Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Συνέντευξη με τον William Ryan

O συγγραφέας του βιβλίου "Τομέας Δώδεκα" (εκδόσεις Διόπτρα) απαντά σε μερικές ερωτήσεις μέσω ηλεκτρονικής αλληλογραφίας. Τον ευχαριστώ βαθύτατα για το χρόνο που μου διέθεσε και την ανταπόκριση, και σας μεταφέρω τις απαντήσεις του αυτούσιες με παράλληλη μετάφραση σε ελληνική απόδοση.
Please, share a brief description of your latest novel.
W.R.: The Twelfth Department appears to be about a criminal investigation in 1937 Moscow which reveals details of dark and unscrupulous medical experimentation. What it’s really about, under the surface, is the relationship between a father and son. My own son is four years old and it seemed like a good idea to explore that relationship in the novel as Korolev has a son who is a little older, who he doesn’t see much. I think it adds a depth to the story that might not be there otherwise.

What motivates you to get inspired and write stories?
W.R.: It’s often something very simple – an old photograph or a piece of film. For The Twelfth Department it came from a BBC Television documentary called The Secret History of the Brain. There was some footage of some Soviet psychological experiments on young children and it thought “What if?” and before I knew it I had the idea for a novel. The story I’m writing at the moment comes out of some photographs taken at an SS rest hut for Auschwitz officers – some of the photographs were taken a matter of days before the Soviets arrived and they had a very distinct atmosphere about them. So I wanted to imagine what might have happened in those last few days.

Reading your website and by browsing its pages I noticed that you keep personal contact with your readers answering each one of their messages full of their impressions, thoughts and opinions about your books. How important is this communication for you?
W.R.: I think writing is like a conversation between a writer and a reader – I get to do most of the talking but I need the reader to listen, and to keep on listening until the book is finished. I’m very grateful to all my readers and the website was designed to be an extra chapter, with lots of photographs and explanations deigned to that help them visualise the books a little better than they might have otherwise. What’s been a pleasant surprise is how many people have got in touch – and whenever someone does that – I’m always delighted to respond.

Are there any books by other authors that you wish you had written?
W.R.: There are hundreds of books I’ve enjoyed reading – in fact, one of my favourites, My Family and Other Animals by Gerard Durrell is set on Corfu – but I couldn’t have written any of them. A book is a very personal experience, whether you’re reading it or writing it. We all probably read books in a different way to everyone else, based on how we see the world. When I read a book I feel the writer is telling me his story, which is how it should be. I can admire his work and enjoy it but it would be impossible to write it the same way he has.

Which one is most prefered? To be addored by critics or read by millions of book-lovers?
W.R.: I’ve been lucky to have had lots of good reviews and be shortlisted for a number of prizes but I’d rather be read and enjoyed than admired.

Anastasia Kalliontzi is a wonderful and lovely Greek writer who undertook to translate the novel. After its release, she said that really loved your hero. Who is Korolev?
W.R.: Korolev is an ordinary person in the extraordinary world that was the Soviet Union in the 1930s. He wants to do his best for his friends and his family, while at the same time trying to find out the truth about the crimes he investigates and then make sure the perpetrators are published. Unfortunately those aren’t always straightforward aims and sometimes he has to make compromises and take risks that he isn’t very happy with. It helps that he has a sense of humour and a certain open-minded optimism. Otherwise I don’t think the books would be very easy to read.

How many stories are expected with this character?
W.R.: At least two more are planned. The next one is set on an icebreaker that has been trapped in the polar icecap during the long Arctic night. It’s half a crime story and half a ghost story – I think it will be fun.

Please, describe the perfect day.
W.R.: Probably building a massive lego construction with my son. It would help if there it was warm and sunny so we could do it outside, perhaps with a pool so we could go swimming when we got bored and some delicious food of course. Then in the evening dinner with my wife and some friends. And no reason to get up early the next day. Perfect.

Share a positive thought.
W.R.: Humans are capable of extraordinary good – all of us.
Παρακαλώ, δώστε μια σύντομη περιγραφή του τελευταίου μυθιστορήματός σας.
W.R.: Ο "Τομέας Δώδεκα" αφορά μια εγκληματική έρευνα στη Μόσχα του 1937 που αποκαλύπτει λεπτομέρειες σκοτεινών και αδίστακτων ιατρικών πειραμάτων. Αυτό που βρίσκεται όμως κάτω από την επιφάνεια είναι η σχέση πατέρα γιού. Ο δικός μου γιος είναι τεσσάρων ετών και φαινόταν καλή ιδέα να εξερευνήσω αυτή τη σχέση στο μυθιστόρημα καθώς ο Κορολέβ έχει έναν γιο, λίγο μεγαλύτερο, τον οποίο δε βλέπει συχνά. Θεωρώ ότι προσθέτει ένα βάθος στην ιστορία που δε θα υπήρχε σε άλλη περίπτωση.

Τι σας εμπνέει;
W.R.: Συχνά πρόκειται για κάτι απλό -μια παλιά φωτογραφία ή μια σκηνή σε ταινία. Για τον Τομέα Δώδεκα, η έμπνευση προήλθε από ένα ντοκιμαντέρ του BBC με τίτλο The Secret History of the Brain. Υπήρχαν μερικά πλάνα από Σοβιετικά ψυχολογικά πειράματα σε μικρά παιδιά και σκέφτηκα: "Τι κι αν;", και πριν το συνειδητοποιήσω είχα την ιδέα για το μυθιστόρημα. Η ιστορία που γράφω τώρα προέκυψε από φωτογραφίες που τραβήχτηκαν σε μία καλύβα για αξιωματικούς SS του Άουσβιτς. Κάποιες από αυτές τραβήχτηκαν λίγο πριν φτάσουν οι Σοβιετικοί και είχαν μια ιδιαίτερη ατμόσφαιρα. Έτσι, λοιπόν, ήθελα να φανταστώ τι θα μπορούσε να είχε συμβεί εκείνες τις τελευταίες μέρες.

Διαβάζοντας την ιστοσελίδα σας και σερφάροντας στις σελίδες, παρατήρησα ότι διατηρείτε προσωπική επαφή με τους αναγνώστες σας απαντώντας σε κάθε ένα από τα μηνύματα με τις εντυπώσεις, τις σκέψεις και τις απόψεις τους για τα βιβλία σας. Πόσο σημαντική είναι αυτή η επικοινωνία για εσάς;
W.R.: Θεωρώ ότι η συγγραφή είναι μια συζήτηση ανάμεσα στον συγγραφέα και στον αναγνώστη. Μου αντιστοιχεί το μεγαλύτερο μέρος της κουβέντας αλλά χρειάζομαι έναν αναγνώστη που να ακούει και να συνεχίσει να ακούει μέχρι να τελειώσει το βιβλίο. Είμαι ευγνώμον στους αναγνώστες μου και η ιστοσελίδα σχεδιάστηκε σαν το έξτρα κεφάλαιο, με πολλές φωτογραφίες και επεξηγήσεις για να οραματιστούν τα βιβλία καλύτερα. Αυτό που αποτελεί πραγματική έκπληξη είναι το πόσοι άνθρωποι έρχονται σε επαφή και πάντα με χαροποιεί να απαντώ.

Υπάρχουν βιβλία άλλων συγγραφέων που εύχεστε να είχατε γράψει εσείς;
W.R.: Υπάρχουν εκατοντάδες βιβλία που λάτρεψα -ένα από τα αγαπημένα μου, το My Family and Other Animals του Gerard Durrell διαδραματίζεται στην Κέρκυρα- αλλά δε θα μπορούσα να είχα γράψει κανένα από αυτά. Το βιβλίο είναι μια πολύ προσωπική εμπειρία, είτε το γράφεις είτε το διαβάζεις. Πιθανότατα, όλοι μας διαβάζουμε με διαφορετικό τρόπο τα βιβλία που εξαρτάται από το πως βλέπουμε τον κόσμο. Όταν διαβάζω ένα βιβλίο αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας λέει την ιστορία του σε μένα, και έτσι θα έπρεπε να είναι. Μπορώ να θαυμάσω τη δουλειά του και να την απολαύσω αλλά θα ήταν αδύνατο να γράψω με τον ίδιο τρόπο.

Τι προτιμάτε, να σας λατρεύουν οι κριτικοί ή να σας διαβάζουν εκατομμύρια βιβλιόφιλοι;
W.R.: Είχα την τύχη να συλλέξω πολλές καλές κριτικές και να τιμηθώ με αρκετά βραβεία αλλά προτιμώ να με διαβάζουν παρά να με θαυμάζουν.

Η Αναστασία Καλλιοντζή είναι μια θαυμάσια και αξιαγάπητη Ελληνίδα συγγραφέας η οποία ανέλαβε την μετάφραση του μυθιστορήματος. Μετά την κυκλοφορία του είπε ότι λάτρεψε τον ήρωά σας. Ποιος είναι ο Korolev;
W.R.: Ο Korolev είναι ένας συνηθισμένος άνθρωπος στον εξαιρετικό κόσμο της Σοβιετικής Ένωσης την δεκαετία του 30. Επιθυμεί να κάνει το καλύτερο για τους φίλους του και την οικογένειά του ενώ ταυτόχρονα προσπαθεί να ανακαλύψει την αλήθεια σχετικά με τα εγκλήματα που ερευνά και εν συνεχεία να βεβαιωθεί ότι θα δημοσιευθούν οι δράστες. Δυστυχώς, αυτοί δεν είναι πάντα εύκολοι στόχοι και κάποιες φορές πρέπει να συμβιβαστεί και να πάρει ρίσκα με τα οποία δεν είναι και πολύ χαρούμενος. Βοηθά η αίσθηση του χιούμορ και η αισιοδοξία του. Διαφορετικά, δε νομίζω ότι τα βιβλία θα ήταν πολύ εύκολο να διαβαστούν.

Πόσες ιστορίες να περιμένουμε με αυτόν τον χαρακτήρα;
W.R.: Τουλάχιστον δύο ακόμα είναι προγραμματισμένες. Η επόμενη διαδραματίζεται σε ένα παγοθραυστικό εγκλωβισμένο στους πολικούς πάγους κατά τη διάρκεια την Αρκτικής νύχτας και είναι κατά το ήμισυ αστυνομικό και το άλλο μισό ιστορία φαντασμάτων -νομίζω θα είναι διασκεδαστικό.

Περιγράψτε την τέλεια μέρα.
W.R.: Πιθανότατα χτίζοντας μια κατασκευή lego με τον γιο μου. Θα βοηθούμε αν έκανε ζέστη με ηλιοφάνεια και μπορούσαμε να βγούμε έξω, ίσως κάπου με πισίνα για να κολυμπήσουμε όταν βαρεθούμε και μερικά λαχταριστά φαγητά, επίσης. Αργότερα, δείπνο με τη σύζυγό μου και κάποιους φίλους και να μην υπάρχει λόγος να ξυπνήσω νωρίς την επομένη.

Μοιραστείτε μια θετική σκέψη
W.R.: Οι άνθρωποι είναι ικανοί για τεράστιο καλό -όλοι μας.
Σημειώσεις:
Η μετάφραση στα ελληνικά έγινε λέξη προς λέξη με κριτήριο να διατηρηθούν όσο πιο πιστά οι εκφράσεις του συγγραφέα.
Το βιβλίο που αναφέρεται στη συνέντευξη (My family and other animals) είναι αυτοβιογραφικό έργο του Gerald Durrell όπου περιγράφει μέρος της παιδικής του ηλικίας στην Κέρκυρα μεταξύ των ετών 1935 και 1939. Η ζωή της οικογένειας Durrell περιγράφεται με χιουμοριστικό τρόπο και ταυτόχρονα αναφέρεται στην πλούσια πανίδα του νησιού. Η κωμική του υπερβολή σχετικά με τα κουσούρια της οικογένειάς του και η εκτίμησή του για τον φυσικό κόσμο έφεραν μεγάλη επιτυχία στο βιβλίο του. Το βιβλίο μεταφέρθηκε σε σειρά δέκα επεισοδίων για το BBC το 1987, ενώ αναδιασκευάστηκε το 2005 σε ταινία (επίσης για το BBC).
Ευχαριστώ πολύ τον Wulliam Ryan για την επικοινωνία και ανταπόκριση, καθώς και για το χρόνο που μου διέθεσε τόσο απλόχερα, και τις εκδόσεις Διόπτρα για την προσφορά του βιβλίου.

Δείτε κι αυτό:

Η Μαρία Στεφάνου για "Μια βόλτα στον παράδεισο"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Σ.: Δεν ξέρω να σας απαντήσω για το πώς, το που, το πότε και το γιατί. Απλά προέκυψε, σχηματίστηκε, δημιουργήθηκε και έπειτα ήρθε η στιγμή να γράψω.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Σ.: Συνήθως τα βιβλία μου τα γράφω καθισμένη στον καναπέ του σαλονιού μου, πληκτρολογώντας στον φορητό μου υπολογιστή. Μερικές φορές όμως γράφω και στο χαρτί. Έχω πολλά τετράδια που με ακολουθούν σε όλα τα δωμάτια του σπιτιού γιατί μπορεί να μου έρθει μία εικόνα ή ένας διάλογος που πρέπει να γράψω εκείνη τη στιγμή για να μη «χαθεί». Αργότερα τα μεταφέρω όλα στον φορητό υπολογιστή που ανέφερα παραπάνω.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Σ.: Το συγκεκριμένο βιβλίο το έγραψα μέσα σε τρεις μήνες. Αυτό όμως δεν είναι ο κανόνας αφού παίζουν πολλά πράγματα ρόλο για το πόσο χρονικό διάστημα θα χρειαστεί ώστε να ολοκληρώσω ένα βιβλίο.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Σ.: Το «Μια Βόλτα στον Παράδεισο», είναι ένα πολυπρόσωπο βιβλίο, με σύγχρονους προβληματισμούς. Η αληθινή ζωή δεν είναι μονοδιάστατη και γι’ αυτό θέλησα να γράψω μία ιστορία που θα έδειχνε όσο το δυνατόν τις δυσκολίες, τα διλήμματα ακόμα και την αστεία πλευρά της ζωής. Διαδραματίζεται στη Σαντορίνη, σ’ ένα νησί που αναμφισβήτητα επάξια έχει κερδίσει τον τίτλο του ομορφότερου μέρους στον κόσμο. Οι άνθρωποι όμως δεν παύουν να είναι άνθρωποι πάντα και παντού. Το παρελθόν τους ακολουθεί, το παρόν τους προκαλεί και το μέλλον τους καθορίζεται κάποιες φορές από τις επιλογές τους και άλλες πάλι από την τύχη. Με λίγα λόγια, ήθελα να είναι αυθεντικό, βγαλμένο μέσα από την ίδια τη ζωή και να αναδείξει τις ανθρώπινες σχέσεις με όποιο τρόπο κι αν αυτές εκδηλώνονται.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Σ.: Στην προσπάθεια της να ορθοποδήσει η Ζωή και να ξεπεράσει το φιάσκο του γάμου της βρίσκεται πάνω σ’ ένα πλοίο με προορισμό τη Σαντορίνη. Εκεί γνωρίζει την Άννα ιδιοκτήτρια πανσιόν που της προσφέρει δουλειά και τη Μαργαρίτα, ξαδέλφη της Άννας. Αργότερα επισκέπτονται το νησί για διακοπές και οι δύο καλύτερες φίλες της Ζωής, η Δανάη και η Βίκυ.
Στα μάτια του αναγνώστη ξεδιπλώνεται η ιστορία της κάθε ηρωίδας ξεχωριστά που τις βλέπει να έρχονται αντιμέτωπες με μυστικά, ψέματα, μίση, πάθη αλλά και αγάπη. Θα γνωρίσουν τον έρωτα εκεί που δεν το περιμένουν. Θα κλάψουν, θα πονέσουν, θα γελάσουν, θα θυμηθούν, θα αγαπήσουν και θα αγαπηθούν με κάθε δυνατό τρόπο. Σχέσεις ερωτικές και οικογενειακές δοκιμάζονται όμως η φιλία είναι εκείνη που πρωτοστατεί, ορίζει και καθορίζει τα πάντα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Σ.: Την αυθεντικότητα των ηρώων του. Κανείς δεν είναι ψεύτικος ή υπερβολικός. Αντιθέτως είναι όλοι τους αληθινοί άνθρωποι, καμωμένοι από σάρκα και οστά. Καλούνται να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις της ζωής, τα προβλήματα της καθημερινότητας, κλαίνε, γελούν, διασκεδάζουν, πονούν, ζουν έντονα με πάθος.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Σ.: Έχω αδυναμίες αλλά δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάποιον. Τους βάζω πότε πότε πάνω σε μία ζυγαριά για να διαπιστώσω ακόμα μια φορά ότι αυτή γέρνει πότε προς τη μία πλευρά και πότε προς την άλλη ώσπου ισορροπεί απόλυτα.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Σ.: Θέλω να πιστεύω ότι κουβαλάει ένα μήνυμα το οποίο λέει ότι η ζωή είναι απρόβλεπτη αλλά οφείλουμε στον ίδιο μας τον εαυτό να αγωνιζόμαστε καθημερινά γι’ αυτή. Τα «πρέπει» και τα «θέλω» συγκρούονται μεταξύ τους και κάποιες φορές οι επιλογές μας είναι καθοριστικές για την εξέλιξη της υπόλοιπης ζωής μας. Ωστόσο δεν υπάρχουν μόνο μαύρες ή λευκές αποχρώσεις. Είναι κι εκείνες οι ενδιάμεσες αρκεί να ανοίξουμε τα μάτια για να τις δούμε.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Σ.: Να έχουμε την όλοι την υγεία μας που είναι για εμένα το πιο σημαντικό στη ζωή.

Φοβάστε...
Μ.Σ.: Την αρρώστια.

Αγαπάτε...
Μ.Σ.: Την ίδια τη ζωή. Ξέρω πως όσο δύσβατος κι αν είναι ο δρόμος της αξίζει τον κόπο και οι ευτυχισμένες στιγμές είναι αυτές που σε αποζημιώνουν για τις δυσκολίες της.

Ελπίζετε...
Μ.Σ.: Πάντα ελπίζω αφού η ελπίδα ως γνωστόν πεθαίνει όντως τελευταία. Ελπίζω ότι κάτι θα γίνει σύντομα που θα μας ξυπνήσει από τον λήθαργο στον οποίο έχουμε βυθιστεί και θα γυρίσουμε σελίδα.

Θέλετε...
Μ.Σ.: Το μόνο που έχω θελήσει ποτέ περισσότερο απ’ οτιδήποτε άλλο είναι υγεία. Όλα τα άλλα παλεύονται και αντιμετωπίζονται.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Σ.: Εκείνοι που είναι ρομαντικοί.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Σ.: Αν πιστεύετε σε αξίες όπως είναι η φιλία, ο έρωτας, η αγάπη, αν είστε από αυτούς που θεωρείτε ότι ποτέ κανένα παιχνίδι δεν είναι χαμένο και στις δεύτερες ευκαιρίες τότε νομίζω ότι αυτό το βιβλίο είναι για εσάς.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Σ.: Δεν πρέπει αν θεωρείτε όλες τις ερωτικές και ρομαντικές ιστορίες «ροζ» και αν σας κάνουν να βαριέστε οι «συνηθισμένοι» άνθρωποι.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Σ.: Κυκλοφορεί σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Σ.: Στο προσωπικό μου ιστολόγιο και στο Facebook

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Σ.: Αναμφισβήτητα το γαλάζιο του ουρανού και της θάλασσας.

Ποια μουσική;
Μ.Σ.: Είναι γεμάτο από γνώριμες μελωδίες, στίχους και γλυκές ελληνικές φωνές. Για του λόγου το αληθές σας προκαλώ να το διαβάσετε.

Ποιο άρωμα;
Μ.Σ.: Νυχτολούλουδο ανακατεμένο με την αλμύρα της θάλασσας.

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Σ.: Η αγάπη με όποιον τρόπο κι αν αυτή εκφράζεται.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Σ.: Οπωσδήποτε τραγούδι.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Σ.: Αυτό είναι το μόνο που θα μπορούσα να είμαι. Άργησα να το καταλάβω αλλά τώρα πια κοιτάζοντας πίσω στο παρελθόν μου το βλέπω παντού. Γεννήθηκα για να λέω ιστορίες.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Σ.: Τον Τεννεσί Ουίλλιαμς. Διαβάζω τα θεατρικά του έργα ανά τακτά χρονικά διαστήματα από τα δεκαπέντε μου που τον ανακάλυψα.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Σ.: Υπάρχουν συγγραφείς που με έχουν συγκλονίσει με το έργο τους αλλά δεν νομίζω ότι έχω επηρεαστεί. Κρατάω πάντα τα μηνύματα που λαμβάνω από τα βιβλία που διαβάζω μέσα μου. Τα σκέφτομαι, τα επεξεργάζομαι και φιλοσοφώ. Εντέλει μπορεί κάτι από όλα αυτά να γεννήσει μία άλλη, δική μου ιστορία.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Σ.: Κάποιες φορές είναι πιθανό να πάρουν οι ήρωες την τύχη τους στα δικά τους χέρια και να σου δείξουν τον δρόμο. Όμως αυτός που θα πάρει την τελική απόφαση είναι ο ίδιος ο δημιουργός ακόμα κι αν αυτό πολλές φορές του στοιχίζει και αναγκάζεται να «πληγώσει» τον ήρωα του.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Σ.: Χρειάζεται και τα δύο αν και κατά τα γνώμη μου αυτό που χρειάζεται είναι να πιστεύει ότι μπορεί να δημιουργήσει «μαγεία». Για να είμαι απολύτως ειλικρινής νομίζω ότι είναι κάτι έμφυτο που όσοι από εμάς ασχολούμαστε με τη συγγραφή έχουμε γεννηθεί με τα απαραίτητα χαρίσματα.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Σ.: Πολύ φοβάμαι ότι αδυνατώ να απαντήσω σε αυτή την ερώτηση. Άλλωστε η επιτυχία είναι μία απόλυτα υποκειμενική έννοια αφού δεν την εκλαμβάνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο.

Τι την αποτυχία;
Μ.Σ.: Δεν θα μπορούσα ποτέ να χαρακτηρίσω κανένα βιβλίο αποτυχημένο. Ο κάθε δημιουργός κοπιάζει, ξενυχτάει, καταθέτει ψυχή και δεν πιστεύω ότι υπάρχουν καλά ή κακά βιβλία όπως δεν υπάρχουν καλοί ή κακοί άνθρωποι. Όλα είναι θέμα οπτικής γωνίας, εμπειριών και επιλογών.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Σ.: Σε καμία περίπτωση και σας το λέω εγώ που είμαι «εθισμένη» από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Σ.: Μια φορά κι έναν καιρό ήταν η Μαρία.
Εξώφυλλα βιβλίων της Μαρίας Στεφάνου και φωτογραφία της ίδιας στην Σαντορίνη από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Μια βόλτα στον παράδεισο".
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Η Κωνσταντία Γέροντα για το "Εδώ γεννιέται και πεθαίνει η άνοιξη"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Γ.: Η κεντρική ιδέα του βιβλίου και το ομώνυμο ποίημα μου ήρθε ατενίζοντας μια βάρκα το ξημέρωμα μπροστά στη θάλασσα.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Γ.: Σε διάφορους χώρους και ταξίδια μέσα και έξω απ’ την Ελλάδα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Γ.: Υπάρχουν ποιήματα που έγραψα από τα 18 μου ως σήμερα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Κ.Γ.: Τόποι, στοχασμοί και μνήμες.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Κ.Γ.: Η περιπλάνηση μου στη Γαλλία, τα ταξίδια μου στην Ευρώπη και ο διάλογος με το ελληνικό τοπίο και φως.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Κ.Γ.: Την ανακούφιση που μου προσέφερε η γραφή του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Κ.Γ.: Κάθε ποίημα κρύβει έναν ήρωα και μια ιστορία. Η ταξιδιώτισσα στο πλοίο για τη Νίσυρο στο ομώνυμο poème en prose. Η Σίβυλλα στο ποίημα "Καπέλα Σιξτίνα".

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Κ.Γ.: Αφορμές να συλλογιστεί τον κόσμο και την ομορφιά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Κ.Γ.: Να πάψει να με ανακουφίζει η ομορφιά.

Φοβάστε...
Κ.Γ.: Το θάνατο και την αρρώστια. Το να πεθάνω χωρίς μητέρα που έλεγε ο Χρυσόστομος στο Νάρκισσο στο μυθιστόρημα του Έσε.

Αγαπάτε...
Κ.Γ.: Την ομορφιά και το λαβύρινθο την ανθρώπινης σκέψης.

Ελπίζετε...
Κ.Γ.: Ότι θα ζήσω να δω μια μεγάλη αλλαγή.

Θέλετε...
Κ.Γ.: Το διάλογο με κάθε τι ζωντανό.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Κ.Γ.: Αυτοί που θέλουν να ανασάνουν για λίγα δευτερόλεπτα μπροστά στη ζωή.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Κ.Γ.: Όταν επικοινωνούμε με εικόνες και ποιήματα, μειώνεται η φθορά.

Γιατί δεν πρέπει;
Κ.Γ.: Δεν πρέπει αν κάποιος δεν μπορεί να διαθέσει χρόνο.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Κ.Γ.: Στα Public, στην Πολιτεία, στην Πρωτοπορία και στη σελίδα της Άνεμος εκδοτικής με έκπτωση.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Κ.Γ.: Στην προσωπική μου ηλεκτρονική διεύθυνση constantia.geronta@gmail.com και στο facebook. 

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Κ.Γ.: Το κόκκινο και το μαύρο.

Ποια μουσική;
Κ.Γ.: Η τζαζ.

Ποιο άρωμα;
Κ.Γ.: Μια ξεχασμένη μυρωδιά που επανέρχεται στη μνήμη.

Ποιο συναίσθημα;
Κ.Γ.: Της νοσταλγίας για την αθωότητα που χάθηκε.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Κ.Γ.: Ένα άστρο στην άκρη ενός φάρου που λάμπει μέσα στη νύχτα.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Κ.Γ.: Ιστορικός τέχνης. Μου αρέσει πάρα πολύ να επισκέπτομαι εκθέσεις ζωγραφικής.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Κ.Γ.: Το Γιώργο Σεφέρη.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Κ.Γ.: Ο Υβ Μπονφουά και τα Ποιήματα του. Ασχολούμαι με αυτόν στη διατριβή μου.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Κ.Γ.: Ήρωας μου είναι αυτό που βλέπω, η ανθρώπινη εμπειρία και μ’ αρέσει να αφήνομαι σ’ αυτήν.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Κ.Γ.: Και τα δύο. Και διάβασμα της ιστορίας της ποίησης.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Κ.Γ.: Να έρθει ένας αναγνώστης και να σου πει ότι τον άγγιξε.

Τι την αποτυχία;
Κ.Γ.: Η αδυναμία να αγγίξει κάποιον άλλο το προσωπικό σου βίωμα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Κ.Γ.: Υπάρχουν τα βιβλία απ’ τη μια μεριά και απ’ την άλλη υπάρχει η ζωή. Ψηφίζω υπέρ της ζωής σε κάθε της έκφανση ακόμα και στην πιο ταπεινή και ασήμαντη.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Κ.Γ.: Έναν στίχο του Σεφέρη: «Είπες εδώ και χρόνια: Κατά βάθος είμαι ζήτημα φωτός».
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Οπισθόφυλλο
Η ποίηση είναι μια διαλεκτική σύνθεση που ξεκινάει απ’ τον απόλυτο μηδενισμό και καταλήγει στην ακραία κατάφαση. Η συλλογή αυτή είναι η έκφραση μιας τέτοιας διαδρομής, που συμπεριλαμβάνει την περιπλάνησή μου στη Γαλλία, ταξίδια στην Ευρώπη και τον διάλογο με το ελληνικό τοπίο και φως. Η ομορφιά βρίσκεται μπροστά μας και το μόνο που χρειάζεται είναι ν’ απλώσουμε το χέρι για να την αγγίξουμε. Κι αν συνδιαλεγόμαστε καθημερινά με το παράλογο, είναι γιατί:
«Φύσηξε ένας άνεμος γαλήνιος, μειλίχιος
Δυο βάρκες
Εδώ
Γεννιέται και πεθαίνει η άνοιξη»

Ιστορίες υπερβολής και Κακορραφίες

Δύο βιβλία των εκδόσεων Δήγμα που κυκλοφορούν ελεύθερα στο διαδίκτυο και που λατρεύω να ξετρυπώνω. Οι εκδόσεις Δήγμα συμβάλουν στη διάδοση των ηλεκτρονικών βιβλίων και αρκετοί τίτλοι τους κυκλοφορούν σε αρχείο pdf -όπως και οι παρακάτω- προς τέρψη των αναγνωστών τους. Σε τούτη την ανάρτηση, επέλεξα δύο βιβλία του Κυριάκου Αθανασιάδη που ανοίγουν στην οθόνη με ένα κλικ στο k και αποθηκεύονται αν το επιθυμείτε με ακόμη ένα.

Καλή ανάγνωση!

¤

Ιστορίες υπερβολής
Πρόκεται για δέκα αλληγορικές αφηγήσεις που πρωτοεκδόθηκαν το 1987 και θεωρήθηκαν από τις σημαντικότερες καταθέσεις στην λογοτεχνία του φανταστικού. Ο Κυριάκος Αθανασιάδης αναφέρει ότι σχεδόν όλες (πλην μιας ή δυο) γράφτηκαν απνευστί μέσα σε δέκα μέρες όταν οι εκδόσεις Ροές του ζήτησαν ένα βιβλίο διηγημάτων για μια σειρά βιβλίων που ετοίμαζαν τότε. Τί κι αν εκείνη η έκδοση δεν είχε αίσια πορεία -μέρος των αντιτύπων πολτοποιήθηκε μέσα στα επόμενα δέκα χρόνια-, η παρούσα ηλεκτρονική διάθεση δεν υπέστη καμία διαφοροποίηση, ή επιπλέον επιμέλεια, ενώ η συλλογή έχει λάβει κατά καιρούς άριστες κριτικές.

k

¤

Κακορραφίες
Ένας φαινομενικά ασφαλής αναγνώστης διαβάζει μια ακολουθία δυσάρεστων γεγονότων με φονικούς ή αυτοκτονικούς πρωταγωνιστές και άσχημα (κακά) θέματα: μεταξύ άλλων, τον Μινώταυρο και άλλα πραγματικά τέρατα της πόλης, το ξεχασμένο όνομα του Θεού, το στρατόπεδο-πορνείο των παιδιών πάνω από τα σύννεφα, το πώς αναφύονται καινούργια μέλη από κολοβωμένους ανθρώπους, τα λόγια των παλιών τηλεφώνων με κέρματα, τη συνταγή της ευζωίας κλπ. Η ακολουθία αυτή των κακών γραφών όχι δεν τελειώνει αλλά, όσο περισσότερο τη διαβάζουν αδιάκριτα μάτια, συνεχώς πληθύνεται για να απολήξει στην άρνηση όχι μόνο της μυθοποιίας αλλά και της ίδιας της ύπαρξης του αναγνώστη. Μια αφήγηση ομφάλιων λώρων που κλιμακώνεται σε είκοσι οχτώ αλληλοτροφοδοτούμενα επεισόδια για να απολήξει σε έναν απελπιστικό ή και χυδαίο αντίποδα –κάτι σαν το Νότιο Σέλλας.
Οι Κακορραφίες είναι μια τελική δίνη: μέσα τους ρουφιούνται τριγμοί δοντιών και συναισθηματικές παρενδυσίες, ακολουθίες διάσπαρτων ιστοριών που βαθαίνουν ανεπίστρεπτα, παλίμψηστες γραφές που πλαγιάζουν, παραλλάζουν, πυορροούν, σπαραγμοί που μνημειώνονται παράδοξα μέσα στην ολοκληρωτική ανυπαρξία. Κεντρωμένες, όπως και οι έξι προηγούμενες αφηγήσεις του Αθανασιάδη, στη λογοτεχνία του χαμού, οι Κακορραφίες είναι το διακεκομμένο έπος ενός ανθρώπου που βγήκε έξω από την τυφλόμυγα με δεμένα μάτια και χέρια. Μια διανοητική επικράτεια σπασμωδικού ζόφου, βαθιά ανθρώπινη και συνάμα παρα-λογική, γεμάτη με παράξενα παλιά αίματα, πρωτόγνωρα ρίγη και μυστικές αγριότητες, κακούς αγέρηδες μπλεγμένους με εγγαστρίμυθους ρόγχους, όπου δε μπορείς –ή ακόμη: δε θέλεις– να ξεχωρίσεις ποιος είναι ποιος.
Θανάσης Τριαρίδης.

k

¤

Η Νινέττα Βολουδάκη και "Τα σύννεφα μαζεύονται στη δύση"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ν.Β.: Διαβάζοντας ιστορία, κάποιες ζωές φαντάζουν ιδιαίτερα συναρπαστικές.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ν.Β.: Όπου τα γράφω όλα: παντού όπου βρίσκομαι.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ν.Β.: Έρευνα και συγγραφή, πάνω από πέντε χρόνια. Και δεν έχει τελειώσει, γιατί είναι τριλογία και τώρα γράφω το τρίτο.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ν.Β.: Ιστορικό μυθιστόρημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ν.Β.: Η ζωή μιας αινιγματικής γυναίκας που έζησε στη σκιά.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ν.Β.: Όλη την εποχή του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ν.Β.: Ο Ιωάννης Κομνηνός, γιατί ήταν πολύ καλός.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ν.Β.: Ένα ταξίδι σε μια άγνωστη στους πολλούς εποχή.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ν.Β.: Δεν έχω αγωνίες.

Φοβάστε...
Ν.Β.: Τίποτα...

Αγαπάτε...
Ν.Β.: Τους ανθρώπους.

Ελπίζετε...
Ν.Β.: Σε ό,τι καλύτερο.

Θέλετε...
Ν.Β.: Πολλά πράγματα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ν.Β.: Όσοι ψάχνουν και ψάχνονται.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ν.Β.: Γιατί πρέπει -αν «πρέπει»- να διαβάζει κανείς;

Γιατί δεν πρέπει;
Ν.Β.: Δεν μπορώ να σκεφτώ ένα λόγο να ΜΗ διαβάσει κανείς ένα βιβλίο...

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ν.Β.: Στις εκδόσεις ΛΙΒΑΝΗ και σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ν.Β.: Στο blog μου και στο email: ninvol1@otenet.gr

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ν.Β.: Τα φθινοπωρινά χρώματα της σιέννας.

Ποια μουσική;
Ν.Β.: Κέλτικη.

Ποιο άρωμα;
Ν.Β.: Παγωμένο χώμα και υγρά φύλλα.

Ποιο συναίσθημα;
Ν.Β.: Μάλλον της μελαγχολίας.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ν.Β.: Αληθινή ιστορία;

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ν.Β.: Είμαι και ζωγράφος.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ν.Β.: Πολλούς. Οπωσδήποτε τους Άγγλους κλασσικούς και τους Ρώσους κλασσικούς.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ν.Β.: Όλοι οι συγγραφείς και όλα τα βιβλία που έχω διαβάσει έχουν προσθέσει κάτι σε μένα, είτε θετικό, είτε αρνητικό.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ν.Β.: Οι περισσότεροι είναι αληθινοί. Με τους άλλους... το παλεύουμε...

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ν.Β.: Ο συγγραφέας γεννιέται. Είναι ο τρόπος που υπάρχει και βλέπει τον κόσμο.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ν.Β.: Νομίζω, το κατά πόσο μπορεί να μιλήσει στην ψυχή των αναγνωστών.

Τι την αποτυχία;
Ν.Β.: Η προχειρότητα κι η έλλειψη σεβασμού στους αναγνώστες.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ν.Β.: Όχι, δεν νομίζω.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ν.Β.: Θα αφήσω να τον βάλουν κάποιοι άλλοι, όταν θα έχω φύγει...
Εξώφυλλα βιβλίων της Νινέττας Βολουδάκη και φωτογραφία πορτραίτο από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της μυθιστορήματος "Τα σύννεφα μαζεύονται στη Δύση".
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Η Αργυρώ Μαργαρίτη για το "Vinsanto. Το κρασί της λάβας"

Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Α.Μ.: Οι ιδέες υπάρχουν παντού. Σαν τα φρούτα στα τελάρα των μανάβηδων στη λαϊκή, απλώς διαλέγεις. Προχτές είδα στο πεζοδρόμιο ένα παπούτσι γυναικείο, πεταμένο, στραπατσαρισμένο. Δεν με ενόχλησε η κατάντια του αλλά η μοναξιά του. Σκέφτηκα πως αν μπορούσε να βρει το ταίρι του, η εικόνα του θα ήταν αλλιώτικη. Μέχρι να επιστρέψω στο σπίτι, είχα κιόλας στο μυαλό μου το παραμύθι ενός παπουτσιού που έψαχνε να βρει το ταίρι του.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Γράφω συνήθως στο σπίτι, αλλά αυτό δεν είναι κανόνας. Όταν με τσιμπάει η ιδέα, πρέπει οπωσδήποτε να γράψω όπου και να βρίσκομαι.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Α.Μ.: Για να γράψω το Vinsanto χρειάστηκα παραπάνω από τρία χρόνια. Έπρεπε να μελετήσω τα αρχαιολογικά στοιχεία, διάβασα πολλά για μυστηριακές τελετές, πλησίασα κρασάδες να μάθω πώς φτιάχνεται αυτό το μαγικό κρασί. Ταξίδεψα στη Σαντορίνη με το καράβι και στα βουνά της Πορτογαλίας με μπόλικα βιβλία. Ευτυχώς ήταν μαζί μου η Νίνα με τον Ζοζέ, η όμορφη Κάρμεν, το κάθαρμα ο Σπύρος, ο Στράτος, ο παράξενος μοναχός... Δουλέψαμε παρέα.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Α.Μ.: Μυστηριώδες, απρόβλεπτο, ερωτικό... Ένα βιβλίο που διαβάζεται καλύτερα με ένα ποτήρι κρασί στο χέρι!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Α.Μ.: Πρόκειται για ένα μυθιστόρημα όπου ο μύθος μπλέκεται με την πραγματικότητα, η απληστία με την προδοσία, το πάθος με τον έρωτα. Οι ήρωες κουβαλούν τα μυστικά τους άλλοτε βαθιά κρυμμένα στη λάβα του ηφαίστειου και άλλοτε βουτηγμένα στο μοναδικό κρασί τους, το vinsanto. Τα πράγματα θα ακολουθούσαν το δρόμο τους αν δεν εμφανιζόταν ξαφνικά, στα χέρια ενός αδίσταχτου άντρα, εκείνο το παράξενο γράμμα που αναφέρεται σε αμύθητο θησαυρό.
Ίντριγκες, παθιασμένοι έρωτες, ανεξήγητοι θάνατοι και φονικά, ακριβά όνειρα και προδοσίες. Οι εξελίξεις απρόβλεπτες, μυστήριο, ερωτισμός, ο έλεγχος χάνεται, οι θρύλοι ζωντανεύουν.
Όλοι οι συμμετέχοντες σε τούτη την ιστορία καλούνται να ερωτευτούν ή να προδώσουν, να λυτρωθούν ή να χαθούν στην τέφρα που αφήνει πίσω της η λάβα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Το παιχνίδι ανάμεσα σε εμένα και τους ήρωες. Αυτός είναι και ο λόγος που γράφω: το παιχνίδι. Καθορίζω την πορεία τους, σημαδεύω την τράπουλα, κι ενώ πιστεύω πως έχω τον έλεγχο, βγάζουν τον άσσο απ’ το μανίκι τους. Την Κάρμεν δεν την εκτιμούσα καθόλου, έβλεπα σε αυτήν ένα πορνίδιο και ξαφνικά, εκεί στο μέσο του βιβλίου, είδα το παιδί που μεγάλωνε με τους φόβους του και η στάση μου απέναντί της άλλαξε. Μπήκα στο παιχνίδι με τα πρόσωπα που έγραφαν την ιστορία και αυτό με συνεπήρε.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Α.Μ.: Η Νίνα! Είναι μοναδική! Τραγική και ταυτόχρονα αποστασιοποιημένη. Προκαλεί τα γεγονότα που όμως δεν την αφορούν. Την αγαπώ πολύ τη Νίνα γιατί υποχρεώθηκε να ζει με ένα τατουάζ που σημάδεψε τη ζωή της και την καθόρισε. Θα μπορούσε να είναι μαριονέτα αν δεν έπαιρνε τόσο ακραίες πρωτοβουλίες.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο; 
Α.Μ.: Θέλω να πιστεύω πως το Vinsanto είναι ένα κλασσικό μυθιστόρημα: πλοκή, μυστήριο, αρχή και τέλος. Το βιβλίο είναι ένα ταξίδι και το Vinsanto θα ξεναγήσει τον αναγνώστη στο νησί πριν από την έκρηξη, θα δει το ηφαίστειο σε όλο το τρομαχτικό του μεγαλείο, θα μάθει τα μυστικά του κρασιού, θα ψάξει μαζί με τον Σπύρο για τον θησαυρό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Α.Μ.: Είμαι βουτηγμένη σε αγωνίες. Για ποια από όλες θέλετε να σας γράψω ένα βιβλίο με πάνω από χίλιες σελίδες;

Φοβάστε...
Α.Μ.: Αυτό που δεν μπορώ να ελέγξω.

Αγαπάτε...
Α.Μ.: Αυτό που αξιώθηκα.

Ελπίζετε...
Α.Μ.: Να κρατώ όσο ζω αυτό που αξιώθηκα.

Θέλετε...
Α.Μ.: Πολλά! Πάρα πολλά! Μα για να περιοριστώ στο χώρο της συγγραφής, θέλω μια κοινότητα συγγραφέων και αναγνωστών, να επικοινωνούμε, να μοιραζόμαστε, χωρίς ταμπού και υποκρισίες.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Α.Μ.: Αυτοί που αγαπούν το μυστήριο, τους θρύλους, τα μυστικά... τον έρωτα που υποτάσσει και υποτάσσεται...

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Α.Μ.: Για να ταξιδέψετε με μπόλικες και ετερόκλητες αποσκευές, με πολλά και ανόμοια μεταφορικά μέσα...

Γιατί δεν πρέπει;
Α.Μ.: Μμμμμ... Δεν ξέρω, δεν απαντώ!

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Α.Μ.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία αλλά και σε e-book.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Α.Μ.: Στο Facebook γράφοντας το όνομά μου, καθώς και στο mailleloumarg@yahoo.gr

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Α.Μ.: Της φωτιάς.

Ποια μουσική;
Α.Μ.: Εκείνη των κυμάτων καθώς χτυπάνε με ορμή τα βράχια. Κι ένα βιολί να κρατάει το τέμπο...

Ποιο άρωμα;
Α.Μ.: Του κρασιού καθώς ξεθυμαίνει.

Ποιο συναίσθημα;
Α.Μ.: Το συναίσθημα, αν είναι μονοδιάστατο, δεν έχει δύναμη. Οργή, τρυφερότητα κι ένα δειλό ήρεμο πάθος.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Α.Μ.: Ένα μπουκάλι κρασί ξεχασμένο σε ένα υπόγειο κελάρι, που ονειρεύεται να χυθεί σ’ ένα ποτήρι κολονάτο. Για να το πιουν δυο πλάσματα που ελπίζουν να αγαπηθούν...

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Α.Μ.: Ηθοποιός σε μπουλούκι! Να παίζω «Μήδεια» μέσα σε καφενείο, να μην καταλαβαίνουν τίποτα οι θεατές κι εγώ να τρελαίνομαι. Αλλά και ταχυδακτυλουργός... θα μου άρεσε!

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Α.Μ.: Νίκο Καζαντζάκη και Ζοζέ Σαραμάγκου. Λυπάμαι που δεν μπορώ να ονειρεύομαι το επόμενο βιβλίο τους...

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Α.Μ.: Πάντα με επηρεάζει το βιβλίο που με συναρπάζει. Και αποφεύγω να γράφω μετά από την πολλοστή ανάγνωση κάποιου βιβλίου των συγγραφέων που προανέφερα. Μπορεί να γράφω σελίδες χωρίς τελεία μετά από ένα βιβλίο του Σαραμάγκου. Όταν διάβασα το Άρωμα του Ζίσκιντ, έπιασα τον εαυτό μου να μυρίζει τους ανθρώπους! Με επηρεάζουν όμως και βιβλία που με εκνευρίζουν όταν αισθάνομαι ότι ο συγγραφέας τους με ξεγέλασε. Θυμώνω, και για καιρό είμαι επιφυλακτική με τους γύρω μου χωρίς να μου φταίνε!

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Α.Μ.: Συγγραφέας σημαίνει: γράφω μαζί με κάποιον άλλο. Οι ήρωες αυτονομούνται γρήγορα και μόνοι τους αποφασίζουν την πορεία τους. Εγώ γράφω μαζί τους παρακολουθώντας τους.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Α.Μ.: Η συγγραφή ενός βιβλίου μοιάζει αφάνταστα με το μαγείρεμα ενός καλού εδέσματος: υλικά καλής ποιότητας και άρτια τεχνική. Βασικό συστατικό, η αυθεντικότητα!

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Α.Μ.: Σίγουρα δεν υπάρχει συνταγή, αλλά πιστεύω πως η αυθεντικότητα συμβάλλει.

Τι την αποτυχία;
Α.Μ.: Η ιστορία έχει αποδείξει πως αυτά τα πράγματα δεν ελέγχονται.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Α.Μ.: Θα ήταν ίσως η πιο υγιής κατάχρηση υπό τον όρο πως δεν θα ήταν μονοδιάστατη.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Α.Μ.: Έχω πολλούς! Για όσα κέρδισα, για κείνα που έχασα, γι’ αυτά που μου αρπάξανε, για όσα έκλεψα. Κάθε κεφάλαιο και άλλος τίτλος.
 
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Οπισθόφυλλο
Ένα παράξενο γράμμα, μισό στα πορτογαλικά, το άλλο μισό σε ανορθόγραφα ελληνικά, που αναφέρεται σε έναν αμύθητο θησαυρό, γίνεται αφορμή να βγουν στην επιφάνεια ψέματα σκεπασμένα από τη λάβα. Εκεί, λοιπόν, στο νησί με το κοιμισμένο ηφαίστειο, θαμμένοι ναοί από την εποχή της έκρηξης κρύβουν τον θρύλο που μπολιάζει πάθη και οπλίζει χέρια.
Κορυφαίοι του χορού η αλλοπρόσαλλη Νίνα και ο Ζοζέ με το μαυριτάνικο αίμα, που κουβαλούν μυστικά πλεγμένα με μύθους. Η όμορφη Κάρμεν και ο παθιασμένος αρχαιολόγος της, βουτηγμένοι σε έναν έρωτα που ψεύδεται κι απογειώνεται. Κι εκείνο το κάθαρμα ο Σπύρος, που δεν μπορεί να αποκρυπτογραφήσει το παράξενο γράμμα, γι’ αυτό και σέρνεται στο κυνήγι ενός θησαυρού χωρίς να γνωρίζει το τίμημα. Ψηλά, στο μοναστήρι του Αϊ-Σύκα του Παλαβιάρη, ένας μυστηριώδης ηγούμενος που ξέρει αλλά δεν μπορεί να μιλήσει. Όλοι τους μεθυσμένοι απ’ το κρασί της λάβας, το βισάντο, λιωμένο ρουμπίνι φυλακισμένο για χρόνια στα βαρέλια. Ίσως γι’ αυτό τα πρόσωπα της ιστορίας δεν έχουν τον έλεγχο. Γιατί το βισάντο το φτιάχνει ο ήλιος και το ηφαίστειο.
Ίντριγκες, παθιασμένοι έρωτες, ανεξήγητοι θάνατοι και φονικά, ακριβά όνειρα και προδοσίες. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε να είναι οδοιπορικό στο ωραιότερο νησί του κόσμου, ερωτικό γιατί τα κορμιά δεν ντρέπονται όταν σφαδάζουν πλεγμένα πάνω στα βότσαλα, μυστηριώδες αφού κανείς δεν περιμένει αυτό που ξετυλίγεται σε κάθε σελίδα.

Αναζητήστε το στις εκδόσεις Ψυχογιός
Απόσπασμα

"Νύχταθλο", "Μικρός δακτύλιος" και "Το γράμμα της ελπίδας"

Τρία διαφορετικά -και μοναδικά- βιβλία για να κερδίσετε. Επιλέξτε ανάμεσα στους τρεις άντρες συγγραφείς και στείλτε τη συμμετοχή σας κλικάροντας το k που ακολουθεί την περιγραφή εκείνου του βιβλίου που σας αρέσει. Ή και όλων.
Τα βιβλία έχουν κοινό τους τόπο την Ελλάδα των τελευταίων χρόνων ενώ μπορείτε να επιλέξετε ανάμεσα σε: ιστορίες της πρωτεύουσας, σκέψεις βγαλμένες σε ώρες οινοποσίας ή σε μία πρόταση για την εθνική επιβίωσή μας μέσα από τη βαθιά κρίση.
Παρακαλώ, σημειώστε τα παρακάτω:
Διαβάστε τους όρους και πληροφορίες σχετικές με τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Οι κληρώσεις θα γίνουν στις 22 Δεκέμβρη και τα βιβλία θα αποσταλούν ταχυδρομικά.

Καλή τύχη!

*

Κώστας Κατσουλάρης
Μικρός δακτύλιος
Διηγήματα
Εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Έντεκα σύγχρονες ιστορίες στις οποίες εναλλάσσονται διαφορετικά αφηγηματικά στυλ, από τον παντογνώστη αφηγητή μέχρι το δραματοποιημένο χρονογράφημα.
Τέλος, ένα δωδέκατο διήγημα-έκπληξη.
Οι φωτογραφίες του Καμίλο Νόλλα, τραβηγμένες από κινητό τηλέφωνο, συνομιλούν με τα κείμενα δημιουργώντας μια παράλληλη αφήγηση με εικόνες.

Συμμετοχή ➨ k

*

Δημήτρης Μπουραντάς
Το γράμμα της ελπίδας
Εκδόσεις Λιβάνη
«Έχουμε πλέον συνειδητοποιήσει ότι φτάσαμε στην οικονομική και πολιτική χρεωκοπία, ότι τα χάσαμε όλα. Χάσαμε την εθνική μας αξιοπρέπεια, αξιοπιστία, υπερηφάνεια και αυτοπεποίθηση. Χάσαμε τη σιγουριά, τη γαλήνη και κάθε αχτίδα αισιοδοξίας. Δυστυχώς, αν συνεχίσουμε στην ίδια πορεία, φοβάμαι ότι θα δούμε ακόμη πολύ χειρότερα. Παρ’ όλα αυτά, ως χώρα διαθέτουμε αρκετά πλεονεκτήματα, όπως η γεωγραφική θέση, το υψηλό γνωστικό και διανοητικό επίπεδό μας, ο ορυκτός πλούτος, το κλίμα, η γη, η θάλασσα και ο ουρανός, η ιστορία και ο αρχαίος μας πολιτισμός. Συνεπώς, μπορούμε και οφείλουμε να ξαναονειρευτούμε. Μπορούμε να μετατρέψουμε το φόβο, την οργή και την αγανάκτηση, σε δύναμη, σε ιδέες και σε δημιουργική ενέργεια. Μπορούμε να είμαστε αισιόδοξοι αν ατομικά και συλλογικά παλέψουμε για την αναγέννηση του πολιτικού μας συστήματος.»
Αυτά υποστηρίζει και προτείνει στο παρόν βιβλίο ο Δημήτρης Μπουραντάς, καθηγητής Ηγεσίας και Μάνατζμεντ στο Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών.

Συμμετοχή ➨ k

*

Γιώργος Σκούρτης
Νύχταθλο
Εκδόσεις Ιανός
Σκόρπιες σκέψεις που γράφτηκαν στις μπάρες γνωστών μπαρ της Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Ελλάδας.

Συμμετοχή ➨ k

Δείτε κι αυτό:
Για το βιβλίο "Αυτός ο μπάτσος" του Γιώργου Σκούρτη

Η μέθοδος Γκρόνχολμ

του Jordi Galceran

Η μεγάλη θεατρική επιτυχία επαναλαμβάνεται για ΕΒΔΟΜΗ σεζόν στο θέατρο ΑΜΙΡΑΛ!
Από το δελτίο τύπου...
Με μότο «Δεν ψάχνουμε έναν καλό άνθρωπο που να μοιάζει τέρας, αλλά ένα τέρας που να μοιάζει με καλό άνθρωπο», η μέθοδος Γκρόνχολμ αποπειράται να μιλήσει για τη σκληρότητα στις εργασιακές σχέσεις και, πιο συγκεκριμένα, για μία από τις πλέον απάνθρωπες διαδικασίες: την επιλογή προσωπικού.

Οι τελευταίοι τέσσερις υποψήφιοι, για τη θέση του γενικού διευθυντή, συναντιούνται στην αίθουσα συνεδριάσεων μιας πολυεθνικής εταιρείας και υποβάλλονται στις τελικές δοκιμασίες της διαδικασίας επιλογής. Αυτές οι δοκιμασίες, όμως, ακροβατούν στα όρια του παραλόγου και δε φαίνεται να έχουν καμία σχέση με αυτή καθεαυτή τη θέση εργασίας.
Όλες αυτές οι δοκιμασίες στις οποίες υποβάλλονται οι υποψήφιοι και παρουσιάζονται στο έργο, είναι εμπνευσμένες από πραγματικές τεχνικές επιλογής προσωπικού, καταγεγραμμένες σε σοβαρές έρευνες, που έχουν εκπονήσει ειδικοί επί του θέματος.
Η ιδέα για το έργο αυτό γεννήθηκε από μια πραγματική, ανέκδοτη ιστορία: 
“Σε ένα δοχείο απορριμμάτων στη Βαρκελώνη βρέθηκε μια σειρά εγγράφων, στα οποία ένας υπάλληλος του τμήματος προσωπικού από μια αλυσίδα σουπερμάρκετ είχε σημειώσει τις εντυπώσεις του για τους πιθανούς υποψηφίους για τη θέση του ταμία. Τα σχόλια έβριθαν φράσεων σεξιστικών, ξενοφοβικών και βάρβαρων, του τύπου «χοντρή», «βλαμμένη, ούτε χειραψία δεν ξέρει να κάνει...», «τσιριχτή φωνή, μοιάζει ηλίθιος...», κτλ. Εκείνος ο υπάλληλος, οχυρωμένος πίσω από την «ιερή» αποστολή που τού είχε ανατεθεί, θεωρούσε ότι είχε το δικαίωμα να ξεφουρνίζει και να γράφει αυτές τις ανοησίες για άτομα τα οποία δε γνώριζε καθόλου. Το γεγονός ότι είχε τη δύναμη να τους δώσει ή να τους αρνηθεί μια θέση εργασίας τον νομιμοποιούσε να είναι σκληρός και αδυσώπητος...”

Δεν έχει σημασία ούτε ποιοι είμαστε ούτε πώς είμαστε, αλλά ποιοι φαινόμαστε ότι είμαστε. Η πραγματική μας ταυτότητα δεν ενδιαφέρει κανέναν, ούτε καν εμάς τους ίδιους...
Ο Καταλανός συγγραφέας Χόλντι Γκαλθεράν συνδυάζει με μαεστρία το χιούμορ με το δράμα, τη δυστυχία με τη χαρά, το λογικό με το παράλογο, το φυσικό με το μεταφυσικό, όπου η μία ανατροπή διαδέχεται την άλλη...
Συντελεστές
Μετάφραση: Τζέλα Αυλωνίτη, Θάνος Ροδίτης
Σκηνοθεσία: Θανάσης Θεολόγης
Σκηνικά: Μιχάλης Σδούγκος
Κοστούμια: Evi Lee
Βοηθός σκηνοθέτη: Ηλέκτρα Θεολόγη

Παίζουν οι ηθοποιοί: Όθων Μεταξάς, Στέλιος Καλαθάς, Ιωάννα Δελάκου, Αντώνης Καλογήρου


Ημέρες και ώρες
Πέμπτη 21:15
Παρασκευή 21:15
Σάββατο 18:15(λαϊκή) & 21:15
Κυριακή 20:00

Τιμές
Πλατεία: 16 ευρώ
Λαϊκή, φοιτητικό: 12 ευρώ

Διάρκεια: 105’

Πρεμιέρα
 Παρασκευή 28 Νοεμβρίου 2014

Περισσότερα:
Στο facebook
Στην ιστοσελίδα

Τόπος
Θέατρο ΑΜΙΡΑΛ, Αμερικής 10, Αθήνα, 2103639385, 2103606192
Υπεύθυνος επικοινωνίας: Άκης Χαραλαμπίδης, 6974498625

¤

Δείτε κι αυτό:
Συναισθηματική Διαλεκτική με τον Στέλιο Καλαθά

Το Μεγάλο Τζέρτζελο

Γράφει η Στέλλα Καραμπακάκη
και κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Πολύτροπον
Πολιτική σάτιρα
Preview
... Οι περιοχές που είχε καταφέρει να «προστατέψει» ο Δίας ήταν ασφαλισμένες με τη βοήθεια κάμποσων μπάτσων, που όμως ο Άρης είχε ξεχάσει να χωρίσει σε βάρδιες εργασίας -παρόλο που όλοι ξέρουν πόσο σημαντικός είναι ο ρόλος τους, καθώς είναι η ασπίδα του πολίτη- κι έτσι όπως έμεναν νυχθημερόν στο ίδιο πόστο είχαν αρχίσει να βρωμάνε υπερβολικά πολύ, ενώ είχαν σημειωθεί και οι πρώτες λιποθυμίες ανάμεσα τους.
Ο Προμηθέας μαζί με τον εξοργισμένο λαό και τους οδηγούς των τρακτέρ είχαν στήσει τις σκηνές τους στα Εξάρχεια, αλλά είχαν καταλάβει ταυτόχρονα και τη Νεάπολη, του Γκύζη και την Κυψέλη. Την Ομόνοια δεν την ήθελε κανείς, οπότε εκεί συνέχιζε να ανθεί η μαύρη αγορά που τώρα είχε επεκταθεί και σε άλλα προϊόντα όπως τρόφιμα, παραφαρμακευτικά είδη και νεκρά κοράκια που φαίνεται πως υπήρχαν σε αφθονία.
Οι υπόλοιπες χώρες βλέποντας το χάος που επικρατούσε στην Ελλάδα αποφάσισαν να σταματήσουν να εισάγουν προϊόντα και να κλείσουν τα σύνορα τους για να γλιτώσουν από τους εξοργισμένους εργάτες που οπλισμένοι είχαν 
ξεκινήσει να περνάνε τα σύνορα με άγνωστες, αλλά σίγουρα όχι φιλικές, διαθέσεις. Φόβος υπήρχε μήπως διασπείρουν την αναταραχή και στους θερμόαιμους και εξ’ ίσου οργισμένους Ιταλούς, τους Ισπανούς, αλλά και τους Γάλλους εργάτες.
Η κατάσταση ήταν τόσο ανεξέλεγκτη που καμία χώρα δεν ήθελε να στείλει τον στρατό της για να βοηθήσει, αφού τον κρατούσαν για να διασφαλίσουν τη δική τους τάξη και ασφάλεια, σε περίπτωση που το Μεγάλο Τζέρτζελο άναβε φωτιές και στον δικό τους κώλο. Μόνη λύση λοιπόν ήταν να κλείσουν τα σύνορα τους, ενώ ταυτόχρονα καλούσαν τους πολίτες τους να επιστρέψουν στις πατρίδες τους άμεσα.
Αυτό βέβαια δεν ωφέλησε ιδιαίτερα, αφού με τα σύνορα ήδη κλειστά ήταν αυτονόητο ότι κανείς δεν μπορούσε να πάει πουθενά. Το αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθεί μεγάλος συνωστισμός στο Ελ.Βενιζέλος με ανθρώπους κάθε εθνικότητας να ποδοπατούνται καθημερινά, προσπαθώντας να επιβιβαστούν στα ελικοφόρα που είχε λανσάρει γνωστή αεροπορική εταιρεία και που χρονολογούνταν λίγο πριν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο. Στόχος ήταν να ανέβουν στο ελικοφόρο όσοι προλάβαιναν. Αφού οι επιβάτες κατάφερναν να ταχτοποιηθούν στις θέσεις τους και καταλαμβάνονταν και κάποιες θέσεις στον διάδρομο από όρθιους, ο πιλότος πέρναγε και έκοβε εισιτήρια στην προνομιακή τιμή των 99,99 ευρώ. Κατόπιν το ελικοφόρο απογειωνόταν με άγνωστο προορισμό και έκανε στάσεις σε γειτονικές χώρες ώσπου να του τελειώσουν τα καύσιμα. Οι επιβάτες είχαν τη δυνατότητα να κατέβουν όπου επιθυμούσαν, αν όμως τα καύσιμα τελείωναν υποχρεούνταν είτε να πηδήξουν από το ελικοφόρο στην κοντινότερη θάλασσα και να συνεχίσουν κολυμπώντας, είτε να κατέβουν ένας ένας και στη συνέχεια να το σπρώξουν μέχρι το κοντινότερο αεροδρόμιο.
Η Αφροδίτη πρόλαβε την τελευταία πτήση προς Ρωσία, εγκαταλείποντας τη χώρα αλλά και τον Άρη, με την ελπίδα να βρει κάποιον πλούσιο ξανθό επιχειρηματία να αρμέξει ώσπου να ηρεμήσει η κατάσταση στην Ελλαδα. Το καυσαέριο εξάλλου έκανε πολύ κακό στο δέρμα της, της το είχε πει επανειλημμένα και η αισθητικός της. Ανέβασε μάλιστα selfie στον λογαριασμό της στο facebook και στο instagram την ώρα που η πτήση της απογειωνόταν, σουφρώνοντας χειλάκια και δείχνοντας και λίγο ντεκολτέ –δεν θα μπορούσε να περιμένει κανείς τίποτα λιγότερο εξάλλου από εκείνη. ...
Τι είναι;
Η περίληψη στο οπισθόφυλλο γράφει:

Ανήσυχες μέρες, διαδηλώσεις, φλεγόμενες νύχτες, κοράκια, μολότοφ, δακρυγόνα, κυρίες της καλής κοινωνίας, αναρχικοί, παπάδες, μαύρες κάλτσες, θρησκόληπτες γριές και οι θεοί του Ολύμπου που κατεβαίνουν στην Αθήνα, ανακατεύονται όλοι μαζί στον φοβερό πόλεμο που έχει ξεσπάσει με κέντρο τα Εξάρχεια και εξαπλώνεται σ’ ολόκληρη τη χώρα, ίσως και την Ευρώπη.

Μια σουρεαλιστική, καυστική, μα πάνω απ ̓ όλα χιουμοριστική, πολιτική σάτιρα, για τις συγκρούσεις μεταξύ λαού και εξουσίας, καθώς και όλα εκείνα που θα μπορούσε να φέρει μαζί της μια κοκκινομάλλα που οι θαυμαστές της την ονόμασαν Επανάσταση.
Το Μεγάλο Τζέρτζελο της Στέλλας Καραμπακάκη αναμένεται να κυκλοφορήσει από τις εκδόσεις Πολύτροπον μέσα στις επόμενες μέρες. Προς το παρόν "κλέψαμε" μερικές αράδες από την κλειδαρότρυπα. Μείνετε συντονισμένοι.

Copyright © Στέλλα Καραμπακάκη και εκδόσεις Πολύτροπον All rights reserved, Αθήνα 2014

Περισσότερα για την Στέλλα Καραμπακάκη:
Οι άντρες είναι σαν τα παπούτσια
Ένα μπακούρι στην Αθήνα

Η Δώρα Κασκάλη και "Ο γατούλης στον κόσμο"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Δ.Κ.: Ποτέ δεν είχα κατοικίδια, ωστόσο σε συγγενικό σπίτι που με φιλοξενούσε κατά καιρούς ζούσε μια γάτα κι ένας σκύλος, ο Μίσα. Αποφάσισα να γράψω ένα παραμύθι, με χαρακτήρες ανθρωποποιημένους γάτους και σκύλους, να αφηγηθώ μια ιστορία συμφιλίωσης και να μιλήσω για πανανθρώπινες αξίες όπως η φιλία, η αγάπη και η αλληλεγγύη.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Κ.: Στο γραφείο μου, στο σπίτι μου, εκεί όπου βρίσκεται το ησυχαστήριό μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Δ.Κ.: Το βιβλίο αυτό γράφτηκε πριν από μια δεκαετία περίπου, ωστόσο κατά καιρούς επανερχόμουν, διόρθωνα και συμπλήρωνα. Όταν πια από το 2007 ξεκίνησα να γράφω και λογοτεχνία για ενήλικες, πιο σίγουρη για τα εκφραστικά μου μέσα, επέστρεφα και βελτίωνα και το παιδικό μου βιβλίο.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Δ.Κ.: Λόγω του μεγέθους του θα το χαρακτήριζα ως παιδική νουβέλα μαθητείας.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Δ.Κ.: Παραμονή Χριστουγέννων ο μικρός γάτος Ιάσονας εγκαταλείπεται από την οικογένεια με την οποία ζούσε ως τότε, στα αφιλόξενα σοκάκια της Κοσμόπολης. Για καλή του τύχη, τον σώζει μια παρέα αλητόγατων. Με τη βοήθειά τους, ο γατούλης θα καταφέρει να επιβιώσει στη μεγάλη πόλη, να κάνει φίλους ζωής και να πάρει μαθήματα. Αλλά και να δώσει το πιο σπουδαίο μάθημα: ότι μόνο με την φιλία και την αλληλεγγύη ζούμε και γινόμαστε καλύτεροι.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Δ.Κ.: Την τρυφερότητα και την αγνότητα του Ιάσονα, τη σοφία του Κορνήλιου, την ανθρωπιά του Χρυσόψαρου και του Σπίρτου.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Δ.Κ.: Αν και ο κεντρικός ήρωας είναι ο Ιάσονας, νομίζω ότι προσπάθησα να δημιουργήσω δέκα διακριτούς ήρωες, πέντε γάτους και πέντε σκύλους που ο καθένας τους θα έχει τα δικά του ιδιαίτερα χαρακτηριστικά. Δεν μπορώ να τους ξεχωρίσω μέσα μου. Τους αγαπώ όλους, ακόμη και τους λιγότερο θετικούς όπως τον πονηρό σκύλο Τσιλιβήθρα ή τον γκρινιάρη γάτο Πίκα.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Δ.Κ.: Η σημερινή κοινωνία είναι «παιδοκεντρική»: έχει στρέψει το βλέμμα της στο παιδί, στον ψυχικό του κόσμο και στις ουσιαστικές ανάγκες του. Επιπλέον, οι σημερινοί γονείς είναι πιο υποψιασμένοι για το τί είναι κατάλληλο για την ψυχαγωγία, τη διαπαιδαγώγηση και την αισθητική καλλιέργεια του παιδιού τους. Είναι, λοιπόν, σχεδόν αυταπόδεικτο ότι τα παλιά παραμύθια, παρά την οικουμενικότητά τους και την αντοχή τους στο χρόνο, δεν ανταποκρίνονται απόλυτα στα νέα κοινωνικά δεδομένα. Αυτό το κενό προσπαθώ να καλύψω με το βιβλίο μου, φιλοδοξία σίγουρα πολύ τολμηρή, η οποία θα κριθεί, βέβαια, από τους ίδιους τους αναγνώστες. Το βιβλίο αυτό δεν είναι ένα κλασικό παραμύθι, αλλά, όπως προανέφερα είναι μια παιδική νουβέλα -ας μου επιτραπεί ο αδόκιμος αυτός όρος. Προσπάθησα, παράλληλα με την ύφανση μιας πλοκής, να δημιουργήσω εικόνες και να προσφέρω στα παιδιά, όπως και στους γονείς τους, τη χαρά της αφήγησης. Θέλησα μέσα στα περιορισμένα πλαίσια μιας αφήγησης για παιδιά να διαμορφώσω διαφορετικούς χαρακτήρες ζώων ομιλούντων, δείχνοντας την ποικιλία των συμπεριφορών στην κοινωνία, επιχειρώντας συγχρόνως και την κατανόησή τους. Εξάλλου, η κατανόηση του «άλλου», εδώ των ιδιαιτεροτήτων των σκύλων από την οπτική ενός μικρού γάτου, είναι ένα από τα κρίσιμα ζητούμενα των καιρών για όλες τις ηλικίες. Το καλό και το κακό, ο εχθρός και ο φίλος επαναπροσδιορίζονται ως έννοιες, ενώ μπαίνουν και ζητούμενα όπως η ζωοφιλία των ανθρώπων των πόλεων, η αποξένωση, η ανέχεια.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Δ.Κ.: Η υγεία των δικών μου ανθρώπων, σωματική και ψυχική. Το πιο αυτονόητο αγαθό που είναι και η βάση για να ζήσουμε και να δημιουργήσουμε.

Φοβάστε...
Δ.Κ.: Την ασθένεια και τον πόλεμο.

Αγαπάτε…
Δ.Κ.: Τη ζωή, αυτό το σπουδαίο αγαθό που μου δόθηκε, το πιο μεγάλο δώρο.Και φυσικά καθετί που την προάγει: τον πολιτισμό και την επιστήμη αλλά με επίκεντρο τον άνθρωπο.

Ελπίζετε…
Δ.Κ.: Η συνεχής πρόοδος να δημιουργήσει και κοινωνίες με πιο ανθρώπινο πρόσωπο.

Θέλετε…
Δ.Κ.: Τα λίγα και πιο σημαντικά πράγματα. Υγεία και αγάπη.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Δ.Κ.: Ελπίζω ότι το βιβλίο θα αγαπηθεί όχι μόνο από τους μικρούς αναγνώστες αλλά και από τους γονείς τους.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Δ.Κ.: Ειδικά για την ανάγνωση, δεν υπάρχουν «πρέπει». Ο καθένας επιλέγει αυτό που θέλει ελεύθερα και το διαβάζει όποτε θέλει. Εύχομαι το βιβλίο μου να κερδίσει μια θέση στην καρδιά των μικρών αναγνωστών.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Δ.Κ.: Το βιβλίο ήδη πωλείται σε όλα τα βιβλιοπωλεία της χώρας.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Δ.Κ.: Από το νέο χρόνο θα ξεκινήσω μία σειρά παρουσιάσεων του βιβλίου σε Μακεδονία, Αθήνα και ευελπιστώ και σε περισσότερα ακόμη μέρη. Η επαφή με το αναγνωστικό κοινό είναι η πιο πολύτιμη για κάθε συγγραφέα.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Δ.Κ.: Όλη η γκάμα των χρωμάτων. Στο βιβλίο υπάρχει το γκρίζο, αλλά και το λευκό, το γαλάζιο, όπως και στην ίδια τη ζωή.

Ποια μουσική;
Δ.Κ.: Είναι κάτι που δεν έχω σκεφτεί, αν και όταν γράφω τα βιβλία μου ακούω πάντα μουσική instrumental ή κλασική.

Ποιο άρωμα;
Δ.Κ.: Το άρωμα που αποπνέουν όλες οι σύγχρονες μεγαλουπόλεις. Είναι ο τόπος όπου διαδραματίζεται η ιστορία του Ιάσονα.

Ποιο συναίσθημα;
Δ.Κ.: Της αγάπης, της φιλίας, της αλληλεγγύης, της «ανθρωπιάς».

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Δ.Κ.: Ταινία, αλλά και αυτή θα βασιζόταν σε κάποιο σενάριο.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Δ.Κ.: Η συγγραφική δεν είναι μια επαγγελματική ιδιότητα. Είναι μια συνειδητή επιλογή που απαιτεί χρόνο, μοναξιά, απόσυρση, αλλά πάντα σε αποζημιώνει όταν το έργο αγαπιέται από τους αναγνώστες του.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Δ.Κ.: Τα διαβάσματά μου είναι ποικίλα. Ποίηση, διηγήματα, μυθιστορήματα. Προσπαθώ να ενημερώνομαι για την ελληνική και ξένη λογοτεχνική παραγωγή. Εσχάτως διαβάζω και παιδική λογοτεχνία.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Δ.Κ.: Ο κάθε συγγραφέας είναι η μνήμη, η ευαισθησία του, η προσωπική αισθητική του και φυσικά και οι αναγνώσεις του. Από τον Βέρν και την Άλκη Ζέη μέχρι τον Βιζυηνό, τον Σεφέρη και τον Στρατή Τσίρκα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Δ.Κ.: Γράφοντας έρχεται η όρεξη και το κείμενο. Μερικές φορές η ίδια η ιστορία και οι ήρωες αποκτούν τη δική τους φωνή και μου υπαγορεύουν λύσεις που δεν θα επέλεγα όταν απλώς σχεδίαζα το βιβλίο.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Δ.Κ.: Χρειάζονται, θαρρώ, και τα δύο. Η φαντασία είναι η πρώτη ύλη, αλλά είναι απαραίτητη η μαθητεία στο λόγο και η διαμόρφωση ενός προσωπικού ύφους που αποκτιέται με πολύ κόπο και πειθαρχία.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Δ.Κ.: Θα έλεγα η ποιότητά του, αλλά σπουδαία βιβλία έχουν αγνοηθεί από την εποχή τους. Είναι συχνά και θέμα τύχης, μάρκετινγκ. Αλλά για μένα πάντα, το πιο σπουδαίο είναι το «από στόμα σε στόμα», η προφορική μαρτυρία από τους αναγνώστες του.

Τι την αποτυχία;
Δ.Κ.: Αυτό είναι ακόμη πιο άδηλο. Εκτός από το προφανές: το κακό περιεχόμενο.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Δ.Κ.: Σε μία χώρα με τόσους λίγους συστηματικούς αναγνώστες, μακάρι να υπήρχαν περισσότεροι φανατικοί βιβλιόφιλοι.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Δ.Κ.: Το διαρκές ταξίδι.
Εξώφυλλο του βιβλίου και φωτογραφία της Δώρας Κασκάλη
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Με δυο λόγια...
Μια καινούρια μέρα ξεκινά. Ο μικρός γάτος Ιάσονας ανοίγει τα ματάκια του, τεντώνεται και αναζητά με τη μουσούδα του το βουτυρένιο, ζεστό γάλα του. Αλλά, μια στιγμή! Τι μυρίζει τόσο άσχημα; Και πού είναι το γάλα μου; Τεντώνεται για δεύτερη φορά και νιώθει κάτι γλιστερό και βρόμικο να αγγίζει τα ποδαράκια του. Μα τι συμβαίνει επιτέλους; Τι θόρυβος είναι αυτός; Ο γατούλης παρατηρεί γύρω του. Πέντε γάτοι τον κοιτάζουν απορημένοι. Ένας πρίγκιπας στα μέρη μας! Άλλος ένας γάτος που τον παράτησαν οι άνθρωποι μέσα σ’ ένα σκουπιδοτενεκέ. Καλωσόρισες, μικρέ! Μαζί μας θα ανακαλύψεις τον κόσμο! Θα γνωρίσεις τους κινδύνους, τη λαχτάρα, την ομορφιά της ζωής. Είσαι έτοιμος για την περιπέτεια;

Ένα βιβλίο για την περιπέτεια της ζωής, τη φτώχεια στις μεγαλουπόλεις, την ανάγκη για συνεργασία, την αποδοχή της διαφορετικότητας, την κοινωνική ευαισθησία, τη φιλία…
Oι περιπέτειες του μικρού γάτου Ιάσονα που από τη ζεστασιά του πλουσιόσπιτου όπου ζούσε, βρίσκεται ξαφνικά στο δρόμο. Μια πρωτότυπη παιδική νουβέλα που θίγει σύγχρονα θέματα.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη