Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

«Στην ψηλότερη κορυφή...», γράφει ο Γιώργος Γιαντάς

Στην ψηλότερη κορυφή του κορεσμού... τιτλοφορείται το πρώτο κεφάλαιο, του νέου μυθιστορήματος τού Γιώργου Γιαντά. Ακυκλοφόρητο ακόμα, μη το αναζητήσεις στις προθήκες, και ανέκδοτο, αλλά εσύ τυχερέ αναγνώστη μου, μπορείς να δεις τις πρώτες σελίδες από σήμερα. Ο ίδιος, πολύ λακωνικά μου το περιγράφει ως ένα σύγχρονο μυθιστόρημα εντελώς διαφορετικό από κάθε προηγούμενο. Και είναι πράγματι, χαρακτηριστικό του Γιώργου η διαφορετικότητα στο είδος, στο πνεύμα, στην εποχή, στο περιεχόμενο, κ.ο.κ. σε κάθε βιβλίο του.
Εν αναμονή λοιπόν... αλλά όσο περιμένεις, μπορείς να ρίξεις δυο κλεφτές ματιές στο πρώτο κεφάλαιο.



Ανοίξτε τις εικόνες με ένα κλικ... και καλή ανάγνωση. Περισσότερα για το βιβλίο έρχονται!

Περισσότερα από/για τον Γιώργο Γιαντά:

Σοφία Κραββαρίτη και Ο Θεός άργησε πολύ

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Κ.: Όπως αναφέρω στην εισαγωγή, είναι βιωματικό. Μια κοπέλα από το διαδίκτυο, ξεκίνησε να μου μιλά ένα βράδυ και άρχισα να καταγράφω, μετά από δική της επιθυμία να ζωντανέψει η ιστορία της στις ψυχές των αναγνωστών, λόγια και συναισθήματα. Μιλώντας μαζί της όλο το διάστημα της συγγραφής για τα πραγματικά γεγονότα, ολοκληρώθηκε αυτό το βιβλίο εμπλουτίζοντας το επίσης με δανεικά ή και φανταστικά στοιχεία.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Κ.: Στο σπίτι μου, το οποίο έχω την τύχη να βρίσκεται δίπλα στην θάλασσα την οποία αγαπώ ιδιαίτερα και με βοήθησε πολύ στην έμπνευση της συγγραφής.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Κ.: Στην ουσία ενάμιση μήνα, αλλά υπολογίζοντας και τις διορθώσεις, ολοκληρώθηκε σε τρεις.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Κ.: Ερωτικό ψυχογράφημα.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Κ.: Το βιβλίο περιγράφει την ιστορία ενός άντρα και μίας γυναίκας που βουτάνε στ’ άδυτα της ψυχής τους, προσπαθώντας να μαζέψουν κομμάτια από ένα παρελθόν, το οποίο έσπασε κάνοντας και τους ίδιους θρύψαλα αφήνοντας πληγές που δεν γιατρεύτηκαν ποτέ. Αυτό καθόρισε την μετέπειτα ζωή της ηρωίδος οδηγώντας την σε μία συναισθηματική κόλαση, καθώς και του ήρωα που κουβαλάει ένα μεγάλο μυστικό. Το οποίο μυστικό έρχεται στο φως μετά από μια φυγή εικοσιπέντε χρόνων και αποκαλύπτεται φέρνοντας την συντριβή. Οι ήρωες καλούνται πλέον να το διαχειριστούν. Ήρθε η ώρα να κάνουν τον απολογισμό τους και να μάθουν αν τελικά θ’ αντέξουν να είναι μαζί.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Κ.: Τα συναισθήματα. Τον πόνο, την απογοήτευση, την αγάπη που ξεχειλίζει από παντού...

Ποιος είναι ο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Κ.: Η Μαργαρίτα. Επειδή κατάφερε να με κάνει να συμπάσχω μαζί της κι επειδή όπως συμβαίνει πολύ συχνά, βρήκα στοιχεία από τον εαυτό μου σε αυτήν. Ή μπορεί και να της έδωσα στοιχεία του εαυτού μου. Όμως όλη η οδύνη και ο πόνος που πέρασε, όλη η κρυμένη αγάπη που είχε μέσα της, μ’ έκαναν να την αγαπήσω ιδιαίτερα.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Κ.: Τροφή για σκέψη. Ερωτήματα που μας βασανίζουν καθημερινά κι ενώ ξέρουμε τις απαντήσεις, κλείνουμε τα μάτια και ψάχνουμε στα τυφλά για άλλες. Μας προκαλεί να βουτήξουμε βαθιά μέσα μας και να συναντήσουμε την καρδιά μας, τα όνειρά μας. Μας φέρνει αντιμέτωπους με τον πόνο, επειδή τίποτα δεν είναι ρόδινο σε αυτή την ζωή. Μας βάζει να σταθούμε απέναντι στον ίδιο μας τον εαυτό, να τον κοιτάξουμε κατάματα και να δούμε την μόνη αλήθεια που υπάρχει. Είναι μια μάχη που πρέπει να δώσεις με τον εαυτό σου, για να κερδίσεις τον μεγάλο αγώνα της ζωής.

Ποια είναι η  μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Κ.: Μεγαλώνω πολλά χρόνια τώρα μόνη μου τρία παιδιά. Οπότε, μπορώ να πω ότι η κάθε μου στιγμή είναι η προσωπική κούρσα ταχύτητος της αγωνίας.

Φοβάστε...
Σ.Κ.: Τον θάνατο.

Αγαπάτε...
Σ.Κ.: Την ελευθερία.

Ελπίζετε...
Σ.Κ.: Σ’ ένα καλύτερο αύριο, στις αληθινές σχέσεις των ανθρώπων, σε όλα όσα ονειρευόμαστε.

Θέλετε...
Σ.Κ.: Να είναι πάντα καλά τα παιδιά μου και να τα καμαρώνω.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Κ.: Όσοι πόνεσαν, όσοι προδόθηκαν, όσοι δεν μίλησαν ποτέ για το ανεκπλήρωτο και ήταν πάντα εκεί να το περιμένουν, όσοι ψάχνουν ακόμη τον μεγάλο έρωτα κάπου ανάμεσα στα χαλάσματα της ζωής τους, όσοι έχουν ακόμα συντροφιά την ελπίδα, αλλά και όσοι διάλεξαν την θλίψη για παρέα, όσοι σκορπίστηκαν και βρήκαν το κουράγιο να μαζέψουν τα κομμάτια τους. Αλλά και όσοι δεν το βρήκαν. Όλοι όσοι αγάπησαν.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Κ.: Επειδή οι περισσότεροι νομίζω ότι θα βρουν ένα κομμάτι του εαυτού τους σε αυτό. Κι επειδή μπορεί να καταφέρει να σας ταξιδέψει στα άγνωστα μονοπάτια της ψυχής σας που δεν τα έχετε επισκεφθεί. Σε γωνίες σκοτεινές. Και ίσως να βρείτε το δικό σας φως.

Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Κ.: Δεν θέλω να πιστεύω ότι υπάρχει κάποιος λόγος που το καθιστά ακατάλληλο για ανάγνωση σε οποιαδήποτε ψυχολογική κατάσταση κι αν βρίσκεται κάποιος. Αντιθέτως θα έλεγα ότι είναι πολλοί οι λόγοι για να το διαβάσετε. Ο καθένας μας μπορεί να κουβαλάει ανεκπλήρωτα ‘θέλω’ και να βασανίζεται από ανείπωτα λόγια. Η ηρωίδα μου προσπάθησε να βρει την Ιθάκη της. Αυτό από μόνο του, είναι λόγος για ν’ ανακαλύψετε την ρότα που τράβηξε η σχεδία της.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Κ.: Από αρχές Δεκέμβρη θα διατίθεται στα βιβλιοπωλεία και φυσικά όσοι επικοινωνούν μαζί μου θα μπορούν να το αποκτήσουν ενυπόγραφο.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Κ.: Κάπου χαμένη στον δικό μου κόσμο, να προσπαθώ να δώσω σάρκα και οστά στα όνειρά μου.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Κ.: Μπλε της θάλασσας και του ουρανού, κόκκινο του πάθους.

Ποια μουσική;
Σ.Κ.: Το τραγούδι ‘Ταξίδι στην βροχή’.

Ποιο άρωμα;
Σ.Κ.: Μεθυστική βανίλια...

Ποιο συναίσθημα;
Σ.Κ.: Ο πόνος της μόνιμης προσμονής.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Κ.: Μια παλιά κιτρινισμένη φωτογραφία πάνω στην οποία είναι αποτυπωμένα όλα τα συναισθήματα που ταξίδεψαν με το πέρασμα του χρόνου.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας, τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Κ.: Φωτογράφος. Αγαπώ πολύ την φωτογραφία και είχα ξεκινήσει σπουδές, τις οποίες αναγκάστηκα να διακόψω. Θα μου άρεσε να φυλακίζω την στιγμή σε μια φωτογραφία, επειδή εκεί η στιγμή ζει για πάντα. Το χαμόγελο είναι αιώνιο, όπως και η λάμψη των ματιών. Μια χαρούμενη στιγμή, ένα γέλιο σε μια φωτογραφία, διατηρούνται για πάντα και δεν στα κλέβει κανείς. Και πλέον έχουμε απόλυτη ανάγκη αυτές τις στιγμές, ακόμα κι αν είναι δανεικές από μια φωτογραφία.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Κ.: Τομ Ρόμπινς. Είναι η αδυναμία μου. Τον αγαπώ πολύ.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Κ.: Σχετικά με τον τρόπο που σκέφτομαι, σίγουρα τα βιβλία ‘Ο γλάρος Ιωνάθαν’,‘Ο τρυποκάρυδος’, αλλά και ο ‘Μικρός πρίγκιπας’. Τον τρόπο ζωής μου δεν θα έλεγα ότι τον έχει επηρεάσει συγκεκριμένο βιβλίο. Ίσως συνδυασμός πολλών. Στην γραφή προσπαθώ να έχω το δικό μου στυλ. Άλλωστε πιστεύω στην μοναδικότητα του καθενός.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε τη συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Κ.: Σαφέστατα μπορούν. Αν και έχω το τέλος στο μυαλό μου, μπορούν να με οδηγήσουν μέσα από καταστάσεις που δεν είχα υπολογίσει. Ήξερα από την αρχή το τέλος στο βιβλίο μου, αλλά έφτασα εκεί μέσα από κάποιες δικές τους επιθυμίες και ο ήρωάς μου θα έλεγα ότι μου υπέδειξε μόνος του τον δρόμο που θ’ ακολουθούσε αυτός τουλάχιστον.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Κ.: Νομίζω ότι πρέπει να διαθέτεις φαντασία. Το συγκεκριμένο βιβλίο ξεκίνησε σαν διήγημα και έφτασε εδώ. Άφησα στην μέση κάτι άλλο που είχα ξεκινήσει και στην πορεία της συγγραφής του ‘Ο Θεός άργησε πολύ’ γεννήθηκε στο μυαλό μου η ιδέα να γίνει τριλογία με τα τρία μέρη ανεξάρτητα το ένα από το άλλο, επειδή δεν θέλω να αφήσω τους αναγνώστες με ερωτηματικά. Πιστεύω ότι η εμπειρία έρχεται όσο γράφεις. Ο λόγος σου σίγουρα γίνεται πιο μεστός και πιο ώριμος. Αυτό όμως μπορεί να είναι κάτι που διαθέτεις έτσι κι αλλιώς, αλλά αν δεν έχεις φαντασία, ίσως να μην μπορείς να το διαχειριστείς σωστά, ώστε ν’ αποτυπώσεις τις σκέψεις σου στο χαρτί. Είναι όμως προσωπική άποψη εφόσον ακόμα είμαι στο ξεκίνημά μου.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Κ.: Δύσκολη ερώτηση. Θέλω σαν αναγνώστρια να μου κρατά αμείωτο το ενδιαφέρον μέχρι την τελευταία σελίδα. Άποψή μου είναι ότι ο συγγραφέας θα πρέπει στο κάθε βιβλίο του να λέει μόνο όσα νιώθει την ανάγκη να πει βάζοντας μέσα σε αυτό την ψυχή του. Έχοντας αγάπη για αυτό που κάνεις, το βιβλίο μπαίνει στις καρδιές των αναγνωστών και γίνεται κομμάτι της ψυχής τους.

Τι την αποτυχία;
Σ.Κ.: Βιβλία επαναλαμβανόμενα που αντιγράφουν τον εαυτό τους, εμένα προσωπικά σαν αναγνώστρια μου είναι αδιάφορα. Όταν ο συγγραφέας δεν βάζει κάτι από τον ίδιο, όταν δεν το δημιουργεί με τον καρδιά του και γράφει απλά για να δώσει άλλο ένα βιβλίο, αυτό το θεωρώ αποτυχία. Η συγγραφή είναι έμπνευση και κατάθεση ψυχής και νομίζω ότι αυτό πρέπει ν’ ακολουθείς.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Κ.: Αυτό είναι προσωπική υπόθεση του καθενός. Γνωρίζουμε όλοι τα όριά μας. Αν κάποια στιγμή δεν θέλω να διαβάσω, κάτι που μπορεί να μου τύχει, δεν θα διαβάσω. Απλά αδυνατώ να το κάνω, επειδή μέσα από το κάθε βιβλίο, ζω όλα όσα συμβαίνουν. Και μου αρέσει όταν ξεκινώ κάποιο να είμαι μέσα σε αυτό. Κατά καιρούς πάλι, διαβάζω ασταμάτητα. Σ’ εμένα λοιπόν μπορεί να υπάρξει κατάχρηση. Αλλά είναι μια ερώτηση στην οποία δεν θα ήθελα ν’ απαντήσω περισσότερο. Ο καθένας μας είναι διαφορετικός και ο δικός μου τρόπος σκέψης δεν μπορεί να είναι ίδιος με κάποιου άλλου. Απλά θέλω να πιστεύω ότι το βιβλίο αγαπιέται αρκετά ώστε να είναι απόλαυση και όχι μέτρο επίδειξης.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Κ.: Κραυγή.


Σας ευχαριστώ πολύ για την δυνατότητα που μου δώσατε να παρουσιάσω το βιβλίο μου μέσα από αυτή την συνέντευξη.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο

ΑΜΥ: Θα μπορούσατε και «καλύτερα» κύριε Καρακατσάνη!

Καλώς σας βρήκα, καλή αρχή μου κι αν σας αρέσω θα συνεχίσω να γράφω κριτικές.
Τι λέτε, ξεκινάμε για το βιβλίο μας;


Ο Μάριος Καρακατσάνης μας ανοίγει τις πύλες του τρόμου γνωρίζοντάς μας με μια εκ πρώτης όψεως «αγγελικά πλασμένη» τετραμελή οικογένεια που ζει στη Ρόδο. Είναι τακτοποιημένοι και ήσυχοι από οικονομικά προβλήματα, (χμ, κάτι που δεεεεε θυμίζει και πολύ σε Ελλάδα!) με τις δυο κόρες του ζευγαριού να μου προκαλούν γρήγορα το ενδιαφέρον με την διαφορετική ψυχοσύνθεσή τους.
Η μία, η Μελίνα, είναι η ήρεμη δύναμη που δίνει πάντα τόπο στην οργή.
Η άλλη, η Αμαριλλίς, (εμείς θα τη λέμε Άμυ, μεταξύ μας μιας και γνωριστήκαμε), φέρνει κατά πολύ μπορώ να πω, στα δικά μου ψυχολογικά προβλήματα, αφού ό,τι την πληγώνει, το εκδικείται!
Βέβαια, δεν ήταν πάντα έτσι -ούτε κι εγώ!-, μα όλα ξεκίνησαν όταν εμπιστεύτηκε σε λάθος άτομο το μυστικό της που γρήγορα το ‘κανε βούκινο, (αυτό μάλιστα, θυμίζει πολύ από Ελλάδα!!) κι όταν γελοιοποιήθηκε το πήρε κατάκαρδα και ποιος την είδε και δεν φοβήθηκε…
Με λίγα λόγια, έχουμε να κάνουμε με ένα άτομο που όπως λέει και μια Σικελική παροιμία "Έχε τους φίλους σου κοντά και τους εχθρούς κοντύτερα!" Δηλαδή αν υπήρχε η Άμυ πραγματικά, δε θα ήταν σοφό να πηγαίνεις κόντρα με τα νερά της. Απεναντίας, αν έπρεπε να έχετε πάρε-δώσε, καλό θα ήταν να είσαι πολύυυυυ κοντά της για να ξέρεις πώς να προφυλαχθείς. Αλλιώς, μακριά κι αγαπημένοι. (Εγώ σε προειδοποίησα, ναι;)
Κι επειδή ο χρόνος περνάει γρήηγορα στα βιβλία, τα κορίτσια για τα οποία μιλάμε, μεγαλώνουν και είναι φοιτήτριες στην Αθήνα. Εκεί σπουδάζουν η μεν Μελίνα φιλόλογος και η Άμυ κοινωνιολογία (αν και η αλήθεια είναι πως περίμενα τίποτα σχετικό σε «σώματα ασφαλείας»).
Το επόμενο σκηνικό είναι η ταυτόχρονη συνάντηση στο πατρικό τους και μια εξόρμηση όλης της οικογένειας στο κάστρο του Αρχαγγέλου. Κι εκεί που είναι μες στα χαμόγελα και τις αγάπες, να ‘σου μια τρομακτική αποκάλυψη που έγινε αποκλειστικά και μόνο στα μάτια της Άμυ: Να την κοιτά απ’ τους καθρέφτες του αμαξιού ένα περίεργο στην όψη πλάσμα (…δεν μπορείς να το πεις και μοντέλο…) που έμοιαζε ίδιος με δαίμονα! Ομολογώ πως με την όλη περιγραφή για το πλάσμα, κι εγώ θα ούρλιαζα σαν την ηρωίδα και έπειτα θα το έπαιζα τρελίτσα, ακούγοντας σίγουρα να μου λέει ο διπλανός μου όπως της είπε και η Μελίνα: «νομίσαμε ότι σε σφάζανε!»1
Και ήταν να μη γίνει η αρχή, γιατί από τότε και μετά εμφανίζονται μορφές που μόνο εκείνη βλέπει! Όπως το σκέφτομαι, μια τέτοια ζωή θα μου ήταν εφιάλτης (…γι’ αυτό καλύτερα να συμπονώ την πρωταγωνίστρια στο βιβλίο παρά να τα τραβάω εγώ στην πραγματικότητα! Αν και τίποτα δεν αναιρεί το άλλο από την ώρα που θα διαβάσετε το βιβλίο.)
Μάλιστα, την στιγμή που διαδραματίζεται το χειρότερο συμβάν που θα μπορούσε να της τύχει (δε σας λέω ποιο, να το διαβάσετε!) ανοίγουν οι ασκοί του Αιόλου και όποιον πάρει ο Χάρος! -Κυριολεκτικά όμως.
Γι’ αυτό μη σας παραπλανά ο συγγραφέας όταν γράφει «Ήταν μια συνηθισμένη μέρα σαν όλες τις άλλες…»2, όλα να τα περιμένετε!
Άλλωστε το οπισθόφυλλο το αναφέρει καθαρά:
«Τι διαχωρίζει την τρέλα από την λογική;»
(…ένα τσιγάρο δρόμος, θα συμπλήρωνα εγώ… Άντε δύο.)
«Το Θεό από το Διάβολο;»
«Το καλό από το κακό;»


Για τους αναγνώστες: Αν σας αρέσει ο γνήσιος τρόμος που δεν θα σας αφήσει να κλείσετε μάτι για πολλά βράδια, ε τότε είναι το βιβλίο σας!
Για τον συγγραφέα: Θα μπορούσατε και «καλύτερα» κύριε Καρακατσάνη! Κι εννοώ να γινόσασταν πιο «συμβατός» με τα όσα προβλέψιμα έχουν μάθει να διαβάζουν οι αναγνώστες. Μπορούσατε να τους πάτε σε γνώριμα μονοπάτια που τους σπρώχνει ο κάθε συγγραφέας που θέλει να τους χαϊδέψει τ’ αυτιά. Όμως όχι. Εγώ γι’ αυτή την διαφορετικότητα αγαπώ τις ιστορίες σου και γι’ αυτό δηλώνω οπαδός σου. Αφήνεις τα όρια για τους άλλους που έχουν μάθει να ζουν με δεσμά. Εύχομαι πάντα να φεύγεις από το «κοπάδι» των άλλων Μάριε!
Θετικά στοιχεία του βιβλίου: Δεν έχει αρνητικά.
Αρνητικά στοιχεία του βιβλίου: Ουφ! Μα καλά, δε διάβασες τι γράφω παραπάνω;


Οδυσσέας Καλοχώρης

Περισσότερα για το μυθιστόρημα του Μάριου Καρακατσάνη, Άμυ ή για τον ίδιο:
Η Συμφωνία και η Άμυ
Ο Μάριος Καρακατσάνης για την Άμυ

Σελ.46 «ΑΜΥ» Μάριος Καρακατσάνης, Εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, 2015
2 Σελ.243 «ΑΜΥ» Μάριος Καρακατσάνης, Εκδ. ΟΣΤΡΙΑ, 2015
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο
Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια

Οι πιρογιέρηδες του έρωτα

Φέτος τα Χριστούγεννα αποφάσισα να μη στολίσω. Να μην κάνω τίποτα. Είναι πολλά τα όσα συμβαίνουν γύρω μου για να τα αγνοήσω. Έτσι μας καταντήσανε, ενοχικούς για τα πιο απλά πράγματα. Αλλά και πόσα «απλά πράγματα» έγιναν πολύπλοκα για πολλούς από μας;
Κάποτε περιμέναμε τις γιορτές και μετρούσαμε τις μέρες με χαρά. Τώρα τις μετράμε με αγωνία κι ένα κόμπο. Πόσοι θα είναι σπίτι τους για τις γιορτές; Πόσοι θα γιορτάσουν; Πόσοι θα έχουν σπίτι για να γιορτάσουν; Τι θα κάνει αυτές τις γιορτές φέτος να θυμίζουν γιορτές; Τα ψεύτικα δεντράκια;
Αυτό το βιβλίο το ερωτεύτηκα από το οπισθόφυλλο. Οι στίχοι του έφτασαν μέσα μου κατευθείαν μαζί με τη μουσική τους. Ό,τι κι αν ήταν, ήξερα πως θα 'ναι κάτι μαγικό. Και όντως, έτσι ήταν.
«Η Σάναμα είναι η δύναμη, που γυρνάει και κλώθει την αγάπη στα στρατόπεδα του μίσους, σπέρνει την αγάπη που σαν ψηλώσει παίρνει το μπόι των άστρων, διαπερνά τα Βασίλεια και τις ψυχές.
Ό,τι πυρώνει είναι έρωτας, είναι η μυσταγωγία της αγάπης, το θαύμα που δεν είναι θαύμα.
Μύστης μυστήριος, δημιουργός, τοξευτής στενή οπή ή Σάναμα, ο Άμανας κι ο μύθος τους ένα παραμύθι με διδαχές, διάχρονα εγχειρίδια που χύνονται ακόμα στο Δέλτα του ποταμού Κατζίρ».
Η Σάναμα η κόρη της γιάτρισσας, μένει ξαφνικά μόνη στο ξύλινο μπαούλο της μητέρας της, όταν το ψαροχώρι στο οποίο γεννήθηκε καταστράφηκε από τους κατακτητές. Μόνη της κληρονομιά ένα γκρίζο σακουλάκι με μια περγαμηνή και ο Ιερός Ίασπις που λαμπυρίζει. Περιτριγυρισμένη από τη δυστυχία των ανθρώπων, ανάμεσα σε άλλα πεινασμένα ορφανά στο αμπάρι ενός πλοίου, διαβάζει τα λόγια της μητέρας της και πενθεί για να φέρει πίσω τα όσα τόσο ξαφνικά έχασε.
Μα όσο πενθεί για τα δικά της, τόσο δεν μπορεί να συμμεριστεί τον πόνο γύρω της. Κι ύστερα καταλαβαίνει τα λόγια της γιάτρισσας κι αποδέχεται τη φύση της. Με τη μορφή πουλιού ταξιδεύει στα πέρατα του κόσμου και γιατρεύει τους ανθρώπους, ανακουφίζει τους πόνους και τις αρρώστιες τους, τους διδάσκει να ξεπερνούν το μίσος με τη δύναμη της αγάπης.
Μα πάντα φεύγει… Κι ο Άμανας που την αγάπησε με όλη τη δύναμη της ψυχής του υποφέρει. «Δεν μπορείς να φύγεις!» της φωνάζει κι εκείνη ήδη έχει ξεγλυστρίσει από τα χέρια του. «Δεν μπορώ να μείνω, για το λόγο που η σελήνη και ο ήλιος βγαίνουν διαδοχικά. Για το λόγο που οι πιρογιέρηδες οδηγούν πάντα παράλληλα. Θυμάσαι; Οι μεγάλες δυνάμεις δεν πρέπει να συγχωνεύονται γιατί καταστρέφονται».
Η γραφή της κυρίας Στασινού είναι μαγική. Λόγια μελωδικά, γεμάτα χρώματα κι αισθήσεις. Ένα ολοζώντανο παραμύθι για μεγάλους, που πραγματικά το λάτρεψα. Μου θύμισε λίγο τον αλχημιστή και λίγο το μικρό Πρίγκηπα, δύο από τα πιο αγαπημένα μου βιβλία, μαζί με έναν αέρα σκανδιναβικής σάγκα.
Όσο πενθείς για τα δικά σου δεν μπορείς να δεις γύρω σου. Κι ύστερα σκέφτηκα τα φετινά Χριστούγεννα που πλησιάζουν, αυτούς που στόλισαν, αυτούς που δε στόλισαν ακόμα κι αυτούς που δε θα στολίσουν. Αυτούς που δε βλέπουν γύρω τους, αυτούς που βλέπουν κι αδιαφορούν κι αυτούς που βλέπουν και πονάνε. Πόσο ανάγκη έχουμε να ξεφύγουμε από το βάρος των ευθυνών και των προβλημάτων που μας λυγίζουν, πόσο αδύναμοι θεωρούμε ότι είμαστε να βοηθήσουμε, όταν δεν έχουμε τίποτα. Αλλά αυτό το «τίποτα» αλήθεια, το έχουμε καταλάβει; Γιατί αν το καλοσκεφτούμε, πόσες φορές βοηθήσαμε και βοηθηθήκαμε από το τίποτα, με ένα τίποτα;
Με ένα τίποτα γεμάτο δύναμη που πηγάζει μόνο από μέσα μας, από το μέσα μας που εναντιώνεται στον πόνο και τη θλίψη, που συμπάσχει και συμπονά, ακόμα κι όταν νομίζουμε ότι δεν μπορούμε να αντέξουμε άλλο, ακόμα κι όταν γεμάτοι ενοχές κοιτάμε αλλού. Σκεφτείτε το! Η δύναμη είναι μόνο μέσα μας και είναι τεράστια, κι ίσως όταν στ’ αλήθεια δεν έχουμε τίποτα, τότε είμαστε πραγματικά ελεύθεροι και δυνατοί. Τότε επικεντρωνόμαστε μόνο σ’ αυτή τη δύναμη, κι έχουμε ό,τι χρειαζόμαστε για να γιατρέψουμε τις δικές μας πληγές αλλά και των ανθρώπων γύρω μας.
Ίσως τελικά και να στολίσω… και φέτος. Για όλα αυτά που βλέπω να συμβαίνουν δίπλα μου, κοντά και μακριά μου, ακριβώς επειδή δεν μπορώ και δε θέλω να τα αγνοήσω. Γιατί πάντα στη ζωή μας υπάρχει θλίψη, αλλά κάποια στιγμή αργά ή γρήγορα, είναι ώρα να… σηκώσουμε τα μανίκια. Και να πούμε «αρκετά. Ως εδώ ήταν η κλάψα! Ώρα για δουλειά!» Και πιστέψτε με πιάνει, πιάνει πάντα.
Κλικ για περισσότερα της Κατερίνας
Οι πλαγιογραμμένες φράσεις είναι αποσπάσματα από το βιβλίο της Ελένης Στασινού, Οι πιρογιέρηδες του έρωτα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια.
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Όστρια και τον Γιάννη Κοτσαφτόπουλο για την διάθεση του βιβλίου

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν το βιβλίο της Ελένης Στασινού σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες σχετικές πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματισθεί για την 1 Δεκεμβρίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Κάντε like στη σελίδα των εκδόσεων Όστρια στο facebook για να μη χάνετε κανένα νέο!
Καλή τύχη!

Η Ιωάννα Καστάνη και ο Απρόσκλητος επισκέπτης

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ι.Κ.: Αυτό το βιβλίο δεν ξεκίνησε να γράφεται για να γίνει βιβλίο. Το θέμα του έχει να κάνει με την πρώτη έμμηνο ρύση ενός κοριτσιού. Ξεκίνησα να γράφω μερικές σελίδες όταν η κόρη μου βρισκόταν στην προεφηβεία και δέχθηκε για πρώτη φορά τον απρόσκλητο επισκέπτη που λέγεται περίοδος. Εκείνο το χρονικό διάστημα τα έβλεπε όλα μαύρα, έκανε λες κι είχε γίνει η μεγαλύτερη καταστροφή του κόσμου (δεν είχε κι άδικο, είναι μεγάλη η αλλαγή στη ζωή των κοριτσιών) κι είχε κλειστεί στον εαυτό της μην θέλοντας να μου μιλήσει. Σκέφτηκα λοιπόν πως θα μπορούσα να της πω γραπτώς αυτά που ήθελα, να προσθέσω και κάτι αστείο για να της φτιάξω τη διάθεση και… τελικά με συνεπήρε το όλο εγχείρημα, οι λίγες σελίδες γίνανε πολλές και τελικά βιβλίο.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ι.Κ.: Τρυφερό!

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ι.Κ.: Αυτό το βιβλίο αφορά όλες τις γυναίκες, από οκτώ έως… εκατόν οκτώ χρόνων. Με ανοιχτή καρδιά λοιπόν, άλλες να θυμηθούνε κι άλλες να μάθουνε.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ι.Κ.: Σε ένα μέρος για παιδιά όπως η Disneyland και θα ήθελα να κρατήσει για πάντα. Αλλά κανείς δεν μένει παιδί για πάντα, έτσι δεν είναι;

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Ι.Κ.: «Αντιλαμβάνομαι πως κάποια γεγονότα στη ζωή μας, μας σημαδεύουν. Με διάφορους τρόπους. Αντιλαμβάνομαι όμως επίσης πως κάποια στέκονται αφορμή για να γνωρίσουμε τον ίδιο μας τον εαυτό, αναλύοντας τα συναισθήματα που νιώθουμε κάθε φορά αλλά και τις αντιδράσεις μας. Εγώ τι έμαθα από την πρώτη μου περίοδο; Αν σας πω πως έμαθα να σέβομαι τη μητέρα μου, θα με πιστέψετε;»
Είναι η παράγραφος με την οποία κλείνει και το ίδιο το βιβλίο, προσθέτοντας το «τέλος» ως «Τ-ΕΛΕΟΣ» (έλεος: μια λέξη που χρησιμοποιούν συχνά στην εφηβεία).
Κερδίστε το!
Η Ιωάννα Καστάνη προσφέρει τρία αντίτυπα του βιβλίου της σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 9 Ιανουαρίου και τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από την Ιωάννα Καστάνη. Θα φέρουν δε και ιδιόχειρη αφιέρωση.
k
Καλή τύχη!

«Και ήρθε εκείνη η μαγική στιγμή», Μαίρη Τσίλη

Η Μαίρη Τσίλη, ανταποκρινόμενη στο κάλεσμά μου, απαντά σε πέντε ερωτήσεις που δεν της έκανα ποτέ. Μου έστειλε τις απαντήσεις και μετά πρόσθεσα τις ερωτήσεις όπως τις φαντάστηκα ή υπέθεσα.
Τι σας φέρνει σε δημιουργική διαδικασία;
Μ.Τ.: Η σχέση μου με την ποίηση ήταν πάντα επιπόλαιη και επιδερμική. Μου έλεγαν ότι το έχω μαζί της και ότι σε ό,τι και να γράψω δίνω πάντα λυρισμό. Αυτό που έχω να πω και να ομολογήσω είναι ότι δεν ξέρω και δεν το προσπαθώ να γράψω ποίηση. Απλά και μόνο έτσι αυθόρμητα βγαίνουν οι λέξεις από μέσα μου. Όλα όσα νιώθω και σκέφτομαι γίνονται, με ένα τρόπο μαγικό, τραγούδι κι εγώ το τραγουδώ. Αυτό μονάχα και ας φανεί παράξενο σε κάποιους.

Πως εμπνευστήκατε αυτήν την συλλογή;
Μ.Τ.: Το Μυστικό κοχύλι για να είμαι ειλικρινής δεν το "έγραψα". Πριν πέντε χρόνια άρχισε να γράφεται εκείνο μέσα μου. Τότε που ακροβατούσα και βάδιζε η ψυχή μου σαν σχοινοβάτης επάνω στο τεντωμένο σχοινί που προσπαθεί να ενώσει γέλιο και δάκρυ, μελαγχολία και αισιοδοξία, σκοτάδι και φως, ρομαντισμό και ρεαλισμό, έρωτα και αγάπη. Πήρε δύναμη για να βγει στο φως μέσα από μηνύματα που έστελνα σε ένα πρόσωπο αγαπημένο, στην Νατάσα Γκουτζικίδου. Κάθε φορά που η Νατάσα πήγαινε ταξίδια στον Έβρο, στην γενέτειρα της εγώ της έγραφα μηνύματα που είχαν την μορφή ως γράμματα από το νότο. Και ήρθε εκείνη η μαγική στιγμή και το Μυστικό κοχύλι έγινε βιβλιαράκι και πήρε ζωή!

Τι και πόσα σηματοδοτούν για σας τα βιβλία σας;
Μ.Τ.: Και τα τρία μου βιβλία, Το κρεσέντο ενός κύματος, οι Αλκυονίδες ψυχές και το Μυστικό κοχύλι, για μένα σημαίνουν πολλά. Και τα τρία είναι μια τριλογία τελικά στην οποία δίνω τον τίτλο: Θαλασσογραφία ψυχής. Κομμάτια μου, που πότε σκόρπισα και πότε ένωσα, στιγμιότυπα της ζωής μου, χνάρια της ψυχής μου και συναισθήματα μου, όσα έζησα και μου έδωσαν και χαρές και πίκρες και απογοητεύσεις αλλά και όμορφες εκπλήξεις, ακόμα και όσα ήθελα να είχα ζήσει αλλιώς. Όλα μα όλα αυτά στα τρία μου βιβλία είναι.

Ποια είναι η μεγαλύτερη επιθυμία σας;
Μ.Τ.: Όταν βγήκε κυκλοφόρησε για πρώτη φορά το πρώτο μου βιβλίο, το κρεσεντάκι μου, ευχήθηκα να αγαπηθεί το βιβλίο μου και να αγαπηθώ κι εγώ όχι μόνο σαν συγγραφέας μα σαν άνθρωπος πάνω από όλα. Και αυτό έγινε. Κάθε φορά που βγαίνει καινούριο μου βιβλίο την ίδια ευχή κάνω. Το να λένε ότι σε αγαπάνε πολλοί και δεν το νιώθουν, είναι κάτι που φέρνει μοναξιά. Το να σε αγαπάνε έστω λίγοι που όμως το νιώθουν, είναι κάτι σπουδαίο που λιγοστεύει την μοναξιά. Το να κάνω μέσα από όσα γράφω, όσους με διαβάζουν να πατάνε στα πόδια τους ξανά και να μην το βάζουν κάτω όταν πέφτουν έτσι όπως κι εγώ πέφτω, αυτό είναι ευλογία!

Θα λέγατε ότι διακρίνεστε για την ευαισθησία σας;
Μ.Τ.: Το τι κατά βάθος είμαι εγώ ούτε εγώ η ιδέα το ξέρω. Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι η σχέση μου με την ζωή ήταν και είναι αντιφατική. Πότε πανηγύρι και πότε ανοιχτής πληγή. Μα τώρα πια την φλερτάρω και με φλερτάρει κι εκείνη. Υπάρχουν στιγμές που κλειδώνομαι και είμαι μοναχικοπαθής. Μα αμέσως μετά με την καρδιά μου χαμογελώ και μου αρέσει να κερνάω χαμόγελα. Μου αρέσει να ακούω μουσική, πολλή μουσική. Πότε νιώθω ότι είμαι κάπου εδώ και πότε ότι πουθενά δεν χωράω. Και τελικά... Είμαι αυτό που είμαι, για κάποιους κάτι ωραίο, για άλλους κάτι λίγο. Μα είμαι αυτό που είμαι και να προσποιηθώ δεν μπορώ.
Υ.Σ. Η ευαισθησία δεν είναι ελάττωμα. Και κάτι ακόμα: κάποια στιγμή θα ευτυχίσουμε κι εμείς καρδιά μου. Εξάλλου η ευτυχία δεν είναι ούτε καν δικαίωμα. Ελευθερία είναι μόνο!
Αυτές ήταν οι απαντήσεις. Για τις ερωτήσεις δε παίρνω όρκο.
Δείτε περισσότερες συνεντεύξεις Στις5

Η Μαίρη Βούλγαρη, Η αγία οικογένεια και Η ώρα του απολογισμού

Της ζητάω να μου πει δυο λέξεις για τα θεατρικά της και μου στέλνει, άμεσα και ευγενικότατα, γραπτώς την απάντησή της σε άπταιστα ελληνικά και σε πολυτονικό! Όπως είναι τυπωμένα και τα βιβλία της, κάτι για το οποίο όταν τη ρώτησα είπε: Ναί εἶναι ἐπιλογή μου! Μέ τό μονοτονικό νοιώθω σάν νά χάνουν οἱ λέξεις τήν ὀμορφιά καί τήν ἔννοιά τους. Κάπως σάν μία γυναίκα ἀπεριποίητη… Γι' αυτή την γυναίκα-συγγραφέα, που έχει ανεβάσει τον πήχη πολύ, θα μιλήσουμε, δεδομένου ότι οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν δύο από τα θεατρικά της στους αναγνώστες αυτής της σελίδας.

Η Μαίρη Βούλγαρη θεωρεί πως οι φωτογραφίες των συγγραφέων είναι περιττές. Το έργο τους έχει αξία και όχι το πρόσωπό τους. Εξάλλου, ποιος αναγνωρίζει έναν μεγάλο συγγραφέα από τη φωτογραφία του; Από το έργο του όμως, πολλοί. Το έργο είναι εκείνο που επιζεί αν και λυπάται, γιατί η Ελλάδα ζει τον μεσαίωνά της με ευθύνη όλων μας.1 Για το συγγραφικό της έργο αποδέχεται ότι: Ὅλα μου τά βιβλία προέκυψαν ἀπό ἀληθινές ἱστορίες, ὅπως καί τά τρία θεατρικά, ὅπου ἔτυχε νά τά ζήσω ἀπό κοντά. Ἡ ζωή γράφει τά καλύτερα σενάρια!
Η Αγία Οικογένεια...
...πραγματεύεται το ρόλο της γυναίκας στην διαπαιδαγώγηση του ανθρώπου, ιδίως στα πρώτα χρόνια όταν πλάθεται ο χαρακτήρας του. Σχεδόν πάντα μια γυναίκα (μάνα, γιαγιά, θεία, υπηρέτρια, κουβερνάντα, δασκάλα...) αποτελεί την καλή ή την κακή επιρροή ενώ όλα εξαρτώνται από τα δικά της βιώματα και ισορροπίες. Κι αν βιαστείς να υποθέσεις ότι απαλλάσσει τους άντρες, αναλογίσου ότι μια γυναίκα μας γέννησε όλους! Ἄρα ἡ μόνη ὑπεύθυνη γιά κάθε καλό ἤ κακό εἶναι πάντα μία γυναίκα! Αὐτή μεγαλώνει ἄνδρες καί γυναῖκες, ἀλλά ὄχι μέ τόν ἴδιο τρόπο! Ἀλλιῶς τήν κόρη ἀλλιῶς τόν γιό της! Ἄρα εἶναι ὑπεύθυνη καί γιά τήν ἀνισότητα τῶν δύο φύλων. Οἱ φεμινίστριες λοιπόν καλά θά κάνουν νά ρίξουν μία ματιά στή μάνα τους, στόν ἀδελφό τους, στόν πατέρα τους… Γιά νά συνειδητοποιήσουν τήν εὐθύνη νά εἶσαι ἀληθινή γυναίκα! Νά γεννᾶς καί νά φτιάχνεις τέρατα ἤ ἥρωες. Ἄνδρες ἤ ἀνθρωπάκια. Γυναῖκες ἤ ὑποκατάστατα…
Η Ώρα του Απολογισμού...
...είναι ένα διαδραστικό θεατρικό έργο στο οποίο οι θεατές καθορίζουν την κατάληξη προσφέροντας ένα διαφορετικό, μοναδικό φινάλε σε κάθε παράσταση. Η ίδια λέει: Δέν ἤθελα νά γράψω τήν πραγματική κατάληξη, ἔτσι σκεύθηκα πώς θά ἦταν καλύτερα σέ κάθε παράσταση νά τήν δίνουν οἱ θεατές ἀνάλογα γιά νά φεύγουν ἱκανοποιημένοι. Όχι επειδή θα δώσουν την καλή κατάληξη στην ιστορία, αλλά επειδή θα μπορέσουν να αλληλεπιδράσουν με τους ήρωες προσθέτοντας τη δική τους εμπειρία και άποψη, καθώς: Αὐτό ἐξαρτᾶται ἀπό τίς ἐπιλογές μας, κι αὐτές ἀπό τόν χαρακτήρα μας. Ὁ δέ χαρακτήρας πλάθεται στά πρῶτα χρόνια της ζωῆς μας, (ἀπό μηδέν ἕως τά τρία χρόνια) πάντα ἀπό μία γυναίκα, (σπάνια ἀπό ἕναν ἄνδρα) ἀνάλογα ἀπό τίς δικές της προσλαμβάνουσες ἀπό τήν δική της μάνα. Ἔτσι πάει σάν ἁλυσίδα καί μᾶς ἁλυσοδένει ὅλους!
Πρόκειται για μια αληθινή ιστορία με χαρακτήρες από το περιβάλλον της Μαίρης αλλά, πολύ πιθανόν, και από τον δικό σου περίγυρο. Ακόμη, μπορεί να είσαι ένας από αυτούς! Πάντως θα κληθείς να προσφέρεις από το χαρακτήρα και τις εμπειρίες σου για να βάλεις τον επίλογο. Τον όποιο επίλογο, αφού όπως λέει και η ίδια: Στήν ζωή τά γεγονότα δέν ἔχουν πάντα αἴσιον τέλος!

Κερδίστε τα!
Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν τα θεατρικά έργα της Μαίρης Βούλγαρη σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 26 Απριλίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη!
1 Πληροφορίες από το βιογραφικό σημείωμα της Μαίρης Βούλγαρη
Ευχαριστώ τις εκδόσεις Όστρια και τον Γιάννη Κοτσαφτόπουλου για την προσφορά των βιβλίων

Στην μοίρα της Σκανταλόπετρας

Στο νου μου στριφογυρίζουν επίμονα ξανά και ξανά τούτα τα λόγια του ήρωα: «Πάντα υπάρχει η κατάλληλη στιγμή για να αποχωρήσεις, αρκεί να έχεις τ’ αυτιά σου ανοιχτά προς τη ψυχή και να αναγνωρίσεις έγκαιρα το κάλεσμα… ».1 Κι αυτό μου ζωντανεύει τόσες και τόσες αναμνήσεις, που αν είχα δώσει έστω λίγη σημασία σ’ αυτή την προειδοποιητική φωνή μέσα μου, τώρα θα ‘ταν η ζωή μου σίγουρα διαφορετική…

Με οδηγό την επιστροφή του συνταξιούχου Μιχάλη από την μακρινή Αυστραλία για χάρη του άρρωστου αδερφού του, περιπλανιόμαστε μαζί του στις αιτίες που ένας τέτοιος γυρισμός δεν στέκει βάλσαμο γι’ αυτόν, μα έναν ανείπωτο, μυστικό πόνο. Στην προσπάθειά μας να αναγνωρίσουμε τις αιτίες που αποζητά εναγωνίως την προσωπική του κάθαρση, κλωθογυρίζουμε πότε στο παρελθόν κι άλλοτε στο τώρα, με φάρο την αλήθεια του. Ανασταίνονται μπρος μας τύψεις και χαρές, δάκρυα κι επιτυχημένες ή άτυχες επιλογές του Μιχάλη και συμπληρώνοντας έτσι ένα δύσκολο πάζλ από εικόνες και συναισθήματα που τον οδήγησαν εδώ.

Γιατί μόνο εύκολος δεν ήταν ο δρόμος του. Τα πρώτα του χρόνια στο νησί ήταν φτωχά από επιλογές για μια αξιοπρεπή ζωή. Ο πατέρας του, -ένας δύτης που έβγαζε σφουγγάρια από το πάτο της θάλασσας-, τον αφήνει σύντομα ορφανό. Το αίμα του παγώνει. Φέρνει το μαύρο μήνυμα στο σπιτικό του εισπράττοντας συνάμα την ειρωνεία της Μοίρας, αφού την μια στιγμή που έπαιρνε μια ψυχή, έφερνε στον κόσμο μια άλλη στα σπλάχνα της μάνας του, χαρίζοντάς του έναν αδερφό. Ποια χαρά όμως να προλάβει να νιώσει στην ψυχή του και πιο δάκρυ να στεγνώσει στον κόρφο του…

Η πάλη με την ανέχεια γίνεται άνιση και γρήγορα βρίσκεται στην Αθήνα κουβαλώντας ως ενθύμιο στα λιγοστά του πράγματα το σκάφανδρο του πατέρα του. Μα όπως του ήταν γραφτό, συνήθιζε σε κάθε αναποδιά να μένει πιστός στην ευγένεια και την τιμιότητα του, κοιτώντας ουρανό κάθε που τον γονάτιζαν οι συνθήκες. Σύντομα οι συγγενείς του τον παραπετούν και βρίσκεται να περιπλανιέται σε άγνωστους, ανεξερεύνητους δρόμους.

Μια φιλική οικογένεια όμως τον συμπονά, τον κάνει μέλος της ως να δυναμώσει κι ανοίξει τα δειλά του φτερά για να πετάξει μονάχος του κόντρα στις δυσκολίες. Ακόμη και τότε ωστόσο νέα διλήμματα και απρόσμενες καταστάσεις θα τον παρασύρουν μακριά, φτάνοντάς τον ως εκεί που ποτέ δε πίστευε ότι είναι ικανός να φτάσει.

Γιατί «ο άνθρωπος δε μπορεί να ζήσει δίχως να κρύβει. Κι απ’ τον εαυτό του κρύβει…»2

Έτσι γινόμαστε συγχρόνως συμμέτοχοι και θεατές σε τούτο το δράμα. Κρίνοντας τις πράξεις ανθρώπων που έχουν μπλεχτεί στον ιστό μιας μοίρας που οι ίδιοι προκάλεσαν, και προσδοκώντας για τέλος ότι αξίζει στον καθένα τους. Με την αμαρτία να γίνεται θηλιά σε κάποιους απ’ αυτούς και σε άλλους ο μόχθος να μεταμορφώνεται σε επιβράβευση.

Έπειτα από τις τόσες ανατροπές, η χώρα δεν χωρά πια τον Μιχάλη κι έχει ανάγκη ν’ ανασάνει μακριά της. Ακόμη κι έτσι όμως, σκοτεινά μυστικά και σιωπηλά, ανεκπλήρωτα όνειρα θα μεταμορφώσουν την γαλήνη της ζωής του σε μια ατέρμονη κόλαση.

Αφού όπως επικαλείται και ο συγγραφέας στις σελίδες του «η δύναμη της μνήμης όμως είναι ακαταμάχητη, δεν θανατώνεται».3

Άραγε όμως, σαν αποχωρούμε με τούτο τον τρόπο, ξεφεύγουμε από όλα ή μήπως αφήνουμε πίσω έναν εαυτό που αναμένει την στιγμή της επιστροφής μας για να μας δικάσει;

Όποια κι αν στέκει η διαφορετική απάντηση για τον καθένα μας, ένα ωστόσο είναι σίγουρο: «Η θλίψη στην ξένη χώρα είναι χάδι θανάτου…»4

Κλικ για περισσότερα του Θεόφιλου

Από το οπισθόφυλλο...
Ύστερα από σαράντα χρόνια μετανάστευσης, η ανάγκη επιστροφής του Μιχάλη Νέζη στην πατρίδα για να δώσει μόσχευμα στον αδελφό του γίνεται πρόκληση ζωής. Ένα ιδιότυπο ταξίδι που τον υπερβαίνει ξεκινά από την πρώτη κιόλας στιγμή που πατάει το πόδι του στην πατρίδα. Ένα ταξίδι μέσα από το οποίο ο ήρωας ξεδιπλώνει τα μυστικά που τον κυνηγούν για χρόνια και ψάχνει απαντήσεις που θα φωτίσουν τις σκοτεινές πλευρές τους.

ΕΝΥΠΝΙΟ


Οι λέξεις μού φωνάζουν ξανά τα μεσάνυχτα
να σηκώσω τη μελαγχολία τους
και υποψιάζομαι το φινάλε.


Τόσες αγνές ησυχίες μέσα στη νύχτα
λύνουν τη σιωπή τους και με πυροβολούν.
Τόσοι άγραφοι φόβοι
αναμένουν αστάθμητοι
την προσαρμογή τους.


Μη θλίβεσαι 
που μεταναστεύει η ώρα 
το κεκοιμημένον ουδέποτε τίκτει.


Καλλιόπη Δημητροπούλου


Copyright © Καλλιόπη Δημητροπούλου All rights reserved, Νοέμβριος 2015

Περισσότερα από/για την Καλλιόπη Δημητροπούλου:
«Δε χορταίνω τη θάλασσα», Καλλιόπη Δημητροπούλου [συμμετοχή στην στήλη Λευκόιστος και βιογραφικό]

Ο Σπύρος Γρατσίας και οι Σκιές αίματος

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Γ.: Όντας φανατικός μελετητής της ιστορίας, διάβασα ένα κείμενο σχετικό με την απόπειρα δολοφονίας του Χίτλερ και των ιστορικών προσώπων που αναμείχθηκαν σε αυτή και αυτό με ενέπνευσε να ξεκινήσω τη συγγραφή του Σκιές Αίματος.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Γ.: Το έγραψα σε πολλά διαφορετικά μέρη: σ’ ένα μπιστρό απέναντι από τη Νοτρ Νταμ, μέσα σε λεωφορείο ή σε αεροπλάνο όντας εν κινήσει, σ’ ένα ελληνικό παραδοσιακό καφενείο. Τα μέρη αυτά συνδέονται δυνητικά και με το «ταξίδι» του Ματθίας και την ερευνητική του ανάγκη.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Γ.: Πέντε χρόνια έρευνας και μελέτης και ένα χρόνο συγγραφής.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Γ.: Διδακτικό.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Γ.: Το βιβλίο αυτό μέσα από τη μυθοπλαστική χρήση ιστορικών γεγονότων διαπραγματεύεται με τον αναγνώστη το θέμα της προσωπικής ευθύνης απέναντι σε γεγονότα που αφορούν είτε τον εαυτό του σε προσωπικό επίπεδο, είτε σε σχέση με το κοινωνικό σύνολο ευρύτερα. Μέσα από την ίδια την ιστορία μπορούμε να διακρίνουμε πολλά παραδείγματα ηρώων που αγωνίστηκαν με θάρρος και τόλμη για ένα καλύτερο αύριο της ανθρωπότητας.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Γ.: Την ανακάλυψη της αλήθειας.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Γ.: Ο Κανάρης διότι το θάρρος του επηρέασε την έκβαση του πολέμου ενάντια στο κακό.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Σ.Γ.: Το βιβλίο αυτό ενεργοποιεί στον αναγνώστη την ανάγκη να ψάξει και να αναλύσει σε βάθος την ιστορία προς διερεύνηση της αλήθειας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Σ.Γ.: Η ιστορική ημιμάθεια.

Φοβάστε...
Σ.Γ.: Την άγνοια.

Αγαπάτε...
Σ.Γ.: Την αλήθεια.

Ελπίζετε...
Σ.Γ.: Στην εσωτερική κινητοποίηση για αγώνα.

Θέλετε...
Σ.Γ.: Να συνεχίσω να μαθαίνω.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Σ.Γ.: Λάτρεις της ιστορίας και της περιπέτειας.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Σ.Γ.: Για να κινητοποιηθούμε.

Γιατί δεν πρέπει;
Σ.Γ.: Για να μην αλλάξουμε.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Σ.Γ.: Βιβλιοπωλεία και ηλεκτρονικές πηγές.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Σ.Γ.: Στο «Ο Τουρ» μπιστρό απέναντι από τη Νοτρ Νταμ.

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Σ.Γ.: Η ώχρα.

Ποια μουσική;
Σ.Γ.: Harpsichord Suite No. 11 in D Minor, George Frideric Handel.

Ποιο άρωμα;
Σ.Γ.: Η γλυκό-πικρή μυρωδιά κόκκινου κρασιού Βουργουνδίας.

Ποιο συναίσθημα;
Σ.Γ.: Ελπίδα.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Σ.Γ.: Ταινία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Σ.Γ.: Σκηνοθέτης.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Σ.Γ.: Ντοστογιέφσκι.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Σ.Γ.: Νταν Μπράουν- Ιλλουμινάτι. 

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Σ.Γ.: Και τα δύο.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Σ.Γ.: Και τα δύο συνυπάρχουν.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Σ.Γ.: Να αγγίζει την καρδιά.

Τι την αποτυχία;
Σ.Γ.: Η έλλειψη συναισθήματος στη γραφή.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Σ.Γ.: Ποτέ.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Σ.Γ.: Σκιές ζωής.
 Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο

Κερδίστε το!
Διεκδικήστε ένα αντίτυπο του μυθιστορήματος του Σπύρου Γράτσια. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον ίδιο κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 30 Ιανουαρίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί από τον συγγραφέα. Θα φέρει δε και ιδιόχειρη αφιέρωση.
k
Καλή τύχη!

Ο Γιώργος Καββαδίας και Δεν ήσουν εσύ για επανάσταση

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Κ.: Ήταν αρχές του 2014, ήμουν στην Κω για διακοπές και είχε περάσει ενάμισης χρόνος από την κυκλοφορία της προηγούμενης συλλογής μου «Ό,τι μας στοιχειώνει». Νέο υλικό είχε αρχίσει να μαζεύεται κι έτσι είπα να το βάλω κάτω να δω τι γίνεται. Στην αρχή πήγαινα προς το πρώτο μυθιστόρημα που θα επιχειρούσα ποτέ να γράψω. Στο δρόμο όμως παραστράτισα! Τα πράγματα στην κοινωνία δεν πηγαίνανε καλά, και δεν γινόταν να μην επηρεαστώ από όλο αυτό.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Κ.: Το βιβλίο δε γράφτηκε αποκλειστικά σε μια περιοχή ούτε σε συγκεκριμένους χώρους. Αθήνα, Κως, Θεσσαλονίκη, καφετέριες, αυτοκίνητο, Μέσα Μαζικής Μεταφοράς, αεροπλάνα, πλοία, στο δρόμο, οπουδήποτε με ενέπνεε κάτι για να γράψω.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Κ.: Όπως ανέφερα πιο πάνω, είχα ήδη κάποια έτοιμα ποιήματα από το 2013, όχι πολλά. Τα υπόλοιπα γράφτηκαν μέσα στο 2014 και το 2015.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Κ.: Νομίζω πως περιγράφει με σαφήνεια όσα γίνονται στην κοινωνία και όσα πρέπει να γίνουν στη συνέχεια αν θέλουμε κάτι να αλλάξει.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Κ.: Αυτή η συλλογή χωρίζεται σε τέσσερις ενότητες οι οποίες φέρουν τα ονόματα των φάσεων της οικονομικής ανάπτυξης (Άνοδος-Κρίση-Ύφεση-Αναζωογόνηση). Κάθε μία από τις παραπάνω ενότητες αποτελείται από 10 ποιήματα μου και 2 σχέδια των Ιωάννη και Χρυσόστομου Ντούβαλη.
Στο τέλος του βιβλίου υπάρχει επίσης το παράρτημα «Στους δρόμους…» το οποίο περιέχει κάποια άρθρα μου τα οποία έχουν δημοσιευτεί παλιότερα σε ηλεκτρονικά περιοδικά.Το πακέτο του βιβλίου συμπληρώνει ένα CD με 18 απαγγελίες και 4 μελοποιημένα Bonus Tracks.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Κ.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω κάτι που αγάπησα. Υπήρχαν πράγματα που έκανα για πρώτη φορά. Όπως για παράδειγμα η συνεργασία με έναν εκδότη μιας και τις προηγούμενες τρεις συλλογές μου τις κυκλοφόρησα μόνος.
Επίσης η διαδικασία ηχογράφησης του CD ήταν σχετικά νέα για μένα.
Σίγουρα ευχαριστώ πάρα πολύ όλους όσους συμμετείχαν αφιλοκερδώς σε όλο αυτό το εγχείρημα και το αγκάλιασαν σαν να ήταν δικό τους. Ήταν πραγματικά μια μοναδική εμπειρία.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Κ.: Θεωρώ ότι δίνει με έναν πιο άμεσο τρόπο, χωρίς «ξύλινη γλώσσα» αλλά πάντα στο στόχο και με συναίσθημα, την περιγραφή μιας γυάλας που μας φόρεσαν και θα πρέπει να σπάσουμε μαθαίνοντας να αναπνέουμε δίχως τα βράγχια μας.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Κ.: Μιλώντας βραχυπρόθεσμα, η αγωνία μου είναι η παρουσίαση του βιβλίου που οργανώνω εδώ και δύο εβδομάδες και ελπίζω να πάει καλά. 
Μακροπρόθεσμα είναι το μέλλον αυτού του κόσμου, όχι αποκλειστικά της Ελλάδας.

Φοβάστε...
Γ.Κ.: …μήπως μια μέρα πάψω να βλέπω, να ακούω, να νιώθω. Φοβάμαι τη μέρα που θα χάσω τους δικούς μου ανθρώπους ξέροντας ότι είναι αναπόφευκτο.

Αγαπάτε...
Γ.Κ.: …τους ανθρώπους που δε φοβούνται να ζήσουν, που είναι ειλικρινείς, που εκφράζουν τα συναισθήματά τους, που ξέρουν να σου σπάνε τα κόκαλα με μια αγκαλιά, που έχουν καθαρά μάτια, που χαμογελάνε. Αγαπάω τα ταξίδια και προσπαθώ να κάνω συχνά. Και για να γίνω και λίγο πιο πεζός, αγαπάω το φαγητό, για την ακρίβεια τρελαίνομαι γι’ αυτό!

Ελπίζετε...
Γ.Κ.: …σε μια ιδανική κοινωνία. Δίχως διαχωρισμούς. Αξιοκρατική, και δίκαιη. Σε μια κοινωνία που δε θα χρειαζόμαστε νόμους για να μην βλάπτουμε τον συνάνθρωπο, αλλά θα έχουμε την αντίληψη και την παιδεία να μην το κάνουμε.

Θέλετε...
Γ.Κ.: Θέλω να ζω αρμονικά ανάμεσα σε φίλους, συγγενείς, γνωστούς, ανθρώπους που εκτιμάω. Να κάνω πράγματα όπως τώρα που με γεμίζουν ενέργεια και ζωή.

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Γ.Κ.: Σίγουρα οι πολιτικά και κοινωνικά ενεργοί, και όσοι δεν φορούν παρωπίδες, μιας και το βιβλίο δεν ανήκει σε κάποιο κομματικό χώρο.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Γ.Κ.: Δεν υπάρχει πρέπει νομίζω. Θέλω να πω, εγώ έγραψα όσα με απασχολούν και θεωρώ πως αφορούν και το κοινωνικό σύνολο. Τα μάζεψα και τα έστησα με μεράκι σε ένα βιβλίο και ένα CD. Αν σε κάποιον αρέσει η ποίηση μπορεί απλά να το «τεστάρει», όπως λέμε και στη δουλειά μου. Αν περάσει το τεστ σημαίνει πως του άρεσε η δουλειά και τη διάβασε. Αν πάλι όχι, δεν πειράζει, κι εγώ δεν μπορώ να διαβάσω όλα τα ήδη βιβλίων και όλους τους συγγραφείς.

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Γ.Κ.: Σύμφωνα με την ενημέρωση που έχω από τον εκδότη θα πάει σε Public, Πολιτεία, Πρωτοπορία, Ιανό και σίγουρα σε όλα τα ηλεκτρονικά καταστήματα. Μάλλον θα πάει και σε κάποια μικρότερα βιβλιοπωλεία, αλλά δυστυχώς δεν μπορώ να ξέρω από τώρα σε ποια.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Γ.Κ.: Εμένα με βρίσκετε:
Στην ιστοσελίδα μου (υπάρχει και φόρμα επικοινωνίας για όποιον επιθυμεί να μου στείλει κάποιο email), στο facebook, στο youtube (εδώ θα ανέβει και το CD του βιβλίου).

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Γ.Κ.: Μάλλον το κόκκινο.

Ποια μουσική;
Γ.Κ.: Σίγουρα η Rock.

Ποιο άρωμα;
Γ.Κ.: Το άρωμα από μια γειτονιά με ανοιχτά παράθυρα που μοσχοβολάει από τα μαγειρέματα. Αυτό το άρωμα το έχω συνδυασμένο από τα παιδικά μου χρόνια με την ξενοιασιά, αυτή που μας έχουν πάρει πλέον και πρέπει να την κερδίσουμε ξανά.

Ποιο συναίσθημα;
Γ.Κ.: Οργή και αγάπη.

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Γ.Κ.: Μια μεγάλη φωτογραφία.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Γ.Κ.: Δεν ζω από το βιβλίο έτσι κι αλλιώς, είναι μια δευτερεύουσα ασχολία. Η κύρια δουλειά μου είναι προγραμματιστής και τεχνικός υπολογιστών. Και ταυτόχρονα κάνω και κάποιες ραδιοφωνικές εκπομπές. Οπότε, αν δεν έγραφα, θα συνέχιζα να είμαι προγραμματιστής και ραδιοφωνικός παραγωγός.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς;
Γ.Κ.: Τα τελευταία χρόνια άρχισα να διαβάζω Μίλαν Κούντερα μετά από προτροπή ενός φίλου. Μου άρεσε πάρα πολύ, και προς το παρόν τον παρακολουθώ.
Από κει και πέρα, αλλάζω συχνά συγγραφείς και τύπους βιβλίων. Μου αρέσουν πολύ οι ποιητικές συλλογές, και αρκετές φορές πηγαίνω σε βιβλιοπωλεία που έχουν ποικιλία και διαλέγω άγνωστους για μένα ποιητές.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Γ.Κ.: Οι δύο κυριότεροι που εγώ θεωρώ πως με έχουν επηρεάσει σε κάποια σημεία, είναι η Κατερίνα Γώγου στο σύνολο του έργου της και ο Απόστολος Μπουλασίκης (στιχουργός).

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Γ.Κ.: Κάθε ποίημα έχει έναν ή παραπάνω ήρωες. Σχεδόν πάντα η ιστορία γράφεται επί τόπου χωρίς κάποιο προσχέδιο. Και πολύ σπάνια αλλάζει μετά το τέλος της. Οπότε θεωρώ πως και οι ήρωες με κατευθύνουν και εγώ τους κατευθύνω.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Γ.Κ.: Εξαρτάται τι θέλει να γράψει. Η φαντασία σίγουρα είναι ένα σημαντικό προσόν ακόμη κι αν μιλάμε για πραγματικά γεγονότα. Η εμπειρία βελτιώνει τον τρόπο γραφής σου. Τα βιώματα είναι κάτι που επίσης χρειάζεται.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Γ.Κ.: Δεν συμπαθούσα τη λέξη επιτυχία ποτέ να σου πω την αλήθεια.Το βιβλίο είναι ένας χώρος χαοτικός. Όταν μιλάς για επιτυχία πρέπει να θέσεις κάποιες ακόμη παραμέτρους. Σε ποιο λογοτεχνικό χώρο ανήκει το βιβλίο, τι θέμα έχει, σε τι περίοδο ζούμε και άλλα. Όπως και να έχει, ένα βιβλίο είναι επιτυχημένο όταν το διαβάζουν και δεν το παρατάνε τελικά σε κάποιο ράφι της βιβλιοθήκης τους. Το οποίο πάλι είναι υποκειμενικό γιατί έχει να κάνει με τις προτιμήσεις του αναγνώστη. Μέσα σε όλα αυτά, να προσθέσουμε και το κομμάτι του marketing το οποίο έχει πάρει κύριο ρόλο στις ζωές μας πλέον.
Η ιστορία τα τελευταία χρόνια έχει δείξει πως ο κόσμος επιλέγει ανάλαφρα βιβλία για να ξεχνιέται από τις σκοτούρες του και να τα διαβάζει άνετα στις μετακινήσεις του.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Γ.Κ.: Τα βιβλία θεωρητικά ανεβάζουν το μορφωτικό μας επίπεδο, μας δίνουν τροφή για σχολιασμό, συζητήσεις. Μας γεμίζουν εικόνες και ιδέες. Αν όλα αυτά πάψουν να ισχύουν και απλά διαβάζουμε για να διαβάζουμε, μιλάμε για εθισμό. Δεν υπάρχει κάτι γόνιμο από μια τέτοια κατάσταση.

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Γ.Κ.: Ημερολόγιο συμποσίων.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο

Mr. Kolpert

Το 1999, μετά την πρεμιέρα του έργου του Νταβίντ Γκίζελμαν, έγραφε η Guardian: Λίγο Άλμπυ, λίγο Χίτσκοκ, λίγο Ταραντίνο, ο Mr. Kolpert, είναι ένα έργο που θα πέθαινες για να το ανεβάσεις μια μέρα. Ποτέ δεν υπήρξε κωμωδία πιο μαύρη από αυτή.

Και είναι πράγματι μια έξοχη μαύρη κωμωδία, με ρυθμό και εντάσεις, που σχολιάζει τη βία όπως προκύπτει μέσα από τον κινηματογράφο, την τηλεόραση και το θέατρο. Εύκολα συμβαίνει το παράδοξο στους θεατές που γελούν δυνατά με σκηνές άκρως βίαιες καθώς στη σκηνή συμβαίνουν εγκλήματα, ή ξεδιπλώνονται φονικά ένστικτα, ή αποκαλύπτονται ψυχροί εκτελεστές... καθώς οι χαρακτήρες του έργου, μπορεί να φαίνονται αστείοι, αλλά είναι αρκετά φονικοί, βίαιοι, δολοφόνοι... τελικώς, παλιάνθρωποι. Ο συγγραφέας επικεντρώνεται στην ανία και στην συναισθηματική νέκρωση των ανθρώπων που οδηγούνται σε αποτρόπαιες, ασυνήθιστες, παράνομες πράξεις για να καλύψουν τα αδιέξοδά τους -ή για να βγουν από αυτά.

Το "παιχνίδι" παίζεται με δύο ζευγάρια. Ο Ραλφ αγκαλιάζει τη σύντροφό του, τη Σάρα, εξηγώντας παράλληλα στους καλεσμένους τους ότι μέσα στο μπαούλο υπάρχει ένα πτώμα. Ο κύριος Κόλπερτ τον οποίο εκείνοι ξεκάνανε και η φρίκη έχει κιόλας αρχίσει. Έκπληξη, απορία, αμφισβήτηση, φόβος... είναι μερικά από τα συναισθήματα των καλεσμένων. Η Έντιτ χαμογελά αδέξια στο αστείο του Ραλφ ενώ ο οξύθυμος Μπάστιαν δε θέλει και πολύ για να χάσει την ψυχραιμία του. Η εκρηκτική του προσωπικότητα τον κάνει ευέξαπτο και ευκόλως οργισμένο. Ο Ραλφ ανοίγει την κάμερα, την προέκταση του χεριού του, ξεκινώντας την καταγραφή της βραδιάς και η Σάρα, αφού διορθώσει το κραγιόν της, ρωτά όλο ευγένεια αν θα πάρουν κάτι. Προκύπτει ότι πεινάνε και αφού παραγγείλουν τις πίτσες τους, ένας άτυχος ντελιβεράς προστίθεται στην παρέα.
Δε θα ήταν υπερβολή αν λέγαμε ότι συμπρωταγωνιστεί το μπαούλο αφού όλη η πλοκή περιστρέφεται γύρω του! Ένα μπαούλο φυλάει το αντικείμενο του ενδιαφέροντος, την έξαψη των ιδιοκτητών του, την περιέργεια των υπολοίπων, τον κακό εαυτό τους και πολλά πολλά άλλα. Με αγωνία παρακολουθούμε περιμένοντας να απαντηθούν ζωτικά ερωτήματα όπως, για παράδειγμα, αν υπάρχει κύριος Κόλπερτ στο μπαούλο, αν είναι πεθαμένος (απλώς) κι αν είναι δολοφονημένος από το ζεύγος Ραλφ-Σάρα και πώς τον ξέκαναν, αν καταφέρουν να συνυπάρξουν μέσα από τις αντιθέσεις τους οι ήρωες, αν μπορέσουν να βρουν τις ισορροπίες που τους προκάλεσε η δήλωση του φόνου, κ.ο.κ. Γλυκόπικρο το συναίσθημα αλλά το γέλιο γέλιο. Άφθονο -σίγουρα περισσότερο από όσο περίμενες- και καυστικό οξύ το συναίσθημα. Τα μη συμβατικά, υπερμοντέρνα κοστούμια της Κατερίνας Βικτωράτου δημιουργούν μια απόσταση των τεκταινόμενων από τη σύγχρονη ζωή προσφέροντας ένα ελαφρυντικό στον θεατή ότι οι ήρωες δεν είναι οι άνθρωποι της διπλανής πόρτας. Θα μπορούσαν όμως! Κι αυτό το καταλαβαίνει το κοινό που, μετά τα γέλια και τα γελοία, φρικάρει στη σκέψη ότι δύναται να βρεθεί στη θέση του Κόλπερτ ή να ζει μεσοτοιχία με αυτούς τους τύπους ή να δουλεύει μαζί τους. Ή ακόμα, να τους χτυπήσει απονήρευτος την πόρτα για να τους παραδώσει μια παραγγελία ή για να τους δανειστεί λίγη ζάχαρη... Τότε έρχεται η φρίκη.
Εξαιρετική η μετάφραση από τον Γιώργο Δεπάστα ήρθε και έδεσε με το ελληνικό μπρίο. Ό,τι κι αν έγραψε ο Γκίζελμαν, ο Δεπάστας το αποθέωσε μαζί με την εκρηκτική σκηνοθεσία του Βαγγέλη Λάσκαρη που, σα να, καθιερώνεται ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους και πολλά υποσχόμενους σκηνοθέτες της νέας γενιάς. Αλλά και όλοι οι ηθοποιοί κέρδισαν πόντους ερμηνευτικά δουλεύοντας με ένα τέτοιο σουρεαλιστικουπερεαλιστικοκωμικοτραγικό κείμενο που έχει στοιχεία από θρίλερ τρόμου μέχρι φάρσα.
Με δυο λόγια... θα γελάσεις, θα προβληματιστείς, θα ξεσκάσεις και θα σκάσεις μαζί. Θα γοητευτείς και θα ξαφνιαστείς στα σημεία. Και καθώς οι συνθήκες συνεχώς αλλάζουν θα σου κρατάει αμείωτο το ενδιαφέρον.

Ο Νταβίντ Γκίζελμαν γεννήθηκε στην Κολονία το 1972. Σπούδασε δραματική γραφή στην Hochschule der Kunste του Βερολίνου. Έχει γράψει και σκηνοθετήσε τα έργα Die Globen και Ernst in Bern. To ραδιοφωνικο του έργο Blauzeugen κέρδισε το 2000 το βραβείο Der Lautsprecher της Ακαδημίας των Τεχνών. Το 1999 η συμμετοχή του στο “Διεθνές Εργαστήρι” του Royal Court Theatre του Λονδίνου ήταν ο “Mr. Kolpert”, που έκτοτε ανέβηκε στην Αγγλία, τη Γερμανία, την Ιταλία, τη Γαλλία κ.α.

Ο Βαγγέλης Λάσκαρης σπουδάσε Θέατρο στην Ανώτερη Δραματική Σχολή Πέτρας. Είναι κοινωνιολόγος, απόφοιτος του Πάντειου Πανεπιστημίου, με μεταπτυχιακές σπουδές στα οικονομικά στο Univercity οf Kentucky. Η πρώτη σκηνοθετική του δουλειά ήταν το “Jack and Jill” της Jane Martin, που ανέβηκε στο Vault το χειμωνα του 2013 και συνεχίστηκε την επόμενη σεζόν στο Life 'n' Art Theater και στο Θέατρο Λιγογραφείον στην Πάτρα. Ακολούθησε το “Nord-Ost, μέρες που ξεχάστηκαν” του Torsten Buchsteiner, στο Vault τη σεζόν 2014-15 και συνεχίζει φέτος στο Αγγέλων Βήμα και σε περιοδεία σε διάφορες πόλεις της Ελλάδας. Έχει συμμετάσχει ως ηθοποιός στις παραστάσεις : “Γαϊτανάκι” του Arthur Schnitzler σε σκηνοθεσία Αγγελικής Καρυστινού, “Βαϊμάρη 2013” σε σκηνοθεσία Νίκου Καραγέωργου, “Heaven on Earth” διαδραστική περφόρμανς της Βάνας Πεφάνη στο Παλαιό Ελαιουργείο Ελευσίνας, κ.α.
Συντελεστές
Συγγραφέας: Νταβίντ Γκίζελμαν
Μετάφραση: Γιώργος Δεπάστας
Σκηνοθεσία: Βαγγέλης Λάσκαρης

Παίζουν: Κωνσταντίνος Βασιλόπουλος, Σταυρούλα Γκιόκα, Δημήτρης Κάτσης, Δημήτρης Μαγκλάρας, Μαργαρίτα Παπαντώνη.

Σκηνικά – Κοστούμια: Κατερίνα Βικτωράτου
Μουσική επιμέλεια: Γιάννης Γεωργόπουλος
Φωτογραφίες: Γιώργος Στριφτάρης
Video Teaser: Θοδωρής Θεοδώρου
Διδασκαλία σκηνικής μάχης - Κινησιολογία: Δαμιανός Νικολαϊδης
Βοηθός Σκηνοθέτη: Τζίνα Μίαρη
Αφίσα: wework_design
Εκτέλεση Παραγωγής: Σοφία Παναγοπούλου
Προβολή - Επικοινωνία: BrainCo ΑΕ

Ως τις 25 φεβρουαρίου
Τετάρτη & Πέμπτη 21:00
Διάρκεια: 80 λεπτά (χωρίς διάλειμμα)

Εισιτήρια:
Κανονικό 12 ευρώ, Φοιτητικό 8 ευρώ, Ανέργων: 5 ευρώ
Προπώληση VIVA: 8 ευρώ

ΠΟΛΥΧΩΡΟΣ VAULT Theatre Plus
Μελενίκου 26 Γκάζι, Βοτανικός
Τηλέφωνο επικοινωνίας: 2130356472, 6949534889
Email: Vaultvotanikos@gmail.com

Περισσότερες παραστάσεις στο Vault

Κλικ για περισσότερα της Τζένης

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη