Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Ο Γιάννης Κιουρτσάκης "Γυρεύοντας στην εξορία την πατρίδα σου"

Πως σας ἠρθε η ιδἐα;
Γ.Κ.: Παρατηρὠντας την καταστροφἠ του τὀπου μας τα τελευταἰα χρὀνια.

Που γρἀψατε το βιβλἰο σας;
Γ.Κ.: Σ’ ἐνα σπιτἀκι μπροστἀ στη θἀλασσα, σ’ἐνα άλλο στο βουνὀ, στο γραφεἰο μου στην Αθἠνα, σ’ἐνα καφενεἰο στο Παρἰσι…

Πὀσο χρὀνο σας πἠρε η συγγραφἠ;
Γ.Κ.: Εφτἀ χρὀνια. Αλλἀ αισθἀνομαι ὀτι γρἀφω το ἰδιο βιβλἰο απὀ τα εφηβικἀ μου χρὀνια.

Πως θα χαρακτηρἰζατε το βιβλἰο σας με δυο λὀγια;
Γ.Κ.: Ως ἐνα αγὠνα να ξαναβροὐμε τη χαμἐνη εμπιστοσύνη στον εαυτὀ μας.

Θἐλετε να μας δὠσετε μια περιγραφἠ;
Γ.Κ.: Εἰναι η ιστορἰα ενὀς ανθρὠπου που αναζητἀ φως μἐσα στο σκοτἀδι.

Τι αγαπἠσατε περισσὀτερο σε αυτὀ το βιβλἰο;
Γ.Κ.: Το αἰσθημα πως, γρἀφοντἀς το, ἀγγιζα κἀποτε την ψυχἠ ενὀς ἀλλου ανθρὠπου.

Ποιος εἰναι ο πιο αγαπημἐνος σας ἠρωας και γιατἰ;
Γ.Κ.: Ο ἀγνωστος μου αδελφὀς, ὠστε να αισθανθὠ, ὀσο μπορὠ, τον ἀλλον ως μἐρος του εαυτοὐ μου.

Τι προσφἐρει αυτὀ το βιβλἰο στον αναγνὠστη, βιβλιὀφιλο ἠ βιβλιοφἀγο;
Γ.Κ.: Ἱσως το λογοτεχνικὀ του γρἀψιμο που ριζὠνει στην ελληνικἠ γλὠσσα.

Ποια εἰναι η μεγαλὐτερη αγωνἰα σας;
Γ.Κ.: Η κατἀρρευση της ανθρωπιἀς.

Φοβἀστε…
Γ.Κ.: Τη μισαλλοδοξἰα.

Αγαπἀτε…
Γ.Κ.: Τη συντροφὀ μου, τη φὐση, την τἐχνη, τα βιβλἰα, το απορημἐνο βλἐμμα ενὀς παιδιοὐ…

Ελπἰζετε…
Γ.Κ.: Να αναγεννηθεἰ η Ελλάδα, η Ευρὠπη, ολόκληρος ο κόσμος που σἠμερα κλονἰζονται συθέμελα.

Θἐλετε…
Γ.Κ.: Να συνομιλἠσω για ὀλα αυτἀ με ὀσο το δυνατὀ περισσὀτεροὐς ανθρὠπους.

Ποιοι αναγνὠστες θα λατρἐψουν αυτὀ το βιβλἰο;
Γ.Κ.: Εκεἰνοι που θα αναγνωρἰσουν σε αυτὀ ἐνα κομμἀτι της ψυχἠς τους.

Γιατἰ πρἐπει να το διαβἀσουμε;
Γ.Κ.: Για να νιὠσουμε πιο βαθιἀ ποιοι εἰμαστε, απὀ ποὐ ερχὀμαστε και ποὐ πἀμε – αυτὀ τουλἀχιστον πασχἰζει να κἀνει ο συγγραφἐας του.

Γιατἰ δεν πρἐπει;
Γ.Κ.: Δεν πρἐπει, αν τρἐμουμε να αντικρἰσουμε κατἀματα τις αντιφἀσεις μας.

Ποὐ/πὠς μποροὐμε να βροὐμε το βιβλἰο σας;
Γ.Κ.: Υποθἐτω σε κἀθε καλὀ βιβλιοπὠλεἰο.

Ποὐ μποροὐμε να βροὐμε εσἀς;
Γ.Κ.: Στην ηλεκτρονικἠ διεὐθυνση kiourtsakis@gmail.com.

Ποιο χρὠμα του ταιριἀζει;
Γ.Κ.: Το γαλἀζιο της θἀλασσας.

Ποια μουσικἠ;
Γ.Κ.: Πολλἐς – απὀ τα πρελοὐδια του Μπαχ, τις σονἀτες για πιἀνο του Μπετὀβεν ως τα ριζἰτικα της Κρἠτης και τα ρεμπἐτικα του Βαμβακἀρη και του Τσιτσἀνη.

Ποιο ἀρωμα;
Γ.Κ.: Το ἀρωμα του γιασεμιοὐ σ’ἐνα νησì του Αιγαἰου.

Ποιο συναἰσθημα;
Γ.Κ.: Το συναἰσθημα ὀτι δεν εἰμαι μὀνος σ’αυτὀ τον κὀσμο, αφοὐ, εκτὀς απὀ τους αγαπημἐνους μου ζωντανοὐς, με συντροφεὐουν τὀσοι νεκροἰ και τὀσοι ἀνθρωποι που δεν γεννἠθηκαν ακὀμα.

Αν δεν ἠταν βιβλἰο, τι θα μποροὐσε να εἰναι;
Γ.Κ.: Μια μουσικἠ σὐνθεση.

Αν δεν ἠσασταν συγγραφἐας τι θα μποροὐσατε να εἰστε;
Γ.Κ.: Ἰσως ψαρἀς, ἰσως βοσκὀς (σε μιαν ἀλλη ζωἠ).

Ποιον συγγραφέα διαβἀζετε ανελλιπὠς;
Γ.Κ.: Τον Σεφἐρη.

Σας ἐχει επηρεἀσει ἀλλος συγγραφἐας στον τρὀπο που γρἀφετε ἠ σκἐφτεστε ἠ ζεἰτε; Ποιος/ποιο βιβλἰο;
Γ.Κ.: Ο Προυστ με την Αναζἠτηση του χαμἐνου χρὀνου.

Οι ηρωἐς σας μποροὐν να σας κατευθὐνουν ἠ εσεἰς μὀνο ορἰζετε την συνἐχεια και τις τὐχες τους;
Γ.Κ.: Μολονὀτι πρὀκειται για πραγματικἀ πρὀσωπα, πιστεὐω ὀτι με κατευθὐνουν, επειδἠ μὀνο εξερευνὠντας τον ψυχισμὀ τους με το γρἀψιμο τοὐς καταλαβαἰνω καλὐτερα.

Τι χρειἀζεται κἀποιος για να γρἀψει; Φαντασἰα ἠ εμπειρἰα;
Γ.Κ.: Σἰγουρα μια βαθιἀ εμπειρἰα ζωἠς. Αλλἀ και μνἠμη βιωματικἠ. Η φαντασἰα ἐρχεται μετἀ (τουλἀχιστον για μἐνα).

Τι καθορίζει την επιτυχἰα σε ἐνα βιβλἰο;
Γ.Κ.: Δεν το γνωρἰζω. Με ενδιαφἐρει ὀχι η εμπορικἠ επιτυχἰα αλλἀ η συνἀντηση με τους αναγνὠστες/αναγνὠστριες -μακἀρι να εἰναι ὀσο το δυνατὀ περισσὀτεροι/ες.

Τι την αποτυχἰα;
Γ.Κ.: Πἀλι το αγνοὠ.

Η βιβλιοφαγἰα εἰναι / μπορεἰ να γἰνει κατἀχρηση;
Γ.Κ.: Ασφαλὠς -αν μας εμποδἰζει να ανοιχτοὐμε στον κὀσμο.

Ποιον τἰτλο βἀζετε στο βιβλἰο της ζωἠς σας;
Γ.Κ.: Γυρεὐοντας στην εξορἰα την πατρἰδα σου -αυτὀ το θἐμα διατρἐχει ὀχι μὀνο το τελευταἰο βιβλἰο μου αλλἀ και τα προηγοὐμενα και θα ἐλεγα ὀλη μου τη ζωἠ.
Από το εξώφυλλο του βιβλίου του Γιάννη Κιουρτσάκη "Γυρεύοντας στην εξορία την πατρίδα σου" και φωτογραφία πορτραίτο του ίδιου.
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Πατάκη προσφέρουν δύο αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες του ιστότοπου. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση και να στείλετε το μήνυμά σας στον συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις εδώ. Οι τυχεροί από την Αθήνα θα παραλάβουν το βιβλίο τους από τα γραφεία των εκδόσεων Πατάκη, Ακαδημίας 65 ενώ τα βιβλία θα αποσταλούν από τον εκδοτικό αν οι νικητές διαμένουν στην επαρχία. Η κλήρωση θα γίνει την 1η Μαΐου.

k

Καλή τύχη!

¤

Jamming Funkers Live @ TROUBAR

Όσοι τους έχετε ακούσει ξέρετε και όσοι δεν τους γνωρίζετε είναι ευκαιρία να τους μάθετε. Οι Jamming Funkers συνεχίζουν τις live εμφανίσεις τους ενώ τα party τους γίνονται talk of the town! Με ανεβασμένη διάθεση και υπέροχο ρεπερτόριο, για άλλη μια φορά, υπόσχονται εκείνον τον μικρό σεισμό που προκαλούν με την παρουσία τους.
Μετά το Μεταξουργείο, το γενέθλιο party τους και το St. Patrick's day, την σκυτάλη παίρνει το πιο in μέρος του Πειραιά. Το Troubar!
Πότε;
Την Παρασκευή 3 Απριλίου
Που;
Troubar, Φίλωνος 131, Τρούμπα, Πειραιάς
Κρατήσεις: 6940556837
Οι πόρτες ανοίγουν προς τα μέσα και η διασκέδαση ξεκινά μόλις ανέβουν στη σκηνή: η Όλγα στα πλήκτρα και στα φωνητικά, ο Σπύρος στα τύμπανα, ο Ερρίκος στο μπάσο, ο Πλάτων στη κιθάρα και η Αθηνά με την Κλαίρη στο τραγούδι...

Τα Video και το Art Work επιμελείται η Pandora_smileTroubar
Κερδίστε προσκλήσεις!
Οι Jamming Funkers προσφέρουν δύο διπλές προσκλήσεις με ποτό σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες του ιστότοπου. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 2 Απριλίου και οι τυχεροί θα παραλάβουν την πρόσκλησή τους από το ταμείο του Troubar.
k
Καλή τύχη!
Υπεύθυνος Δημοσίων Σχέσεων Jamming Funkers:
Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης
i-kostas@hotmail.com 6987036862
methismenesistories.blogspot.com

Χορηγοί επικοινωνίας
koukidaki, m-wordradio.gr, alpha magazine, mcnews.gr, skywalker.gr, gitv.gr, freddo cappuccino μέτριο, methismenesistories.blogspot.com, tralala.gr, e-charity.gr, final sound

Οι φωτογραφίες της ανάρτησης προέρχονται από το τελευταίο live των Jamming Funkers.

Πρόσεχε τι γράφεις στο wall σου, της Αρίστης Γιαννακοπούλου

Αρίστη Γιαννακοπούλου, Καλλιθέα
Πρόσεχε τι γράφεις στο wall σου
Η Ηρώ είχε αλλάξει πάλι την εικόνα του προφίλ της. Ένας άγγελος που έκλαιγε. Άλλαξε και το status στο facebook. "Σκατά!".
Ο Μιχάλης άνοιξε άλλο browser και μπήκε στο δεύτερο προφίλ του. Άφησε ένα comment. Άνοιξε και τρίτο browser για το άλλο προφίλ, την τρίτη περσόνα που χρησιμοποιούσε - και με την οποία είχε πιο φιλικές σχέσεις με την Ηρώ.
Σε δέκα λεπτά το προφίλ της είχε γεμίσει comments. Είχε για άλλη μια φορά τσακωθεί με τον πατέρα της. Όπως πάντα.
Ένας ήχος τον ενημέρωσε ότι είχε ανεβάσει κάτι στο blog της. Άλλο ένα ποίημα. Μαύρη εφηβική κατάθλιψη.
Έψαξε τον αναπτήρα του στα σκοτεινά. Άναψε τσιγάρο και ξαναδιάβασε το κείμενο. Έγραψε δυο γραμμές, τις έσβησε. Η στάχτη έπεσε πάνω στο πληκτρολόγιο. Σκατά. "Σκατά!" έγραψε και σαν σχόλιο κάτω από το κείμενο.
Αντέγραψε ένα στίχο από το ποίημα και τον έβαλε σα μήνυμα στο msn.
Η Ηρώ τσίμπησε αμέσως.

Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ, Ως την τελευταία πνοή και η Mindland του Γιώργου Γιαντά

Είναι η πρώτη φορά που στο koukidaki φιλοξενείται όλη η εργογραφία ενός συγγραφέα με παράλληλη δωροθεσία της στους αναγνώστες! Η ιδέα ανήκει στον ίδιο τον συγγραφέα Γιώργο Γιαντά αλλά η τεράστια χαρά μοιράζεται με όλους τους φίλους-αναγνώστες-βιβλιολάτρεις του ιστότοπου. Παρακάτω βλέπετε τα βιβλία του και πληροφορίες σχετικά με το καθένα ενώ θα "τρέχουν" και οι διαδοχικές κληρώσεις τους, που σημαίνει ότι αν θέλετε να συμμετέχετε σε όλες πρέπει να επιστρέφετε στην ανάρτηση κάθε φορά που "ανοίγει" μία από αυτές.
Ως την τελευταία πνοή

Τέλη του 1916 ήτανε που έφτασα στη Σμύρνη να βρω μια καλύτερη τύχη. Όσα ακολούθησαν από κει κι ύστερα δύσκολα τα χωρά ο νους. Λέω, τα ’ζησα; Kι όμως τα ’ζησα… Το τέλος του Μεγάλου Πολέμου της Ευρώπης, το όραμα του Βενιζέλου, τις εθνικές μας προσδοκίες, αλλά και τα συμφέροντα, τις ψεύτικες υποσχέσεις, τον άσβεστο διχασμό και την καταστροφή. Πολέμησα, έζησα τον έρωτα, πλήγωσα, αγάπησα. Το ριζικό σου όμως θα το διαβαίνει πάντα η τύχη; Κι η αγάπη; Θα σε περιμένει για πάντα; Δεν είναι γραμμένα εδώ μέσα μονάχα όσα είδα, μα είναι κρυμμένη κι η ζεστή αγκαλιά Εκείνης. Γι’ αυτήν έτρεξα να προλάβω τη φωτιά. Αυτή είναι η ιστορία μου…
Γράφτηκε...
«Ένα έργο βαθιά αντιπολεμικό.
Τολμώ να πω πως πρόκειται για ένα από τα καλύτερα και πιο ‘δυνατά’ βιβλία που έχω διαβάσει τα τελευταία χρόνια.»
Νατάσα Γκουτζικίδου
Mindland

«Αφήστε να σας αφηγηθώ πώς έγιναν όλα. Χώρισαν την κοινωνία σε δύο όχθες, μία για την ελίτ και μία για τους φτωχούς και εξαθλιωμένους. Το όπιο αυτού του λαού υπήρξε η Mindland, μια απέραντη διαδικτυακή πολιτεία. Όχι σαν εκείνες που γνωρίζετε εσείς. Ξεχάστε το Facebook και τις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης. Σ’ αυτήν, καθένας από μας, κρυμμένος πίσω από ένα προφίλ, μπορούσε με τον εξοπλισμό του να τρέξει, να περπατήσει, να συναναστραφεί, να διασκεδάσει, να συνευρεθεί μέσα στον εικονικό της παράδεισο, ανάμεσα σε άλλα προφίλ χρηστών, που ποτέ δεν αντίκρισε τα πραγματικά τους πρόσωπα. Κλεισμένος καθένας στην κατοικία του, δίχως ανάγκη για μετακίνηση, μπορούσε να ζήσει όπως παλιά, να συνάψει εικονικές σχέσεις, εικονικούς γάμους, να νοικιάσει φίλους, να αμπαρωθεί ολότελα στην ιδιωτική μοναξιά της προσομοίωσης. Η γενιά μου, δυστυχώς, μεγάλωσε αγνοώντας τη ζεστασιά της αγάπης, της ευαισθησίας, της αληθινής φιλίας, μιας ζεστής χειρονομίας, της απλής αγκαλιάς!
Δε φταίξαμε εμείς όμως. Αφήσαμε να μας οδηγήσουν σ’ αυτό. Εκείνοι που με την απληστία και την απανθρωπιά τους έφτασαν τον πλανήτη στον πυρηνικό όλεθρο και στις “πόλεις-γυάλες”. Εξακολουθούν να παρακολουθούν, να ελέγχουν, συνεχίζουν τα κρυφά πειράματα. Κρύβουν ασύλληπτο σχέδιο για τη σωτηρία της ανθρωπότητας, Πιθανόν ανάμεσά σας να υπάρχουν ήδη κάμποσοι από αυτούς. Μην επαναπαύεστε. Εσείς προλαβαίνετε. Έχετε τουλάχιστον ακόμη ουρανό! Η εποχή μου ίσως είναι μακριά από τη δική σας. Ίσως και όχι…»
Μπρεντ

Έγραψαν...
«Σίγουρα είναι μεγάλο τόλμημα για έναν Έλληνα συγγραφέα να προσεγγίσει τα μονοπάτια της δυστοπικής λογοτεχνίας όμως ο Γιώργος Γιαντάς, τα καταφέρνει αρκετά καλά, δίνοντάς μας ένα μυθιστόρημα που, για τα ελληνικά ειδικά δεδομένα, διαφέρει σε μεγάλο βαθμό από όλα εκείνα που έχουμε συνηθίσει..»
Γιώτα Παπαδημακοπούλου

«Δεν ιστορούνται γεγονότα γνωστά στον αναγνώστη, ώστε να βαδίζει σε οικεία μονοπάτια και να αναμένει εξελίξεις προορατικές. Αντίθετα, το «περιβάλλον» του μυθιστορήματος μετακινείται από το ρεαλισμό στη φαντασία, από το πιθανό στο απίθανο, από το ενδεχόμενο στο νοητικά απρόσιτο..»
Ηλίας Παπαγεωργίου
Ο θίασος της Μαριάννας Μαλτέ

Μα µου φαίνεται θέλεις να σου πω για την κατοχή...
Ξέρεις πώς ήτανε για µας τις γυναίκες τότε; Ένα κακό όνειρο, µια εποχή που δεν άφηνε ούτε ένα ξεροκόµµατο ευτυχίας να περισσέψει. Άµα αρπάξεις από τα χέρια του ανθρώπου τα χρειαζούµενα για να ζει, τότε τον κάνεις δυστυχισµένο.
Μονάχα που κι η δυστυχία έχει τα όριά της, µια αρχή κι ένα τέλος. Μπορεί όχι για όλους, θα µου πεις. Ναι, κάποιοι δε βγαίνουνε ποτέ από αυτήν. Μα είναι τέτοιο πλάσµα ο άνθρωπος, που και σε µια τρύπα στη γης να τον παραχώσουνε, θα βρει, άµα το θέλει, το άνοιγµα που αχτιδοβολά ο ήλιος. Κι από κει θα ξεµυτίσει και πάλι, όπως ο µέρµηγκας. Καµιά κατοχή, καµιά σκλαβιά δε µας αποτελειώνει, γιατί τούτες τις φτιάχνουνε οι άνθρωποι και τις προορίζουνε για τους ανθρώπους. Μα η ελευθερία και το δικαίωµα για µια ζωή µε αξιοπρέπεια είναι αγαθά που µονάχα ο Θεός ο ίδιος µπορεί να τα στερήσει...
Τούτα µου τα δίδαξε η ζωή. Τα χρόνια που γείρανε στη ράχη µου. Μη νοµίζεις, λοιπόν, πως εγώ δεν αναζήτησα κατά πού έπεφτε ο ήλιος εκείνα τα χρόνια. Τον αναζήτησα. Λοιπόν, το δικό µου το λαµπερό αχτιδοβόληµα ήτανε το θέατρο του Ζαµπάκη.
Από αυτό πήρα κουράγιο και ζωή. Μα µη νοµίζεις πως ήταν εύκολο για µένα. Για κανέναν δεν ήτανε. Με κυνήγησε ο χρόνος. Έπαιξε παιχνίδια στη ράχη µου, από κείνα που άλλοτε θαρρείς κρατάνε αιώνια κι άλλοτε ζητούν να αποφασίσεις, να πάρεις γενναίες αποφάσεις σε µονάχα µια στιγµή.

Δείτε κι αυτό:

Other Side

Τι είναι
Ίσως η καλύτερη φράση για να το χαρακτηρίσεις είναι ως χοροθεατρική αντιπολεμική ιστορία αγάπης.
Το έργο του Dejan Dukovski αφορά τον ανθρώπινο αγώνα για αγάπη. Την ανάγκη του ατόμου να αγαπήσει, ή να αγαπηθεί, ή -ιδανικά- και τα δύο μαζί. Αφορά τα όνειρα εκείνων που εγκλωβίστηκαν σε κατεστραμμένους τόπους και την αγωνία τους ώστε να βρει χαραμάδα το φως, να τρυπώσει.
Σε ένα φανταστικό μέλλον, ο Έρωτας αναμετριέται με τον Θάνατο και η αγάπη, επαναστατώντας, θα μεταμορφώσει τα συντρίμμια σε όνειρα και τους νεκρούς σε αγέννητα παιδιά. Τέσσερις άνθρωποι θα βρεθούν στα ερείπια μιας χώρας, επιβιώσαντες του θανάτου (τους) καθώς ο πόλεμος έχει χαράξει τις υπάρξεις τους. Σπεύδουν να προλάβουν τη ζωή που προσπερνά βίαια ενώ οι σειρήνες των περιπολικών τούς θυμίζουν συνεχώς ότι ο τόπος τους είναι πια ένα κράτος αστυνομικό. Όλοι οπλοφορούν και όλοι είναι έτοιμοι να σκοτώσουν προτού σκοτωθούν.

Το Χοροθέατρο Λυδία Λίθος παρουσιάζει την παράσταση “Other Side”, σε σκηνοθεσία της Φένιας Αποστόλου στον Πολυχώρο Vault.
Στην παράσταση
Ο έντονος ρυθμός ενεργοποιεί τις αισθήσεις ενώ οι κορυφώσεις υπογραμμίζονται ακόμη κι από τις παύσεις, ή τις σιωπές. Το κείμενο δοκιμάζει τις ικανότητες ηθοποιών και σκηνοθέτιδος μιας και υπολείπεται κλασικής αφηγηματικής δράσης ενώ στηρίζεται σε flashbacks και ασύνδετες σκηνές που κρατούν σαν κοινό παρονομαστή τους τέσσερις ήρωες. Τα μικρά αυτά κομμάτια του παζλ ενοποιούνται στο μυαλό του θεατή και μόνο όταν έχει συλλέξει αρκετά, ώστε να δομηθούν οι χαρακτήρες και οι καταστάσεις. Σαν αποτέλεσμα, τα επί σκηνής δρώμενα δε σου επιτρέπουν να αφεθείς στη ροή χαλαρώνοντας τις αισθήσεις. Τα ερεθίσματα είναι πολλά, τα βιώματα περιέχουν έρωτα και θάνατο, μυρίζουν φτηνό αλκοόλ ή βότκα, προσφέρουν κίνδυνο και οι σκηνές εμπλουτίζονται με βίντεο, χορογραφίες -free style αν και διακρίνονται και πιο κλασικές εκφράσεις- και μουσική. Η σκηνοθέτις και χορογράφος Φένια Αποστόλου καταφέρνει μια τόσο άρτια και γεμάτη απόδοση του κειμένου ενώ διατηρεί στην παραστασιοποίηση την αντισυμβατικότητα του συγγραφέα και το μέτρο. Προφανώς, έχει μεγάλη εμπειρία στο είδος και ευτυχώς δε φοβάται να αναμετρηθεί μαζί του. Το αφαιρετικό σκηνικό της Τόνιας Αβδεροπούλου -ταιριάζει ακόμα και η φράση "απουσία σκηνικού"- λειτουργεί συμπληρωματικά χωρίς να "βγαίνει" προς τα εμπρός. Έχει σαν ρόλο του να βοηθήσει οπτικά στις λεπτομέρειες ενώ έτσι όλο το ενδιαφέρον επικεντρώνεται στο έμψυχο υλικό και μόνο.

Οι χαρακτήρες
Ένας κατασκευαστής μαριονετών, ο Λάκι (lucky=τυχερός) εκφράζεται μέσω εκείνων. Κάπως φευγάτος, τον φαντάζομαι να προσγειώνεται απότομα από τα χαστούκια της ζωής ενώ ο Δημοσθένης Ελευθεριάδης δε θα μπορούσε να γίνει καλύτερος ακόμη κι αν το επιδίωκε. Αυτή η "τόσο-όσο" ερμηνεία κρατά όλες τις ισορροπίες και ανισορροπίες του ρόλου του. Ακόμα και το φισίκ του είναι απίθανα επιτυχημένο.
Η Λίλη είναι μια εκδιδόμενη μάνα που κατακλύζεται από επιθυμίες και στιγματίζεται από έρωτα. Η Βιργινία Ταμπαροπούλου αποτελεί εξαιρετική επιλογή για αυτήν την τύπισσα με τον εκρηκτικό και αλανιάρικο χαρακτήρα. Έχει πιάσει όλες τις αποχρώσεις της ηρωίδας της και εγκλωβίζει τα μάτια σου πάνω της όταν περιφέρεται στη σκηνή.
Ένας αποτυχημένος μάγος που αναζητά το μεγάλο "κόλπο", εκείνο που θα ακυρώσει κάθε προηγούμενο και θα του προσφέρει τη χαμένη του λάμψη. Κάπως αφελής αλλά και πονηρός, άλλοτε ευάλωτος και άλλοτε σκληρός... ονομάζεται Τρίκυ (tricky=δύσκολος, ζόρικος, απατηλός, κατεργάρικος, κολπατζίδικος) και είναι πολυσύνθετος, όπως και όλοι οι άλλοι. Ο Παναγιώτης Μπρατάκος ισάξια αναμετριέται μαζί του εκφράζοντας τον δύσκολο και απατηλό ήρωά του. Τολμά αλλά δικαιώνεται.
Η Μαρία Αποστολακέα αντικατοπτρίζει την ευαισθησία και τρυφεράδα της Μάλα, μιας κοπέλας, σχεδόν κοριτσιού, που περνά από την τρυφεράδα στην σκληρότητα με την ίδια ευκολία που γίνεται γλυκιά και πικρή μαζί αναζητώντας την αγάπη (της). Θα μπορούσε να είναι μια ανέγγιχτη έφηβη που πρωτογνωρίζει το μεγαλείο του έρωτα μέσα από το κράμα παιδικότητας και γυναίκας.
Ο Πικόνιο είναι μια μαριονέτα και σαν άριστος εκπρόσωπος του είδους του αντανακλά -όχι μόνο τις λέξεις- την ψυχοσύνθεση εκείνου που κρατά στα χέρια τα σχοινιά του. Όπως και η Μάλα, επίσης μαριονέτα. Ο Κωστής Τσιαμάγκας και η Ανδριανή Θεοδωροπούλου "φοράνε" τις κλωστές που τους ενώνουν με τα χέρια του δημιουργού τους και αφήνονται στις διαθέσεις του. Έχουν στην ευθύνη τους το μεγαλύτερο χορογραφημένο μερίδιο της παράστασης αλλά ανταποκρίνονται αψεγάδιαστα.

Γενικότερα, όλοι οι συντελεστές έχουν δουλέψει, και φαίνεται. Άπαντες κινήθηκαν προς όφελος του έργου ενώ ο άψογος συγχρονισμός γοητεύει απόλυτα το κοινό. Κι ενώ θα μπορούσαν να παρεκτραπούν λόγω των ιδιαιτεροτήτων των χαρακτήρων τους και της αντισυμβατικότητας του έργου που επιτρέπει ακρότητες, κράτησαν το μέτρο και δημιούργησαν την σκηνική χημεία μεταξύ τους. Τίποτα δεν αφέθηκε στην τύχη, στο τυχαίο ή το συμπτωματικό ενώ σκηνοθετικά έχει επεξεργαστεί η κάθε λεπτομέρεια -ή τουλάχιστον, έτσι δείχνει.
Λάτρεψα τη μουσική του Μάνου Αντωνιάδη και το τελικό βίντεο -γι' αυτό δε θα ήταν σοφό να αναφερθώ- που κλείνει την αυλαία με τον τελειότερο τρόπο.
Το έργο
Ο θεατρικός συγγραφέας καταγράφει σκηνές από τη ζωή τεσσάρων χαρακτήρων ανατρέποντας τη χρονική αλληλουχία. Έτσι, το έργο ξεκινά λίγο μετά τα μεσάνυχτα και καταλήγει λίγο πριν τα μεσάνυχτα. Όλα γίνονται αλλιώς, δηλαδή ανάποδα σε σχέση με την έννοια του χρόνου αλλά σωστά σύμφωνα με την οπτική εκείνου και αυτήν την "άλλη πλευρά" υπερασπίζεται. Η βία... του θανάτου, της απειλής, του πολέμου, του όπλου, των αρχών, των κοινωνικών συμβάσεων... αναδεικνύεται με την ίδια λογική που φιλοσοφούν οι ακαδημαϊκοί όταν αναφέρονται στο καλό και το κακό που συνυπάρχουν και αλληλοσυμπληρώνονται, ενώ ο άνθρωπος, που δε θα μπορούσε να εξαιρεθεί από την συμπαντική διάταξη, κρύβει μέσα του και τη μία αλλά και την άλλη πλευρά.

Κι όμως μέσα σε μια συμφορά τόσο βαριά που ακόμα και ο ίδιος ο χρόνος πάσχει από ακατάσχετη αιμορραγία, ένα λίγο πιο σκοτεινό παραμύθι ξετυλίγει το κουβάρι του, για να αποδείξει πως το ταξίδι του ανθρώπου προς το φως δεν μπορεί να σταματήσει ποτέ.

Ακατάλληλο για παιδιά κάτω των 16 ετών

Συντελούν
Μετάφραση: Γκάγκα Ρόσιτς
Σκηνοθεσία-Χορογραφία: Φένια Αποστόλου
Πρωτότυπη Μουσική: Μάνος Αντωνιάδης
Σκηνικά - Ειδικές κατασκευές: Τόνια Αβδελοπούλου
Κοστούμια: Ζωή Μολυβδά - Φαμέλη
Φωτισμοί: Τάσος Σκλαβούνος
Video Art - Photography -Trailer: Chris Tourlakis
Βοηθός Σκηνοθέτη: Σταύρος Ράγιας
Βοηθός Χορογράφου: Γαλήνη Γυρτάτου
Μακιγιάζ Φωτογράφισης: Διονυσία Τουμπαζή
Παραγωγή: Χοροθέατρο Λυδία Λίθος – σε συμπαραγωγή με Πολυχώρο Vault

Ερμηνεύουν
Λάκι: Δημοσθένης Ελευθεριάδης
Λίλυ: Βιργινία Ταμπαροπούλου
Τρίκυ: Παναγιώτης Μπρατάκος
Μάλα: Μαρία Αποστολακέα

Πικόνιο: Κωστής Τσιαμάγκας
Μάλα: Ανδριανή Θεοδωροπούλου
Για τη σκηνοθέτιδα
Η Φένια Αποστόλου σπούδασε στην Κρατική Σχολή Ορχηστικής Τέχνης και στο Κέντρο Μελέτης Χορού Ντάνκαν. Συνεργάστηκε με την ομάδα χορού "Οκτάνα", το Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος, το Δήμο Αθηναίων, αποτέλεσε μέλος της χορογραφικής ομάδας των τελετών έναρξης και λήξης των Ολυμπιακών Αγώνων το 2004.
Το 2003 βραβεύτηκε στο Φεστιβάλ κινηματογράφου Θεσσαλονίκης με το βραβείο Project Exchange, για την χορογραφική δουλειά στην ταινία χορού "Nightmares". Η ταινία συμμετείχε σε διεθνή video dance φεστιβάλ όπως στοDance on Camera Festival (Νέα Υόρκη), στο Festival Internazionale di videodanza (Νάπολη), στο OXFORD INTERNATIONAL FESTIVAL OF FILMS , στο Dance Camera West Film Festival (Los Angeles), στο Festival de Videodanza de Buenos Aires και στο Film Festival of Cyprus.
Έργα που χορογράφησε και σκηνοθέτησε όπως τα Ενός Θεού βοσκή, No limits at all, chair's tragedy, Miss Julie του August Strindberg (επιχορηγούμενη από το υπουργείο Πολιτισμού), Ισόβια Ξανθιά, Τρεις Σωματοφύλακες, Ο Πελεκάνος του Αυγούστου Στρίντμπεργκ (υπό την Αιγίδα της Σουηδικής Πρεσβείας), Milady's Dinner παρουσιάστηκαν με επιτυχία σε διάφορα Φεστιβάλ σε Αθήνα και πολλές πόλεις της Ελλάδας (Θεσσαλονίκη, Χανιά, Σύρο, Λάρισα κλπ) αλλά και σε διεθνή φεστιβάλ (It's LIQUID International Art Show-Contemporary Venice at Pallazo Flangini. ΓΕΦΥΡΕΣ Αθήνα Βερολίνο, 15 Quinzena de Danca de Almada, Portugal 2007, 1st BALKAN PERFORMING ARTS MARKET, CINEDANS Dance on Screen Festival στο Άμστερνταμ, XI ProART Festival 2014 της Πράγας στην Τσεχία, κλπ).
Ο Πελεκάνος επιλέχθηκε να παρουσιαστεί στο Black Box International Theatre and Dance Festival στην Φιλιππούπολη της Βουλγαρίας στις 4 Ιουνίου του 2015. Επίσης, το video dance ''Pelican Dance'' παραγωγή του Χοροθεάτρου Λυδία Λίθος σε σκηνοθεσία Chris Tourlakis και χορογραφία της Φένιας Αποστόλου παίχτηκε στο festival breaking 8 στη Σαρδηνία της Ιταλίας στις 8/11/2014 και πρόκειται να παρουσιαστεί τον Μάρτιο του 2015 στο Loikka dance film festival στο Ελσίνκι της Φιλανδίας.
Που και πότε
Τετάρτη 21:00
Πέμπτη 21:00

VAULT THEATRE PLUS
Μελενίκου 26 Βοτανικός, Αθήνα
Επικοινωνία: 2130356472, 6945993870
Email: vaulttheatre.gr@gmail.com

(για τηλεφωνικές κρατήσεις 11:00-14:00 και 17:00-21:00)

Σημειώστε:
Trailer
Τα πλάγια κείμενα είναι αποσπάσματα από το δελτίο τύπου
Κλικάρετε πάνω στις εικόνες για να ανοίξουν

Η Μαρία Φαρμάκη και οι "Αλήθειες παράλληλες"

Πώς σας ήρθε η ιδέα της συγγραφής του βιβλίου σας;
Μ.Φ.: Κ. Κουκίδου, ευχαριστώ για την τιμή που μου κάνετε.
Πάντοτε με απασχολούσε η υπαρξιακή ανάγκη του ανθρώπου να υπάρχει ισορροπία στην εσωτερική και στην εξωτερική του ζωή, για να νιώθει ελεύθερος. Με απασχολούσε επίσης ότι το να την πετύχει δεν είναι μόνο προσωπική του υπόθεση, γιατί δεν είναι πάντοτε ο ίδιος μόνο υπεύθυνος για την ανατροπή της. Επομένως έχει πολλά να παλέψει στη ζωή του, για να το καταφέρει τελικά, να παλέψει και με τον εαυτό του, αλλά και με συγκυρίες και αντικειμενικούς παράγοντες.
Εκείνο επίσης που με προβλημάτιζε πάντα ήταν πως οι δρόμοι, που ακολουθεί ο καθένας, για να φτάσει ως εκεί σχετίζονται και με το στοιχείο του υποκειμενισμού και της διαφορετικής οπτικής του. Άρα δύσκολα μπορεί να πει κανείς πως υπάρχουν ταυτίσεις σε αυτό το επίπεδο ανάμεσα σε διαφορετικούς ανθρώπους. Παρ’ όλα αυτά, έχω τη γνώμη, πως ναι μεν οι άνθρωποι είναι διαφορετικοί -κανένας δεν είναι ίδιος με κανέναν- αλλά οι πορείες τους μπορούν να είναι κατά έναν τρόπο παράλληλες, γιατί η αισθητική, η ιδεολογία, η στάση ζωής τους παρουσιάζουν ορισμένα έως πολλά κοινά στοιχεία. Αυτά διαμορφώνουν ένα μέτρο και ένα κριτήριο που κάνει τις αλήθειες τους να πορεύονται παράλληλα.

Πού γράψατε το βιβλίο;
Μ.Φ.: Το βιβλίο γράφτηκε στην πόλη όπου ζω την Καβάλα, αλλά και στο απέναντι νησί, τη Θάσο.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή του;
Μ.Φ.: Η συγγραφή από την αρχή της, από το πρωτόλειο δηλαδή μέχρι την τελική του μορφή μου πήρε δυο χρόνια.

Πώς θα το χαρακτηρίζατε;
Μ.Φ.: Κοινωνικό με έντονο το υπαρξιακό στοιχείο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Φ.: Το μυθιστόρημά μου αναδεικνύει εφτά χαρακτήρες με παρόμοια αισθητική και αντίληψη για τη ζωή, στην προσπάθειά τους να αντισταθούν σε ό,τι απειλεί τις αξίες και τα ιδανικά τους.
Έτσι, η Έλλη αντιστέκεται στην ηθική παρακμή που διαπιστώνει στον επαγγελματικό της χώρο και κάνει την επανάστασή της, την εποχή που η οικονομική κρίση άρχισε να διαφαίνεται στη χώρα.
Η Μυρσίνη, θύμα της διαστροφής συγγενικού -με πρώτο βαθμό συγγένειας- προσώπου, παλεύει χωρίς αποτέλεσμα να επαναφέρει τα πράγματα στην κανονικότητά τους, αλλά δεν τα καταφέρνει, καθώς βρίσκει διέξοδο σε μια λύση που αποκαθιστά μεν την ηθική τάξη, αλλά έχει ως τίμημα τη ζωή της.
Ο Στέφανος υποκινημένος από τον έρωτά του γι’ αυτήν, εκδικείται για την απώλειά της, προκαλώντας τον υπαίτιο -πατέρα της Μυρσίνης- να αφαιρέσει μόνος του και τη δική του ζωή.
Ο Θέμης απαρνείται τον εκφυλισμό που διαπιστώνει στο πολιτικό κόμμα στο οποίο ήταν για πολλά χρόνια οργανωμένος και προσπαθεί να δραστηριοποιηθεί κοινωνικά με άλλους τρόπους μετά τη διαγραφή του από το κόμμα.
Η Βασιλική που θεωρεί υπέρτατη αξία της ζωής το Καλό, όπως αυτό ενσαρκώνεται στα παιδιά, δηλαδή την άδολη αθωότητα, αγωνίζεται να το προστατέψει και όταν διαπιστώνει πως δεν μπορεί, όσο εξαρτάται από την ίδια, χάνει πρόσκαιρα την ψυχική της ισορροπία.
Ο Πέτρος, που έχει φτιάξει οικογένεια, νιώθει ξαφνικά πως έρχεται στο προσκήνιο ένας απωθημένος νεανικός του έρωτας. Για να προστατέψει την οικογενειακή του ισορροπία, αποποιείται τον έρωτά του με κόστος μια πρόσκαιρη εσωτερική διαταραχή.
Τέλος ο Αντώνης, για πολλά χρόνια φανατικός υπέρμαχος της εργένικης ζωής, ανακαλύπτει πόσο γοητευτική και προκλητική γίνεται η ζωή, όταν πληροφορείται πως έχει ένα παιδί του οποίου την ύπαρξη αγνοούσε.
Και για τους εφτά ήρωες ο βιασμός της αθωότητας που διαταράσσει την ισορροπία της ζωής τους με διαφορετικό τρόπο, είναι ο λόγος για τον οποίο κάνουν τον αγώνα τους στην ξεχωριστή πραγματικότητά του ο καθένας.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Φ.: Τον τρόπο που αμέσως μετά την πρώτη σύλληψη του χαρακτήρα του, ο κάθε ήρωας με καθοδηγούσε και με πήγαινε από το ένα στάδιο της ιστορίας στο άλλο. Και κυρίως τη διαδικασία διείσδυσης στη σκέψη και στα συναισθήματά του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Φ.: Όλοι είναι αγαπημένοι. Κάποια αδυναμία όμως έχω στη Βασιλική κι αυτό, γιατί η Βασιλική υφίσταται ένα νευρικό κλονισμό όχι για μια προσωπική απογοήτευση, ερωτική ή άλλη που, κατά τη γνώμη μου, είναι εγωιστική και αυτό συμβαίνει κατά κόρον στην εποχή μας, αλλά γιατί γίνεται σχεδόν μάρτυρας της ψυχρής και παράλογης δολοφονίας ενός παιδιού στην Αφρική. Από αυτή την κατάσταση δυσκολεύεται να βγει, κάνει αρκετό καιρό και μόνο η παρουσία ενός άλλου παιδιού στη ζωή της την επαναφέρει.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο σ’ έναν βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Φ.: Αυτό που κυρίως κερδίζει κανείς, από ό,τι μου είπαν και κάποιοι που το διάβασαν και των οποίων εμπιστεύομαι την κρίση, είναι ότι τον παρασύρει σε μια περιήγηση στον εσωτερικό κόσμο των ηρώων, με τη βοήθεια της οποίας ανακαλύπτει αρκετές ταυτίσεις με το άτομό του.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Φ.: Αγωνιώ περισσότερο που αργούμε πολύ οι άνθρωποι να καταλάβουμε πόσο άχρηστη, μάταια και καταστροφική τελικά είναι η απληστία στη ζωή μας, εννοώ την απληστία για την ύλη και το χρήμα…

Φοβάστε;
Μ.Φ.: Αν φοβάμαι; Και βέβαια φοβάμαι. Φοβάμαι για τα αγαπημένα μου πρόσωπα, φοβάμαι, όταν διαπιστώνω πόσο ισχυρότερα από το πνεύμα και την αγάπη αποδεικνύονται στον άνθρωπο τα άγρια ή ημιάγρια ένστικτά του. Αποφεύγω όμως να ομολογήσω αυτούς τους φόβους με λέξεις μην τυχόν και εγκατασταθούν μέσα μου ως αρνητικές σκέψεις. Αυτόματα κινητοποιώ έναν μηχανισμό άμυνας από ελπίδα, θετική σκέψη και αγώνα να αποτρέψω ό,τι μπορεί να επιβεβαιώσει τους φόβους μου. Αυτά είναι, νομίζω τα υλικά από τα οποία φτιάχνει ο καθένας την αισιόδοξη οπτική της ζωής. «Όλα θα πάνε καλά», λέει η φωνή μέσα μου και αυτό γίνεται στόχος του καθημερινού μου αγώνα.

Αγαπάτε;
Μ.Φ.: Ναι! Αγαπώ και αυτός είναι ο πλούτος μου…

Ελπίζετε...
Μ.Φ.: Αν και η ελπίδα είναι από μόνη της μια κατάσταση αβεβαιότητας, αφού περικλείει και τη θετική και την αρνητική προοπτική, εγώ κάνω σα να μην υπάρχει η αρνητική ή προσπαθώ να την εξουδετερώσω. Αυτός είναι και ένας λόγος που συχνά μου καταλογίζουν ότι είμαι εκτός πραγματικότητας… Πιο μέσα όμως στην πραγματικότητα και στις δυσκολίες της δεν νομίζω πως μπορεί να βρέθηκε κανείς όσο εγώ βρέθηκα στη ζωή μου. Στέκομαι λοιπόν στη θετική προοπτική και αυτή με κινητοποιεί να θέλω και να μάχομαι τον αγώνα τον καθημερινό ή όποιον άλλον μου αναλογεί και έχει να κάνει με τις κοινές μας αγωνίες.

Θέλετε...
Μ.Φ.: Το «θέλω» δεν είναι για μένα μια πεισματική εμμονή στον εγωισμό της προσωπικής επιθυμίας, δηλαδή του καπρίτσιου, αλλά είναι το πιο δυνατό μου όπλο στον δικό μου αγώνα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν το βιβλίο σας;
Μ.Φ.: Το βιβλίο θα το λατρέψουν αυτοί που έχουν ασκηθεί στο να κάνουν βουτιά στον εαυτό τους και οι ρομαντικοί…

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Φ.: Για να νοσταλγήσουμε όσα τα τελευταία χρόνια απαξιώθηκαν από την τάση του ανθρώπου να ζει δυτικότροπα και με μια μεγαλομανία που μηδένισε στη συνείδησή του την ουσία… Για να μην αρκούμαστε στην επιφάνεια. Για να απαλλαγούμε από την τυραννική ανάγκη να στρεφόμαστε γύρω από τον άξονά μας… αλλά να κοιτάξουμε και λίγο παραπέρα, να ψάξουμε τι χάσαμε και που βρίσκεται η πραγματική ομορφιά της ζωής.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Φ.: Γιατί δεν είναι ένα βιβλίο που διαβάζεται στην παραλία για χαλάρωση ούτε στο κρεβάτι λίγο πριν κοιμηθείς… Δεν είναι ένα δύσκολο βιβλίο, αντίθετα διαβάζεται εύκολα… Απλώς πρέπει να το διαβάζεις καθιστός και όντας σε εγρήγορση.

Πού και πώς μπορούμε να το βρούμε;
Μ.Φ.: Αυτό βέβαια δεν είναι δικό μου θέμα αλλά του εκδοτικού οίκου της ΑΝΕΜΟΣ ΕΚΔΟΤΙΚΗΣ. Μπορεί όμως να το βρει κανείς στα Public, στον Παπασωτηρίου στην Αθήνα, στον Ιανό και την Πρωτοπορία στη Θες/νίκη, στην Καβάλα στα βιβλιοπωλεία Εκλογή, Λύχνος, Δομή, Χαδόλιας κ.λ.π.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Φ.: Μένω στην Καβάλα. Ηλεκτρονικά στο email ή στο fb.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Φ.: Το πράσινο… Το χρώμα που ησυχάζει και δίνει την αίσθηση της αρμονίας.

Ποια μουσική;
Μ.Φ.: Το Bolero του Ravel.

Ποιο άρωμα;
Μ.Φ.: Λεβάντα.

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Φ.: Νοσταλγία.

Αν δεν ήταν βιβλίο τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Φ.: Ένας πολυπρόσωπος ζωγραφικός πίνακας ή ένα κινηματογραφικό έργο με πολλά flash back.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Φ.: Ένας απλός, αλλά ανήσυχος καθημερινός άνθρωπος που του αρέσουν τα δύσκολα και αποφεύγει τα επίπεδα και ανιαρά…

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Φ.: Τη Μάρω Βαμβουνάκη, τον Νίκο Θέμελη, τον Κούντερα…

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ ποιο βιβλίο;
Μ.Φ.: Σε αυτή την ερώτηση δεν μου είναι εύκολο να απαντήσω… Δεν είναι μικρή η διαδρομή μου στη ζωή, για να μπορώ μέσα από την πολύχρονη πορεία μου στα γράμματα -και λόγω της ιδιότητάς μου ως φιλολόγου- να διακρίνω πώς και από ποιον επηρεάστηκα περισσότερο. Διάβασα ας πούμε και Πλάτωνα και Αριστοτέλη και ποίηση… Όλοι με επηρέασαν στον βαθμό που και η δική μου αναγνωστική αισθητική και ανησυχία το επέτρεψαν. Ανάλογα με τις υποδοχές του επηρεάζεται κανείς λίγο ως πολύ…

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Φ.: Ο τρόπος που δομούνται μέσα τους τα υλικά τους είναι ο πρώτος προσανατολισμός της πορείας τους. Και αυτός ορίζεται από τον γράφοντα τον εμπνευστή τους. Από κει και πέρα τη σκυτάλη παίρνει ο αφηγητής και πάντοτε κάτω από το δικό του άγρυπνο μάτι οι ήρωες αυτονομούνται.

Τι χρειάζεται κανείς για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Φ.: Αν δεχτούμε πως η λογοτεχνία όπως και κάθε άλλη μορφή τέχνης είναι ένα νήμα λεπτό και εύθραυστο που συνδέει τον άνθρωπο με την ουτοπία, έτσι που να αγωνίζεται συνεχώς να της δώσει την υπόσταση μιας τελικής ευτοπίας, τότε πρώτα πρώτα χρειάζεται εμπειρία και έπειτα φαντασία. Χωρίς την εμπειρία, η φαντασία πολύ μικρό ρόλο μπορεί να παίξει σε αυτή την κατεύθυνση. Πατάει σε κενό, δεν έχει έρεισμα για να αντέξει στον χρόνο και στους κλυδωνισμούς που υφίσταται το ανθρώπινο μυαλό και η ανθρώπινη ψυχή… Η φαντασία από μόνη της μόνο τη φαντασίωση μπορεί να γιγαντώσει στο μυαλό του ανθρώπου.
Αλλά ο άνθρωπος σήμερα έχει ανάγκη να πιστέψει στην ουτοπία με ένα ρομαντισμό που δεν τον παρακινεί να παραιτείται, αλλά να αγωνίζεται μέσα στον σκληρό και αμείλικτο ρεαλισμό της πραγματικής ζωής να διατρανώσει τις ιδέες και τις αξίες του. Και αυτό δεν μπορεί να γίνει αν δεν υπάρχει εμπειρία ζωής…

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Φ.: Το να βρουν οι ιδέες που περιέχει ένα σημαντικό αριθμό αποδεκτών σε διάρκεια χρόνου...

Τι την αποτυχία;
Μ.Φ.: Το να το πάρει κανείς στα χέρια του, να διαβάσει δεκαπέντε σελίδες και να μη θέλει να το ξανανοίξει.

Η βιβλιοφαγία μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Φ.: Όπως κάθε υπερβολή… Ναι, γιατί ευνοεί τη μοναχικότητα και αποτρέπει από την άμεση επικοινωνία με το περιβάλλον που για μένα είναι η φυσική διαδικασία μιας κοινωνικής ζωής.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Φ.: Δεν προλαβαίνω!!!
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Κερδίστε το!
Η Άνεμος εκδοτική προσφέρει ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος της Μαρίας Φαρμάκη σε έναν τυχερό αναγνώστη του ιστότοπου. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας, αλλά και το μήνυμά σας προς τη συγγραφέα, κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Δείτε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 2 Σεπτεμβρίου και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!

Ο Ραφαήλ Κουρμουλάκης και η "Κόκκινη γραμμή"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ρ.Κ.: Ασχολούμουν με τον φοιτητικό συνδικαλισμό, όταν πρωτοσκέφτηκα να γράψω ένα βιβλίο που να εστιάζει στο ελληνικό πανεπιστήμιο και σε φοιτητικές παρατάξεις. Τότε ήταν Μάιος του 2011, αλλά μέχρι να πιάσω την πένα μεσολάβησαν από τότε δύο μήνες. Δεν είχα κλείσει καν τα 20 όταν το σκέφτηκα.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ρ.Κ.: Το ημερολόγιο έγραφε 10 Αυγούστου 2011. Ήταν περίπου 7 η ώρα το απόγευμα και καθόμουν έξω στο μπαλκόνι. Η συγγραφή ξεκίνησε στην Αθήνα, όμως το μεγαλύτερο μέρος του βιβλίου γράφτηκε στην Πάτρα, όταν φοιτούσα στο τρίτο και στο τέταρτο έτος στο πανεπιστήμιο.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ρ.Κ.: Το κείμενο ήταν έτοιμο τον Δεκέμβριο του 2013, όμως χρειάστηκε να παρεμβαίνω με μικρές διορθώσεις μέχρι και τον Απρίλιο του 2014. Οπότε η συγγραφή κράτησε 2 χρόνια, 8 μήνες και κάτι μέρες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ρ.Κ.: Το βιβλίο μου «κόκκινη γραμμή», που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις «το ανώνυμο βιβλίο» είναι αστυνομικό-πολιτικό μυθιστόρημα. Είναι γεμάτο αγωνία, πολιτική και ίντριγκες.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ρ.Κ.: Ουσιαστικά πρόκειται για μία αστυνομική πλοκή, μέσα στην οποία εγκιβωτίζεται το πολιτικό σκέλος του μυθιστορήματος. Ο πρωταγωνιστής ξεκινά τις σπουδές του, έχοντας χάσει τους γονείς του, ενώ εντάσσεται σε μία φοιτητική παράταξη που αποδεικνύεται διεφθαρμένη. Αρχίζει να τυλίγεται γύρω του αργά και βασανιστικά ένας ιστός από πολιτικούς απατεώνες, νονό της νύχτας, εγκληματίες, μπράβους, επίορκους αστυνομικούς. Όντας εγκλωβισμένος -και μάλιστα με τη βούλα- στην αέναη καταδίωξη, ο πρωταγωνιστής ανελίσσεται ως δυνατός παίκτης και συνάπτει συμμαχία με τον μεγαλύτερό τους φόβο: τον Τύπο. Σύμμαχοι από τον Τύπο, από την Ελληνική Αστυνομία, δικηγόροι και πρόσωπα-κλειδιά οικοδομούν μια μυστική οργάνωση και οργανώνουν την επιχείρηση, η οποία δεν είναι μόνο μια επιχείρηση απεγκλωβισμού, αλλά μία επιχείρηση που έχει σκοπό να ταρακουνήσει την Ελλάδα και να την παραδώσει απαλλαγμένη από ένα παρακράτος.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ρ.Κ.: Σε ότι αφορά την υπόθεση, μου αρέσει που ο πρωταγωνιστής πετυχαίνει τον στόχο που έχει θέσει: «Όλα στο φως». Από την άλλη αγαπώ το βιβλίο, διότι μου θυμίζει το καλοκαίρι του 2011, όπου ήταν μία περίοδος στη ζωή μου που την αγάπησα για πολλούς λόγους.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ρ.Κ.: Ο πρωταγωνιστής, διότι παρουσιάζει την μεγαλύτερη εξέλιξη. Μπαίνει στην φοιτητική παράταξη 18 χρονών παιδί και καταφέρνει να νικήσει ένα ολόκληρο παρακράτος, ως 20 χρονών άντρας.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ρ.Κ.: Σίγουρα ατελείωτο σασπένς. Μπορεί ο αναγνώστης να αισθανθεί ότι δεν μπορεί να το αφήσει. Έχει συνεπάρει πολλούς αναγνώστες μου η δράση που έχει το σενάριο από τη μέση και μετά. Ταυτόχρονα, το βιβλίο έχει να δώσει κοινωνικά και πολιτικά μηνύματα.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ρ.Κ.: Το αύριο, ποια άλλη;

Φοβάστε...
Ρ.Κ.: Φοβάμαι τα σκαμπανεβάσματα που έχει η ζωή. Αναζητώ σταθερότητα, όχι προσκολλήσεις.

Αγαπάτε...
Ρ.Κ.: Αρκετά. Εκτιμώ τα άτομα που συναισθάνονται.

Ελπίζετε...
Ρ.Κ.: Πάντα ελπίζω. Ελπίζω να καμφθούν οι αντιστάσεις του συστήματος και της αγοράς και να δώσει το αναγνωστικό κοινό στο βιβλίο τη θέση που του αξίζει.

Θέλετε...
Ρ.Κ.: Τη ζωή μου πίσω. Αυτό που μου έκλεψαν αδίκως με 5 χρόνια μνημόνια.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ρ.Κ.: Όσοι αναζητούν ένα πολιτικό ή ένα αστυνομικό μυθιστόρημα πέρα από την πεπατημένη και όσοι θέλουν να διαβάσουν κάτι που θα τους συνεπάρει.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε; Γιατί δεν πρέπει;
Ρ.Κ.: Αυτό αφήνεται στην ελεύθερη επιλογή του κοινού, που έρχεται σε επαφή με την περίληψη του βιβλίου και με το ιστορικό των κινήσεών μου.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ρ.Κ.: Μπορεί να το ζητήσει κανείς στο βιβλιοπωλείο της γειτονιάς του, ή απευθείας από τον εκδοτικό αν το θέλει με αφιέρωση. Επίσης το βιβλίο «κινείται» καλά στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ρ.Κ.: Στο e-mail μου φυσικά: rkourmoulakis@yahoo.gr , στο facebook και το twitter: Rafail Kourmoulakis

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ρ.Κ.: Το κόκκινο.

Ποια μουσική;
Ρ.Κ.: Η ροκ. Soft rock ή hard rock, ανάλογα με το ποιο κεφάλαιο διαβάζετε.

Ποιο άρωμα;
Ρ.Κ.: Της θάλασσας.

Ποιο συναίσθημα;
Ρ.Κ.: Τρία συναισθήματα και μάλιστα πολύ έντονα: Οργή, έρωτας, αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Ρ.Κ.: Ταινία μεγάλης κινηματογραφικής εταιρείας.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ρ.Κ.: Δεν ξέρω. Για μένα η συγγραφή ήταν μια παράλληλη δραστηριότητα σε σχέση με τις σπουδές μου, αλλά και μια συναισθηματική βαλβίδα εκτόνωσης.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς; 
Ρ.Κ.: Δεν έχω κάποιον συγκεκριμένο. Μικρός διάβαζα αρκετά Άλκη Ζέη. Ήταν η αγαπημένη μου συγγραφέας. Όταν μεγάλωσα έπεσα στο αγαπημένο μου βιβλίο: «Ο γλάρος Ιωνάθαν» του Richard Bach.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ρ.Κ.: Όχι, τουλάχιστον στο επίπεδο του συνειδητού.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ρ.Κ.: Δημιούργησα τους χαρακτήρες και ένα συγκεκριμένο πλαίσιο. Εγώ όρισα την συνέχεια και τις τύχες των ηρώων, για να περιέλθει η πλοκή σε δραματικό σημείο και να μείνει κάτι στον αναγνώστη.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ρ.Κ.: Πιστεύω ότι η συγγραφή είναι κάτι που το ΄χεις ή δεν το ΄χεις. Άρα για να γράψει κάποιος ένα καλοστεκούμενο βιβλίο, πρέπει να «το ΄χει». Στη δική μου περίπτωση, βιώματα (εμπειρία) άσκησαν τη μεγαλύτερη επιρροή κατά τη συγγραφή. Επισημαίνω ότι η φαντασία ήταν κάτι που χρειάστηκε επίσης. Άρα καταλήγω ότι υπό την συγκεκριμένη προϋπόθεση που έθεσα, αρκεί ένας αρμονικός συγκερασμός φαντασίας και εμπειρίας.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ρ.Κ.: Πάρα πολλοί παράγοντες. Νιώθω ότι καλούμαι να διαχειριστώ μία τρέλα, προσπαθώντας να προωθήσω το έργο μου. Όλα παίζουν το ρόλο τους: το σενάριο, η ποιότητα του χαρτιού, το εξώφυλλο, ο εκδοτικός οίκος, το δίκτυο διανομής, τα ΜΜΕ και φυσικά το χρήμα. Ο τελευταίος που μπορεί να καθορίσει την επιτυχία του βιβλίου του είναι ο συγγραφέας.

Τι την αποτυχία;
Ρ.Κ.: Σίγουρα θα «αποτυγχάνουν» όσα βιβλία οδηγούν στην κοινωνική αφύπνιση, αντί να εκμαυλίζουν το αναγνωστικό κοινό. Ας ψάξουν οι πολίτες να δουν τι προσφέρουν και τι εξυπηρετούν όσοι και όσες συγγραφείς υπερπροβάλλονται. Η υπερπροβολή κάποιων έχει εκτοπίσει από την αγορά και την Ελλάδα την πραγματική ποιότητα. Ο ανταγωνισμός συγγραφέων είναι αθέμιτος. Η Δικαιοσύνη έρχεται;

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ρ.Κ.: Δεν είναι κατάχρηση, αλλά μπορεί να γίνει.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ρ.Κ.: Έχω αναρωτηθεί ποτέ, αν έγραφα την ιστορία της ζωής μου σε βιβλίο, αν θα γινόταν best seller. Ας βάλω λοιπόν έναν τίτλο και εύχομαι να μην παρεξηγηθώ: «Για μια θέση στον ήλιο».
Από το εξώφυλλο του μυθιστορήματος του Ραφαήλ Κουρμουλάκη και φωτογραφία του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο.
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

¤

Η Δημοκρατία είναι το πολίτευμα στο οποίο η εξουσία πηγάζει από το λαό, ασκείται από το λαό και υπηρετεί τα συμφέροντα του λαού. Πόσο δημοκρατική είναι όμως μια κοινωνία, όταν τα ατομικά συμφέροντα υπερισχύουν του συλλογικού; Τι γίνεται όταν μέσα σε ένα δημοκρατικό καθεστώς οργιάζουν οι ίντριγκες και η ανομία;
Ο Οδυσσέας υποφέρει από την ξαφνική απώλεια των γονιών του σε ένα μυστηριώδες τροχαίο. Ορκίζεται να απονείμει δικαιοσύνη, βρίσκοντας έτσι τη δύναμη να συνεχίσει τη ζωή του. Όμως στο πανεπιστήμιο μπλέκει με το συνδικαλισμό ως μέλος μιας διεφθαρμένης παράταξης, θεωρώντας ότι αγωνίζεται για τα δικαιώματα των συνανθρώπων του. Μια στιγμή πριν αλλοτριωθεί και καταντήσει όμοιός τους ανακαλύπτει το εύρος της διαφθοράς. Όταν αποκτά στοιχεία για τους συνδικαλιστές βρίσκεται αντιμέτωπος με πρόσωπα, πολιτικές, συμφέροντα και απάνθρωπα σχέδια που φαίνεται να διασυνδέονται. Παγιδευμένος σε μία πλεκτάνη χωρίς όρια, καταζητούμενος από μαφία και αστυνομία σε όλη την Ελλάδα, ανακαλύπτει πως το ίδιο παρακράτος που τον απειλεί, δολοφόνησε τους γονείς του. Στις πιο κρίσιμες ώρες, ιδρύει μια μυστική οργάνωση για να χτυπήσει το οργανωμένο έγκλημα. Η Κόκκινη Γραμμή έχει ως αρχή μια κοινή συνείδηση και ως τέλος τη δικαιοσύνη. Η Κόκκινη Γραμμή είναι έρωτας, όραμα και λύτρωση μαζί...
Ο Ραφαήλ Κουρμουλάκης γεννήθηκε το 1991. Είναι τελειόφοιτος χημικός μηχανικός στο Πανεπιστήμιο Πατρών. Ασχολήθηκε από το 2009 ενεργά με τον φοιτητικό συνδικαλισμό για δύο χρόνια, αρχικά ως ανεξάρτητος κι έπειτα ως μέλος της ΠΑΣΠ, από την οποία και παραιτήθηκε το 2011. Τον Ιούνιο του 2014 κυκλοφόρησε το πρώτο του βιβλίο, την Κόκκινη Γραμμή. Το βιβλίο προτάθηκε στις 26/10/14 από την εφημερίδα Real News, ενώ ο συγγραφέας έχει εμφανιστεί στις 01/11/14 στην τηλεοπτική εκπομπή Άρωμα Ελλάδας καθώς και στις 16/12/14 στην ΕΡΤ στο Δεύτερο Πρόγραμμα. Στην πρώτη παρουσίαση του βιβλίου στις 18/12/14 μίλησαν οι: Άννα Ραζή, Χάρης Βεραμόν, Αντώνης Ξένος, ο οποίος ανέγνωσε αποσπάσματα. Στις 22/12/14 το βιβλίο εξαντλήθηκε στο βιβλιοπωλείο Πολιτεία.

Χρυσή λάσπη

Μπορεί να έμεινε στη βιβλιοθήκη από τον Νοέμβριο που κυκλοφόρησε αλλά, όταν ήρθε η σειρά του να το κρατήσω στα χέρια μου, το απόλαυσα πραγματικά. Η Ελισάβετ Ιακωβίδου υπογράφει μία δυνατή ιστορία ζωής και το ίδιο δυναμικά ξεκινάει και την αφήγησή της καθώς, από το πρώτο κιόλας κεφάλαιο, μας παρουσιάζει όλη την εικόνα, τις συνθήκες επιβίωσης στον καταυλισμό και τα σημαντικότερα περιστατικά και πρόσωπα στη ζωή της ηρωίδας της.
Ξεδιπλώνεται το νήμα και όσο διαβάζω τόσο γεμίζουν τα μάτια μου από εικόνες των πλάνητων, όπως χαρακτηριστικά τους ονομάζει, και της βιοπάλης που αντιμετωπίζουν. Αναρωτιέται μαζί με την Καρμελίτα της -μα δεν περίσσευε ένα κομμάτι γης γι' αυτούς του πλάνητες πουθενά;- και φωτογραφίζει την λασπωμένη τους καθημερινότητα με εκφράσεις όπως: η φτώχεια και η αθλιότητα που μοιράζονταν μοίραζε και τα μυστικά τους έτσι απλόχερα.
Καθώς γυρίζουν οι σελίδες μιλάει για τις φυλές: Σίντι, Λαουτάρι, Ρόμηδες και άλλοι, και παράλληλα, σα να περπατώ -ξανά- τα στενά της Γρανάδας όπου μουσικοί παίζουν κιθάρα κι εκείνη ανταποδίδει στο άγγιγμά τους νότες μαγικές, άλλοι τραγουδούν σπαραξικάρδια και άλλοι χορεύουν φλαμένκο καταθέτοντας ψυχή στην μοναδικότητα των βημάτων τους. Γνωρίζω ανθρώπους με ονόματα όπως Φερδινάνδο, Γκαμπριέλα, Μάριον ή Φρικαντέλε αλλά και Χόμα, που θα πει γη, ενώ η ιστορία μοιάζει παραμυθένια μέσα στην τραγικότητά της. Οι όμορφοι διάλογοι μεταξύ των προσώπων έχουν κάτι το κινηματογραφικό, το ονειροπόλο, το ρομαντικό... όμως το "παραμύθι" κουβαλάει ένα σωρό δυσκολίες για την ηρωίδα του. Διαβάζοντας αναρωτήθηκα αν πρόκειται για μια Σταχτοπούτα ή για το κοριτσάκι με τα σπίρτα, αναλόγως της κατάληξης.
Η συγγραφέας δεν έχει σταθεί σε μία χώρα. Όπως και οι χαρακτήρες της, περιπλανιέται σε όλα τα σημεία του ορίζοντα και συναντά εκεί, στον κάθε τόπο, εκείνους με την άγραφη ιστορία και την ανύπαρκτη πατρίδα.
Στο δεύτερο μέρος καταλαβαίνω γιατί το μυθιστόρημα κέρδισε βραβείο.* Η εντυπωσιακή του εξέλιξη και κορύφωση της ιστορίας μέσα από τις πανέμορφες περιγραφές της Ελισάβετ Ιακωβίδου και ο απροσδιόριστος χρόνος του αναδεικνύουν τη γραφή της. Η αποφυγή αναφοράς στο χρόνο εκπλήσσει τον αναγνώστη που πρέπει να διαβάσει όλο το κείμενο για να κατανοήσει τη χρονική σειρά των γεγονότων και τη διάρκεια. Η αφήγηση που περνάει από τριτοπρόσωπη σε πρωτοπρόσωπη και τανάπαλιν μόνο θετικά λειτουργεί, γοητεύει και χαρίζει ποικιλία.

Η λάσπη χρύσιζε κατά καιρούς, απίστευτο ε; Χρύσιζε στον ήλιο κι είχα την ψευδαίσθηση ότι κρατούσα το χρυσάφι όλου του κόσμου στα χέρια μου.
Το χώμα συμβολίζει τη γέννηση και την ελπίδα και πάνω σ' αυτό έχτισα κι εγώ τη ζωή μου. Πάνω στη δική μου χρυσή λάσπη.
Ξεφυλλίστε το!

Αγοράστε το!

Οπισθόφυλλο
Χρυσή λάσπη είναι η έννοια του χώματος σαν ζωή, πορεία, δημιουργία και θάνατος. 
Το χώμα αναμεμειγμένο με το νερό γίνεται λάσπη και βούρκος κι ένα μοναδικό παιχνίδι στα χέρια των παιδιών των τσιγγάνων όταν χρυσίζει την άνοιξη κάτω από τα χρώματα του ήλιου. 
Δεμένοι αναπόσπαστα με τη λάσπη είναι οι τσιγγάνοι, από την οποία οι περισσότεροι δεν καταφέρνουν ποτέ να δραπετεύσουν.
Η τσιγγανοπούλα Καρμελίτα όμως το κατορθώνει περνώντας σε μια άλλη διάσταση χάρη στο ταλέντο της και τη δύναμη της αγάπης δαμάζοντας έτσι τη μοίρα της.
Στο διάβα της αυτό θα δοκιμαστεί και θα ματώσει ανεπανόρθωτα.
Η κάθαρση επέρχεται με τον καθαγιασμό της από εκείνους που είχε ευεργετήσει κι ανέλπιδα αγαπήσει.
Μια βαθιά διείσδυση στη ζωή των κατατρεγμένων Ρομά σε μια ιστορική πραγματικότητα στα βάθη των αιώνων με αφετηρία τον ελλαδικό χώρο, ενδιάμεσα περάσματα τα Βαλκάνια και τη χώρα των Ρως και τέλος την Κωνσταντινούπολη των ευγενών και των αυτοκρατόρων.

*Α' Βραβείο Μυθιστορήματος Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών.
Τα πλαγιογραμμένα εδάφια προέρχονται από το μυθιστόρημα.
Ευχαριστώ τον Νικόλα Τελλίδη, εκδότη της Άνεμος εκδοτικής, για την προσφορά του βιβλίου.

Δείτε κι αυτό:

Ο Γιώργος Ζώτος και η "Βροχή από αίμα"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Ζ.: Μια προσπάθεια (από τις πολλές, ομολογώ) για να κάνω το τέλειο έγκλημα.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Ζ.: Στο γραφείο και στον κήπο του σπιτιού μου στην Αρτέμιδα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Ζ.: Περίπου 6 μήνες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Ζ.: Ψυχολογικό θρίλερ.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Ζ.: Το πρόβλημα στο τέλειο έγκλημα δεν είναι να υπολογίσεις όλους τους απρόβλεπτους παράγοντες, πάντα κάτι θα σου ξεφύγει. Το θέμα είναι να μπορείς να διορθώσεις αυτό το απρόβλεπτο πριν να είναι πολύ αργά. Κι αν έχεις κι έναν φύλακα άγγελο για να σε προστατεύει, τότε τι μπορεί να πάει στραβά;

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Ζ.: Πρόκειται για το πρώτο μυθιστόρημα που έγραψα. Δεν υπάρχει κάτι που να αγάπησα λιγότερο σε αυτό το βιβλίο.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Ζ.: Ως συγγραφέας, ταυτίζομαι με τον κάθε ήρωα μου, είτε καλός είναι αυτός, είτε κακός, είτε εμφανίζεται σε πολλές σελίδες, είτε κάνει μια σύντομη εμφάνιση.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Ζ.: Μερικές ευχάριστες ώρες.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Ζ.: Να μην στραβώσει κάτι τελευταία στιγμή.

Φοβάστε...
Γ.Ζ.: ...το άγνωστο.

Αγαπάτε...
Γ.Ζ.: ...αυτό που κάνω κάθε φορά.

Ελπίζετε...
Γ.Ζ.: ...να προλάβω να γράψω όσα έχω στο μυαλό μου. Κι είναι και πολλά...

Θέλετε...
Γ.Ζ.: ...να έχουν υγεία όλα τα αγαπημένα μου πρόσωπα.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Ζ.: Αυτοί που τους αρέσουν τα αστυνομικά μυθιστορήματα.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Ζ.: Γιατί πρέπει να διαβάζουμε βιβλία. Είμαι ήδη ευχαριστημένος που κάποιοι αναγνώστες μου εκμυστηρεύτηκαν ότι ήταν το πρώτο βιβλίο που διάβασαν εδώ και πάρα πολλά χρόνια. Ελπίζω να τους βοήθησα για να γίνει η αρχή. Έχαναν τόσα πολλά όλα αυτά τα χρόνια.

Γιατί δεν πρέπει;
Γ.Ζ.: Πολλοί είναι αυτοί που δεν διαβάζουν αστυνομικά μυθιστορήματα. Θα μπορούσαν ίσως να κάνουν μιαν αρχή, αλλά όχι με το ζόρι.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Ζ.: Στα βιβλιοπωλεία της γειτονιάς σας είναι ο πιο εύκολος τρόπος. Ακόμα κι αν δεν το έχουν, μπορείτε να το παραγγείλετε και να σας το φέρουν σε μια- δυο μέρες. Κυκλοφορεί από τον εκδοτικό οίκο Βασιλείου, τηλ. 2109513631

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Ζ.: Σε κάποιο από τα πολλά παραθαλάσσια μπαράκια, ταβερνάκια ή καφέ της Αρτέμιδος. Ααα, και στο Facebook: George Zotos.
Επίσης σαν: “Ένοχος Λαγός

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Ζ.: Βροχή από αίμα... κατακόκκινη.

Ποια μουσική;
Γ.Ζ.: Ένας χορός μέσα στη βροχή. Όχι, όχι ο γνωστός, λίγο πιο... μακάβριος.
Camille Saint Saens και Dance Macabre.

Ποιο συναίσθημα;
Γ.Ζ.: Πολλά και διάφορα συναισθήματα συνυπάρχουν στο βιβλίο αυτό. Όλα είναι έντονα και ακραία.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Ζ.: Ένα φυσικό φαινόμενο, μάλλον πιο έντονο από μια βροχή. Μια καταιγίδα ίσως.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Ζ.: Οτιδήποτε δεν με βάζει σε καλούπια και αφήνει την φαντασία μου να καλπάζει.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς; 
Γ.Ζ.: Αν πρέπει να πω μόνο έναν τότε θα πω τον Gabriel Garcia Marquez.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Ζ.: Οι περισσότεροι γνωστοί συγγραφείς του είδους μου. Από τον πατέρα του αστυνομικού μυθιστορήματος Edgar Allan Poe, μέχρι τον Arthour Conan Doyle, την Agatha Christi και τον Georges Simenon. Αν και πιστεύω ότι ο Richard Prather με τον ήρωα του Shell Scott έχει επηρεάσει τον τρόπο γραφής μου, τουλάχιστον στα βιβλία με τον Λεωνίδα Πολίτη. Όσο για την επιρροή στην σκέψη και στον τρόπο ζωής μου, πιστεύω ότι η ζωή μου συνεχώς επηρεάζεται από όλα αυτά που έχω διαβάσει, διαβάζω και πρόκειται να διαβάσω.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Ζ.: Στο πρώτο βιβλίο μου, είχα την λανθασμένη εντύπωση ότι εγώ μπορώ να κατευθύνω τους ήρωες μου. Στο δεύτερο βεβαιώθηκα για το αντίθετο. Ό,τι θέλουν κάνουν κι εγώ απλά περιγράφω...

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Ζ.: Φαντασία! Φαντασία! Φαντασία! Φοβάμαι μάλιστα ότι σε κάποιες περιπτώσεις η εμπειρία σκοτώνει την φαντασία.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Ζ.: Αν είναι καλό, χρειάζεται προβολή. Αλλιώς θα πάει χαμένο ανάμεσα στα τόσα πολλά και καλά βιβλία ενός βιβλιοπωλείου.

Τι την αποτυχία;
Γ.Ζ.: Η έλλειψη προβολής.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Ζ.: Μακριά από καταχρήσεις. Αν όμως είναι να βάλετε μία στη ζωή σας, βάλτε την βιβλιοφαγία.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Ζ.: Δεν με απασχολεί ο τίτλος ενός βιβλίου μου αν δεν έχει ολοκληρωθεί πρώτα. Συνήθως βάζω έναν πρόχειρο τίτλο ώστε να μπορώ να αναφέρομαι σε αυτό όμως μέχρι τώρα κανείς από τους πρόχειρους αυτούς τίτλους δεν διατηρήθηκε. Συνεπώς και να προαναγγείλω τον τίτλο μάλλον ανώφελο θα είναι.
Από το εξώφυλλο του αστυνομικού μυθιστορήματος του Γιώργου Ζώτου "Βροχή από αίμα" και φωτογραφία πορτραίτο του ίδιου από το προσωπικό του αρχείο.
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Διανέμεται αποκλειστικά από το koukidaki.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.
Περισσότερα για/από τον Γιώργο Ζώτο:
Αφιέρωμα στην αστυνομική λογοτεχνία
Ο Γιώργος Ζώτος για τον Ένοχο λαγό

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη