Εγγραφή στο newsletter για να μη χάνετε τίποτα! *** Φωνή τέχνης: Έχουμε πρωτιές! *** Δωρεάν διπλές προσκλήσεις! *** Κατεβάστε ΔΩΡΕΑΝ ebooks ή διαβάστε λογοτεχνικά κείμενα σε πρώτη δημοσίευση ΕΔΩ! *** Αν σας αρέσει το θέατρο -παρακολουθείτε όλα τα είδη- ή έχετε άποψη για μουσικά άλμπουμ ή για ταινίες ή διαβάζετε λογοτεχνικά έργα κτλ. και επιθυμείτε να μοιράζεστε τις εντυπώσεις σας μαζί μας, επικοινωνήστε με το koukidaki. Αρθρογράφοι, κριτικογράφοι, άνθρωποι με ανάλογη κουλτούρα ζητούνται! *** Δείτε τις ημερομηνίες των προγραμματισμένων κληρώσεων στη σελίδα των όρων.
ΚΕΡΔΙΣΤΕ ΒΙΒΛΙΑ ακολουθώντας τους συνδέσμους. Μυθιστορήματα: Ματωμένος Δούναβης * Αιθέρια: Η προφητεία * Ζεστό αίμα * Το μονόγραμμα του ίσκιου * Μέσα από τα μάτια της Ζωής! * Οι Σισιλιάνοι ** Ποίηση: Και χορεύω τις νύχτες * Δεύτερη φωνή Ι * Άπροικα Χαλκώματα ** Διάφορα άλλα: Πλάτωνας κατά Διογένη Λαέρτιο * Παζλ γυναικών ** Παιδικά: Τα βάσανα του Τεό και της Λέας * Η μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση * Η λέσχη των φαντασμάτων * Το μαγικό καράβι των Χριστουγέννων * Ο αστερισμός των παραμυθιών * Οι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί * Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου * Ο Κάγα Τίο... στην Ελλάδα ** Νουβέλες: Πορσελάνινες κούκλες * Το δικό μου παιδί * Όταν έπεσε η μάσκα

Επιμονή επιβίωσης

Για τους απολυμένους του Athens Ledra


25 Ιανουαρίου 2017
Το έργο του Χρήστου Δημούλα, Επιμονή επιβίωσης, τοιχοκολλήθηκε στην κύρια είσοδο και στο χώρο της καφετέριας του ξενοδοχείου και διαβάστηκε από όλους κατά την αγωνιστική κινητοποίησή τους ως ένα εναλλακτικό μήνυμα αλληλεγγύης και συμπαράστασης στον αγώνα των απολυμένων.

Ζέστη αφόρητη μα στιγμή δεν σταματάς
σαν λιοντάρι ατρόμητο στην δουλειά ορμάς
να βιώνεις την ζωή αξιοπρεπώς ζητάς
των γονιών σου τα διδάγματα επάξια τιμάς.

Που σου μάθανε από μικρό
της εργασίας τον ζόρικο χορό
ότι σε χορεύει στον δικό του τον ρυθμό
και σε τραβά ευθεία σε πονηρό γκρεμό.

Σε κερνάει πονετικές ορθοστασίες
σε ωθεί σε ντροπής γονυκλισίες
για λίγα ψίχουλα να κάνεις ικεσίες
στον ευατό σου να επιβάλλεις αιματηρές θυσίες.

Μάχεσαι για την νιότη σου σε τούτο το καμίνι
σε τεράστιο ξενοδοχείο, που την αντοχή σου ψήνει
κι ενώ μπροστά σου, το χρήμα πάει κι έρχεται
στην τσέπη σου καμία δεκάρα δεν εισέρχεται.

Στρώματα ξεστρώνεις, σουΐτες καθαρίζεις
ρούχα σιδερώνεις, κρεμμύδια τσιγαρίζεις
κι όλα αυτά μ' αντίκρυσμα ουδέν
σε πεθαίνουνε στην κούραση και τ' αποτέλεσμα μηδέν.

Σφίγγεις όμως τα δόντια σου με πείσμα
ανυποχώρητου αγώνα είσαι δείγμα
για την επιβίωση μ' επιμονή βαδίζεις
την απογοήτευση εντός σου, θανατερά τσακίζεις!


Copyright © Χρήστος Δημούλας, All rights reserved, Γενάρης 2017
Οι φωτογραφίες που συνοδεύουν το έργο είναι επιλογές του ίδιου και προέρχονται από το προσωπικό του αρχείο.

Περισσότερα από/για τον Χρήστο Δημούλα:

Βλέπε και φεύγα

Είναι κάποιες πύλες που θα τις διαβείς για να χαρείς λίγη ηδονή κι ας οδηγούν στην κόλαση. Πύλες από τρύπιο ξύλο που κλείνουν τις τρύπιες ψυχές μακριά από τον τάχα μου υγιή ψυχικά και σωματικά κόσμο. Πύλες που απομονώνουν ψυχές και σώματα.
Κι ας ακούς ρεμπέτικα τραγούδια κι ας ακούς στεναγμούς. Όλα μια καλογυαλισμένη πλάκα γραμμοφώνου, με τη βελόνα της σύφιλης να φοβάσαι μην αγγίξει εσένα.
Ατμόσφαιρα θλιβερή, σκοτεινή, γεμάτη κόκα και ξεπουλημένες γυναίκες. Όχι από επιλογή αλλά από ανάγκη ή κακοτυχία. Με άντρες νταβάδες, μόρτηδες και αλάνια, με επισκέπτες ναύτες και οικοδόμους. Και πάνω από όλα αυτά η τσατσά Ντουντού, η Δράκαινα. Να διαφεντεύει κουβαδίστρες και μπάτσους, μόρτες και πόρνες. Αυτήν την ατμόσφαιρα καλείται να ζήσει ο θεατής στο θέατρο Λύχνος στην παράσταση «Βλέπε και φεύγα».

Ο Χάρης Μαύρος και Οι αγάπες δεν κηδεύονται τις Τρίτες

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Χ.Μ.: Μου είναι λίγο δύσκολο να προσδιορίσω το «πώς». Οι ιδέες είναι προϊόντα μιας συνεχούς παρατήρησης και επεξεργασίας καταστάσεων που εκτυλίσσονται γύρω μας, δίπλα μας, μέσα μας και περιμένουν απλά την κατάλληλη στιγμή για να εκφραστούν και να πάρουν μορφή. Όταν η ανάγκη να ειπωθούν δυνατά σκέψεις γιγαντώνεται, τότε η συγγραφή ξεκινά ως επιδέξια κεντήστρα και ράβει όλες τις ιδέες μαζί σε ένα ενιαίο κείμενο.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Χ.Μ.: Στη Θεσσαλονίκη, απ’ τον δικό μου χώρο μέχρι μέσα σε λεωφορεία και αυτοκίνητα.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Χ.Μ.: Όλη η διαδικασία, με βραδιές αϋπνίας και προσεκτικής ανασκόπησης, διήρκησε γύρω στο εξάμηνο, αν και όπως σας είπα, σημασία έχει ο χρόνος ωρίμανσης μιας ιδέας και όχι ο χρόνος παραγωγής ενός κειμένου.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Χ.Μ.: Αληθινό και σύγχρονο, ένα ψυχογράφημα που δεν κλείνει στα μάτια στις δυσκολίες που βιώνει η σύγχρονη ελληνική κοινωνία, υμνώντας παράλληλα τον έρωτα, τις ανθρώπινες αξίες, το δικαίωμα στις ευκαιρίες και τη συγχώρεση εαυτού.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Χ.Μ.: Συναντάμε την ηρωίδα του βιβλίου, την Ανθή, βράδυ Δευτέρας προς Τρίτη, να περιμένει τον κατά είκοσι δύο χρόνια νεότερο εραστή της, Στέφανο, να την επισκεφτεί κουβαλώντας μαζί του ένα όπλο, αποφασισμένος να βάλει ένα τέλος στην αβεβαιότητα της σχέσης τους, φαινομενικά ακόμη και με τον πιο βίαιο τρόπο. Το βιβλίο επιστρέφει πίσω στη μέρα που γνωρίστηκαν και παρακολουθεί την εξέλιξη της σχέσης τους, δοσμένη τόσο απ' τα μάτια του πρωταγωνιστή, όσο και από εκείνα της πρωταγωνίστριας. Όμως θα ήταν άδικο για το βιβλίο να χαρακτηριστεί ως μια απλή ερωτική ιστορία έντονου πάθους. Με αφόρμηση τη σχέση αυτή εξετάζονται σε βάθος τα οικονομικά, κοινωνικά, ακόμη και πολιτικά προβλήματα που αντιμετωπίζουν δύο διαφορετικές γενιές, γίνεται αναφορά στη βαρύτητα των ανθρώπινων πράξεων και κατά πόσο αυτές δικαιολογούνται, στις λαθεμένες επιλογές και στη δυνατότητα άρσης τους, στον θάνατο με την κυριολεκτική του σημασία, αλλά και στη θανάτωση των επιθυμιών σε ένα καθεστώς κρίσης.

Ηρακλής

Η ζωή και οι άθλοι του

Για το έργο...
Όπως γνωρίζετε πολύ καλά όλοι, η Κάρμεν Ρουγγέρη έχει γράψει, σκηνοθετήσει και ανεβάσει πολλά έργα για παιδιά με τεράστια επιτυχία, όλα αυτά τα χρόνια, και πάντα με απόλυτο σεβασμό προς τους μικρούς θεατές, την τεκμηρίωση των ιστοριών, την ποιότητα και την καλαισθησία του θεάματος. Και κάθε χρόνο προκύπτει το ερώτημα ποιά θα είναι η επόμενη παράσταση.

Ο Γιάννης Δημάς και Οι ζώνες της φωτιάς

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Γ.Δ.: Η πολιτικοοικονομική κατάσταση της χώρας (και εν γένει θα μπορούσα να πω) είναι σοβαρή και αποτελεί έμπνευση για ένα δυστοπικό μυθιστόρημα!

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Γ.Δ.: Βασικά στην Αθήνα, στο Μανχάτταν και στο Μύνστερ (Γερμανία). Ένα κεφάλαιο σε κάποιο χωριό της Μεσσηνίας…

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Γ.Δ.: Δύο με τρία χρόνια. Η έμπνευση και ο χρόνος είναι άτιμα πράγματα!

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Γ.Δ.: Χμμ... Με λέξεις ή καταλαβαίνω λάθος; Κινηματογραφικό, περιπετειώδες, ευαίσθητο μα συνάμα σκληρό, ελπιδοφόρο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Γ.Δ.: Μετά από έναν μεγάλο πόλεμο που αφήνει την ανθρωπότητα σε συντρίμμια, η Ελλάδα είναι η μόνη χώρα που επιβιώνει, το ναζιστικό κόμμα παίρνει την εξουσία με την βία και ιδρύει ένα σκληρό, απολυταρχικό καθεστώς. Χρόνια μετά την εγκαθίδρυση, ο Αλέξανδρος Σιδέρης, που ανήκει στην τάξη των Ειλώτων, γίνεται μάρτυρας ενός φρικτού γεγονότος σε μία επίσκεψη στην πρωτεύουσα της ελίτ, που θα πυροδοτήσει εξελίξεις στην χώρα.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Γ.Δ.: Τους χαρακτήρες. Τους σωστούς, τουλάχιστον.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Γ.Δ.: Ο Κάσσιος για την απέραντη ευαισθησία του.

Τι προσφέρει αυτό το βιβλίο στον αναγνώστη, βιβλιόφιλο ή βιβλιοφάγο;
Γ.Δ.: Θα έλεγα όμορφες στιγμές, παρά την απαισιόδοξη μέχρι ενός σημείου πλοκή, μα παράλληλα αρκετή τροφή για σκέψη.

Ποια είναι η μεγαλύτερη αγωνία σας;
Γ.Δ.: Να μείνω μόνος μου.

Ο Γαβρίλης Ιστικόπουλος και τα Εσύ του έρωτα

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Γ.Ι.: Ο βαθύς μου έρωτας για την ποίηση της ζωής!

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Γ.Ι.: Έρωτας.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Γ.Ι.: Να το ''φωνάζει'' δυνατά μέσα του.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Γ.Ι.: Στις Κυκλάδες στην Τήνο και στα Δωδεκάνησα στην Πάτμο!

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Γ.Ι.: Η απόφαση έχει βγει...
Κι αίμα να βρέξει ο ουρανός
Εμείς θα οργώσουμε!

Στο οπισθόφυλλο γράφει:
Οι αξίες μας είμαστε εμείς

Ας εισηγηθούμε με επιχειρήματα στον εαυτό μας
την αέναη λυτρωτική Επανέγερση του Νου!
Ας τραγουδήσουμε, μαζί με εκείνο το παιχνιδιάρικο
αηδόνι της καρδιάς μας, το ιντερμέδιο της χαράς!
Ας γιορτάσουμε, παρέα με τις επαναστατημένες Άνοιξες
του μυαλού μας, την ανθοφορία των Ιδεών μας!

Ας καταδείξουμε θριαμβικά στον αλλοπρόσαλλο τούτο κόσμο
την αχειροποίητη καλαισθησία των Ονείρων μας!
Ας αποθεώσουμε με οδηγό τα νεογέννητα αστέρια τ' Ουρανού μας
τον ένα, τον μοναδικό κι ανομολόγητο Έρωτάς μας για τη ζωή!
Ας παλέψουμε για την σπορά και καλλιέργεια του Πνεύματος
με τη δύναμη που η Αγάπη αντιμάχεται το μίσος!

Και στην άσπρη μεταξένια χαίτη του πουλαριού του Ανέμου μας,
ας πλέξουμε με χαρά τις ανεκπλήρωτες επιθυμίες μας!

Το Σύμπαν είμαστε Εμείς! Οι αξίες μας είμαστε Εμείς!


Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Όστρια προσφέρουν την ποιητική συλλογή του σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματισθεί στις 16 Μαρτίου 2017 και το βιβλίο θα αποσταλεί ταχυδρομικά.
k
Κάντε like στη σελίδα των εκδόσεων Όστρια στο facebook για να μη χάνετε κανένα νέο!
Καλή τύχη!

Ασπρόμαυρη φωτογραφία

Γράφει η Φρόσω Αποστόλου
Είναι βράδυ Κυριακής, κάθομαι μπροστά στο τζάκι. Έξω ο αέρας σφυρίζει με μανία. Ούτε το διανοούμαι να περάσω την πόρτα του σπιτιού μου, να εγκαταλείψω τη θαλπωρή του. Μόνος είμαι εδώ, μόνος θα είμαι κι έξω. Ανοίγω με αργές κινήσεις το κουτί, τα χέρια μου τρέμουν, η ανάσα μου βγαίνει με τη βία. Είναι που έχω χρόνια να το ανοίξω.
Απέφευγα τις αναμνήσεις όπως ο διάολος το λιβάνι, μα απόψε μια φωνή μου ψιθύρισε πως έπρεπε να τις αντιμετωπίσω. Πάντοτε ήμουν λιγάκι δειλός, διστακτικός, φοβισμένος. Μα έρχονταν στιγμές που τα ‘βαζα με τον εαυτό μου, τον έστηνα απέναντι και του τα ‘ψελνα για τη δειλία του. Έτσι κατάφερνα να προχωράω μπροστά.

Ο Κώστας Δρουγαλάς και Το τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Κ.Δ.: Ως σταθερός ακροατής του Μπομπ Ντύλαν από τα μαθητικά μου χρόνια, πριν πέντε περίπου χρόνια έκανα τη σκέψη πως ο διάσημος Αμερικανός τραγουδοποιός θα μπορούσε να γράφει ένα τραγούδι από τις αρχές της ενηλικίωσής του έως και σήμερα· η σκέψη προχώρησε μονάχη της: αυτό το τραγούδι θα κυκλοφορήσει μετά θάνατον του καλλιτέχνη και η ακρόασή του θα είναι τόσο ισχυρή που όποιος το ακούσει δεν θα μπορέσει να ανεχτεί ποτέ ξανά τα προβλήματα που βασανίζουν τους ανθρώπους. Αυτό είναι και το όνειρο του Πέτρου Μελινού, ενός εκ των πρωταγωνιστών στο Τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Κ.Δ.: Σε διάφορα σημεία, κάποια αναμενόμενα και κάποια πιο ευφάνταστα: από σπίτια, ξενοδοχεία και βιβλιοθήκες έως καφετέριες και φροντιστήρια ανώτατων σπουδών.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Κ.Δ.: 14 μήνες συγγραφής και άλλους 7 μήνες διορθώσεων.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Κ.Δ.: Κοινωνικό μυθιστόρημα με φόντο την οικονομική ύφεση.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Κ.Δ.: Το Τελευταίο τραγούδι του Ντύλαν είναι ένα μυθιστόρημα που μιλάει για ανθρώπους απλούς, για αγίους της καθημερινότητας, ανθρώπους από σάρκα και οστά, που δεν είναι ούτε ήρωες ούτε όμως και αντιήρωες.
Μέσα στις σελίδες του γίνεται λόγος για τη σαρωτική επίδραση της ύφεσης, για την καλοσύνη των ξένων, για τη ζεστασιά της παρηγοριάς, για τη λυτρωτική δύναμη της φαντασίας. Μιλάει ακόμη για την αληθινή αγάπη, τον μηχανισμό εκείνον που επιβεβαιώνει το ανεπανάληπτο της ύπαρξής μας. Τέλος είναι κι ένας φόρος τιμής σε τρεις μεγάλους τραγουδοποιούς του 20ού αιώνα: στον Φαμπρίτσιο Ντε Αντρέ, στον Γούντυ Γκάθρυ, και στον τραγουδοποιό των τραγουδοποιών, τον Μπομπ Ντύλαν.

Αν δεν ξέρεις από ποίηση, είσαι εδώ ακριβώς που πρέπει!


Τη σχέση μου με την ποίηση θα την χαρακτήριζα όμοια με το ιμάμ μπαϊλντί: Δε ξέρω γιατί αρέσει σε κάποιους αλλά επιβάλλεται να δοκιμάσεις για να ‘χεις άποψη. (Και το λέω ξεκάθαρα, μόνο για τα φαγητά και την ποίηση ισχύει αυτό, ΕΝΤΑΞΕΙ;)

Η αλήθεια είναι πως όταν η καθηγήτρια στο λύκειο μας ανέλυε Ρίτσο και Σεφέρη εγώ έπαιρνα κρυφά πόζες στο κινητό και έκανα μουτσουνάκια, στέλνοντας τις φώτο στην Μαρία που ήμουν πολύ καψούρα μαζί της τότε. Τώρα εκείνη πέρασε Λάρισα κι έμαθα τραβιέται μ’ έναν τελειόφοιτο που έχει μουστάκι. (Τελειόφοιτος με μουστάκι ρε φίλε;;;)

Αλλά κατά βάθος θέλω να πιστεύω πως για την απόρριψη της Μαρίας φταίει το κινητό που μ’ έβγαζε χαλιαμούτρα. Κι αυτό είναι κάτι που με σημαδεύει ανεξίτηλα από τα παιδικά μου χρόνια, αφού όταν τ’ άλλα παιδιά είχαν κανονικά κινητά εγώ είχα μια μπακατέλα σα γουόκι τόκι…

Περί Θεού και άλλων θηρίων

«...Διαβάζω και ξαναδιαβάζω το εξαιρετικό βιβλίο "Περί θεού και άλλων θηρίων" της Τούλας Μπαρνασά, για να νιώσω πάλι και πάλι εκείνη την εσωτερική δόνηση που προκαλεί μέσα μας η υψηλή ποίηση.
Α, η φίλη μου η Τούλα... Ένα άτομο με το οποίο μπορούσες να συζητήσεις (και να μάθεις πράγματα) για ένα εύρος θεμάτων, από την ιστορία της ποίησης και της αρχιτεκτονικής, ως τα τελευταία επιτεύγματα της φυσικής και της βιολογίας... Έφυγε πρόωρα, αφήνοντας πίσω της ένα σημαντικότατο γραπτό έργο, το οποίο, με την βοήθεια φίλων, θα δει σταδιακά το φως της δημοσιότητας, δίνοντάς της, έστω και μετά θάνατον, την θέση που της αξίζει στα Ελληνικά Γράμματα. Γιατί δεν υπάρχει άλλη μορφή αθανασίας πέρα από τα χνάρια που αφήνουμε πίσω μας στο χώρο της δημιουργίας...»
Κατερίνα Αγγελάκη-Ρουκ

Το "Περί θεού και άλλων θηρίων" της Τούλας Μπαρνασά αποτελεί έναν στοχασμό με όρους ποιητικούς τόσο για το νόημα της ζωής όσο και της κορυφαίας εκδήλωσής της που είναι η συνείδηση. Η ποιήτρια επιχειρεί να ξανακοιτάξει το μυστήριο του ανθρώπου κάτω από το πρίσμα των τελευταίων επιτευγμάτων των θετικών επιστημών, που άλλαξαν άρδην την άποψη μας για τον κόσμο -από τον μικρόκοσμο του ατόμου ως το αχανές σύμπαν.
Ο χώρος, ο χρόνος, η ζωή, ο άνθρωπος, ο θάνατος, ο έρωτας, ο λόγος, το νόημα, η απουσία νοήματος, το πρωτεύθυνον του ανθρώπου να προσδώσει νόημα στον σύμπαντα κόσμο και στον ίδιο του τον εαυτό -ζητήματα που απασχολούν διαρκώς την ποιήτρια, οδηγώντας συχνά τη γραφή της σε έναν λόγο αποφαντικό, σμιλεμένο ως την αρτιότητα του αρχαιοελληνικού επιγράμματος. Κι αλλού, μια πρωτότυπη λυρική εικονοπλασία, που σαρκώνει και προσφέρει στην απτότητα ιδέες και ασθήματα, φόβους και ελπίδες, σκιρτήματα της ψυχής και διοράσεις που σαστίζουν. Με σκέψη πάντα, με γνώση, με τόλμη.
Κι όλα αυτά σε μια γλώσσα που με άνεση θα κινηθεί πολυεπίπεδα. Οι λέξεις της καθημερινότητας σμίγουν με την επιστημονική ορολογία, ενώ συχνή είναι η καταβύθιση στα γλωσσικά μας υποστρώματα, για να ανασυρθεί μια λέξη καίρια και να επανεπικαιροποιηθεί.
Η Τούλα Μπαρνασά πιστεύει στον άνθρωπο και στο ξεδίπλωμα των απεριόριστων δυνάμεων της σκέψης και της ψυχής του, πέρα από ετεροκαθορισμούς και παρηγορητικές μεταφυσικές. Κι εκεί ακριβώς αναζητάει την αιωνιότητά του. Διότι, σε τελική ανάλυση... "μια παύση είναι ο θάνατος / όπως στη μουσική...".
Κι αν όλα τα παραπάνω αναφέρονται έτσι ακριβώς στο δελτίο τύπου αυτής της συλλογής, ξεφυλλίζοντάς την, και καθώς χάθηκα για λίγο μέσα στους στίχους της Τούλας Μπαρνασά, με κέρδισε με την ανεπιτήδευτη λιτότητα του λόγου της που ενώ χαρακτηρίζεται από τους ολιγόλεξους στίχους και την ξεκάθαρη διαυγής απεικόνιση των ιδεών, ωστόσο προκύπτει ιδιαίτερα λεξοπλαστικός και συμπυκνωμένος από εκείνη τη μαγεία της ποίησης -της δημιουργίας- που μπορεί μέσα σε λίγες μόνο αράδες να εμπλουτίσει/να αποδώσει/να συγκινήσει/να ολοκληρώσει μια έννοια... ή μια εικόνα ή ένα συναίσθημα ή μια σκέψη... ένα μικρό σύμπαν που χωράει ακόμα και σε μία φράση.

Στην ατζέντα του Φλεβάρη...

Όπως συνηθίζω να κάνω εδώ και λίγους μήνες, ορίστε μια μικρή συλλογή από ενδιαφέρουσες προτάσεις για τον Φλεβάρη του 2017. Κρατήστε αυτή τη σελίδα στα αγαπημένα σας γιατί ενημερώνεται διαρκώς και εμπλουτίζεται με νέα πράγματα.

Πρόβα Λόρκα

Για το έργο...
Ο Φεντερίκο Γκαρσία Λόρκα θρηνεί το χαμό του φίλου του, Ιγνάθιο Σάνσεθ Μεχίας, παίζει τους ρόλους των ηρώων του, συνοδεύεται από χορό και τραγούδι -όπως εκείνος έβαζε στα έργα του- αντανακλώντας την ανδαλουσιανική του φύση. Η σκηνή φορτίζεται από έρωτες και ανθρώπους που διεκδικούν το δικαίωμα στην αγάπη, να αγαπήσουν και να αγαπηθούν, ενώ η ατμόσφαιρα παραπέμπει στην Ισπανική κουλτούρα μέσα από ανάλογες μουσικές συνθέσεις, εκρηκτικές χορευτικές φιγούρες και άρωμα εποχής. Τρία διαφορετικά πάθη ξεδιπλώνονται στην παράσταση από τα έργα του, Μαριάνα Πινέδα, Γέρμα και Ματωμένος γάμος, με σκοπό να δικαιωθεί το πάθος που έχει αφετηρία του τον έρωτα και να σβηστούν οι τύψεις.
Στην παράσταση...
Παρακολουθούμε τις κορυφώσεις τριών εκ των πιο σημαντικών έργων του Λόρκα όπου οι ήρωες παλεύοντας με την ύπαρξή τους, και με αφετηρία ένα διαφορετικό πάθος για τον καθένα, φτάνουν στην έκρηξη. Στη σκηνή ανεβαίνει ο ίδιος ο συγγραφέας για να (ξανα-)ζήσει τις σκηνές εκείνες με τους ήρωές του, να (συμ-)πονέσει μαζί τους, να τους παρασταθεί... να τους δικαιώσει εντέλει.

Η Εύη Μάμαλη και Το Ασυναίσθημα

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Ε.Μ.: Μία βαθιά επιθυμία μου να βρω ένα μυθοπλαστικό πρόσχημα, μία αλληγορία, και μέσα από αυτή να πω κάτι που για μένα φαίνεται πως ήταν και είναι πολύ σημαντικό. Τα όλο και περισσότερα απρόσωπα πρόσωπα που περνούν από δίπλα μας καθημερινά θα έλεγα ότι υπήρξαν το έναυσμα μαζί με την απορία που γεννά κάτι τέτοιο στα παιδιά αλλά και τη δυσκολία να αποδοθούν οι λόγοι που έφτασε ένα πρόσωπο να φαίνεται απρόσωπο. Τόσο τα προσωπικά μου ερωτήματα όσο και οι ανησυχίες που «εισπράττω» από το περιβάλλον εργασίας μου, τον κόσμο των παιδιών, με οδήγησαν σε αυτό το κείμενο. Η παρατήρηση ότι υπάρχουν πρόσωπα γύρω μας που έχουν αρχίσει να μοιάζουν τόσο πολύ με μία ουδέτερη μάσκα και η ανάγκη να ανασκαφεί το υλικό που κάνει ένα ανθρώπινο πρόσωπο έτσι και να επενδυθεί με μία μυθοπλασία ήταν η αφορμή για τη δημιουργία αυτής της ιστορίας.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Ε.Μ.: Αναβάπτιση.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Ε.Μ.: Να αφεθεί να ξεκινήσει τη δική του περιπλάνηση χέρι χέρι με τον ήρωα της ιστορίας, το Άλφα, να αναζητήσει το δικό του ταφ-μυστικό συνοδοιπόρο, να δει στα πρόσωπα των γραμμάτων πρόσωπα και καταστάσεις από τη δική του αλήθεια. Το στερητικό άλφα μπροστά από τη λέξη συναίσθημα δηλώνει μία μεγάλη άρνηση. Όταν και εάν ο αναγνώστης το θελήσει, μπορεί να περάσει από την απλή ανάγνωση αυτής της ιστορίας σε κάτι παραπάνω: μπορεί να ξεκινήσει ένα δικό του ταξίδι στη θέση του ήρωα εάν δει ποια είναι η δική του μεγάλη άρνηση, την άρει και συναινέσει να περιπλανηθεί για να συναντήσει τη δική του αλήθεια. Συνοδοιπόρος του θα είναι τα συναισθήματα και αυτό που καθένα μπορεί να του προσφέρει σε δεδομένη στιγμή.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Ε.Μ.: Το ταξίδι αυτό είναι άχρονο και υπερτοπικό, γινόταν πάντοτε και παντού από τον άνθρωπο. Ο αναγνώστης μπορεί να επιλέξει αυτός πόσο θέλει να κρατήσει το ταξίδι. Όσο για τον τόπο θα πρέπει να είναι πρόθυμος να αρνηθεί για λίγο το στέρεο πάτημα στη γη και να μετεωριστεί στους αιθέρες, να διαπεράσει νέφη με το βλέμμα του γιατί θα θέλει να δει, να τεντώσει με προσμονή το αυτί σε ένα απόκοσμο μουρμουρητό γιατί θα θέλει να ακούσει. Όταν ξαναπατήσει στη γη, το βήμα του θα είναι αλλιώτικο και ο δρόμος ιδωμένος με άλλα μάτια.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο.
Ε.Μ.: «Και προσγειώθηκε το Άλφα σε μέρος που ποτέ ξανά δεν είχε αντικρίσει, μπροστά στο κατώφλι μιας πλατιάς θάλασσας. Και στάθηκε εκεί με τα δυο του πόδια βουτηγμένα στο νερό και πήρε μια ανάσα τόσο βαθιά που του δρόσισε τα πνευμόνια κι έκανε το δέρμα του να ριγήσει. Πρώτη φορά ένιωθε το σώμα του ζωντανεμένο.»

Στο οπισθόφυλλο...
Μία λέξη ραγίζει, ένας ολόκληρος κόσμος φανερώνεται. Ένα γράμμα γίνεται πρωταγωνιστής στην αληθινή ζωή κι ένα άλλο συνοδοιπόρος του. Άραγε, μπορεί κάτι να κολλήσει καλύτερα ύστερα από μια ρωγμή; Μπορεί μια χαμένη πρωτιά να παραχωρήσει τη θέση της στην ίδια τη ζωή;
Η αλληγορική ιστορία ενός γράμματος, του Άλφα, καμωμένη από υλικά συναισθημάτων. H ιστορία οποιουδήποτε, που ξεκινά ένα απροσδόκητο ταξίδι και μέσα από ανέμους, στάχτες, κύματα ανακαλύπτει ένα σύμπαν σπουδαιότερο από αυτό που άφησε.
Ένα παραμύθι για μεγαλύτερα και εντελώς μεγάλα παιδιά που μιλά για τη σημασία των συναισθημάτων και μας κουνά το κεφάλι καταφατικά πως αξίζει η διαδρομή που θα διανυθεί μαζί τους.
Το Ασυναίσθημα της Εύης Μάμαλη κυκλοφορεί από τις εκδόσεις www.vakxikon.gr και έχει λάβει Έπαινο από την Πανελλήνια Ένωση Λογοτεχών το 2015.

Η Εύη Μάμαλη γεννήθηκε το 1975 στην Αθήνα. Σπούδασε στο Παιδαγωγικό Τμήμα Δημοτικής Εκπαίδευσης του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών, όπου ειδικεύτηκε στη Διδακτική και τα Αναλυτικά Προγράμματα. Είναι υποψήφια διδάκτορας Παιδαγωγικής του Θεάτρου στο Δημοκρίτειο Πανεπιστήμιο Θράκης. Έχει ασχοληθεί με το θέατρο και τη γραφή. Το Ασυναίσθημα είναι το πρώτο της βιβλίο. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως εκπαιδευτικός.

Παρουσίαση των διακριθέντων διηγημάτων της συλλογής Λογοτεχνικές Πένες

Αυτό που με ώθησε να σας μεταφέρω το παρόν αναγνωστικό βίωμα, πηγάζει από την αναγνώριση της ποιότητας των έργων που διακρίθηκαν στον διαγωνισμό διηγήματος «Λογοτεχνικές Πένες» που διοργανώθηκε από την ιστοσελίδα Goodbooksweb.com και τις εκδόσεις Γράφημα. Μάλιστα, όσα αποσπάσματα ακολουθούν, περιέχονται στην έκδοση μιας έντυπης συλλογής διηγημάτων.
Παρακάτω θα σας παρουσιάσω σε συνοπτική μορφή τα έργα των βραβευθέντων λογοτεχνών ξεκινώντας με τον Μιχάλη Γριβέας και το διήγημα «Ανελκύστε τη σελήνη». Εκεί όπου το φοβερό φαινόμενο άρχισε πριν ένα μήνα περίπου. Η ολόλαμπρη πανσέληνος δέσποζε στο ξάστερο στερέωμα μέχρι τη μέση της βραδιάς. Ξάφνου, εντελώς απρόσμενα, εξαφανίστηκε, αναλύοντας μας κατόπιν ο δημιουργός τις αιτίες και τις αφορμές, κινούμενος σε αλληγορικά μονοπάτια με εφόδιο την φαντασία και την πραγματικότητα της κοινωνίας που ζούμε.

«Όλα τα όνειρά μου προσπαθώ να τα κάνω αληθινά», Eύα Πετροπούλου Λιανού

Τι εστί έρως;
Ε.Π.Λ.: Έρως ανίκατε μάχαν. Σε αναστατώνει. Δεν είναι απλά συναίσθημα είναι τρόπος ζωής.

Πιστεύεις στα ζώδια;
Ε.Π.Λ.: Πιστεύω στα γενικά χαρακτηριστικά των ζωδίων, και στους πλανήτες που τα εξουσιάζουν.

Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;
Ε.Π.Λ.: Την αγάπη μου.

Έχεις κατοικίδιο;
Ε.Π.Λ.: Όχι πλέον, είχα πριν χρόνια γάτα και σκύλο.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
Ε.Π.Λ.: Ομάδα; Μμμμ Εθνική Ελλάδος.

Καραμελάκια ή σοκολατάκια;
Ε.Π.Λ.: Σοκολατάκιαααααα!

Πουθενά να κρυφτείς

Θα πρέπει να πω αρχικά ότι το βιβλίο ήταν μια πολύ ευχάριστη έκπληξη.
Όσο το διάβαζα, ασυναίσθητα σκέφτηκα τη μάνα μου που όταν ήμουν μικρός και κάτι δε μου «καθόταν» οπτικά στο τραπέζι, μου έλεγε : «Δοκίμασε παιδί μου και αν δε σου αρέσει ας το»…
Γιατί περί αυτού πρόκειται…
Το θέμα δεν είναι από αυτά που συνήθως με τραβάνε, θα έλεγα ότι μάλλον με απωθούν.
Πακέτο μαζί με το ανατριχιαστικό εξώφυλλο ήταν συνταγή «μην το διαβάζεις»…
Αμ δε!! Το βιβλίο με πήρε απ τα μούτρα, κυριολεκτικά με καθήλωσε, διαλύοντας τις όποιες αμφιβολίες μου πιο γρήγορα απ όσο μπορούσα να φανταστώ.
Τρεις αδερφές βιώνουν την απώλεια της μητέρας τους και το συνεχή φόβο ζώντας με ένα βίαιο και ανελέητο πατέρα. Μαζί, θα καταφέρουν να επιβιώσουν έπειτα από μια εφιαλτική νύχτα μόνο και μόνο για να υποστούν τις συνέπειες, για να ζήσουν ένα ακόμα χειρότερο εφιάλτη ξανά και ξανά.
Έναν εφιάλτη που εμφανίζεται ακόμα και εκεί που νομίζουν ότι τον έχουν αφήσει οριστικά πίσω τους.

Τσάικα!

Δύο παράλληλες ιστορίες. Ένα σημείο στίξης.

Στο Τσάικα... μπορεί να σας μπερδέψει το δελτίο τύπου. Μπορεί να σας μπερδέψει και η παράσταση αλλά θα σας ξεμπερδέψει η ίδια η παράσταση, δηλαδή οι συντελεστές της. Μπερδευτήκατε;
Στο δελτίο τύπου γράφει:
Οι ήρωες του Γλάρου υποφέρουν από μεθεόρτια κατάθλιψη. Για να ξεχάσουν διαβάζουν, χορεύουν ξέφρενα στο πάρτι που έχουν στήσει και αναρωτιούνται αν κανείς γνωρίζει τα βάσανά τους.
Αυτό που συμβαίνει επί σκηνής... αφορά δύο κείμενα του Τσέχωφ, τον Γλάρο και Το θαυμαστικό, με τα οποία οι ήρωες υποθέτουν, συνομιλούν και ερωταπαντώνται για την υποκριτική τέχνη και τη σχέση τους με το θέατρο στα πλαίσια μιας κωμωδίας για τη ζωή στο θέατρο και το θέατρο στη ζωή -το τελευταίο έτσι ακριβώς διατυπώνεται στο δελτίο τύπου αλλά θαρρώ είναι τόσο ορθά τοποθετημένο που δε γίνεται να αντικατασταθεί με κάτι άλλο.

Η Σωτηρία Ιωαννίδου και Της μύγας το παραμύθι

Πως σας ήρθε η ιδέα;
Σ.Ι.: Οι ήρωες μέσα στο κεφάλι μου απαιτούσαν να περάσουν στην αιωνιότητα.

Που γράψατε το βιβλίο σας;
Σ.Ι.: Σε όλες τις γωνιές της πόλης.

Πόσο χρόνο σας πήρε η συγγραφή;
Σ.Ι.: Περίπου δύο χρόνια.

Πως θα χαρακτηρίζατε το βιβλίο σας με δυο λόγια;
Σ.Ι.: Σκοτεινό κι απρόβλεπτο.

Θέλετε να μας δώσετε μια περιγραφή;
Σ.Ι.: Ένα κορίτσι μεταμορφώνεται σε μύγα και περνάει την διαχωριστική γραμμή πραγματικότητας και φαντασίας. Συναντά ανθρώπους που παλεύουν με το σκοτάδι μέσα τους.

Τι αγαπήσατε περισσότερο σε αυτό το βιβλίο;
Σ.Ι.: Το πώς αντιστέκονται οι ήρωες στο να μην τους ρουφήξει το σκοτάδι. Να μείνουν στο φως.

Ποιος είναι ο πιο αγαπημένος σας ήρωας και γιατί;
Σ.Ι.: Δεν μπορώ να ξεχωρίσω. Όλοι οι ήρωες είναι παιδιά μου.

Μέτσενγκερσταϊν

Μέτσενγκερσταϊν τιτλοφορείται το μυθιστόρημα του Σήφη Ζερβουδάκη που κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Ίαμβος.
Στην αινιγματική περίληψη διαβάζουμε ότι:
Ο έρωτας του νεαρού που μας συστήνεται με το παρατσούκλι Πρόσπερος για τη γοητευτική Φλώρα θα έχει μάλλον απρόβλεπτες συνέπειες: όταν εκείνος νομίζει πως έχει πια ξεχάσει, εκείνη θα επιστρέψει για να τον οδηγήσει σε μια εξωφρενική περιπέτεια -θα έλεγε κανείς μια κάθοδο στην Κόλαση.
Από την Οδησσό στα Καρπάθια και από εκεί στα σιωπηλά σοκάκια του Παρισιού -όπου, όπως ισχυρίζονται οι οπαδοί του, ο ίδιος ο διάβολος φανερώνεται στους "εκλεκτούς"- ο Πρόσπερος θα ακροβατεί διαρκώς ανάμεσα στην πραγματικότητα και την ψευδαίσθηση, ενώ το Κακό δε θα είναι ποτέ πολύ μακριά.
Οι απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα φαίνεται πως θα δοθούν στις σκοτεινές αίθουσες του πατρογονικού πύργου της ξακουστής φαμίλιας των Μέτσενγκερσταϊν.
Δεν τους ξέρετε; Ώρα να τους γνωρίσετε!
Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Ίαμβος προσφέρουν το μυθιστόρημα του Σήφη Ζερβουδάκη σε έναν τυχερό αναγνώστη. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες χρήσιμες πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματισθεί για τις 29 Μαΐου 2017 και το βιβλίο θα αποσταλεί/παραδοθεί στον τυχερό από τις εκδόσεις Ίαμβος.
k
Καλή τύχη!

Απόσπασμα:

Γιάννης Φέρμης

Ένας από τους πιο χαρακτηριστικούς τυπίστες του ελληνικού κινηματογράφου, που δε δίσταζε στιγμή να αυτοσαρκάζεται, γεννήθηκε το 1921 στη Λάρισα (κατ’ άλλους στη Σμύρνη και κατέφυγαν οικογενειακώς στη Λάρισα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή), όπου και επέστρεψε στο τέλος της ζωής του για να πεθάνει οικονομικά αβοήθητος το 1999. Το παρωνύμι Φέρμης πολλοί υποστηρίζουν ότι του το κόλλησε ο Νίκος Σταυρίδης, όμως εντόπισα και την περίπτωση να το άλλαξε ο ίδιος, αφού το έσκασε στην Αθήνα για να σπουδάσει θέατρο παρά τη θέληση των γονιών του (συγκεκριμένα εδώ).

Lebensraum

Θανάση Τριαρίδη

Lebensraum: "Ζωτικός χώρος".
Η θεωρία του "Ζωτικού Χώρου" διατυπώθηκε στην αρχή του 20ου αιώνα και υποστηρίζει ότι ένα κράτος για να αναπτυχθεί οργανικά επιβάλλεται να προσαρτήσει όσα γειτονικά εδάφη λογαριάζει ως ζωτικό του χώρο. Αυτή η θεωρία, έγινε το κεντρικό πολιτικό και στρατηγικό σχέδιο του ναζισμού. Έτσι ο Χίτλερ ξεκίνησε τις προσαρτήσεις κρατών και περιοχών στο τέλος της δεκαετίας του 1930 για να οδηγηθεί η Ευρώπη στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.
Λίγα λόγια για το έργο:

Andre Rieu – Το πρώτο βιολί μιας ορχήστρας!

Αυτή είναι η ιστορία του “Βασιλιά του Waltz”, του ανθρώπου που έφερε την κλασική μουσική πάλι στο προσκήνιο, πούλησε εκατομμύρια δίσκους και έκανε συναυλίες που οι σημερινοί “Rock Stars” δεν μπορούν να συναγωνιστούν!

Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων

Το μουσείο των αποξηραμένων συναισθημάτων τιτλοφορείται το νέο λογοτεχνικό πόνημα του συγγραφέα Θοδωρή Κούκια. Είναι το 2ο του μυθιστόρημα του συγγραφέα. Κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Κέδρος και ανήκει στη σειρά «Big Bang Books». Πρόκειται για ένα κατά κύριο λόγο εφηβικό μυθιστόρημα. Μυθιστόρημα όμως που διαβάζεται απνευστί με αμείωτο ενδιαφέρον και τεράστια άνεση από κάθε αναγνώστη ανεξαρτήτου ηλικίας, γιατί όλοι μας κρύβουμε βαθιά μέσα μας ένα παιδί.
Προσωπικά, ξεκίνησα το συγκεκριμένο βιβλίο με όρεξη κι ανυπομονησία να συναντήσω μέσα στις σελίδες του τους ήρωες που αναφέρονται έξυπνα στο οπισθόφυλλο του!


…γιατί μια προσωπικότητα, ένα έργο, μια ιδέα, πρέπει να αγγίζουν αυθόρμητα τη ψυχή σου…

Μια προσωπικότητα, ένα έργο, μια ιδέα, πιστεύω πως πρέπει να αγγίζουν αυθόρμητα τη ψυχή σου με ποικίλους τρόπους ώστε να χαρακτηριστούν ως αληθινά, διατηρώντας τη δική τους διαχρονική αξία. Ένας από τους ανθρώπους που θα συμπεριλάμβανα σίγουρα στην παραπάνω κατηγορία, θα βρισκόταν με βεβαιότητα και η ποιήτρια Λίτσα Μοσκιού.

Μια δημιουργός που το έργο της μελοποιήθηκε και αναπαράχθηκε εν μέρει σε θεατρική αναπαράσταση, προωθώντας έτσι την ουσία της ποίησης σε εποχές που αυτού του είδους η λογοτεχνική έκφραση δε τυγχάνει της αναγνώρισης που της αρμόζει.

Κάτι που μου φέρνει στο νου κάποιους απ’ τους στίχους του Οδυσσέα Ελύτη, που τους έγραψε για την ατελέσφορη αγάπη, μα πιστεύω πως συνάδουν απόλυτα και στη κατάσταση που περιγράφω:

Επειδή το αδοκίμαστο και το απ' αλλού φερμένο
Δεν τ' αντέχουν οι άνθρωποι κι είναι νωρίς, μ' ακούς*

«Λατρεύω να εξερευνώ μονοπάτια», Σμαραγδή Μητροπούλου

Τι εστί έρως;
Σ.Μ.: Έρως είναι να ονειρεύεσαι με τα μάτια ανοιχτά. Έρως είναι κι ένα άγγιγμα κι ένα φιλί κάτω από τη βροχή.

Πιστεύεις στα ζώδια;
Σ.Μ.: Όχι, αλλά μην το πεις πουθενά!!

Τι δώρο θα έκανες σε έναν εχθρό σου;
Σ.Μ.: Τη συγχώρεση και τη λησμονιά.

Έχεις κατοικίδιο;
Σ.Μ.: Eίχα κάποτε έναν γατούλη με άσπρη και γκρι γούνα.

Ποια είναι η αγαπημένη σου ομάδα;
Σ.Μ.: Εθνική Ελλάδος.

Καραμελάκια ή σοκολατάκια;
Σ.Μ.: Σοκολατάκια με γέμιση λικέρ... γεύση μεθυστική που λιώνει στο στόμα.

Μαύρο ή άσπρο;
Σ.Μ.: Άσπρο σαν τα σύννεφα του ουρανού και σαν το χιόνι το απάτητο.

Τι πρέπει να συμβεί μια τέλεια μέρα;
Σ.Μ.: Να χιονίσει κι εγώ καθισμένη δίπλα στο παράθυρο συντροφιά με ένα σημειωματάριο κι ένα στυλό και μια κούπα αχνιστό τσάι να αγναντεύω το βουνό και να καταγράφω τις σκέψεις μου.

Τι νούμερο παπούτσι φοράς;
Σ.Μ.: 39

Έχεις χόμπι;
Σ.Μ.: Λατρεύω να εξερευνώ μονοπάτια ξεχασμένα στο χρόνο και να περπατώ σε παραλίες ερημικές το χειμώνα.

Ο Γιώργος Μπελαούρης σε Ψυχοπλάνης φαινόμενα

Πως ξεκινήσατε να γράφετε; Υπήρξε κάποιο περιστατικό που σας ώθησε ή τελικά πρόκειται για μια εσωτερική ανάγκη;
Γ.Μ.: Μεγάλωσα σε μια υπερπροστατευτική οικογένεια και σπάνια έβγαινα, οπότε το καταφύγιό μου έγινε το γράψιμο από πολύ νεαρή ηλικία. Αυτό που ίσως να με ώθησε ήταν το γεγονός ότι συχνά με έπαιρνε ο ύπνος από τον ήχο της γραφομηχανής της μητέρας μου, η οποία είναι ποιήτρια. Ήδη από δευτέρα δημοτικού όμως πάλευα τα πρώτα μου σκαριφήματα, τις πρώτες μου περιπέτειες. Αυτό στον πυρήνα του δεν έχει αλλάξει μέχρι σήμερα: γράφω πιθανολογικά σενάρια, κρύβομαι πίσω από τους ήρωές μου και η φαντασία μου με πηγαίνει όπου εκείνη θέλει.

Από που εμπνέεστε; Τι σας προσφέρει ή αποτελεί την πηγή της έμπνευσης; Θα μπορούσε και μία εικόνα, ένα άρωμα;
Γ.Μ.: Για να είμαι ειλικρινής, η μέγιστη πηγή έμπνευσης για εμένα, είναι ο έρωτας και ο θάνατος. Είναι δύο μοτίβα που έχουν εμπνεύσει τόσους ανά τους αιώνες κι εγώ δεν είμαι εξαίρεση στο κανόνα. Οι δυνατές ιστορίες που περιστρέφονται γύρω από την απειλή του θανάτου και την σαγήνη του έρωτα με συγκινούν και με ιντριγκάρουν αρκετά ώστε να με κρατήσουν κατά την χρονοβόρα διαδικασία της γραφής τους. Οι εικόνες κλασσικών καλλιτεχνών με βοηθούν να σχηματίσω ή να προχωρήσω μια σκηνή που δεν τρέχει, μα δεν μπορώ να πω ότι κάτι τόσο φευγαλέο θα με οδηγούσε από μόνο του να γράψω κάποιο μακροσκελές κείμενο.

Στην εργογραφία σας περιλαμβάνονται αρκετά θεατρικά έργα στα οποία υπογράφετε και τα κείμενα αλλά και τη σκηνοθεσία. Τι σημαίνει για σας το θέατρο; Θεωρείτε ότι ο θεατρικός λόγος σας εκφράζει περισσότερο;
Γ.Μ.: Το θέατρο μπήκε στη ζωή μου όταν ήμουν 22 ετών και έγινε ένας έρωτας που δεν περίμενα ποτέ ότι θα με συγκλονίσει. Έχουν ανέβει μέχρι στιγμής 10 μονόπρακτα, 2 μονόλογοί μου, δύο σκετσάκια μου και δύο παραστάσεις κανονικής διάρκειας και με συγκρατεί η αμεσότητά του. Οι αντίδραση και η κριτική από το κοινό είναι άμεση, το κείμενο βασίζεται στο διάλογο οπότε ρέει και γράφεται πιο εύκολα, βλέπεις ανθρώπους να κάνουν τα λόγια σου δικά τους και κάτι που ονειρεύτηκες όσο το έγραφες να έρχεται στη ζωή. Είναι ανατριχιαστικό, δεν υπάρχουν λόγια για να περιγράψει κανείς την αίσθηση… Το μέσο που με εκφράζει περισσότερο όμως είναι το μυθιστόρημα: το ταξίδι κρατάει περισσότερο και μπορείς να επεκταθείς όσο θες, δίχως το φόβο να κουράσεις το κοινό ή να χάσεις τον θεατή.

Ποια είναι η Λενόρ Κορπς; Πείτε μας λίγα λόγια για το κόνσεπτ
Γ.Μ.: Η Λενόρ Κορπς είναι μια νεαρή καλλιτέχνιδα, η οποία ερχόμενη αντιμέτωπη με το θάνατο του παππού της, ξεκλειδώνει την δύναμη όσα ζωγραφίζει να έρχονται στη ζωή. Αυτή η ιδιότητα είναι η ψυχοπλάνη (οι μεταφυσικές προεκτάσεις της Τέχνης δηλαδή και το γεγονός ότι κάθε δημιουργός είναι ένας μικρός θεός). Η ψυχοπλάνη αποτελεί ένα κομμάτι της μυθολογίας μου που μου φανερώθηκε πριν δύο χρόνια και ήξερα από την αρχή ότι είναι απλά αχανές και πολυδιάστατο, οπότε αποφάσισα να μην το κρατήσω μόνο για εμένα. Ανάρτησα την σελίδα της Λενόρ και έκανα μία ανοιχτή πρόσκληση σε καλλιτέχνες πάσης φύσεως να μοιραστούμε αυτό τον κόσμο, να ονειρευτούμε όλοι μαζί. Μέσα σε ενάμισι έτος 54 καλλιτέχνες ανταποκρίθηκαν στο κάλεσμά μου (μουσικά κομμάτια, φωτογραφία, artworks, 3d videos κ.λ.π.) καθώς και 7 διηγήματα ψυχοπλάνης που επέκτειναν τον κόσμο πέρα από την Λενόρ. Κάθε καλλιτέχνης ή συγγραφέας που θέλει να συμμετέχει στην σελίδα μπορεί να επικοινωνήσει μαζί μου και να τον πληροφορήσω σχετικά.

Ποια τα άμεσα μελλοντικά σας σχέδια;
Γ.Μ.: Αν και δεν μου αρέσει να σχεδιάζω, θα ήθελα δύο στόχους να καταφέρω φέτος: να κυκλοφορήσει η Λενόρ ή κάποια άλλη προσωπική έκδοση, ενώ στο μπλογκ μου φέτος σκοπεύω να αναρτήσω 50 διηγήματα μου, γραμμένα τα τελευταία τρία χρόνια.
Μέσα σε δύο χρόνια που τρέχει το μπλογκ, έχω ήδη ανεβάσει κατά καιρούς κεφάλαια από νουβέλες μου καθώς και 50 άλλα διηγήματά μου, μα σκέφτηκα ότι αφού 100 έχω γράψει συνολικά, γιατί να μην τα ανεβάσω όλα;

Μοιραστείτε ένα μεγάλο σας όνειρο, απραγματοποίητο ακόμη...
Γ.Μ.: Κάποια στιγμή στο μέλλον να καταφέρω να οργανώσω ένα event με όλους τους καλλιτέχνες που έχουν κάνει γκεστ στη σελίδα της Λενόρ, για να συναντηθούμε όλοι μαζί, να μας γνωρίσει ο κόσμος και να περάσουμε μία όμορφη μέρα συνομιλώντας και ανταλλάσσοντας απόψεις για την δημιουργική διαδικασία μας. Αυτό θα ήταν υπέροχο!

Στο Altera Pars...

Σε μία ανάρτηση οι παραστάσεις του θεάτρου Altera Pars το έτος 2017. Η ανάρτηση με τα δελτία τύπου ανανεώνεται συνεχώς και ενημερώνεται με ό,τι νεότερο. Στο τέλος αναφέρονται τα στοιχεία επικοινωνίας με το θέατρο.

Αστρόσκονη


Το δάκρυ του είχε κρυσταλλώσει από πολύ καιρό.
Ζούσε την προσωπική του κόλαση καθώς αδυνατούσε να εκφράσει τα συναισθήματά του.
Το μόνο που μπορούσε να κάνει είναι να επιδείξει την ταχύτητα και το όμορφο γυαλιστερό του αμάξι, μία δυναμική και ένας χειρισμός που σε έκανε να νιώθεις ξεχωριστός.

Πέρα από τα συναισθήματα δεν είχε απομείνει τίποτα, μόνο η σκόνη που σιγά έπεφτε στο χώμα.

Αυτή, ξανάρθε και έκανε κάτι πολύ κακό, τον γέμισε συναίσθημα.
Όλα μέσα του ήταν σαν ένα κύμα, μία δύναμη που ήθελε απλά να αφεθεί και να τα πάρει όλα στο πέρασμά του, χωρίς να τον ενδιαφέρουν οι συνέπειες, παρόλα αυτά είχε βγει από τα έγκατα της γης, από την κόλαση την ίδια.

Ανακύκλωση

Γράφει ο Κυριάκος Χαλκόπουλος
Πριν λίγο καιρό διάβασα την συλλογή διηγημάτων “Ανακύκλωση”, της Ελένης Χριστοφοράτου. Να γράψει κανείς σύντομα διηγήματα έχει τις δικές του δυσκολίες... Για παράδειγμα δεν μπορεί ο συγγραφέας να αναπτύξει επί μακρόθεν μια ιδέα, ούτε να ελπίζει πως σημεία του κειμένου λιγότερο ενδιαφέροντα θα ιδωθούν με πιο θετικό τρόπο όταν το κείμενο φτάσει σε εξελίξεις που έκρυβε μεθοδικά από τον αναγνώστη. Από την άλλη... όταν όλο το έργο είναι μικρό σε έκταση, λίγες σελίδες μόνο, δεν υπάρχει ιδιαίτερη περίπτωση να αλλάξει η γνώμη από τη στιγμή που η προσοχή προσηλωθεί στις λέξεις του, με την υποψία ότι κάτι ευχάριστο περιμένει.

Παρατήρηση του Άχρονου

Το έργο Παρατήρηση του Άχρονου πραγματεύεται την ποιότητα και τη δυναμική της Παρατήρησης του μέσα και του έξω, την αυτοπαρατήρηση και την εξέλιξη της ύπαρξης μέσα από τις αξίες της που είναι η Αφομοίωση, η Ενσυναίσθηση, η Συνείδηση. Η Παρατήρηση είναι το κλειδί της Ελευθερίας.
Ο Παρατηρούμενος στέκεται στα όρια του Εγκλεισμού του, στα όρια όπου ο Άνθρωπος δεν χωράει. Στα όρια της πνευματικής του γιγάντωσης ένα υπερβατικό ον που δεν χωράει στα όρια, στα σύνορα που του επιβάλλουν και χτίζουν γύρω του σε μια προσπάθεια αυτοεγκλεισμού.
Το Άχρονο σημαίνει το Αθάνατο, το Άπειρο. Το Παρόν είναι το Άχρονο. Η στιγμή της καθαρής Αυτογνωσίας δεν πρέπει να κινείται από το παρελθόν και το μέλλον, το πριν και το μετά. Η στιγμή είναι το Άχρονο. Παρατήρηση του Άχρονου-Παρατήρηση, του Απείρου-Παρατήρηση, του ίδιου του Εαυτού.
ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ του Έσω Σύμπαντος, στο Εσωτερικό του Απείρου, στην Παράλληλη διάσταση Πνοων, Παρατήρηση της Απόστασης του Όλου, της Αποδόμηση, της Άυλης Ακινησίας του Απείρου... Στην Ένωση του Μη Ορατού, στην Άπνοια της Αιώρησης, στο Αιώνιο της Καθαρότητας,... Παρατήρηση στο Βασίλειο της Σιγής, στην Πέτρα της Αντανάκλασης, στο Πεδίο της Διερεύνησης του Όλου, στο Σώμα της Φωτιάς, στη Σιγή του Ακίνητου, στο Παρελθόν του Χρόνου, στην Ύπαρξη της Λήθης, στο Σημείο της Διάστασης του Είναι, στην Κατεύθυνση του Τέλους, στο Σύμβολο της Λύπης, στη Στιγμή της Αθανασίας, στο Ανάγλυφο των Σωμάτων.

Σκηνοθεσία-Σύλληψη-Απόδοση-Κείμενα-Σκηνική/Ηχητική Εγκατάσταση-Φώτα-Ήχος-Κοστούμια: EYPRAKSIA
Παραστάσεις στο Θέατρο Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών κάθε Δευτέρα και Τρίτη μέχρι 7 Φεβρουαρίου 2017 στις 20:00. Διάρκεια: 60 λεπτά.
Η είσοδος είναι ελεύθερη. Αντί εισιτηρίου προσφέρουμε τρόφιμα μακράς διάρκειας για τους πρόσφυγες.
Υπό την Αιγίδα της UNESCO
Η Eypraksia απαντά τις ερωτήσεις μου σχετικά με την παράσταση.

Το όνομα του ρόδου

Ο Ουμπέρτο Έκο, λίγο πριν τα πενήντα του χρόνια, γράφει το πρώτο του μυθιστόρημα το οποίο εκδίδεται υπό τον τίτλο Il nome della rosa από τον οίκο Bompiani στο Μιλάνο του 1980. Οι πωλήσεις του βιβλίου ξεπερνούν τα 9.000.000 αντίτυπα παγκοσμίως κάνοντας τον Έκο γνωστό πέρα των ακαδημαϊκών, σημειολογικών, στοχαστικών και δοκιμιογραφικών κύκλων, και κάπου εκεί καταρρίπτεται η θεωρία που λέει ότι οι εμπορικοί-δημοφιλείς συγγραφείς βρίσκονται όσο πιο κοντά γίνεται στην τρίτη δεκαετία τους (δηλαδή νιότη με σοφία μαζί), διαθέτουν δύο μέτρα μπόι, θεληματικό πιγούνι (οι άντρες) και κατάξανθο μακρύ μαλλί (οι γυναίκες), σερφάρουν ασύστολα στα κοινωνικά δίκτυα ένεκα δημοτικότητας, τρέχουν από τη μία παρουσίαση/εκδήλωση στην άλλη βγάζοντας όσο το δυνατόν περισσότερες φωτογραφίες -διαθέτουν και την ανάλογη γκαρνταρόμπα-, κοινοποιούν συνέχεια από/για την τρύπα της κάλτσας τους ως την φανταστικοϋπέροχη δύση από το μπαλκόνι αναζητώντας συνεχώς την προσοχή -και την έχουν, γιατί όποιος θέλει βρίσκει τρόπο-, όμως δεν έχουν το βασικότερο: ένα καλό βιβλίο να παρουσιάσουν.

Αυτοκράτωρ Αδριανός

Ένας άνθρωπος σαρώνει με την παρουσία του το χώρο από τη μία άκρη στην άλλη ενσαρκώνοντας μία εμβληματική φυσιογνωμία της ιστορίας μας με σπουδαίο έργο. Ο Χρήστος Λιακόπουλος έγραψε, σκηνοθέτησε και ερμηνεύει έναν από τους καλύτερους αυτοκράτορες της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, υπέροχο φιλέλληνα και λάτρη του ελληνικού πνεύματος που όλοι γνωρίζουμε και χρησιμοποιούμε το όνομά του καθημερινά αλλά ελάχιστοι μπήκαμε στη διαδικασία να τον ανακαλύψουμε ως προσωπικότητα.
Είναι η πρώτη φορά που ανεβαίνει παράσταση για τη ζωή και το έργο του Αυτοκράτορα Αδριανού αλλά δεν κερδίζει τόσο γι΄αυτό όσο για την ατμόσφαιρα με την οποία φορτίζεται ο χώρος, την όμορφη ροή του κειμένου, την ιδανική χροιά του Χρήστου Λιακόπουλου -όσο σκληρός χρειάζεται, όσο γλυκός απαιτείται και υπέροχα αισθαντικός-, για τις πετυχημένες μουσικές επιλογές που ντύνουν την ιστορία και τόσα άλλα.

Ο Μιχαήλ Άνθης και το Προσοχή άνθρωπος

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Μ.Α.: Η ανάγκη μου να ορίσω τη σχέση ανθρώπου-σκύλου σ’ ένα διαφορετικό επίπεδο.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Μ.Α.: Ανατρεπτικό.

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που πρόκειται να το διαβάσει;
Μ.Α.: Να αφήσει την πόρτα ανοιχτή στην φαντασία του για να μην του γαβγίζει ο σκύλος μου να του ανοίξει.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Μ.Α.: Σ΄ένα μικρό, αιγαιοπελαγίτικο νησί με ανοιχτό το εισιτήριο επιστροφής.
Όλοι μαζί θα φτιάχναμε τη συνταγή ενός καλύτερου κόσμου. Μη νομίζετε, δεν είναι τόσο δύσκολο. Από τα πρώτα υλικά είναι η ευγένεια και η κατανόηση.

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο

Μ.Α.: «Η Αφρική γέννησε τη ζωή. Ο πολιτισμένος κόσμος, με την άνευ όρων και ορίων ευζωΐα που επιλέγει, σκοτώνει τη μάνα του και μαζί τις τύψεις του, για να μην του θυμίζουν τη βαθιά σκούρα καταγωγή του».

Στο δελτίο τύπου γράφει:
«Αν μπορείς, αναμετρήσου με το βλέμμα ενός αδέσποτου σκύλου.»

Τι μπορεί να κάνει ο Κάιντ (Kind), ένα αδέσποτο Γκριφόν Φωβ της Βρετάνης, όταν γίνεται ο πλουσιότερος σκύλος του κόσμου; Μα, να πάρει υπό την προστασία του έναν αδέσποτο... άνθρωπο, και, όντας σκύλος, να αρχίσει να λειτουργεί κι ο ίδιος ως άνθρωπος!
Ο αδέσποτος άνθρωπος δεν είναι άλλος από τον Λαντλ, έναν προικισμένο άστεγο, που ξεναγεί τον Κάιντ στα σκοτεινότερα λαγούμια της αδίστακτης και αυτοκαταστροφικής ανθρώπινης φύσης. Οι διαδρομές που θα διανύσουν και οι ανεπανάληπτες εμπειρίες που θα μοιραστούν, ανατρέπουν τις γνωστές ισορροπίες ανθρώπου-ζώου.
Πρόκειται άραγε για μια ιστορία απέραντης φιλίας ή για μια ιστορία καλυμμένης κυριαρχίας; Αν είναι το πρώτο, μέχρι πού μπορεί να φτάσει; Αν είναι το δεύτερο, ο άνθρωπος έχει τον τελευταίο λόγο ή ο σκύλος το τελευταίο γάβγισμα;

«H αγάπη είναι το μοναδικό ποτάμι διπλής κατεύθυνσης. Τα ζώα το γνωρίζουν καλά, γι' αυτό και συχνά κολυμπούν αντίθετα στο ρεύμα.»

Το βιβλίο κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Εντύποις.
Βρείτε το εδώ!

Κερδίστε το!
Οι εκδόσεις Εντύποις προσφέρουν δύο αντίτυπα του βιβλίου σε ισάριθμους τυχερούς αναγνώστες. Για να συμμετέχετε στην κλήρωση αλλά και για να στείλετε το μήνυμά σας στον Μιχαήλ Άνθη κλικάρετε το παρακάτω k και συμπληρώστε τη φόρμα. Παρακαλώ, σημειώστε τα ακόλουθα:
Διαβάστε τους όρους και άλλες σχετικές πληροφορίες για τις κληρώσεις, τα δώρα και τους τυχερούς εδώ. Η κλήρωση έχει προγραμματισθεί για τις 27 Φεβρουαρίου 2017 και τα βιβλία θα αποσταλούν/παραδοθούν στους τυχερούς από τις εκδόσεις Εντύποις.
k
Καλή τύχη!

Spooky Train

Είσοδος στο 2017 και πρώτη μου επαφή με μια ελληνική μπάντα που υιοθετεί τον αγγλόφωνο στίχο και ακούει στο όνομα Altribe. Εξ όσων γνωρίζω, τρίτος ολοκληρωμένος δίσκος για το συγκρότημα, με τον drummer Άλμπερντ Παναγιωτόπουλο στο δημιουργικό κομμάτι, τη Φιόνα Λαμπρίδη ως frontwoman, ακουστική κιθάρα και συνθετική συνδημιουργό των κομματιών, τον Απόστολο Καρατζά στην ηλεκτρική κιθάρα, ενώ νέο μέλος στην μπάντας αποτελεί ο Γιάννης Γαρδικλής στο μπάσο.
Εννέα στο αριθμό τα κομμάτια του δίσκου "Spooky Train", μια βεντάλια σε ηχητικούς χρωματισμούς post rock, blues, half 'n' half funky/soul και όχι μόνο, και να που έχεις παραπάνω των τριάντα έξι λεπτών ερμηνείας και άξιας μουσικής που τιμάει τον χρόνο και τα αυτάκια σου· trust me, δεν είναι και τόσο εύκολο στις μέρες μας να απολαύσεις μισή ώρα καλής μουσικής!

Παραμυθένιες σκέψεις πάνω στο βιβλίο Σέρρα-Η ψυχή του Πόντου του Γιάννη Καλπούζου

«Κάλεσε ο Νικηφόρος τους μουσικάντηδες να σταθούν απέναντί τους, παράγγειλε τον χορό σέρρα δίχως λόγια κι έδεσαν αράδα οι τέσσερις αντάρτες τα χέρια.»


Το κρύο αφόρητο στο Δάσος των Παραμυθιών! Γύρω τα πάντα λευκά καθώς εδώ και πέντε μέρες δεν λένε να σταματήσουν οι άσπρες νιφάδες να πέφτουν. Ψυχή έξω. Ο νέος χρόνος τούς βρήκε όλους γύρω από τα τζάκια, στη θαλπωρή των παραμυθόσπιτων. Κι όμως στο σπιτάκι της Στελλίτσας Ζαχαρίτσας κατέφθασε ατρόμητος και θαρραλέος... ποιος άλλος; Ο Σεβάχ ο Θαλασσινός!
-Απορώ πως τα κατάφερες! Ήσουν πραγματικά η έκπληξη των γιορτών!
-Είχα υποσχεθεί το καλοκαίρι πως θα σας επισκεφτώ! Να σου φέρω και τις φωτογραφίες! Βέβαια μέσα στο καταχείμωνο… άντε να βλέπεις φωτό με παραλίες κι αμμουδιές! Αλλά σου κρατώ και κάτι ακόμα. Πιο σημαντικό… Ξέρω πόσο αγαπάς τα βιβλία, κι αυτό ΠΡΕΠΕΙ να το διαβάσεις!

Φως

Γράφει ο Χριστόφορος Τριάντης

Ω, αγαπημένη
μαύρο ψωμί μου δώσανε
τα χέρια σου.
Οι εποχές άλλαξαν
και έγιναν μία.
Χορτάρια φύτρωσαν
στους ξερούς δρόμους
και πίσω απ’ τα μυστήρια
το βλέμμα σου
ομόρφυνε τον χρόνο.
Ο φόβος έπαψε
τις στροφές γύρω
απ’ τον Ήλιο
κι η χαρά πέρασε
σε θυμάρια κι αυλακιές.
Ευθύς οι παπαρούνες
αρνηθήκανε τους εφιάλτες
και στόλισαν το φως.


Copyright © Χριστόφορος Τριάντης All rights reserved, Ιανουάριος 2017
Το συνοδευτικό κολάζ δημιουργήθηκε από λεπτομέρειες πίνακα της Φωτεινής Παππά (μολύβι και νερόχρωμα)

Από τον ίδιο:

Στο Ελυζέ...

Σε μία ανάρτηση όλες οι παραγωγές των εκδόσεων Όστρια στο θέατρο Ελυζέ. Δείτε τα δελτία τύπου ενώ στο τέλος της ανάρτησης θα βρείτε τα στοιχεία επικοινωνίας με το θέατρο. Η δημοσίευση ανανεώνεται συνεχώς και ενημερώνεται με ό,τι νεότερο.

Κερδίστε έκπτωση!
Οι αναγνώστες του koukidaki μπορούν να εξασφαλίσουν τα εισιτήριά τους στη μισή τιμή (έκπτωση 50%) αναφέροντας το όνομα του ιστότοπου όταν κλείνουν τις θέσεις τους. Ισχύει για όλες τις παρακάτω παραστάσεις.

Γκρεμός


Κρεμόταν.
Το αμάξι προσπαθούσε να ισορροπήσει στο χείλος του γκρεμού.
Ο οδηγός ξύπνησε αλλά ήταν πολύ αργά, γιατί αυτή είχε φύγει και είχε πάει στο πίσω μέρος του αμαξιού.
Στην ασφάλεια.
Γλίστρησε για μια στιγμή και ένιωσε το κενό μέσα της να κυριαρχεί.
Κατάφερε να πάρει μια βαθιά ανάσα και να γεμίσει τα πνευμόνια της με αέρα καθώς η πραγματικότητα φανερωνόταν μπροστά της και πήγαινε μία πίσω και μία μπροστά, σα τραμπάλα.
Το χέρι της απλώθηκε ενστικτωδώς προσπαθώντας να αγγίξει τον οδηγό και να τον ξυπνήσει, μα μάταια.
Η θέα της στιγμής της έκοψε την ανάσα.

Ο Γιάννης Σγουρούδης και Η σκάλα δίπλα στη θάλασσα

Καλώς ήρθες στον κόσμο μου ξένε
δεν υπάρχουν όρια εδώ
μονάχα δίψα για την
ιεροτελεστία της θέλησης
για τα ταξίδια που τσάκισες.
Ανατινάχθηκαν στο πρώτο φως
τα όνειρα μας
έγινα ο συλλέκτης τους.
Ξέρω πως κανένα χαμόγελο
δεν φτάνει την στιγμή
που η καρδιά σβήνει
εκείνο το κορίτσι
που τα μαλλιά της έλυνε
δεν έχει άλλες αντοχές
ήρθε να με λυτρώσει
με το φιλί της.[1]
Σαν περίληψη...
Η σκάλα δίπλα στη θάλασσα:
Ο τίτλος του βιβλίου φέρει την αγάπη μου για το υγρό στοιχείο. Η σκάλα αποτελεί το βοηθητικό μέσο προς την κατάδυση και την ανάδυση.
Λίγες σελίδες, που χώρεσαν πολλά πρόσωπα που βοήθησαν στην ολοκλήρωση του όσο και στη δική μου.
Η συλλογή κυκλοφορεί από τις εκδόσεις Θράκα.

Ο Αντρέας Πολυκάρπου και τα Απρόσωπα Φαγιούμ

Τι σας ώθησε να γράψετε αυτό το βιβλίο;
Α.Π.: Δεν υπήρξε κάποια συγκεκριμένη ώθηση για τη γραφή του συγκεκριμένου βιβλίου «Απρόσωπα Φαγιούμ» αλλά ούτε και για κάποιο από τα προηγούμενα. Στην ποίηση ούτως ή άλλως -κατ’ εμένα- δεν υπάρχει μια συγκεκριμένη ώθηση. Ο ποιητής λειτουργεί από ένστικτο. Δεν γίνεσαι ποιητής μετά από ένα τραγικό συμβάν ή από θυμό ή από θλίψη. Υπάρχει μια ανάγκη έκφρασης που την αντιλαμβάνεσαι και τότε αρχίζεις να γράφεις με αφορμή το πιο ασήμαντο ή το πιο σημαντικό. Αρχίζεις να γράφεις ποίηση, ποιήματα, στίχους χωρίς να ξέρεις αν θα οδηγήσει σε μια συλλογή. Δεν υπάρχει ποιητική συλλογή κατά παραγγελία. Ο ποιητής μπορεί να επηρεάζεται από το γύρω κόσμο του, από την κοινωνία αλλά κυρίως αυτό που γράφει είναι αυτό που κουβαλά μέσα του. Το τραύμα του. Το τραύμα που δεν είναι ούτε ερωτικό, ούτε κοινωνικό που ξαφνικά ξυπνά εν καιρώ κρίσης ή μετά από μια ερωτική απογοήτευση. Είναι το τραύμα που οπλίζει μια μηχανή και η οποία πετσοκόβει μέσα σου. Αν δεν νιώσεις τις λεπίδες αυτής της μηχανής δεν μπορείς να γράψεις ποίηση όσες ιδέες κι αν έχεις να σε ωθήσουν. Μπορεί κάποιος να γράψει όμορφους ημερολογιακούς στίχους αλλά ποίηση όχι. Τώρα θα μου πείτε: πλέον τα ημερολόγια εκδίδονται αφειδώλευτα. Αυτό, όμως, δεν αφορά εμένα.

Αν θα έπρεπε να το περιγράψετε με μία μόνο λέξη, ποια θα ήταν αυτή;
Α.Π.: Ενδοκατακόμβη…

Τι θα συμβουλεύατε εκείνον που επρόκειτο να το διαβάσει;
Α.Π.: Να ψάξει μέσα στους στίχους να βρει τη φλέβα που διαπερνά τις λέξεις. Να μην φοβηθεί αν ο κόσμος του βιβλίου φαίνεται άνυδρος, θαμπός και σκοτεινός σαν ένα χειμωνιάτικο τοπίο. Κάπου μέσα εκεί βρίσκεται η Μεσόγειος με τον ήλιο της και τις θάλασσες της. Αν θελήσει κάποιος να το διαβάσει πρέπει να αφεθεί στο ταξίδι. Τουλάχιστον στην ποίηση κανείς δεν θα του ζητήσει κρατικά έγγραφα, χαρτιά και άδειες παραμονής.

Αν το βιβλίο σας ήταν/γινόταν ένα κανονικό ταξίδι κάπου στον κόσμο, που θα πηγαίναμε και πόσες μέρες θα κρατούσε;
Α.Π.: Στη Μεσόγειο. Δεν ξέρω πόσο θα διαρκούσε το ταξίδι για όσους θα με ακολουθούσαν (ο καθένας θα έμενε στο ταξίδι για όσο ήθελε) αλλά εγώ φέρω μέσα μου τη Μεσόγειο, τη δική μου θάλασσα, τον ήλιο της και το γαληνεμένο τοπίο της…

Κλείστε τη μίνι συνέντευξη με μία φράση/παράγραφο από το βιβλίο
Α.Π.: Είναι το στέρνο μου
ένα χωράφι στάχυα
που περπατάνε σκέλεθρα
κάθε του Αλωνάρη χάραμα.
Στα βράχια ανθίζουν αμπέλια.
Μια θάλασσα γλυφό κρασί.
Τα καντήλια με το λευκό φως
ταξιδεύουν για το στερνό πυροφάνι.
Μού μίλησαν για την ιεροτελεστία των λέξεων μα εγώ κράτησα το όνειρο που δεν είχε λύτρωση. Απέμεινα ένας συλλέκτης που έψαξε κάποτε το φως τη στιγμή που έσβηνε το χαμόγελο και οι αντοχές της καρδιάς εγκατέλειπαν το ταξίδι.[1]
Αντρέας Πολυκάρπου

Η συλλογή του Αντρέα Πολυκάρπου κυκλοφορεί από τις εκδόσεις vakxikon.gr.
Πρώτη έκδοση: εκδόσεις Άπαρσις 2013. Η νέα έκδοση συνοδεύεται με κείμενα των συγγραφέων και κριτικών Αθανάσιου Βαβλίδα και Κωνσταντίνου Μπούρα.

ΔΩΡΑ - Κλικ σε εκείνο που θέλετε για πληροφορίες και συμμετοχές
΄΄Εξι τίτλοι από τις εκδόσεις ΕλκυστήςΌταν έπεσε η μάσκα, Κωνσταντίνας ΜαλαχίαΤο μαγικό καράβι των Χριστουγέννων, Θάνου ΚωστάκηΗ λέσχη των φαντασμάτων, Κυριακής ΑκριτίδουΟ αστερισμός των παραμυθιών, Λίτσας ΚαποπούλουΟ Κάγα Τίο... στην Ελλάδα, Καλλιόπης ΡάικουΠαζλ γυναικών, Σοφίας Σπύρου
Το μονόγραμμα του ίσκιου, Βαγγέλη ΚατσούπηΗ μάγισσα Θερμουέλα σε κρίση, Χριστόφορου ΧριστοφόρουΠλάτωνας κατά Διογένη ΛαέρτιοΚαι χορεύω τις νύχτες, Γαβριέλλας ΝεοχωρίτουΑιθέρια: Η προφητεία, Παύλου ΣκληρούΠορσελάνινες κούκλες, Δέσποινας ΔιομήδουςΆπροικα Χαλκώματα, Γιώργου Καριώτη
Το δικό μου παιδί!, Γιώργου ΓουλτίδηΟι Σισιλιάνοι, Κωνσταντίνου ΚαπότσηΜέσα από τα μάτια της Ζωής!, Βούλας ΠαπατσιφλικιώτηΖεστό αίμα, Νάντιας Δημοπούλου
Η Αμάντα Κουραμπιέ, η μαμά μου, Ελένης ΦωτάκηΟι κυρίες και οι κύριοι Αριθμοί, Κωνσταντίνου ΤζίμαΔεύτερη φωνή Ι, Γιάννη Σμίχελη