Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα * Σκοτεινή κουκκίδα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Ο Πίτερ Παν πρέπει να πεθάνει

Στο νέο best seller του πολυμεταφρασμένου μετρ του αστυνομικού μυθιστορήματος John Verdon, ο παλαίμαχος επιθεωρητής Ντέιβ Γκάρνεϊ, που ήταν ο κορυφαίος ντετέκτιβ του τμήματος ανθρωποκτονιών της αστυνομίας της Νέας Υόρκης, βρίσκεται αντιμέτωπος με μια μυστηριώδη υπόθεση: καλείται να υποστηρίξει την ενδεχόμενη αθωότητα μιας γυναίκας που έχει ήδη καταδικαστεί για το φόνο του συζύγου της –προικισμένου πολιτικού και υποψήφιου κυβερνήτη– που έπεσε νεκρός από σφαίρα άγνωστης προέλευσης την ώρα που εκφωνούσε τον επικήδειο στην ταφή της μητέρας του.
Αναζητώντας νέα στοιχεία στην υπόθεση, ο Γκάρνεϊ βρίσκεται μπλεγμένος σε μια σκοτεινή αναμέτρηση με έναν διεφθαρμένο ανακριτή της αστυνομίας, έναν ανησυχητικά φιλικό μεγαλομαφιόζο, μια νεαρή γυναίκα, συνώνυμο του πειρασμού, και με τον αλλόκοτο δολοφόνο με το παιδικό σουλούπι που του έχει χαρίσει το παρατσούκλι «Πίτερ Παν».
Μέσα από αναπάντεχες ανατροπές και καταιγιστική δράση, ο Γκάρνεϊ καταλήγει παγιδευμένος σε μια από τις πιο ζοφερές υποθέσεις της σταδιοδρομίας του, ένα μυστήριο αλλεπάλληλων φόνων, κάτω απ’ την επιφάνεια του οποίου κρύβεται η ανθρώπινη ενσάρκωση του απόλυτου κακού. Κι όσο δηλητηριασμένο από ψέματα κι αν είναι το κουβάρι που πρέπει να ξεδιαλύνει, ο Γκάρνεϊ ανακαλύπτει ότι η αλήθεια ξεπερνά και την πιο σοκαριστική φαντασία.
Και η ταυτότητα του δολοφόνου, στον πυρήνα της υπόθεσης, αποδεικνύεται το μεγαλύτερο σοκ απ’ όλα...
Εξώφυλλα βιβλίων του John Verdon και φωτογραφία πορτραίτο του ίδιου, Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου του μυθιστορήματος "Ο Πίτερ Παν πρέπει να πεθάνει".
Ο Verdon αγαπήθηκε ιδιαίτερα στη χώρα μας (και στη χώρα μας!) σημειώνοντας δυναμική εισβολή στις αναγνωστικές ώρες χιλιάδων βιβλιόφιλων των αστυνομικών θρίλερ με το βιβλίο του "Σκέψου έναν αριθμό" και συνεχίζει ακάθεκτος να εντυπωσιάζει σε κάθε νέο του. "Ο Πίτερ Παν πρέπει να πεθάνει" είναι το τελευταίο, νεοκυκλοφόρητο μυθιστόρημά του (Εκδόσεις Διόπτρα). Στις 600 σελίδες του κρύβει γρίφους, σασπένς, έναν έξυπνο ντετέκτιβ που κλέβει καρδιές... σίγουρη διασκέδαση.
Ο συγγραφέας
Ο John Verdon είναι πρώην στέλεχος διαφημιστικής εταιρείας του Μανχάταν και ζει με τη γυναίκα του σε ορεινή περιοχή στα βόρεια της πολιτείας της Νέας Υόρκης. Τα δύο πρώτα μυθιστορήματά του Σκέψου έναν Αριθμό και Κράτα τα Μάτια σου Κλειστά έχουν γίνει διεθνή best seller.

Μικρές ιστορίες φόνων

Μπορείς να σκοτώσεις πολλά. Την ελευθερία σου, το χρόνο σου... και να μην τιμωρηθείς. Αν σκοτώσεις άνθρωπο καταλήγεις πίσω από τις μπάρες ενώ αν σκοτώσεις εσένα τον ίδιο καταλήγεις νεκρός, με ή χωρίς ανάσα. Οι άνθρωποι που περνούν από το κελί της πρώην διάσημης τηλεπαρουσιάστριας, ονειρικές φιγούρες από το παρελθόν, σκότωσαν για την αγάπη. Θύτες και θύματα του πάθους τους, θύτες και θύματα του έρωτα. Αντιπαραβάλλονται και οι δυο μεριές. Συγκρούονται -ποιος είναι το μεγαλύτερο θύμα;- και ξεσπούν, λογαριάζονται, ενίοτε λυγίζουν. Ποιος πληρώνει το έγκλημα και ποιος φταίει πιο πολύ όταν η ίδια η κοινωνία οριοθετεί συμβάσεις, φραγμούς, θέτει άδικους κανόνες, βάζει το μαχαίρι στο χέρι του θύτη-θύματος δίνοντας του την σπρωξιά προς το μη αναστρέψιμο;
Η ίδια η πρώην βασίλισσα της τηλεόρασης, που έχει φυλακιστεί για έγκλημα πάθους, γνωρίζοντας καλά ότι η τραγωδία του άλλου κοιμίζει τη δική σου, μετατρέπει τα πέντε τετραγωνικά χώρου που της αναλογούν (πια) σε ένα σκληρό αιματοβαμμένο ριάλιτι, με θέμα «ενός λεπτού σιγή για όσους δολοφόνησαν από αγάπη», διεκδικώντας το μερίδιο της "τηλεθέασης" που της αναλογεί, το κοινό της και τη χαμένη της δόξα. Πάντως, σαν "καλή" οικοδέσποινα φιλοξενεί τον θύτη, το θύμα αλλά και έναν μάρτυρα για να καταθέσει κι αυτός τη δική του εκδοχή, και αλατοπιπερώνει το δράμα με μικρές δόσεις χιούμορ και τραγούδι. Τα πάντα προς τέρψιν του θεατή ώστε να μην αλλάξει κανάλι.
Από το δελτίο τύπου
Ο Πολυχώρος Vault παρουσιάζει το έργο του Παναγιώτη Μπρατάκου "Μικρές Ιστορίες Φόνων", σε σκηνοθεσία Δημήτρη Καρατζιά. Μια παράσταση για την καταστροφική δύναμη της αγάπης και, ταυτόχρονα, ένα καυστικό σχόλιο για τον κόσμο της κίτρινης δημοσιογραφίας. Η παράσταση παρουσιάζεται κάθε Σαββατοκύριακο και Δευτερότριτο, σε διπλή διανομή, με βασικές αλλαγές στην ερμηνεία των ρόλων, άλλο σκηνικό και φωτισμούς και διαφορετικό τέλος του έργου. Πρόκειται ουσιαστικά για δύο διαφορετικές εκδοχές της ίδιας παράστασης, χωρίς να χάνει καμιά, όμως, από τις δύο την ατμόσφαιρα και το ύφος της.

Βασισμένη σε αληθινά γεγονότα. Ακατάλληλη για παιδιά κάτω των 16 ετών.
Από την παράσταση...
Ένα κελί φιλοξενεί την πρώην βασίλισσα και νυν (και αεί) εθισμένη του 60% (της τηλεθέασης) και πέντε εγκλήματα πάθους. Το σκηνικό άκρως μινιμαλιστικό. Οι ήρωες του Παναγιώτη Μπρατάκου ζωνταντεύουν για τα μάτια μας μόνο -εξάλλου, πολλοί από αυτούς είναι από καιρό νεκροί- υπό τις σκηνοθετικές οδηγίες του Δημήτρη Καρατζιά που αποδεικνύει ότι, αφ΄ ενός η επιτυχία που γνώρισαν οι προηγούμενες δουλειές του δεν ήταν ευκαιριακή ή συμπτωματική και αφετέρου ότι αντικρίζουμε έναν σκηνοθέτη με σωστή ματιά, πνεύμα, οξύνοια, ταλέντο που πιάνει τον παλμό του θεατρικού κειμένου και στρατολογείται προς όφελος της τέχνης, του έργου και του θεατή. Οι ερμηνείες των ηθοποιών μεθυστικές, γίνονται ακόμη πιο μαγικές από τις εξαίσιες μελωδίες των τραγουδιών της παράστασης. Την πρωτότυπη μουσική, για την οποία ευθύνεται ο Μάνος Αντωνιάδης, μόνο υπέροχη μπορώ να χαρακτηρίσω. Και, ναι, μεθάνε οι λέξεις από τις νότες, περισσεύει το συναίσθημα από την ήδη ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα, πνίγεται και ο θεατής από το θυμό, το άδικο, το πάθος, το λάθος...
Δραματικές φιγούρες ανθρώπων (ζωντανοί και νεκροί) που κουβαλάνε τον πόνο τους από καρέκλα σε καρέκλα -σε τούτη ή στην άλλη ζωή- παλεύοντας με το ψυχόδραμα μέσα τους ενώ λυγίζουν με τις αναμνήσεις ισορροπώντας την αλήθεια με την τρέλα, καυστικό το σχόλιο του κειμένου για τις κίτρινες σελίδες της δημοσιογραφίας, ιδανική σκηνοθεσία που επικεντρώνεται στα πρόσωπα, υπέροχα τραγούδια και ερμηνείες -την μουσική την κουβαλάς πάνω σου για καιρό, έχει κολλήσει στα κύτταρά σου και έχει αναστήσει αισθήματα, αλλά αυτός ήταν πάντα ο προορισμός της-, ατμόσφαιρα θρίλερ στο μουντό λιτό σκηνικό όπου ένα κανόνι αρκεί για να γίνει το θαύμα.

Το Σαββατοκύριακο...
Κι ενώ όλοι ανεξαιρέτως οι ηθοποιοί ήταν υπέροχοι -για οικονομία και μόνο δε τους αναφέρω έναν έναν-, θα ήθελα να μοιραστώ τον κόμπο που με έπνιξε στο τραγούδι του Πολ Ζαχαριάδη, στο πρώτο μέρος. Τόσο άψογα συγκινητικός και αισθαντικός, και όχι μόνο επειδή διαθέτει αυτήν την φωνάρα ή επειδή είναι τόσο εκπαιδευμένος. Προφανώς, έπιασε τις αποχρώσεις του ρόλου και μεγαλούργησε. Όπως και η Μυρτώ Γκόνη, ως δημοσιογράφος εθισμένη στο 60%, που βγαίνει τόσο εκνευριστικά απαθής που σου 'ρχεται να της σκάσεις ένα χαστούκι μπας και συνεφέρεις την γοητευτικότατα αχώνευτη τύπισσα (του ρόλου) και τραγική φιγούρα του φινάλε (της). Όπως και όλοι, ο καθένας ξεχωριστά, μοναδικός ως θύμα ή θύτης -ακόμη και οι μάρτυρες!

Το Δευτερότριτο...
Ακολούθησε ακόμη μια μαγικά συγκινησιακή παράσταση, με έντονη φορτισμένη ατμόσφαιρα και σκληρές σκηνές. Ή, για να ακριβολογώ, πιο σκληρές εικόνες, που φτάνουν στα μάτια μας μέσα από τις αφηγήσεις των ηρώων. Ένα πιο βίαιο σύνολο που ανεβάζει τους παλμούς χωρίς να ξεφύγει ούτε μια στιγμή από το μέτρο. Μεγάλη έκπληξη της βραδιάς, ο Γιάννης Καραούλης που με εξέπληξε θετικότατα ειδικά στην δεύτερη εμφάνισή του αλλά και ο Γιώργος Σεϊταρίδης. Μια απίστευτη ερμηνεία από την Δήμητρα Κολλά που άρπαξε το ρόλο για να απλώσει το ταλέντο της στις τραγικοδραματικές καταστάσεις που βιώνει επί σκηνής και από την Τζένη Διαγούπη -που παίζει και στις δύο διανομές- αλλά σε αυτήν την πιο σκληρή εκδοχή σα να αφήνεται στο δράμα χωρίς φρένα και εκπέμπει απλόχερα φόρτιση.
Ο συγγραφέας...
Ο Παναγιώτης Μπρατάκος γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983. Το 2004 αποφοίτησε από τη Φιλοσοφική Σχολή Αθηνών και το 2009 από τη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Σαν ηθοποιός έχει λάβει μέρος στις εξής παραστάσεις: Ορφανά, του Λ. Κέσσλερ (σκην. Κοραής Δαμάτης), Βιοπαλαιστής στη Στέγη του Λ. Λαζόπουλου (σκην. Λάκης Λαζόπουλος), Bent του M. Sherman (σκην. Δημήτρης Καρατζιάς), Elizadeth (σκην. Δημήτρης Καρατζιάς), Πελεκάνος του Α. Στρίντμπεργκ (σκην. Φένια Αποστόλου).
Το 2011 ήταν υποψήφιος για το βραβείο «Δημήτρης Χόρν» για την ερμηνεία του στον ρόλο του Φίλιπ στην παράσταση «Ορφανά».
Την ίδια χρονιά παρουσιάζεται στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος (Μικρή Σκηνή Μονής Λαζαριστών) το πρώτο θεατρικό του έργο με τίτλο «Το Όνειρο του Χάιμε» (σκην. Γιάννης Ρήγας). Το 2012 το δεύτερο έργο του με τίτλο «Είμαι Οργή» παρουσιάζεται σε μορφή αναλογίου στο International Playwright Festival (Warehouse Theatre, Croydon, London) σε αγγλική απόδοση του Ανδρέα Αραούζου. Το 2014 υπογράφει σε συνεργασία με τη Μάρω Μπουρδάκου το έργο «Ξημερώνει Κυριακή» βασισμένο στα τραγούδια των Μίμη Πλέσσα-Λευτέρη Παπαδόπουλου, που παρουσιάστηκε στο «Θέατρον- Ελληνικός Κόσμος» του Ιδρύματος Μείζονος Ελληνισμού. Οι «Μικρές Ιστορίες Φόνων» είναι το τέταρτο προσωπικό του έργο.
Συντελεστές:
Συγγραφέας: Παναγιώτης Μπρατάκος 
Σκηνοθεσία: Δημήτρης Καρατζιάς
Πρωτότυπη μουσική, τραγούδια παράστασης: Μάνος Αντωνιάδης
Στίχοι τραγουδιών: Παναγιώτης Μπρατάκος, Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά: Τόνια Αβδελοπούλου
Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά Φαμέλη
Αξεσουάρ: Λία Μπάρμα
Φωτισμοί: Βαγγέλης Μούντριχας
Φωτογραφίες παράστασης: Τάσος Σκλαβούνος
Αφίσα παράστασης: Σίμος Παπαναστασόπουλος
Παραγωγή: Vault

Παίζουν:
Σαββατοκύριακο: Μυρτώ Γκόνη, Τζένη Διαγούπη, Πολ Ζαχαριάδης, Βάνα Παρθενιάδου, Γιάννης Ράμος, Τριανταφυλλιά Ταμπαλιάκη, Δώρα Χρυσικού, Στέλιος Ψαρουδάκης
Δευτερότριτο: Νίκος Γκέλια, Τζένη Διαγούπη, Γιάννης Καραούλης, Δήμητρα Κολλά, Αλεξάνδρα Κόνιακ, Ιωάννα Πηλιχού, Ζώγια Σεβαστιανού, Γιώργος Σεϊταρίδης

Διάρκεια: 120 λεπτά (με διάλειμμα)

Πολυχώρος Vault Theatre Plus, Μελενίκου 26, Βοτανικός, 2130356472, 6945993870

¤

Υστερόγραφο:
Θέλουμε κι άλλο

Σταγόνες χαρμολύπης


-Καίει η άμμος
τρεμοριγά η σιωπή
κι όσα φιλήδονα έχτισα κάστρα
τα νότισε ο άνεμος με μια μονάχα ανάσα-

Πέλαγος αέναο η ζωή
με εσέ Ποιητή μου να βαστάς το αρμυρό
γαλάζιο νυφικό της
στεριώνοντας τη νιότη σου σε καραβιού τη ρότα
μ’ όσα ερωτεύτηκες μεσίστια να τα φουρνίζει ο Ήλιος
και να τ’ αποδιώχνει ο Μαΐστρος
χωλαίνοντας λυτρωτικά των φόβων σου το βιός

-Βάρκα η ψυχή
κύμα οι λύπες
με βότσαλα κι αν έρανα τον δρόμο
τα θρύμματα στιγμάτισαν με πόνο τη σκιά μου-

Θάλασσα δακρόπικρη
ωσάν του νόστου το σημάδι
που στο φιλντισένιο της αφρό
σφυροκοπάς ταξίδια
μ’ ακριβό θησαυρό στις χούφτες σου
σταγόνες χαρμολύπης
στοργικά σιωπηλές
μεστωμένες απ’ του χρόνου τη μεταλαβιά
και σχωρεμένες μ’ αντίδωρο θανάτου

Παρμένοι ,-μάθε το-, από ακρογιαλιά
της κλεψύδρας σου οι κόκκοι
με έτη απροσδιόριστα που σου μένουν για ν’ ανθίζεις
κάνοντάς σε ν’ αναλογιστείς
-αλήθεια-
πώς θές να σε θυμούνται;


Copyright © All rights reserved Θεόφιλος Γιαννόπουλος, 2014
(Πρώτο βραβείο στον 14ο Διεθνή Διαγωνισμό Ποίησης περιοδικού "ΚΕΛΑΙΝΩ", 2014)

Την ανάρτηση κοσμεί λεπτομέρεια πίνακα της Shirley Reade

Περισσότερα από/για τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:

Η Ελένη Κεραμάρη για "Το άλφα της Ιθάκης μου"


Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Ε.Κ.: Η ιδέα γεννήθηκε στο μυαλό μου μαθαίνοντας και βλέποντας τον μεγάλο έρωτα που έζησαν η Θρακιώτισσα γιαγιά μου με τον Μικρασιάτη παππού μου.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Ε.Κ.: Στο παιδικό μου δωμάτιο!

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ε.Κ.: Ο συνολικός χρόνος που χρειάστηκα ήταν έξι μήνες.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια; 
Ε.Κ.: Ένα ταξίδι γεμάτο έντονα συναισθήματα, αγωνία, γεύσεις και μυρωδιές!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ε.Κ.: Βρισκόμαστε στις αρχές της δεκαετίας του ’60 σε ένα προσφυγικό καπνοχώρι σε κάποια γωνιά της Μακεδονίας. Ο Οδυσσέας και η Ανδριανή ζουν κρυφά τον απαγορευμένο έρωτά τους. Εκείνη ανήκει στους πρόσφυγες από την Μικρά Ασία. Εκείνος σε αυτούς από την Ανατολική Θράκη. Άγραφος νόμος της κάθε φυλής απαγορεύει τους μεικτούς γάμους. Όταν η αποκάλυψη έρχεται η σύγκρουση είναι αναπόφευκτη.
Κάπου εκεί ξεκινάει το ταξίδι... Γεύσεις, μυρωδιές, αρώματα και συναισθήματα θα σας οδηγήσουν στο Άλφα της Ιθάκης μου.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ε.Κ.: Τα πάντα, μέχρι και την παραμικρή του λεπτομέρεια τη λατρεύω.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ε.Κ.: Δεν θα μπορούσα να ξεχωρίσω κάποιον από τους τρεις βασικούς ήρωες μου. Η Ανδριανή, ο Οδυσσέας και ο Χαρίλαος αγαπούν τη ζωή με πάθος και αυτό φαίνεται σε κάθε πτυχή του χαρακτήρας τους. Διεκδικούν, παλεύουν, πέφτουν και σηκώνονται ψάχνοντας ο καθένας τη δική του Ιθάκη.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ε.Κ.: Ο αναγνώστης θα βιώσει μέσα από τις σελίδες του βιβλίου μου έντονες στιγμές γεμάτες από διαφορετικά ίσως και διφορούμενα συναισθήματα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ε.Κ.: Να είναι καλά οι άνθρωποι που αγαπώ.

Φοβάστε...
Ε.Κ.: Την απώλεια αγαπημένων μου προσώπων.

Αγαπάτε...
Ε.Κ.: Το καλό φαγητό, τις ταινίες, τα ταξίδια και πολλά άλλα!!

Ελπίζετε...
Ε.Κ.: Να εκλείψει η βλακεία του είδους μας.

Θέλετε...
Ε.Κ.: Να μην πονάει κανείς.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ε.Κ.: Όσοι θέλουν να ζήσουν έναν ανεκπλήρωτο έρωτα. Να γνωρίσουν ή να ξαναθυμηθούν μια εποχή γοητευτική και περασμένη.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ε.Κ.: Αποφεύγω τα πρέπει γιατί περιορίζουν την ελευθερία μου!

Γιατί δεν πρέπει;
Ε.Κ.: Αποφεύγω τα δεν πρέπει γιατί περιορίζουν την ελευθερία μου!

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ε.Κ.: Στα βιβλιοπωλεία σε όλη την Ελλάδα.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ε.Κ.: Στον μικρόκοσμό μου.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ε.Κ.: Το μπλε της καθάριας ψυχής.

Ποια μουσική;
Ε.Κ.: Οι ροκ πενιές του Βαμβακάρη.

Ποιο άρωμα;
Ε.Κ.: Σπιτικό σαπούνι και λεβάντα.

Ποιο συναίσθημα;
Ε.Κ.: Της προσμονής.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ε.Κ.: Συνταγή μαγειρικής ενός κολασμένου γλυκού!

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ε.Κ.: Νομίζω πολλά, σεφ, διακοσμήτρια, ιστορικός!

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ε.Κ.: Τα τελευταία χρόνια διαβάζω ανελλιπώς σκανδιναβική λογοτεχνία ξεχωρίζοντας ιδιαίτερα τον Τζο Νέσμπο!

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ε.Κ.: Δεν θεωρώ ότι έχω επηρεαστεί συγκεκριμένα από κάποιον συγγραφέα. Ότι διαβάζουμε μπορεί να μας προσφέρει κάτι χρήσιμο. Αλλά αγαπώ πολύ την πένα της αξέχαστης Καίτης Οικονόμου και πολλών πολλών άλλων.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ε.Κ.: Ξεκινώντας πίστευα ότι εγώ θα ήμουν αυτή που θα καθόριζε τις τύχες και την εξέλιξή τους αλλά γελάστηκα. Έχουν βούληση και θέλοντας και μη με οδηγούν εκεί που επιθυμούν οι ίδιοι να βρεθούν.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ε.Κ.: Σκληρή δουλειά, μεράκι και σίγουρα σωστή χρήση της γλώσσας.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ε.Κ.: Πολλά και διάφορα. Να είναι καλογραμμένο το βιβλίο, να υπάρχει σωστή προώθηση, να είναι ευνοϊκές οι συγκυρίες.

Τι την αποτυχία;
Ε.Κ.: Τα αντίθετα από όσα προανέφερα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ε.Κ.: Σαφώς, όπως και οτιδήποτε άλλο στη ζωή που ξεφεύγει από το μέτρο.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ε.Κ.: Μια βόλτα στα βαθιά μαζί σου.


Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Δύο ιστορίες, ένας μεγάλος έρωτας, ένα ασυγκράτητο πάθος που αναζητά την ολοκλήρωσή του.
Πόσο ισχυρά είναι τα πρέπει και πόσο τα θέλω; Ποια θέση έχουν στις ζωές μας;
Σε μία κοινωνία δέσμια των προκαταλήψεων και του καθημερινού μόχθου για επιβίωση ο έρωτας θεωρείται πολυτέλεια.
Η ηρωίδα σε αυτό το βιβλίο είναι η ενσάρκωση όλων των χαμένων ονείρων που πασχίζουν να ξαναγεννηθούν, όχι με το πέρασμα του χρόνου αλλά με το πέρασμα της ΖΩΗΣ.
Λένε πως ο χρόνος επουλώνει τις πληγές, αλλά μπορεί να σβήσει τις μνήμες; Ένα γύρισμα της μοίρας και το παρελθόν έρχεται πάλι μπροστά. Πρέπει ν’ αντισταθεί στη δύναμή του. Μπορεί όμως;
Κι έτσι το ταξίδι ξεκινάει... Μυρωδιές, γεύσεις, εικόνες, ήχοι και συναισθήματα θα σας οδηγήσουν εκεί...
...Στο άλφα της Ιθάκης μου.


Death wishes / Orpheus

Λυρικό σουρεαλιστικό δράμα και σύνθεση διαφόρων εκφραστικών μέσων -θέατρο, μουσική, χορός, εικαστικά- με τη σύμπραξη μουσικών, ερμηνευτών και χορευτών. Μια συρραφή υπέροχων κλασικών έργων που ενώνονται μουσικά με αφορμή το μύθο του Ορφέα.
Το death wishes είναι η ιστορία ενός πιανίστα που ταυτίζει τη ζωή του με αυτή του Ορφέα υπό το πρίσμα μιας ονειρικής πραγματικότητας. Παίζοντας πιάνο εκφράζει τα συναισθήματά του προς τη γυναίκα, τη μάνα, τον έρωτα, το θάνατο... Γεννάται ένα σύμπαν όπου εκείνος είναι το μοναδικό υπαρκτό πρόσωπο με απώτερο σκοπό να εκτονώσει την απόγνωση που τον περιβάλλει ή τη λύτρωση που αναζητά, τις αντικρουόμενες σκέψεις του, τις αντίρροπες προθέσεις...

Μια παράσταση που διερευνά τα συναισθήματα που ενίοτε φτάνουν στην ανάγκη μιας συμβιωτικής σχέσης ενώ ταυτόχρονα ο θάνατος υπάρχει ως ευχή για τον ίδιο αλλά και για όλους τους άλλους.
Πρόκειται για μια σύνθεση τεχνών που διευρύνουν τα εκφραστικά όρια της κάθε τέχνης και δημιουργούν ένα πρωτότυπο έργο.*
Για την παράσταση
Μέσα στο/από το απόλυτο μαύρο -του χαοτικού σύμπαντος (;), της ψυχής (;)- δημιουργείται ο ιδεατός κόσμος της ιστορίας. Ακούγονται υπέροχες μελωδίες από το πιάνο. Μια ενιαία σύνθεση με έργα των Wolf, Schubert, Berio, Scriabin, Monteverdi, De Falla, Orff, κ.α. Ο σκηνοθέτης, Μιχάλης Αργυρού, έχει παίξει ευφάνταστα με την απόλυτη αντίθεση του μαύρου-άσπρου ενώ έχουν χρησιμοποιηθεί τόσο η κίνηση των χορευτριών ως μέσο έκφρασης όσο και η στατική ακινησία των τραγουδιστριών. Οι πρώτες "μιλούν" με το σώμα, οι δεύτερες με τη φωνή. Μια μαγική ερμηνεία. Οι σκέψεις του πιανίστα γίνονται εικόνες, νότες, κίνηση, λόγος, τραγούδι... με την εξαιρετική παραστασιοποίηση. Η μουσική ταξιδεύει το κοινό και οι καλλίφωνες κυρίες αναδεικνύουν τον εσωτερικό σπαραγμό. Κι ενώ φαίνεται ότι ο κάθε ένας δρα αυτούσια, στην πραγματικότητα είναι μέλος του αδιαίρετου συνόλου. Όπως συμβαίνει και στο σύμπαν, ο κάθε πλανήτης/δορυφόρος/μετεωρίτης είναι μόνος του αλλά μέλος μιας τεράστιας, απόλυτα συγχρονισμένης σύνθεσης.
Αναγνωρίζοντας πλήθος συμβολισμών, δε θα μπορούσα να μην αναφερθώ στην απίστευτη κορύφωση του φινάλε που κλείνει την παράσταση με τον καλύτερο τρόπο. Όλοι οι συντελεστές αξίζουν συγχαρητήρια αλλά ειλικρινά η Μάιρα Μηλολιδάκη με μάγεψε. Τη βρήκα δε, περισσότερο από εκπληκτική.
Για τον Ορφέα
Ο μύθος λέει ότι η λύρα του Ορφέα ήταν μαγική καθώς είχε τη δύναμη να μαγεύει ανθρώπους και ζώα. Οι πρώτοι έτρεχαν να τον ακούσουν ενώ τα άγρια θηρία έβγαιναν από τις φωλιές τους για να σταθούν κοντά του. Ακόμα και τα δέντρα ή οι βράχοι μετακινούνταν για να τον πλησιάσουν.
Παντρεύτηκε μια νύμφη, την Ευρυδίκη, αλλά η ευτυχία τους δεν κράτησε πολύ. Όταν εκείνη κατέληξε από τσίμπημα φιδιού το τραγούδι του Ορφέα έγινε τόσο λυπητερό που ακόμα και οι πέτρες ράγιζαν. Θεωρείται από τους βασικότερους ποιητές και μουσικούς της αρχαιότητας κι αν δεν ήταν αυτός που εφηύρε τη λύρα -δώρο του Διονύσου-, ήταν σίγουρα εκείνος που την τελειοποίησε.
Ο Ορφέας, στο τέλος της ζωής του, περιφρόνησε την λατρεία όλων των θεών εκτός από του ήλιου, τον οποίο αποκαλούσε Απόλλωνα. Κατά τον Οβίδιο, οι Θρακικές Μαινάδες, ακόλουθοι του Διονύσου, διαισθανόμενες την περιφρόνηση του Ορφέα τού έριξαν πέτρες και κλαδιά ενώ έπαιζε αλλά η μουσική του ήταν τόσο όμορφη που ακόμα και οι πέτρες αρνιόντουσαν να τον χτυπήσουν. Έτσι, εκείνες, τον έσκισαν σε κομμάτια κατά τη φρενίτιδα των Βακχικών τους οργίων. Το κεφάλι του και η λύρα του, συνεχίζοντας το θρηνητικό τους τραγούδι, επέπλευσαν στη Λέσβο όπου οι κάτοικοι έθαψαν το κεφάλι και κατασκεύασαν έναν ναό προς τιμήν του. Η λύρα μεταφέρθηκε στον ουρανό από τις Μούσες και τοποθετήθηκε ανάμεσα στα αστέρια. Η ψυχή του, στον κάτω κόσμο, ενώθηκε πια με την αγαπημένη του.
Συντελεστές
Σκηνοθεσία-Σκηνικά-Κοστούμια: Μιχάλης Αργυρού
Hθοποιός, κείμενα: Μάγδα Μαυρογιάννη
Tραγουδούν: Μάιρα Μηλολιδάκη, Μίνα Πολυχρόνου, Ειρήνη Καράγιαννη
Πιάνο: Τίτος Γουβέλης
Χορεύουν: Δήμητρα Βλάχου, Χρύσα Καλλιάφα, Έλενα Παπαδοπούλου
Βοηθός σκηνοθέτη: Ζωή Μαντά
Βοηθός σκηνογράφου: Κωνσταντίνα Κρίγκου

Παραστάσεις:
27 Δεκεμβρίου 2014 & 9, 10, 16, 17, 23, 24, 30, 31 Ιανουαρίου 2015 στις 21:00

BETON7, Πύδνας 7, Βοτανικός (στάση μετρό ΚΕΡΑΜΕΙΚΟΣ), 2107512625

*

*Τα πλάγια γράμματα είναι αποσπάσματα από το δελτίο τύπου

Η Κάκια Ξύδη, "Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Ξ.: Μια Τρίτη βράδυ που δεν έβρεχε, έκανα εκπομπή στο Μαγικό Ραδιόφωνο για τη βροχή. Ψάχνοντας το υλικό της εκπομπής είχα βρει ότι για να δημιουργηθεί ένα σύννεφο χρειάζεται ένα μόριο σκόνης για να αποτελέσει το κέντρο συμπύκνωσης. Τότε γεννήθηκε μέσα μου η ιδέα του Κρυστάλλη που ήταν ένας κόκκος άμμου και ήθελε να φτάσει στον ουρανό.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Ξ.: Στην Κύθνο, που είναι το μόνο μέρος που έχει ησυχία και γαλήνη.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Ξ.: Η συγγραφή μου πήρε μόνο δυο εβδομάδες, την πρώτη έγραψα μέχρι την μέση περίπου για να δω αν μπορεί να σταθεί η ιστορία που είχα στο μυαλό μου και μετά από αρκετό καιρό έγραψα την συνέχεια και το τέλος. Όμως χρειάστηκαν έξι μήνες μέχρι να πάρει την τελική του μορφή.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Κ.Ξ.: Παραμύθι για μεγάλους.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Κ.Ξ.: Ο Κρυστάλλης, βρίσκεται εγκλωβισμένος στην εσοχή ενός βράχου και το μόνο που μπορεί να κάνει είναι να ονειρεύεται. Όταν κατάλαβε ότι δεν μπορεί να φύγει από εκεί παρά μόνο με την βοήθεια κάποιου άλλου άρχισε να καταστρώνει το σχέδιο της διαφυγής του γιατί το όνειρό του να γνωρίσει τον κόσμο είχε γίνει πια πολύ έντονο και έπρεπε να πραγματοποιηθεί.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Κ.Ξ.: Τα ξεχασμένα μηνύματα της συνεργασίας, της αγάπης και της αλληλεγγύης, που πέρασαν σε μένα και που θα λάβει και ο αναγνώστης.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Κ.Ξ.: Ο Κρυστάλλης που είναι σοφός, γενναίος και αγωνίζεται με τόλμη και αυτοθυσία να κάνει τα όνειρά του πραγματικότητα και να βοηθήσει τους ανθρώπους.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Κ.Ξ.: Θα γεμίσει την ψυχή του τρυφερότητα, αγάπη, αγωνία, συγκίνηση. Θα διδαχθεί μέσα από την ιστορία του Κρυστάλλη και θα μάθει να αποδέχεται την διαφορετικότητα. Θα ευαισθητοποιηθεί σε θέματα περιβάλλοντος και θα καταλάβει ότι τα υδάτινα αποθέματα δεν είναι ανεξάντλητα γι αυτό πρέπει όλοι μας και μην σπαταλάμε το νερό και να προσέχουμε το περιβάλλον.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Κ.Ξ.: Όσον αφορά στο βιβλίο αλλά και στη ζωή, να έχει το «αγόρι» μου καλή τύχη και να πέσει σε καλά χέρια, που θα το εκτιμήσουν και θα του δώσουν την αγάπη που του αξίζει.

Φοβάστε...
Κ.Ξ.: Το άδικο.

Αγαπάτε...
Κ.Ξ.: Την ειλικρίνεια. 

Ελπίζετε...
Κ.Ξ.: Στη ζωή.

Θέλετε...
Κ.Ξ.: Υγεία.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Κ.Ξ.: Οι ευαισθητοποιημένοι.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Κ.Ξ.: Για να πάρουμε θάρρος.

Γιατί δεν πρέπει;
Κ.Ξ.: Για να μην μας μπαίνουν ιδέες και ξεβολευτούμε από την αδράνειά μας.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Κ.Ξ.: Το βιβλίο μπορώ να το στείλω εγώ υπογεγραμμένο σε όποιον το ζητήσει, μπορεί να το στείλει και ο Οσελότος, επίσης υπάρχει στα κεντρικά βιβλιοπωλεία ή μπορείτε να το παραγγείλετε στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς σας.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Κ.Ξ.: Στο facebook: Κάκια Ξύδη (Kakia Xidi) και Κάκια Εξακουστή Ξύδη.
Στο ιστολόγιό μου και στη διεύθυνση Καλλινίκου 1 - Πλ. Κολιάτσου όπου διατίθενται και τα βιβλία μου, τηλέφωνο 210 2230206.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Κ.Ξ.: Το γαλάζιο του ανοιχτού ορίζοντα.

Ποια μουσική;
Κ.Ξ.: Η δική του που κυκλοφορεί στο youtube και ακούγεται στις παρουσιάσεις με τον ομώνυμο τίτλο Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής.

Ποιο άρωμα;
Κ.Ξ.: Της βροχής.

Ποιο συναίσθημα;
Κ.Ξ.: Τρυφερότητα.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Κ.Ξ.: Θεατρικό έργο.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Κ.Ξ.: Ψυχολόγος.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς; 
Κ.Ξ.: Διαβάζω πολλούς συγγραφείς αλλά δεν υπάρχει κάποιος που να τον διαβάζω ανελλιπώς.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Κ.Ξ.: Σίγουρα με έχουν επηρεάσει πολλοί συγγραφείς, αλλά δεν είναι συνειδητό αυτό, το καταλαβαίνω κι εγώ μετά από καιρό όταν ξαναδιαβάζω τα γραπτά μου. Την ζωή μου άλλαξαν τα βιβλία του Λεό Μπουσκάλια και της Λουίζ Χαίη.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Κ.Ξ.: Ορίζω τους ήρωές μου στην αρχή, μετά, τις περισσότερες φορές, αυτονομούνται και με οδηγούν εκείνοι.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Κ.Ξ.: Θέληση.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Κ.Ξ.: Δεν νομίζω ότι υπάρχει η συνταγή.

Τι την αποτυχία;
Κ.Ξ.: Η αδιαφορία.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Κ.Ξ.: Νομίζω ότι είναι η πιο ακίνδυνη κατάχρηση που υπάρχει.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Κ.Ξ.: Αλλού κινήσαμε γι' αλλού και αλλού η ζωή μας πάει.
Εξώφυλλα βιβλίων της Κάκιας Ξύδη και φωτογραφίες της ίδιας από το προσωπικό της αρχείο. Στις έγχρωμες εικόνες το εξώφυλλο του νέου της βιβλίου για παιδιά "Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής".
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Κερδίστε το!
Η Κάκια Ξύδη προσφέρει το βιβλίο "Ο Κρυστάλλης και το όνειρο της βροχής" σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας και το μήνυμά σας προς την συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Η κλήρωση θα γίνει στις 27 Ιανουαρίου και το βιβλίο, που θα φέρει ιδιόχειρη αφιέρωση, θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από την Κάκια Ξύδη. Δείτε τους όρους και πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.

k

Καλή τύχη!

Χρόνια Καλά

... και τότε μου ήρθε η ιδέα.
Βλέποντας τα ματάκια από το αρκουδάκι που είναι σαν κουκιδίτσες πάνω στο λευκό άπειρο.
Ωραία, σκέφτηκα, ταιριάζει το κουκιδάκι με τις κουκιδίτσες. Του πάει. Ένα μικρό σημαδάκι πάνω σε έναν τεράστιο χαοτικό κόσμο.
Μετά τα πράγματα έγιναν πιο απλά. Πρόσθεσα ένα γιορτινό σκουφάκι και έτοιμος ο αρκούδος των Χριστουγέννων.
Τώρα, βέβαια, δεν είναι η κατάλληλη ώρα αλλά θα το πω. Ποτέ δε κατάλαβα γιατί και πως συνδυάστηκαν τα λευκά αρκουδάκια με τις γιορτινές μέρες δεδομένου ότι ο Χριστός γεννήθηκε σε φάτνη με προβατάκια, κατσικάκια, αγελάδες, γαϊδουράκια, καμήλες -μπορεί και αλογάκια ή σκυλάκια- πάντως οι πολικές αρκούδες καμία σχέση. Για τους ταράνδους υπάρχει εξήγηση. Ο.Κ. Το έλκηθρο και ο Άγιος Βασίλης. Και οι χιονάνθρωποι, κι αυτοί εντάξει. Χειμώνας, κρύο, χιόνι... λογικό. Οι αρκούδες όμως και δη οι λευκές... (!;)
Τελικά, ο Έλληνας το έχει στο ντιενέι του να γκρινιάζει.

Αλλαγή σελίδας. Τέλος η μουρμούρα. Καλώς ήρθες χαρά και άλλα πολλά που θα ήθελα να σας ευχηθώ ολόψυχα. Κλείνει ένα κεφάλαιο για να ανοίξει ένα νέο. Ας είναι λοιπόν καλύτερο και όπου δεν είναι θα το κάνουμε εμείς και θα γίνει.


Με
Υγεία
Αγάπη
Ευτυχία
Επιτυχία
Δημιουργία
Πολλές Ευχές
Καλές  Γιορτές
Καλή  Πρωτοχρονιά
Καλά  Χριστούγεννα
Φίλοι, εργασία ♫ γέλια, φιλιά
Χαμόγελα  χαμόγελα  χαμόγελα
Για να είναι μια γιορτή η κάθε στιγμή
||


Ευχαριστώ πολύ όλους τους αναγνώστες για την παρουσία τους, τα μηνύματά τους και την αγάπη τους, όλους τους δημιουργούς και καλλιτέχνες για την ανταπόκριση σε αυτά που τους ζητάω, τους εκδότες και άλλους δωροθέτες για όσα μας χάρισαν απλόχερα, τους φίλους μου που με ανέχονται όταν βλεπόμαστε ή με περιμένουν τον καιρό που χάνομαι... και κάθε, μα κάθε επισκέπτη ή περαστικό που ήρθε για λίγο ή για πολύ -τι σημασία έχει η ποσότητα; Για κάθε όμορφη στιγμή που μοιραστήκαμε και για όλα όσα θα έρθουν...
2015 χαρούμενα αστέρια να φωτίσουν τις μέρες μας όλη τη χρονιά.

Ο Βασίλης Πέρρος, οι "Έξι μήνες στο Βόρειο Ιράκ" και "Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά"

 
Έχετε γράψει κάποιο βιβλίο που να το ξεχωρίζετε από τα υπόλοιπα, να του έχετε αδυναμία ή να το αγαπάτε περισσότερο;
Β.Π.: Δεν θα χρησιμοποιήσω τη φράση «αγαπώ περισσότερο» αλλά, ναι, ξεχωρίζω κάποιο κι αυτό είναι το "ΕΞΙ ΜΗΝΕΣ στο Β. ΙΡΑΚ". Είναι ένα βιβλίο κομμάτι του εαυτού μου, αφού δεν είναι μια ιστορία που μου διηγήθηκαν ή μια φανταστική περιπλάνηση του μυαλού. Αυτό το βιβλίο, ως αληθινή μαρτυρία, καταγράφει τον εαυτό μου, τα συναισθήματά μου… και παράλληλα μεταφέρει τον αναγνώστη στην αγωνία και την ένταση του παράλογου πολέμου. Δικαιωματικά λοιπόν ξεχωρίζει για μένα, αφού κάθε φορά που το διαβάζω κι εγώ, σαν απλός αναγνώστης, με λυτρώνει, με συγκινεί και με προβληματίζει.

Γνωρίζουμε ότι επικοινωνείτε με τους αναγνώστες σας μέσα τις σελίδες των βιβλίων σας. Πως βλέπετε τα κοινωνικά δίκτυα σαν μέσο προώθησης της τέχνης;
Β.Π.: Ωραία ερώτηση! Αρχικά θα απαντήσω πως… ναι, επικοινωνώ με τους αναγνώστες μου μέσα από τα βιβλία μου και ελπίζω αυτή η επικοινωνία να είναι αμφίδρομη. Δίνω χωρίς να παίρνω, εννοώντας πως ο συγγραφέας απλά καταθέτει συναισθήματα και σκέψεις, αλλά πάντα ελπίζει να αγγίξει, να μεταφέρει και να ταυτίσει τον αναγνώστη με τον ήρωά του κάθε φορά. Αυτή είναι η δικαίωση και η ανταμοιβή του! Τώρα όσον αφορά τα κοινωνικά δίκτυα έχω να πω και καλά και άσχημα. Το θετικό είναι πως ναι… ο αναγνώστης προσεγγίζει εύκολα πια τον συγγραφέα, τον γνωρίζει (αρκεί να μην τον παραγνωρίζει) και τον αναγνωρίζει ταυτόχρονα. Όμως από την άλλη πλευρά νομίζω πως μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα ζούμε την εποχή της υπερβολής συναισθημάτων και της λάθος επικοινωνιακής τακτικής. Είναι λυπηρό να βλέπεις τον συγγραφέα-δημιουργό να μετατρέπεται σε ψυχρό πωλητή, και από την άλλη τον έμπορο εκδότη να συλλέγει δόξα και να αντικατοπτρίζει την τέχνη. Κάποτε ένας εκδότης είπε «εσείς κάνετε το ψώνιο σας, αλλά εμείς είμαστε επαγγελματίες»… Όπως καταλαβαίνεις ο ξιπασμός του συγγραφέα και η λανθασμένη έκθεσή του κάποιους βολεύει… Λέγοντας αυτά εννοώ φυσικά τον συγγραφέα και όχι εκείνον ή εκείνη που ξημεροβραδιάζεται στύβοντας το μυαλό τους για να παρουσιάσουν πέντε αράδες κουλτούρας ή τρεις δήθεν στίχους ποιητικούς. Έχουμε περάσει από την εποχή του «αγαπημένο μου ημερολόγιο…» στην εποχή του tag και του check-in… Ζούμε στην εποχή του «λάικ» θα μου πεις… κι αυτό τα λέει όλα.

Αυτόν τον καιρό γράφετε κάτι; Να περιμένουμε κάποιο νέο βιβλίο και ποιο θα είναι αυτό; Θέλετε να μας πείτε μερικές σκέψεις σχετικά;
Β.Π.: Ναι, ετοιμάζω κάτι που μου αρέσει πολύ για να πω την αλήθεια. Δεν μπορώ να πω λεπτομέρειες, πάντως θα είναι ένα βιβλίο, ένα μυθιστόρημα, προχωρημένο σαν σκέψη που θα προβληματίσει και θα γεννήσει αμφισβήτηση.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, κι αν δεν εκφραζόσασταν με τη γραφή... τι θα ήσασταν; Πως θα εκτονώνατε τη δημιουργικότητά σας;
Β.Π.: Νομίζω πως δεν πάσχω από εκτόνωση αλλά από χρόνο! Δυστυχώς είναι πολλές οι φορές που δεν μου φτάνει πια το 24ωρο για να ασχοληθώ με όσα θέλω και όσα έχω αναλάβει. Παράλληλα με την συγγραφή βιβλίων ασχολούμαι με το περιοδικό ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΟ, ένα ηλεκτρονικό μηνιαίο περιοδικό που ασχολείται με τις Τέχνες και τον Πολιτισμό, ως εκδότης και αρχισυντάκτης. Η ζωγραφική, που είναι η άλλη μεγάλη αγάπη μου, δυστυχώς έχει μείνει πιο πίσω τα τελευταία χρόνια, λόγω έλλειψης χρόνου κι αυτή. Αλλά για να απαντήσω ξεκάθαρα στην απάντησή σου, αν δεν ήμουν συγγραφέας θα ήθελα να είμαι αναγνώστης! Αναγνώστης που να έχει χρόνο να απολαμβάνει και να ονειρεύεται! Κι αυτό είναι η ομορφότερη πτυχή της τέχνης… ο τελικός αποδέκτης.

Πότε ένα βιβλίο θεωρείται επιτυχημένο;
Β.Π.: Δύσκολη ερώτηση. Τώρα που το σκέφτομαι όμως θα ξεκινήσω αντίστροφα. Η επιτυχία ενός βιβλίου πρέπει να αποσυνδεθεί από τον αριθμό πωλήσεων, εισπράξεων, και αναγνωρισιμότητας. Άλλωστε αυτό δεν κάνει πετυχημένο τον συγγραφέα απαραίτητα, αλλά προπαντός τον διαφημιστή ή τον εκδότη. Και αν η μία συνιστώσα είναι τα ποσά που σπαταλούνται για προώθηση συγκεκριμένων τίτλων, η άλλη είναι η κλίκα, ο κύκλος και οι συμπάθειες ή …οι εξαρτήσεις και ισορροπίες κάθε εκδότη. Επιτυχημένο όμως, πέρα από τις ίντριγκες και το μάρκετινγκ, είναι ένα βιβλίο όταν ο αναγνώστης νιώσει ότι κέρδισε από αυτό. Όταν κλείνοντας το στο τέλος της ανάγνωσης, συνεχίζει να ταξιδεύει στον κόσμο των ηρώων του βιβλίου γεμάτος συναισθήματα και σκέψεις…

Και λόγω των ημερών... Μια ευχή για τον κόσμο.
Β.Π.: Θέλω να σε ευχαριστήσω πρώτα απ΄ όλα για τη συνέντευξη και τη φιλοξενία σου και να ευχηθώ σε σένα και σε όλο τον κόσμο Αγάπη και όμορφη Επικοινωνία. Αυτά τα δύο, η αληθινή αγάπη και η ειλικρινής επικοινωνία κάνουν τη ζωή μας να λάμπει μέσα από μικρές αλλά αληθινές στιγμές. Χρόνια Πολλά γεμάτα υγεία, εμπνεύσεις και όνειρα!
Εξώφυλλα των βιβλίων του Βασίλη Πέρρου και φωτογραφίες του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο.
Ο Βασίλης Πέρρος απάντησε σε πέντε ερωτήσεις που δεν του έκανα ποτέ.
Αυτές ήταν οι απαντήσεις. Για τις ερωτήσεις δε παίρνω όρκο.
Δείτε περισσότερες συνεντεύξεις Στις5.

*

Κερδίστε τα!
Ο Βασίλης Πέρρος προσφέρει τα βιβλία του "Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά" και "Έξι μήνες στο Βόρειο Ιράκ" σε δύο τυχερούς αναγνώστες του ιστότοπου. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας στην κλήρωση και το μήνυμά σας προς τον συγγραφέα κλικάρετε το k που ακολουθεί την περιγραφή του βιβλίου που σας αρέσει και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Οι κληρώσεις θα γίνουν στις 20 Ιανουαρίου και τα βιβλία, που θα φέρουν ιδιόχειρη αφιέρωση, θα αποσταλούν από τον Βασίλη Πέρρο στους τυχερούς. Διαβάστε του όρους και πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.

Καλή τύχη!

«Μέσα στην τσέπη της στολής μάχης που φορούσα, υπήρχε πάντα ένα μικρό χαρτί, μισή σελίδα περίπου. Στην μία του μεριά ήταν γραμμένο το «πάτερ ημών» και στην άλλη το «πιστεύω». Όσες φορές βρισκόμουν κρυμμένος και καλυμμένος κάπου και ο εχθρός πυροβολούσε από παντού και ασταμάτητα, έβγαζα το μικρό χαρτί και διάβαζα τις άγιες προσευχές. Τις είχα γραμμένες πάντα μαζί μου, γιατί σε τέτοιες καταστάσεις ξεχνάς ακόμη και τ’ όνομά σου. Το μυαλό σταματάει και όσο και να προσπαθείς, η λογική δε βοηθάει. Το μόνο αίσθημα που λειτουργεί, είναι το άγριο ένστικτο της επιβίωσης που τρέφεται ασταμάτητα με το χείμαρρο της αδρεναλίνης.
Προς το τέλος της αποστολής, το ευλογημένο χαρτάκι είχε σχεδόν λιώσει και με πολλή προσπάθεια αναγνώριζα τα γράμματα. Είχε τριφτεί από την πολλή χρήση και τα ιδρωμένα πάντα χέρια, που έτρεμαν και προσπαθούσαν να το σφίξουν σαν άγιο φυλαχτό…»
Το διήγημα έχει σκοπό να τονίσει το ρίσκο μιας απόφασης. Μιας απόφασης που σε οδηγεί μακριά από τη σιγουριά της καθημερινής ζωής, σ’ έναν κόσμο άγνωστο. Σ’ ένα λαό ξένο προς εμάς και τις συνήθειές μας, με μια κουλτούρα ακατανόητη, με ήθη και έθιμα που φαίνονται αστεία κάποιες φορές, μ’ έναν πολιτισμό Ανατολίτικο, γεμάτο μυστικισμό και σκοτεινές πλευρές. Σε κάποια σημεία ο αναγνώστης προβληματίζεται, ανακαλύπτοντας το λάθος του παρορμητισμού, ειδικά σε καταστάσεις ρευστές και επικίνδυνες, σε χώρες με κρυφά συμφέροντα και στημένους νικητές και ηττημένους.
Το βιβλίο Έξι μήνες στο Β. Ιράκ είναι μια ευκαιρία για τον αναγνώστη να ζήσει μέσα από τον κεντρικό ήρωα του βιβλίου, συναισθήματα, που όσο κι αν παραδοσιακά "ντροπιάζουν" τον άντρα και τις αρχές του, τον βοηθούν να γίνει καλύτερος και ωριμότερος...

Συμμετοχή εδώ ⇛ k

Το διήγημα Ο κουμπάρος με τα οκτώ παιδιά είναι βασισμένο σε αληθινή ιστορία. Είναι η συγκινητική αφήγηση της περιπέτειας και του στιγματισμού μιας ελληνικής οικογένειας, σε εποχές δύσκολες για την κοινωνική τάξη των βιοπαλαιστών και κάτω από συνθήκες καταπίεσης και στέρησης της αξιοπρέπειας και της προσωπικής ελευθερίας.
Ένα απ΄τα οκτώ παιδιά του μπάρμπα Βαγγέλη, του κεντρικού ήρωα του βιβλίου, σε ρόλο αφηγητή, αναδύει από τη μνήμη περιστατικά και αποκαλύπτει στοιχεία πολύ σημαντικά, για ανθρώπους και πράξεις που επηρέασαν τη νεώτερη ιστορία της Ελλάδας.
Μέσα στις γεμάτες ένταση και συγκίνηση σελίδες του βιβλίου, ο αναγνώστης ζει εικόνες μοναδικές, συμμετέχει στον πόνο και την αγωνία και συμπάσχει σε κάθε παράλογο διασυρμό και εξευτελισμό του ανθρώπου. Λαμπερές ηλιαχτίδες στη μαύρη καταχνιά της φτώχειας, της αδικίας και της απάνθρωπης μεταχείρισης, η αγάπη, η αξιοπρέπεια και η ενότητα της οικογένειας, που παραμένει ζωντανή μέχρι σήμερα, τιμώντας ευλαβικά τη μνήμη του...

Συμμετοχή εδώ ⇛ k

Δείτε κι αυτό:

Η Καίτη Λιανού Ιωαννίδου για τις "Χρυσές σελίδες"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Λ.Ι.: Γυρίζω συχνά πίσω, στο παρελθόν, είναι κάτι που με εμπνέει. Μια χρονιά στις 31 του Δεκέμβρη βρέθηκα στο σπίτι κάποιων φίλων. Συζητήσαμε για τα περασμένα, για την ομορφιά κάποιων χρόνων που η αγάπη φώλιαζε στις καρδιές όλων. Καθώς μιλάγαμε μου φάνηκε πως διαβάζαμε κάτι σαν ημερολόγιο μια και αναφερόμασταν κυρίως σε γεγονότα που είχαν συμβεί καθορισμένους μήνες.
Έτσι σκέφθηκα πως θα ήταν πολύ πρωτότυπο να γράψω μια ιστορία που να μοιάζει και με ημερολόγιο. Άφησα λοιπόν τις σκέψεις μου να ταξιδέψουν μακριά να σμίξουν με τα παλιά και να δώσουν στον αναγνώστη την ευκαιρία να μπορεί να γράψει κι εκείνος κάτι που έζησε και δε θέλει να το ξεχάσει ποτέ ή και ακόμα να το μοιραστεί με κανέναν.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Λ.Ι.: Το έγραψα στο σπίτι μου, αργά το βράδυ, ακούγοντας απαλή μουσική. 

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Λ.Ι.: Για το συγκεκριμένο βιβλίο δε χρειάστηκα περισσότερο από χρόνο.

Η Αγριόπαπια

Το έργο
Ο Χένρικ Ίψεν στην Αγριόπαπια αναπτύσσει πληρέστερα το δραματικό είδος που τον απασχόλησε στο Κουκλόσπιτο και τους Βρικόλακες αναλύοντας το παρελθόν με σκοπό να φωτίσει τους χαρακτήρες στο παρόν. Μια σοφίτα, που έχει μετατραπεί σε τεχνητό δάσος με κότες, λαγούς, περιστέρια και μια πληγωμένη πάπια, χρησιμοποιείται από τον συγγραφέα ως "τμήμα του σκηνικού" όπου θα διαδραματιστούν οι πράξεις συμβολίζοντας το "μέσα" και τη σχέση του με το "έξω" ή το "ψεύτικο" και τη σχέση του  με το "αληθινό".
Στη σοφίτα, δηλαδή σε ένα εσωτερικό χώρο του σπιτιού, έχει δημιουργηθεί ένας τόπος για κυνήγι, κάτι που παραδοσιακά μπορεί να γίνει μόνο έξω στο δάσος. Η αγριόπαπια αναδεικνύει περισσότερο αυτήν την αντίθεση ενώ η μικρή Έντβιγκ είναι καταγοητευμένη από το μέρος, και ουσιαστικά, από μια τεχνητή προσομοίωση της πραγματικής ζωής, εξιδανικευμένης και απόλυτα ελεγχόμενης. Ο παππούς Έκνταλ μπορεί να κυνηγά σημειώνοντας επιτυχίες, όπως και ο πατέρας Γιαλμάρ ενώ, σαν υπέρτατη ειρωνεία, η άγρια πάπια βρίσκεται εκεί για να νοσηλευτεί από τα τραύματά της. Και ο Ίψεν, μέσα σε αυτήν την κατασκευασμένη πραγματικότητα, διατυπώνει το αίτημά του για το τι είναι ιδανικό.
Συμβολικά, η αγριόπαπια υποδηλώνει πολλά και διαφορετικά πράγματα ανάλογα με τον κάθε χαρακτήρα, μεταξύ των οποίων και τη ζωτική ανάγκη για προστασία μέσα στο σπίτι εκείνου που έχει εκτεθεί έξω από αυτό, την ψευδαίσθηση της επίπλαστης πραγματικότητας, την πρόκληση, το εμπόδιο που αν απομακρυνθεί θα χτιστεί μια ειλικρινής σχέση ανάμεσα στους ανθρώπους, την θεραπεία του ανθυγιεινού ψεύδους κατά τον Βέρλε -αλλά το ζωτικό ψεύδος κατά τον γιατρό-, την κάθαρση της αλήθειας...

Το δελτίο τύπου
Δράμα μεγάλης δραματικής δύναμης και αρίφνητου πόνου. Κανένα άλλο έργο του Ίψεν δεν συγκεντρώνει τόσο σπαραγμό και συμπόνια. Οι ήρωες έχουν τρυφερότητα, οίκτο, εγωισμό και σκληρότητα. Δυνάστης η φτώχεια με επενδύτη τα όνειρα. Το έργο παρουσιάζει την ψυχική καταράκωση μιας οικογένειας που συντηρείται με αυταπάτες που τις συμβολίζει μια σακατεμένη αγριόπαπια που την φυλάνε στην σοφίτα τους, και την φροντίζουν η εγγονή Έντβιγκ και παππούς Έκνταλ. Η αγριόπαπια, είναι το τραγικότερο σύμβολο του ζωτικού ψεύδους. Ο παραμικρός φθόγγος αλήθειας αποκαλύπτει την ψυχική τους διάλυση και συντρίβει το κίβδηλο κόσμο τους...
Το δράμα παίζεται στο σπίτι ενός αποτυχημένου φωτογράφου του Γιάλμαρ Έκνταλ που έχει μια επίφαση ευτυχισμένης ζωής που την καλύπτει η στίλβη των ψευδαισθήσεων και της αυταπάτης. Καταρρέουν τα πάντα, όταν εισβάλει ένας ιδεαλιστής ο Γκρέγκερς Βέρλε και φανερώνει την αλήθεια που τους εξοντώνει.
Το θέατρο Εκάτη φιλοξενεί υπέροχα τους Ιψενικούς ήρωες που ξαναβρίσκουν εκεί το "σπίτι" τους, σε μια ατμόσφαιρα ιδανικά σοβαρή ή βαριά και όσο χρειάζεται ανατριχιαστική. Η Βαλεντίνη Λουρμπά, ακόμα μια φορά, σκηνοθετεί Ίψεν και βγαίνει νικήτρια από την αναμέτρηση με τον δραματουργό. Ακολουθεί τη δομή και γραμμή του έργου επιμένοντας στις σκιαγραφήσεις των ηρώων και στην αποτύπωση των χαρακτήρων με τρόπο λιτό και άμεσο. Κρατά την ουσία του κειμένου με πίστη και αναδεικνύει τις λεπτές ισορροπίες των σχέσεων επιμένοντας στο καλό θέατρο παρά σε άσκοπες φιοριτούρες.
Επάξια στέκονται απέναντι στο ιψενικό δράμα και όλοι οι ηθοποιοί. Όταν πέσει η αυλαία έχεις φορτιστεί από την αντανάκλαση της ψυχοσύνθεσης των χαρακτήρων, έχεις κατανοήσει απόλυτα τη θέση και στάση του καθενός και έχεις απολαύσει έναν Ίψεν με επάρκεια και πληρότητα.
Συντελεστές
Μετάφραση Βάσος Δασκαλάκης
Σκηνοθεσία - Διασκευή: Βαλεντίνη Λουρμπά
Μουσική επιμέλεια: Ουρανία Αργυροπούλου
Ηχοληψία: Ευρυδίκη Γεωργίου
Φωτογραφία: Σταυρούλα παναγοπούλου
Ενδυματολόγος - Σκηνογράφος: Σώση Πάλου

Παίζουν οι ηθοποιοί (αλφαβητικά):
Δέσποινα Αποστολίδη [Γκίνα]
Ηλίας Μαζιώτης [Γκρέγκερς]
Αλεξάνδρα Μαρθαλαμάκη [Έντβιγκ]
Ξενοφών Χαντζής [Έκνταλ, Ρέλλιγκ]
Μάνος Χατζηγεωργίου [Γιάλμαρ]

Παραστάσεις
Παρασκευή & Σάββατο στις 21:00
Κυριακή στις 19:00
Θέατρο Εκάτη
Υακύνθου & Εκάτης 11, Κυψέλη, 2106401931

Τα παλιά ασήμια

Κερδίστε το!
Η Μαίρη Κόντζογλου προσφέρει το νέο της μυθιστόρημα "Τα παλιά ασήμια" σε έναν τυχερό αναγνώστη του ιστότοπου. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας και το μήνυμά σας στην συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Η κλήρωση θα γίνει την 1η Ιανουαρίου και το βιβλίο που θα φέρει ιδιόχειρη αφιέρωση θα αποσταλεί στον τυχερό από τη Μαίρη Κόντζογλου. Διαβάστε τους όρους και πληροφορίες σχετικά με τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ.

k

Καλή τύχη!
Γνωρίστε το!

Οπισθόφυλλο:
Υπάρχει τέλος σε έναν έρωτα που καίει σαν τη λάβα των ηφαιστείων της Καππαδοκίας;
Ποιο είναι το μυστικό της Μονής των Παλιών Ασημιών;
Ποια μάγια κρατούν την αλήθεια τυλιγμένη σφιχτό κουβάρι;

Καππαδοκία, χώρα µαγική, γεµάτη θρύλους και παραδόσεις.
Εκεί, ανάµεσα στα βουνά µε τα αιώνια χιόνια και τις κοιλάδες µε τα ανάγλυφα βράχια, ένας ελληνισµός ξεχασµένος στα έσχατα της Ανατολίας ζει και προκόβει, ερωτεύεται, γεννάει, προσεύχεται, λιτανεύει, γερνάει και πεθαίνει κάτω από τη σκιά των ηφαιστείων.
Καισάρεια, Σινασός, Σµύρνη και Πόντος, ο καµβάς που πάνω του κεντιέται η ιστορία του έρωτα της Σεβαστής Χατζηαβράµογλου µε τον Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ στα χρόνια του Μεγάλου Πολέµου, ο οποίος άλλαξε τα σύνορα του κόσµου. Η ανταλλαγή των πληθυσµών το 1924 χωρίζει για πάντα τους δυο νέους ένα αιµατοβαµµένο βράδυ στο λιµάνι της Μερσίνας.
Ογδόντα χρόνια αργότερα, η Έλσα κάνει ένα ταξίδι στα προγονικά χώµατα, κουβαλώντας µαζί της το ηµερολόγιο της γιαγιάς Σεβαστής. Ο αµερικάνος φωτογράφος Άλεξ πηγαίνει στην Καππαδοκία να αναζητήσει τα χνάρια του καθηγητή Έλµερ Αλεξάντερ Κάρτερ.
Υπόγειες πολιτείες, απόκρυφες εκκλησιές, περιστρεφόµενοι δερβίσηδες και ένα µοναστήρι µε τη χαµογελαστή Παναγία µπλέκουν στις προσωπικές ιστορίες και µοναξιές των ηρώων, σκαλίζοντας στους βράχους µια παλιά ραψωδία στην οποία εκείνοι καλούνται να γράψουν τους στίχους του τέλους.

Η Νατάσα Γκουτζικίδου και η "Βροχή πάνω στην πέτρα"

Ο πιο αγαπημένος σας ήρωας;
Ν.Γ.: Είναι δύσκολο να ξεχωρίζεις τους ήρωές σου, άλλωστε εσύ είσαι αυτός που έδωσες σε όλους πνοή ή αν θέλουμε να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς, αυτοί είναι εκείνοι που χάρισαν σε σένα ζωή. Ο Μίνωας όμως είναι πραγματικά ξεχωριστός, γιατί ενσαρκώνει έναν χαρακτήρα αληθινό, ανθρώπινο πέρα για πέρα. Αυστηρός, δυναμικός και πάντα με τα τείχη της άμυνας ψηλά, αλλά στην πραγματικότητα ένας άνθρωπος που βίωσε τον πόνο τόσο έντονα ώστε να τον κάνει κτήμα του και να μπορεί να γυρίσει ανάποδα τον κόσμο για χάρη εκείνων που αγαπά. Τρυφερός, με μια ευγένεια ψυχής να τον χαρακτηρίζει, είναι ο άνθρωπος στον οποίο ξέρεις ότι μπορείς να βασιστείς όταν όλα μοιάζουν μάταια...

Ένας μεγάλος σας φόβος;
Ν.Γ.: Μη χαθεί το χαμόγελο, μετά η Ελπίδα θα μοιάζει όνειρο μακρινό...

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ν.Γ.: Θα ήταν το γαλάζιο της θάλασσας, το χρώμα του κύματος καθώς χτυπά στην ακρογιαλιά, ο καθαρός ουρανός μετά το ξέσπασμα της μπόρας.

Ποια μουσική και γιατί;
Ν.Γ.: Yanni-Nostalgia Γιατί βγάζει στην επιφάνεια τη μελαγχολία της βροχής καθώς χτυπάει πάνω στην πέτρα, όμως αφήνει έναν δυναμισμό να πλανάται στον αέρα που τη διαλύει. Άλλος θα το αποκαλούσε Ελπίδα, άλλος πάθος. Εγώ, αγάπη.

Τελικά, τι είναι η Βροχή πάνω στην Πέτρα;
Ν.Γ.: Ένα βιβλίο που υμνεί -ή τουλάχιστον αυτό προσπαθεί να κάνει- την αγάπη σε όλες τις μορφές της: την ερωτική, τη μητρική, προς τον αδελφό, τον πατέρα. Ένα βιβλίο που θα μπορούσε κάλλιστα να κουβαλά μαζί του τον καθαγιασμό που προκαλεί η βροχή.
Από το εξώφυλλο του βιβλίου "Βροχή πάνω στην πέτρα" της Νατάσας Γκουτζικίδου και φωτογραφίες της ίδιας από την παρουσίασή του στην Αθήνα.
Η Νατάσα Γκουτζικίδου απάντησε σε πέντε ερωτήσεις που δεν της έκανα ποτέ.
Αυτές ήταν οι απαντήσεις. Για τις ερωτήσεις δε παίρνω όρκο.
Δείτε περισσότερες συνεντεύξεις Στις5.

Οπισθόφυλλο
Κρήτη, 1928. Η Χρυσάνθη καμαρώνει τα τρία αγόρια της, που ανδρώνονται βλέποντας τα κύματα του Λιβυκού πελάγους, σε μια γη που στάζει θρύλους και παραδόσεις.
Ο Μίνωας κάνει όνειρα για τα δώρα που θα χαρίσει στην παιδική του φίλη, τη Μάγια, ενώ την ίδια στιγμή ο Τηλέμαχος και ο Γιώργης σχεδιάζουν την επόμενη σκανδαλιά τους, πάντα υπό το βλέμμα του αυστηρού πατέρα τους και του γενάρχη παππού τους. 
Καθώς ο χρόνος τρέχει ανελέητα, μια δυνατή φιλία –ή μήπως ένας παράφορος έρωτας– χτίζεται πάνω στα βράχια μιας σπηλιάς και μια βεντέτα από τα παλιά, ντυμένη με όρκους σιωπής, απειλεί ζωές και σημαδεύει ό,τι με κόπο δημιουργήθηκε.
Στο ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου γράφεται μια από τις πιο δυνατές ιστορίες ηρωισμού και τα παλιά μυστικά έρχονται στην επιφάνεια για να παρασύρουν με την ορμή τους όποιον βρεθεί μπροστά τους.
Μια τυπική κρητική οικογένεια όπου βασιλεύει ο νόμος του πατέρα, όπου η μάνα γίνεται ασπίδα για τα παιδιά της, και τρία αγόρια μεγαλωμένα τόσο ίδια, μα στην πραγματικότητα τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. 
Τι θα συμβεί όταν τα μυστικά αποκαλυφθούν; Αντέχει ο έρωτας την απόσταση, τον χρόνο και τον πόνο που γεννά η αλήθεια; Μπορεί ένα θανάσιμο παρελθόν να συμφιλιωθεί με το παρόν και να γεννήσει ένα ελπιδοφόρο μέλλον; 
Από την Κρήτη στην Αθήνα του Μεσοπολέμου και από εκεί στην Κρήτη της μάχης και του ηρωισμού, μέχρι το μεταπολεμικό Λονδίνο, οι ήρωες διηγούνται την ιστορία τους καθώς η βροχή πάνω στην πέτρα γράφει τη δική της...
Απόσπασμα
Θα θυμάμαι πάντα εκείνα τα δειλινά που έτρεχα να σε ανταμώσω, κοριτσόπουλο ερωτευμένο και να ξαποστάσω στην αγκαλιά σου. Γιατί απ’ όλους τους εαυτούς που κατοικούν μέσα μου, πάντα θα λατρεύω εκείνον που σ’ αγάπησε δυνατά, μοναδικά, με ένα σθένος που ακόμα με ξεπερνάει.

Περισσότερα από/για τη Νατάσα Γκουτζικίδου:
Η Δανάη στο παλάτι του Ήλιου [συνέντευξη]

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΣκοτεινή κουκκίδα, Γιάννη ΣμίχεληΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη