Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Η Μάχρια της λήθης

Ρένας Πετροπούλου Κουντούρη

Γράφει η Ευρυδίκη Λειβαδά
Ένα έξυπνα γραμμένο μυθιστόρημα από την κ. Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη το οποίο άνετα κατατάσσεται στα ιστορικά καθώς το περιβάλλον στο οποίο κινούνται τα πρόσωπα είναι ιστορικά τεκμηριωμένο, και είναι φανερό όχι έχει καταναλωθεί χρόνος αρκετός για μελέτη προ συγγραφής.

Αποτελεί το πρώτο μέρος έργου με πρωταγωνίστρια μια νόθα, γόνο χριστιανικών οικογενειών, που υιοθετήθηκε από οικογένεια μουσουλμάνων μίλια μακριά από τον τόπο που είδε το φως. Η συγγραφέας την βάφτισε Μάχρια, την έδεσε με ένα φυλακτό -αρχαίο ταφικό εύρημα με μυστηριακές δυνάμεις- και την έντυσε με αγάπη, τόσο από την οικογένεια που εκ φόβου κοινωνικής κατακραυγής την έδωσε, όσο κι από αυτήν που την υιοθέτησε.

Πολυπρόσωπο, με εναλλαγές πολλών τόπων, εκδηλώσεων, εθίμων και παραδόσεων, κλειστών κοινωνιών με προκαταλήψεις, και με κοινό άξονα όλων την ιστορία που δένει τους πρωταγωνιστές, το έργο κινείται το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα στο Λασίθι στην τουρκοκρατούμενη Κρήτη, στις πολυπολιτισμικές Σμύρνη και Κωνσταντινούπολη, στο Αγιασολούκ -πόλη κοντά στο Κουσάντασι-, στη Μασσαλία, στις γειτονιές του Παρισιού του Τουλούζ Λωτρέκ. Σε όλα αυτά τα μέρη η συγγραφέας αποδίδει με μεστό, ζωντανό και δυναμικό τρόπο τις πολλαπλές μεταβάσεις των προσώπων, τα οποία, επεξεργάζεται με κάθε λεπτομέρεια.
Τα αναλύει, τους ασκεί κριτική, τα αξιολογεί παρουσιάζοντάς τα με έξυπνο τρόπο, μέσω των ίδιων των εαυτών τους. Σχηματίζει στα μέρη που έχει χωρίσει το βιβλίο της υποκεφάλαια με τίτλο το όνομα κάθε ενός προσώπου, και μεταφέρει, με τη γυναικεία γραφή της, την συνέχιση της ιστορίας της μέσα από τα δικά του μάτια, από την δική του δράση και –όπου η ίδια κρίνει αναγκαίο- από τη δική του διάλεκτο –όπως η υπηρέτρια Πιπίνα.

Έτσι, σε πρώτο πρόσωπο ρίχνει φως διεισδυτικό στα προτερήματα και στα ελαττώματά απλών ανθρώπων –Κοραλία, Μιχριμπάν, Σουλεϊμάν-, μεγαλόκαρδων –καπετάν Σουκρού- και ποταπών –Αρβανίτης-, αρχόντων –Καλλιμάρκος-, αφοσιωμένων υπηρετών –Ζουλφέ, Αϊντά- και συμφεροντολόγων δούλων – Βάλια-, μάγων –Μπατ Αζούν- και πόρνων, φτηνών εραστών –Ζακ-, καλών φίλων –Μπεσιμέ, Φρανσουά ντε Λαρσέ-, ορκισμένων εχθρών, στις καλές προθέσεις τους και στις ιδιοτελείς και παραδόπιστες ενέργειές τους, στα μίση, στις αγάπες και στις φιλοδοξίες τους, και δοκιμάζονται οι ίδιοι ανάμεσα σε πιστεύω, αξίες, φραγμούς θρησκείας, πατρίδες, θάλασσες, στεριές και όνειρα.
Χρησιμοποιούνται πολλές παρομοιώσεις, προσωποποιήσεις, αντιθέσεις, πλούσιο λεξιλόγιο, παρατηρείται ενδιαφέρουσα χρήση ρημάτων –«ναυάγησε το χιούμορ»- και συνεχής περιγραφή κάθε λογής εικόνων. Οι σπουδές της κ. Πετροπούλου κι η ενασχόλησή της με τη μόδα είναι φανερές σε όλο σχεδόν το έργο της, καθώς περιγράφει με παλλόμενη λεπτομέρεια τα ενδύματα, τα υποδήματα, τα αξεσουάρ τόσο στις γυναίκες, όσο και στους άνδρες πρωταγωνιστές και δευτεραγωνιστές της.

Εξαιρετικές είναι οι περιγραφές των μυρωδιών και ήχων. Είναι μάλιστα τόσο ωραία δοσμένα ώστε ο αναγνώστης μπορεί να αισθανθεί τα αρώματα, τις βαριές μυρωδιές των βαρελιών και των ψαριών, την ιδιαίτερη μυρωδιά της υγρασίας, της κλεισούρας και της μούχλας, τις γαργαλιστικές μυρωδιές των φαγητών, ακόμα και αυτές του συνωστισμού στα λιμάνια, και παράλληλα να ακούσει θορύβους, κλάματα, βελάσματα, οπλές αλόγων, φωνές μικροπωλητών.
Περιγράφονται με παλμό στιγμές φόβου, έντασης, κυνηγητού, στιγμές ανθρώπινες, καθημερινές, στιγμές περιδίνησης συναισθημάτων, έρωτα και θανάτου, στιγμές κατάπτωσης, εξάρτησης από φτηνά και άρρωστα πάθη –όπως η εξάρτηση από το όπιο κι από ανάξιους εραστές-, στιγμές συγκίνησης και ισοπέδωσης, στιγμές σιωπηλών και άφατων συμφωνιών, στιγμές θολές και στιγμές λεβεντιάς.

Για να προχωρήσει όπως η ίδια θέλει την ιστορία της κάνει πισωγυρίσματα σε χρόνο και σε τόπους, δημιουργεί πρόσωπα πολλά –όπως ο Ισκεντέρ κι η Βάλια- που ξεπηδούν την κατάλληλη στιγμή για να δώσουν λύση, για να συνεχίσουν την υπόθεση, για να υπηρετήσουν τον ρόλο που η συγγραφέας έχει πλάσει για αυτά, και για να τα «καταπιεί» λίγο αργότερα το ίδιο το έργο της και να τα εξαφανίσει εντελώς από τη σκηνή, αφήνοντας κάπου στην άκρη τους πρωταγωνιστές που περιμένουν καρτερικά τη δική τους σειρά να κάνουν επανεμφάνιση.

Το πεπρωμένο κι η τύχη κάνουν κύκλους σε όλα σχεδόν τα κεφάλαια. Έχει γίνει προσέγγιση τής μουσουλμανικής θρησκείας και των εξ αυτής εθίμων με απόλυτο σεβασμό. Όπως με σεβασμό έχει αποδοθεί η αγριότητα που η ίδια η ιστορία μάς έχει διαφυλάξει.

Το κείμενο προέρχεται φανερά από μια αστείρευτη πέννα που ιντριγκάρει τον αναγνώστη και δεν τον αφήνει να ξεκολλήσει από την μελέτη του και, είμαι βέβαιη, πως με αγωνία θα περιμένει την έκδοση του δεύτερου μέρους, προσδοκώντας την κάθαρση ως αρχαία τραγωδία και το κλείσιμο του κύκλου εκεί, κάπου στην αρχή, στα βουνά της Κρήτης.


Αργοστόλι, 12.7.2014
Ευρυδίκη Λειβαδά

Στα σκαλοπάτια τ' ουρανού

Ευρυδίκης Λειβαδά
Γράφει η Ρένα Πετροπούλου Κουντούρη
"Κεφαλλονιά, 19ος αιώνας. Καταπίεση, εγερτήρια κατά των τυράννων, αγρύπνια στο ναό της λύτρωσης.
Αγώνες κάθε λογής για δικαιοσύνη, αδελφοσύνη, ισότητα.
Μια αξιοθρήνητη ιθύνουσα τάξη, αλλοτριωμένη, εχθρική, παραπλανημένη, άπληστη κι επιρρεπής στα κελεύσματα και στην εφήμερη λάμψη και ισχύ των αποικιοκρατών."

Η πεπειραμένη ιστορικός και συγγραφέας Ευρυδίκη Λειβαδά, φαίνεται να προσεγγίζει με μαεστρία την χρονική απόσταση, και όχι μόνον, των σημερινών Ελλήνων πεζογράφων, με τους μεγάλους εκείνης της σπουδαίας γενιάς των Καραγάτση, Μυριβήλη, Τερζάκη, Αθανασιάδη, αποδεικνύοντας περίτρανα την παιδεία και την ευρυμάθειά της, χρωματίζοντας περίτεχνα στον καμβά του πρόσφατου ιστορικού μυθιστορήματός της "Στα σκαλοπάτια τ’ ουρανού", που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Λιβάνη, τα πρόσωπα -φανταστικά και αληθινά- μιας δύσκολης και σκοτεινής εποχής.

Το πόνημά της δεν είναι εύκολο σε κάθε περίπτωση, διότι –πρωτοτυπώντας- τοποθετεί την κεντρική δράση του έργου σε μιαν ελάχιστα γνωστή χρονική περίοδο, (1822-1849), στο πανέμορφο και πολύπαθο νησί της Κεφαλλονιάς.

Με το έξυπνο πρόσχημα του ημερολογίου, ένας από τους κεντρικούς ήρωες ο λόρδος Χένρυ Τίμοθι Κοουλντριτζ, συνεργάτης του Νέιπιερ, Άγγλου διοικητή της Κεφαλληνίας, αρχής γενομένης τον Οκτώβριο του 1822, αρχίζει να περιγράφει κομμάτια από την συγκλονιστική, προσωπική του διαδρομή συμπεριλαμβάνοντας ευθύς εξ αρχής μια συνάντηση με τον λόρδο Βύρωνα -μια ελκυστική από κάθε άποψη αφήγηση- κατά την επίσκεψη του Άγγλου φιλέλληνα στο Αργοστόλι, λίγο πριν εκείνος φύγει για το μαρτυρικό Μεσολόγγι.

Η τριτοπρόσωπη αφήγηση εναλλάσσεται με την πρωτοπρόσωπη, αποκαλύπτοντας τον πλούτο του κειμένου και την δραματική πλοκή -που βρίθει ιστορικών στοιχείων τοποθετημένων με μαεστρία την κατάλληλη χρονική στιγμή- απηχώντας στον αναγνώστη, ο οποίος παρακολουθεί στενά και με αγωνία τα δρώμενα, ανάμεσα στις οικογένειες του Χένρυ Τίμοθι Κοουλντριτζ και της Στεριάνας Τζεντίλη, ενός υπέροχου και πολύ ερωτευμένου ζευγαριού που χάνεται πρόωρα σε ατύχημα, αφήνοντας πίσω τους ορφανή την μικρή κόρη τους -την ευαίσθητη και ευγενική Κυμώ– καθώς και ένα επτασφράγιστο μυστικό, που η αποκάλυψή του θα αλλάξει τον ρου των γεγονότων.

Η Κυμώ αποτελεί την κεντρική πρωταγωνίστρια του έργου, μαζί με την εξαδέλφη της, την αιθέρια καλλονή και αινιγματική Σεμίνα, θυγατέρα του σερ Έρνεστ Χάντλεϋ και της Μάργκαρετ Κόουλριτζ. Οι υπόλοιποι ήρωες που σκιαγραφούνται με δυναμισμό και έξοχη περιγραφική δεινότητα, είναι αρκετά ενδιαφέροντες, πολυπληθείς και άριστα ενταγμένοι στην πλοκή.

Ενδεικτικά μονάχα αναφέρω τον σερ Τσ. Τζ, Νέιπιερ, Άγγλο φιλέλληνα διοικητή της Κεφαλληνίας, τον δικηγόρο Λυμπέρη Τζεντίλη και την Λαγουρέτα Σιμονέτου, μητέρα του Μικέλη και μετέπειτα μοναχή, τον σερ Αρθουρ Γκίμπον, πάμπλουτο και ανάλγητο γαιοκτήμονα, σύζυγο της Σ. Χάντλεϋ και τον υιοθετημένο γιο του Μάικλ, μεγάλο έρωτα της Σεμίνα.

"Το μυστικό που συνδέει τους πρωταγωνιστές κρύβεται στην αχλύ μιας ερμητικής μυριόχρονης διαδρομής, όπου στη μια πλευρά κατοικοεδρεύουν η ελευθερία, το πνεύμα, η παιδεία, οι ατέρμονοι ορίζοντες της σκέψης και του Έρωτα, και στην άλλη κυριαρχούν ο σκοταδισμός και η δουλοπρέπεια."

Η συγγραφέας αποδεικνύεται μαστόρισσα στην αφήγηση, αφού εστιάζει στην ουσιαστική λεπτομέρεια. Μ’ ένα μεγεθυντικό φακό στο χέρι φωτίζει κάθε φορά και μια άλλη πλευρά της πλοκής, παρασύροντάς μας με την γοητεία του αφηγηματικού της λόγου. Μέσα απ’ την περιγραφή του μικρόκοσμου των απλών χωρικών Παγή και Ανεζίνα Σιμονέτου, Τρελο –Φλωριά, του υπηρετικού προσωπικού Βγενούλα, Κερασίνα, Ρούσα, του κλήρου Παπά Φωκά, των προυχόντων του τόπου Δανέλη Μολεζίνη, σερ Αρθουρ Γκίμπον, ισχυρών ανδρών, όπως των ριζοσπαστών Κεφαλλονιτών ευγενών Νικολό Τυπάλδου Χαριτάτου, και Βουλευτών Γεράσιμου Λειβαδά, Ιωσήφ Μομφεράτου, Ηλία Ζερβού Ιακωβάτου, αναδεικνύεται το σύνολο ενός συναρπαστικού θιάσου.

Φυλλομετρώντας τις σελίδες, στήνονται διαρκώς μπροστά μας άκρως παραστατικά δρώμενα: Πολυπληθή και θορυβώδη σουαρέ, πλούσια δείπνα, επώδυνοι ή ευτυχείς γάμοι, εκδρομές, υψηλής σπουδαιότητας συναντήσεις, βασανιστήρια, δολοφονίες, ερωτικά κρυφά ραντεβού, παθιασμένες συνευρέσεις κ.ά., με αποτέλεσμα, υποβοηθούμενο και από το τοπικό γλωσσικό ιδίωμα, το κείμενο να αποκτά δραματικότητα και αληθοφάνεια.

"Στην προσπάθεια συσχέτισης του πραγματικού με το φως του ιδεατού αξιοποιούνται οι ιστορικές πηγές του 19ου αι. και ταυτόχρονα πλάθεται ένας κόσμος ζωντανός, με ανομολόγητες προθέσεις, με ήρωες τρανούς που σφραγίζουν την Ιστορία κι άλλους χαμηλής ηθικής θερμοκρασίας που συνθλίβονται στα περιττά και στα μάταια."

Μέσα στο μυθιστόρημα αξιοποιούνται όντως στο έπακρο, διαθέσιμες πηγές αφήγησης, που μας προσφέρει αφειδώς η ελληνική παράδοση και ιστορία. 

Βασικός στόχος της συγγραφέως είναι να εξιστορήσει την πορεία και τα πάθη των ηρώων, πράγμα που επιτυγχάνει με γλαφυρότητα, βάζοντας στην άκρη τον σκληρό ρεαλισμό και στηρίζοντας περισσότερο το ρομαντικό ρεύμα που συνάδει με την εποχή, ποικίλλοντας την αφήγησή της με στοιχεία ποιητικά και υπερβατικά, παρμένα συχνά από το χώρο των λαϊκών παραδόσεων και των μύθων.

"Το διαιώνια αναπάντητο ερώτημα της ελεύθερης βούλησης. Η απόλυτη κυριαρχία του Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος στη ζωή, στην ψυχή, στο αθάνατο."

Η χαρισματική ιστορικός και συγγραφέας, μετατρέπει την ιστορία σε ένα πολύχρωμο πανόραμα εποχών, συνειδήσεων και επιθυμιών, αποδίδοντας τέχνη με τόση πληρότητα, που συναντάς μόνο σε προικισμένους αφηγητές, όπως η ίδια. Η Ευρυδίκη Λειβαδά περιπλανιέται πάνω από το υπερβατικό και το μεταφυσικό, προκαλώντας συγκίνηση με τις σπάνιας ευρηματικότητας και μεγάλης εικονοπλαστικής δύναμης περιγραφές της.

Είναι φανερό το ότι η ίδια θέλγεται από τα κλασικά πολύτομα ή πολυσέλιδα μυθιστορήματα-ποταμούς της Ελληνικής αλλά και της ξένης Λογοτεχνίας, όραμά της είναι να πιάσει τον αναγνώστη από το χέρι και να τον οδηγήσει σε δύσβατα μεν αλλά εξαιρετικά ενδιαφέροντα μονοπάτια, που οδηγούν στο  λυτρωτικό τέλος-κάθαρση, μ’ ένα σφιχτοδεμένο κείμενο, που εναλλάσσεται συνεχώς, δίχως αναλυτικές και πολλάκις βαρετές αναφορές.

Σ’ αυτό το ταξίδι η δημιουργός, προσέρχεται πάνοπλη, με πολλή και καλή γνώση της ιστορίας, με αναλυτικές λεπτομέρειες και παραλειπόμενα, με την καθημερινή ζωή των πλασμάτων της να είναι ανάλογη της εποχής που περιγράφει, του χώρου μέσα στον οποίο κινούνται, με λεπτομερέστατες και ολοζώντανες περιγραφές των οίκων της εποχής, -βρίσκεσαι εκεί ταυτόχρονα κι όλα αυτά τα βλέπεις με τα μάτια του νου μπροστά σου-, των ενδυμασιών, των ποτών και φαγητών, των ιστορικών μνημείων αλλά και των γεγονότων, καθώς και των ηθών και εθίμων.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε την εξαιρετική περιγραφή των φυσικών τοπίων της ιδιαίτερης της πατρίδας, της φύσης γενικότερα, που αφήνει να φανεί καθαρά η λατρεία της, η οποία διατρέχει το κείμενο απ’ άκρη σ’ άκρη, για τον γενέθλιο τόπο, την γαλαζοπράσινη Κεφαλλονιά που υπερασπίζεται, προωθεί και κάνει γνωστή με όλο της το είναι.

Οι ήρωες της Λειβαδά είναι άνθρωποι της καθημερινότητας που γεύονται την αποτυχία και σημαδεύονται από αυτήν. Οι δρόμοι τους ταυτίζονται με την πορεία για την ανάκτηση του εαυτού, της χαμένης αξιοπρέπειας, της κλονισμένης αυτοεκτίμησης, με την απόδοση της δικαιοσύνης, της κοινωνικής ισότητας αλλά και του έρωτα και της ηδονικής χαράς, που ασφυκτιά μέσα στα στενά πλαίσια μιας υποκριτικής και πουριτανικής κοινωνίας.

Η περιγραφή της εποχής είναι άκρως πειστική και το σκηνικό που στήνονται γεγονότα και ιστορίες, είναι πλήρως διασταυρωμένο ιστορικά.

Πατώντας επάνω σε αυτό, καταγράφει και εδραιώνει -με μια πολυεπίπεδη, καίρια, απογειωτική γραφή, που η δύναμή της είναι εμφανής, μέσω της λεπτότητας της γλώσσας-, μια μοναδική δυναμική εξελίξεων, που πηγάζει και τροφοδοτείται από τα πολιτικά και ιδεολογικά ρεύματα -Εθνικά κινήματα στα Ιόνια νησιά, Επτανησιακός ριζοσπαστισμός και σχέση με τις Γαλλικές επαναστάσεις, Άγγλοι στα Επτάνησα, λαϊκές εξεγέρσεις στην Κεφαλλονιά κ.λ.π.- που σαρώνουν τα τέλη του 19ου αιώνα.

Αυτό που θα πρέπει να τονιστεί είναι ότι η συγγραφέας σεβάστηκε και με το παραπάνω την ιστορία, παραθέτοντας στο τέλος σωρεία σημειώσεων και εκτενή βιβλιογραφία, (διατριβές, βοηθήματα, υλικό αρχείων του κράτους, ιστορικές πηγές από λαογραφικά μουσεία, πολύτιμα και σπάνια άρθρα από εφημερίδες της εποχής, γλωσσάρια κ.λ.π.) η οποία είναι τόσο πλήρης και εμπεριστατωμένη, που θα μπορούσες να γράψεις κάλλιστα ένα νέο βιβλίο, που να αναφέρεται στον ίδιο τόπο και χρόνο.

Η παράθεσή τους στο τέλος του έργου μαζί με το ανάλογο γλωσσάρι, που εμπεριέχει την μετάφραση του γοητευτικού επτανησιακού ιδιώματος και ικανό αριθμό πολιτικών σχολίων, επεκτείνεται σε ένα μεγάλο αριθμό σελίδων, προσδίδοντας ακόμα μεγαλύτερη σοβαρότητα στο βιβλίο της.

Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε επίσης την παράθεση του γενεαλογικού δέντρου των ηρώων, τις περιόδους του πονήματος, καθώς και τον κατάλογο των βασικών καθώς και των δευτερευόντων προσώπων, που παρατίθενται προς διευκόλυνση του αναγνώστη.

Σ’ ένα εγχείρημα με μεγάλες δυσκολίες και αντιστάσεις, η Ευρυδίκη Λειβαδά κατάφερε να δώσει πνοή και ρυθμό, παραδίδοντάς μας ένα –αντίστοιχο των κλασικών έργων- μυθιστόρημα, με ήρωες που δεν θα ξεχαστούν εύκολα, με παράλληλες ιστορίες που αλληλοσυνδέονται και αργά ή γρήγορα ολοκληρώνονται, αφήνοντας μια γλυκόπικρη -αλλά εξαιρετικής αισθαντικότητας- επίγευση στο τέλος.

Αναμφίβολα, ένα από τα καλύτερα βιβλία στο είδος του.

Εύχομαι καλοτάξιδο, μέσα από την καρδιά μου...

Αναζήτηση


Να βρω να ρωτήσω, τι είναι η ψυχή;

Ο πιο κατάλληλος θαρρώ να με συμβουλέψει,
είναι αυτός που την ψυχή του έχει διαχωρίσει
και δεν λογαριάζει το ίδιο του το σώμα.

Αυτός που μόνο για την ψυχή του ζει
και το σώμα του το φτύνει σαν κατάρα.

Έψαξα παντού.
Τους μόνους που βρήκα να ρωτήσω,
είναι αυτοί που το σώμα το δανείζουν για λεφτά.

Δεν το δανείζουν γιατί έχει αξία,
γιατί τότε θα πρόσεχαν ποιος θα ήταν ο αγοραστής.
Το δανείζουν σαν να είναι σκουπίδι.

Ένα σκουπίδι και ποιος δεν θα το δάνειζε για λίγο,
αν κάποιος τον παρακαλούσε για αυτό;

Γιατί όχι;
Και στον επόμενο, και στον επόμενο...

Αυτοί ξέρουν πολύ καλά την αξία της ψυχής,
καλύτερα απ' τον καθένα.
Αυτοί μπορούν να απαντήσουν,
να βρω επιτέλους ύπνο για ένα βράδυ.


Copyright © All rights reserved Χρίστος Μαβόγλου, 2014

Πίνακας: Η ψυχή του Βερολινέζου καλλιτέχνη Deenesh Ghyczy. Στους πίνακές του (λάδι σε καμβά) είναι σα να κοιτάς τον άνθρωπο μέσα από ένα παγωμένο τζάμι.

Μη μου πεις το τέλος

 Οπισθόφυλλο
Σε όλους εμάς που μεγαλώσαμε στα χρόνια της μεταπολίτευσης η πύλη του Παραδείσου έμοιαζε πολύ κοντά. Δεν μας έλειψε τίποτα, τα είχαμε όλα: ένας μύθος που στραγγάλισε τις αληθινές δυνατότητες και άφησε μια ολόκληρη γενιά στον πάγκο.

Άννα Περίδη, Αλεξάνδρα Μελά. Δύο γυναίκες. Γιαγιά κι εγγονή. Διασχίζουν τον εικοστό αιώνα. Τον ξεπερνούν. Η πρώτη διηγείται την ιστορία της μέσα από τις σελίδες του ημερολογίου της, το οποίο διαβάζει η δεύτερη. Από τα αρώματα των μενεξέδων της Κηφισιάς ως τις χιονισμένες βουνοκορφές του Γράμμου, η ζωή της καταγράφει τις περιπέτειες του τόπου μας, τις προδοσίες, τους πολέμους, τα γραμμένα και τ’ άγραφα μυστικά.

Στροβιλιζόμαστε γύρω της, όλοι εμείς στην Ελλάδα και στις αδικημένες μητροπόλεις του περασμένου αιώνα, από τα ερείπια της ισπανικής Γκουέρνικα και τις αλλόφρονες αποφάσεις του Φράνκο μέχρι τους χρυσαφένιους τρούλους της παγωμένης σταλινικής Μόσχας. Με οδύνη και ελπίδα, αντέχουμε από το ιδιώνυμο και τις εξορίες μέχρι τη σημερινή κατ’ επίφαση δημοκρατία, την κρίση, τις αυτοκτονίες. Φταίμε άραγε όλοι;

Μέσα από τις συμπληγάδες των αγώνων για κοινωνική δικαιοσύνη, η Άννα μάς μαθαίνει από την αρχή τι σημαίνει όνειρο, φιλία, οικογένεια και φυσικά έρωτας. Και μας προκαλεί να γράψουμε εμείς το τέλος της ιστορίας...
Κερδίστε το!
Η Άνεμος εκδοτική προσφέρει το μυθιστόρημα της Μαρίας Λιάσκα Μαυράκη σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα.
Πληροφορίες για τις κληρώσεις, τους όρους, τα δώρα και τους τυχερούς θα βρείτε εδώ.
Η κλήρωση θα γίνει στις 24 Σεπτέμβρη και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.

k

Καλή τύχη!

¤

Ενδυματολογικές συμβουλές προς κάθε Δον Κιχώτη

Πίνακας: Bearer (1973) του Jeffrey Jones

Όταν κυνηγάς τις σκιές
και τις φτερωτές ανεμόμυλων,
να φοράς την αστραφτερή πανοπλία σου,
απλά σείοντας σε όντα ανύπαρκτα
ένα αιχμηρό, σιδερένιο κοντάρι.

Όταν την αλήθεια σου κυνηγάς,
που έχει διάσταση και υπόσταση,
να έχεις προτεταμένο το στήθος σου
φορώντας πουκάμισο κόκκινο
για να μην σε επηρεάσουν τα αίματα.


Κωνσταντίνος Σπηλιώτης
Συλλογή «Δοκησίσοφοι και Κανίβαλοι Εραστές»
Σκίτσο Δον Κιχώτη από τον Pablo Picasso
Copyright © All rights reserved Κωνσταντίνος Σπηλιώτης


Ο Κωνσταντίνος Σπηλιώτης γεννήθηκε το 1970 στο Ναύπλιο όπου και συνεχίζει να ζει μόνιμα. Σπούδασε γεωπόνος και ασχολείται με την αρχιτεκτονική τοπίου. Αγαπά τα ταξίδια και τον αθλητισμό. Στο συγγραφικό του έργο συμπεριλαμβάνονται η ποιητική του συλλογή "Του πάθους φτερουγίσματα" και το θεατρικό έργο "Κοίτα πως τρέχει ο ουρανός".

¤

Αν σας άρεσε αυτό, δείτε κι αυτό:
Όταν...
Ridebis (θα γελάσεις)
Μέντορας - Δημήτρης Ζουγκός

Η Κατερίνα Μαλακατέ για το "Κανείς δε θέλει να πεθάνει"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Μ.: Η κεντρική ιδέα της ανταλλαγής σωμάτων, μου ήρθε πολύ απλά γιατί είμαι μεγάλη φαν της επιστημονικής φαντασίας. Το να συνδυαστεί αυτή η όχι και πολύ πρωτότυπη αρχική σκέψη με μια γυναίκα που αργοπεθαίνει μέσα σε ένα κορμί που δεν μπορεί να λειτουργήσει με κανέναν τρόπο ήταν το επόμενο στάδιο και μάλλον οφείλεται στο επάγγελμά μου∙ είμαι φαρμακοποιός. Από την άλλη την εποχή που γραφόταν το βιβλίο με απασχολούσαν πολύ το θέμα της θρησκείας, της μετανάστευσης, της εναλλαγής ανάμεσα στις κουλτούρες και τους λαούς. Όλα αυτά συμβιβάστηκαν, μπλέχτηκαν το ένα με το άλλο και τελικά κατέληξαν στο ένα και μοναδικό θέμα που αφορά την τέχνη, την ζωή και τον θάνατο.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Μ.: Στο σπίτι μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Μ.: 5 χρόνια.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Κ.Μ.: Το «Κανείς δεν θέλει να πεθάνει» είναι μια νουβέλα που εκτυλίσσεται στην Αθήνα του σήμερα, μιλάει πολύ για το χθες και καταλήγει με μεταφυσικό τρόπο στο αύριο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Κ.Μ.: Η ιστορία ξεκινά όταν μια ογδοντάχρονη γυναίκα σε κώμα, που δεν μπορεί ούτε να κινηθεί, ούτε να μιλήσει αλλάζει κορμί με την τριαντάχρονη Ουκρανή οικιακή βοηθό της. Την κυνηγούν ένας Αφρικανός που δουλεύει στα φανάρια, ένας Ινδός που διατείνεται πως είναι θεός, όσο εκείνη προσπαθεί να αντισταθεί στην παρόρμηση να μπει στο κορμί της δεκαοκτάχρονης εγγονούλας της Λένας και να ζήσει την ζωή της από την αρχή.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Κ.Μ.: Αγάπησα την κεντρική ιδέα, την ηρωίδα μου, την Ελίζα, και ότι με αυτό το βιβλίο κατάφερα να μην απαντήσω στο ερώτημα αν υπάρχει θεός.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Κ.Μ.: Αγαπημένος μου χαρακτήρας είναι η Λένα, η νεαρή εγγονή. Μέσα από αυτή εκφράζονται οι προσωπικές μου ανησυχίες, για την ζωή, τις επιλογές, την σεξουαλικότητα, την μητρότητα.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Κ.Μ.: Θέλω να πιστεύω αναγνωστική απόλαυση. Ομολογώ πως το θέμα του βιβλίου είναι δύσκολο, και οι αναζητήσεις μου αρκετά εσωτερικές. Ιδανικά θα ήθελα κλείνοντάς το, ο αναγνώστης να το σκέφτεται ακόμα.

Φοβάστε...
Κ.Μ.: Φοβάμαι για τα παιδιά μου. Τόσο απλά και κοινότοπα.

Αγαπάτε…
Κ.Μ.: Αγαπώ την οικογένειά μου, τους φίλους μου, την λογοτεχνία.

Ελπίζετε...
Κ.Μ.: Ελπίζω να γράψω ωραία βιβλία, να διαβάσω ακόμα ωραιότερα, να μεγαλώσω δυο παιδιά που θα ψάχνουν τον εαυτό τους, να ταξιδέψω, να γνωρίσω καινούργιους ανθρώπους και να συνεχίσω να αγαπώ τους παλιούς, να πάει καλά το Booktalks.

Θέλετε...
Κ.Μ.: Θέλω όλα να πάνε καλά. Με την απλότητα που το έλεγε ο πατέρας μου.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Κ.Μ.: Μεγάλη κουβέντα. Νομίζω οι συστηματικοί αναγνώστες που έχουν τριβή με την λογοτεχνία.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Κ.Μ.: Γιατί είναι ένα καλογραμμένο βιβλίο.

Γιατί δεν πρέπει;
Κ.Μ.: Γιατί δεν είναι ένα «βιβλίο για το καλοκαίρι», γιατί έχει αρκετό σεξ, γιατί βωμολοχεί συστηματικά.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Κ.Μ.: Στα κεντρικά βιβλιοπωλεία άμεσα, στα συνοικιακά με παραγγελία, σε όλα τα ηλεκτρονικά και φυσικά στο Booktalks.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Κ.Μ.: Διαδικτυακά στο Διαβάζοντας.
Στο facebook [προφίλ] ή/και στο group ή/και στο προφίλ του Διαβάζοντας.
Στο twitter.
Ραδιοφωνικά: από Σεπτέμβρη κάθε Κυριακή 2-4 στον Amagi.
Και φυσικά στο Booktalks.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Κ.Μ.: Μάνα, σύζυγος, βιβλιοπώλης, αναγνώστρια, φαρμακοποιός. Α, συγγνώμη, αυτά είμαι ήδη.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Κ.Μ.: Δύσκολη ερώτηση. Πολλούς. Μια ιδέα θα πάρετε στο Διαβάζοντας.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Κ.Μ.: Κάθε βιβλίο που διαβάζουμε τροποποιεί ελαφρά την ζωή μας. Ακόμα και τα κακά.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Κ.Μ.: Οι ήρωές μου ζουν μονάχα στο κεφάλι μου. Δεν με κατευθύνουν αυτοί, όμως μπορεί να παρασύρει η ροή της αφήγησης και να παρεκτραπούν.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Κ.Μ.: Για αρχή χρειάζεται όρεξη, αγάπη για την λογοτεχνία και ταλέντο. Έπειτα μια σταθερή απόφαση και αφοσίωση. Κοινώς να βάλει ωράριο εργασίας.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Κ.Μ.: Ειλικρινά; Το να γράφεις βιβλία που θα διάβαζες κι ο ίδιος. Δύσκολο πράγμα.

Τι την αποτυχία;
Κ.Μ.: Την εμπορική αποτυχία οι συγκυρίες. Την καλλιτεχνική, μακάρι να ξέραμε.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Κ.Μ.: Στα δικά μου επίπεδα είναι με σιγουριά κατάχρηση. Όταν διαβάζεις 100 βιβλία τον χρόνο, αναγκαστικά κάτι άλλο θα υποφέρει. Έχω προτείνει πλειστάκις να ιδρύσουμε τους Βιβλιομανείς Ανώνυμους (Β.Α.) δεν με ακούει κανείς.
Από το εξώφυλλο του βιβλίου "Κανείς δε θέλει να πεθάνει" και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό αρχείο της Κατερίνας Μαλακατέ.
Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

¤

Περισσότερα για την Κατερίνα Μαλακατέ:

Νέα ζωή, του Γρηγόρη Παπαγεωργίου

Έπαινος, Γρηγόρης Παπαγεωργίου, Αθήνα
Νέα ζωή
Ο Stanley K. είναι 32 ετών. Δείχνει για 28. Έχει ύψος 185 εκατοστά. Ζυγίζει 80 κιλά. Ο Στάθης Κ. είναι 42 ετών. Δείχνει για 42. Έχει ύψος 180 εκατοστά. Ζυγίζει 86 κιλά.
Μιάμιση ώρα γυμναστικής καθημερινά. Έτσι διατηρείται γυμνασμένος ο Stanley K. Ακούγεται κουραστικό. Για εκείνον είναι ευχαρίστηση. Η πλειοψηφία των ανθρώπων που συναναστρέφεται τον βρίσκει γοητευτικό. Είναι γοητευτικός. Γοητευτικός και καλοντυμένος. Ντύνεται κομψά κι ακριβά.
Ο Στάθης δεν είναι γυμνασμένος. Ούτε αγύμναστος. Είναι αδύνατος και χλωμός. Δε δείχνει να τρώει καλά. Ποτέ δεν είχε αρκετή αυτοπεποίθηση. Τελευταία δεν έχει καθόλου. Φοβάται πως απλά περνά απαρατήρητος.

Παραμυθοσεμινάρια

Τι είναι;
Σεμινάρια παραμυθιού.
Για ποιους;
Όλοι όσοι ασχολούνται με το γράψιμο ή/και με τα παιδιά μπορούν να τα παρακολουθήσουν. Συγγραφείς, νηπιαγωγοί, βρεφονηπιοκόμοι, παιδοψυχολόγοι, κοινωνιολόγοι, περφόρμερ, ηθοποιοί... Και όλοι όσοι διαθέτουν παραμυθοφαντασία.
Απευθύνονται σε ενήλικες, όμως οι γονείς μπορούν να έχουν τα παιδάκια τους μαζί τους σε αρκετές ενότητες (θεατρικό παιχνίδι, face painting, τεχνικές αφήγησης, παιδική εικονογράφηση) και μάλιστα χωρίς χρέωση. Τα παιδιά δεν πληρώνουν στα μαθήματα των γονιών τους ενώ θα υπάρχουν δραστηριότητες και κατασκευές για εκείνα σε μορφή εργαστηρίων αλλά και έξτρα μαθήματα παιδικής εικονογράφησης, δημοσιογραφίας (ποια η διαφορά με το λογοτεχνικό κείμενο και το παραμύθι).
Για πόσο;
Τα μαθήματα διαρκούν δύο μήνες, από τις 15 Οκτώβρη εώς και τις 15 Δεκέμβρη, και γίνονται κάθε Σάββατο και Κυριακή σε απογευματινή ώρα. Κάποια μαθήματα διαρκούν δύο ώρες και κάποια μία και μισή, ενώ το face painting 45 λεπτά.
Πότε και που;
Οι εγγραφές ξεκίνησαν!
Οι Παραμυθοτέχνες ξεκινούν στις 15 Οκτώβρη στο Πολυχώρο των Εκδόσεων Όστρια.
Ενότητες:
Παραμύθι
Γράφω την ιστορία μου.
Ανάλυση - Μεθοδολογία
Από την ιδέα μέχρι τον εκδότη.

Τεχνικές αφήγησης
Είδη αφήγησης και ορθοφωνία.

Amazon
Το άμαζον στη ζωή ενός εν δυνάμει συγγραφέα.
Συντονίστρια: Εύα Πετροπούλου Λιανού, συγγραφέας
¤
Θεατρικό παιχνίδι
Ποιος είμαι;
Συντονίστρια: Άννα Γιαννακίδου, ηθοποιός, περφόρμερ
¤
Face painting
Βασικοί όροι
Ζωγραφίζω... κι εγώ το πρόσωπο μου!
Συντονίστρια: Άννα Γιαννακίδου, ηθοποιός, περφόρμερ
¤
Θεατρικό παιχνίδι
Ανακαλύπτω το παιδί που κρύβω μέσα μου
Παιχνίδια με θεατρικό παιχνίδι
Συντονίστρια: Ελευθερία Αθανασίου, ηθοποιός, περφόρμερ
¤
Παραμυθοφτιάχνω ένα σενάριο για ταινία μικρού μήκους
Εισηγητής: Θοδωρής Βουρνάς, σκηνοθέτης
¤
Φανταστική λογοτεχνία
Εισηγητής: Δημήτρης Αργαστάρας, δημοσιογράφος, συγγραφέας
¤
Μουσικοκινητική αγωγή
Σύντομα εντάσσεται...
Κόστος:
Το κόστος των παραμυθοσεμιναρίων είναι 200 ευρώ για όλες τις ενότητες.
Άνεργοι και μονογονικές οικογένειες 100 ευρώ όλες οι ενότητες.
Φοιτητές όλων των σχολών και ειδικοτήτων 150 ευρώ.
Για την εγγραφή απαιτείται η αγορά 2 παραμυθιών (10 ευρώ, των εκδόσεων ΟΣΤΡΙΑ, που θα χρησιμοποιηθούν στην ενότητα Παραμύθι).

Για τα μέλη του ιστότοπου koukidaki ισχύει έκπτωση 10% στην αρχική τιμή των 200 ευρώ και ένα αντίτυπο δώρο!

Ψιθυρίζοντας σκέψεις της συγγραφέως Ειρήνης Φραγκάκη

Ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος διαβάζει τα βιβλία της Ειρήνης Φραγκάκη και γράφει.
Ημέρα Τετάρτη.

Κάποια Τετάρτη της ζωής μου.

Είναι απ’ αυτές τις μέρες που οι ψιχάλες έξω χτυπάνε μέσα σου χαράζοντας τον δρόμο των σκέψεων και εμποδίζοντας το βλέμμα να δει κατάματα την αληθινή αιτία του αναστεναγμού που αθόρυβα αγκαλιάζει μάτια και καρδιά…

Πλάι μου ένα βιβλίο που μόλις τελείωσα και με γέμισε προβληματισμούς, αδιέξοδα και λύσεις, με έναν βίαιο τρόπο, όπως όταν κλωτσάς να σπάσεις το κουτί που σ’ έχουν φυλακίσει και ψάχνεις τον χώρο σου, τη φωνή και την ελευθερία σου. Σαν ένα τίναγμα να φτάσεις στην επιφάνεια της θάλασσας και ν’ ανασάνεις ξεκάθαρα όσα αισθάνεσαι.

Ήταν αφορμή -και αιτία συνάμα- το «Η αγάπη που άνθισε στη ψυχή μου» της Ειρήνης Φραγκάκη, που μέσα απ’ τα γραπτά της κατάφερε να γίνει απ’ τους Ανθρώπους εκείνους που θα ήθελα κάποια στιγμή στην ζωή μου να συναντήσω, να μιλήσω και αν ήμουν τυχερός να πάρω λίγο από το φως που τους ευλογεί.

Και ποιος ξέρει, ίσως

Όταν...

Ο Διονύσης Μαρίνος μοιράζεται σκέψεις σε στίχους με τους ηλεκτρονικούς του φίλους στο facebook.
Ή
Όταν ο Διονύσης Μαρίνος μοιράζεται σκέψεις σε στίχους...
Όταν η ταστιέρα του Νιλ Γιάνγκ γαργάλισε ένα παχύ φα στο Like a Hurricane
Όταν ο Άκης Πάνου άφησε ένα άγιο δαχτυλίδι να πετάξει από το τσιγάρο του
Όταν ο Γιώργος Χειμωνάς είδε τι υπήρχε στην άλλη πλευρά
Όταν ο Άμλετ φώναζε τον εαυτό του με άλλο όνομα και η Δανία ήταν μια χώρα άγνωστη
Όταν ο Στίβεν Ντένταλους, γέρος πια, ενδιαφερόταν μόνο για το πότε σερβιριζόταν το τσάι
Όταν ο Τζάκσον Πόλοκ έκανε ντρίπινγκ με τον ιδρώτα των παραθύρων
Όταν ο Τζακ Κέρουακ ένιωσε μέσα στο στήθος του το γέρικο βουνό του Ντάρμα
Όταν ο Τάτζιου χαιρέτησε το νερό με τα ρόδα των δαχτύλων του
Μα, πάνω από όλα
όταν οι δρόμοι που περπατήσαμε
βράδιασαν
πριν ζήσουν

Copyright © All rights reserved Διονύσης Μαρίνος, Αθήνα 2014

¤

Για τον ζωγράφο...
Ο Παύλος Μαθιόπουλος γεννήθηκε το 1876 στην Αθήνα. Υπήρξε μαθητής του Νικηφόρου Λύτρα, σπουδάζοντας αρχικά στο Σχολείο των Καλών Τεχνών. Στη συνέχεια σπούδασε στο Παρίσι, στην Académie Julian, με δασκάλους τους B. Constant, J. P. Laurens και J. Lefebvre. Επιστρέφοντας από το Παρίσι το 1903, καθιερώθηκε ως ο ζωγράφος «της μόδας» και ο κατεξοχήν κοσμικός ζωγράφος της Αθήνας στις πρώτες δεκαετίες του 20ου αιώνα, αποτελώντας τον εκφραστή του πνεύματος της φιλόδοξης αθηναϊκής αστικής τάξης. Παράλληλα, το 1911 εργάστηκε για μερικούς μήνες ως καθηγητής της Σχολής Καλών Τεχνών, ενώ από το 1915 έως το 1949 διατέλεσε μόνιμος καθηγητής της, από το 1946 ως το 1949 διευθυντής της Σχολής και το 1949 εξελέγη ακαδημαϊκός.
Η τεχνική του βασίζεται στη χρήση του παστέλ (κρητιδογραφία) πάνω σε χρωματιστά χαρτιά, την οποία ακολούθησε σχεδόν σε όλη του τη θεματογραφία. Εφαρμόζει τα διδάγματα του ιμπρεσιονισμού με ιδιότυπο, προσωπικό τρόπο, όντας λαμπρός σχεδιαστής. Επίσης, αναγνωρίζονται στο έργο του χαρακτηριστικά της art nouveau, η οποία κυριαρχούσε στην ευρωπαϊκή τέχνη του τέλους του 19ου και των αρχών του 20ου αιώνα. Υπήρξε προσωπογράφος της Αυλής και της υψηλής κοινωνίας και διακρίθηκε στις γυναικείες προσωπογραφίες και τα γυμνά, έργα που χαρακτηρίζονται από μια ωραιοπάθεια και από τις εξεζητημένες εκφράσεις και στάσεις των μοντέλων τους. Στα ενδιαφέροντα αστικά τοπία του διακρίνουμε επιδράσεις του ιμπρεσιονισμού. Όσον αφορά στις πρώιμες αλληγορικές συνθέσεις του, είναι προφανές ότι κινούνται στις προεκτάσεις του γαλλικού συμβολισμού.
Εκτός από το αμιγώς ζωγραφικό έργο του, σημείωσε σημαντική επίδοση και στο σχεδιασμό αφισών, στο πλαίσιο της ατμόσφαιρας της γαλλικής Belle Époque. Παρουσίασε το έργο του σε ομαδικές εκθέσεις (Καλλιτεχνική Έκθεσις Αθηνών, 1896, 1898· «Εταιρεία Φιλοτέχνων», 1899· Société des Artistes Français, Παρίσι, 1899, 1908· Exposition Internationale Universelle, Παρίσι, 1900-Αργυρό μετάλλιο· Μπιενάλε Βενετίας, 1936· Πανελλήνιες 1940, 1948 κ.α.).
Έργα του βρίσκονται στην ΕΠΜΑΣ, στις Π.Δ. Αθηναίων, Ρόδου, στην Πινακοθήκη «Παρνασσού», στις Συλλ. Κουτλίδη, ΜΙΕΤ, Λεβέντη, Κατσίγρα κ.α. Υπήρξε μέλος του «ΣΕΚ» και του ΕΕΤΕ.
Πέθανε στην Αθήνα το 1956.

Για τον ποιητή...
Ο Διονύσης Μαρίνος γεννήθηκε το 1971 στην Αθήνα.
Είναι δημοσιογράφος στον έντυπο και ηλεκτρονικό Τύπο και έχει εκδώσει δύο μυθιστορήματα (Χαμένα Κορμιά, εκδ. Τετράγωνο, 2011 και Τελευταία Πόλη, εκδ. Γαβριηλίδης, 2012).
Eντός του φθινοπώρου κυκλοφόρησε και η πρώτη ποιητική συλλογή του "Anamneza", ενώ διηγήματά και ποιήματά του έχουν συμπεριληφθεί σε ομαδικές εκδόσεις, σε λογοτεχνικά περιοδικά και λογοτεχνικά site.
Είναι τακτικός συντάκτης των λογοτεχνικών ιστοσελίδων diavasame.gr, bookstand.gr και vakxikon.gr. Είναι καθηγητής δημοσιογραφίας στο ΙΙΕΚ Όμηρος, ενώ είναι και υπεύθυνος λογοτεχνικών εκδηλώσεων στον Πολυχώρο Αίτιον.

¤

Το βιογραφικό σημείωμα του Παύλου Μαθιόπουλου το είδα στο μπλογκ amvrakia ενώ του Διονύση Μαρίνου στον ιστότοπο Μικρό Πολυτεχνείο (δείτε τη σελίδα εδώ).
Την ανάρτηση κοσμεί λεπτομέρεια από πίνακα του Παύλου Μαθιόπουλου.

Δείτε κι αυτό:

Έτσι είναι η ζωή

Γνωρίστε το!
Την Κατερίνα δεν τη χάιδεψε η ζωή. Από τα θρανία την πήρε ο έρωτας του Σπύρου και την ταξίδεψε από το χρυσό του ουρανού στο γκρίζο του σύννεφου και από το σκούρο της αμφιβολίας στο κόκκινο των ορίων της.
Με ένα μοναδικό στόχο στο νου, νόμισε πως ήξερε να ακροβατεί στο σκοινί της αντοχής της και προσπάθησε να περάσει απέναντι με μοναδικό στήριγμα την αγάπη του Ντίνου.
Τι σημασία όμως έχει το απέναντι όταν φυσάει ανάποδα και το σκοινί της λογικής κινδυνεύει να κοπεί;
Την απάντηση την έδωσε η ζωή, γιατί έτσι είναι αυτή κι ό,τι θέλει κάνει.

Έκλαψε πολύ, λυτρώθηκε, ελευθερώθηκε και μίλησε στη φίλη, όχι στη μάνα.
– Αχ, Κατερίνα μου, έτσι είναι η ζωή.
– Όλο αυτό λες.
– Η ζωή, κόρη μου, έχει μπροστά και πίσω. Αν πηγαίνεις δυο βήματα μπροστά κι ένα πίσω, είσαι νικητής. Με το αντίθετο, είσαι χαμένος. 
Στο χέρι σου είναι.
– Τι θέλεις να πεις;
– Πως ο έρωτας και ο γάμος είναι αγώνας, ένας αγώνας που μόνο μια δυνατή γυναίκα μπορεί συνέχεια να δίνει.
Αποκτήστε το!
Ακολουθείστε τον σύνδεσμο για να παραγγείλετε το βιβλίο
Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Λιβάνη προσφέρουν ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος της Μαρίνας Πετροπούλου "Έτσι είναι η ζωή".
Κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα για να στείλετε τη συμμετοχή σας στην κλήρωση και το μήνυμά σας προς τη συγγραφέα.
Διαβάστε τους όρους, πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.
Η κλήρωση θα γίνει στις 17 Σεπτέμβρη και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.

k

Καλή τύχη!

Το σπίτι του Κάμπου

Είχα την τύχη να παραλάβω το βιβλίο -στην κυριολεξία ήρθε στην πόρτα μου- από τις εκδόσεις Λιβάνη και μάλιστα, λες και ήθελε να το συμπαθήσω ακόμη περισσότερο, έφτασε με προσωπική αφιέρωση από τη Μαρίνα!

Το συγγραφικό δίδυμο Γιάννης και Μαρίνα Αλεξάνδρου μετρούν δεκάδες μυθιστορήματα (αν δεν κάνω λάθος όλα κυκλοφορούν ή κυκλοφόρησαν στον Λιβάνη) και σε όλα ακολουθούν μια χαρακτηριστική γραμμή. Ο Γιάννης ασχολείται με την ιστορική, γεωπολιτική και κοινωνική έρευνα σχετικά με την υπόθεση, τον τόπο και το χρόνο και η Μαρίνα με τη συγγραφή, την ανάπτυξη των χαρακτήρων, τη μυθοπλασία, τους διαλόγους. Η ισχύς εν τη ενώση, λοιπόν, και το ταξίδι σε όλα τα μήκη και πλάτη της Γης ξεκινά, με αφετηρία τις ιστορίες που πλέκουν οι δύο συγγραφείς και συνεπιβάτες όλους εμάς τους αναγνώστες και βιβλιολάτρεις. Αξίζει να σημειωθεί ότι τα βιβλία τους βασίζονται ή αφορούν πραγματικά γεγονότα και αληθινές ιστορίες.
Σε αυτό το μυθιστόρημα, ταξιδεύουμε στην Χίο, από την εποχή των Γενοβέζων μέχρι σήμερα. Παρακολουθούμε τις ιστορίες τριών ζευγαριών που αγαπήθηκαν πολύ και ταλαιπωρήθηκαν από τις συνθήκες της εποχής τους ενώ όλοι οι ήρωες σχετίζονται με μια συγκεκριμένη έπαυλη στον Κάμπο της Χίου, αν και έζησαν σε διαφορετικές εποχές. Το σπίτι γίνεται μάρτυρας του έρωτά τους, της αγάπης τους και όλων των παθών και δεινών που περνούν, των δυσκολιών που τους διακατέχουν.

Από την εισαγωγή φαίνεται ότι η εκκίνηση παρουσιάζει νεύρο, μας βάζει κατευθείαν στην ιστορία ενώ από τις πρώτες σελίδες παρατηρώ -και μου αρέσει- ότι επιμένουν να γράφουν με ελληνικούς χαρακτήρες τις ξένες λέξεις του κειμένου, αλλά και ολόκληρες φράσεις πολλές φορές! Έτσι, πολύ γρήγορα διαβάζω προτάσεις εκτυπωμένες όπως: «νον πόσο, ίο σόνο ουν αρτίστα, νον σόνο κριμινάλε».
Οι ένθετες παρενθέσεις που διαφωτίζουν σχετικά με τα ιστορικά γεγονότα είναι απαραίτητες, όσο και κατατοπιστικές, μιας και το μυθιστορηματικό μέρος δεν αναφέρει χρόνους και ημερομηνίες, αλλά και επειδή δε χρειάζεται να το "ψάξω" για να συντονιστώ με την υπόθεση, ενώ για όποιον επιθυμεί να μάθει περισσότερα δεν έχει παρά να ακολουθήσει τις πηγές τους, που αναφέρονται πάντα.
Οι στίχοι των τραγουδιών που ξεπετάγονται στις σελίδες προσθέτουν μουσικότητα αφού αφορούν πολύ γνωστά τραγούδια και, σαν αποτέλεσμα, φέρνουν κατευθείαν στο μυαλό τις γνώριμες νότες.
Οπισθόφυλλο:
Μια ερειπωμένη έπαυλη στον κάμπο της Χίου κρύβει αφανέρωτα πάθη και παράφορους έρωτες. Οι γείτονες τη θεωρούν καταραμένη πιστεύοντας ότι εκεί παραμονεύει ο θάνατος. Ο σκοτεινός κήπος της είναι το μυστικό καταφύγιο της Ελένης. Εκεί θα αγαπήσει τον τελευταίο απόγονο μιας παλιάς οικογένειας που κρατά από τους Γενοβέζους.
Οι τοίχοι του αντιλάλησαν από το πάθος της Φλάβιας, της αρχοντοπούλας που ερωτεύτηκε τρελά τον καραβοκύρη Νικόλα Θαλασσινό.
Πέρασαν τα χρόνια όπως ο αέρας και μια άλλη αγάπη θα συρθεί σαν ψίθυρος, στο σπίτι του κάμπου. Είναι ο έρωτας της Γιολάντας.
Τρεις αγάπες, δεμένες σαν τους κρίκους της ίδιας αλυσίδας, μας συγκινούν και μας ταξιδεύουν.
Σε γενικές γραμμές διαβάζεται άνετα, σε ταξιδεύει σε τρεις διαφορετικές εποχές με σταθερή βάση και συνδετικό κρίκο το σπίτι. Διαθέτει πλοκή και χαρακτήρες που μένουν, φαντασία και τραγικές συμπτώσεις ή συγκυρίες που αλατοπιπερώνουν την ιστορία και δε σε παιδεύει να παρακολουθήσεις τα τεκταινόμενα ή την εποχή στην οποία αναφέρεται κάθε φορά, γιατί οι ιστορίες των ζευγαριών είναι διαχωρισμένες στο βιβλίο.
Κλείνει δε, με έναν υπέροχο τρόπο.


Σημειώσεις:
Η πλάγια φράση είναι απόσπασμα του βιβλίου.

Ευχαριστώ την Μαρία Κουκουβίνου, τον Γιάννη και τη Μαρίνα Αλεξάνδρου και τις εκδόσεις Λιβάνη για την προσφορά του βιβλίου.

Δείτε κι αυτό:

Μεσάνυχτα στον Πειραιά

Ο Πέτρος Βαζακόπουλος μού στέλνει το παρακάτω προς δημοσίευση χαρακτηρίζοντάς το «σε στυλ Woody Allen συζήτηση», αλλά μάλλον δίκιο έχει, μιας και η θεατρικότητα κυριαρχεί.


Υπάρχει αυτή η ηλιαχτίδα που σαν ανάμνηση ξεπροβάλει και τότε σε εκείνη τη σκηνή μπαίνει μέσα η κοπέλα και χαιρετά...

Δ.— Και αυτός τι κάνει;
Π.— Μένει άναυδος διότι δεν την αναγνωρίζει.
Σ. — Για τι μιλάς;
Π. — Θα κάνω μια ταινία.
Σ. — Τι; Τι είπες;
Δ. — Χαχα Με τι θέμα;
Δ. — Ωχ! Θα είναι κάνα ντοκιμαντέρ πάλι... Χαχαχα
Π. — Όχι, όχι. Περίπου, έχει να κάνει με την αγάπη και τη συμπεριφορά... Ξέρεις, όπως όταν ερωτεύεσαι κάποιον...
Δ. — Δε σου πα; Ντοκιμαντέρ θα είναι. Χαχαχα
Σ. — Σταμάτα, άσε να δούμε τι θέλει να πει...
Π. — Λοιπόν, έχει σημασία η πρώτη σκηνή. Αυτή ξεπροβάλει κάποια στιγμή στη ζωή του.
Δ. — Μας το πες αυτό. Παραπέρα... και τι έγινε; Βγήκαν; Την πήδηξε; Την πήγε στο εστιατόριο;

Η Εύα Πετροπούλου Λιανού για το "Ο ήρωας με τα φτερωτά σανδάλια και το μαγικό μολύβι"

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ε.Π.Λ.: Η έμπνευση για μένα είναι η κάθε μέρα κι ότι συμβαίνει γύρω μας.Το κάθε τι μπορεί να με επηρεάσει και να γίνει ένας ήρωας σε ένα βιβλίο μου. Είμαι ένας άνθρωπος χαρισματικός, όπως με έχουν χαρακτηρίσει φίλοι και γνωστοί. Γράφω πολλές ιστορίες ταυτόχρονα και στα ελληνικά και στα αγγλικά. Ο ήρωας με τα φτερωτά σανδάλια και το μαγικό μολύβι χωρίζεται σε 2 ιστορίες, η πρώτη αναφέρεται στο θέμα του σχολικού εκφοβισμού, το όποιο με έχει αγγίξει βαθιά.
Η δεύτερη ιστορία μου μιλάει για το μαγικό μολύβι, και αναφέρομαι στη χρησιμότητα των άψυχων αντικειμένων. Άλλωστε κατά την ταπεινή μου άποψη, η ευτυχία κρύβεται μέσα μας.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ε.Π.Λ.: Τα βιβλία μου τα γράφω με ένα καλοξυσμένο μολύβι σε τετράδια. Μου αρέσει η μυρωδιά του χαρτιού και υπάρχει μια χημεία που δημιουργείται μεταξύ του συγγραφέα και του ήρωα την ώρα της δημιουργίας. Η ιστορία ξεκινάει από ένα σημείο με το θέμα που έχει αποφασίσει ο συγγραφέας και μετά οι ήρωες αποφασίζουν. Είναι λίγο χρονοβόρα η διαδικασία μετά, που πρέπει να αντιγράψω όλο το κείμενο στον υπολογιστή, όμως πάντα έγραφα έτσι και δε σκοπεύω να το αλλάξω. Είναι για μένα ένα ιερό τελετουργικό.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ε.Π.Λ.: Είναι ένα παραμυθοβιβλίο που γράφτηκε σε δύο μέρες σχεδόν. Είχε ετοιμαστεί πολύ καλά στο μυαλό μου. Είχα ήδη στείλει τη μια ιστορία σε ένα ηλεκτρονικό περιοδικό, είχα δεχτεί πολύ καλές κριτικές κι έτσι αποφάσισα να το εκδόσω με μια άλλη ιστορία. Ανάλογα το θέμα και την έμπνευση μπορώ να γράψω δύο με τρεις ιστορίες την ημέρα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ε.Π.Λ.: Ένα παραμυθοβιβλίο δροσερό, χαρούμενο που διαβάζεται ευχάριστα και περνάει τα μηνύματά του χωρίς να κουράζει ή να μπερδεύει τους μικρούς αναγνώστες. Η εικονογράφηση του κ. Αποστόλη Μπάτη έχει δώσει ζωή στους μικρούς μου ήρωες κι είμαι σίγουρη ότι θα το αγαπήσουν οι μικροί αναγνώστες.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ε.Π.Λ.: Στο βιβλίο μου υπάρχουν δυο ιστορίες, όπως αναφέρεται και στο τίτλο μου, «ο ήρωας με τα φτερωτά σανδάλια και το μαγικό μολύβι». Η πρώτη ιστορία είναι η ιστορία του μικρού Αργύρη, του αρέσει πολύ να χουζουρεύει, του αρέσει να κάνει ποδήλατο, όμως έχει ένα πρόβλημα στο σχολείο με τους νταήδες. Μια μέρα που αργεί στο σχολείο, η δασκάλα τον κρατάει λίγο παραπάνω, για να γράψει την τιμωρία και όλα ξεκινούν από εκεί...
Η δεύτερη ιστορία είναι η ιστορία του μαγικού μολυβιού. Ο Γιαννάκης πάει στο βιβλιοπωλείο να αγοράσει μολύβια και βιβλία κι άλλα απαραίτητα για το σχολείο με το παππού του. Όταν φτάνουν στο σπίτι κι ενώ ο μικρός Γιάννης είναι έτοιμος να κάνει την εργασία του, κάτι περίεργο συμβαίνει με το μολύβι του...
Η συνέχεια στο βιβλίο.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ε.Π.Λ.: Όλα. Οι ήρωες για μένα είναι οι πρωταγωνιστές της ιστορίας που επρόκειτο να ακολουθήσει. Είναι όλοι ξεχωριστοί και γεμάτοι αισιοδοξία. Βρίσκουν λύσεις και πάντα δημιουργούν καταστάσεις, όπου όλοι θα μπορούν να ζήσουν όμορφα, ειρηνικά, γαλήνια.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ε.Π.Λ: Γενικότερα; Θα δώσω 2 απαντήσεις.
Εάν εννοείτε στο βιβλίο, το μαγικό μολύβι γιατί έχει τη δυνατότητα να τα αλλάξει όλα. Να τα δημιουργήσει από την αρχή, με πιο πολλά χαμόγελα στα παιδιά, με πιο πολλά δέντρα, με ειρήνη κι αγάπη και παρόλο που είναι άψυχο αντικείμενο μας διδάσκει ότι όλα όσα χρειαζόμαστε είναι μέσα μας.
Ο Πίτερ Παν, είναι ο αγαπημένος μου ήρωας. Είμαι κι εγώ ένα παιδί που δε μεγάλωσε ποτέ. Είμαι κι εγώ ένα παιδί που πιστεύω στις καλές νεράιδες κι ότι όλα στη ζωή είναι απλά ή μπορούν να γίνουν. Φτάνει εμείς τα άτομα να είμαστε υπομονετικά, γεμάτα αγάπη και αισιοδοξία και να λειτουργούμε για το κοινό καλό.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ε.Π.Λ.: Οι μεγάλοι που θα το διαβάσουν σίγουρα θα το νιώσουν πιο έντονα, μια παιδική νοσταλγία θα τους συνεπάρει, γιατί οι αναμνήσεις της παιδικής τους ηλικίας θα ξυπνήσουν και θα βρεθούν στη θέση του μικρού μου ήρωα Αργύρη, οι πιο μικροί αναγνώστες ελπίζω να νιώσουν λιγότερο μόνοι, να καταλάβουν ότι μπορούν να αμυνθούν και φυσικά ότι μπορούν να μιλήσουν σε ένα μεγαλύτερο για όποιο πρόβλημά τους. Σίγουρα μια ευχάριστη ώρα ανάγνωσης, χαλάρωσης και παιδικής νοσταλγίας, με μηνύματα χρήσιμα για το παιδί.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ε.Π.Λ.: Θα ήθελα ένα κόσμο πιο δίκαιο, πιο αλληλέγγυο, πιο συμπονετικό, πιο ανοιχτό στις νέες ιδέες, σε νέους ανθρώπους.

Φοβάστε...
Ε.Π.Λ.: Όχι. Έχω κάνει ειρήνη με τους «δράκους» μου και τώρα μαθαίνω να τους εκπαιδεύω. Με τα παραμυθοβιβλία μου προσπαθώ να μάθω και στα άλλα παιδιά πως να τους εκπαιδεύουν κι αυτά.

Αγαπάτε...
Ε.Π.Λ.: Πολύ και με πάθος.

Ελπίζετε...
Ε.Π.Λ.: Κάθε μέρα.

Θέλετε...
Ε.Π.Λ.: Λίγα πράγματα με αξία.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ε.Π.Λ.: Όλα τα παιδιά.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ε.Π.Λ: Τα πρέπει είναι μια λέξη που θέλω να μην υπάρχει στο λεξιλόγιό μου. Πιστεύω ότι τα παιδιά είναι καλοί κι έξυπνοι κριτές. Έχει απλή κατανοητή γλώσσα, χωρίς να κουράζει με μηνύματα ανάμεσα στις φράσεις. Έχει μια γλαφυρότητα που ρέει στο κείμενο. Η εικονογράφηση είναι πολύ όμορφη και ευχαριστώ ακόμη μια φορά τον κ. Αποστόλη Μπάτη για τους υπέροχους ήρωες που μου έδωσε.

Γιατί δεν πρέπει;
Ε.Π.Λ.: Αυτό το αφήνω στην κρίση του καθενός.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ε.Π.Λ: Όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να το παραγγείλει από τον εκδοτικό οίκο Όστρια, από εμένα την ίδια αλλά και σε όλα τα βιβλιοπωλεία κατόπιν παραγγελίας.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ε.Π.Λ: Όποιος αναγνώστης ενδιαφέρεται μπορεί να μου στείλει email evvieparra@hotmail.com, ή ακόμη και στα δυο προφίλ μου στο facebook (Eva petropoulou lianoy- writer). Αλλά και από τα μέσα Σεπτεμβρίου πρόκειται να ξεκινήσω με συνεργάτες σεμινάρια παραμυθιού που θα αφορούν όχι μόνο συγγραφείς και ανθρώπους που ασχολούνται με το γράψιμο αλλά και φοιτητές των παιδαγωγικών σχολών, βρεφονηπιοκόμους, νηπιαγωγούς, δασκάλους δημοτικών σχολείων ακόμη και παιδοψυχολόγους. Ασχολούμαι τα τελευταία τρία χρόνια με το σεμινάριο παραμυθιού, πρόσφατα με μαθητές μου και φίλους μου εξέδωσα ένα ebook στην άμαζον. Φέτος ευελπίστουμε να έχουμε μια πλήρη κι άρτια κατάρτιση, ώστε ένας μαθητής που θα έρθει στα σεμινάρια να έχει μια πλήρη εικόνα της χώρας του παραμυθιού και της ονειροφαντασίας. Είναι σημαντικό στη ζωή μας να έχουμε μπόλικη φαντασία.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ε.Π.Λ.: Το αγαπημένο μου χρώμα, το πράσινο. Το χρώμα της ελπίδας.

Ποια μουσική;
Ε.Π.Λ.: Προσωπικά ακούω γαλλική μουσική και τελευταία πολύ ποπ. Οπότε το βιβλίο μου θα ήθελα να ήταν το Shame, ένα τραγούδι από ένα γαλλικό συγκρότημα που αναφέρεται στο σχολικό εκφοβισμό. Θα του ταίριαζε απόλυτα.

Ποιο άρωμα;
Ε.Π.Λ: Ένα άρωμα καλοκαιρινό. Σίγουρα ένα άρωμα που αρέσει πολύ. Το anais anais.

Ποιο συναίσθημα;
E.Π.Λ.: Αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ε.Π.Λ.: Ένα πλοίο. Όπως οι ιστορίες ταξιδεύουν, έτσι θα ήθελα, αν δε ήταν βιβλίο, να ήταν ένα όμορφο και γρήγορο καράβι.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ε.Π.Λ.: Συγγραφέας.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ε.Π.Λ.: Υπάρχουν συγγραφείς που αγαπώ και συγγραφείς που ακολουθώ. Από Έλληνες είναι ο Γιάννης Μπάρτζης, που ασχολήθηκε κι ασχολείται ακόμη με το παιδικό βιβλίο. Είχα τη τιμή να τον γνωρίσω από κοντά σε μια παρουσίασή μου, στο πρώτο μου βιβλίο το 2009. Ήταν μοναδική και πολύ συγκινητική στιγμή για μένα, γιατί ήθελα πάντα να του μοιάσω. Τον ξεχωρίζω για το ήθος του, τη μετριότητά του και το ταλέντο του. Υπάρχουν αρκετοί ξένοι που ξεχώρισα από νεαρή ηλικία: Βολταίρος, Κόντες ντε Σεγκύρ, Ταμάρο και κάποιοι Έλληνες: Ρένα Ρώσση Ζαΐρη... και φυσικά διαβάζω ανελλιπώς ποίηση που είναι η αγαπημένη μου. Είμαι οπαδός των Σεφέρη, Σικελιανού, Λειβαδίτη, Βρεττάκου κι άλλων πολλών. Για μένα το διάβασμα είναι μια συνεχής δημιουργία, γιατί παρακολουθείς αλλά και συμμετέχεις σε αυτό που διαβάζεις με τα συναισθήματά σου, τις σκέψεις σου και μπορείς να προσθέσεις ακόμη και χαρακτηριστικά στην προσωπικότητά σου ή και να θεραπεύσεις τη ψυχή σου.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ε.Π.Λ.: Όλα τα βιβλία της Κόντες ντε Σεγκύρ, μιας ρωσίδας κόμησας που αναγκάστηκε να αφήσει τη χώρα της, για να παντρευτεί ένα Γάλλο γαλαζοαίματο κι αφού έγινε γιαγιά είκοσι εγγονιών, για να μη τους λείπει έγραψε ένα βιβλίο για το καθένα από αυτά. Το βρίσκω πολύ γλυκό και τρυφερό. Η γραφή της είναι απλή, και κάθε σελίδα ένα μάθημα, ένα μήνυμα για τα εγγόνια της αλλά και για όλους τους μικρούς αναγνώστες. Έχουν μεταφραστεί κάποια στα ελληνικά. Τα συνιστώ.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ε.Π.Λ.: Όταν γράφω υπάρχει μια γενική ιδέα και το θέμα με το οποίο θέλω να απασχολήσω το αναγνωστικό κοινό μου. Στην πορεία όμως υπάρχει μπόλικη φαντασία και αρκετά παραμυθικά στοιχεία και οι ήρωες μπορούν να με κατευθύνουν. Όμως τις τύχες τους και το τέλος το αποφασίζω εγώ πάντα.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ε.Π.Λ.: Φαντασία, μιλάμε για παιδικό βιβλίο. Οι αναγνώστες είναι μικρά παιδιά και για να τους κερδίσεις, πρέπει να μπεις στο κόσμο της ονειροφαντασίας τους και να τα παραμυθοταξιδέψεις.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ε.Π.Λ.: Προσωπικά ένα καλό κείμενο που θα έχει υποστήριξη από μια καλή εικονογράφηση είναι ένα επιτυχημένο βιβλίο. Μετά εάν μιλάμε για μπεστ–σέλερ είναι καθαρά ζήτημα μάρκετινγκ, εκδότη, βιβλιοπωλείων.

Τι την αποτυχία;
Ε.Π.Λ.: Η αποτυχία είναι λέξη που γενικώς τρομάζει στο κόσμο του βιβλίου. Στην Ελλάδα είμαστε συν–γραφείς από αρχαιοτάτων χρόνων, λόγω γονιδίων, ίσως δε ξέρω. Ένα όμως είναι σίγουρο ότι μια ιστορία χωρίς νόημα, ανούσια και με πολλές επαναλήψεις, με μονάχα μια θεαματική εικονογράφηση δεν είναι αρκετό. Πολλοί συγγραφείς ενώ καταγίνονται με το δοκίμιο, το μυθιστόρημα, την ποίηση ξαφνικά αποφασίζουν να γράψουν ένα παραμύθι. Επειδή νομίζουν ότι το αγοραστικό κοινό είναι πιο εύκολο. Δεν μπορώ να γνωρίζω, ζητάω όμως υπεύθυνα να προσέχουν όσοι ασχολούνται με το παιδί. Την σημερινή εποχή τα παιδιά βάλλονται από παντού. Υπάρχουν αλήθειες που καλό είναι μη λέγονται απροστάτευτα. Οφείλουμε να τα διδάξουμε και να τα ενθαρρύνουμε να ακολουθήσουν τα όνειρα τους.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ε.Π.Λ.: Στο τόπο μας δυστυχώς δεν κάνουμε κατάχρηση του βιβλίου, αλλά άλλων προϊόντων. Θα ήμουν ευχαριστημένη εάν τα στατιστικά αναγνωστών είχαν ξεπεράσει το 50%. Ας ελπίσουμε στο μέλλον να αλλάξει η γνώμη ως προς την ανάγνωση ενός βιβλίου, γιατί δεν υπάρχει καμιά διαφορά μεταξύ ενός σχολικού ή εξωσχολικού βιβλίου. Όλα είναι θέμα εκπαίδευσης και οικογένειας.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ε.Π.Λ.: Το βιβλίο της ζωής μου γράφεται ακόμη...

Σας ευχαριστώ πολύ!!!!!
Φωτογραφίες βιβλίων της Εύας Πετροπούλου Λιανού και φωτογραφίες πορτραίτα από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες δείτε το εξώφυλλο του νέου της παραμυθιού "Ο ήρωας με τα φτερωτά σανδάλια και το μαγικό μολύβι".
Δελτίο τύπου
“Μια φορά κι έναν καιρό, ήταν ένα μικρό μολύβι που του άρεσε να ζωγραφίζει και να κάνει αστείες γκριμάτσες στα πρόσωπα των παιδιών…”
Το μαγικό μολύβι της Εύας Πετροπούλου-Λιανού έκανε πάλι το θαύμα του και έρχεται να μας παρουσιάσει τα νέα της παραμύθια κάνοντας το μεγάλο να συγκινηθεί μέσα από την απλή και γεμάτη εικόνες γραφή, και το μικρό παιδί να θέλει να έχει ρόλο στην ιστορία που ακούει ή διαβάζει. Κυρίως να ρωτήσει, να μάθει, να ανακαλύψει. Η Εύα Πετροπούλου Λιανού, ακόμη πιο ώριμη στη γραφή της μεταφέρει έντεχνα τα διδάγματα μέσα από τις ιστορίες της, χωρίς να φοβάται να περιγράψει υπερβολικές εικόνες μαγικές από τον κόσμο του παραμυθιού. Διηγείται το φανταστικό κόσμο με τέτοιο τρόπο, που η αίσθηση που αφήνει στο τέλος της κάθε ιστορίας, είναι μόνο αγάπη και επιθυμία να γίνεις καλύτερος και κυρίως να σκεφτείς.
Οι δύο ιστορίες του βιβλίου είναι συγκινητικές γεμάτες αγνά και πραγματικά συναισθήματα. «Ο Σούπερ Ήρωας» παίρνει σάρκα και οστά στα μάτια του μικρού Αργύρη και χωρίς φόβο δε ντρέπεται να σκεφτεί τον εαυτό του στη θέση του, παρόλο που οι συμμαθητές του τον χλευάζουν. Μια ιστορία που περιγράφει τον σχολικό εκφοβισμό και τα λάθος πρότυπα-απόψεις για το παιχνίδι. Δεν είναι διόλου κακό να ταυτίζεσαι με έναν σούπερ ήρωα, και μάλιστα όταν αυτός προσφέρει τη βοήθειά του σε όποιον τη χρειάζεται! Μαθαίνεις να σκέφτεσαι τον συμμαθητή, συνάνθρωπο και φίλο: «Θα προσπαθήσω να ξυπνάω πιο νωρίς, και δε θα διαβάζω μέχρι αργά τις περιπέτειες του Σούπερ Ήρωα, αλλά είναι τόσο συναρπαστικά όλα αυτά τα πράγματα που κάνει που δεν μπορώ να κοιμηθώ μετά... Θα ήθελα τόσο πολύ να του μοιάσω. Με φαντάζομαι με τα σούπερ πέδιλα όταν τα φορώ και σκέφτομαι το μέρος που θέλω να πάω, ευθύς βρίσκομαι εκεί και μετά ακούω κάποιον να φωνάζει βοήθεια και...»!
«Η χώρα του μαγικού μολυβιού», (η δεύτερη ιστορία μέσα στο βιβλίο), θα μπορούσε να είναι η χώρα της συγγραφέως μιας και πολύ όμορφα μας προτρέπει να σκεφτούμε λίγο τους εαυτούς μας και πως μπορούμε να είμαστε ευτυχισμένοι: «Το μαγικό μολύβι έδινε σχήμα και μέγεθος, όπως αυτό θεωρούσε την ευτυχία. Έτσι, οι πόλεις ήταν γεμάτες δέντρα και λουλούδια, τα παιδιά μπορούσαν να παίζουν από το πρωί μέχρι τη δύση του ήλιου. Όλα ήταν όμορφα κι έμοιαζαν απλά στη χώρα του Μαγικού Μολυβιού. Καμία γόμα δεν υπήρχε, τα όνειρα έπαιρναν αμέσως σάρκα και οστά, όλοι ήταν ίσοι και ασφαλείς. Ήταν ευτυχισμένοι, με το χαμόγελο στα χείλη και ένα ζωντανό βλέμμα στα μάτια»!
Σειρά : ΠΑΙΔΙΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ
Εικονογράφηση: ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ ΜΠΑΤΗΣ
Εκδόσεις: Όστρια

Πληροφορίες και εγγραφές στα σεμινάρια παραμυθιού:
Έυα Πετροπούλου Λιανού, evvieparra@hotmail.com, κινητό 6972694082. Ή εκδόσεις Όστρια, Τζωρτζ 20, Εξάρχεια. Τηλ.: 211 2136882, ostriavivlio@gmail.com.

¤

Το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki και αφορά νέες κυκλοφορίες βιβλίων.
Θέλετε να διαβάσετε περισσότερα; Επιλέξτε την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο; Ακολουθήστε τον σύνδεσμο.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη