Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Ο Μάκης Ρουσομάνης κι ένας "Άυλος έρωτας"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Ρ.: Πιστεύω η ανάγκη έκφρασης που έχει κάθε συγγραφέας είναι η αιτία που τον ωθεί στην συγγραφή. Η μαγική στιγμή που το μικρόβιο τρυπά το μυαλό και εσύ πρέπει να βρεις θεραπεία για να νιώσεις καλύτερα. Τόσο απλά. Και ξεκινάς το ταξίδι...

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Ρ.: Συγκλονιστικό, νομίζω.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Ρ.: Η συμβουλή μου είναι αυτή που υπάρχει στην έναρξη του βιβλίου μου:
Μην γυρνάτε ποτέ πίσω…Δεν είναι ΠΟΤΕ για καλό!
Στην παλαιά διαθήκη: Αν η γυναίκα του Λωτ, δε γυρνούσε πίσω για να δει τα Σόδομα που φλέγονταν, δε θα είχε γίνει στήλη άλατος!
Στο παραμύθι: Αν η Σταχτοπούτα είχε γυρίσει για να πάρει το γοβάκι, δεν θα γινόταν ποτέ Πριγκίπισσα!
Στο μύθο: Αν ο Ορφέας δεν γύριζε να δει την Ευρυδίκη θα την είχε φέρει απ’ τον Άδη!
Και στο ΣΗΜΕΡΑ: Αν ο Γιάννης δεν γύριζε στο άκουσμα της, συγνώμη, της άγνωστης κοπέλας, το βράδυ εκείνο που ένιωθε τόσο παράξενα, ίσως να μην ήταν αυτή η εξέλιξη...

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Ρ.: Θα ήταν ένα ταξίδι στο χρόνο, μια κρουαζιέρα που θα ήταν η αιτία να δεις και να επισκεφτείς πολλά μέρη. Θα ήσουν στο παρόν, στο παρελθόν αλλά και στο μέλλον. Θα ζούσες τον Μεσαίωνα, την αρχαία Ελλάδα, την Αθήνα του 1970, αλλά και την Θεσσαλονίκη του σήμερα. Εκείνο που είναι σίγουρο είναι ότι το ταξίδι θα σου μείνει αξέχαστο και δε θα νιώσεις πλήξη ούτε για μια στιγμή. Μια αγωνία και ίσως έναν φόβο για την μυστηριώδη υπόθεση που θα ανακαλύπτεις μέσα από τον κάθε προορισμό. Όσο για την διάρκεια του ταξιδιού; Νομίζω αυτό θα το κρίνει ο κάθε επιβάτης και επισκέπτης.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Ρ.: Κομμάτια ενός παζλ διάσπαρτα στο χρόνο, που ενώνονται για να σχηματίσουν μια ιστορία
που ΘΑ ΣΑΣ ΚΑΘΗΛΩΣΕΙ.

Δυο λόγια
Η Στέλλα είναι μια γυναίκα που πίστεψε στην αγάπη και ο Γιάννης ένας νέος που ήθελε να ζήσει.
Μια τυχαία συνάντηση προκαλεί δυσαρέσκεια σε εκείνον και στην οικογένειά του.
Τι θα συμβεί όταν θα αποκαλυφθούν τα μυστικά του παρελθόντος; Φαντάσματα που επιστρέφουν για να επηρεάσουν τη ζωή όλων, μια εγκυμοσύνη, ένας φόνος, ένας θρήνος...
Ποιος πραγματικά είναι ο πατέρας του και ποια η γιαγιά του; Τέλος, ποια είναι η Στέλλα;

Σημειώσεις:
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Έξη.
Φωτογραφίες/πορτραίτα του Μάκη Ρουσομάνη: Κωνσταντίνα Σαρρή.

Περισσότερα από/για τον Μάκη Ρουσομάνη:
Ο Μάκης Ρουσομάνης "Ο Μελένιος, το αηδόνι κι ο τυφλός ποντικός"

Ακολουθώντας το φως της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου στη συλλογή «Θεοί Εσμέν»

Γράφει ο Θεόφιλος Γιαννόπουλος
…είχα καιρό να διαβάσω υπό τη λάμψη των κεριών, ήταν όμως φαντάζομαι μοιραίο να συμβεί σ’ ένα τόσο σιωπηλό βράδυ όπως ετούτο. Η αλήθεια είναι πως δε θυμάμαι εάν άνοιξα εγώ την πρώτη σελίδα ή αν το έπραξε το ανυπόμονό μου πεπρωμένο, μα γεγονός στέκει πως ένιωσα γνώριμα, άδολα συναισθήματα μες απ’ τους ώριμους στίχους που αντίκρισα.

Kαι σύντομα κατάλαβα πως δε χρειαζόμουν άλλο το κερί, αφού βρήκα φώς, -τόσο φώς!-, στα μαύρα γράμματα…

Κι ομολογώ πως σε ακολούθησα Ποιήτρια μου θαρρετά. Βήμα το βήμα. Σελίδα τη σελίδα. Μαγεμένος από τους Αγγέλους που το μονοπάτι σου φυλούν και γοητευμένος απ’ την Ιθάκη σου που φιλοξενεί κάθε κουρασμένο Οδυσσέα που ψάχνει ελπίδα. Κι όμοια όπως εσέ ψιθύριζα κι εγώ στη διαδρομή, πως…

«Ψάχνω να βρω τι είναι Φώς,
και πρέπει να κοιτάζω
όλα τα σκοτάδια, να μην βολεύομαι,
ν’ αποζητώ τη λύτρωση μέσα
από τη μουσική, την ποίηση…»[1]

Έτσι μόνο κατάφερα να κατανοήσω πως αυτό είναι γραφτό, πως η μέγιστη χαρά στον κόσμο υπάρχει για να μοιράζεται. Το μεγαλύτερο αγαθό και πιο δυσεύρετο. Εκείνο που τα μάτια ομολογούν σ’ ένα βλέμμα κι οι λέξεις το βαφτίζουν «Αγάπη», κλέβοντας ήχο και παλμό απ’ τη καρδιά για να το ομολογήσουν εξομολογητικά, σαν τάμα:

«Θα αγγίξω χέρια που μ’ αγγίζουν,
Θα μπω βαθιά στα μάτια που με κοιτούν,
ψάχνοντας εσένα…»[2]

Αυτά τα λόγια σου θαρρείς και λαμπύρισαν δυνατά στα μάτια μου για να μη τα αγνοήσω, δίνοντας έναυσμα στο κερί να ξορκίσει τους ίσκιους και τους φόβους που χόρευαν γύρω μου.

Κι έπειτα ήρθαν να μου συστηθούν με τη σειρά και τα υπόλοιπα συναισθήματα που κρύβονταν στα μαύρα σου γράμματα. Ξεπρόβαλε ταπεινά η Περηφάνια μες απ’ τον ύμνο στον άξιο Καζαντζάκη κρατώντας σφιχτά απ’ το χέρι το Δέος για το γαλάζιο της Ελλάδας μας. Για εκείνο που δε ξεφτίζει στης ιστορίας το πέρασμα και συνεχίζει ν’ αντιστέκεται στους άγριους καιρούς:

«Σ’ εσένα μόνο λάμπει ακόμα
Μια σταγόνα από αγνό ανθρώπινο φώς!»[3]

Και μες σε τούτο το ταξίδι ένιωσα πως οι ενδόμυχες σκέψεις μου και οι όποιες αγωνίες, σε τίποτα δε διαφέρουν με της ανθρωπότητας τα ατελέσφορα όνειρα στο πέρασμα των αιώνων. Εκείνο ωστόσο που φοβάμαι, είναι μήπως στων αγαθών μου φόβων την παρόρμηση, καταστρέψω περισσότερα απ’ όσα θα μπορέσω να χτίσω στο διάβα μου, γιατί….

«Ο Χρόνος δημιουργός και καταστροφέας
δεν ξεφεύγουν ούτε Άνθρωποι ούτε θεοί…»[4]

Το κερί λιγόστεψε. Οι σελίδες σώθηκαν στα χέρια μου και έφτασα στο τέλος.

Αντικρίζοντας τον τελικό προορισμό μου, αναλογίστηκα Ποιήτριά μου με αυτοκριτική, πως ήρθε ο καιρός να αφιερωθώ στις λέξεις ομοίως όπως εσέ: Αυτόβουλα και εξομολογητικά. Ελεύθερα και αληθινά, ως ψυχή που ψάχνει εξιλέωση για όσα δίσταζε ως τώρα να ντύσει με λέξεις και με όνειρα…

Σ’ ευχαριστώ για το ταξίδι Ποιήτρια μου.
Λογοτεχνικό βιογραφικό
Η Όλγα Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει κάνει μελέτες και σπουδές στην κλασική φιλοσοφία και στην ψυχολογία. Από πολύ μικρή ήταν λάτρης της σοβαρής μουσικής. Μετά από μαθήματα πιάνου και θεωρητικών στο Εθνικό Ωδείο, σπουδάζει μουσικολογία στην Santa Cecilia της Πάρμας. Εδώ και αρκετά χρόνια κάνει προσπάθειες για τη διάδοση της σοβαρής μουσικής, δίνοντας διαλέξεις πάνω σε μουσικά θέματα και γράφοντας μουσικά άρθρα σε διάφορες εφημερίδες.
Ήταν συνεργάτρια στο περιοδικό "Μουσική". Έγραφε κριτική για τη Λυρική Σκηνή, καθώς και για το καλλιτεχνικό γραφείο του Γεωργίου Κουράκου. Το 1979 ίδρυσε μαζί με άλλα σοβαρά στελέχη το Μουσικό Σύλλογο "Λίνος" όπου ήταν και αντιπρόεδρος. Επίσης ίδρυσε την παιδική χορωδία του Δήμου Δάφνης και για δύο χρόνια είχε τη διεύθυνσή της. Στον τομέα της Μουσικολογίας έχει εκδώσει το βιβλίο "Έντεχνη Ευρωπαϊκή Μουσική" (1980) και έχει έτοιμη την "Ιστορία της Έντεχνης Ελληνικής Μουσικής" (2 τόμοι). Εκτός τη δημοσιογραφική της δουλειά, έκανε την πρώτη της εμφάνιση στα γράμματα το 1970 με το μυθιστόρημα "Θέμα συνειδήσεως" και στην ποίηση το 1980 με τα βιβλία "Μικρές Ζωές, Μεγάλες Πνοές" και "Στιγμιαίες εικόνες".
Είναι μέλος του Μουσικού Συλλόγου "Λίνος", του "Πνευματικού Κέντρου Δάφνης", του "Κέντρου Πνευματικής και Σωματικής Αναγέννησης", του Μουσικού Συλλόγου Κορίνθου ποιοτικού τραγουδιού "Φοίβος", στην "Ένωση Ελλήνων Λογοτεχνών", στον Φυσιολατρικό Σύλλογο "Όαση", στον "Μορφωτικό Όμιλο Πετρούπολης", στον "Σκακιστικό Σύλλογο Δάφνης" και μέλος της "Ελληνικής Ιατρικής Βοήθειας", όπου βοηθάει στην Ασία, Νότια Αμερική και Αφρική, κάνοντας παράλληλα και ντοκιμαντέρ. Ανήκει επίσης στον " Πολιτιστικό Σύλλογο Καστέλλας " και στον Λογοτεχνικό Ομιλο " Ξάστερον".
Ομιλεί Αγγλικά και Ιταλικά.

Σημειώσεις:
[1]Από το ποίημα «ΕΥΘΥΝΗ ΖΩΗΣ» της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου από την ποιητική της συλλογή «Θεοί Εσμέν», σελ.15, Εκδ. Αγγελάκη, ©2015
[2]Από το ποίημα «ΣΤΗΝ ΑΓΟΡΑ ΤΟΥ ΜΑΡΑΚΕΣ» της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου από την ποιητική της συλλογή «Θεοί Εσμέν», σελ.20, Εκδ. Αγγελάκη, ©2015
[3]Από το ποίημα «ΕΠΙΣΤΡΟΦΗ ΣΤΟ ΓΑΛΑΖΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ ΜΟΥ» της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου από την ποιητική της συλλογή «Θεοί Εσμέν», σελ.35, Εκδ. Αγγελάκη, ©2015
[4]Από το ποίημα «ΘΕΟΙ ΕΣΜΕΝ» της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου από την ποιητική της συλλογή «Θεοί Εσμέν», σελ.17, Εκδ. Αγγελάκη, ©2015

Περισσότερα από/για τον Θεόφιλο Γιαννόπουλο:

Φόνοι στην Κρυστάλλη

Από τις πρώτες σελίδες ο συγγραφέας των Φόνων, Κωνσταντίνος Ιωακειμίδης, έχει καταφέρει να αποσπάσει τη συμφωνία του αναγνώστη σε σχέση με το γράψιμο, και συγκεκριμένα να αποδεχτεί ότι «δεν υπάρχουν κανόνες» όταν γράφεις. Είναι μια ελευθερία που τον κάνει να αισθάνεται άνετα μπροστά στον αναγνώστη του ή μια σύμβαση που του επιτρέπει να εκφραστεί θέτοντας τους δικούς του κανόνες;
Αν δούμε το κείμενο ανεξάρτητα από την υπόθεση και την πλοκή θα αναγνωρίσουμε σε αυτό τον χαρακτήρα του ευθυμογραφήματος, την ανατριχίλα του θρίλερ, το μαύρου χιούμορ, ακόμα και μια θεατρικότητα στους διαλόγους που σε κάνει να φαντάζεσαι τη δράση πάνω σε μια σκηνή. Από την άλλη, ο ίδιος ο συγγραφέας κρατά πολλαπλούς ρόλους στην αφήγηση: γίνεται ο γραφών, ο πληκτρολογών το κείμενο παίρνοντας τη θέση του συγγραφέα της ιστορίας, γίνεται αυτόπτης μάρτυρας αλλά και αναγνώστης. Είναι το χέρι που συντάσσει τις φράσεις αλλά και ο πρωταγωνιστής της ιστορίας μαζί.


Στην υπόθεση, «ένας φτωχός πλην τίμιος συγγραφέας», που θα μπορούσε να είναι ο ίδιος ο Κωνστανταντίνος καθώς ο ήρωάς του φέρει χαρακτηριστικά του ίδιου όπως και βιογραφικά του στοιχεία, ξενυχτά γράφοντας γιατί «η έμπνευση σκάει τα μεσάνυχτα» με αποτέλεσμα να μη κοιμάται πριν το ξημέρωμα. Γράφει μια ιστορία που έζησε, με μία «συλλεκτικής αξίας» πρωταγωνίστρια, τόσο συλλεκτικής που «αποτελεί μια κατηγορία από μόνη της» -με αυτόν τον τρόπο μας την περιγράφει και, αργότερα, που θα γνωριστούμε καλύτερα μαζί της θα το επιβεβαιώσουμε. Αυτή η τύπισσα, διαθέτει ανατριχιαστική φωνή και αφύσικες ιδιότητες, όπως να διαβάζει τη σκέψη, ενώ σαν Σαββατογεννημένη που είναι πιάνουν οι ευχές της. Το ίδιο και οι κατάρες της. Λογικά, μια τέτοια γυναίκα μπορεί άνετα να ενσωματωθεί σε μια ιστορία του Στίβεν Κινγκ. Όπως και οι ανατριχίλες που ακολουθούν την αφήγησή της, όμως ο τελευταίος δε θα συμπεριλάμβανε στο μυθιστόρημα τρόμου του δόσεις χιούμορ, δε θα σκάρωνε αστείες εικόνες ούτε θα χρησιμοποιούσε χιουμοριστικές περιγραφές σε άκρως σοβαρές σκηνές!
Όσο για τους φόνους... αυτοί ξεκινούν με το καλημέρα... ή όταν τέλος πάντων ο φτωχός πλην τίμιος συγγραφέας της ιστορίας αποφασίζει να ξεκινήσει να διηγείται την εμπειρία του. Και είναι πολλοί. Τόσοι πολλοί που αν δεν κρατάς σημειώσεις καθώς διαβάζεις μετά τη μέση θα έχεις χάσει το μέτρημα! Και αφορούν ένα σωρό πλάσματα -όχι που θα σχετίζοταν μόνο με ανθρώπους!
Για τους ανθρώπους που άφησαν την τελευταία τους πνοή στην πένα του Κωνσταντίνου -ή του ξενυχτισμένου του ήρωα, ποιος ξέρει ποιος από τους δύο ευθύνεται περισσότερο- συμπεριλαμβάνονται όλοι οι κοντινοί άνθρωποι της Μαρίας του, άντε και μερικοί άτυχοι που περνούσαν την λάθος στιγμή από το λάθος δρόμο. Μια κατά συρροή δολοφόνος; Μπορεί. Δε θα σας τα αποκαλύψω όλα! Όπως παραδέχτηκε κι εκείνη σε μια στροφή άκρατης παραδοχής, ήταν να μη κάνει το πρώτο της φονικό. Μετά πήρε φόρα και άρχισε να αφαιρεί από το δρόμο της τα εμπόδια. Τόσο απλά, τόσο κυνικά, τόσο αυθόρμητα. Από την πολλή ειλικρίνεια σού γίνεται μέχρι και συμπαθής ενώ δε ξεχνά να τονίσει πως ό,τι έκανε το έκανε για καλό. Όχι απαραίτητα για το καλό του άλλου, όπως στην περίπτωση εκείνου που τον ξέκανε κατά δήλωσή της για να μην υποφέρει, αλλά και για το δικό της το καλό -είπαμε, έπρεπε να απαλλαχθεί από κάποια εμπόδια. Το πως και το γιατί σκότωσε για λόγους εκδίκησης δε θα μας το πει εκείνη. Μερικά πράγματα, τα ευκόλως εννοούμενα, πρέπει να τα διαισθάνεται κανείς στην ανάγνωση.
Για τα άλλα πλάσματα που άφησαν την τελευταία τους πνοή στα, ή από τα, χεράκια της ο κατάλογος είναι ακόμα πιο μεγάλος. Σκεφθείτε ποια και πόσα κατοικίδια, πουλερικά, ζωάκια, έντομα μπορούν να επιβιώσουν σε ένα σπίτι που διαθέτει κήπο -βασικός ο κήπος στα θρίλερ- και πολλαπλασιάστε επί δύο. Η σούμα που προκύπτει "παίζει" να είναι και μικρότερη από τα κατορθώματα αυτής της γυναίκας.
Πάντως, αν θέλουμε να είμαστε δίκαιοι με το βιβλίο, ένα φονικό μόνο γίνεται μπροστά στα μάτια μας κι αυτό δεν προέρχεται από τη φονική ηρωίδα του!

Αν μου ζητούσατε να αναλύσω το μυθιστόρημα... κατά το ήμισυ πρόκειται για ευθυμογράφημα και το άλλο μισό μεταφυσική ιστορία με ανατριχιαστικές πινελιές. Τελικά, όμως, θα κλείσει με τον τρόπο και στον τόπο από όπου άρχισε συμπληρώνοντας έναν τέλειο κύκλο. Δεν έχω καταλήξει ακόμα αν η ηρωίδα του είναι πραγματικό ή φανταστικό πρόσωπο, αλλά έχω μια υποψία, που όμως δε θα σας την πω. Καταλαβαίνετε.
Θέλοντας να το ψάξω... έτσι από διαστροφή προφανώς, ανακάλυψα μια Κρυστάλλη στη Νέα Χαλκηδόνα, μία στο Περιστέρι, μία στους Αγίους Αναργύρους, μια στο Βύρωνα, μία στην Πετρούπολη, μια στην Ηλιούπολη και μία στη Νίκαια. Μαντέψτε –ή ψάξτε– ποια Κρυστάλλη είναι απομονωμένη, ήσυχη, όμορη με βουνό και ερημική. Εκεί έγιναν και οι φόνοι.
Η φράση που λάτρεψα: «τα λεπτά ζυγίζανε τόνους ολόκληρους και περνούσαν σε πολύ αργή κίνηση, όπως στις ταινίες». Αναγνωρίζετε το άτοπο της πρότασης; Τα λεπτά του πραγματικού χρόνου συνήθως περνάνε πολύ πιο γρήγορα στις ταινίες οι οποίες είναι ικανές μέσα σε μία ώρα να σου διηγηθούν μέρες, βδομάδες, μήνες ακόμη και χρόνια ολόκληρα. Την ξαναδιάβασα για να αισθανθώ ότι η αναφορά στις ταινίες δεν είχε ως αποδέκτη τη μέτρηση του χρόνου αλλά την αργή κίνηση, δηλαδή το σλόου μόσιον που δε μπορείς να το βιώσεις στον πραγματικό κόσμο.
Για να το κάνω λιγάκι πιο εμφανές... ο συγγραφέας έχει μια τάση να δημιουργεί τέτοιες αντίξοες φράσεις όπως: «ποτέ δε χτυπάς ηρωίδα και μάλιστα γένους θηλυκού». Μα αφού είναι ηρωίδα, ποιανού γένους θα ήταν; Φράσεις που αν τις απομονώσεις από το σύνολο φαίνονται λανθασμένες, άτοπες, αντίθετες της λογικής... φράσεις που σου χτυπάνε ένα καμπανάκι στον εγκέφαλο αν περάσεις βιαστικά από πάνω τους, για τους παραπάνω λόγους, αλλά αν τις δεις μέσα στο έργο αντιλαμβάνεσαι την ορθότητά τους και το πνεύμα του Κωνσταντίνου. Γενικότερα, φαίνεται ότι έχει γράψει κάτι εύκολο αλλά πρέπει να προσέξεις προτού βιαστείς να ισχυρισθείς ότι το 'χεις.


Τέλος, η ανατριχιαστική ηρωίδα έχει υποσχεθεί στον συγγραφέα της ότι «όταν βγει το βιβλίο θα τον αφήσει ελεύθερο», μεταφορικά και κυριολεκτικά αυτό. Ελπίζω να τον άφησε γιατί αν ξαναπρωταγωνιστήσει σε κείμενο του ιδίου, ας είναι και διήγημα, είναι ικανή να αφανίσει γειτονιές ολόκληρες.
Κλείνοντας, και για να μη μακρυγορώ... πρόκειται για απολαυστικό ανάγνωσμα που κυλάει γρήγορα και όμορφα. Όμορφα επειδή έχει εξελίξεις, απρόοπτα, ακόμη και φαντάσματα θαρρώ -μπορεί και όχι-, διαθέτει σπιρτάδα και μια ηρωίδα που ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ. Μεταφορικά και κυριολεκτικά αυτό.
Προσέξατε μια διττότητα, έτσι; Ακριβώς αυτή η λέξη το χαρακτηρίζει πιο ιδανικά. Είναι διττό. Κι εκεί ας κρατήσει ο καθένας όποια πλευρά του αρέσει, ή του ταιριάζει περισσότερο ή τον διασκεδάζει καλύτερα. Γιατί εκεί κρύβεται η ομορφιά του.


Τζένη Κουκίδου

Σημειώσεις:
Με το παραπάνω κείμενο προλόγισα στην πρώτη κεντρική παρουσίαση του μυθιστορήματος του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη στην Αθήνα.
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο και το οπισθόφυλλο.
Ευχαριστώ τον Κωνσταντίνο Ιωακειμίδη και τις εκδόσεις Ινφογνώμων για την προσφορά του βιβλίου.

Περισσότερα/δείτε κι αυτό:
ΕΡΜΗ...ΜΗ! (συνέντευξη)
Αντίο facebook! (κείμενο)
Το ημέρωμα της Στρίγγλας (κριτική θεατρικής παράστασης)
Έφυγε νύχτα (διήγημα)
Βιέννη (κείμενο)

Η Ελένη Φωτίου και "Ο λύχνος της ανατολής"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Ε.Φ.: Η έμπνευση του βιβλίου ήταν ο πατέρας μου και η γενέτειρά μου η Αλεξάνδρεια.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Ε.Φ.: Το βιβλίο το έγραψα στον Πειραιά.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Ε.Φ.: Είναι από τα πρώτα βιβλία που έχω γράψει και θεώρησα ότι τα μηνύματά του είναι διαχρονικά. Το επιμελήθηκα σε ένα διάστημα περίπου 6 μηνών. Η συγγραφή του είχε κρατήσει περίπου ένα χρόνο εφόσον την εποχή που το έγραψα δεν μπορούσα να έχω πληροφορίες από την εύκολη και σύντομη πρόσβαση στο ίντερνετ (δεν υπήρχε) κι έτσι τα ιστορικά γεγονότα ήθελαν μελέτη μέσα από βιβλία και δημόσιες βιβλιοθήκες.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Ε.Φ.: Το βιβλίο μου μπορεί να χαρακτηριστεί ιστορικό ή κοινωνικό ή μια ιστορία αγάπης σε όλες της τις μορφές.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Ε.Φ.: Ο Πέτρος Κομνηνός, γιος ενός από τους πλουσιότερους και ισχυρότερους Έλληνες της Αιγύπτου, μεγαλώνει σε μια από τις πιο φτωχές συνοικίες της Αλεξάνδρειας. Ένας θάνατος και μια επικείμενη δολοφονία αναγκάζει την οικογένεια του Ανέστη Δανέζη να φύγει από τη Χίο και να μεταναστεύσει στην Αίγυπτο. Η ζωή της Αγγελικής, κόρης του Ανέστη Δανέζη, διασταυρώνεται με αυτή του Πέτρου Κομνηνού κάτω από ιδιόμορφες συνθήκες. Ο Πέτρος, ένας από τους σημαντικότερους γιατρούς της Μέσης Ανατολής, δίνει μια μάχη χωρίς όρους και όρια ενάντια σε αντικρουόμενες αντιλήψεις και μοιρολατρίες, μεταφέροντας ισχυρά μηνύματα πώς να ευτυχούν οι άνθρωποι ανεξάρτητα από κρίσεις, φτώχεια, επαναστάσεις, διωγμούς και ανυπέρβλητα εμπόδια.
Ένα οδοιπορικό στην πανέμορφη Αλεξάνδρεια, στον ελληνισμό δύο αιώνων. Μια γλυκιά γεύση ελληνικής Ανατολής, μια πικρή γεύση ανατολίτικης Ελλάδας. Δύο λαοί που, παρ’ όλες τις τεράστιες διαφορές τους, συμβιώνουν αρμονικά μέχρι το μεγάλο διωγμό των Ελλήνων από την Αίγυπτο.
Μια ιστορία με αληθινά γεγονότα, που μοιάζει με παραμύθι, σαν αυτά που διηγούνταν οι παραμυθολόγοι στα φτωχικά ακροατήρια της Ανατολής.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Ε.Φ.: Στο βιβλίο μου αγάπησα τη ψυχική δύναμη που διαμορφώνει ο ήρωάς μου με τη βοήθεια του μέντορά του, ώστε να κατακτήσει το νόημα της δικής του ζωής.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Ε.Φ.: Αγαπημένος μου ήρωας είναι ο κάθε άνθρωπος που αντιλαμβάνεται πέρα από αυτό που βλέπει.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Ε.Φ.: Το βιβλίο προσφέρει δυνατά μηνύματα που αν εισχωρήσουν στην καρδιά του αναγνώστη θα κάνουν τη διαφορά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Ε.Φ.: Στην ερώτησή σας ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία μου θα ήθελα να σας απαντήσω ότι καθημερινά προσπαθώ να υπερνικώ τους φόβους μου, να αγαπάω όλο και περισσότερο, να ελπίζω πάντα στο αδύνατο και να θέλω το μέγιστο και βέλτιστο για όλους τους ανθρώπους.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Ε.Φ.: Το βιβλίο θα το λατρέψουν όλοι οι αναγνώστες ο κάθε ένας για τον δικό του λόγο.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Ε.Φ.: Πρέπει να το διαβάσουμε γιατί είναι ένα κληροδότημα, μια παρακαταθήκη.

Γιατί δεν πρέπει;
Ε.Φ.: Στην ερώτηση γιατί δεν πρέπει να το διαβάσουμε θα ήθελα να πω ότι είναι ένα βιβλίο που μπορούν να το διαβάσουν ακόμα και παιδιά ή έφηβοι επομένως ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ να διαβαστεί από κάθε άτομο και κάθε ηλικία ειδικά από εκείνους που ονειρεύονται να γίνουν γιατροί.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Ε.Φ.: Τον ΛΥΧΝΟ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ μπορείτε να τον προμηθευτείτε από τα βιβλιοπωλεία, υπάρχει και σε ηλεκτρονική μορφή.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Ε.Φ.: Εμένα μπορείτε να με βρείτε στο email μου helen.fotiou@gmail.com και στην ιστοσελίδα μου στο facebook.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Ε.Φ.: Το χρώμα που ταιριάζει στο βιβλίο μου είναι το απόλυτο λευκό.

Ποια μουσική;
Ε.Φ.: Η μουσική που του ταιριάζει είναι του Shostakovitch το Waltz No 2.

Ποιο άρωμα;
Ε.Φ.: Το άρωμα που του ταιριάζει είναι το άρωμα που έχει το ανατολίτικο φούλι (μοιάζει με το γιασεμί).

Ποιο συναίσθημα;
Ε.Φ.: Το συναίσθημα που του ταιριάζει είναι ένα μόνο, η ΑΓΑΠΗ.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Ε.Φ.: Εκτός από συγγραφέας είμαι αγιογράφος, στιχουργός και ασχολούμαι με τον τουρισμό. (Ήμουν αεροσυνοδός και έχω σπουδάσει τοπογραφία).

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Ε.Φ.: Έχω διαβάσει πολλούς συγγραφείς Έλληνες και διεθνείς σε σύγχρονη και κλασσική λογοτεχνία.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Ε.Φ.: Με έχει επηρεάσει όλη η συγγραφική μελέτη, όχι κάποιος ιδιαίτερα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Ε.Φ.: Οι ήρωες σε κατευθύνουν και τους κατευθύνεις ανάλογα με τη δομή του χαρακτήρα τους και της ζωής τους.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Ε.Φ.: Για να γράψει κάποιος χρειάζεται να γράφει μέσα από την καρδιά του και όχι από το νου του.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Ε.Φ.: Την επιτυχία την καθορίζει το άγγιγμα. Πώς ένα βιβλίο θα αγγίξει την ψυχή και το συναίσθημα του αναγνώστη.

Τι την αποτυχία;
Ε.Φ.: Ενδεχομένως αυτό που καθορίζει την αποτυχία ενός βιβλίου είναι ακριβώς το αντίθετο.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Ε.Φ.: Δεν υπάρχει κατάχρηση στο διάβασμα. Μόνο πλούτος σύμφωνα πάντα με τις επιλογές μας. Τα βιβλία χρειάζεται να μας εξελίσσουν.

 Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Ένα βήμα πιο κοντά στο νόημα της δικής μου ζωής.

Σας ευχαριστώ πολύ για τη συνέντευξη!
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Λιβάνη προσφέρουν το μυθιστόρημα της Ελένης Φωτίου σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να στείλετε τη συμμετοχή σας, αλλά και το μήνυμά σας στην συγγραφέα, κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 8 Αυγούστου και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!

Ο Μάριος Δημητριάδης και οι "Σκοτεινές μέρες"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Δ.: Η ιδέα γυρνούσε πολύ καιρό στο μυαλό μου. Με ενθουσίαζε η σκέψη του να ξυπνήσεις μια μέρα και να μην υπάρχει κανείς στο κόσμο. Η αφορμή ήταν απλά θέμα χρόνου.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Δ.: Παντού! Στο σπίτι μου, στην εξοχή, στο πατρικό μου, στις διακοπές, στο βουνό…οπουδήποτε αισθανόμουν έτοιμος να γράψω.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Δ.: 2,5 χρόνια περίπου.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Δ.: Σκοτεινό, σκοτεινό… και σκοτεινό!

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Δ.: Ο ήρωας του βιβλίου βρίσκει ξαφνικά τον εαυτό του να ακροβατεί ανάμεσα σε δύο κόσμους, έναν πραγματικό και έναν φαινομενικά ίδιο με αυτόν, ο οποίος όμως κρύβει πολλές εκπλήξεις. Ένας παράφρων δαίμονας, δύο απρόσωποι φρουροί και μια μυστηριώδης γυναίκα με την οποία θα συνδεθεί με ένα παράξενο τρόπο θα τον οδηγήσουν σε μια αλλόκοτη περιπέτεια μέσα από την οποία θα κληθεί να βρει δύσκολες απαντήσεις.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Δ.: Την ατμόσφαιρά του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Δ.: Ο Wolverine. Έτσι απλά δίχως λόγο.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Δ.: Την ευκαιρία να περιπλανηθεί σε ένα παράξενο και σκοτεινό κόσμο όπου ο τρόμος μπορεί να κρύβεται οπουδήποτε…

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Δ.: Να πάψουν να βγαίνουν βιβλία τρόμου!

Φοβάστε...
Μ.Δ.: Ένα κόσμο χωρίς αυτά που λατρεύω.

Αγαπάτε...
Μ.Δ.: Όσους με αγαπούν.

Ελπίζετε...
Μ.Δ.: Ότι η λογοτεχνία τρόμου θα ανθίσει στην Ελλάδα.

Θέλετε...
Μ.Δ.: Να γράφω συνεχώς.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Δ.: Αυτοί που λατρεύουν τις μυστήριες πόλεις και τις παράξενες περιπλανήσεις που κρύβουν εκπλήξεις.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Δ.: Για να καταλάβουμε ότι πολλές φορές τα πράγματα δεν είναι έτσι όπως δείχνουν.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Δ.: Δεν υπάρχει «δεν πρέπει»…

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Δ.: Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις λογείον σε όλα τα βιβλιοπωλεία.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Δ.: Στο facebook και στο προσωπικό μου blog: Σκοτεινές Σελίδες.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Δ.: Οτιδήποτε σκοτεινό.

Ποια μουσική;
Μ.Δ.: Η Gothic.

Ποιο άρωμα;
Μ.Δ.: Κάτι μεθυστικό…

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Δ.: Του απόλυτου φόβου!

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Δ.: Κάτι που θα σερνόταν πίσω από κάθε τρομακτική φαντασίωση…

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Δ.: Πολλά και διάφορα.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Μ.Δ.: Stephen King.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Δ.: Πολλοί και διάφοροι. Stephen King, Peter Straub, Clive Barker, H.P. Lovecraft.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Δ.: Τους ελέγχω πλήρως. Αν δεν το έκανα θα υπήρχε πρόβλημα πιστεύω…

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Δ.: Και τα δύο. Είναι αλληλένδετα.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Δ.: Το πρωτότυπο σενάριο, η ωραία γραφή, η κλιμακούμενη ανάπτυξη, οι ωραίες περιγραφές.

Τι την αποτυχία;
Μ.Δ.: Η αλαζονεία του να πιστεύεις ότι χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια μπορείς να καταφέρεις τα πάντα.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Δ.: Σε καμία περίπτωση. Είναι η τροφή του νου που δεν πρόκειται ποτέ να τον κάνει παχύσαρκο!

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Δ.: Τίποτα δεν είναι ανέφικτο.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Λίγα λόγια
Ο πρωταγωνιστής της ιστορίας, ο Έκτορας, "δραπετεύει" από την καθημερινότητά του όταν αντιλαμβάνεται ότι υπάρχει σε δύο παράλληλους κόσμους. Πέρα του πραγματικού κόσμου ανακαλύπτει και ένα αντίγραφο που μοιάζει αρκετά αλλά είναι παράξενο και σκοτεινό. Στο βιβλίο συναντάμε διάφορα ευρήματα όπως νέους νόμους της φυσικής και παράξενα ή επικίνδυνα πλάσματα, όπως τους απρόσωπους φρουρούς και τον παράφρονα δαίμονα... αλλά και μια γυναίκα που θα παίξει καταλυτικό ρόλο ενώ ο ήρωας θα πρέπει να ανταποκριθεί σε δύσκολες αποφάσεις. Θα καταφέρει να βρει τις απαντήσεις;

Ο Μάριος Δημητριάδης γεννήθηκε στο Χόλιμπουργκ της Γερμανίας και μεγάλωσε στην Θεσσαλονίκη. Σπούδασε στη Γεωπονική Σχολή του Α.Π.Θ. και παρακολούθησε μαθήματα ευρωπαϊκής και βυζαντινής μουσικής. Παίζει και διδάσκει κλασική και ηλεκτρική κιθάρα. Οι «Σκοτεινές Μέρες» είναι το πρωτόλειό του.
Σύνδεσμοι:
facebook (προσωπική σελίδα)
facebook (Συγγραφέας)

Η Χριστίνα Πομόνη και η "Σιωπή σαν όρκος"

Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Χ.Π.: Ανέκαθεν έγραφα. Απλά, με μία άνω τελεία που μπήκε στη ζωή μου, βρήκα τον χρόνο να ασχοληθώ μεθοδικά με τη συγγραφή.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Χ.Π.: Στο γραφείο του σπιτιού μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Χ.Π.: Περίπου 2,5 χρόνια με κάποιες ενδιάμεσες στάσεις.

Πώς θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Χ.Π.: Ανατρεπτικό, αντισυμβατικό και τρυφερό.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Χ.Π.: Η Έρρικα Όλσον και ο Πέτρος Μακρής, παρά τις διαφορές που τους χωρίζουν, ερωτεύονται αψηφώντας τις έντονες αντιρρήσεις της μητέρας του Πέτρου. Όμως, σύντομα η αγάπη τους τσαλακώνεται. Μετά τη γέννηση του γιου τους, η Έρρικα εξαφανίζεται από το νησί, χωρίς να αποκαλύψει τον λόγο, αφήνοντας πίσω της βαθιές πληγές και ένα γράμμα που στοιχειώνει τη ζωή των δικών της ανθρώπων... 37 χρόνια μετά, η εμφάνιση της μυστηριώδους Τζέιν στο νησί προκαλεί αναστάτωση. Ποιος θα πληρώσει το τίμημα για την αλήθεια που δεν πρέπει να αποκαλυφθεί με οποιοδήποτε κόστος; Με φόντο τα Κύθηρα, η ιστορία της Έρρικας ξετυλίγεται γεμάτη ψέματα, λάθη και ανατροπές πριν από την απέλπιδα εξιλέωση...

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Χ.Π.: Την αγωνία του.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Χ.Π.: Ο Δημήτρης, μάλλον επειδή μου μοιάζει πολύ.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Χ.Π.: Σωστή χρήση της Ελληνικής γλώσσας, ατμόσφαιρα, πλοκή, ήρωες της διπλανής πόρτας και τροφή για σκέψη γύρω από το πόσο τελικά ορίζουμε τις ζωές μας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Χ.Π.: Η μοναξιά.

Φοβάστε...
Χ.Π.: Tην έλλειψη αγάπης.

Αγαπάτε...
Χ.Π.: Την Αλήθεια, και τους Ανθρώπους με Α κεφαλαίο.

Ελπίζετε...
Χ.Π.: Σε μια πιο ήρεμη ζωή.

Θέλετε...
Χ.Π.: Έναν άνθρωπο να μπορεί να σταθεί δίπλα μου και να μοιράζεται.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Χ.Π.: Όσοι πιστεύουν ακόμα στη ζωή και στους ανθρώπους.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Χ.Π.: Είναι μια κοινωνική - οικογενειακή ιστορία, δοσμένη με έναν ιδιαίτερο τρόπο γραφής, με εσωτερικούς μονόλογους και παρόλες τις αναποδιές, πάντα αχνοφέγγει η ελπίδα.

Γιατί δεν πρέπει;
Χ.Π.: Δεν βρίσκω λόγο να μην πρέπει, εκτός αν περιμένει κανείς να διαβάσει μια αμιγώς ερωτική ιστορία. Δεν είναι.

Πού/πώς μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Χ.Π.: Σε όλα τα βιβλιοπωλεία Αθηνών & Θεσσαλονίκης, σε επιλεγμένα βιβλιοπωλεία ανά την Ελλάδα και την Κύπρο και στο διαδίκτυο με παραγγελία online.

Πού μπορούμε να βρούμε εσάς;
Χ.Π.: Στη σελίδα μου στο Facebook.
Και στο Twitter.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Χ.Π.: Το κόκκινο. Έχει πάθος, ανατροπές, και αγάπη.

Ποια μουσική;
Χ.Π.: “The Rip Tide” – Beirut.

Ποιο άρωμα;
Χ.Π.: Contradiction – Calvin Klein.

Ποιο συναίσθημα;
Χ.Π.: Αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Χ.Π.: Τίποτε άλλο.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Χ.Π.: Αυτό που είμαι, Οικονομολόγος.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Χ.Π.: Διάφορους, αλλά έχω αδυναμία στον Ντοστογιέφσκι και στον Προυστ.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Χ.Π.: Όχι. Αντλώ πληροφορίες, ρουφώ γνώση και γράφω, σκέφτομαι και ζω με τον δικό μου τρόπο.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Χ.Π.: Καμιά φορά αποφασίζουν οι ίδιοι.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Χ.Π.: Φαντασία σίγουρα. Και ταλέντο. Η εμπειρία έρχεται με το γράψιμο.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Χ.Π.: Το να μπορεί ο συγγραφέας να μεταφέρει στον αναγνώστη ακριβώς τα συναισθήματα που νιώθει όταν γράφει μια σκηνή, ή έναν διάλογο. Πρέπει το βιβλίο να είναι ζωντανό.

Τι την αποτυχία;
Χ.Π.: Το αντίθετο από αυτό που έγραψα παραπάνω. Η πλοκή, οι ήρωες κλπ. ακολουθούν. Αν το βιβλίο δεν είναι ζωντανό, μπαίνει μισοδιαβασμένο στο ράφι.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Χ.Π.: Πιστεύω ναι. Και το θεωρώ και καταστροφικό γιατί κάπου μπερδεύονται μέσα σου οι έννοιες και απομονώνεσαι από τον πραγματικό κόσμο.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Χ.Π.: Ανατροπή. [Ευχαριστώ τον Νίκο Θέμελη]
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Μίνωας προσφέρουν δύο αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και να στείλετε το μήνυμά σας στην Χριστίνα Πομόνη κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει την 1η Αυγούστου και το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στους τυχερούς από τις εκδόσεις Μίνωας.
k
Καλή τύχη!

Δείτε το βιβλίο στις εκδόσεις Μίνωας

Για τέχνη θα μιλάμε;

Με τέτοια κρίση (καλύτερα κρίσεις) που περνάμε, με τέτοιες πολιτικές εξελίξεις, με τόση δυστυχία και αβεβαιότητα, με το φόβο της κατολίσθησης, με... με... με... εμείς για τέχνη θα μιλάμε;

Όταν κάποιος αναγνώστης αναρωτήθηκε σε μήνυμά του πώς είναι δυνατόν να ασχολούμαστε -ασχολούμαι δηλαδή γιατί μόνη μου γράφω- με βιβλία, παραστάσεις, εκθέσεις και συναυλίες όταν γύρω μας οι άνθρωποι πέφτουν στο κενό απελπισμένοι και αβοήθητοι ενώ η χώρα περνά από συμπληγάδες, με έβαλε στη διαδικασία να αναφερθώ σχετικά. Προφανώς, εκεί έξω υπάρχουν άτομα που δεν έχουν καταλάβει. Κάπως έτσι συνέβη και ξεκίνησα να πληκτρολογώ τούτες τις αράδες.
Αγαπητέ αναγνώστη,
κατ' αρχήν σ' ευχαριστώ βαθύτατα που περνάς την ώρα σου παρακολουθώντας τις αναρτήσεις μου και τα ενδιαφέροντά μου. Με τιμάς ακόμα και για το δευτερόλεπτο που μου διαθέτεις και ελπίζω να βρήκες κάτι ενδιαφέρον στις σελίδες μου ώστε να στο ανταπέδωσα.
Εν προκειμένω, δε νομίζω σε καμία περίπτωση ότι τα έχουμε χάσει όλα. Τόση ανέλπιδη σκέψη δε τη χωράει ο νους μου, ούτε θεωρώ ότι οι εποχές μας είναι από τις δυσκολότερες που πέρασε τούτος ο τόπος ή ο οποιοσδήποτε τόπος γενικότερα. Ναι, έχουμε χάσει υλικές απολαβές (κυρίως λόγω ανεργίας, έλλειψης πόρων, αύξηση φόρων, ελαχιστοποίηση εσόδων και παράλληλη μεγιστοποίηση εξόδων... δηλαδή σε χρήμα) και μας πονάει. Από την άλλη, είναι στο χέρι μας να μη χάσουμε σε ανθρώπους (σε φίλους δηλαδή) κι αν κάποιοι αναχώρησαν από τη ζωή μας επειδή δεν έχουμε πια πολλά λεφτά να πάνε στο καλό και ποτέ δεν ήταν για μας -προφανώς ήταν για τα λεφτά μας.
Κι αφού ξεκαθαρίσαμε ότι η κρίση μας είναι κυρίως υλική και όχι ανθρωπιστική ας δούμε ποιες είναι οι άμυνες μας.
Τι απομένει όταν χάσεις τα πάντα; Ακόμα και στην εξωφρενική και ακραία περίπτωση του να χάσεις τα πάντα, ένα μόνο δε μπορείς να χάσεις.
Την Τέχνη.
Η τέχνη φίλε μου είναι μέσα σου, είναι γύρω σου, είναι μαζί σου, είναι η άμυνά σου απέναντι στην όποια κρίση και κυρίως στην ψυχολογική κατάρρευση, είναι συνοδοιπόρος, είναι εκεί. Η τέχνη θρέφεται από την κρίση, από την αδικία, από τη θλίψη, από την σκοτεινιά, από τη συμφορά... προσφέροντας και ανταποδίδοντας στον άνθρωπο τέρψη. Ανθεί και μεγαλουργεί στα δύσκολα αλλά τότε είναι που την έχεις περισσότερο ανάγκη.

Ναι!
Η απάντηση είναι ναι. Για τέχνη θα μιλάμε. Για την τέχνη που αφυπνίζει, που ξεγυμνώνει, που εξυμνεί, που σταυρώνει και ανασταίνει, που ψυχαγωγεί, που λυτρώνει, που φωτίζει, που εκφράζει... που εξαγνίζει, που δυναμώνει. Που εκτονώνει και ζωογονεί. Που παλεύει με όλα τα θηρία και κερδίζει τα περισσότερα. Που σπάει τη σιωπή χωρίς ήχο ή το σκοτάδι χωρίς φως. Που λειτουργεί θεραπευτικά. Που εκπαιδεύει και καλλιεργεί.

Η Σωτηρία Κυρμανίδου και "Η Σταλαχτή και ο Ντόζυ"

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Κ.: Θα σας μιλήσω για το βιβλίο μου « Η Σταλαχτή και ο Ντόζυ» που είναι δυο παραμύθια μαζί. Το ένα μιλά για τη θεραπευτική ιππασία και το άλλο για την κυκλοφοριακή αγωγή. Δυο αληθινές ιστορίες εξ αφορμής και της δουλειάς μου και των ερεθισμάτων από αυτήν. Ο σκοπός είναι πάντα να ενημερώνω, χωρίς να φοβίζω. Έτσι γεννήθηκε και τούτο το βιβλίο μου.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Κ.: Μέχρι πριν λίγο καιρό, έγραφα ακόμη στο χέρι. Τελευταία γράφω στον υπολογιστή.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Κ.: Δεν μου παίρνει πολύ. Συνήθως δεν είναι πολύ εκτενείς οι ιστορίες μου για να μην κουράζουν και να μην συγχέουν τα παιδιά, αλλά και οι ενήλικες, τα νοήματα. Θέλω να έχουν ξεκάθαρα μηνύματα.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Κ.: Εργαλείο. Πληροφορεί και στοχεύει στην πρόληψη.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Κ.: Σας ανέφερα και αρχικά και προτρέπω να το διαβάσουν οι λάτρεις του παραμυθιού.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Κ.: Όλα, το νόημα, την εικονογράφηση και την επαγγελματική, αλλά και την ερασιτεχνική.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Κ.: Εννοείτε στο συγκεκριμένο βιβλίο; Οι ήρωες και στα δυο παραμύθια είναι αξιολάτρευτοι και μακάρι να αγαπηθούν και να εμπνεύσουν όλους και να μιμηθούν το καλό.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Κ.: Γνώση, ξεκούραση, προβληματισμό, ενημέρωση και όπως ανέφερα στοχεύει στην πρόληψη που είναι πολύ σημαντικό.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Κ.: Η ανασφάλεια των νέων και το «καψάλισμα» των ονείρων τους.

Φοβάστε...
Σ.Κ.: Γενικά διαχειρίζομαι τα δύσκολα, φοβάμαι όταν δεν έχω τον έλεγχο και τη συκοφαντία.

Αγαπάτε...
Σ.Κ.: Ναι βεβαίως… χωρίς την αγάπη δεν προχωράει η ζωή.

Ελπίζετε...
Σ.Κ.: Φυσικά. Όλοι μας έχουμε φωλιασμένη την ελπίδα και τώρα που σαν χώρα θρηνούμε, η ελπίδα είναι εκεί.

Θέλετε...
Σ.Κ.: Βεβαίως… Υγεία και χαρά στα παιδιά πρωτίστως.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Κ.: Εξαρτάται από τι προτεραιότητες βάζει ο κάθε αναγνώστης. Μέχρι τώρα δείχνουν τα παιδιά ότι το αγάπησαν, τον κυρ δρόμο τον απέδωσαν θεατρικά, αρκετοί μαθητές πολλών σχολείων, διαφορετικών πόλεων.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Κ.: Γιατί το βιβλίο προσφέρει γνώση, σε ταξιδεύει, σε κάνει και σκέφτεσαι, πλουτίζει το λεξιλόγιο...

Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Κ.: Ακυρώνεται η ερώτηση από το πάθος και την ένταση της προηγουμένης.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Κ.: Τα βιβλία μου είναι αυτοεκδόσεις. Όποιος ενδιαφέρεται, μπορεί να μου στείλει μήνυμα εδώ ή διαμέσου σας και του στέλνεται αντικαταβολή.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Κ.: Είμαι στη βάση δεδομένων της βιλιονέτ και στην αναζήτηση, αν κάποιος βάλει το όνομά μου, οι πληροφορίες είναι αρκετές, έχω ομάδα ΣΩΤΗΡΙΑ ΚΥΡΜΑΝΙΔΟΥ-ΣΑΧΠΑΤΖΙΔΟΥ και φυσικά στο facebook: sotiria kyrmanidou.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Κ.: Το μπλέ.

Ποια μουσική;
Σ.Κ.: Μπαλάντες, αγαπώ πολύ τα κρητικά.

Ποιο άρωμα;
Σ.Κ.: Της γαρδένιας, του γιασεμιού και του μωρού την ευωδιά.

Ποιο συναίσθημα;
Σ.Κ.: Ο πόνος.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Κ.: Να που έγινε βιβλίο και το καμαρώνω.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Κ.: Ο τίτλος είναι πολύ «βαρύς» και αποφεύγω να καταχρώμαι της αναφοράς του. Είμαι Κοινωνική Λειτουργός, συνταξιούχος και ακόμη διακονώ τους ανθρώπους που με εμπιστεύονται και ζητούν να τους ακούσω.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς; 
Σ.Κ.: Μάρω Βαμβουνάκη, Αλκυόνη Παπαδάκη, Σμαρούλα Παντελή και άλλους.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Κ.: Πιστεύω πώς ο κάθε ένας που γράφει, καταθέτει την ψυχή του, τα βιώματά του. Δεν προσπάθησα ποτέ να γράψω κατά παραγγελία. Αποτυπώνω, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου και το πλημμύρισμα δεν συγκρατείται. Τα κείμενά μου έχουν λυρισμό, γιατί ξεκίνησα με την ποίηση, τρυφερότητα και ελπίδα.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Κ.: Επειδή εδώ μιλάμε για το παραμύθι, πρέπει να προσέχω πολύ τα μηνύματα και τους χαρακτήρες. Τους ελέγχω εγώ, αλλά αφήνω και τη φύση να εμπλέκεται.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Κ.: Και τα δυο. Και η συνεργασία τους να είναι αγαστή.
Δεν γράφουμε από ανάγκη προβολής ή εντυπωσιασμού. Γράφουμε γιατί θέλουμε να αφήσουμε διαχρονικά ένα στίγμα ωφέλιμο στους γύρω μας.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Κ.: Η έκφραση συναισθημάτων και η ομολογία τους από τους αναγνώστες.

Τι την αποτυχία;
Σ.Κ.: Να μην έχει να πει κάποιος κάτι ωφέλιμο από την ανάγνωσή του.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Κ.: Μόνον εάν δεν ελέγχεται η ποιότητα των αναγνωσμάτων, όταν μιλάμε για μικρά παιδιά, που δείχνουν ένα παρορμητισμό, ίσως και μιμητισμό, προκειμένου να εντυπωσιάσουν.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Κ.: Νοσταλγία.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ.
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο.

Η Μαρία Κωνσταντούρου "μια ανάσα μακριά"

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Κ.: Η ιδέα πετάριζε ανάλαφρα στο μυαλό μου εδώ και δέκα μήνες, όταν είχα πρωτοακούσει ένα κάπως σχετικό με την ιστορία περιστατικό από μία φιλική παρέα. Ωστόσο, προς το τέλος του προηγούμενου χρόνου μπήκα σε μία... κάπως ρομαντική διάθεση, θα έλεγα, και ένιωσα την ανάγκη να ταξιδέψω σε δύο πανέμορφα ελληνικά νησιά και σε παραμυθένιες ιστορίες αγάπης.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Κ.: Μία μόνο; Αυτή η ερώτηση θέλει πολλή σκέψη... Τόσο η ιστορία μου όσο και η ίδια η ζωή κρύβουν τόσες αντιφατικότητες, τόσα αντίπαλα συναισθήματα. Αλλά εδώ μου ζητάτε μόνο μία λέξη. Λοιπόν... Τη βρήκα, ίσως. "Επιλογές"! Νομίζω πως τα λέει όλα και ο καθένας μας μπορεί να την αναλύσει όπως εκείνος θέλει.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Μ.Κ.: Απλώς να αφεθεί. Τίποτε άλλο. Ας παρασυρθεί από τις ζωές των ηρώων, ας ταξιδέψει με τα δικά τους όνειρα και ας τονώσει μέσα του την πίστη και την αισιοδοξία του για το αύριο που θα έρθει...

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Κ.: Θα ταξιδεύαμε σίγουρα στις ομορφιές της Κέρκυρας, στην αρχοντιά της Σύρου και στην επιβλητικότητα της Ιταλίας. Όσο για το πόσο θα κρατούσε... Προσωπικά θα ήθελα να κρατήσει μια ολόκληρη ζωή, με μικρές στάσεις στις μέρες της απογοήτευσης και της θλίψης και ατέρμονη παραμονή στις περιόδους της αθωότητας και της χαράς.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μια φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Μ.Κ.: «... Όμως τα τελευταία λόγια της, αν και ειπωμένα με απόλυτη ψυχραιμία, έκρυβαν τόσο πόνο που ήταν αδύνατο να μείνει ασυγκίνητη η καρδιά της. Και η φωνή της, τόσο επίπεδη σαν ίσια γραμμή σε καρδιογράφημα νεκρού. Κι αυτό το τραγικό που είχε πει, πως είχε πάψει πια να ονειρεύεται; Τα όνειρα είναι ίσως το σημαντικότερο, το πολυτιμότερο, το αναφαίρετο δικαίωμα του κάθε ανθρώπου. Τα όνειρα μοιάζουν συνώνυμα με την ελπίδα. Όποιος χάσει τις ελπίδες του χάνει και τα όνειρά του. Και το αντίστροφο. Πόσο δυστυχισμένη, πόσο θλιβερή μπορεί να είναι μία ύπαρξη στερημένη από όνειρα!»

Λίγα λόγια
Ο γιος των ιδιοκτητών μιας επιβλητικής έπαυλης στο Κανόνι της Κέρκυρας παίρνει υπό την προστασία του την εντεκάχρονη Πιερίνα που είχε εγκαταλειφθεί να μεγαλώσει ολομόναχη σε μια φτωχογειτονιά.
Χρόνια αργότερα, στη Σύρο, η άκληρη Μαρία διευθύνει με μεράκι τον ξενώνα της συντροφιά με τις αναμνήσεις της όταν, εκείνο το καλοκαίρι, εμφανίζονται νέοι πελάτες ερχόμενοι από διαφορετικούς τόπους. Όλοι τους ξένοι και άγνωστοι μεταξύ τους και όλοι τους συνδεδεμένοι με ένα μυστικό.
Στο νέο μυθιστόρημα της Μαρίας Κωνσταντούρου ετοιμαζόμαστε να περιπλανηθούμε σε δύο πανέμορφα ελληνικά νησιά, την Κέρκυρα και τη Σύρο, όπου θα παρακολουθήσουμε μια αινιγματική ιστορία αγάπης.

«Τελικά πόσο πιο εύκολα της φαίνονταν όλα όσο ήταν ακόμη παιδί. Έβλεπε αυτά που ήθελε, δικαιολογούσε όσα άντεχε και καταδίκαζε ό,τι την πονούσε.
Απλά πράγματα. Κολλούσε με ευκολία τις ετικέτες που την εξυπηρετούσαν και διεκδικούσε τα θέλω της αδιαφορώντας για τις επιθυμίες των άλλων. Έτσι είχε μάθει.
Έτσι τη βόλευε. Ζούσε στον δικό της ρομαντικό κόσμο και κρατούσε στα χέρια μια γυάλινη μπάλα μέσα στην οποία διαδραματίζονταν οι ζωές όλων των υπολοίπων.
Εκείνη δε συμμετείχε.
Μόνο παρακολουθούσε και έντυνε τις κινήσεις τους με τις δικές της σκέψεις. Κι αν κάποια κίνηση δεν την εξυπηρετούσε, απλώς την απέρριπτε. Χωρίς ποτέ να νιώσει την παραμικρή τύψη για κανέναν.
Πόσο πιο εύκολα φαίνονταν όλα όσο ήταν ακόμη παιδί…»

Σημείωση:
Όταν γράφονταν τούτες οι γραμμές το βιβλίο της Μαρίας Κωνσταντούρου "Μια ανάσα μακριά" ήταν ακόμη υπό έκδοση και σαν συνέπεια δεν είχε αποκτήσει ακόμα τη σελίδα του στον ιστότοπο των εκδόσεων Λιβάνη.

Περισσότερα από/για την Μαρία Κωνσταντούρου:

Μη με λησμόνει

Για την υπόθεση
Μια γυναίκα στο Παρίσι γράφει ένα γράμμα με αποστολέα έναν άγνωστο και κρατά μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά της για έναν άλλο άνθρωπο, εκείνον που αγάπησε αλλά που δε μπόρεσε να έχει γιατί ο έρωτάς τους θεωρήθηκε απαγορευτικός.
Στην  Πάτμο, ο Μιχαήλ ζωγραφίζει με θέα το απέραντο μπλε της θάλασσας και δέχεται μια δωρεά, και την ίδια στιγμή, στην Αθήνα, τα βλέμματα δύο ανθρώπων συναντιούνται και αιχμαλωτίζονται. Η Πέρσα χορεύει και ο Κωνσταντίνος την κοιτάζει εκστασιασμένος.
Τρεις ιστορίες ξετυλίγονται παράλληλα και ενώνουν ξένους και ετερόκλιτους μέχρι σήμερα ανθρώπους.

Μη με λησμόνει...
...είναι ένα μικρό μπλε λουλούδι που ανθίζει μόλις περάσει ο χειμώνας.
Διαβάζοντας το μυθιστόρημα...
...το πρώτο πράγμα που ανακαλύπτεις, από το εξώφυλλο ακόμα, είναι ότι βασίστηκε σε αληθινή ιστορία, οπότε υπολογίζεις ότι κατά ένα ποσοστό η ύπαρξή του οφείλεται σε αυτήν και το υπόλοιπο καλύφθηκε και χρωματίστηκε από την μυθοπλασία του Κώστα Κρομμύδα που υπογράφει το εγχείρημα.
Κάνει μια εντυπωσιακή αρχή όταν, σε ένα πορνείο ένα νεογέννητο μωρό αποχωρίζεται βίαια τη γυναίκα που το γέννησε αφού έχουν αποφασίσει τρίτοι για την τύχη του. Το ταξίδι ξεκινά από τρία διαφορετικά σημεία με διαφορετικούς χαρακτήρες που δεν τους συνδέει τίποτα. Θα τους συνδέσει η ιστορία -η μοίρα; Η ζωή;- αναντίρρητα αφού μέσα σε ελάχιστες μέρες θα αλλάξει ο κόσμος γύρω τους. Οι ριζικές αλλαγές που θα βιώσουν δεν αφορούν μόνο πρόσωπα ή συναισθήματα. Πρόκειται για βαθιές διαφοροποιήσεις που αφορούν τόσο το παρόν και το μέλλον όσο και το παρελθόν τους. Όλα επαναπροσδιορίζονται, μπαίνουν σε νέα βάση και οι ήρωες γυρίζουν σελίδα ανοίγοντας νέο κεφάλαιο ενώ με έναν μαγικό τρόπο το σύμπαν τούς ενώνει με άρρητους δεσμούς. Μυστικά και λάθη από το παρελθόν αποκαλύπτονται, αλήθειες που επιτέλους φανερώθηκαν, αδικίες που αποκαταστάθηκαν... Η λύτρωση και η τιμωρία για όσους πόνεσαν.

Διαβάζεται γρήγορα και άνετα. Το απολαμβάνεις χαλαρά όπως μια κοινωνικορομαντική ταινία. Μου άρεσε η σημειολογία του μπλε λουλουδιού που συμβολίζει την αρχή της άνοιξης, έχει το χρώμα της θάλασσας -και της λίμνης- και που υπάρχει για να θυμίζει στους ανθρώπους να κρατούν ζωντανή τη μνήμη και στην καρδιά τους ό,τι αξίζει.

Επίλογος
“Κι όταν πεθάνω θα’ θελα να με θάψουν σ’ ένα σωρό από φύλλα
Ημερολογίου
Για να πάρω και το χρόνο μαζί μου.
Κι ίσως ό,τι μείνει από μας να’ναι στην άκρη του δρόμου μας
Ένα μικρό μη με λησμόνει”
Τάσος Λειβαδίτης


Διαβάστε τις πρώτες σελίδες
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Διόπτρα και την Αλεξάνδρα Αυγερινού για την προσφορά του βιβλίου.

Περισσότερα από/για τον Κώστα Κρομμύδα:

Απογείωση

Του Κώστα Ευαγγελάτου

Υγρός ο άνεμος.
Οι μέρες κάτασπρες σαν χιόνι…
Λυγίζει ο θάνατος ελπίδες και χαρές.
Στο σκηνικό των σκέψεων αμφιβολίες και τύψεις.
Στων πόθων την οθόνη ψυχές φιλούν λεκέδες
σε ξαχνισμένα πέπλα ανέλπιδων γονέων.
Στου σύμπαντος το διάσελο ικέτιδες θρηνούν
τις αναπάντητες κραυγές του φόνου των αθώων.
Σώματα αρδεύουν πίκρα με στύσεις εκκωφαντικές.
Γλώσσες συλλέγουν λάδι στις στήλες των πεσόντων.
Αγέλη φθονερών θηλαστικών σε γεύμα ναρκοπέδιου φρίκης.
Η πόλη παγωμένη…
Ο σκύλος χωμένος στο κλουβί.
Το σπιτικό υφάδι μούχλας.
Το φίδι-ξωτικό σε νάρκη.
Η γειτονιά μνημόσυνο χαράς.
Αρώματα και πρόσωπα σιωπής σμιλεύουν απουσίες στο κρεβάτι.
Κι αυτός ο κύκλος κλείνει…
Θύτες και θύματα μαζί
Οδεύουν προς το χάσμα..
Η πόλη άνυδρη…
βλασταίνει φόβους σε χάσμα ανυπόστατου φωτός.
Γράφει ανεκπλήρωτα συμβόλαια σε εικονικές περγαμηνές.
Φυτεύει άλγος βλάστησης σε δάση, οροπέδια και κήπους.
Ατσάλι κβαντικής διασποράς καλύπτει τα κουφάρια.
Με σάλπισμα των στεναγμών η νύχτα προελαύνει.
Κι όμως αιφνίδια
στου τρόμου το κροτάλισμα
ανοίγει του αγνώστου η πύλη.
Με πεταλούδες νύχτας στο κατώφλι
αχτίνες γράφουν ιστορία
σε θραύσματα κορμιών
σε αίλουρα οράματα
σε τεφρωμένα μάρμαρα
σε δόλια αισθήματα
σε απύθμενα συντρίμμια
σε φώτα πλαδαρά της αδικίας
μιας χώρας που σφαδάζει.

Επαναστατική ορμή στης σήψης το μεδούλι.
Ονείρωξη δυναμική της νιότης που εφορμά.
Μαλλιά λουσμένα σύννεφα πηγών της νέας γνώσης
ενός ονείρου εκστατικού στους τόπους των αγώνων
ελπιδοφόρου ίλιγγου στων εργατών τα μπράτσα
που ζωντανεύουν το αύριο στην άκρη της ρυτίδας.
Ορμή αιμάτινη βροχή στο λίκνο της ιδέας.
Αλληγορία νομική δρεπάνι αθανασίας.
Έκσταση σμίλης κόκκινης των φυσικών κανόνων.
Ανάβλυση θεοπτική στο δέρμα των εφήβων
ορίζει χείμαρρους ζωής στα σμήνη των ανθρώπων.
Αμέθεκτα σωμάτια φωτίζουν τη ζωή
με τη λυσίκομη αυγή να φέρνει την Ειρήνη!


Copyright © Κώστας Ευαγγελάτος All rights reserved

Το ποίημα "Απογείωση" κοινοποιήθηκε από το ίδιο τον δημιουργό με αφορμή την Ημέρα Ποίησης 2015 ενώ σε α' γραφή δημοσιεύθηκε στο τεύχος "Λογοτεχνική Χρονιά 2015" της Εταιρίας Ελλήνων Λογοτεχνών. Εδώ κοσμείται από την εικόνα του ημερολογίου του Κώστα Ευαγγελάτου που αφορά το μήνα Μάρτη -η Ημέρα Ποίησης είναι η 21η Μαρτίου.

Δείτε κι αυτό:

Ο θησαυρός του Κυβερνήτη

Λίγα λόγια
Μια παρέα πέντε παιδιών βιώνει μια ξεχωριστή περιπέτεια καθώς αναζητεί έναν θησαυρό. Τον θησαυρό του Κυβερνήτη, όπως γράφει και το εξώφυλλο του βιβλίου, και για τον σκοπό αυτό ταξιδεύει σε αρχαία θέατρα, σε κάστρα, στα Κυκλώπεια τείχη... Ένα μοναδικό βιβλίο αν σου αρέσουν οι γρίφοι και τα αινίγματα ή οι περιπέτειες.
Εσύ τι θα έκανες αν έβρισκες ένα παλιό τετράδιο γεμάτο αινίγματα; Αν τα βήματά σου σε οδηγούσαν σε έναν μυθικό θησαυρό;
Μήπως η Ιστορία είναι πολύτιμη και εξαρτάται από σένα;
Ο θησαυρός του Κυβερνήτη είναι ένα βιβλίο για παιδιά και παρότι εκδόθηκε σχεδόν ταυτόχρονα με το μυθιστόρημα "Η εξομολόγηση" του Σπύρου Πετρουλάκη κατάφερε να διακριθεί και να αγαπηθεί πολύ από μικρούς και μεγάλους.[1] Ανήκει στην κατηγορία των παιδικο-εφηβικών αναγνωσμάτων, έχει την κατάλληλη έκταση καθώς οι έφηβοι και προέφηβοι "φοβούνται" ή βαριούνται τα πολύ μεγάλα μυθιστορήματα και προσφέρει υπέροχα μηνύματα και τροφή για το μυαλό εκτός από διασκέδαση.
Μία πανέμορφη πόλη, το Ναύπλιο, έχει την τιμητική της και μια παρέα παιδιών πρέπει να λύσει όλα τα αινίγματα -εσείς ξέρετε τι είναι ένα ρέμπους; 

Κερδίστε το!
Ο Σπύρος Πετρουλάκης προσφέρει το μυθιστόρημά του σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον συγγραφέα κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 25 Ιουλίου και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!
[1] Για το μυθιστόρημα "Η εξομολόγηση" του Σπύρου Πετρουλάκη και συνέντευξη του ίδιου θα βρείτε εδώ αλλά και στη σελίδα του συγγραφέα.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη