Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Οι παρουσιάσεις βιβλίων έτσι όπως θα έπρεπε να είναι!

…η πρόσκληση μας ενημέρωνε να παραβρεθούμε στις 20 Μαΐου στο Καφέ «Ζώγια» για να υποδεχτούμε τους δημιουργούς των βιβλίων «Φυσάει» (Κάκια Ξύδη) και «Έγκλημα και ταλαιπωρία» (Βασίλης Καραναστάσης). Έτσι και έγινε. Στον χώρο μάς ανέμεναν πρόσωπα γνωστά, φωτεινά, γεμάτα αγάπη για την γραφή και προσμονή για τις εξομολογήσεις των συγγραφέων!

Την συνάντησή μας συντόνισε η πάντα χαμογελαστή Άννα Πατέρα (διαχειρίστρια της ομάδας «ΜΕ αρέσει το βιβλίο ΑΦΟΥ») όπου μας σύστησε τους συγγραφείς λέγοντας λίγα λόγια για την προσωπικότητα και το έργο τους. Έπειτα ο λόγος δόθηκε στην συγγραφέα και εκπαιδευτικό Μάρθα Πατλάκουτζα που μας μύησε με τον ιδιαίτερο τρόπο της στις σελίδες του βιβλίου «Φυσάει» της Κάκιας Ξύδη.

Η Εύα Στάμου και Η εκδρομή

Από το εξώφυλλο του βιβλίου της Εύα Στάμου, Η εκδρομή, και φωτογραφία της ίδιας

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ε.Σ.: Μέσα από τη δουλειά μου ως ψυχολόγος έχω συνειδητοποιήσει ότι το ταξίδι ανακάλυψης του εαυτού και η ερωτική αναζήτηση συχνά συμβαδίζουν. Άνθρωποι κάθε ηλικίας επιχειρούν να ανακαλύψουν τον εαυτό τους μέσα από τις ερωτικές επαφές, παίρνοντας το ρίσκο να συν-ταξιδέψουν με έναν νέο σύντροφο. Αποφάσισα να γράψω μια ιστορία για τις ερωτικές σχέσεις όχι όπως τις φανταζόμαστε, αλλά όπως πραγματικά τις βιώνουν οι άνθρωποι της εποχής μας.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Σ.: Αναζήτηση.

Ήχοι βροχής

Γράφει η Καλλιόπη Δημητροπούλου
Ολάκερη τη νύχτα
αράδιαζε η βροχή τους ήχους της.
Έστηνε υπεκφυγές στο νου
με τις στάλες της κόμπο σφιχτό
στο αξημέρωτο βιβλίο της.

Σαν νότες απαλής μουσικής
το δάκρυ της ρέει
στου ουρανού τον κατήφορο
με τα ναυάγια της σύννεφα
σπασμένα φωνήεντα
να ταξιδεύουν μεσίστια
στου χαρτιού τις εύθραυστες ράγες.

Απέραντος ο ουρανός από υποσχέσεις
με το ουράνιο τόξο στο τραπέζι του
να μας φιλεύει την ελπίδα της ρέμβης
ένας ηλιόχρωμος κύκλος μακριά ως τη θάλασσα
μια ιριδίζουσα απόχρωση βαθιά μέχρι το κόκαλο.

Όχι δεν τη φοβάμαι τη βροχή
στην ερημιά του ύπνου
πάντα μετά τ΄απόδειπνο
μια Κυριακή του όρθρου ξημερώνει.
Θείες οι συνάξεις των νερών
Θείο το ντέφι της άνοιξης
Άγιος ο έρωτας.

Copyright © Καλλιόπη Δημητροπούλου All rights reserved, 2016
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από λεπτομέρειες πίνακα του Gustave Caillebotte με θέμα τη βροχή. 1875

Περισσότερα από την Καλλιόπη Δημητροπούλου:
Ο χρόνος
Τα φεγγάρια της σιωπής
Το ωραιότερο ποίημα

«Κι όταν καιγόμαστε, δημιουργούμε», Λυδία Ελιόγλου

Από τις σπάνιες περιπτώσεις που συναντάς έναν άγνωστο άνθρωπο, για πρώτη φορά στη ζωή σου, και καταφέρνει όχι μόνο να σε κερδίσει με μια φράση αλλά να σε φυλακίσει με τις λέξεις του όσο του επιτρέπεις να μιλά. Θα την απολαύσετε. Η Λυδία Ελιόγλου είναι ποιήτρια -η ίδια αποποιείται τέτοια ευθύνη όπως θα διαβάσετε παρακάτω αλλά πάντα το κοινό και η ιστορία αποφασίζουν πού θα κατατάξουν τους ανθρώπους και τί τίτλους θα τους αποδώσουν- τουλάχιστον ως προς την ετυμολογική σημασία της λέξης (ποιητής=δημιουργός ποίησης) αν όχι ως προς την κάθε νοηματική της προέκταση. Ο λόγος της έχει ρυθμό και τέμπο -απορροφώντας τον αναγνώστη- αλλά διαθέτει και ουσία, γεγονός που προσφέρει απολαυστικές απαντήσεις χωρίς να χάνει την σύγχρονη αισθητική. Κι αν την διαβάσετε θα καταλάβετε γιατί γράφει στίχο και τους λόγους για τους οποίους τα έργα της έχουν κάτι να πουν. Αν θεωρήσουμε αξίωμα την άποψη ότι κάποιοι άνθρωποι γεννήθηκαν για να γράφουν, η Λυδία είναι ένας από αυτούς. Προφανώς της ταιριάζει αυτός ο τρόπος έκφρασης και πράττει ορθά που τον καλλιεργεί.
Στην φωτογραφία που ακολουθεί βλέπετε την ίδια και το εξώφυλλο του θεατρικού της «Από την παραλία πέρασες;»[1] με τον κατατοπιστικό υπότιτλο: Μικρά επεισόδια της μνήμης στραμμένα στη θάλασσα. Μετά τη φωτογραφία-κολάζ διαβάζετε τί μου απάντησε περί ποίησης, έκφρασης, έμπνευσης... αλλά και για το Ριμάζοντας ΙΙ.[2]
Τι είναι ποίηση;
Λ.Ε.: Είναι ένα «βλέπω αλλιώς» ή η ατράνταχτη απόδειξη ότι κάποιος άλλος, έστω, βλέπει αλλιώς -και αυτό είναι παρήγορο. Η ποίηση ενέχει το στοιχείο μιας ανανεωτικής ερμηνείας, μας σώζει από τους εαυτούς μας είτε αποδομώντας το υπαρκτό είτε ανάγοντάς το σε άλλα σχήματα. Η ποίηση ζουμάρει και νοηματοδοτεί, ακόμη και εκεί που νομίζουμε ότι δεν βρίσκουμε πια κανένα νόημα... Τη σέβομαι, όμως, πολύ για να αποκαλέσω τον εαυτό μου ποιήτρια. Ξέρω ότι δεν σηκώνει πολλά-πολλά από περιγραφές, την είδα να στενάζει η κακομοίρα στα φιλολογικά τα αμφιθέατρα… Στην περίπτωσή μου είναι η εκδοχή ενός ενιαίου συγγραφικού εαυτού που κατοικοεδρεύει στον πεζό λόγο. Μέσα μου, όμως, λειτουργεί ως ρυθμός και αρμονία, ως μουσική -ακόμη και αν η μουσική απουσιάζει. Δεν παύει να μου επιβάλλεται. Όταν η πεζή πραγματικότητα βαραίνει, αντηχούν δυνατά, ανεξαρτήτως θορύβου, τα λόγια του Μπωντλαίρ από τα πεζά του: «Για να μην είσαστε οι βασανισμένοι σκλάβοι του χρόνου, μεθύστε, μεθύστε χωρίς διακοπή! Με κρασί, με ποίηση ή με αρετή, όπως σας αρέσει».

Τι είναι δημιουργία;
Λ.Ε.: Αυτή ακριβώς η αυταπάτη: ότι ξεγελάμε τον δεσμώτη χρόνο! Η δημιουργία είναι ένα καταφύγιο από τη φθορά… Για όσο κρατάει η δημιουργική διαδικασία ξεγελιόμαστε και εμείς και ας τρέχει η ώρα -ξέρετε, αυτή, στα ρολογάκια που περιφέρουμε περήφανα σε καθεστώς αντίστροφης μέτρησης. Ένας ταξιτζής έλεγε τις προάλλες «άνθισαν νωρίς τα λουλούδια και θα καούν, τα ξεγέλασε ο καιρός». Σκέφτηκα, κάνουμε και εμείς κάπως να ανθίσουμε, κάπως να ξεγελάσουμε τον καιρό -και όταν καιγόμαστε, δημιουργούμε.

Γιατί γράφετε;
Λ.Ε.: Γράφω από ανάγκη, για να θυμάμαι ότι η πραγματικότητα μπορεί να είναι παράλογη, αλλά δεν φτιάχτηκε για να μας ερμηνεύσει. Είμαστε εδώ για να την ερμηνεύσουμε εμείς μεταπλάθοντάς τη σε ό,τι ονειρευτήκαμε. Γράφω για να μην ξεχνώ ότι δεν μπορεί παρά κάποτε να ανήκαμε σε έναν και αδιαίρετο κόσμο, τον ανθρώπινο. Απλώς, από νωρίς στην ιστορία μας, «βόλεψε» και την είδαμε αλλιώς, αρχίσαμε τις υποδιαιρέσεις, τις ομαδοποιήσεις, τις κατηγοριοποιήσεις -όλα αυτά τα απάνθρωπα. Θέλω να αυταπατώμαι όμως και εγώ πως όποιος γράφει φέρει έντονα την αίσθηση ότι δεν ανήκει πουθενά αλλού παρά στο ανθρώπινο γένος. Και ότι λαχταρά να το βλέπει να επιστρέφει -έστω και στιγμιαία, όσο κρατάει ένας στίχος, μια γραμμή- σε εκείνον τον αδιαίρετο και αθώο εαυτό του. Εκεί, που ακόμη οι άλλοι δεν ήταν «η κόλασή μας», δίχως ταμπέλες ή καδραρίσματα -κοινώς, πολύ πίσω, προτού γίνει… lupus ο homo.

Τρέξε στον επόμενο σταθμό

Μου αρέσουν τα αστυνομικά. Ή, τουλάχιστον, αυτό το είδος που έχουμε μάθει να αναγνωρίζουμε ως αστυνομική λογοτεχνία και έχω ξενυχτίσει πολλάκις με βιβλία του είδους -σε αντίθεση με άλλα είδη που όσο κι αν μου άρεσαν δεν έχουν καταφέρει να με κρατήσουν άυπνη, απόδειξη ότι η αγωνία και η περιέργεια να μάθω τον ένοχο ή τη λύση της υπόθεσης είναι ισχυρότερη άλλων παραμέτρων όπως, για παράδειγμα, πως θα καταλήξει ο έρωτας μιας γυναίκας για έναν άντρα. Κι επειδή μου αρέσει το είδος το έχω παιδέψει αρκετά ως αναγνώστρια εκ παιδιόθεν, το είδα μέσα από τα παιδικοεφηβικά μου μάτια, το ένιωσα μέσα από την ενήλικη ζωή μου και παρατήρησα τις αλλαγές του προς την θριλερική ατμόσφαιρα μυστηρίου των τελευταίων ετών, οι οποίες προσέφεραν και τρελές πωλήσεις ή αναγνωρισιμότητα στους συγγραφείς τους -ίσως επειδή προέκυψε ένα υβριδικό, κατ' εμέ, είδος που απευθύνεται σε ευρύ κοινό.
Σε αυτό το "πνεύμα" διάβασα έργα αρκετών Ελλήνων συγγραφέων που χαρακτηρίζονται ως συγγραφείς αστυνομικού μυθιστορήματος ενώ τα βιβλία τους απέχουν από το αστυνομικό τής Άγκαθα Κρίστι όσο απέχει η Ρόζαμουντ Πίλτσερ από το θρίλερ τρόμου αλλά δεν ήθελα να σχολιάσω τις αποκλείσεις γιατί ποτέ δε κολλάω στις "ταμπέλες" και τους όρους. Όμως θα έπρεπε κάποια στιγμή να καθιερωθεί το κλασικό αστυνομικό καθώς και τα χαρακτηριστικά του είναι ξεκάθαρα αλλά και οι εκπρόσωποί του και, από την άλλη, η πρακτική της ισοπέδωσης είναι εξίσου λάθος. Όπως και να το κάνουμε, άλλο πράγμα το θρίλερ, άλλο το μυστήριο, άλλο το αστυνομικό παρόλο που συνδυαστικά κάποια είδη προσφέρουν υπέροχες δημιουργίες.
Γιατί τα γράφω αυτά; Επειδή διαβάζοντας το τελευταίο βιβλίο της Βασιλικής Λεβεντάκη -συγγραφέας που τιμά το αστυνομικό, δηλαδή τις αστυνομικές υποθέσεις με τους φόνους που ζητούν διαλεύκανση, με τους εμπλεκόμενους πρωταγωνιστές-υποψήφιους ενόχους και όλα τα σχετικά- ήμουν προετοιμασμένη για μία υβριδική αστυνομική περιπέτεια (δες παραπάνω γι' αυτό) παρά για μια πιο οριοθετημένη αστυνομική ματιά. Σχεδόν με αγαλλίαση είδα ότι ενώ ξεκίνησε από πιο μοντέρνες ματιές, τούτη τη φορά έγραψε μια αστυνομική ιστορία πιο ξεκάθαρα αστυνομική παρά οτιδήποτε άλλο και χωρίς να έχει χάσει άλλα στοιχεία του προσωπικού της στυλ όπως τα είδαμε σε προηγούμενα βιβλία της!
Αναλυτικά... μετά από μια δυνατή αρχή, που κεντρίζει το ενδιαφέρον του αναγνώστη, καταλαβαίνεις ότι έχει εμπλουτιστεί και ωριμάσει η γραφή της -στοιχείο που θα έπρεπε να είναι το αυτονόητο αλλά δυστυχώς δεν είναι... και σ΄αυτό το σημείο θα μπορούσα να σας αναφέρω πολλά παραδείγματα αλλά δεν είναι του παρόντος- όπως και οι περιγραφές της. Γρήγορα κάνω τη σημείωση «πολύ ενδιαφέρον» στα περιθώρια και την επαναλαμβάνω άλλες δυο-τρεις φορές μέχρι να ολοκληρώσω την ιστορία -προς ευχάριστη έκπληξή μου. Έχω διαβάσει περίπου το μισό και γράφω, επίσης στο περιθώριο, ένα «μπράβο σόου φαρ», το οποίο στολίζω και με τρία-τέσσερα θαυμαστικά, αλλά το καλύτερο είναι ότι εκείνα τα θαυμαστικά με χαρακτήρισαν ως το τέλος.
Γενικά... η ιστορία συναρπάζει, κυλάει πάρα πολύ καλά, διαθέτει υπέροχη πλοκή, στήσιμο σκηνών και μια εκθαμβωτική αποκάλυψη -και δεν αναφέρομαι σε εκείνη που λύνει την υπόθεση! Όπως και στο προηγούμενο βιβλίο της, ένθετα μιλά/σκέπτεται ένας ήρωας χωρίς να αποκαλύπτεται η ταυτότητά του από την συγγραφέα -ούτε καν το φύλο του- δυναμιτίζοντας τα σενάρια που φτιάχνει ο αναγνώστης στη σκέψη του ενώ προσθέτει στοιχεία στο ψυχολογικό προφίλ του ατόμου. Το μυθιστόρημα δε χωρίζεται σε μέρη ή κεφάλαια -χωρίζεται σε πράξεις σύμφωνα με τον παραπάνω χαρακτήρα- αλλά διαθέτει ημερολόγιο, τοπολόγιο και χρονολόγιο που φορτίζουν το κλίμα.
Η φράση που αγάπησα και κράτησα; Κάπου θα γράψει: ...σε έναν κόσμο που ξυπνά με τις καλύτερες προοπτικές και τη νύχτα βυθίζεται στα πιο φρικτά ελαττώματά του οριοθετώντας τα πράγματα και σε ένα άλλο σημείο όταν θα πει: σε αυτή την υπόθεση τίποτα δεν είναι όπως φαίνεται και οι ρόλοι στο τέλος θα αντιστραφούν αισθάνομαι ότι με προϊδεάζει για τη συνέχεια. Ευτυχώς που τίποτα δεν είναι προβλέψιμο στην ιστορία της Βασιλικής Λεβεντάκη και ό,τι πέρασε από τη σκέψη μου κατά τη διάρκειά της αποδείχτηκε λάθος εκτίμηση.
Μια παράγραφος που επαναλαμβάνεται αυτολεξεί δημιουργεί ατμόσφαιρα και βγάζει ένα τηλεοπτικό στοιχείο όπως εκείνες τις μικρές σκηνές που τις βλέπουμε δύο φορές στο επεισόδιο, μία λίγο πριν το διάλειμμα των διαφημίσεων και μια δεύτερη αμέσως μετά για να μας θυμίσουν πού ακριβώς ήμασταν ή για να προσθέσουν ένταση.
Σαν φόρμα... επιστρέφει ξανά και ξανά στην επίμαχη σκηνή βλέποντάς τη με νέα δεδομένα κάθε φορά, από διαφορετική πλευρά... τη φωτίζει σιγά σιγά... μέχρι να ξεκαθαρίσουν όλα και να γίνει η αποκάλυψη.
Ο τίτλος; Είναι διττός αλλά δε θα μου πάρετε λέξη παραπάνω. Εξάλλου η ίδια δίνει όμορφα και τις δύο ερμηνείες του.
Τελικά... το απόλαυσα, το αγάπησα περισσότερο από κάθε προηγούμενό της (το ζητούμενο) και μου θύμισε την κλασική αστυνομική σχολή των αθάνατων υποθέσεων όπως την έχουμε λατρέψει. Το θεωρώ, δε, αψεγάδιαστο και ολοκληρωμένο, με υπέροχη πλοκή και σωστή έκταση. Και, εννοείται, ανυπομονώ για το επόμενο.
Κλικ για περισσότερα της Τζένης
Στο οπισθόφυλλο λέει...
Η Πία Στόκλιν, δημοφιλής συγγραφέας, εξαφανίζεται κάτω από μυστηριώδεις συνθήκες μερικές μέρες πριν από την πολυαναμενόμενη κυκλοφορία του νέου της βιβλίου.
Ο Ρόμπερτ Φίσερ, διακεκριμένος ψυχολόγος, αυτοκτονεί πέφτοντας στις γραμμές του σιδηροδρομικού σταθμού του Κίλχμπεργκ, ενώ λίγο νωρίτερα έχει εντοπιστεί η Πία Στόκλιν, βάναυσα χτυπημένη, στην περιοχή του Μπελβιού.

Η Κατερίνα Σωπύλη και οι Κρυφές ανάσες

Η Πότα προσπαθούσε να αφήσει το συναίσθημα της αγάπης να την κερδίσει. Μάταια όσες προσπάθειες και αν έκανε όλα οδηγούσαν σε μια ιστορία που επαναλαμβανόταν ξανά και ξανά. Ένιωθε την αγωνία της Στεφανίας να την αγαπήσει, να την δεχτεί, να της χαϊδέψει έστω λίγο τα μαλλιά της το βράδυ όπως έκανε όταν ήταν μικρή. Η ίδια η Σεβαστή ήρωας ενός δράματος που είχε δημιουργήσει η ίδια της η μητέρα. Μια μικρή κόκκινη κουκίδα η καρδιά της, χτυπούσε μα οι χτύποι της έμεναν κρυφοί από τα μάτια του ανθρώπου που αγαπούσε τόσο πολύ ακόμα και τις στιγμές που της φερόταν σαν να ήταν ένα τεράστιο τίποτα. Συχνά έπιανε την σκέψη της να κολλά στο συμπέρασμα ότι αυτοσκοπός της μητέρας της ήταν να την πληγώνει μέρα με την μέρα, ώρα με την ώρα. Ο Στάμος παρακολουθούσε σαν θεατής αυτή την πικρή ιστορία, την μάχη ανάμεσα στην μάνα και την κόρη, με την μια να αποζητά στιγμές χαράς και την άλλη να θέλει μια ζωή δίχως θεατές και ανοιχτά παράθυρα… Κρυφές ανάσες η ζωής της μάνας και της κόρης… Κρυφές ανάσες όλες οι στιγμές που βίωνε η μικρή Σεβαστή δίπλα στην μητέρα δυνάστη. Άραγε ποιο θα ήταν το τέλος αυτής της άνισης μάχης συναισθημάτων;
Κατερίνα Σωπύλη
Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ.

Στο οπισθόφυλλο λέει...
Μάνη, λίγο πριν το μεγάλο πόλεμο.
Κλειστή κοινωνία, σκληρές εποχές, πιο σκληροί άνθρωποι.
Η θέση της γυναίκας μετέωρη, η αξία της αμφισβητούμενη, οι οικογενειακές αξίες ακλόνητες...
Μέχρι που έρχεται η ώρα της αλήθειας...
"Ποιας αλήθειας απ' όλες", θα πει ο Στάμος, ένας από τους ήρωές μας... και θα έχει απόλυτο δίκιο...
Η αλήθεια που κρύβεται πίσω από τα μεγαλύτερα μυστικά, που ψιθυρίζεται μόνο μέσα από κρυφές ανάσες...
Το μυθιστόρημα κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Όστρια

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν το βιβλίο της Κατερίνας Σωπύλη σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στην ίδια κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση θα γίνει στις 5 Σεπτεμβρίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Κάντε like στη σελίδα των εκδόσεων Όστρια στο facebook για να μη χάνετε κανένα δώρο!
Καλή τύχη σε όλους!

Υ.Γ.: Η Κατερίνα Σωπύλη σημειώνει: «Η λέξη που αντικαθιστώ είναι "δράμα", με την λέξη, "μάχη".»

Περισσότερα από/για την Κατερίνα Σωπύλη:
Η Κατερίνα Σωπύλη και οι Κρυφές ανάσες
Η Κατερίνα Σωπύλη για το Ανταλέτ

Η Μαρία Ρουσάκη για το Μόνο τα μάτια μένουν

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Μ.Ρ.: Ύστερα από 15 χρόνια γράφοντας βιβλία για όλες τις ηλικίες των παιδιών (από 2 έως 18 ετών), αποφάσισα να γράψω ένα βιβλίο για λίγο «ψηλότερους» ανθρώπους… Η αρχική ιδέα γεννήθηκε από τα δικά μου βιώματα ως Ελληνοαμερικανίδα δεύτερης γενιάς. Αποφάσισα λοιπόν να γράψω μια τριλογία με θέμα τρεις γενιές Ελλήνων μεταναστών στην Αμερική. Επομένως αυτό αποτελεί το πρώτο αυτοτελές μυθιστόρημα της σειράς.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Μ.Ρ.: Στον καναπέ και στο γραφείο μου.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Μ.Ρ.: Ένα χρόνο περίπου, ενώ η έρευνα για ολόκληρη την τριλογία ξεκίνησε πριν τρία χρόνια.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Μ.Ρ.: Το «Μόνο τα μάτια μένουν» είναι ένα κοινωνικό μυθιστόρημα με πολλά ιστορικά στοιχεία τα οποία συνθέτουν την πλοκή και την εξέλιξη των ηρώων συνδυαστικά.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Μ.Ρ.: Όλος ο κόσμος αλλάζει, όπως και οι ζωές του καθενός. Όλοι μοιάζουν με σύννεφα στον άνεμο, αναζητώντας κάπου να ταξιδέψουν, να ποτίσουν κάποια γη. Η ζωή του Περικλή Καλαμάνου φαντάζει προκαθορισμένη από τη μοίρα, ήδη από τη γέννησή του, αφού είναι έρμαιο της τύχης, της αστάθειας και της ανατροπής. Μέχρι που όλα αλλάζουν, τη μέρα που ο Περικλής ανακαλύπτει τα κρυμμένα γράμματα της Χρυσανθούλας, που είχε εξαφανιστεί χρόνια πριν. Τότε αποφασίζει να πάρει τη ζωή στα χέρια του.
Ύστερα από έναν παγκόσμιο πόλεμο και τη συνάντησή του με μια μοιραία γυναίκα, ο διχασμός του εμφυλίου θα τον οδηγήσει στην άλλη άκρη της Γης. Στην Αμερική τα όνειρά του θα λάμψουν σαν άστρα στον ουρανό. Όμως τα όνειρα απρόσμενα θα σκορπίσουν όταν ο Περικλής θα έρθει αντιμέτωπος με τα σταυροδρόμια του έρωτα και της συνείδησης, του ονείρου και της σταθερότητας, της μοίρας και της απόφασης, με το δίλημμα να παραμένει ένα: το βλέμμα της καρδιάς αλλάζει ή μένει πάντα σταθερό;
Με φόντο τη σύγχρονη Ιστορία, ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα για τη μετανάστευση και τη φυγή, μέσα από μάτια που επιθυμούν και λησμονούν συνάμα…

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Μ.Ρ.: Το ότι κατέθεσα την ψυχή μου κι ας μην είναι μια αυτοβιογραφία. Οι ήρωες είναι τόσο ισχυροί οντότητες στο νου μου που ζουν μέσα μου, ανάμεσα στις σελίδες του μυαλού μου. Τους αγάπησα σαν δικούς μου ανθρώπους. Πόνεσα και χάρηκα μαζί τους. Χάρη στη δική μου ταύτιση μαζί τους, πιστεύω πως όλο αυτό το συναίσθημα μεταφέρεται και στους αναγνώστες.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Μ.Ρ.: Ο πρωταγωνιστής μου, ο Περικλής Καλαμάνος. Γιατί αντιπροσωπεύει έναν άνθρωπο που πασχίζει να αρπάξει τα ηνία της ζωής στα χέρια του ώστε να οδηγηθεί προς τα δικά του θέλω. Βρίσκεται ωστόσο μονίμως αντιμέτωπος της μοίρας κι έτσι όσο αλλάζει η ζωή πλάθεται κι εκείνος. Μόνο όταν βρει τα σταθερά στοιχεία στον ορίζοντα του θα νιώσει τη σιγουριά ότι στέκεται γερά στα δικά του πόδια.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Μ.Ρ.: Αυτό το βιβλίο προσφέρει ένα λυτρωτικό ταξίδι όπου ο καθένας θα μπορέσει να βρει ένα χαμένο κομμάτι του εαυτού του να (ξανα)φυτέψει, να ανθίσει και να αναστηθεί.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Μ.Ρ.: Ό, τι αφορά τα παιδιά μου.

Φοβάστε...
Μ.Ρ.: Την ασθένεια, επειδή την έχω ζήσει.

Αγαπάτε...
Μ.Ρ.: Τα απλά πράγματα του κόσμου και της ζωής.

Ελπίζετε...
Μ.Ρ.: Στη δικαίωση των ανθρώπων.

Θέλετε...
Μ.Ρ.: Να ταξιδέψω σ’ όλο τον κόσμο!

Ποιοι αναγνώστες θα λατρέψουν αυτό το βιβλίο;
Μ.Ρ.: Όσοι αγαπούν τις ανθρωποκεντρικές ιστορίες και την Ιστορία ως σύνολο.

Γιατί πρέπει να το διαβάσουμε;
Μ.Ρ.: Για να διασκεδάζουμε χρησιμοποιώντας την σκέψη.

Γιατί δεν πρέπει;
Μ.Ρ.: Δεν υπάρχει «δεν πρέπει».

Που/πως μπορούμε να βρούμε το βιβλίο σας;
Μ.Ρ.: Θα βρίσκεται από τις 26 Μαΐου σε όλα τα βιβλιοπωλεία. Ή μπορεί κανείς να το παραγγείλει από το βιβλιοπωλείο της γειτονιάς.

Που μπορούμε να βρούμε εσάς;
Μ.Ρ.: Στη σελίδα μου στο facebook: Μαρία Ρουσάκη
Στη σελίδα μου στο twitter: @akidswriter
Στην ιστοσελίδα μου
Στο blog μου

Ποιο χρώμα του ταιριάζει;
Μ.Ρ.: Τα χρώματα του ουρανού και της γης.

Ποια μουσική;
Μ.Ρ.: Από παραδοσιακή έως Έλβις.

Ποιο άρωμα;
Μ.Ρ.: Του λεμονιού.

Ποιο συναίσθημα;
Μ.Ρ.: Όλα τα συναισθήματα και πολύ έντονα μάλιστα!

Αν δεν ήταν βιβλίο, τι θα μπορούσε να είναι;
Μ.Ρ.: Ένα βλέμμα που μιλά στην ψυχή.

Αν δεν ήσασταν συγγραφέας τι θα μπορούσατε να είστε;
Μ.Ρ.: Δεν θέλω να το σκέφτομαι γιατί ίσως να μην ήμουν τόσο ευτυχισμένη κάνοντας κάτι άλλο.

Ποιον συγγραφέα διαβάζετε ανελλιπώς; 
Μ.Ρ.: Έχω περάσει από φάσεις όπου διάβαζα κάποιους συγγραφείς ανελλιπώς (από V.C. Andrews μέχρι Stephen King έως και Isabelle Allende). Τώρα πλέον διαβάζω αρκετά διαφορετικά βιβλία μεταξύ τους, από παιδική μέχρι ενήλικη λογοτεχνία, ξένη και ελληνική.

Σας έχει επηρεάσει άλλος συγγραφέας στον τρόπο που γράφετε ή σκέφτεστε ή ζείτε; Ποιος/ποιο βιβλίο;
Μ.Ρ.: Νομίζω πως διαβάζοντας πολύ και πολλούς διαφορετικούς συγγραφείς, απέκτησα τη δική μου φωνή και το δικό μου τρόπο σκέψης.

Οι ήρωές σας μπορούν να σας κατευθύνουν ή εσείς και μόνο ορίζετε την συνέχεια και τις τύχες τους;
Μ.Ρ.: Και οι δύο περιπτώσεις ισχύουν.

Τι χρειάζεται κάποιος για να γράψει; Φαντασία ή εμπειρία;
Μ.Ρ.: Και τα δύο συν το ταλέντο και την πειθαρχία που απαιτεί η συγγραφή.

Τι καθορίζει την επιτυχία σε ένα βιβλίο;
Μ.Ρ.: Μια σφιχτή πλοκή, δυνατούς χαρακτήρες, καλοδουλεμένη γλώσσα, συναίσθημα στη γραφή και σασπένς.

Τι την αποτυχία;
Μ.Ρ.: Η αποτυχία είναι σχετική. Πιστεύω πως υπάρχουν βιβλία για όλα τα γούστα είτε έχουν εισπρακτική επιτυχία είτε όχι. Συνήθως ένα βιβλίο που δεν διαβάζεται, δεν εκδίδεται.

Η βιβλιοφαγία είναι/μπορεί να γίνει κατάχρηση;
Μ.Ρ.: Όχι!

Ποιον τίτλο βάζετε στο βιβλίο της ζωής σας;
Μ.Ρ.: Αναζητώντας τον Μάη.
Ήταν το ερωτηματολόγιο Ριντ Φερστ για τα νέα βιβλία.
Ή αλλιώς, όχι μόνο το ερωτηματολόγιο του Προυστ.
Αν σας άρεσε, δείτε περισσότερες απαντήσεις επιλέγοντας την ετικέτα Ριντ Φερστ
Αν είστε συγγραφέας και θέλετε να απαντήσετε στο ερωτηματολόγιο ακολουθείστε τον σύνδεσμο

Το μυθιστόρημα της Μαρίας Ρουσάκη, Μόνο τα μάτια μένουν, κυκλοφόρησε στις 26 Μαΐου 2016 από τις εκδόσεις Ψυχογιός!

Η Μαρία Ρουσάκη γεννήθηκε το 1974 στη Νέα Υόρκη και κατάγεται από την Αλαγονία Καλαμάτας. Με σπουδές στην κοινωνιολογία, έχει εργαστεί ως δημοσιογράφος και μεταφράστρια. Το πρώτο της παιδικό βιβλίο εκδόθηκε το 2001 και ακολούθησαν περίπου 40 ακόμα. Έχει βραβευτεί από τον Κύκλο του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (2002) και από το Oppenheim Toy Portofolio (2003), ενώ βιβλία της ήταν υποψήφια για το Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας (2004 και 2006) και για το βραβείο του περιοδικού Αναγνώστης (2012, 2013 και 2014). Από τις Εκδόσεις ΨΥΧΟΓΙΟΣ κυκλοφορούν πέντε βιβλία της για παιδιά. Το Μόνο τα μάτια μένουν είναι το πρώτο της μυθιστόρημα για ενηλίκους. Ζει στην Αθήνα και είναι μητέρα τριών παιδιών.

Μια ξεχωριστή Εξομολόγηση δια χειρός Σπύρου Πετρουλάκη

…η ιστορία μας ξεκινά το 2013 με την παρουσία μιας μαύρης Μερσεντές στη Μονή της Παναγίας Βρεφοκρατούσας στο όρος Σμόλικας, στην Ήπειρο. Μέσα της μεταφέρει τον κληρικό Θεόφιλο και τον φύλακά του. Φτάνοντας εκεί, ο ιερωμένος οδηγείται στο δωμάτιο της σεβάσμιας γερόντισσας Μαρκέλλας ώστε να της κάνει την στερνή της εξομολόγηση λίγο πριν πεθάνει…

-Στάση πρώτη: Από τις πρώτες ακόμη σελίδες μας κατακλύζει ένας χείμαρρος από πληροφορίες σχετικά με τους ήρωες, οι οποίες συμπληρώνονται με λογιών-λογιών μισόλογα και υπονοούμενα, τραβώντας ως ένα σημείο το ενδιαφέρον του αναγνώστη μα αποπροσανατολίζοντάς τον συνάμα σχετικά με το τι είναι χρήσιμο να θυμάται και τι όχι.-

Στο επόμενο κεφάλαιο ο συγγραφέας μας γυρνά στο 1928 στην Κωνσταντινούπολη, γνωρίζοντάς μας την οικογένεια του εξισλαμισμένου Γιάννη Αντάνογλου που διατηρεί στην Πόλη εργοστάσιο κατασκευής χαλιών. Η γυναίκα του Αγγελική και τα παιδιά τους (η πολυμαθής εντεκάχρονη Ελένη και ο κακομαθημένος εννιάχρονος Ηλίας), ζουν ως κρυπτοχριστιανοί, έχοντας όμως καλές σχέσεις τόσο με το Φανάρι όσο και με την τουρκική κυβέρνηση. Την οικογενειακή τους γαλήνη έρχεται να διακόψει βίαια ο ξαφνικός θάνατος των γονιών των παιδιών, με τρόπο δραματικό μα και τόσο υπερβολικά αποτυπωμένο στις σελίδες…

-Στάση δεύτερη: Η σκηνή εξελίσσεται ως εξής: «…έπεσε στο πάτωμα δίχως να έχει αφήσει τον θάνατο από το χέρι, που σήμερα είχε πάρει τη μορφή ενός καλωδίου και τον χτυπούσε ανελέητα μέσα στο ίδιο του το σπίτι, μπροστά στα μάτια των αγαπημένων του προσώπων (…) Το σώμα του εξακολουθούσε να χτυπιέται στο πάτωμα χορεύοντας τον τελευταίο του χορό»-[1]

…και ο καταιγισμός ονομάτων και νέων συμβάντων συνεχίζονται.

Τα παιδιά κοιμούνται στο σπίτι της χριστιανής παραδουλεύτρας, Άννας. Εκεί, χωρίς να το περιμένει εισβάλλουν στην οικεία της Τούρκοι χωροφύλακες που ρωτούν επίμονα «Τι δουλειά έχουν παιδιά Τούρκων σε σπίτι Ρωμιών, ε;»[2] και σ’ ένα και μόνο βράδυ η περιουσία των γονιών περνά στα χέρια του αδερφού του Γιάννη (στον Αντώνη που υιοθετεί την Ελένη) και στον αδερφό της Αγγελικής (τον Στέφανο που υιοθετεί τον Ηλία). Όταν τα παιδιά θα ενηλικιωνόταν τότε θα μπορούσαν να διαχειριστούν τα ίδια την περιουσία των γονιών τους.

Η Ελένη δεινοπαθεί στα χέρια της γυναίκας του θείου της, της Ντιλέκ. Σύντομα γίνεται παραδουλεύτρα της, παρακολουθώντας την να δίνει όλη της την αγάπη στα παιδιά της, μα κανένα έλεος στο ορφανό κορίτσι. Σύντομα η οικογένεια μετακομίζει στο πλουσιοπάροχο σπίτι που σκοτώθηκαν οι γονείς της. Εκεί συνεχίζει να υποφέρει από το μίσος του ξαδέρφου της, Οσμάν, μα και να βρίσκει πάντα καταφύγιο στην προστατευτική αγκαλιά της ξαδέρφης της, Αμπασέ.

-Στάση τρίτη: Στη μοίρα της μικρής Ελένης ωστόσο, μπλέκεται και μια συμφωνία που αγνοεί: «….αν η Ελένη παντρευόταν Τούρκο υπήκοο, αυτομάτως όλη η περιουσία της θα μεταβιβαζόταν στην ίδια και τον σύζυγό της. Αυτό ακριβώς ήθελε να αποφύγει η Ντιλέκ».-[3]

Τα μαρτύρια της Ελένης γίνονται ολοένα και περισσότερα. Αποκορύφωμα: Πέφτει θύμα βιασμού από τον ίδιο τον ξάδερφό της και έναν φίλο του, σημαδεύοντας έτσι για πάντα το σώμα και την ψυχή της.

Με αφορμή αυτό, η οικογένεια συνωμοτεί να στείλει το κορίτσι στην Ελλάδα για να παντρευτεί, διώχνοντας από πάνω τους την ντροπή. Το πρόσχημα ήταν πως θα πήγαινε να υπηρετήσει μια οικογένεια. Ο γαμπρός βρίσκεται τελικά σ’ ένα χωριό της Θεσπρωτίας.

-Στάση τέταρτη: Στη διάρκεια του ταξιδιού της κοπέλας, συμβαίνουν πολλές απρόσμενες καταστάσεις, με σημαντικότερη την συνάντησή της με την τσιγγάνα που της λέει τη μοίρα της. Ακόμη κι εκείνη όμως, μόλις «διαβάζει» το χέρι της αποτραβιέται μακριά με τρόμο! Αυτό που της λέει φοβισμένη είναι πως «Όσο αίμα θα χύσεις, άλλο τόσο θα πάρεις».-[4]

Κι ο κατάλογος όσων θα βιώσει η ηρωίδα μας είναι μακρύς…

Η αλήθεια είναι πως διαβάζοντας ως την τελευταία σελίδα, προβληματίστηκα μέχρι πιο σημείο κτηνωδίας μπορεί τελικά να φτάσει ένας άνθρωπος, μια ψυχή. Μέχρι πού μπορεί να πάει για να εκδικηθεί μα και να συγχωρέσει. Να πονέσει και να δώσει πόνο. Να μισήσει και να τον μισήσουν.

Η αλήθεια είναι πως με δυσκόλεψε αυτό το βιβλίο στο να κατασταλάξω εάν το έζησα στο βαθμό που ποθούσε ο συγγραφέας να μας το μεταδώσει. Η ιστορία είναι πραγματικά συγκινητική (άλλωστε βασίζεται σε πραγματικά γεγονότα) ωστόσο κάποια σημεία υπερβολής μειώνουν κάπως της ευχαρίστηση της ανάγνωσης. Ένα μικρό παράδειγμα είναι και το παρακάτω: «Η μάνα το έβαλε στο στήθος της κι εκείνο, σα να είχε διδαχτεί από πάνσοφους δάσκαλους και μύστες το ακριβό μυστικό μιας αρχέγονης τελετουργίας της πλάσης, έψαξε με λαχτάρα τη ρώγα».[5]

Τέλος, θα σταθώ και στην σύνοψη του οπισθόφυλλου. Θεωρώ πως δεν καταφέρνει να πληροφορήσει επαρκώς τον αναγνώστη για την ουσία της ιστορίας ούτε βέβαια προκαλεί το απαιτούμενο ενδιαφέρον για ανάγνωση.

Επανέρχομαι σε λίγο καιρό με το μυθιστόρημα «Η Παναγία της φωτιάς» του ίδιου συγγραφέα, που οι ήρωες του έχουν άμεση σχέση με το έργο που μόλις σας ανέλυσα.

Καλή αντάμωση λοιπόν!
Κλικ για περισσότερα του Θεόφιλου
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
Η Ελένη, ως παιδί, ζει μια ευτυχισμένη και φαινομενικά άνετη ζωή στην Κωνσταντινούπολη του 1928. Χάνοντας, όμως, τους γονείς της από ατύχημα, όλα ανατρέπονται. Μακριά από τον αδελφό της, αντιμετωπίζει μόνη τη σκληρότητα του συγγενικού της περιβάλλοντος. Ως αντικείμενο συναλλαγής, καταλήγει στην Ήπειρο, ανάμεσα σε σκληρούς ανθρώπους της ελληνικής υπαίθρου. Πέφτει χαμηλά, αλλά ξανασηκώνεται. Όταν ο έρωτας έρθει, είναι ήδη πολύ αργά για εκείνη...

Κόνιτσα, σήμερα.
«Έχω κάνει πολλές αμαρτίες, παιδί μου…»
Η γερόντισσα Μαρκέλλα δεν έχει βγει από το μοναστήρι της Παναγιάς Βρεφοκρατούσας τα τελευταία εβδομήντα τρία χρόνια, δεμένη από ένα βαρύ τάμα.
Τώρα, τις τελευταίες ώρες της ζωής της, ζητά συγχώρεση για να σταθεί αμόλυντη στην Κρίση Του Πλάστη.
Να εξομολογηθεί.
Ο πατέρας Θεόφιλος καλείται εσπευσμένα στα βουνά της Πίνδου να τελέσει το μυστήριο της εξομολόγησης…

Το παρελθόν μπορεί να αποτρέψει το μέλλον;
Η δύναμη της πίστης έχει την ισχύ να γεννήσει ελπίδα;
Ο έρωτας αλλάζει το πεπρωμένο;
Μια ιστορία βασισμένη σε αληθινά γεγονότα, που καλεί τον αναγνώστη να αποδώσει δικαιοσύνη, να πάρει θέση, να δικαιώσει ή να καταδικάσει πράξεις που σημαδεύουν τις ζωές των ανθρώπων.
Το μυθιστόρημα του Σπύρου Πετρουλάκη, Η εξομολόγηση, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Μίνωας.

Περισσότερα από/για τον Σπύρο Πετρουλάκη:

[1] Σελ36 «Η εξομολόγηση» Σπύρος Πετρουλάκης, Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ,2015
[2] Σελ42 «Η εξομολόγηση» Σπύρος Πετρουλάκης, Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ,2015
[3] Σελ77-78 «Η εξομολόγηση» Σπύρος Πετρουλάκης, Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ,2015
[4] Σελ146«Η εξομολόγηση» Σπύρος Πετρουλάκης, Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ,2015
[5] Σελ208-209 «Η εξομολόγηση» Σπύρος Πετρουλάκης, Εκδ. ΜΙΝΩΑΣ,2015

Νανά Σκιαδά

Η Νανά Σκιαδά γεννήθηκε το 1919 στην Αθήνα και σπούδασε στη Δραματική Σχολή του Εθνικού Θεάτρου. Είχε μια πολύ σημαντική καριέρα στο θέατρο και στον κινηματογράφο. Ήταν σύζυγος του ηθοποιού Χρήστου Πάρλα. Το ανωτέρω πορτρέτο την απεικονίζει τη δεκαετία του 1960.

Μια ανάσα ζωής

Μια βροχερή νύχτα, ο Φαίδων και η εγκυμονούσα γυναίκα του η Μίνα χτυπούν την πόρτα μιας ιδιαίτερης οικογένειας σε ένα απομακρυσμένο χωριό της Μάνης ζητώντας βοήθεια ύστερα από βλάβη του οχήματός τους. Η αλλόκοτη οικογένεια αποτελείται από τον πατριάρχη Μιχαήλ, μια προκλητική κόρη, την Στέλλα και τον ιδιόμορφο και λιγομίλητο Μάχο. Αν και η φιλοξενία του Μιχαήλ είναι απλόχερη από την πρώτη στιγμή η ατμόσφαιρα φαίνεται ηλεκτρισμένη. Την αμηχανία τους διαλύει ένα ακόμη ατύχημα. Τότε, μια γυναίκα χτυπάει την πόρτα κρατώντας στα χέρια της τη μισοπεθαμένη κόρη της, Ανθή. Ο Φαίδωνας αντιλαμβάνεται την Ανθή ως νεκρή όμως τη βλέπει να κατεβαίνει ζωντανή από τη σοφίτα του Μιχαήλ μετά από λίγο.
Η ιστορία τους περιπτέλεται γύρω από την έννοια της ζωής, του θανάτου και της πίστης προς κάθε κατεύθυνση. Πίστη στον Θεό, στη φύση, στον εαυτό μας... Είναι το ταξίδι ενός ήρωα με πνιγμένα μέσα του κάθε είδους συναισθήματα τα οποία γίνονται χείμαρρος και τον πνίγουν, όπως και εκείνους που στέκονται γύρω του.
Αυτό το Μάιο, η θεατρική ομάφα Alitexnes παρουσιάζει το θεατρικό έργο μυστηρίου-τρόμου, Μια ανάσα ζωής, του Νεκτάριου Μπουτεράκου (σκηνοθεσία του ίδιου) το οποίο έχει τιμηθεί με τη δεύτερη θέση στο 20 Athstage Festival Κάλβου-Καλαμπόκη στην Αθηναϊκή σκηνή ένα χρόνο πριν ενώ ήταν πρώτο στην προτίμηση του κοινού. Η παράσταση ανέβηκε στο Ίδρυμα Μιχάλης Κακογιάννης και μπορείτε να τους δείτε κι εσείς στις 27, 28 και 29 Μαΐου, στις 21:30 στο υπόγειο.
Με κομμένη την ανάσα θα παρακολουθήσετε στη σκηνή τους παρακάτω ηθοποιούς:
Λεμονιά Αντωνάτου
Βασίλης Βούνος
Μάρκος Βρεττάρος
Ήρα Δαμίγου
Βαγγέλης Δισλάκης
Άννα Κοντονίκα
Μαργαρίτα Κούβελα
Ασπασία Πάστρα

Συγγραφή έργου – Σκηνοθεσία
Νεκτάριος Μπουτεράκος

Υπεύθυνη παραγωγής
Αλεξάνδρα Ξύδα

Ενδυματολόγος
Μάγδα Καλέμη

Μακιγιάζ
Ματίνα Τσακάλη

Ειδικές κατασκευές
Αθανάσιος Βούρβος

Επιστροφή από το σκοτάδι

Όλα -για τους Έλληνες βιβλιόφιλους- ξεκίνησαν με το Blue Monday. Τότε, ακόμα, διαφωνούσαμε μεταξύ μας αν το όνομα Nicci French ανήκει σε γυναίκα -κάποιοι έλεγαν σε άντρα, οι άλλοι το "έβλεπαν" διαφορετικά... έχει κι αυτό το απροσδιόριστου φύλου ηχόχρωμα ενώ, ακόμα και σήμερα, πιστεύω ότι το είχαν δημιουργήσει επίτηδες έτσι για να προκαλέσουν τούτη τη σύγχυση, όμως η ζωή είναι πιο απίθανη από την οποιαδήποτε πονηριά και οι εκατομμύρια αναγνώστες τους άρχισαν να το σκαλίζουν το θέμα. Κι αφού περάσαμε από τη Δευτέρα στο Tuesday’s Gone κι από την Τρίτη στην Σκοτεινή Τετάρτη και μετά στην Σημαδεμένη Πέμπτη, φτάσαμε σε μια Οργισμένη Παρασκευή αλλά θεωρητικά έχουμε να "περάσουμε" και να δούμε πολλά από τις πένες του ζευγαριού Nicci Gerrard και Sean French. Βέβαια οι ίδιοι έχουν υπογράψει αρκετά μυθιστορήματα ως Nicci French πέρα των προαναφερομένων ενώ τώρα πια έχει κυκλοφορήσει και το ψυχολογικό θρίλερ, Επιστροφή από το σκοτάδι, από τις εκδόσεις Διόπτρα και το οποίο μπορείτε να διεκδικήσετε μέσα από αυτήν την ανάρτηση! Για να συμμετέχετε στην κλήρωση πρέπει να κλικάρετε το παρακάτω k και να συμπληρώσετε τη φόρμα. Πριν το κάνετε, παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους γενικούς όρους και άλλες σχετικές πληροφορίες με τις κληρώσεις και τα δώρα εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματισθεί για τις 5 Ιουλίου 2016 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Καλή τύχη σε όλους!
Keep reading... για να γνωρίσεις το βιβλίο, να ρίξεις μια κλεφτή ματιά στο περιεχόμενο, να το πάρεις αλλά και να πληροφορηθείς πώς μπορείς να γνωρίσεις το ζευγάρι από κοντά!

ΚΥΠΡΙΑ ΕΠΗ

Ες Αφροδίτην Κύπρου μεδέουσαν

Ας αρχίσουμε από τον τόπο και το χρόνο...
Τo Σάββατο στις 28 και την Κυριακή στις 29 Μαΐου 2016 και ώρα 20:30 στο Studio Κυψέλης (Σπετσοπούλας 9, από Κυψέλης 51) θα παρουσιασθεί το Θεατρικό Αναλόγιο «ΚΥΠΡΙΑ ΕΠΗ, Ες Αφροδίτην Κύπρου μεδέουσαν» απαγγελλόμενο σε δακτυλικό εξάμετρο. Θα έχει διάρκεια μίας ώρας και μισής και ελεύθερη είσοδο! Κάντε κρατήσεις άμεσα (στο 2108819571) γιατί σε ένα boutique theatre δεν υπάρχουν πάντα διαθέσιμες θέσεις.

Η πρεμιέρα της παράστασης δόθηκε στο θέατρο Αιγαία στην Λευκωσία καθώς το έργο αποτελεί αφιέρωμα στην Αρχαία Κυπριακή Γραμματεία. Θα παρουσιαστούν Κυπριακά Έπη σε συνδυασμό με Ομηρικούς Ύμνους στην Αφροδίτη της Κύπρου. Οι συντελεστές έχουν την επίγνωση ότι απευθύνονται σε φιλολόγους, ιστορικούς, φοιτητές, αρχαιολόγους, κ.ο.κ. όμως πιστεύουν ότι το αποτέλεσμα ευχαριστεί τον καθένα αρκεί να αγαπά την αρχαία γραμματεία και συμπληρώνουν ότι ακόμα και το μη εξοικειωμένο κοινό θα κατανοήσει το πείραμα και θα το απολαύσει.
Είναι στην ουσία ένα πείραμα αρχαιολογικής ανασύνθεσης που πέτυχε. Συμπεράναμε ότι το δακτυλικό εξάμετρο είναι δυνατόν να διαβασθεί και από σύγχρονο ηθοποιό-ραψωδό, γνώστη του θέματος με τους κανόνες του (μακρές και βραχείες συλλαβές, με τομές και διαιρέσεις κλπ) συνοδευόμενο από έγχορδο ή τύμπανο ή και χωρίς κανένα όργανο, απαγγελλόμενο με μουσικότητα και επιβλητικότητα ανάλογη της αρχαίας εποχής. Ωστόσο δεν ισχυριζόμαστε ότι μπορούμε με απόλυτη ακρίβεια να γνωρίζουμε τα μυστικά της αρχαίας απαγγελίας. Να τα πλησιάσουμε αρκετά μπορούμε όμως. Και να τα χαρούμε.[1]
Συμμετέχουν φιλικά οι ηθοποιοί:
Γιώργος Λιβανός – Ραψωδός – Αγχίσης 
Άννα Σπυριδάκη – Ραψωδός – Αφροδίτη 
Ν. Ρίτσου – ραψωδός
και η Ιωάννα Τσούτα (Ιστορικός-Αρχαιολόγος) ως ραψωδός

Επιμέλεια κειμένων, μετάφραση, σκηνοθεσία: Κωνσταντίνα Ρίτσου (φιλική προσφορά)
Επιμέλεια παραγωγής: Σκηνή Ελικώνος, Αστική Μη Κερδοσκοπική Εταιρεία (φιλική προσφορά) 

[1] Από το δελτίο τύπου. Facebook event

Μια περιοδεία για τους Φόνους της Κρυστάλλη

Για το μεταφυσικό-αστυνομικό μυθιστόρημα του Κωνσταντίνου Ιωακειμίδη, Φόνοι στην Κρυστάλλη, τα έχουμε ξαναπεί. (Δες εδώ όλο το review) Αυτό το καλοκαίρι, ο ίδιος και το βιβλίο με την "συλλεκτικής αξίας" ηρωίδα του ταξιδεύουν ανά την Ελλάδα ώστε να τους γνωρίσετε και να σας γνωρίσουν από κοντά. Ως πρώτος σταθμός ορίστηκε η Νίκαια -γενέτειρα πόλη του συγγραφέα- στις 22 Μαΐου και θα ακολουθήσουν οι εξής περιοχές:
-ΚΟΛΩΝΑΚΙ: Παρασκευή 27 Μαΐου, ώρα 20:00, dépôt art gallery, Νεόφυτου Βάμβα 5, στο πλαίσιο της Έκθεσης του Νίκου Γιαβρόπουλου «SPHINX, Το ακατάλυτο ερώτημα». Πρωταγωνιστούν οι ηθοποιοί Ελεάννα Σταθοπούλου και Νίκος Αξιώτης.
-ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ: Τετάρτη 1η Ιουνίου, ώρα 20:00, Café «ΖΩΓΙΑ» – Βιβλίο Τσάι και Συμπάθεια, Βενιζέλου 1. Το βιβλίο θα παρουσιάσουν ο εκδότης, συγγραφέας Σάββας Καλεντερίδης και ο δημοσιογράφος Αλέξανδρος Γεώργιος Τανασκίδης Λαμπουσνάκης.
-ΚΑΒΑΛΑ: Πέμπτη 2 Ιουνίου, ώρα 19:00, NAKAS BOOK BAZAAR, Μ. Αλεξάνδρου και Αβέρωφ γωνία, τηλ. 6957204334
-ΠΑΤΡΑ: Σάββατο 11 Ιουνίου, ώρα 19:00, NAKA SBOOK BAZAAR, VESOMARE, Ακτή Δυμαίων 17, τηλ. 2610317105
-ΑΓ.Ι. ΡΕΝΤΗΣ: Σάββατο 25 Ιουνίου, ώρα 19:00, NAKAS BOOK BAZAAR, Village Shopping & More, Θηβών 228 και Παρνασσού.

Η είσοδος είναι ελεύθερη. (Η διάθεση ανεβασμένη και οι εκπλήξεις πολλές)
Στο οπισθόφυλλο γράφει...
Ένα ταξίδι που αρκετοί από εμάς έχουμε κάνει. Αθήνα-Θεσσαλονίκη με το τρένο των εννέα. Στο ίδιο βαγόνι, μια «Ηρωίδα Συλλεκτικής Αξίας» και ένας φτωχός, πλην τίμιος, συγγραφέας, γνωρίζονται κι έρχονται πιο κοντά. Έτσι το ήθελε η μοίρα να γίνει κι έτσι έγινε. Εκείνη του εξιστορεί τα κατορθώματά της, κι εκείνος αρχίζει να φαντάζεται το πολυπόθητο best seller του… Όταν το ταξίδι τελειώνει… ο συγγραφέας κάνει ένα μεγάλο λάθος κι η ηρωίδα του χαλάει τα σχέδια… Και όλα ανατρέπονται…
Η γραφούσα συμπληρώνει...
Οι Φόνοι στην Κρυστάλλη είναι μια σουρεαλιστικομεταφυσικοαστυνομικοθριλερικωμικοτραγική ιστορία γεμάτη νεύρο, -δε θα σε κουράσει πουθενά και με τίποτα- κέφι, και πολλές ανατριχιαστικές στιγμές που περισσότερο στοχεύουν στη διασκέδασή σου γεμίζοντάς σε χαμόγελα παρά στο να σου σηκώσουν τις τρίχες.

Ένα έγκλημα διαφορετικό από τα συνηθισμένα!

…πρόκειται για ένα βιβλίο που η αλήθεια είναι πως το απόλαυσα σε τέτοιο σημείο που ζήλεψα μιας και θα ήθελα να είμαι εγώ ο συγγραφέας του, αφού θεωρώ σίγουρο πως θα σας κατακτήσει με την αυθόρμητη γραφή και το πηγαίο χιούμορ του.

Το πρώτο κεφάλαιο ξεκινά με τον ιδιωτικό ερευνητή κύριο Οράτιο Χ να μας συστήνεται στο γραφείο του το οποίο όπως φαίνεται δεν περνά και τις καλύτερες μέρες. Βρίσκεται σε κατάσταση εγκατάλειψης και με πολλούς λογαριασμούς να περιμένουν κάποιο υποψήφιο θύμα-πελάτη για να πληρωθούν.

Οι λεπτομέρειες της καθημερινότητας του ήρωά μας, μας παρασύρουν στο να τον γνωρίσουμε καλύτερα. Μας μιλά παραδείγματος χάριν για τις δικαιολογίες που του λένε οι πελάτες του για να καθυστερήσουν να τον πληρώσουν, καθώς και ότι τις ίδιες ακριβώς χρησιμοποιεί και αυτός ως οφειλέτης.

Όλα αυτά μέχρι τη στιγμή που ανοίγει την πόρτα του ο επιχειρηματίας Μιχάλης Τριανταφυλλίδης. Το πρόβλημα που κουβαλά ήταν πως η γυναίκα του τον παράτησε για δεύτερη φορά. Την πρώτη μάλιστα τον εγκατέλειψε για έναν νέο έρωτα, μα τώρα δεν έχει όπως τότε κάποια επικοινωνία μαζί της για να μάθει νέα της.

Σημάδια χαράς

Γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

Στη γωνιά της αγάπης
το στήθος της μάνας τάιζε φωτιές
τους γιους με τα μαύρα μάτια.
Και στις πόρτες της μοίρας
οι λέξεις μύριζαν άνοιξη και ζεστό ψωμί.
Στην αυλή της σιωπής τα δέντρα ψήλωναν
να φτάσουν το φεγγάρι.
Πάνω τους φώλιαζαν τα όνειρα των κοριτσιών.
Περίμεναν τις νύχτες,
που οι Άγιοι βόλτες κάνουν στον ουρανό,
μαζί με τις πυγολαμπίδες.
Γιορτή εικόνων κι ομορφιάς
στα χωράφια των παραμυθιών.
Και στις πασχαλιές,
οι γυναίκες κρέμασαν άσπρες κορδέλες,
σημάδια χαράς για τους ταξιδιώτες
της ελευθερίας…


Copyright © Χριστόφορος Τριάντης All rights reserved, 2016
Το συνοδευτικό κολάζ αποτελείται από τμήματα του έργου του V. Van Gogh, Βροχή στην Auvers, 1890. Ο πίνακας βρίσκεται στο Εθνικό Μουσείο της Ουαλίας.

Η γραφή (και το διάβασμα) είναι το μέσο για να κρατήσουμε τον εσωτερικό μας εαυτό ακέραιο, και κυρίως ελεύθερο.
Χριστόφορος Τριάντης

Περισσότερα από τον ίδιο:
Δεν χάνονται τα τριαντάφυλλα
Το ποτάμι της ζωής

Η τελευταία παράσταση

Από τις 27 Μαΐου 2016 και για δέκα μέρες -παράσταση και μέρα-, ως την 5η του Ιούνη, στα πλαίσια του 6ου Φεστιβάλ Νέων Καλλιτεχνών, τα 12 κουπέ[1], στο Τρένο στο Ρουφ, θα μπορέσουμε να παρακολουθήσουμε -μεταξύ άλλων- και την Τελευταία παράσταση. Μια θεατρική performance στο Νέο Βαγόνι από την ομάδα Αιρετικές Ουσίες σε σκηνοθεσία Άγη Εμμανουήλ. Ερμηνεύουν: Ειρήνη Τζαβάρα, Μαρία Βουτσινά, Έλενα Πετροπούλου.

Δείτε τους στα πλαίσια του φεστιβάλ από 27 Μαϊου εώς και 5 Ιουνίου στις 20:55 (αυστηρά) αλλά και στις 8 Ιουνίου στον σταθμό του ΗΣΑΠ στον Πειραιά στις 16:00
Διαβάστε τί μου απάντησαν σχετικά δύο από τους συντελεστές της παράστασης. Η Ειρήνη Τζαβάρα και ο σκηνοθέτης Άγης Εμμανουήλ μού/μας φωτίζουν το έργο.

Ο Δήμος Χλωπτσιούδης και το Ακατάλληλο


Πώς σας ήρθε η ιδέα;
Δ.Χ.: Το «ακατάλληλο» είναι μία ποιητική συλλογή αφιερωμένη στο περιθώριο της κοινωνίας. Στους ανθρώπους που ακόμα τολμούν να ονειρεύονται, σε όσους αγωνίζονται να πραγματοποιήσουν τα όνειρά τους και εκείνους που τα είδαν να ανατρέπονται τόσο βίαια.
Σε μια εποχή που κρίνεται ακατάλληλο να μιλάς για την ένδεια, που είναι ακατάλληλο να ονειρεύεσαι, να είσαι πόρνη, πρόσφυγας, άστεγος ή ακόμα και να ερωτεύεσαι, εγώ απαντώ ακατάλληλα.

Πού γράψατε το βιβλίο σας;
Δ.Χ.: Παντού. Από το αυτοκίνητο μέχρι την αναμονή σε κάποιο σεμινάριο, από τη βιβλιοθήκη μέχρι το χώρο εργασίας.

Η Τατιάνα Τζινιώλη και το Ένα βράδυ

Μια ερωτική τριλογία... Πρώτα απ' όλα, πως σας ήρθε η ιδέα;
Τ.Τ.: Η σύγχρονη ερωτική λογοτεχνία είναι το είδος που διαβάζω περισσότερο απ' όλα και πιστεύω πως οι συγγραφείς εμπνεόμαστε από αυτά που μας αρέσει περισσότερο να διαβάζουμε. Λίγο αυτό, λίγο και η αγάπη μου για τη Νέα Υόρκη, γέννησαν την τριλογία με κεντρικό τίτλο Manhattan. Πρόκειται για σειρά που όμως αποτελείται από τρεις αυτοτελείς ιστορίες ζευγαριών που το μόνο τους κοινό είναι πως ζουν στην ίδια πόλη.

Θεωρείτε ότι διανύουμε την εποχή της χρυσής ζήτησης της ερωτικής μυθοπλασίας;
Τ.Τ.: Θεωρώ πως τώρα αυτό το είδος εξελίσσεται στη χώρα μας. Είναι ένα σχετικά νέο είδος που στο εξωτερικό βρίσκεται σε ιδιαίτερη άνθηση. Ήταν αναπόφευκτο λοιπόν και το ελληνικό κοινό να ακολουθήσει. Στην εποχή του ίντερνετ που είναι πολύ εύκολο να αγοράσεις ένα ξενόγλωσσο βιβλίο και να το διαβάσεις στο tablet, γνωρίζεις νέα είδη και ακολουθείς το αναγνωστικό ρεύμα του εξωτερικού. Η σύγχρονη ερωτική λογοτεχνία αλλά και το fantasy είναι δύο από τα πλέον ανερχόμενα και ένας φανατικός αναγνώστης αναζητά συνεχώς νέες και καλές ιστορίες.

Γιατί τα περισσότερα ερωτικά μυθιστορήματα γίνονται/είναι ή καταλήγουν τριλογίες;
Τ.Τ.: Νομίζω πως απλά ακολουθούν μία "συνταγή" που λειτούργησε για κάποια βιβλία αλλά δε λειτουργεί το ίδιο για όλα. Προσωπικά, οι σειρές στο είδος αυτό με κουράζουν αρκετά γιατί όταν γράφεις μόνο για τη σχέση δύο ανθρώπων δεν είναι εύκολο να γεμίσεις τρία ή και περισσότερα βιβλία χωρίς να υπερβάλλεις ή να κουράσεις τον αναγνώστη με αργή εξέλιξη.

Από το οπισθόφυλλο καταλαβαίνουμε ότι η ιστορία αφορά δύο ατίθασους και καθόλου ρομαντικούς ανθρώπους. Τελικά, μήπως το κορμί υπερισχύει του μυαλού, της προσωπικότητας, των αναγκών ή της ψυχολογίας;
Τ.Τ.: Ατίθασους ναι αλλά και ρομαντικούς. Ο Τζέισον από τη μία είναι ένας αιώνιος έφηβος που απλά νομίζει πως τα πάντα του ανήκουν. Η Κίρστεν είναι το αντίθετό του, εργατική και με πολύ εγωισμό. Μπορεί οι δυο τους να μην ξεκινούν ρομαντικά, ούτε ιδανικά, όμως η σχέση τους αλλάζει και εκείνοι εξελίσσονται μαζί της. Για τον Τζέισον όντως υπερισχύει, αλλά κυρίως επειδή νομίζει πως αυτό είναι που θέλει και έχει εγκλωβιστεί σε αυτό. Η Κίρστεν από την άλλη, όπως είπα και παραπάνω, είναι το αντίθετό του. Για εκείνη η προσωπικότητα και το μυαλό είναι αυτά που την ελκύουν.

Τι να περιμένουμε από την ιστορία του Τζέισον και της Κρίστεν;
Τ.Τ.: Είναι μία ιστορία για το πως δύο αντίθετοι άνθρωποι έρχονται κοντά, γνωρίζονται και εξελίσσονται. Έχουν αρκετό πάθος, αλλά το βιβλίο δεν επικεντρώνεται μόνο σε αυτό.
Κυκλοφορεί από τις Πρότυπες εκδόσεις Πηγή

Νύχτες τρόμου 3

Τι θα λέγατε για ένα απόγευμα γεμάτο από λογοτεχνία τρόμου;
Το Horrorant Film Festival της Θεσσαλονίκης επιφυλάσσει μία μεγάλη έκπληξη για το κοινό και δη για τους βιβλιολάτρεις φίλους του.[1] Οι Νύχτες τρόμου 3 δε θα είναι μόνο κινηματογραφικές αλλά και λογοτεχνικές!
Τέσσερις συγγραφείς τρόμου της Βόρειας Ελλάδας, που το διοργάνωσαν από κοινού, θα συμμετάσχουν στο φεστιβάλ για να μιλήσουν για την σκοτεινή μυθοπλασία και τη συσχέτιση του λογοτεχνικού τρόμου με τον κινηματογραφικό. Όσοι πιστοί, θα συναντήσετε εκεί τον Βασίλειο Γιαννάκη (συγγραφέας του βιβλίου Η νύχτα που έβρεξε μαχαίρια), τον Γιώργο Δάμτσιο (συγγραφέας του Μέχρι την τελευταία του ανάσα), τον Μάριο Δημητριάδη (συγγραφέας του Σκοτεινές μέρες) και τον Κυριάκο Χαλκόπουλο (συγγραφέας του βιβλίου Η Χρυσαλίδα).[2]
Τα καλά νέα δε σταματούν εδώ. Στο τέλος της παρουσίασης για κληρωθούν αντίτυπα των βιβλίων! Επίσης, η δωρεάν είσοδος σάς επιτρέπει να παραβρεθείτε απροβλημάτιστα.
Που και πότε
Στο Σινέ Βακούρα, Ιωάννου Μιχαήλ 8, Θεσσαλονίκη την Κυριακή 22 Μαΐου στις 17:00

[1] Το Διεθνές Κινηματογραφικό Φεστιβάλ Ταινιών Τρόμου (Horrorant Film Festival) δίνει το παρόν για 3η συνεχή χρονιά και υπόσχεται δυνατές συγκινήσεις, εκπλήξεις και -τι άλλο;- τρόμο. Συγκεκριμένα, από τις 19 ως και τις 25 Μαΐου, στους κινηματογράφους Βακούρα 1 και 2 στη Θεσσαλονίκη μπορείτε να παρακολουθήσετε περισσότερες από 65 ταινίες στις οποίες περιλαμβάνονται 17 πρεμιέρες, 12 πρώτες πανελλήνιες προβολές στο διαγωνιστικό τμήμα, 5 κλασσικές, 10 ισπανικές, 15 μικρού μήκους, 2 ντοκιμαντέρ και 10 ελληνικές. Σημειώστε ότι οι κάτοικοι Αθηνών παρακολούθησαν/θα παρακολουθήσουν τις ταινίες από τις 12 ως και τις 18 Μαΐου στις αίθουσες των Ιντεάλ και Μικρόκοσμος.
Το Horrorant Film Festival "FRIGHT NIGHTS" διοργανώνεται από το κινηματογραφικό δίκτυο FilmBoy (το κινηματογραφικό site www.filmboy.gr, το θεματικό site www.horrorant.com και την εταιρεία διανομής FilmBoy Pictures) και τελεί υπό την αιγίδα του Δήμου Αθηναίων, του Δήμου Θεσσαλονίκης και της Ισπανικής Πρεσβείας.
[2] Στο koukidaki μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τα βιβλία στους συνδέσμους που ακολουθούν:

Η Άννα Γαλανού Όταν φεύγουν τα σύννεφα

Χριστίνα και Κώστας - Στην παραλία.
Μια διαφορετική προσέγγιση της παραγράφου που υπάρχει στο βιβλίο μου, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα, με τις επιλεγμένες λέξεις από την αγαπημένη Τζένη Κουκίδου.
Άννα Γαλανού


Ο ήλιος έγερνε προς τη δύση και τα χρώματα που κυριαρχούσαν γύρω τους ήταν το κόκκινο και το πορτοκαλί. Λες κι είχε πάρει φωτιά η θάλασσα. Καθώς περπατούσαν, άφηναν τα χνάρια τους πάνω στην βρεγμένη άμμο, σε μια απέραντη παραλία, που έμοιαζε να μην έχει τέλος
…κι ύστερα σκοτείνιασε απότομα και η γραμμή του ορίζοντα έσβησε μέσα σε μια θάλασσα ήρεμη μα σκοτεινή. Μαύρη σχεδόν.
Εκείνη του έσφιξε το χέρι βουβή, δεν ήθελε να του αποκαλύψει πως το συναίσθημα που κυριαρχούσε μέσα της ήταν η θλίψη. Μόνο για απόψε θα τον είχε κοντά της, από αύριο και πάλι ξανά τα ίδια. Επιστροφή στα ωράρια, στα τηλέφωνα, στην πίεση, στο άγχος. Πραγματικά πως θα το άντεχε;
δράση θέλει αντίδραση", της έλεγε η μητέρα της και η Χριστίνα χαμογέλασε πικρά, μόλις θυμήθηκε τα λόγια της. Δεν ήξερε αν θα μπορούσε τελικά να ξεφύγει απ’ όλον αυτόν τον κυκεώνα που ηθελημένα είχε επιλέξει να ζήσει.
Μια ιστορία χωρίς τέλος μήπως; Άραγε αυτή θα ήταν από δω και πέρα η ζωή της;
Μα όχι, θα αντιδρούσε! Από τις σκέψεις και τα πρέπει, θα περνούσε στην υλοποίηση εκείνων που πραγματικά ήθελε, εκείνων που την γέμιζαν, που είχαν ουσία. Τις αφηρημένες λέξεις, θα τις έκανε πράξεις και θα σύντομα θα άλλαζε όλα τα στάτους μιας ζωής που μέχρι τώρα την προσπερνούσε.
Δεν ήταν ήρωας, αυτό το ήξερε, όμως ταυτόχρονα ήξερε πολύ καλά, πόσο πεισματάρα ήταν και πόσο απόλυτα συνειδητοποιημένη τώρα πια, γι αυτά που ήθελε να κάνει από δω και πέρα.
Θα μετέτρεπε την θλίψη σε χαρά και κανένας πόνος δεν θα ήταν πλέον συνοδοιπόρος στις ανατολές της. Όχι, με τίποτα δεν θα επέτρεπε κάτι τέτοιο.
Τώρα βιαζόταν, αδημονούσε, είχε αγωνία να επιστρέψει πίσω, για να κάνει πράξη, όσο πιο σύντομα γινόταν, τούτες τις ώριμες αποφάσεις και να πετάξει οριστικά στα σκουπίδια όλα εκείνα τα πράγματα, που τόσο καιρό την πήγαιναν πίσω και στέκονταν εμπόδιο στην ζωή της.


Στο Πλοκόλεξο (εκ του πλοκή και λέξεις ή κάπως έτσι τέλος πάντων -ο καθένας ας το δεχτεί με τον τρόπο του- ή Πλεκόλεξο(;) -αμφινταλαντευόμενη ανάμεσα στο πλέκω-πλέξιμο και στην πλοκή) οι δημιουργοί γράφουν ένα κείμενο/άρθρο για το έργο τους χρησιμοποιώντας δέκα προκαθορισμένες λέξεις. Στο τέλος, αντικαθιστούν μία από όλες αυτές με μια δική τους για τον επόμενο. Περισσότερα σαν κι αυτό θα βρείτε στην αντίστοιχη ετικέτα.
Απαντήστε κι εσείς στο Πλοκόλεξο κλικάροντας εδώ.

Το νέο μυθιστόρημα της Άννα Γαλανού, Όταν φεύγουν τα σύννεφα, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Διόπτρα.
Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Χριστίνα και Αλέξης. Εκείνη, πασίγνωστη τηλεπαρουσιάστρια, εκείνος, πλούσιος επιχειρηματίας. Η ευτυχία αποτελεί κενό γράμμα στη σχέση τους και οι διαδρομές τους ακολουθούν διαφορετικές κατευθύνσεις. Ένα ζευγάρι με πολλά μυστικά. Καθένας τους κουβαλά το δικό του σκοτεινό παρελθόν. Αρκεί μια στροφή της μοίρας για να τους φέρει αντιμέτωπους με το πεπρωμένο τους.
Κώστας. Τρυφερός, ρομαντικός και βαθιά ερωτευμένος με τη Χριστίνα. Ένας από επιλογή μοναχικός άνθρωπος με μεγάλες ευαισθησίες, που ψάχνει την αληθινή αγάπη. Ένας άντρας που οι περιστασιακοί έρωτες δεν τον αφορούν.
Ελίνα. Η γυναίκα που κάνει τη μεγάλη ανατροπή στην πλοκή της ιστορίας. Όταν εμφανίζεται στο προσκήνιο, όλα αλλάζουν αμέσως.
Φανή. Η μητέρα της Χριστίνας και λυδία λίθος της ιστορίας.
Άραγε κάποια πράγματα έρχονται τυχαία στη ζωή μας ή μια ανώτερη δύναμη τα φέρνει στον δρόμο μας; Μπορεί το πεπρωμένο να κινεί τα νήματα του σύμπαντος, να καθοδηγεί τις ζωές μας και να χαράζει το μέλλον μας; Πόσο δύσκολο είναι να του ξεφύγει κανείς; Πόσο μακριά μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος όταν διεκδικεί την αληθινή αγάπη;
Οι πέντε ήρωες του βιβλίου ακολουθούν μονοπάτια που ποτέ δεν είχαν φανταστεί. Όλοι γράφουν τις ιστορίες τους, σε πρώτο πλάνο, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα.

Η Άννα Γαλανού γεννήθηκε και μεγάλωσε στα Πεζά του Ηρακλείου Κρήτης. Σπούδασε Οικονομικά και ασχολήθηκε με τη Διαφήμιση και το σχεδιασμό εντύπων. Από πολύ μικρή ηλικία ξεκίνησε να γράφει στην αρχή μικρά έμμετρα ποιήματα και αργότερα διηγήματα και άλλα είδη πεζού λόγου. Στην Α’ Λυκείου απέσπασε το πρώτο Παγκρήτιο βραβείο για τη συγγραφή κειμένου της για το βιβλίο Αναφορά στο Γκρέκο του Νίκου Καζαντζάκη και 2 χρόνια αργότερα, στην Γ’ Λυκείου κέρδισε το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο αποφοίτων Λυκείου, με τη μελέτη που έκανε συνολικά πάνω στο έργο του Καζαντζάκη. Στη συνέχεια ασχολήθηκε με την ποίηση και δυο χρόνια αργότερα το ποίημα της "Άδειος κόσμος" πήρε πρώτο Πανελλήνιο βραβείο και βραβείο ΕΡΤ και συμπεριλαμβάνεται σε πάνω από είκοσι ποιητικές συλλογές και ανθολόγια. Στα επόμενα χρόνια απέσπασε πολλές διακρίσεις με τη συμμετοχή της στα λογοτεχνικά δρώμενα της χώρας και απέσπασε το πρώτο Πανελλήνιο βραβείο με το διήγημα της "Με Αντίπαλο Τη Ζωή". Δυο χρόνια αργότερα πήρε το δεύτερο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου θεατρικού συγγραφέα με το θεατρικό της έργο "Το Τέλος Μιας Κωμωδίας", σε Πανελλήνιο διαγωνισμό της ΕΡΤ. Το έργο της αυτό μεταγλωττίστηκε στα Ισπανικά και Πορτογαλικά. Έχει γράψει πολλά πεζογραφήματα, ποιήματα καθώς και τα παραμύθια: Ένας φτωχός πλούσιος, το παραμύθι του καθρέπτη, ο Νικήτας και φιλία και διαφορετικότητα.
Από τις εκδόσεις Ωκεανίδα κυκλοφορούν τα μυθιστορήματά της: Αντιμέτωποι με το Χθες, Το Παράπονο μου Μια Κραυγή, Οι Τρεις Φωτιές
Από τις εκδόσεις ΔΙΟΠΤΡΑ κυκλοφορούν: Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί, Σμαράγδι στη Βροχή, Όταν Φεύγουν τα Σύννεφα
Για τα παιδάκια προσχολικής ηλικίας από τις εκδόσεις Διόπτρα κυκλοφορούν τα τρία πρώτα παραμυθάκια της σειράς Λόκο: Ο Λόκο στο σχολείο, Ο Λόκο στο χιόνι, Ο Λόκο και οι γάτες του.

Η Άννα Γαλανού σημειώνει: «Η λέξη που αντικαθιστώ είναι "πόνος", με την αντίστοιχη, "αυτοσκοπός".».
Περισσότερα από/για την Άννα Γαλανού:
Η Άννα Γαλανού και το Σμαράγδι στη βροχή
Τότε που τραγουδούσαν οι Θεοί
Η Άννα Γαλανού για το Τότε που τραγουδούσαν οι θεοί

Δημιουργώντας ζωή με Απόηχους χρωμάτων

…κι αν οι καιροί μας στερούν από αφορμές και αιτίες για να ζήσουμε τα όνειρά μας, η γραφή της αγαπημένης μας ποιήτριας Όλγας Κανελλοπούλου–Ντινοδήμου μας παρακινεί ώστε να τις αποζητήσουμε, διεκδικώντας όλ’ αυτά που οι καιροί και τα ‘πρέπει’ μας έχουν στερήσει στο διάβα των χρόνων.

Χρήσιμός μας οδηγός τα 49 ποιήματα της ποιητικής συλλογής τα οποία θα γίνουν ένα πνευματικό σκαλοπάτι για να έρθετε όλο και πιο κοντά σε μνήμες οικείες, γεννημένες στη καρδιά και με ρίζες στο παρελθόν και στο μέλλον.

Γιατί αυτή η ποιητική συλλογή μας προκαλεί να συνεχίσουμε να αγωνιζόμαστε ζώντας όλα όσα μας αξίζουν κι όχι όσα μας επιβάλλονται:

Ένα χαμόγελο, ένα δάκρυ, έναν προσωπικό θρίαμβο και μια εξαγνιστική μοναξιά ολότελα δική μας…

Μιλώντας άλλοτε για τον Έρωτα αυτόν «που ξεσήκωσε Τροία ολόκληρη»[1] και κάποτε για μια Αγάπη αφιερωμένη στις «αγκαλιές που χαρίσαμε/κι ανταμειφθήκαμε με χέρια αδειανά!».[2]

Συνοδεύοντας τις σκέψεις και τις πράξεις μας με αλήθεια, ελευθερία και ισορροπία, χτίζοντας αυθόρμητα έναν κόσμο ονειρικό με όλα τα προσωπικά μας ποθούμενα όπως τούτο:

«Στέκομαι ακούγοντας
βογγητά της θάλασσας.
Μες στα χέρια μου κρατώ
κόκκους χρυσούς της άμμου,
μα φεύγουνε γλυστράνε,
πόσο βαθιά πάνε»[3]

Κι εκεί οι ώρες να περνούν σαν αέρας. Μέχρι το φεγγάρι ν’ αγγίξει τα μάτια κι ως να’ρθει το επόμενο πρωί η αυγή να μας βρει με τη συντροφιά απόηχων χρωμάτων, με «ποίηση το κύμα, μουσική, νόηση λυτρωτική».[4]

Επειδή:

«όποιος δεν έζησε
την ομορφιά της αυγής
δεν έχει ζήσει
τίποτε, αυτής της γης»[5]

Με μνήμες αγαλλίασης ν’ αγκαλιάζουν τη καρδιά.

Μια «καρδιά φλεγόμενη βάτος
καύσιμα χαράς σκορπά
με αγάπη γύρω της»[6]

Παραδιδόμενοι σε μια πανδαισία ερωτική όπου λόγο πρωταγωνιστικό έχει η «εκκωφαντική σιωπή, μάταιοι λογισμοί, τα πιο όμορφα λόγια λέγονται με τα μάτια».[7]

Κι όλα αυτά να μένουν ανεξίτηλα στη θύμησή σας, ως λέξεις και συναισθήματα.
Γιατί η ποίηση δεν έχει όρια.
Γιατί η ποίηση είναι Ψυχή.
Γιατί η Ποίηση δε μπορεί παρά να είναι…

«Ταξίδι σαγηνευτικό
μονοπάτια προσμονής ανασαίνουν μυστήριο,
αναφορές ονείρων, πόθος λογισμού.
Ξέπνοες εικόνες, πένας κορεσμός,
τελικός στόχος… η Ποίηση!»[8]

Συγχαρητήρια Ποιήτριά μας. Σ’ ευχαριστώ για την τιμή και την χαρά να προλογίσω ένα βιβλίο το οποίο τόσο πολύ αγάπησα. Η συγκίνηση της στιγμής που κράτησα την συλλογή στα χέρια μου, ήταν ιδιαίτερη, ξεχωριστή, δεν υπάρχουν λέξεις…

Εύχομαι από καρδιάς καλοτάξιδη!
Κλικ για περισσότερα του Θεόφιλου
Η ποιητική συλλογή της Όλγας Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Αγγελάκη

Περισσότερα από/για την Όλγα Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου:

Η Όλγα Κανελλοπούλου-Ντινοδήμου γεννήθηκε στην Αθήνα. Έχει κάνει σπουδές στη φιλοσοφία και στην ψυχολογία. Μετά από μαθήματα πιάνου και θεωρίας στο Εθνικό Ωδείο, κάνει μουσικολογία στη Santa Cecilia της Πάρμας στην Ιταλία. Εργάσθηκε ως δημοσιογράφος στα καλλιτεχνικά, σε διάφορες εφημερίδες, δίνοντας διαλέξεις πάνω σε μουσικά θέματα. Το 1979 ίδρυσε το Μουσικό Σύλλογο ΛΙΝΟ, διοργανώνοντας μουσικοποιητικές βραδιές.Το 1980 ίδρυσε την παιδική χορωδία του δήμου Δάφνης, έχοντας τη διεύθυνσή της για δυο χρόνια. 
Εξέδωσε το πρώτο της βιβλίο, Θέμα Συνειδήσεως, μυθιστόρημα και ποίηση διακόσιες ογδόντα σελίδες το 1979. Δύο ποιητικές συλλογές, Μικρές Ζωές Μεγάλες Πνοές και Στιγμιαίες Εικόνες το 1980. Έχει εκδώσει ένα συγγραφικό έργο τετρακοσίων πενήντα σελίδων το 1980, την Έντεχνη Ευρωπαϊκή Μουσική και υπό έκδοση δύο τόμους τετρακόσιες είκοσι και τετρακόσιες τριάντα σελίδες την Ιστορία της Έντεχνης Ελληνικής Μουσικής. Ποιήματά της και διηγήματα βρίσκονται στο Πολύπτυχο του 1982 αλλά και στο βιβλίο 80 Χρόνια Γυναικείας Ποίησης, 1900-1980. Η ποιητική συλλογή Θεοί Εσμέν κυκλοφόρησε το Μάρτιο του 2015 (δεύτερη έκδοση Οκτώβρης 2015). Η ποιητική συλλογή Αγγίγματα Ψυχής το 2015 και η ποιητική συλλογή Απόηχοι Χρωμάτων το 2016. Ποιήματά της δημοσιεύθηκαν στο βιβλίο Ο ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΣΤΙΧΟΣ, 2015, στο βιβλίο INTELLIGENTSIA 02 (2015), στο βιβλίο ΚΥΠΡΙΑΚΗ ΦΙΛΟΛΟΓΙΚΗ ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ (2015) και στο βιβλίο ΠΑΝΑΝΘΡΩΠΙΝΕΣ ΑΞΙΕΣ (2016). Έχουν μεταφρασθεί ποιήματά της στα Αγγλικά, Γαλλικά, Ιταλικά, Γερμανικά. Έχουν μελοποιηθεί αρκετά ποιήματά της και έχει καταξιωθεί με πολλές διακρίσεις και βραβεύσεις.
Είναι μέλος του Μουσικού Συλλόγου Λίνος, του Μουσικού Συλλόγου Κορίνθου Φοίβος, του Φ.Ο.Υ., του Φυσιολατρικού συλλόγου Όαση, του Μορφωτικού Ομίλου Πετρούπολης, του Ομίλου Ξάστερον, της Πανελλήνιας Ένωσης Λογοτεχνών, της Ένωσης Ελλήνων Λογοτεχνών και της Ελληνικής Ιατρικής βοήθειας όπου βοηθάει στην Ασία, στη Νότια Αμερική και Αφρική, κάνοντας παράλληλα ντοκιμαντέρ.
Ομιλεί Αγγλικά, Ιταλικά.

[1] Σελ.11 Ποίημα «ΕΡΩΤΑΣ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[2] Σελ.25 Ποίημα «ΑΓΑΠΗ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[3] Σελ.30 Ποίημα «ΑΣΥΜΒΙΒΑΣΤΟΣ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[4] Σελ.40 Ποίημα «ΑΠΟΗΧΟΙ ΧΡΩΜΑΤΩΝ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[5] Σελ.76 Ποίημα «ΑΥΓΗ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[6] Σελ.54 Ποίημα «ΜΝΗΜΕΣ ΑΓΑΛΛΙΑΣΗΣ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[7] Σελ.60 Ποίημα «ΠΑΝΔΑΙΣΙΑ ΕΡΩΤΙΚΗ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016
[8] Σελ.65 Ποίημα «ΠΟΙΗΣΗ» από την ποιητική συλλογή «Απόηχοι Χρωμάτων» ΟΛΓΑ ΚΑΝΕΛΛΟΠΟΥΛΟΥ-ΝΤΙΝΟΔΗΜΟΥ, Εκδόσεις ΑΓΓΕΛΑΚΗ,2016

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη