Η Ειρήνη Φραγκάκη, τα Λευκά όνειρα, ο Βιασμός ενός αγγέλου, η Εντροπία και Το αστέρι κι η ευχή

Βολεμένες συνειδήσεις κρυμμένες πίσω από

Ιριδίζοντα τραβηγμένα χαμόγελα που μοστράρουν οι κόλακες

Ατενίζοντας το μέλλον που χτίζουν για σένα… χωρίς εσένα.

Συνωστισμός απανωτών λαθών, που

Μπλοκάρουν τον μηχανισμό του μυαλού μα

Ορμούν με βία στην ψυχή και την ξεσκίζουν με όση λύσσα και ορμή μέχρι να

Σωθεί η όρεξη, μέχρι να χορτάσει το πεινασμένο κτήνος.

Εύκολες λύσεις σε δύσκολες καταστάσεις που

Νοερά χτυπούν παλαμάκια τη στιγμή που ο 

Όχλος παραμονεύει για να 

Σταματήσει τις δολοπλοκίες και να σταματήσει τα γρανάζια.

Αλλεπάλληλα χτυπήματα στη ζωή της Μάγδας

Γεμίζουν κενά τα χτυποκάρδια της.

Γόνιμες μέρες που περίμενε και που δεν έφεραν ποτέ αυτό που της χρώσταγε η ζωή

Εκτός από έναν φύλακα άγγελο που όμως κι εκείνος 

Λίγες φορές βρέθηκε τόσο κοντά της όσο είχε ανάγκη και που 

Όμως δεν ήταν αρκετό για να της 

Υμνήσει στην ψυχή της αυτό που κάθε ελεύθερος άνθρωπος αξίζει…[1]

Ελπίδα για ένα αύριο που θα έρθει και θα φέρει

Νίκη τρανή κι ολόλαμπρη

Του καθενός να βάλει τα γυαλιά, σε όλους όσοι δεν πίστεψαν ποτέ σ’ εκείνη.

Ρίχτηκε με τα μούτρα στο ξεκαθάρισμα των λογαριασμών της ζωής και πλήρωσε

Όλα τα σπασμένα, τα δικά της και των άλλων.

Πού να ‘βρει αποκούμπι, μια ηθική συμπαράσταση που έχει τόσο ανάγκη.

Ίσα να μην χάσει τα φτερά της, να μην λιποψυχήσει…

Άντεξε όμως, τα κατάφερε, πίστεψε και νίκησε.[1]

Το πιο σημαντικό στη ζωή μας, η μαμά μας,

Όπου δεν είναι εκείνη, ποιος θα την αντικαταστήσει;

Αστέρι λαμπερό να φωτίζει κάθε στιγμή της ζωής των παιδιών της

Σταθερή αξία που μόνο δάκρυα συγκίνησης φέρνει στα μάτια.

Τόξο γίνεται να πετάξει βέλη να προστατέψει τα μικρά της,

Ευτυχισμένα να τα βλέπει και τι στον κόσμο. Δεν

Ρωτάει ποτέ, περιμένει με υπομονή να έρθει κάθε λέξη τους κοντά της

Ίσα για να μην τα ενοχλήσει, για να τους δείξει ότι είναι και

Κείνα δυνατά. Πως αντέχουν αν πονέσουν, αν κλάψουν, αν

Ιδρώσουν και κοπιάσουν…

Ήλιος λαμπρός στη μέρα τους φεγγάρι στα σκοτάδια

Ευχή που θα τ’ ακολουθεί στα δικά τους χνάρια.

ΉσΥχα να κοιμούνται αυτά κι εκείνη τα προσέχει

Χωρίς φόβο και καημό χωρίς κανένα δάκρυ,

Ήρεμα και με γαλήνη να συνεχίζουν τη ζωή που με αγάπη τους χάρισε…[1]

Λύπη με δάκρυα ασυγκράτητα που περιπλανώνται

Εμπρός στου έρωτα τη δύνη και

Υψίστης σημασίας η εκτέλεση των όρκων που αν δεν τους υπακούσεις

Κακοποιείς της

Αγάπης τους όρκους…

Ουδεμία σημαντικότητα τελικά δεν είχε, αν εκείνη

Νοιαζόταν, γιατί εκείνος ήταν παραδομένος στον απέραντο

Εγωισμό του, τυφλωμένος και παραδομένος στη ζήλεια που του

Ίαινε κάθε πληγωμένο του κύτταρο η απουσία της. Μα η άλλη αγάπη, εκείνη που

Ρέοντας με άρωμα ελπίδας της πληγές της, τους έριχνε βάλσαμο

Αγνοώντας πως το μέλλον προσδοκά μόνο ό,τι με κόπο μάθεις να χτίζεις…[1]

Λίγα λόγια από την ίδια:

Γεννήθηκα αερικό… λέγανε ότι έπεσα στη Γη από άλλο πλανήτη, μάλλον γιατί ουδέποτε συμβιβάστηκα με τα δεδομένα των υπολοίπων… αντιδραστικό παιδί και ναι... πάντα παιδί. Γράφω γιατί εμπνέομαι από παντού. Γράφω γιατί αυτός είναι ο τρόπος μου να αναλύω καλύτερα τις καταστάσεις… γιατί αυτό είναι η ανάσα μου. Γράφω γιατί προβληματίζομαι, όχι επειδή είμαι πολίτης αυτής της χώρας και κάτοικος αυτού του πλανήτη, αλλά επειδή αναρωτιέμαι τι στα κομμάτια είναι αυτό που μας πάει πίσω, κι ακόμα δεν το έχουμε καταλάβει… Γράφω γιατί αυτά που σκέφτομαι κι αυτά που νιώθω, θέλω να τα μοιράζομαι… Γράφω γιατί η γραφή για μένα είναι μαθηματικά. Ένα κι ένα κάνουν δύο. Κι επειδή τα μαθηματικά είναι η πιο καθαρή γλώσσα αυτήν χρησιμοποιώ μόνο που το κάνω με γράμματα, αντί για αριθμούς… Πώς; Θα σου δώσω τις πράξεις, εσύ θα βρεις τις λύσεις. Γυρίζω την πλάτη μου στα… βοηθήματα…

Η Ειρήνη Φραγκάκη, γεννήθηκε στην Σητεία της Κρήτης το 1976. Τα τελευταία χρόνια, ζει στην Αθήνα μαζί με το σύζυγό της και τα 5 παιδιά της. Από τη γενιά της μητέρας της είναι απόγονος του μεγάλου κρητικού ραψωδού Βιτσέντζου Κορνάρου.

Τιμήθηκε στην πολιτιστική εκδήλωση «Το μονοπάτι των βιβλίων» στη Ρόδο το 2015 για την αναφορά του νησιού στα έργα της και βραβεύτηκε με ΤΡΟΥΛΙΑ (πέτρινες κατασκευές που θεωρούνται προσευχή των νησιωτών στον Θεό).

Ασχολείται με τη συγγραφή μυθιστορημάτων για ενήλικες, παιδικών βιβλίων, ποίησης, στίχων, ζωγραφίζει και φτιάχνει κοσμήματα.

Βιβλιογραφία:

«Η αγάπη που άνθισε στην ψυχή μου» εκδόσεις Δυάς - 2011 και σε e-book το 2016 (υποψήφιο για βραβείο στον διαγωνισμό του ΕΚΕΒΥ «Το καλύτερο μυθιστόρημα της χρονιάς 2011»). Επανεκδόθηκε το 2018 με νέο τίτλο «Εντροπία-Για να ξαναγεννηθείς, πρέπει πρώτα να πεθάνεις» και νέο εξώφυλλο, από τον ίδιο εκδοτικό.

«Η πεταλούδα της νύχτας» εκδόσεις Ελληνική Πρωτοβουλία - 2013 και σε e-book το 2016. Επανεκδόθηκε από την Δυάς Εκδοτική το 2018 με τίτλο «Βιασμός ενός αγγέλου».

Συμμετοχή στην ποιητική ανθολογία του Συλλόγου Ομάδα Πρωτοβουλίας «127 ψυχές» το 2013, με φιλανθρωπικό σκοπό, έσοδα τα οποία διατίθεντο για την ενίσχυση ατόμων και οικογενειών που έχουν άμεση ανάγκη.

«Το αστέρι κι η ευχή», παραμύθι, Εκδόσεις ΑΝΑΣΑ - 2015. Επανεκδόθηκε το 2018 από την Δυάς Εκδοτική.

«Λευκά όνειρα», Εκδόσεις Πνοή - 2016 (Βραβευμένο από τον Πολιτιστικό & Λαογραφικό Σύλλογο Αμπερνάλλι Σορωνής Ρόδου με την πλακέτα του Συλλόγου τους καθώς επίσης και τον Σύλλογο και Ξενώνα Κακοποιημένων Γυναικών της Ρόδου)

«Για πού το ’βαλες… Χριστουγεννιάτικα - Το μυθιστόρημα των… 17». Συλλογικό έργο από τη Νίκη Εκδοτική του οποίου τα έσοδα χρησιμοποιήθηκαν για φιλανθρωπικό σκοπό.

Περισσότερα από/για την Ειρήνη Φραγκάκη και τα βιβλία της:
Ψιθυρίζοντας σκέψεις της συγγραφέως Ειρήνης Φραγκάκη
Η Ειρήνη Φραγκάκη και τα Λευκά όνειρα
«Η αγαπημένη μου ομάδα είναι η ομάδα Χωραφά», Ειρήνη Φραγκάκη
Η Ειρήνη Φραγκάκη Το αστέρι κι η ευχή
Ένα γράμμα στην Παραμυθένια
Η πεταλούδα της νύχτας

[1] Η Ειρήνη Φραγκάκη συμπληρώνει την ακροστιχίδα των τίτλων των βιβλίων της. Η ακροστιχίδα είναι ένα παλαιό ποιητικό παιχνίδι στο οποίο τα αρχικά γράμματα των στίχων αν διαβαστούν από πάνω προς τα κάτω δίνουν μια λέξη ή φράση. Στην δική μου εκδοχή τα αρχικά γράμματα δίνουν τον τίτλο του έργου εκείνου που γράφει το παζλ και, εφόσον είναι ελεύθερος να συμπληρώσει τα αρχιγράμματα με όποιον τρόπο θέλει (μονολεκτικά, ποιητικά, περιγραφικά, κ.ο.κ. ακόμα και μονοσύλλαβα) ονόμασα την στήλη Ακρότιτλο. Περισσότερα σαν κι αυτό εδώ.