών και των λαθών τους–, ανάμεσα από συγκλονιστικούς έρωτες, τεκμηριωμένα ιστορικά γεγονότα, περιπέτειες, ίντριγκες, μάχες και ναυμαχίες, αλλά και παριζιάνικα μπιστρό, πολυτελείς επαύλεις και αίθουσες τέχνης, συνθέτοντας την ολοζώντανη νωπογραφία μιας ολόκληρης εποχής που σημάδεψε τα τέλη του 19ου αιώνα και συνεχίζει...

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ρ.Π.Κ.: Την εποχή, την ανεξάντλητη γοητεία τόπων, πολιτισμών, την περιπλάνηση μέσα στους δαιδάλους της ιστορίας, την προσπάθεια ν’ απεικονίσω πράγματα που δεν έχω ζήσει, να πλάσω χαρακτήρες και να μπω πίσω από τα προσωπεία τους...
Την ανεξάντλητη περιπέτεια της συγγραφής, την περιγράφω σ’ ένα μου ποίημα(από "Τα νεαρά ποιήματα" Εκδόσεις Γαβριηλίδη 2013)


ΤΟ ΚΟΥΚΛΟΘΕΑΤΡΟ ΤΩΝ ΜΥΘΩΝ

Υπάρχω κι όμως άφαντη
Μες σ’ όλα τα βιβλία μου
Να εμφυσώ κάθε φορά πνοή
Στο κουκλοθέατρο των μύθων

Ήρωες και καθάρματα
Η φαντασία μου πλάθει

Ενώ εγώ
Γερά περιχαρακωμένη
Πίσω απ’ τις μορφές
Όλο σπουδή κατασκοπεύω
Τους νεογέννητους μου χαρακτήρες

Βρίσκω αρκετές
Με τον εαυτό μου ομοιότητες
Μα πιο πολύ είμαι άλλη
Άντρας γυναίκα ή παιδί
Νέος στην ωριμότητα ή γέρος
Ποτέ δε μ’ ένοιαξε

Πάνω στου νου το άρμα
Περνοδιαβαίνοντας
Τις ομορφιές του κόσμου
Καταγοητευμένη απ’ τη μαγεία
Των ρόλων
Μετάξια ενδύομαι και πέπλα
Φτωχικά ρούχα ή κοστούμια

Και βλέπω με τα μάτια τους
Μιλώ με τη φωνή τους
Πονώ μέσα τους
Κλαίω και βρίζω
Αγαπώ μοιράζομαι
Φοβάμαι συγκρούομαι
Καταρρέω
Σκοτώνω και πεθαίνω

Κανέναν δεν χειραγωγώ
Ελεύθεροι οι ήρωες αφήνονται να με καθοδηγούν
Να μου ζητούν μ’ αυθάδεια συμμετοχή και δράση

Είμαι κερί στα χέρια των πλασμάτων μου
Αφού τις αμαρτίες μου κατέχουν


Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ρ.Π.Κ.: Ασφαλώς ο Ζακ. Ο πλέον αγαπημένος και αντιφατικός, ο ολοζώντανος Γάλλος Ζακ Μαρσό, από τη Λυών. Πολύ νέος, μόλις είκοσι δύο ετών, ήρθε σαν έκτακτος απεσταλμένος, στην πρεσβεία της Ινσταμπούλ, κατευθείαν από την Αλεξάνδρεια. Τοποθετήθηκε αμέσως στη θέση του γραμματέα. Ο ανοιχτόκαρδος χαρακτήρας του και το πηγαίο, ολόλευκο του χαμόγελο, σε συνδυασμό με το αστραφτερό του πνεύμα και την μανία του για τάξη και οργάνωση-πράγματα βασικά που μετρούν πολύ, σε οποιανδήποτε δουλειά, πόσο μάλλον σε μια τέτοια απαιτητική θέση –τον κάνουν από την πρώτη στιγμή συμπαθή στους πάντες. Αυτός ο αψεγάδιαστα ντυμένος και πανέμορφος νέος, που διαθέτει ευγένεια, αριστοκρατικούς τρόπους, τεράστια γνώση, οξύτατη αντίληψη και μια ιδιαίτερη αίσθηση του χιούμορ, συνθέτοντας μ’ όλα τα παραπάνω ένα μοναδικό στυλ, δυστυχώς παραπαίει ανάμεσα σε αμαρτωλά πάθη, περίεργες ηδονές και εξαρτήσεις. Τελικά ερωτεύεται και συμπαρασύρει στη δίνη του πρώτου έρωτα την αθώα Μάχρια. Είναι ένα δαίμονας με την μορφή ενός αγγέλου, που ανατρέπει τα πάντα στο πέρασμά του και αρνείται πεισματικά να πεθάνει. Όμως ενώ εγώ τον έχω ξεγράψει και θέλω να τελειώνω μια ώρα αρχύτερα μαζί του, σχεδιάζοντας σχολαστικά τη δολοφονία του, εκείνος μου εμφανίζει μια άλλη, ευάλωτη κ τρυφερή πλευρά του, κάνοντάς με να προβώ στην απόλυτη ανατροπή. Για πρώτη φορά ήρωάς μου μάχεται στην κυριολεξία μαζί μου για την επιβίωσή του στο μυθιστόρημα και τελικά με νικά κατά κράτος...

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ρ.Π.Κ.: Ελπίζω, αναγνωστική απόλαυση και εμπειρία, γλωσσικό πλούτο και γνώση, θα του εγείρει επίσης ερωτήματα, θα τον κρατήσει σε αγωνία, θα βαδίσει στα ίδια βήματα με τους ήρωες, θα τους συμπονέσει, θα οργιστεί αλλά και θα ταυτιστεί μαζί τους.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ρ.Π.Κ.: Μη γίνω ανήμπορη και δεν μπορώ να παράγω πνευματικά.

Φοβάστε...
Ρ.Π.Κ.: Παραφράζοντας τον Καζαντζάκη: "Δε φοβάμαι τίποτα. Είμαι ελεύθερη..."

Αγαπάτε...
Ρ.Π.Κ.: Αγαπώ τη ζωή, την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την τέχνη μου. Μέσα από πολλές αντιξοότητες έμαθα να χαίρομαι την κάθε μέρα, την κάθε στιγμή.

Ελπίζετε...
Ρ.Π.Κ.: Σ’ ένα καλύτερο μέλλον για τον κόσμο όλο.
Προσεύχομαι για υγεία και καλύτερες μέρες...

Θέλετε...
Ρ.Π.Κ.: Συνθήκες ανθρώπινες για όλους Έλληνες και ξένους, ψωμί και δουλειά κυρίως για τα νέα παιδιά που αναγκάστηκαν να πάρουν το δρόμο της ξενιτιάς. Αξιοπρέπεια κι ασφάλεια για τον καθένα μας, αληθινά χαμόγελα κι επιστροφή στις παλιές καλές μέρες, στην εποχή της αθωότητας...

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ρ.Π.Κ.: Οι αναγνώστες που αναζητούν την καλή λογοτεχνία, το ιστορικό υπόβαθρο στο βιβλίο, αυτοί που ψάχνουν να συνδυάσουν τη γνώση με την ευχαρίστηση, όσοι αγαπούν την γλώσσα, που είναι η ψυχή του συγγραφέα κι η καρδιά του κάθε έργου... Όσοι θέλουν να διαβάσουν ένα μυθιστόρημα που θα θυμούνται για πολύ καιρό...

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ρ.Π.Κ.: Για όλα τα παραπάνω, αλλά γιατί να σκοντάφτουμε στη λέξη "πρέπει";

Γιατί δεν πρέπει;
Ρ.Π.Κ.: Είστε ελεύθεροι και να μην το διαβάσετε.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ρ.Π.Κ.: Κυκλοφορεί μέσω των εκδόσεων Λιβάνη σε όλα τα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ρ.Π.Κ.: Θα με βρείτε στο Ηράκλειο Κρήτης, Αθ. Διάκου 19, 71306, στο μέηλ μου ( renapetropoulou@gmail.com) επίσης αλλά και στο μπλογκ μου.
Θα χαρώ ν’ ακούσω τα σχόλια σας...

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ρ.Π.Κ.: Ασφαλώς το υπέροχο μπλε ηλεκτρίκ του εξώφυλλου, το βαθύ μπλε της θάλασσας.

Ποια μουσική;
Ρ.Π.Κ.: Τα περήφανα ριζίτικα της Κρήτης, το Δημοτικό "Τζιβαέρι", Ο "Κεμάλ" των Νίκου Γκάτσου και Μάνου Χατζιδάκι, αλλά και το υπέροχο βαλς "Τα Κύματα του Δουνάβεως" του Γιόχαν Στράους.

Ποιο άρωμα;
Ρ.Π.Κ.: Το άρωμα των μύθων... Το Tresor της Lancome.

Ποιο συναίσθημα;
Ρ.Π.Κ.: Αγάπη. Μητρική, πατρική, ερωτική... Ατέλειωτη αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ρ.Π.Κ.: Ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ρ.Π.Κ.: Ίσως σκηνοθέτης ή θα μπορούσα ενδεχομένως να ασχοληθώ με το τραγούδι.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ρ.Π.Κ.: Δεν είναι μόνο ένας αλλά πολλοί. Ενδεικτικά αναφέρω εκτός από τον μέγα Καζαντζάκη, τους Βλαντιμίρ Ναμπόκωφ, Λεονάρντο Παδούρα, Φερνάντο Πεσσόα, Μάργκαρετ Άτγουντ, Ισίδωρο Ζουργό, Αύγουστο Κορτώ και τους μεγάλους κλασσικούς, Ντίκενς, Ντοστογιέφσκι, Τολστόι.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ρ.Π.Κ.: Οι Ισπανοί Χαβιέρ Μαρίας και Αντόνιο Μ. Μολίνα. Τα βιβλία τους "Αύριο στη μάχη να με σκεφτείς" του πρώτου και "Ο Πολωνός ιππέας" του δεύτερου, έπαιξαν σημαντικό ρόλο στην περαιτέρω καλλιέργεια και μετεξέλιξη της γραφής μου.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ρ.Π.Κ.: Θα βρείτε την απάντησή μου σε προηγούμενες ερωτήσεις σας.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ρ.Π.Κ.: Και τα δυο παραπάνω οπωσδήποτε αλλά χρειάζεται επίσης 50% ταλέντο κι όλα τα υπόλοιπα είναι σκληρή, απαιτητική, επίπονη δουλειά.

Τι καθορίζει την επιτυχία ή την αποτυχία σε ένα βιβλίο;
Ρ.Π.Κ.: Αν το γνωρίζαμε θα γράφαμε όλοι best seller. Δίνω όμως και μια άλλη εκδοχή:
Αποτυχημένο βιβλίο είναι αυτό που δεν θα καταφέρει το σκοπό του. Δηλαδή να ελκύσει τον αναγνώστη, να τον συναρπάσει, να τον ταξιδέψει, να τον ταρακουνήσει, να τον προβληματίσει, να τον κάνει να ταυτιστεί με τους ήρωες, να ανακατευτεί μαζί τους, να συμμετέχει, να κλάψει... Αποτυχημένο βιβλίο είναι εκείνο, που ο εκείνος που θα το διαβάσει, θα θεωρήσει ότι έχασε το χρόνο του μαζί του. Ενώ αντίθετα επιτυχημένο θεωρείται ένα έργο που συμπληρώνει όλα τα παραπάνω συν εκείνη τη γλύκα που θ’ αφήσει στις αισθήσεις του αναγνώστη, όταν εκείνος θα κλείσει το βιβλίο και θα τον κάνει να σκεφτεί ότι όντως το περιεχόμενο του άξιζε τα χρήματα αλλά κυρίως τον πολύτιμο χρόνο που του διέθεσε, τον προβλημάτισε, πήρε πράγματα μέσα απ’ αυτό. Δεν κατανάλωσε.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ρ.Π.Κ.: Κάλλιστα μπορεί. Είναι από τις πιο γλυκές και ωφέλιμες καταχρήσεις. Απλά χρειάζεσαι άφθονο χρόνο αλλά και χρήμα, μια που το βιβλίο είναι ακόμα ακριβό αγαθό στην Ελλάδα...

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ρ.Π.Κ.: Ο Οράτιος (Ρωμαίος, Λυρικός ποιητής του 1ου αιώνα π.Χ.) στο ενδέκατο ποίημα του πρώτου βιβλίου των Ωδών αναφέρει τη φράση κι αφού η ζωή είναι λίγη, κλάδευε τη μακρινή ελπίδα.
"Άδραξε τη μέρα"
Carpe diem
Εξώφυλλα βιβλίων της Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη. Φωτογραφία πορτραίτο της ίδιας και φωτογραφίες από δραστηριότητές της σε σχολεία από το προσωπικό της αρχείο. Σε εκείνη με το πιάνο, δύο μαθήτριες Λυκείου μελοποίησαν ποιήματά της. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Η Μάχρια της λήθης".
Ρ.Π.Κ.: Σας ευχαριστώ θερμά, για την πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη.
¤
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Η Ιφιγένεια Τέκου για "Μνήμες χαμένες στην άμμο"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Ι.Τ.: Όταν ήμουν μικρή η γιαγιά μου, μια γλυκύτατη και υπέροχη Πολίτισσα, μου διηγήθηκε μια ιστορία που με συγκλόνισε. Από τότε ένιωσα μια αδήριτη ανάγκη να την μοιραστώ, μαζί με τα συναισθήματα που μου προξένησε. Έτσι λοιπόν, το βιβλίο μου περιέχει ψήγματα αλήθειας ανακατωμένα με αρκετή μυθοπλασία.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Ι.Τ.: Πρώτα το έγραψα στην καρδιά μου κι έπειτα βγήκε αβίαστα στις σελίδες του υπολογιστή μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ι.Τ.: Χρειάστηκαν περίπου οκτώ μήνες για να το τελειώσω και άλλους δύο επιπλέον μήνες για να το προσεγγίσω εκ νέου με μια πιο αποστασιοποιημένη ματιά.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ι.Τ.: Ένα νοσταλγικό ταξίδι στην Πόλη πλημμυρισμένο από γλυκόπικρες μνήμες με σεβασμό στα ιστορικά γεγονότα της εποχής.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ι.Τ.: Η ιστορία διαδραματίζεται στην Κωνσταντινούπολη. Ξεκινά με τα τραγικά γεγονότα του 1955 που σημάδεψαν για πάντα τους Ρωμιούς της Πόλης.
Δύο αγαπημένες αδελφές αναγκάζονται να ακολουθήσουν διαφορετικές διαδρομές, προσπαθώντας να κατακτήσουν την ευτυχία. Αγωνίζονται παρά τα εμπόδια που τους βάζει η μοίρα και ενάντια στις τραγικές απώλειες που βιώνουν. Ερωτεύονται με πάθος, πληγώνονται, διεκδικούν. Η Άννα καταλήγει με αμνησία στην Αθήνα. Με τη βοήθεια της γλυκιάς Αρμένισσας Ελίζ και του γοητευτικού ξάδελφού της θα προσπαθήσει να θυμηθεί. Η Μαρίκα μένει πίσω στην Πόλη ζώντας τη δική της κόλαση. Αναγκάζεται να παντρευτεί κάποιον που δεν ήθελε, έναν Τούρκο που κρύβει πολλά σκοτεινά μυστικά, αν και η καρδιά της ανήκει σε κάποιον άλλο, στο σωτήρα της. Ακολουθούμε τις χωριστές πορείες των δύο αδελφών ελπίζοντας ότι κάποτε οι ζωές τους θα ξανασμίξουν.
Μαζί με τις ηρωίδες, παράλληλα ανακαλύπτουμε τις άσχημες συνέπειες του πογκρόμ για όλο τον ελληνικό πληθυσμό, την αγωνία, την απώλεια, τον ξεριζωμό. 

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ι.Τ.: Αγάπησα τα πάντα. Τις μυρωδιές της Πόλης που ανασύρουν ευχάριστες μνήμες, τις βόλτες των ηρώων στα πολύβουα και πολύχρωμα σοκάκια του Πέραν, τη λαχτάρα τους να ζήσουν για πάντα στο μέρος που γεννήθηκαν και αγάπησαν, την αγωνία και την πίκρα τους όταν οι καταστάσεις τους απομάκρυναν από τα όνειρα που έκαναν και τους έδιωξαν από την πατρίδα τους, τους εσωτερικούς τους μονολόγους, την αγωνιώδη τους προσπάθεια να ζήσουν και να ευτυχίσουν.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ι.Τ.: Αγαπώ εξίσου τις δύο κεντρικές μου ηρωίδες, την Μαρίκα και την Άννα, για τη δύναμη που επέδειξαν όταν τα άσχημα γεγονότα τους άρπαξαν βίαια ότι πολυτιμότερο είχαν. Δεν αφέθηκαν στην μοίρα που τους όρισε η ζωή, αντίθετα πάλεψαν για να βρούνε την ευτυχία και την αγάπη με τα χνάρια της Πόλης να τους καθοδηγούν.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ι.Τ.: Είναι μια συγκινητική ιστορία με πολλές ανατροπές και μυστήριο. Ρίχνει φως στα γεγονότα που διαδραματίστηκαν εκείνη την εποχή και σφράγισαν τις ζωές των ηρώων. Άρα θα έλεγα ότι προσφέρει δυνατές συγκινήσεις στον αναγνώστη, που νιώθει να ταυτίζεται με τους πρωταγωνιστές ζητώντας και ο ίδιος τη λύτρωσή τους. Πάνω απ’όλα όμως προσφέρει ψυχή, τη δική μου και της Πόλης όπως την αφουγκράστηκα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ι.Τ.: Να προφτάσω να ζήσω όσα ονειρεύτηκα δίπλα στους αγαπημένους μου.

Φοβάστε...
Ι.Τ.: Φοβάμαι ένα κόσμο που τα παιδιά μας δε (θα) νιώθουν ασφαλή.

Αγαπάτε...
Ι.Τ.: Την οικογένειά μου, τους καλούς φίλους, το διάβασμα, την πυγμαχία, την μαγειρική, τα ταξίδια, τα γλυκά, τα στρουμπουλά μωρά με τις χαριτωμένες δίπλες, τους χαμογελαστούς ανθρώπους, τη θάλασσα, τη βροχή, την Αλόννησο και την Κωνσταντινούπολη, τη ζωή.

Ελπίζετε...
Ι.Τ. : Ελπίζω να βγούμε σύντομα από την οικονομική κρίση που μαστίζει όλους τους Έλληνες. Να έχουμε τη δυνατότητα να προσφέρουμε στα παιδιά μας τα αυτονόητα όπως τροφή, νοσοκομειακή περίθαλψη, ασφάλεια, παιδεία.

Θέλετε...
Ι.Τ.: Ειρήνη, αλληλεγγύη, ειλικρίνεια, περισσότερα χαμόγελα, αξιοκρατία, να μην υπάρχουν αρρώστιες, σεβασμό, φιλότιμο, πολλή αγάπη, περισσότερους παθιασμένους με τη ζωή νέους.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ι.Τ.: Το βιβλίο μου θα το αγαπήσουν όλοι εκείνοι που νοσταλγούν ή θέλουν να γεμίσουν με νοσταλγία και μνήμες. Όσοι έχουν ρίζες από την υπέροχη Κωνσταντινούπολη ή όσοι απλά τη λατρεύουν. Αυτοί που επιθυμούν τις έντονες συγκινήσεις και θέλουν να μάθουν κομμάτια της ιστορίας που ίσως αγνοούσαν χωρίς προκατάληψη, όμως με πολύ πάθος.

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ι.Τ.: Το βιβλίο μου μπορείτε να το βρείτε στα βιβλιοπωλεία καθώς και στο διαδίκτυο.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ι.Τ.:Στη σοφίτα του σπιτιού μου να γράφω, στον καναπέ να τρώω σοκολάτες διαβάζοντας το αγαπημένο μου βιβλίο, στον πάγκο της κουζίνας να μαγειρεύω τα αγαπημένα φαγητά της οικογένειάς μου, ή μέσα σε κάποιο ρινγκ. Και φυσικά στη σελίδα μου στο facebook.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ι.Τ.: Οι χρυσές ανταύγειες της άμμου.

Ποια μουσική;
Ι.Τ.: Ένα ταξίμι, ο ήχος του κεμετζέ.

Ποιο άρωμα;
Ι.Τ.: Το άρωμα που μοσχοβολάει ο Βόσπορος όταν θυμώνει και ρίχνει τα κύματά του στην προβλήτα, οι μυρωδιές απ’ τις κουζίνες των νοικοκυράδων, κανέλα, βούτυρο, μελιτζάνες, κρεμμύδι τσιγαρισμένο. Πάνω απ’ όλα το ιδιαίτερο άρωμα της Πόλης που σε κατακτά με την πρώτη ματιά.

Ποιο συναίσθημα;
Ι.Τ.: Νοσταλγία, πόνος, ανακούφιση, αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ι.Τ.: Θα μπορούσε να ήταν μια ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ι.Τ.: Είναι νωρίς για να αποδεχτώ από τώρα τον τίτλο του συγγραφέα. Ίσως μετά από 2-3 βιβλία κι εφόσον θα έχω καταφέρει να κερδίσω κάποια μερίδα του αναγνωστικού κοινού. Αν δεν έγραφα λοιπόν, θα συνέχιζα να παραδίδω μαθήματα σε παιδιά, θα μπορούσα να γίνω σεφ γιατί λατρεύω τη μαγειρική, να γίνω φωτογράφος του National Geographic ή να διδάσκω muay thai στην Ταϋλάνδη.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ι.Τ.: Φυσικά και έχω τις προτιμήσεις μου τόσο στους Έλληνες όσο και στους ξένους λογοτέχνες, όμως γενικά διαβάζω τα πάντα. Κάθε βιβλίο που έχω ξεφυλλίσει ή μελετήσει, μου έχει προσφέρει κάτι ανεκτίμητο.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ι.Τ.: Διαβάζω λογοτεχνία από πάρα πολύ μικρή και είναι φυσικό να με έχουν επηρεάσει τόσο συγγραφείς όσο και βιβλία. Ότι σκέφτομαι και ότι γράφω είναι ένα συνονθύλευμα αυτού που είμαι κι αυτού που έγινα χάρη στις αποτυπωμένες σκέψεις κάποιων άλλων που δημιούργησαν πριν από μένα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ι.Τ.: Προσπάθησα πολλές φορές να κατευθύνω τους ήρωές μου μα δεν τα κατάφερα! Μόλις αποτυπωθούν στο χαρτί, αποκτούν τη δική τους προσωπικότητα και υπόσταση. Έχουν αισθήματα και πάθη. Θέλουν, απαιτούν, στενοχωριούνται, χαίρονται. Εγώ απλά τους κατευθύνω στον προορισμό που έχουν οι ίδιοι ορίσει.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ι.Τ.: Για να γράψει κάποιος το μόνο που χρειάζεται είναι διάθεση και αγάπη. Για να γράψει καλά όμως χρειάζεται κάτι περισσότερο όπως αφοσίωση, πειθαρχία, επιμονή, πολύ διάβασμα, πολύ γράψιμο και κάποιον να τον συντηρεί όσο εκείνος ασχολείται με τους φανταστικούς του ήρωες.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ι.Τ.: Θα ήμουν ιδιαίτερα ευτυχής και τυχερή αν γνώριζα το μυστικό που θα μπορούσε να χαρίσει επιτυχία στο βιβλίο μου. Μέχρι να το βρω όμως, προσπαθώ να γράφω κάτι που θα μου άρεσε κι εμένα να διαβάζω, κάτι που βγαίνει από μέσα μου κι έχει ανάγκη να εκφραστεί.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ι.Τ.: Η τήρηση του μέτρου είναι νομίζω η καλύτερη προσέγγιση για όλα τα πράγματα.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ι.Τ.: Δεν μπορώ να βάλω τίτλο σε ένα βιβλίο που δεν έχει τελειώσει ακόμα. Το σενάριο της ζωής μου βρίσκεται ακόμη στην αρχή κι ελπίζω κι εύχομαι σε πολλές ευχάριστες ανατροπές!
Από το εξώφυλλο του μυθιστορήματος της Ιφιγένειας Τέκου "Μνήμες χαμένες στην άμμο" και φωτογραφία πορτραίτο της ίδιας από το προσωπικό της αρχείο.
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Δείτε κι αυτό:
«Θα πόνταρα περισσότερο στην αγάπη», Ιφιγένεια Τέκου

Ή αυτή ή τίποτα

Κερδίστε το μυθιστόρημα!
Οι εκδόσεις Πολύτροπον προσφέρουν σε έναν τυχερό αναγνώστη του ιστότοπου το μυθιστόρημα της Βίκυς Γεωργοπούλου "Ή αυτή ή τίποτα".
Για να στείλετε τη συμμετοχή σας στην κλήρωση και το μήνυμά σας προς τη συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα.
Η κλήρωση θα γίνει στις 24 Αυγούστου και το βιβλίο θα το παραλάβετε από τα γραφεία των εκδόσεων Πολύτροπον, Αραχώβης 35, Εξάρχεια, Δευτ.-Παρ. 10:30-16:30.
Πληροφορίες για τις κληρώσεις, τους όρους, τα δώρα και τους τυχερούς θα βρείτε εδώ.

k

Καλή τύχη!
Το εξώφυλλο του μυθιστορήματος και φωτογραφία
της Βίκυς Γεωργοπούλου από το προσωπικό της αρχείο
Περίληψη
Ο Κωσταντής, γεννημένος σε κάποιο νησί του Αιγαίου, ευγενικός και καλλιεργημένος, από καλή και περήφανη γενιά, μπαίνει ορμητικά στη ζωή, όπως ταιριάζει σε έναν νέο άνθρωπο. Τα αισθήματα και οι πράξεις του συνοψίζονται σε δυο φράσεις, που τον σημαδεύουν από την αρχή της ζωής του. Ακούγονται μεγάλα λόγια και μοιάζουν υπερβολές. Τις ακολουθεί πιστά. Αγνός και ευθύς, αρνείται το ψέμα και την υποκρισία των ρόλων που απαιτούν οι κοινωνικές συμβάσεις, διαλέγοντας την αλήθεια των αισθημάτων του. Κι όπως όλες οι επιλογές, έτσι και οι δικές του έχουν και συνέπειες. Αλλά αισιόδοξος, ρεαλιστής και πεισματάρης μπροστά στις αντιξοότητες, βαδίζει πάντα μπροστά, θέλοντας να γνωρίσει όλους τους κύκλους της ζωής, ως το τέλος.

Έρωτες, πάθη, μίση και σκηνές από ένα ζοφερό μέλλον, σε ένα ακόμα συναρπαστικό μυθιστόρημα της Βίκυς Α. Γεωργοπούλου που θα σας κρατήσει καθηλωμένους.

Ο V. Ludens για το "Καλειδοσκόπιο"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Οι συγγραφείς έχουν μία μέρα για να απαντήσουν τις ερωτήσεις της λίστας προκειμένου να γνωρίσουμε το νέο τους -τις περισσότερες φορές ακυκλοφόρητο- βιβλίο. Οι ερωτήσεις έχουν γραφτεί εξ ολοκλήρου από εμένα. Εκείνοι ευθύνονται για τις απαντήσεις και μόνο. Κι εσείς για τις εντυπώσεις.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
V.L.: Αυθόρμητα.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
V.L.: Σε τετράδια και μπλοκάκια: στο σπίτι, στα καφέ, στην θάλασσα, κοντά σε αρχαία ερείπια, στους πνιγμένους στα χημικά δρόμους.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
V.L.: Δέκα χρόνια περίπου και για τους δυο τόμους.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
V.L.: Ερωτικό φιλοσοφικό αντιμυθιστόρημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
V.L.: - Ένα αρθρωτό-καλειδοσκοπικό αντιμυθιστόρημα σε δυο τόμους (ο δεύτερος θα κυκλοφορήσει λίγο πριν τα Χριστούγεννα).
- Ένας περιπλανώμενος. Ένας flâneur.
- Μια περιπλάνηση, στον χώρο («απ' το παγωμένο Aberdeen μέχρι το Λιβυκό»), στον χρόνο, στον κόσμο του έρωτα, της επανάστασης, του θανάτου.
- Ένα τολμηρό ερωτογράφημα σε γλώσσα άλλοτε ονειρική, σαν αυτή του ασυνείδητου, άλλοτε ρεαλιστική, σαν του σαρκικού έρωτα.
- Το βαθύ αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα στο άπειρο της επιθυμίας και το πεπερασμένο της ύπαρξης, το πεπερασμένο της πραγματικότητας.
- Καλειδοσκοπικές εικόνες-αφηγήσεις εξεγέρσεων ενάντια στο Κράτος –ανάμεσά τους ο Δεκέμβρης του 2008 στην Ελλάδα– μέσα από τα κάτοπτρα της ελπίδας για μια καινούργια γη κάτω από έναν καινούργιο ουρανό.
- Φουτουριστικά προτάγματα επαναστατικοποίησης της Φύσης, του χρόνου και του χώρου σαν μορφές ύπαρξης της ύλης.
- Μια περιπλάνηση, που δεν παύει ποτέ να είναι ερωτική, με συντροφιά γυναίκες, βιβλία, νότες, χρώματα, στοχαστές, ποιητές, επαναστάτες.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
V.L.: Τα πάντα, είναι κομμάτι, ένα είδος «φράκταλ», της ζωής μου.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
V.L.: Δεν έχω πια ήρωες, εξάλλου η ζωή και η ιστορία είναι γεμάτες αφανείς ήρωες.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
V.L.: Δεν μου αρέσουν οι ντιρεκτίβες, είμαι υπέρ της απόλυτης ελευθερίας στην τέχνη οπότε κάθε αναγνώστης θα αποφασίσει μόνος του τι του πρόσφερε μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
V.L.: Αν υπάρχει θα την βρείτε κρυμμένη ανάμεσα στις γραμμές και τις λέξεις του βιβλίου.

Φοβάστε...
V.L.: Ε, ναι, και λοιπόν;

Αγαπάτε...
V.L.: Απόλυτα.

Ελπίζετε...
V.L.: Μα δεν λένε πως η ελπίδα είναι για τους απελπισμένους;

Θέλετε...
V.L.: Αν μου κάνατε αυτή την ερώτηση τετ-α-τετ, θα σας κοιτούσα στα μάτια, θα χαμογελούσα αλλά δεν θα απαντούσα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
V.L.: Οι απελευθερωμένοι, οι ελευθεριακοί, οι ονειροπόλοι.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
V.L.: Δεν πρέπει. Αρκετά πια με τους καταναγκασμούς. Είστε ελεύθεροι/ες να μην το διαβάσετε.

Γιατί δεν πρέπει;
V.L.: Γιατί, παραφράζοντας και αντιστρέφοντας τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, «κάθε δευτερόλεπτό του χρόνου είναι η μικρή πύλη μέσα από την οποία θα μπορούσε να εισέλθει [...]», και στον τομέα της τέχνης, ο Μεγάλος Αδερφός ή μια δυστοπία τύπου «Φαρενάιτ 451», οπότε καλό είναι να μην το έχετε στις βιβλιοθήκες σας. Αλλά και γιατί μπορεί να σας βάλει στον πειρασμό να κάνετε αχαλίνωτο σεξ.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
V.L.: Στα βιβλιοπωλεία, στο βιβλίο-καφέ-μπαρ Λοκομοτίβα - γωνία Σολωμού και Μπόταση στα Εξάρχεια, και επί παραγγελία από το Πολύτροπον.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
V.L.: Ψάξτε στους χωροχρόνους-σελίδες του «Καλειδοσκόπιου» αλλά γιατί πρέπει να με βρείτε;

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
V.L.: Το κόκκινο του πάθους για τον πρώτο τόμο. Στον δεύτερο ταιριάζει ίσως και άλλο χρώμα.

Ποια μουσική;
V.L.: Το «Je T' aime» (Jane Birkin et Serge Gainsbourg), η «Μπαλάντα των τυχοδιωκτών (πειρατών)» του Κουρτ Βάιλ, το τανγκό «Γιουκάλι», του ίδιου, και το «A las barricadas».

Ποιο άρωμα;
V.L.: Το άρωμα που φορά κάθε ξεχωριστή γυναίκα, το «άρωμα» της θάλασσας, των δακρυγόνων, και το «One Man Show».

Ποιο συναίσθημα;
V.L.: Ο έρωτας για την Γυναίκα και η φλογερή επιθυμία για την καθολική απελευθέρωση των ανθρώπων από κάθε μορφής καταπίεση.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
V.L.: Εξέγερση αλλά και γυναίκα σε οργασμό. Εξ' άλλου η διέγερση και η εξέγερση διαφέρουν μόνο ως προς το πρόθεμα.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
V.L.: Θα ήμουν πάλι αυτός που είμαι. Απλά δεν θα έγραφα και θα είχα, ίσως, μια διαφορετική αντίληψη κάποιων πραγμάτων. Η συγγραφή ανοίγει νέους ορίζοντες.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
V.L.: Ανελλιπώς κανέναν.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
V.L.: Πολλοί. Θα τους βρείτε και αυτούς στο Καλειδοσκόπιο.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
V.L.: Αν και δεν υπάρχουν «ήρωες» στο έργο μου, αλληλοεπηρεαζόμαστε με τα πρόσωπα που υπάρχουν εκεί.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
V.L.: Και τα δυο.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
V.L.: Δεν ξέρω.

Τι την αποτυχία;
V.L.: Δεν ξέρω.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
V.L.: Φυσικά, αλλά πού είναι το πρόβλημα;

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
V.L.: Ίσως το «φυγάς θεόθεν και αλήτης» του Εμπεδοκλή.
"Kαλειδοσκόπιο" -V.Ludens
Με μια, μάλλον άγνωστη, τοποθέτηση του Ένγκελς στις πρώτες του σελίδες, υπέρ της έκφρασης του φυσικού ρωμαλέου αισθησιασμού και της σεξουαλικής επιθυμίας στην λογοτεχνία και την παρότρυνσή του προς τους Σοσιαλιστές να παραμερίσουν ανοιχτά τις προκαταλήψεις των φιλισταίων και να μιλάνε για πράγματα που κάνουν μέρα ή νύχτα, για φυσιολογικά, απαραίτητα και εξαιρετικά απολαυστικά πράγματα, κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Πολύτροπον το «Καλειδοσκόπιο - upon the flaming banks of time», πρώτος τόμος, του V. Ludens.
- Ένα αρθρωτό-καλειδοσκοπικό αντιμυθιστόρημα σε δυο τόμους.
- Ένας περιπλανώμενος. Ένας flâneur.
- Μια περιπλάνηση, στον χώρο («απ' το παγωμένο Aberdeen μέχρι το Λιβυκό»), στον χρόνο, στον κόσμο του έρωτα, της επανάστασης, του θανάτου.
- Ένα τολμηρό ερωτογράφημα σε γλώσσα άλλοτε ονειρική, σαν αυτή του ασυνείδητου, άλλοτε ρεαλιστική, σαν του σαρκικού έρωτα.
- Το βαθύ αγεφύρωτο ρήγμα ανάμεσα στο άπειρο της επιθυμίας και το πεπερασμένο της ύπαρξης, το πεπερασμένο της πραγματικότητας.
- Καλειδοσκοπικές εικόνες-αφηγήσεις εξεγέρσεων ενάντια στο Κράτος –ανάμεσά τους ο Δεκέμβρης του 2008 στην Ελλάδα– μέσα απ᾽ τα κάτοπτρα της ελπίδας για μια καινούργια γη κάτω από έναν καινούργιο ουρανό.
- Φουτουριστικά προτάγματα επαναστατικοποίησης της Φύσης, του χρόνου και του χώρου σαν μορφές ύπαρξης της ύλης.
- Μια περιπλάνηση, που δεν παύει ποτέ να είναι ερωτική, με συντροφιά γυναίκες, βιβλία, νότες, χρώματα, στην διάρκεια της οποίας ο flâneur, ο αφηγητής ή άλλα πρόσωπα, «συνομιλούν» ή μάλλον ανα-καλούν, τον Αρχίλοχο, τον Πίνδαρο, τον Όμηρο, τον Αριστοφάνη, αλλά και τον Τζορντάνο Μπρούνο, τον Μπέρναρντ Σο, τον Νικολάι Φιοντόροφ, τον Διονύσιο Σολωμό, τον Πλατόνοφ, τον Χλέμπνικοφ, τους υπερρεαλιστές, τον Τρότσκι (ή μάλλον μια μελλοντιαία εκδοχή της Τετάρτης Διεθνούς), τον Βάλτερ Μπένγιαμιν, τον Ερνστ Μπλοχ, τον Ανδρέα Εμπειρίκο –πότε σαν Αρχάγγελο Ανδρέα, πότε σαν Ανδρέα Σπερχή– και τους εντάσσουν στο μέτωπο της απελευθερωτικής πάλης ενάντια στην όποια δυστοπία, είτε κοινωνική είτε φυσική.
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Ξυπόλυτες στην άμμο

Με δυο λόγια...
Η κοριτσοπαρέα από τα ψηλά τακούνια* (της ίδιας) διανύει την πιο παραγωγική δεκαετία της ζωής της με αγωνίες, λάθη και πάθη, επαναπροσδιορισμούς και αναθεωρήσεις, με νοσταλγία για το παρελθόν τους και όνειρα για το μέλλον. Έξι γυναίκες που τις ένωσε το ελληνικό νησί -η Λευκάδα τους- όπου γεννήθηκαν και μεγάλωσαν και που τις χώρισε η ζωή, η καθημερινότητα, οι καριέρες και οι οικογένειες που δημιούργησαν ξανασμίγουν στη γενέτηρά τους στο άνθος της ωριμότητας. Μετά το πάρτι που τις είχε ενώσει με αφορμή τα γενέθλια των 40 χρόνων τους, θα ξαναβρεθούν όλες μαζί στο νησί όπου μεγάλωσαν, επαναπροσδιορίζοντας τις πορείες τους. Πολλά έχουν αλλάξει μέσα στο χρόνο, πολλά τα έχουν αποτινάξει οι ίδιες και άλλα η ίδια η ζωή.
Στο πρώτο μέρος η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη τα λέει όλα με μια ανάσα. Και έχει να πει πολλά καθώς πρέπει να καλύψει γεγονότα μιας δεκαετίας για κάθε μία συμμαθήτρια. Σε ένα με δύο κεφάλαια αναλαμβάνει να μας συστήσει κάθε χαρακτήρα και να καλύψει αρκετά χρόνια από τη ζωή του. Δεν είναι λίγο! Γρήγορο και περιεκτικό τούτο το μέρος συμπυκνωμένων γεγονότων αλλά μη φοβάστε ότι θα χαθείτε. Η αμεσότητα της γραφής, απλής και ρέουσας, και οι ευκρινείς προσδιορισμοί βοηθούν πολύ να μείνεις μέσα στην ιστορία και να γνωρίσεις μία μία τις έξι φιλενάδες χωρίς να μπλεχτείς με το κουβάρι των αναμνήσεων.
Στο δεύτερο μέρος παρακολουθούμε τα γεγονότα στο νησί τους όπου ξανασμίγουν όλες μαζί σε μια ηλικία ορόσημο πια και σε μια εποχή που θέλουν να πετάξουν τα ψηλοτάκουνα γοβάκια και να απολαύσουν την αίσθηση της άμμου στα πέλματά τους, την άνεση που δικαιούνται μετά από χρόνια ταλαιπωρίας. Την ελευθερία και τη διασκέδαση που προσφέρει ένας τρελός χορός όταν δε χρειάζεται να φοράς παπούτσια. Και οπωσδήποτε τη γείωση με το έδαφος της γενέτηράς τους.

Ένας κύκλος φαίνεται να κλείνει για τις συμμαθήτριες ίσως για να ανοίξει ένας καινούργιος που θα σηματοδοτήσει το δεύτερο μισό της ζωής. Και παρά την απόσταση και τα προβλήματα που τσακίζουν τις γυναίκες αυτές, εκείνες παραμένουν ενωμένες, δυνατές και ποντάρουν όλο τους το είναι στην παρέα τους. Τίποτα δε μπορεί να διασπάσει μία τέτοια σχέση. Και ολόκληρο το βιβλίο ποντάρει ακριβώς πάνω σε αυτό.
Η συγγραφέας μιλά απλά, καθημερινά. Αναπαραγάγει ακόμα και τα γλωσσικά λάθη της καθομιλουμένης (για παράδειγμα: κυρία Τζένη) προσφέροντας μια εκφραστική οικειότητα στον αναγνώστη της ενώ κάνει εμφανέστατη την αγάπη της για την ελληνική, στην οποία αναγνωρίζει τη μουσικότητα των λέξεων και άλλα αδιαμφισβήτητα πλεονεκτήματα. Μάλιστα, λάτρεψα τις ξένες λέξεις του κειμένου που εμφανίζονται με ελληνικούς χαρακτήρες (πρότζεκτ, μομέντο, σιντί, ερ κοντίσιον, μπεμβέ, κούριερ, κ.α.) γιατί είναι άποψη και επειδή ούτε στο ελάχιστο δε δέχτηκε να χρησιμοποιήσει τη λατινική γραμματοσειρά.
Ευχαριστώ πολύ την Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη και τις εκδόσεις Αρμός για το βιβλίο.

Σημείωση:
*Αναφέρομαι στο προηγούμενο μυθιστόρημα της Ιουστίνης Φραγκούλη Αργύρη "Ψηλά τακούνια για πάντα" όπου πρωτοσυναντάμε τις έξι φίλες. Επίσης από τις εκδόσεις Αρμός.

Δείτε κι αυτό:
Η Ιουστίνη Φραγκούλη Αργύρη για το "Ξυπόλυτες στην άμμο"

Η Χαρά Ανδρεΐδου "Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Χ.Α.: Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου είμαι συλλέκτης. Συλλέκτης εικόνων, ιστοριών, στιγμών, σκέψεων, συναισθημάτων. Οτιδήποτε περνάει από μπροστά μου και μου κινεί το ενδιαφέρον το αρπάζω και το ρίχνω μέσα μου. Το κρατάω εκεί ώσπου να έρθει η ώρα του, να το βγάλω στην επιφάνεια και να αρχίσω να το μελετάω εξαντλητικά, εξονυχιστικά για να μπορέσω να βρω την αλήθειά του. Από μια τέτοια στιγμή, από κάποιες σκέψεις, κάποιες εικόνες που φύλαγα μέσα μου προέκυψε και αυτό το βιβλίο.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Χ.Α.: Στην ησυχία του δωματίου μου, στην κουφόβραση του μπαλκονιού μου, μπροστά στη θάλασσα την ώρα που σουρούπωνε, μέσα στο αυτοκίνητο σε ατέλειωτες διαδρομές στην πόλη…

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Χ.Α.: Ο χρόνος είναι σχετική έννοια. Ημερολογιακά δεν μου πήρε πολύ χρόνο, ψυχικά όμως ήταν ένα τεράστιο ταξίδι που διεκδίκησε ένα μεγάλο κομμάτι της ζωής μου.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Χ.Α.: Είναι ξεκάθαρα ένα ψυχολογικό μυθιστόρημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Χ.Α.: Οι ήρωες του βιβλίου μου είναι τέσσερις άνθρωποι, δυο γυναίκες και δυο άνδρες, χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις, οι οποίοι μπλέκονται μεταξύ τους σε τρεις παράλληλες σχέσεις, εν γνώσει τους. Ο καθένας τους έχει παγιωμένες αντιλήψεις για τη ζωή και τον κόσμο, για τον εαυτό του και τις σχέσεις του με τους άλλους• έχουν διαφορετικά όρια, διαφορετικά όνειρα, ευχές, αντοχές, σαν να κοιτούν σε διαφορετικά σημεία του ορίζοντα. Προσχωρούν σ’ αυτές τις σχέσεις ο καθένας για τους δικούς του λόγους και τις χειρίζονται ο καθένας με τους δικούς τους τρόπους. Η παράξενη αυτή συνεύρεσή τους, το ζύμωμά τους γεννά μέσα τους μια σειρά από θεμελιώδη ερωτήματα, που είναι και η ραχοκοκαλιά του βιβλίου: τι είναι έρωτας, τι είναι αγάπη, αν υπάρχει ψυχή και αδελφές ψυχές, αν υπάρχει καθολικό, απόλυτο σωστό, αν χρειαζόμαστε τις ταμπέλες στη ζωή μας, κατά πόσο μας ορίζουν οι ανάγκες μας ή η λογική μας. Είναι ερωτήματα που θέτει ο ένας ήρωας στο σύντροφό του και στη συνέχεια, σαν ντόμινο, περνούν από το ένα ζευγάρι στο άλλο, τα επηρεάζουν, άρουν τις βεβαιότητές τους, δυναμιτίζουν τις αλήθειές τους, τα κάνουν να εξερευνούν τα όρια και τις αντοχές τους. Όλοι, και οι τέσσερις, κάποια στιγμή λένε «ίσως», αποδέχονται και μια άλλη αλήθεια δίπλα στη δική τους. Αυτό το «ίσως» είναι και η ουσία του βιβλίου. Αυτό το «ίσως» είναι τελικά το κόστος της συνύπαρξής μας, της συνδιαλλαγής μας με άλλους ανθρώπους• γιατί πιστεύω πως κάθε σχέση είναι μια συνδιαλλαγή κι ένα ταξίδι, πρώτα μέσα στον εαυτό μας και μετά μέσα στον άλλο…
Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Χ.Α.: Τον τρόπο που οι ήρωές αλληλεπιδρούν μεταξύ τους, το ζύμωμα ανάμεσά τους, την προσπάθειά τους να κρατηθούν στα κεκτημένα τους, στα γνωστά και πεπατημένα τους και συγχρόνως την αδυναμία τους να αγνοήσουν, να παραβλέψουν την καινούργια αλήθεια που τους δείχνει ο σύντροφός τους. Ο άνθρωπος, ο κάθε άνθρωπος ζει μέσα από τις σχέσεις του με τους άλλους ανθρώπους κι αυτό φαίνεται ξεκάθαρα στο βιβλίο.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Χ.Α.: Οι ήρωές μου είναι αμφιλεγόμενοι χαρακτήρες. Από τα σχόλια που έχω ακούσει μέχρι σήμερα από τους αναγνώστες οι γνώμες διχάζονται για τον κάθε έναν από τους τέσσερις. Κάποιοι επικροτούν, κάποιοι καταδικάζουν, κάποιοι κατανοούν, κάποιοι απορρίπτουν. Ωστόσο ο ήρωας που συγκεντρώνει μάλλον τη γενική κατακραυγή και απόρριψη είναι ο δικός μου αγαπημένος.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Χ.Α.: Μια άλλη αλήθεια δίπλα στη δική του, μάλλον περισσότερες αλήθειες δίπλα στη δική του.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Χ.Α.: Δεν μ’αρέσει να εγκλωβίζομαι σε αγωνίες, φόβους και υποθετικές εξελίξεις. Μια λέξη που μισώ πραγματικά είναι το «αν».

Φοβάστε...
Χ.Α.: Δεν ξέρω… Την ανημπόρια ίσως…

Αγαπάτε...
Χ.Α.: Άπειρα πράγματα…

Ελπίζετε...
Χ.Α.: Περισσότερο πιστεύω. Σε ένα σημείο του βιβλίου γράφω: «Ύπουλος αντίπαλος η ελπίδα, σερνάμενος, σιγανός. Σε σώζει και σε καταστρέφει. Σε κρατάει δέσμιο και σε απελευθερώνει. Σε κάνει όμηρο του ίδιου σου του εαυτού, να κοιτάζεις αλλά να μη βλέπεις, να ακούς αλλά να μην καταλαβαίνεις. Είναι ένας άλλος τρόπος να κατανοείς και να ερμηνεύεις ό,τι γίνεται γύρω σου, στρεβλός, περασμένος μέσα από το φίλτρο της ανάγκης σου και των αντοχών σου».

Θέλετε...
Χ.Α.: Τόσο πολλά…

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Χ.Α.: Όλοι όσοι αντέχουν να διαβάσουν κάτι παραπάνω από ένα Άρλεκιν ή μια δήθεν σατυρική θεώρηση της ζωής.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Χ.Α.: Δεν πρέπει. Αν θέλετε…

Γιατί δεν πρέπει;
Χ.Α.: Δεν μπορώ να φανταστώ γιατί δεν πρέπει κάποιος να διαβάσει ένα καλό βιβλίο.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Χ.Α.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Χ.Α.: Στη σελίδα μου στο facebook, ως Χαρά Ανδρεΐδου. Είναι χαρά μου να επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου και να ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας για το βιβλίο και όχι μόνο.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Χ.Α.: Θα παραθέσω και πάλι ένα απόσπασμα από το βιβλίο, όπου η ηρωίδα παρομοιάζει τη σχέση της με τον ήρωα με μια παγανιστική γιορτή της Άνοιξης: «Ήσουν για μένα ένα λαϊκό πανηγύρι, μια παγανιστική γιορτή της Άνοιξης, με γκάιντες και σουραύλια, με κυκλικούς χορούς, με κορδέλες και στεφάνια από λουλούδια, κι εμείς το γαϊτανάκι μεσ’ στη μέση. Εσύ ο στύλος του, με τις λευκές και τις κόκκινες ρίγες, κι εγώ οι πολύχρωμες κορδέλες του, πράσινο του σμαραγδιού, μαβί του κρίνου, βαθυκόκκινο του ροδιού, χρυσοκίτρινο του ήλιου, αντάμα με το μελανό της βαθιάς θάλασσας και το μπλε βελούδο του έναστρου ουρανού. Μια γιορτή της Άνοιξης, με εκστατικές βάκχες και μεθυσμένους σάτυρους, με τσαμπιά από λουλούδια να κρέμονται βαριά από τα δένδρα, το πράσινο της φύσης, των φύλλων, της χλόης να οργιάζει παντού, και κομματιαστό φως να χώνεται μεσ’ από τα κλαδιά των δένδρων».

Ποια μουσική;
Χ.Α.: Αυτή που ταιριάζει στον κάθε αναγνώστη την ώρα που το διαβάζει.

Ποιο άρωμα;
Χ.Α.: Κάτι δυνατό. Είναι βαρύ το αποτύπωμα αυτού του βιβλίου…

Ποιο συναίσθημα;
Χ.Α.: Όλα.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Χ.Α.: Πραγματικότητα.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Χ.Α.: Είμαι χίλια δυο πράγματα εκτός από συγγραφέας, όπως είμαστε και όλοι μας. Κανείς δεν είναι μονολιθικός, κι αυτή είναι και η σωτηρία μας.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Χ.Α.: Είμαι καταγοητευμένη, από τα μικρά μου χρόνια ακόμη, με τον Ερωτόκριτο του Βιτσέντζου Κορνάρου και τον διδάσκω ανελλιπώς κάθε χρόνο στα νήπιά μου (είμαι νηπιαγωγός). Μαζί διδάσκω το «Βασίλειος Διγενής Ακρίτας» της λαϊκής μας παράδοσης, και το «Ρωμαίος και Ιουλιέτα» του Σαίξπηρ. Αυτά τα έργα λοιπόν υπάρχουν ανελλιπώς στη ζωή μου, με έναν πολύ έντονο και πολύ δημιουργικό τρόπο.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Χ.Α.: Όταν ήμουν δώδεκα χρονών είχα συγκλονιστεί από την «Αιολική γη» του Ηλία Βενέζη. Γενικότερα η γενιά του μεσοπολέμου και τα υπέροχα κείμενά τους έχουν αφήσει τη στάμπα τους στον τρόπο που αντιμετωπίζω την ελληνική γλώσσα. Και ο Κορνάρος φυσικά, και ο Όμηρος, οι μεγάλοι κλασικοί… Κάποιοι ξένοι συγγραφείς… Είναι τόσο πολλές οι αναφορές. Ζυμωνόμαστε καθημερινά μέσα από όλα αυτά που βλέπουμε, ακούμε, διαβάζουμε, ζούμε. Είναι ο καμβάς που πάνω του κεντάμε τη ζωή και το έργο μας...

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Χ.Α.: Εγώ τους πλάθω, έχοντας πολύ συγκεκριμένη ιδέα για το πώς ακριβώς πρέπει να είναι, να σκέφτονται, να αισθάνονται. Από κει και μετά αποκτούν ο καθένας τη δική του ζωή και με οδηγούν εκείνοι στις εξελίξεις. Ξεκινώντας να γράψω ένα βιβλίο δεν ξέρω το τέλος του. Προκύπτει μέσα από τις εξελίξεις που ταιριάζουν στους χαρακτήρες των ηρώων μου. Αυτό στο οποίο είμαι ιδιαίτερα σχολαστική είναι η συνέπεια στους χαρακτήρες, να μην αλλάζουν ξαφνικά προσωπικότητα στο μέσον της ιστορίας απλώς και μόνο επειδή έτσι βολεύει στην πλοκή. Οι ήρωές μου είναι συνεπείς απέναντι στον εαυτό τους, από την αρχή ως το τέλος.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Χ.Α.: Κι αυτά, κι άλλα πολλά. Κυρίως χρειάζεται να έχει κάτι να πει, να μοιραστεί, να επικοινωνήσει.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Χ.Α.: Επιτυχία ως προς τι; Ως προς την απήχηση προς τους αναγνώστες ή ως προς τις πωλήσεις των αντιτύπων που θα κάνει;

Τι την αποτυχία;
Χ.Α.: Τις πωλήσεις τις καθορίζει αποκλειστικά ο εκδοτικός οίκος και η πολιτική προώθησης του βιβλίου που θα κάνει. Την απήχηση προς τους αναγνώστες την καθορίζει ο συγγραφέας. Είναι κι αυτό μια παρηγοριά…

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Χ.Α.: «Μέτρον άριστον». Δεν μπορούμε να ζούμε τη ζωή μας μέσα από τις ζωές των άλλων – υπαρκτών ή φανταστικών προσώπων.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Χ.Α.: Συνεχίζεται…
Εξώφυλλα βιβλίων της Χαράς Ανδρεΐδου και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα".
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

Destino

Δύο τεράστιες φυσιογνωμίες του 20ου αιώνα συνεργάστηκαν για αυτό το μικρού μήκους animation. Μικρό όσο ένα τραγούδι. Μεγάλο όσο το άπειρο.
Ο σημαντικότερος εμπνευστής κινουμένων σχεδίων, ο Γουόλτ Ντίσνεϊ συναντά τον ογκόλιθο σουρεαλιστή καλλιτέχνη, τον Σαλβαντόρ Νταλί, όταν κατά το 1945 ο ζωγράφος σχεδίασε την ιστορία που με τη βοήθεια ενός συνεργάτη του Ντίσνεϊ, του Τζον Χεντς, της δόθηκε η κίνηση. Εργάστηκαν 8 μήνες αλλά η ταινία παρέμεινε ανολοκλήρωτη μέχρι που, 58 χρόνια μετά, συνέθεσαν όλα τα αρχεία της εταιρίας και ολοκλήρωσαν το πρότζεκτ.
Η ταινία βασίζεται εξ ολοκλήρου στον σουρεαλιστικό κόσμο του Νταλί και στο προσωπικό του ύφος σαν καλλιτέχνη με αναφορές στο Φρόιντ. Οι πολλαπλής έννοιας εικόνες αλλάζουν, μεταβάλλονται, αναδιοργανώνονται και προσαρμόζονται στα μάτια μας υπογράφοντας ένα ντουζ συναισθημάτων.



Το φιλμ διηγείται την ιστορία του Χρόνου. Μια προσωποποιημένη εκδοχή του και την ανικανότητά του να κατανοήσει τον πόθο του για μία θνητή. Οι σκηνές ενσωματώνουν μια σειρά σουρεαλιστικών πινάκων του Νταλί μαζί με χορό και μεταμορφώσεις, εμπνευσμένες από τη δουλειά του Φρόυντ για το υποσυνείδητο και περιέχουν κρυφές ή διπλής ανάγνωσης εικόνες.

Ο Νταλί είχε πει: "Entertainment highlights the art, its possibilities are endless."  ενώ σχετικά με την πλοκή ανέφερε ότι: "A magical display of the problem of life in the labyrinth of time."  και ο Ντίσνεϊ ότι:  "A simple story about a young girl in search of true love."*

Και όλα αυτά υπό τις νότες ενός, επίσης, μαγικού τραγουδιού που κατά την άποψή μου προσθέτει θετικά στο αποτέλεσμα.
Ανατρίχιασα σε τρία τέσσερα σημεία και αυτό από μόνο του για μια ταινία τόσο σύντομη -περίπου 6 λεπτά- κάτι λέει. Οι λάτρεις των έργων του Ισπανού ζωγράφου ή γενικότερα του σουρεαλισμού θα το αγαπήσουν πολύ. Το ίδιο και οι λάτρεις της καλής μουσικής. Εκείνης που καταφέρνει να σε ταξιδέψει από τις πρώτες νότες, να σε κάνει να ονειρευτείς και να σε ξεναγήσει σε άλλους κόσμους. Και αυτό το τελευταίο, εδώ, φέρει μια ρεαλιστική αξία.
*Η διασκέδαση κορυφώνει (αναδεικνύει) την τέχνη. Οι δυνατότητές της είναι άπειρες. Μία μαγική ανάδειξη του προβλήματος της ζωής στο λαβύρινθο του χρόνου. Μια απλή ιστορία για ένα νεαρό κορίτσι που αναζητά την αληθινή αγάπη.

Εκάβη

Η Εκάβη του Ευριπίδη
Ο μικρότερος γιος του Πριάμου, Πολύδωρος, στέλνεται στο βασιλιά των Θρακών, Πολυμήστορα, λίγο πριν την πτώση της Τροίας για να αποφύγει την επικείμενη σκλαβιά. Μαζί του φέρει και αρκετό χρυσάφι το οποίο καρπώνεται ο βασιλιάς αφού σκοτώσει τον Πολύδωρο και πετάξει το πτώμα του στη θάλασσα.

Το έργο αρχίζει με το φάντασμα του Πολύδωρου να συστήνεται και να περιμένει να συναντήσει τη μητέρα του για να τον θάψει ώστε να μην περιπλανιέται. Ο χορός κάνει την είσοδό του υποβαστάζοντας την Εκάβη ενώ ο Οδυσσέας που καταφθάνει ανακοινώνει την απόφαση των Αχαιών να θυσιάσουν την Πολυξένη, κόρη της Εκάβης. Στον δραματικό διάλογο που ακολουθεί μεταξύ Εκάβης και Οδυσσέα παρεμβαίνει η Πολυξένη η οποία δείχνει γενναιότητα και μεγαλοψυχία γιατί έτσι κι αλλιώς η σκλαβιά είναι βαρύτερη από τον θάνατο. Η προσφορά της Εκάβης να την αντικαταστήσει δε γίνεται δεκτή και μετά τον χορό εμφανίζεται ο κήρυκας Ταλθύβιος να διηγηθεί τη θυσία. Η Εκάβη στέλνει τη θεράπαινα να φέρει νερό κι εκείνη βρίσκει το πτώμα του Πολύδωρου. Τα νέα συγκλονίζουν την Εκάβη. Ο χαμός δύο παιδιών της την ίδια μέρα της προκαλεί άμετρο πόνο και σχεδιάζει να εκδικηθεί. Ο Αγαμέμνονας τη συμπονά κι εκείνη καλεί τον Πολυμήστορα με αφορμή το χρυσάφι. Οι γυναίκες σκοτώνουν τα παιδιά του Πολυμήστορα που τον συνοδεύουν και τυφλώνουν τον ίδιο. Όταν κατηγορεί την Εκάβη, ο Αγαμέμνονας την αθωώνει επειδή δεν άρχισε εκείνη την ωμότητα, αλλά ανταπέδωσε σε εκείνον που την άρχισε.

Στην Εκάβη, η δράση τοποθετείται μετά τον Τρωικό πόλεμο και τρεις μέρες μετά τη δολοφονία του Πολύδωρου. Στον ίδιο δραματικό χρόνο τοποθετείται και η θυσία της Πολυξένης στον τάφο του Αχιλλέα ώστε να συμπέσουν οι δύο απώλειες για την άτυχη μάνα και να μεγιστοποιηθεί η αγανάκτησή της που θα την οδηγήσει στην εκδίκηση. Βρισκόμαστε μετά το τέλος του πολέμου, αλλά όχι μετά το τέλος της βίας, ενώ γίνεται ειρωνικότατο σχόλιο για την Ελένη που έγινε η αφορμή του πολέμου αλλά η ίδια έμεινε ατιμώρητη.
Η Εκάβη του Βασίλη Κονταξή
Ο Παλιός Σιδηροδρομικός Σταθμός Πελοποννήσου στο Μεταξουργείο δημιουργεί ένα φυσικό σκηνικό για την παράσταση. Η αποβάθρα και οι ράγες που κάποτε φιλοξενούσαν τα τρένα και τους επιβάτες επιστρατεύθηκαν και με τον πιο ευφάνταστο τρόπο φιλοξενούν την τραγωδία που ζωντανεύει ένα αρχιτεκτονικό κόσμημα φορτισμένο με μεγάλη ιστορία. Εκπληκτική ιδέα και σύλληψη για τον σκηνοθέτη, την καλλιτεχνική εταιρεία «επωδός», τον Σύλλογο Φίλων του Σιδηροδρόμου και τον Οργανισμό Σιδηροδρόμων Ελλάδας που συνεργάστηκαν δίνοντας πνοή στο εδώ και πολλά χρόνια κλειστό κτίριο. Την αποβάθρα του σταθμού εκατομμύρια άνθρωποι βάδισαν ενώ ο χώρος έζησε δύο πολέμους, δύο δικτατορίες, τη γερμανική Κατοχή και πολλές μεταφορές αιχμαλώτων. Φορτισμένος με συναισθήματα μεταφέρει δονήσεις ιστορίας, ταξιδιών, συναντήσεων ή αποχωρήσεων και εξορισμών.

Η Εκάβη αφορά τον αφανισμό και ξεριζωμό ενός λαού που φτάνει σε ξένο τόπο σκλαβωμένος. Το φυσικό σκηνικό της παράστασης δε συνδέεται μόνο με την παραπάνω εικόνα αλλά και με την σκηνοθετική ματιά του Βασίλη Κονταξή που τοποθέτησε τη δράση στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Στο ίδιο πνεύμα, φυσικά, και τα κοστούμια από τη Βάνα Παπαδημητρίου. Την παράσταση ντύνει η εκπληκτική μουσική του Γεράσιμου Τριανταφύλλου ενώ στις χορογραφίες έδωσε τον καλύτερο του εαυτό ο Σίμωνας Πάτροκλος.

Η επιτυχημένη διανομή προφανώς υπολογίζεται στα συν της παράστασης, με την Άννα Χατζηχρήστου να αποδεικνύει με τον καλύτερο τρόπο το ήθος του ηθοποιού με την αψεγάδιαστη και ζεστή ερμηνεία της ως Εκάβη. Αν και όλοι οι συντελεστές έχουν συνδράμει τα μάλα για το αποτέλεσμα, ξεχώρισα τον Κώστα Τραφαλή που πήρε έναν ρόλο με αξία, αυτόν του Πολύδωρου, και τον έκανε ακόμη μεγαλύτερο με το ταλέντο του όπως και ο Αγαμέμνων Στέργιος Ιωάννου. Επίσης, ξεχώρισα τον Ταλθύβιο Ιορδάνη Καλέση και την θεράπαινα Garina Κική Σαρηγιαννίδη. Όσο για τις κορυφαίες του χορού, την Μαρία Τζανουκάκη και τη Μαρβίνα Πυτιχούτη, μόνο κολακευτικά λόγια μπορεί να πει κανείς. Αισθαντικές φωνές που δόνησαν το χώρο ερμηνεύοντας, ξεχειλίζοντας από συναίσθημα.

Με δύο λόγια πρόκειται για παράσταση αξιώσεων με όλους τους συντελεστές να συνδράμουν για το αποτέλεσμα. Ατμόσφαιρα μεσοπολέμου και τραγωδία Ευριπίδη σε έναν επιτυχημένο συνδυασμό που άφησε όλους τους θεατές συγκινημένους κι έτσι δε τσιγκουνεύτηκαν στο χειροκρότημα. Μαγεία που απλώνεται σα σύννεφο στο χώρο και σκέψεις για τις δυνατότητες που προσφέρονται όταν μπορείς να κοιτάζεις τριγύρω.
Μήπως και η Εκάβη μια πολεμική αιματοβαμμένη ιστορία δεν είναι, αρπαγής, αιχμαλωσίας και εξορίας; Ό,τι συμβαίνει/συνέβη σε κάθε πόλεμο, έτσι και σε αυτόν.
Και η Εκάβη ένα έργο αναχώρησης είναι που ανεβαίνει σε έναν τόπο αναχώρησης ή προορισμού ή στάσης, με όλες τις ρεαλιστικές, λογοτεχνικές ή μεταφορικές αποχρώσεις των λέξεων.
Η ιστορία του σταθμού
Φέτος συμπληρώνονται 130 χρόνια από τα εγκαίνια του Σταθμού Πελοποννήσου που αποτελεί μικρογραφία του σταθμού Chemins de fer Orientaux της Κωνσταντινούπολης. Από τις 30 Ιουνίου του 1884 μετέφερε επιβάτες της γραμμής Πειραιά-Πάτρα ενώ το 1985 χαρακτηρίστηκε διατηρητέο έργο τέχνης. Συνδυάζει το νεοκλασικισμό με την ανατολίτικη αύρα και στοιχεία αρ νουβό.
Έχει ανακοινωθεί η έναρξη των εργασιών ανακαίνισης και η λειτουργία του ως Σιδηροδρομικού Μουσείου ενώ τμήμα του προβλέπεται να φιλοξενεί πολιτιστικές εκδηλώσεις.
Περιττό να αναφέρω ότι θα τρέξω στα εγκαίνια του μουσείου ή σε όποια παράσταση ή άλλη πολιτιστική εκδήλωση γίνει στους χώρους του μόνο και μόνο για να δεχτώ εκείνη την ενέργεια που κουβαλάει στις πλάτες του και διαχέει μέσα από τους τοίχους και τα παράθυρά του. Ακόμα και η στιγμή που πλησιάζεις το ταμείο -ναι, το ίδιο εκείνο ταμείο που έκοψε εκατομμύρια εισιτήρια για κάθε λογής επιβάτες- είναι μαγική και η στιγμή που περνάς την πόρτα του απόδειξη ότι με ένα βήμα μπορείς να μεταφερθείς δύο αιώνες πίσω.

Συντελεστές
Μετάφραση: Νίκος Χουρμουζιάδης
Σκηνοθεσία: Βασίλης Κονταξής
Μουσική: Γεράσιμος Τριανταφύλλου
Χορογραφίες: Σίμων Πάτροκλος
Κοστούμια: Βάνα Παπαδημητρίου
Φώτα: Βασίλης Πλατάκης

Sound design: Σωκράτης Γεωργιάδης
Βοηθός σκηνοθέτη: Κωνσταντίνος Φούφας
Οργάνωση παραγωγής: Διονυσία Τασούλα
Φωτογραφία: Άλκης Κανελλόπουλος
Κατασκευές: Παναγιώτης Μανόπουλος
Σχεδιασμός αφίσας-προγράμματος: Γιώργος Κοτρώνης
Μουσικοί: Διονύσης Βερβιτσιώτης βιολί, Βαρβάρα Τσότρα βιολοντσέλο, Δημήτρης Παπάς κιθάρα, Βαλεντίνα Σίνου φλάουτο, Μάκης Αφεντουλίδης κοντραμπάσο, Κώστας Στεφόπουλος κρουστά-φυσαρμόνικα
Ηχογράφηση-ηχοληψία: Music art lab studio
Παραγωγή: Επωδός-ΟΣΕ

Παίζουν
Πολύδωρος: Κώστας Τραφαλής
Εκάβη: Άννα Χατζηχρήστου
Θεράπαινα: Garima Κική Σαρηγιαννίδη
Πολυξένη: Νατάσα Παπαδάκη
Οδυσσέας: Ηλίας Γκογιάνος
Ταλθύβιος: Ιορδάνης Καλέσης
Αγαμέμνων: Στέργιος Ιωάννου
Πολυμήστωρ: Γιώργος Μάζης
Παιδιά Πολυμήστωρα: Μάριος Τρωιάνος και Δημήτρης Ψωρομίτας

Χορός αιχμάλωτων Τρωάδων
Κορυφαίες: Μαρία Τζανουκάκη και Μαρβίνα Πυτιχούτη.
Κατερίνα Οικονομίδη, Χρυσούλα Ζυβοπούλου, Φλώρα Παπαντωνίου και Εύη Καρρά.
Δε θα μείνουν πολύ στο σταθμό. Μέχρι τις 24 Ιουλίου. Γι' αυτό όσοι πιστοί σπεύσατε. Κρατήσεις στο 6907315161, ekavidrama@gmail.com
Φύγαμε;

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη